장음표시 사용
411쪽
iunicam, videtur quod melioris onditionis sint peccatores ahm justi quod est neonveniens. Ergo videtur quod etiam istis liceat , communione cessare. Sed contra est, quod Dominus dicit Ioan. VI a Nisi mana1caveritis amem Filii hominis, et biberius ejus sanguinem, 3 habebitis vitam in 'obis n CONCLusio. - Cum spiritualis eucharistiae sumptio, quae salutem necessaria est, percipiendi sacramenti votum in-udat, votum autem laustra sit, nisi cum adest opportunitas, pleatur perspicuum est non solum ex fistula Ecclesiae id etiam ex Christi mandato homines ad eucharistiam sumeniim obligari.)Respondeo dicendum, quod sicut supra dictum est sart l,
qu. 73, art. 3 ad 13, duplex est modus percipiendi hoc sa 'amentum, scilicet spiritualis et sacrameutalis Manifestum estutem ub omnes tenentur saltem spiritualiter manducare, uia hoc est Christo incorporari, ui supra dictum est qu. 7 n. 3 . Spiritualis autem manducatio includit votum seu desierium percipiendi hoc sacramentum, ut suprk dictum est. Et leo sine volo percipiendi hoc sacramentum, non potest ho-aini esse salus. Frustra autem esset votum, nisi impleretur, luando opportunitas adesset. Et ideo manifestum est quod
iomo tenetur hoc sacramentum sumere, non solum ex statuto
Lcclesiae, sed ex mandato Domini dicentis, Luci, XXII: Hocacite in meam commemorationem. Exstatuto autem Eccle- iae sunt determinata tempora exequendi Christi praeceptum. Ad primum ergo dicendum, quod sicut Gregorius dicit in Pastoral pari. I, cap. 6), si illa est vera humilitas, elimi respuendum quod utiliter praecipitur, pertinax non St. Et ideo non potest esse laudabilis humilitas, si contra praeceli rum Christi et eclesiae aliquis omnino h communione abstibneat; neque enim Centurioni praeceptum est, ut Christum in
sua domo reciperet. Ad secundum dicendum, quod hoc sacramentum dicitur non esse necessitatis, sicut baptismus, quantum ad pueros, qui bus potes esse salus sine hoc sacramento, non autem sine sacramento baptismi; quantum vero ad adultos, utrumque est Meessitatis.
412쪽
Ad tortium dicendum, ub peccatores magilum detrium patiuntur, ex hoc quod repelluntur a perceptione
sal ramenti, unde per hoc non sunt melioris ondition licet in peccatis permanentes non excusentur propter transgressione praecepti, paenitentes tamen, qui, ut Innlius dicit, secundiim consilium sacerdotis abstitimi,
Utrum liceat sumere corpus Christi sine sanguim
Ad duodecimum sic proceditur. Videtur quod non liceat ilere corpus Christi sine sanguine. Dicit enim Gelasius et habetur De consecrat. dist. si Comperimus quoddam sumpta tantummodo corporis sacri portione, a calle tramenti cruoris abstinent; qui procul dubio, quoniam qu superstitione docentur astringi, aut integra sacrat pere apiant, aut ab integris arceantur. v Non ergo licet si corpus Christi sine ejus sanguine. 2. Praeterea, ad perseetionem hujus sacramenti one manducatio corporis et potatio sanguinis, ut supra balest. Si ergo sumatur corpus sine sanguine, erit aeram imperfectum quod ad sacrilegium pertinere videtur. ibidem Gelasius subdit: Quia divisio unius ejusdemquelmi sine grandi sacrilegi provenire non potest. n3. Praeterea, hoc sacramentum celebratur in memoriarminicae passionis ui suprὲ dictum est), et sumitur pro a salute. Sed passio Christi magis exprimitur in sanguinem corpore sanguis etiam pro salute animae offertur, ui habitum est. Potilis ergo esset abstinendum sumptionii vim, quam a sumptione sanguinis. Ergo accedentes a 3 tamentum non debent sumere corpus Christi sine rini
Sed eoutra est multarum Ecclesiarum usus in quibεpulo communicanti datur corpus Christi sumendum, no
CON csio. Cum ad a cerdotem pertineat conseor perficere hoc sacramentum, cujus persectio in utroque eoa
413쪽
nullo modo corpus Christi sine sanguine sumere debet aliis vero propter irreverentiae periculum solum Christi corpus Ecelasia quaedam exhibere prudenter consueverunt. Respondeo dicendum, quod circa usum hujus sacramenti duo possunt considerari: unum ex parte ipsius sacramenti aliudex sarte sumentium. Ex parte quidem ipsius sacramenti con venit quod utrumque sumatur, scilice et corpus ei gangliis, quia in utroque consistit persectio sacramenti; et ideo quia a sacerdotem pertinet hoc sacramentum consecrare et perficere , nullo modo debet corpus Christi sumere sine sanguine. Ex parte autem sumentium requiritur summa reverentia, et
cautela, ne aliquid accidat quod vergat ad injuriam tanti trirg-torii. Quod praecipu posset accidere in sanguinis sumptione, qui quidem si incaut sumeretur, de facili posset effundi. Κιquia crevit multitudo populi christiani, in qua conlinentur senes et juvenes et parvuli, quorum quidam non sunt tantindiscretionis, ut eautelam debitam circa usum hujus sacramenti adhibeant, ideo provid in quibusdam Ecclesiis observatur, ut populo sanguis sumendus non detur, sed solum sacerdote
Ad primum ergo dicendum, quδd Gelasius loquitur quantum ad sacerdotes, qui sicut totum consecrant sacramentum, ita etiam toti communicare debent ut enim legitur in Concilio Toletano cap. s, et cap. Relatum, dist. 2, De mec=Gf. , quale erit sacrificium, cui nec ipse sacrificans particeps esse dignoscitur. nAd secundum dicendum, quod persectio hujns aena menti non est in usu fidelium, sed in consecratione materiae. ι ideo nihil derogat persectioni hujus sacramenti, si mytilus
sumat corpus sine sanguine, dummodo sacerdos coasilerans sumat uirumque.
Ad tertium dicendum, quM repraesentatio Dominicae a tionis agitur in ipsa consecratione hujus sacramenti, in quano debet orpus sine sanguine consaerari potest autem ampulo corpus sine sanguine sumi. sc exinde sequitur aliquod detrimentum, quia sacerdos in persona omnium sanguillem
offert ei sumit, et sub utraque specie istuccbristus eontinetur, vi sui . habitum est qu. . an. n. -
414쪽
Deinde considerandum est de . hujus sacramenti, quo Christus usus est in prima sui institutione. Et circa hoc quaeruntur quatuor 1 Utrum Christus su seri suum corpus ei sanguinem 2 Utrum Judae dederit. 3 Quale corpus sumpserit aut dederit, utrum scilicet pastibile vel impassibile. ' uomodo se habuisse Christus sub hoc saeramenio, si fuisset in triduo mortis reservatum aut
Utrum christus summarit suum eo us et sanguinem.
Ad primum sic proeeditur. Videtur quod Christus non sum seri corpus suum et sanguinem. Non enim de saeus Christi et dietis asseri debet, quod auctoritate sacrae Scripturae non traditur. Sed in Evangeliis non habetur quod Christus orpassuum manducaverit, aut sanguinem suum biberit. Non ergo euhoe asserendum. 2. Praeterea, nihil potes esse in seipso, nisi soria ratione partium, prout scilicet uva pars ejus est in alia, ut habeturIV. m. 'exi. 343. Sed illud quod manducatur et bibitur, si in manducante et bibente. Clim igitur totus Chrisius sit sabuiraque specie sacramenti, videtur impossibile luisse quod ipse sumpserit hoc sacramentum. 3. Praeterea, duplex est sumptio hujus sacramenti, Milisei spiritualis et sacramentalis. Sed spiritualis non competebat Christo, quia nihil , sacramento accepit, et per eonsequeas nee sacramentalis, quae sine spirituali ea impersecta, ut inprivabitum est qu. 80, ari. 1 . Ergo Christus nullo modo Megaeramentum sumpsit.
Sed contra est, quod Hercaraeus diei ad Redistin
415쪽
Epist. at Dominus Jesus christus ipse conviva et eoo rium, ipse eomedens et qui eomeditur l).s Cori usio. - Christus, clim quae aliis observanda instituit, ipse primus observare consueverit, non modo sui corporis sacramentum institui sumendum aliis, sed ipsum etiam sumpsit. Respondeo dicendum, qubd quidam dixerunt quod Christus in sena corpus et sanguinem suum discipulis suis tradidit, non tamen ipse sumpsit. Sed hoc non videtur convenienter dici, quia Christus ea quae aliis observanda instituit, ipse primitus observavit unde et ipse prius baptizari voluit, quhm aliis baptismum imponeret, secundum illud Aet. Caepit Jesus sacere et docere. B Unde et primo ipse corpus suum et sanguinem sumpsit, et postea discipulis sumendum tradidit. Et hoc est quod Ruth, III, super illud is Cumque comedisset et bibisset, eici, diei Glossa, quod a Christus comedit et bibit in cena, cum corporis et sanguinis sui sacramentum discipulis tradidit sindo, quia pueri communicaverunt carni et sanguini, et ipse participavit eisdem nAd primum ergo dicendum, qubd in Evangeliis legitur quod ebristus aecepi panem et calicem non est autem intelligendum quod Moeperit solum in manibus, ut quidam dicunt, sed eo modo accepi quo aliis accipiendum tradidit. Unde elim discipulis dixerit: u Aecipite et comedite, et iterum : Accipite et bibite, intelligendum est quod ipse accipiens comederit et biberii. Unde et quidam metrie dixerunt:
Rex sedet in eoena, turba cinctus duodena, Se tenet in manibus, se cibat ipse cibus.
Ad secundum dicendum,'ub sicut suprὲ dicium est qu. 76,ari. 5), Christus, secundum ubd est sub hoc sacramento, comparatur ad locum, non secundum proprias dimensiones,
sed secundum dimensiones specierum sacramentalium; ita ubdin quocumque loco ubi sunt illae species, si ipse Christus. Ex quia species illae potuerunt esse in manibus et imore Christi, i uuaest. 1, ad Radib., refertur in seratio, dist. 2 De
416쪽
ipsa latus christus potuit esse in suis manibus et in suom. Non autem hoc potuisset eas secundiae quod eoaeparatur lilaeum per proprias dimensiones. Ad tertium dicendum, qubd sicut supri dictum ea qu. ΤΦ, ari l), effectus hujus sacramensi est non solum augment habitualis gratiae, sed etiam quaedam actualis delectatio spiritualis dulcedinis. Quamvis autem Christo gratia non tarii augmentata ex susceptione hujus sacramenti, habuit uinea quamdam spiritualem delectationem in nova institutione hqas sacramenti; unde ipse dicebat, Lum XXII a Desiderio des, deravi hoc pascha manducare vobiscum n quod Eusebias exponit de novo Isterio novi Testamenti, qno tradebat discipulis. Et ideo spiritualiter manducavit, ei similiter ineramentaliter, in quantum corpus suum sub sacramento sumpsit quod sacramynium sui eorporis intellexit et disposuit aliter tamen quam caeteri saeramentaliter et spiritualiter sumasi, quia augmentum gratiae suscipiunt, et sacramenialibus sigris indigent, ad veritatis perceptionem.
Utrum christus dederit Iuda corpus suum.
Ad secundum sic proceditur. Videtur quod Christus adrvo dederit corpus suum. Ut enim legitur Matth. IIR, postquam deditio nus eorpus suum et sanguinem discipalis, dixit eis D Non bibam amodo de hoc genimine vitis, usque is diem illum cum illud bibam vobiscum novum in regno Patris mei; s ex quo videtur quod illi quibus corpus suum et Ma-guinem dederat, eum eo essent iterum Muturi. Sed Iadas postea cum ipso non bibit. Ergo non aceepit cain aliis diae,pulis corpus Christi ei sanguinem. 2. Praeterea, Dominus implevit quod praecepit semadibaillud set. Ccepi Iesus lacere et Oeere. Ita pie praecepit Matth. VII Nolita sanctum dare canibus. . Cum ergo ipse cognoseeret audam esse peccatorem, videterquod ei eorpus suum ei sanguinem non dederit. 3. Praeterea, christus specialiter iusiurandae l
417쪽
tum porrexime, Dan. XII. Si ergo corpus suum ei dedit, videtur quod sub ueinta ei dederit, praeeipu elim legatur ibidem, iub v post buccellam introivit in eum Satanas. Ubi Augustinus dicit Trael. LXII):umine nos docemur, qukm sit cavendum mal accipes bonum; si enim corripitur qui non dijudicat, id est non diseernit orpus Domini Deaeteriseibis, quomodo non damnabitur qui ad nn mensamrangens se amicum, acredit inimicus 3, Sed cum buccella intincta non aecepit corpus Christi ut enim Augustinus super illud Dan., XII Clim intinxisset panem, dedit Iudae Simonis Iscariotae, is dicit ibidem Non, ut putant quidam, negligenter legentes, tunc ludas corpus Christi accepit. AErgo videtur Fb Judas corpus Christi non acceperit. Sed contra est, quod Chrysostomus dieit Homit LXXXIII.
in Matth. Iudas particeps existens mysteriorum, conus sus non est; unde sit scelus ejus utrinque immanius, tum
quia tali proposito imbutus adiit mysteria tum quia adiens
melior factus non suit, nec metu, nec beneflaeto, nec honore B CONcLusIο - Tametsi Iudas propter suam malitiam sacramento privari merebatur, ipsi tamen Dominus corpus suum ei sanguinem tradidit, ne occultum peccatorem sine accusatore et evidenii probatione ab aliorum ommuuione separaret.)Respondeo dicendum, quod Hilarius posuit, super Matsh. can. 30 , ubd Christus Iudae corpus suum et sanguinem non dedit. Et hoc quidem conveniens fuisset, considerata maliti audae. Sed quia Christus nobis debuii esse exemplum justitiae, non conveniebat ejus magisterio, ut Iudam occultum peccatorem, sine accusatore et evidenti probatione ab aliorum communione separaret, ne per hoc daretur exemplum praelatis Reelegiae similia faciendi, et ipse Iudas exasperatus, inde sumeret oceasionem pereandi. Et ideo dicondum est quis Judas eum aliis discipulis corpus Domini et sanguinem suscepit, ut dicit Dionysius in lib. Ereiso Hiera M., et Augustinus
Ad primum ergo dicendum, quod illa est ratio Hilarii, ad ostendendum ub Iada corpus Christi non sumpsit; non tamen cogit, quia Christus loquitur discipulis, a quorum eo, legis Iudasas separavis: non item Christu eum exclusit. Et
418쪽
ideo Christus quanti im est in se, etiam cum Iuda villam regno Dei bibit; sed hoc convivium ipse Iudas repudiarii. Ad secundum dicendum. Fbd Christo nota erat Iudae iniquitas, sicut Deo; non autem erat ei nota per modum quo hominibus innotescit. Et ideo Christus ludam non repulli icommunione, ut dare exemplum, tales peceatores Moultos non esse ab aliis sacerdotibus expellendos.
Ad tertium dicendum, quod sine dubio audas sub pane ia- tincto corpus Christi non sumpsit, sed simplicem panem et &gnificatur antem fortassis ut Augustinus ibidem dicit per panis intinctionem fictio Judae; ut enim inficiantur, nonnulla iniinguntur. Si autem bonum aliquid hic significat tinctio silicet dulcedinem bonitatis divinae, quia panis ex intinctione sapidior redditur), eidem bono ingratum non immerito est secuta damnatio sint propter hanc ingratitudinem id quod est bonum, actum est ei malum, sicut accidit circa sumentes eaepsis Christi indigne. Et sicut Augustinus ibidem dicit, a inteli, gendum est ud Dominus jam antea distribuerat omnitas
discipulis suis sacramentum corporis et sanguinis sui, ubi ei ipse ludas erat, sicut Lucas narrat ac deinde ad hoc vellium est, ubi secundum narrationem Joannis Dominus per hae-eellam tinctam atque porrectam suum exprimit proditorem.'
Utrum Christus sumpserit et discipulis dederit orpus summimpassibile.
Ad tertium sic proceditur. Videtur qub Christus sumpseni, et discipulis dederit corpus suum impassibile uuia snper ilia Matth. XVII: Transfiguratus es ante eos, v dicit Fatissislossa GaIllud corpus quod habui per naturam, dedit diae,pulis in coena non mortale et passibilem text. 1l . Et Levit. ll, super illud is Si oblatio tua fuerit de sartagine, dieit 6loria: a Crux super omnia sortis camem Christi, quae ante pastaneae non videbatur esui apta, post aptam fecit. n Sed Christas dediteorpus suum ut aptum ad manducandum. Ergo dedit se
quale habuit post pastionem, scilicet impartibua et immens
419쪽
n us me alsTIAE PER ERIs u. 4332. Praeterea, omne corpus passibile per contactum e ma
dueationem patitur. Si ergo eorpus Christi erat passibile, pereontactum et eomestionem discipulorum passum fuisset. 3. Praeterea, verba sacramentalia non sun mod majoris virtutis, quando proseruntur 1 saeerdote in persona Christi, quam tune quando luerunt prolata ab ipso Christo. Sed nunc virtute verborum saeramentalium, in aliari consecratur eorpus
Christi impassibile et immortale. Ergo muli magis tunc. Sed contra est, quod sicut Innoeentius III dieit, lib. IV. De mysteriis Missae cap. 18ὶ uriale corpus tunc dedi discipulis , quale habuit. AEabuit autem tunc corpus passibile et mortale. Ergo oorpus passibile et mortale discipulis dedit. Cori usio. - Christus, cum idem corpus quod in propria specie k discipulis videbatur, iis sub specie saeramenti dederit, quanquam impassibili modo, passibile tamen corpus suum sumpsit, et discipulis mandueandum tradidit.)Respondeo dicendum, quod IIugo de S. Victore posui quod Christus anie passionem diversis temporibus quatuor doleseorporis glorificali assumpserit, scilicet subtilitatem in nai, vitate, quando exivit de clauso utero Virginis agilitatem, quando ambulavit siccis pedibus super mare claritatem in iransfiguratione impassibilitatem in coena, quando corpus suum discipulis tradidi manducandum; et secundum hoc dedi discipulis suis corpus suum impassibile et immortale. Sed quidquid sit de aliis de quibus supra dictum est, quid sentiri debeat qu 28 art. 2 ad 3 qu. 3, ari 2 in corp. circa impassibilitatem, tamen impossibile est esse quod dicitur. Manifestum est enim quod idem verum corpus Christi erat quod discipulis tunc in propria specie videbatur, et in specie incramenti sumebatur. Non autem erat impassibile, secundum quod in propria specie videbatur, quin iae erat passioni paratum unde nec ipsum eo us Christi, quod in specie sacramenti dabatur, impassibile erat. Impassibili tamen modo erat sub specie sacramenti, quod in se erat passibile, sicut invisibiliter, quod in se era visibile. Sicut enim visio requirit con- laetum eorporis quod videtur ad circumstans medium visionis, ita passio requiri contactum corporis quod patitur, ad ea quae agunt. Corpus autem Christi secundum γω est sub sa-
420쪽
cramento, ut supr, habitum est qu. 76, ari. 4 QM, traicomparatur ad ea quae circumstant inedianistas propriis 4 mensi0nibus quibus corpora se iungunt, sed mediistibus e mensionibus specierum panis et vini. Et ideo species illo susquae sentiuntur et videntur, non autem ipsum corpus chrisu. Ad primum ergo dicendum, quod Christus dieitur in eoea non dedisse corpus suum mortale et passibilo, quia nis deest mortali et passibili modo Crux autem laeti earnem Chrisapiam man lucationi, in quantum hoc sacramentum πα- sentat passionem Christi.
Ad secundum dicendum, quod ratio illa procederei, si corpus Christi sicut erat passibile iis passibili modo latras
Ad tertium dicendum, quod sicut suprὲ dictum est ρο Τε,
ari. 4), accidentia corporis Christi sunt in saeramento ex reali concomitantia, non auium ex vi sacramenti, ex qua est ibi substantia corporis Christi. Et ideo virtus verborem me mentalium ad hoc se extendit, ut sit sub sacramento eae Christi scilicet quibuscumque accidentibus realiter in eo existentibus.
Uιrum si Me sacramentum ιempore mortis Christi suisset
servatum εἰ eonsecratum, ian moreretur.
Ad quartum sic proceditur. Videtur quod si hoc inerassitatum tempore mortis Christi suisset servatum in pixide, a ab aliquo apostolorum consecratum, non ibi moreretur aesentin christi acescit per ejus passionem. Sed Christus impinsibili modo euam tunc erat in hoc sacramento Ergo no μ' terat mori in hoc sacramento. 2. Praeterea, in moris Christi separatus sui sanguis dasi corpore. Sed in hoc sacramento simul est corpus christi tisanguis. Ergo Christus in hoc saeramento non moreretar. 3. Prieterea, mors accidi per separationem anima i inpore. Sed in hoc sacramento continetur tam corpus sita anima Christi. Ergo in hoc sacramento non poterat christa