장음표시 사용
431쪽
m mmmmmm sacram I. 423 in aedis adveniet, si sacerdos qui eum adem depraeatur, eriminosis plenus actionibus comprobetur nargo per malum neerdotem non potest eucharistia consecrari. 3. Praeterea, hoc saeramentum sacerdotis benedictione eonsecratur sed benedictio saeerdotis peccatoris non est MMaxad consereationem hujus saeramenti, cum scriptum ii,
Meh. II: u Maledi eam benedictionibus vestris; et Dionysius diei in Epist ad Demophilum monachum et a Pe sect eseidit Usaeerdotali ordine, qui non est illustinatus, et audax quidem nimium mihi videtur talis sacerdotalibus manum apponens et audet immundas infamias non enim dicam oraiiones), super divina symbola Christi formiter enuntiare. Sed contra est, quod Augustinus diei in lib. De orpore Domini l : Intra eclesiam atholicam, in mysterio corporis et sanguinis Domini, nihil , bono majus, nihil . malo
minus perficitur sacerdote, quia non in merito consecrantis, sed in verbo persteitur creatoris, et vinule Spiritus saneti n CONCLUsIo. Clim sacerdotes non in propria, sed in christi persona consecrent, possunt, etiamsi mali fuerint, eueharistiam
Respondeo dicendum, ub sient suprx dietum est art. et ), Meerdos consecrat hoc saeramentum non virtute propria, sed sient minister Christi, in cujus persona consecrat hoc saeramentum. Non autem ex hoc ipso desinit aliquis esse minister Christi, ubdes malus habet enim Dominus bonos et malos ministros seu servos. Unde Matth. XXIV, Dominas diei uranis putas est fidelis servus et prudens, B etc. et postea subdit u si autem dixerit malus iste servus in meso suo, meto. Et Apostolus dieit, I Cor. IV a Si nos exi timet homo ut ministros christi; stamen postea subdit u Nihil mihi conscius sum, sed non in hoc justilleatus sum a Dat ergo certus se esse ministrum Christi, lamen non erat certus se esse justum. Potest ergo aliquis esse minister Christi, i Nullus hujus tituli liber invenitur in operibus Augustini,
sed est Paschasii abbatis, quem salso multi prolestantes ut auctorem dogmatis praesentiae realis christi in eucharistia tra- videriint.
432쪽
etiamsi inatus non sit. Et ho ad exesientiam christi paelim
cui sim vero Deo serviunt non solum bona, sed etiam mala, quae per ipsius providentiam in ejus gloriam ordinantur. Unde manifestum est Fb saeerdotes, etiamsi non sint nati, sed peccatores, possunt eucharistiam conseerare. Ad primum ergo dicendum, quod Hieron3mus per illa verba improba errorem sacerdotum qui credebant se digne aera eueharistiam sonseerare, schoe solo quod sunt sacerdotes, etiamsi uia peccatores. Quod improbat HieronTmus par Me quod maculos ad aliare aceedere prohibentur; non tamen removentur, quin si accesserint, sit verum sacristeium quod
Ad secundum dicendum, quod ante illa verba Gelasius Papa praemittii a Sacrosancia religio, quae catholicam contiae di uiplinam, sibi tantam reverentiam vindieat, ut ad eam quilibet nisi puri eonseientia non audeat pervenire. BAEx quo mau, seste apparet ejus intentionem esse, qud peceator acerdos non debeat ad hoc sacramentum accedere unde per hoc quod subdit: Quomodo caelestis Spiritus invoeatus advenis' sintelligi oportet quod non adveni ex merito sacerdota, sed ex virtute christi, cujus verba profert sacerdos. ad tantum dicendum, quod sicut eadem actio, i quantillan ex prava intentione ministri, potest esse mala, bona animi quanium fit ex bona intentions domini ita benedictio sacerdotis peccatoris, in quantum ab ipso indim fit, est ma-
ladiosione digna, is quasi infamia sive blasphemia, et ata
oratio reputatur; in quantum auiam profertur ex periora christi, est sancta et esstea ad sanctilitandum; unde gigamur disi,ur u Maledicam beaedictionibus vestris n
433쪽
Ad sextum si proeeditur l). Videtur quod missa sacerdotis mali non miniis valeat quam missa sacerdotis boni. Dicit enim Gregorius in Bestiatro Beu in qui magnum laqueum laedunt, qui divina ei occulta 3steria plus ab aliis sanctificata posse steri credunt cum unus idemque spiritus sanctus ea mysteria occuli atque invisibiliter operando sanctificet. 4ed haec occulta m3steria celebrauiu in missa. Ergo missa mali sacerdotis non minus valet quam missa boni. 2. Praeterea, laut baptismus traditur a ministro in viriuia Christi, qui baptizat, ita e bo sacramentum in persona Christi eonsecratur. Sed non melior baptismus datura meliore ministro, ui supta dictum est. Ergo etiam neque melior missa est, quae celebratur a meliori sacerdote. 3. Praeterea, sicut mortis sacerdotum disserunt per bonum ei melius, ita etiam disserunt per bonum e malum. Si ergo missa melioris Meerdotis est melior, sequitur quod missa mali sacerdotis sit mala; quod est inconveniens, quia a malitia ministrorum non potest redundare in christi mrsteria, sicut Augustinus diei in lib. De Baptismo Ergo neque missa melioris sacerdotis est melior. Sed eontra est, quod habetur in Decretis, I, qu i eap. si, si sacerdotes, ex Alexandro I): si uuanto sacerdotes suariatdigmores, tani laeuitis in eoessitatibus pro quibus clamant,
concissIO. - Quoad 8aeramentum, mali sacerdotis missa non minus valet v, boni quoad oratione tamen melioris sacerdotis magis est fructuosa, quanquam fructu non careant sacerdotis etiam mali orationes in persona Ecclesiae prolatae. Respondeo dicendum, quod in missa est duo considerare, De his euam IV S-ι. dist. 3 qu. 1, art l, quae
434쪽
scilicet ipsum sacramentum, quod est principale, et oratiosita, quae in missa liunt pro vivis et mortuis stuantum ergo ad sacramentum, non minus valet missa sacerdotis mali quam hosti, quia utrobique idem eonficitur sacramentum oratio etiam Fasst in missa, potest considerari duplieiter. Uno modo, in quam tum habet meaciam ex devolione sacerdotis orantis ei sic non est dubium quod missa melioris sacerdotis magia est smetuoga. Alio modo, in quantum oratio in missa profertur a sacerdote in persona totius Ecclesiae, cujus sacerdos est minister; quod quidem ministerium etiam in peccatoribus mallet sicut supri dictum est de ministerio Christi. Unde ethaequanium ad hoc est fructuosa non sollim oratio sacerdotis pe catoris in missa, sed etiam omnes ejus orationes quas diei illecclesiasticis officiis, in quibus gerit personam Melesiae iniorationes hujus privatae non sint fructuosae, Meundii illae Pro Q. XXIIII uraui declina aures suas ne audiat legem, oratio ejus erit execrabilis.
Ad primum ergo dicendum, quod Gregorius loqvila ibi
quantum ad sanctitatem divini sacramenti. Ad secundum dicendum, Fbd in sacramento baptismi nollfiunt solemnes orationes pro omnibus fidelibus, sicut in missa. Et ideo quantum ad hoc non est simile est antem simile quanitim ad effectum sacramenti. Ad tertium dicendum, qud per virtutem Spiritus nacti qui per unitatem charitatis communicat invicem bona membrorum Christi), si qubd bonum privatum quod est in mira sacerdotis boni, est ructuosum aliis Malum autem privat unius hominis non potest alteri nocere, nisi per aliquem eoa sensum, ut Augustinus diei in lib. Contra Parmenia .
435쪽
Ad sepsimum sic proceditur l). Videtur quod haeretici, schismatici et excommunieati eucharistiam consecrare non possint. Dici enim Augustinus quod, extra Ecclesiam cathoileam non es locus veri sacrifieii natae papa dicit, a babetur in Decret. I, qu 1 ualiter scilicet quam in Ecclesia, quae corpus Christi est), nec rata sunt sacerdotia, nec vera sacrificia. sed haeretici, schismatici et excommunicati sunt ab Ecclesia separati. Ergo non possunt verum aerificium
2. Praeterea, sicut ibidem legitur, Innocensius Papa dicit s Arianos, caeterasque ejusmodi pestes, quia laicos eorum sub imagina paenitentiae suscipimus, non videntur clerici eorum cum sacerdotii aut cujuspia mrsterii 2 dignitate suscipiendi esse, quibus solum baptisma ratum esse permillimus. Sed non potest aliquis consecrare eucharistiam, nisi sit cum sacerdotii dignitate. Ergo haeretici et caeteri hujusmodi non possunt eucharistiam consecrare. 3. Praeterea, ille qui es extra Ecclesiam , non videtur aliquid posse agere in persoua totius Ecclesiae. Sed sacerdos consecrans eucharistiavi, hoc agit in persona totius Ecclesiae; quod patet ex hoc qubd omnes orationes proponi in persona Ecclesiae. Ergo videtur quod illi qui sunt extra Ecclesiam, scilicet haeretiei, schismatici et excommunicati, non possint cou-secrare eucharistiam. Sed contra est, quod Augustinus dicit in II contra Parmenianum cap. 13 u Sicut baptismus in eis scilicet hinrelieis, sebismaticis et exeommunicatis), ita ordinatio mansit
si De his euam supra qu. 64, ari s ad 3; et IV, ε ..dist. 13 qu. 1, art i, quaeviune. 3; et disi is, qu 1,art. 2, quaestiuno 3 ad 1. Forsan minitiarii.
436쪽
integra n Sed ex vi ordinationis sacerdos missi remeerari eucharistiam. Ergo haeretici schismatici et excommunieati, cum in eis maneat ordinatio integra, videtur ub postlai
consecrare eucharistiam. CONGusio. - Cum coemeratio si actus consequens odidinis potestatem, possunt schismatici atque excommunitati, dummodo sint ordinati, hostiam consecrare, quanquam aerect nee sine mortali crimine id lactant.)Respondeo dicendum qiibd quidam dixerunt ub haeretici, sebismatici et excommunicati, quia sunt extra Ecclesiam, Bollpossunt conficere hoc saeramentum. Sed in hoc decipiantur, quia, sicut Augustinus dicit in II Contra Parmeniamum cap. 3), u aliud est aliquid omnino non habere aliud anteae non recti habere; et similiter etiam est aliud non dare, ei aliud non rect dare. Illi igitur qui intra Ecclesiam constitisti, receperunt potestatem consecrandi eucharistiam in ordinatione sacerdotii, reci quidem habent potestatem, sed non aestea utuntur, si postmodum per haeresiae aut schisma vel exesae- municationem, ab Ecclesia separentur. Qui autem sic separati ordinantur, nec reci habent potestatem, nec reci utuntur. Quod tamen utrique potesistem habeant, patet per hoc quia, siret Angustinus ibidem dicit, eum redeunt ad unitatem Reeldisiae, non reordinantur, sed recipiuntur in suis ordinibus giquia consecratio eueharistiae est actus consequens ordinis μ- testatem, illi qui sunt ab Ecclesia separati per haeresim acischisma vel excommunicationem, possunt quidem consereare eueharistiam, quae ab eis consecrata verum corpus et sanguineae
Christi continet; non tamen hoc recla laciunt, sed peceant h- cientes. Et ideo fructum sacrificii non percipiunt; quod si sacrisseium spirituale. Ad primum ergo dicendum, qubd anctoritates illae et similes intelligendae sunt quanitim ad hoc quod non reeth extra Leelesiam sacrificium offertur. Unde extra Ecclesiam non potest esse spirituale sacrificium, quod est verum veritate fruetus siesi sit verum veritate sacramenιi, sicut etiam supta disium si qu. 80 art. 33, quod peceator sumit eo us Christi saeramentaliter, sed non spiritualiter.
Ad secundum dicendum, quod solus baptismus permittitar
437쪽
M Imo Adad sarauia L si esse ratus haereticis e schismaticis, quia possunt licit baptizare in articulo necessitatis. In nullo autem casu licit possunt
eueharistiam consecrare, vel alia sacramenta conserre.
Ad teritum dicendum, qud sacerdos in missa, in orationibus quidem loquitur in persona Ecclesiae, in cujus unitate eonsistit. Sed in onseeratione sacramenti, loquitur in persona ebristi, cujus vicem in hoc gerit per ordinis potestatem. Et ideo, si sacerdos ab unitate Ecclesiae praecisus, missam celebret, quia potestatem ordinis non amittit, consecrat verum eorpus et sanguinem Christi sed quia est ab Reclesiae unitates aratus, orationes ejus efficaciam non habent.
Ad octavum sic proceditur 1). Videtur ub sacerdos degradatus non possit hoc sacramentum conficere. Nullus enim conficit hoc sacramentum, nisi per potestatem consecrandi quam habet. Sed degradatus non habet potestatem consecrandi,
lich habeat potestatem baptigandi, ut dicit canon I, qu 1, cap. Quod quidam. Ergo videtur qubd presbyter degradatus
non possit eucharistiam consecrare.
2. Praeterea, ille qui aliquid dat, potest etiam auferre. Sed episcopus dat presbrtero potestatem consecrandi ordinando ipsum. Ergo etiam potest ei auferre, degradando eum. 3. Praeterea, sacerdos per degradationem aut amittit potestatem consecrandi, alii s0lam executionem. Sed non solam executionem, qui sic non plus amitteret degradatus quam excommunicatus, qui etiam executione caret. Ergo videtur quod amittat potestatem eonsecrandi et ita videtur Fbd Mupossit configere hoc sacramenium. Sed contra est, ub Augustinus in II. Contra Parmeni
uum cap. 13), probat quod apostata a fide non eveni baptis-
si Be his etiam supra qu. 6ι, art. s, ad 2 et IV , Se ι ..RM. i. ara i , quaestiune. 4.
438쪽
mala, per hoc quod per poenitentiam redeunti missa regi, tuitur; et ideo amnii non posse judieatur. Sed similiter ω- gradatus, si reeoncilietur, non est iterum ordinandas DF non amisit potestatem eonsecrandi ei ita sacerdos degradaias
postes eonficere hoc saeramentum. i CONGLUsio. - Potest sacerdos degradatus saeramentassimnficere, cum per degradationem characterem non amiserii.
Respondeo dicendum, ubd potestas consecrandi ueram tiam pertinet ad characterem sacerdotalis ordinis charaeter autem quilibet, quia cum quadam eonsecratione datur, inde lebilis est, ut suprὲ dictum est qu. 63 art. 5), sim et
rumcumque rerum consecrationes perpetuae sunt, nee miti,
nec reiterari possunt. Unde manifestum est quod potesae consecrandi non amittitur per degradationem; dicit enim apgustinus in II contra Parmenianum ubi supra ris suus que scilicet baptismus et ordo hsacramentum est, et quati: consecratior, utrumque homini datur, illud cum baptinuit, istud cum ordinatur; ideoque non licet a catholicis nimi atiterari. AE si patet quod sacerdos degradatus potest ess3si
Ad primum ergo dicendum, ubd Canon ille non logei:
assertivh, sed inquisitivh, sicut ex cirremstantia litterae habet potest. Ad secundum dicendum, qud episcopus non dat potestasti sacerdotalis ordinis proprii virtute, sed instrumentaliter, sit iminister Dei, cujus effectus per hominem tolli non potes, secundi, illud Matth. XIV a duos Deus conjunxit, homno separet. AEt ideo episeopus non potest hanc uiaeuus auferre; sicut nec ille qui baptigal, potest auferre charatuit Ad tertium dicendum, quod excommunieatio es inuiti natis. Et ideo excommunicatis non aufertur metutio satis' dotalis potestatis quasi in perpetuum, sed ad eorreet et , usque ad tempus. Degradatis autem aufertur exemtio, quit in perpetuum condemnatis.
439쪽
Utrum ciem ab exeommunieatis vel haereticis aeu peceasoribus commvinionem recipere, et eorum missam audire.
λ nonum sic proceditur i). Videtur quod aliquis ieith
possit communionem recipere a sacerdotibus haereticis vel ox- communicatis, vel etiam peccatoribus e ab eis missam a dire Sicut enim Augustinus Contra Petilianum dicit, a neque in homine bono, neque in homine malo aliquis Dei fugiat saera-menia nae sacerdotes, quamvis sint peccatores et haeretici e excommunicati, Verum conficiunt sacramentum. Ergo Ddetur qnbd non sit vitandum ab eis communionem accipere, vel eorum missam audire. 2. Praeterea, corpus Christi verum gurativum est corporis mystici, sicut supra dictum est M. 80, ari. 4). Sed hiraedictis saeerdotibus verum corpus Christi consecratur. Ergo videtur quod illi qui sunt de corpore 3stico, possint eorum sacrificiis communicare. 3. Praeterea, multa peccata sunt graviora quam sornicatio. Sed non est prohibitum audire missas sacerdotum aliter pectantium. Ergo etiam non debet esse prohibitum audire missas Meerdotum fornicariorum. Sed contra est, quod canon dicit, XXXII. dist. ex Nicola I in v Nullus missam audiat sacerdotis quem indubitanter concubinam novit habere. Et Gregorius dicit in III. Dialog. eap. 3 l), qud si pater perfidus Arianum episcopum misit adsilium, ut de ejus manu sacrilegae consecrationis communionem perciperet. Sed vir Deo deditus Ariano episcopo venienti exprobravit, ut debuit. n CoscLusio. Cum excommunicati, haeretici et schismaiiei, per sententiam Ecclesiae consecrandi executione privati sint, ab iis sacramentum suscipientes, vel eorum mi8sam audientes, peccatis eorum communicant et peccant.) l De his etiam supin qu 64 , ari s ad 2 et 3 et IV,
440쪽
Respondeo dicendum, quod sicut supis dictum est art. 5, et 8), sacerdotes, si sint haeretici vel schismatici vel excommunicati, vel etiam peccatores, quamvis habeant potestatem consecrandi eucharistiam, non tamen ea recin utuntur, seή peccant utentes. Quicumque autem communica alicui in peccato, ipse particeps peccati efficitur; unde et in V. Camon. Ioan dicitur, quod qui dixerit ei Me scilicet haereticoloommunica operibus illius malignis. v Et ideo non licet x prae
dictis communionem accipere, aut eorum missam audire biplar tamen inter praedictas sectas. Nam haeretici et schisma tici et excommunicati sunt per sententiam Ecclesiae executione consecrandi privati; et ideo peccat quicumque eorum missam audit, vel ab eis accipit sacramenta. Sed non omnes peceatores sunt per sententiam Ecclesiae executione hujus potestatis privati; et sic, quamvis sint suspensi quantum ad se ex sententia divina, non tamen quantum ad alios ex sententia Ecclesiae M ideo usque a sententiam Ecclesiae, licet ab eis eoi minionem accipere, et eorum missam audire. Unde super
illud I. Cor. si Cum hujusmodi nec cibum sumere, o dieitGlossa Augustini: simo dicendo, noluit hominem ab homine judicari ex arbitrio suspicionis, vel etiam extraordinario usu pala judicio sed p0ιius ex lege Dei, secundum ordinem Κωροsiae, sive ulti b consessum, sive accusatum et convicium.
Ad primum ergo dicendum, quod in hoc quod relariaeas
audire missas talium sacerdotum, aut ab eis communionem recipere, non refugimus Dei sacramenta, sed potid ea veneramur. Unde hostia a talibus sacerdotibus cons rata est UMranda, et si reservetur, licit potest sumi , sacerdote legitimo sed refugimus culpam indign ministrantium. Ad secundum dicendum, quod unitas corporis mystici est fructus corporis veri percepti. Illi autem qui indiga perripiunt vel ministrant, privantur fructu, ut supra dictum es, quos, ari. 4ὶ Et de nou est sumendum ex eorum dispensatione sacramentum, b eis qui sunt in uitate Ecclesiae. Ad tertium dicendum, quod lieh fornicatio non si gravior caeteris peccatis, tamen ad eam proniores sunt homines propiere.rnis concupisςentiam. Et ideo speciali,e hoc precatum sacerdotibus prohibitina es a Melasia, et ne aliquia ana i