장음표시 사용
61쪽
titisenur; alio modo secundum propriam rationem characteris, ei hoc modo est signum configurativum alicui principali, apud Fem reside auctoritas ejus ad quod aliquis deputatur; sicut milites qui deputantur ad pugnam, insigniuntur signo ducis quo quodammodo ei configurantur. Et hoc modo illi qui deputantur ad talium ebristianum, cujus auctor est Christus, charaeteremaeeipiunt quo Christo configurantur; unde propri est charine Christi. 1 tertium dicendum, quod charaeiere distinguitur aliquis ab ali per comparationem ad aliquem finem, in quem ordinabar qui characterem accipii, sicut dictum est art. 1), de in raelere militari, quo in ordine ad pugnam distinguitur miles regis a milite hostis. Et similiter character fidelium est quo distin nutu fideles Christi a servis diaboli, vel in ordine adytum aeternam, vel in ordine ad cultum praesentis Ecclesiae: Forum primum fit per charitatem et gratiam, ut obiectio pro-
redit secundum autem fit per characterem sacramentalem.
sane et choracter besticae intelligi potest, per oppositum, vel aginata malitia qua aliqui deputantur ad poenam a ternam, yel aesessio illiciti culius.
Etr- eharacter sit in pote/uiis animae, sicut in subjecto.
Ad quartum sic proceditur l). Videtur quhd character non si in potentiis animae, sicut in subject0. Character enim di- utar esse dispositio ad gratiam. Sed gratia es in essentia arimae sicut in subjecto, ut in II pari dictum est. Ergo Videtur quod character sit in essentia animae, non autem in po-katiis. 2 praeterea, potentia animae non videtur esse subjectum alitatus, nisi habitus vel dispositionis. Sed character, ut dictum est art. 2ὶ non est habitus vel dispositio, sed magis potentia,edjus subieetum non est nisi essenda animae. Ergo videtur ii Be his etiam IV, Senι , dist. 4, qu i art. 1, orp. et
62쪽
quod character non sit, sicut in subjecto, in potentia animae, sed magis in essentia ipsius. 3. Praeterea, p0tentiae animae rationalis distinguuntur per cognitivas et appetitivas. Sed non potest diei quod character si tantum iu potentia cognitiva, neque etiam tantum in potentia appetitiva, quia non ordinatur neque ad cognoscendum tantum, neque ad appetendum. Similiter etiam non potest diei quod sit tu utraque, quia idem accidens non potest esse in diversis subjectis. Erg videtur qudd character non sit in polentia animae, sicut in subjecis, sed magis in essentia. Sed contra est, qudd, sicut in praemissa definitione si is, racteris continetur, character imprimitur animae rationali secundum imaginem. Sed imago Trinitatis in anima altenditur Secundum potentias. Ergo character in potentiis animae existit. CONCLUSI0. - Cum charactere insigniantur fideles ad suscipiendum vel aliis tradendum quae sunt divini cultus, qui in actibus quibusdam consistit, non in essentia, sed in potentia
animae necesse est haracterem esse.
Resp0ndeo dicendum, qudd, sicut dictum est ari 2 in character est quoddam signaculum quo anima insignitur ad suscipiendum vel aliis tradendum ea quae sunt divini ultus. Divinus autem cultus in quibusdam actibus consistit ad actus autem propri ordinantur potentiae animae, sicui essentia ordia natur adesse. Et ideo character non est, sicut in subjecto, inessentia animae, sed in ejus potentia. Ad primum ergo dicendum, quod subjectum alicui accidenti attribuitur secundum rationem ejus ad quod propinqu di ponit, n0 autem secundum rationem ejus ad quod disponit remoth vel indirecth. Character autem directh quidem et propinqu disponi animam ad ea quae sunt divini cultus exequenda, et quia haec idone non iun sine auxilio gratiae; quia, ut dicitur Ioan. IV, si eos qui adorant Deum in spiritu et veritate adorare oportet me consequenti divina lar-
si uuae in art. praeced. assignata est, argum Ss eo ra. Desinitio magistraιia seu magistro in vocatur ab Alberto Magno, dist. 6, art. ε; sed eam dicit robur avetorisiaci non habere, nisi eae a magisιrorum, quia in aerisιia an quorum non inveniιΗr.
63쪽
sius recipientibus characterem largitur gratiam, per quam diga impleant ea ad quae deputantur. Et ideo characteri magis est attribuendum subjectum secundum rationem actuum ad Axillum cultum pertinentium, quam secundum rationem
Ad secundum dicendum, quod essenii animae est subjectum poenitae naturalis quae ex principiis essentiae procedit. Talis assiem potentia non est character, sed est quaedam spiritualispoieni ab extrinseco adveniens. Unde sicut essentia animae, per quam est naturalis vita hominis, perficitur per gratiam qua anima spiritualiter vivit, ita potentia naturalis animae perst-diar per spiritualem potentiam quae est character habitus eciae et dispositi pertinent ad potentiam animae, eo ubdordinantur ad actus quorum potentiae sunt principia. Et eadem ratione omne quod ad actum ordinatur, est potentiae ub
Maenium dicendum, quod, sicut dictum est art. 2 , in niter ordinatur ad ea quae sunt divini cullus qui quidem est quadam fidei protestatio per exteriora gigna. Ε, ideomportet qaucharacter sit in cognitiva potentia animae, in qua est fides.
Utrum character insit anim indelebiliter.
Ad Dintum sic proceditur l). Fidetur quod character nouissit anima indelebiliter. Quanto enim aliquod accidens est persectius, tanto firmius inhaeret. Sed gratia est persectior quam tharacter, quia character ordinatur ad gratiam, sicut ad ulteriorem finem Gratia autem amittitur per peccatum. Ergo aiullo magis character. . Praeterea, per characlerem aliquis deputatur divino cul-α, sicut dictum est an et 20. Sed aliqui a culi divinoi asenn ad contrarium cultum per apostasiam a fide. Ergo vi- Mur Fbd tales amittant haracterem Sacramentale in . . si se his etiam IV, Senι. dist. , qu 1 art. 3, quae iune. 4 et ad Rom. leel. I, ol. 8.
64쪽
54 PAR III, QUAEST. LXIlI, ART. V.
3. Praeterea, cessante fine eessare debet etiam id quod est ad finem, alioquin rustra remaneret sicut post resurrecti nem non erit matrimonium, quia cessabit generatio, ad quam ordinatur matrimonium Culius autem exterior, ad quem character ordinatur, non remanebit in patria, in qua nihil agetur in figura, sed totum in nuda veritate. Ergo character sacramentalis non manet in perpetuum in anima, et ita n0 inest
indelebiliter. Sed contra est, quod Augustinus dicit in lib. II. Contra
Parmenianum cap. 13 Non minus haerent sacramenta christiana quam corpuralis nota militiae. Sed character militaris non repetitur, sed agnitus approbatur in eo qui veniam meretur ab Imperatore post culpam. Erg nec character sacramenialis deleri potest. CONcLΠsIO. - Cum character sit quaedam in fidelibus sacramentalis participatio sacerdotii Christi, necesse est eum indelebiter animae inesse.)Respondeo dicendum, quod, sicut dictum est arl. 3), character sacramentalis est quaedam participatio sacerdotii Christi in fidelibus ejus ut scilicet, sicut Christus habet plenam spiritualis sacerdotii potestatem, ita fideles ejus ei configurentur, in hoc quod participant aliquam spiritualem potestatem, respectu sacramentorum et eorum quae pertinent ad
divinum culium. Et pr0pter hoe etiam Christo non competit habere characterem , sed potestas sacerdotii ejus comparatur ad characterem sicut id quod est plenum et perfectum ad aliquam sui participationem Sacerd0lium autem Christi est aete num secundum illud Psalm cIX Tu es sacerdos in aeternum, secundum ordinem Melchisedech n Et inde est quod omnis sanctificatio quae si per sacerdotium ejus est perpetua, re consecrata manente. Quod patet etiam in rebus inanimatis; nam ecclesiae vel altaris manet consecratio semper, nisi destruatur. Cum igitur anima sit subjectum characteris secundum
intellectivam partem, in qua est fides, ut dictum est art. 4, ada), manifestum es quod, sicut intellectus perpetuus est et incorruptibilis, ita character indelebiliter manet in anima. Ad primum ergo dicendum, quod aliter est in anima gratiae aliter character nam gratia est in anima sicut quaedam
65쪽
laeae habens esse completum in ea character autem est in anima sicut quaedam virtus instrumentalis, ut supra dictumen art. 2 in Forma autem completa est in subjecto secundum aditionem subjecti et quia anima est mutabilis secundum liberum arbitrium, quamdiu est in statu vitae, consequens est quod gratia insit animae mutabiliter. Sed virtus instrumentalis magis aliendi in secundum conditionem principalis agentis; et ideo haracter indelebiliter inest animae, 0 propter sui pectetionem, sed propter persectionem sacerdotii Christi, hqa derivatur character, sicut quaedam instrumentalis virtus.1 secundum dicendum, quod, sicut Angustinus dicit ibidem a Nec ipsos apostatas videmus carere baptismate, quibus utique per paenitentiam redeuntibus non restituitiar et ideo assiilli non posse judicatur. AEt hujus ratio est, quia characteres virtus instrumentalis , ut dictum est. Ratio autem instrumali rensistit in hoc quod ab alio moveatur, non autem in hoc Fod ipsum se moveat quod pertinet ad voluntatem. Et ideo, Alumcumque voluntas moveatur in c0ntrarium, characternae removetur, propter immobilitatem principalis m0ventis., tertium dicendum, quod, quamvis p0si hanc vitam Maamaneat exterior cultus, remanet tamen finis illius culius L ideo , 0st hanc vitam remanet character, et in bonis, ad rem gloriam, et in malis, ad 0rum ignominiam sicut eua militaris character remanet in militibus post adeptam 'tela iam, et in his qui vicerunt ad gloriam, et in his qui Ra vicit, ad cenam.
cirum per omnia sacramenta novos testis imprimatur
Ad sextum sic proceditur ij. Videtur qudd per omnia satramenta novae legis imprimatur character. Per omnia enimueramenta novae legis si aliquis particeps sacerdotii Christi.
1 Be his etiam infra, M. 72, art. 5; et IV, Sens. dist. 4, P. 1, in. 4, quaestiune. 2 et 3 et u 3 art. 2, quaestiunc. 3;
66쪽
56 PAR III, QUAEsT. LXIII, AET. VI.
Sed character sacramentalis nihil est aliud qui participatiosaeerdolii Christi, ut dictum est ari. ). Ergo videtur quod
per omnia sacramenta novae legis imprimatur character. 2. Praeterea character se habet ad animam in qua est sicuteonsecratio ad res consecratas. Sed per quodlibet sacramentum novae legis homo recipit gratiam sanctificantem, ut supra die- tum est qu. 62, arx 1 . Ergo videtur qubd per quodlibet sacramentum novae legis imprimatur character. 3. Praeterea character est res et saerameritum. In quolibet autem sacramento novae legis est aliquid quod est res tantum, et aliquid quod est sacramentum ianium, et aliquid quod est res et sacramentum. Erg per quodlibet aeramentum novae legis imprimitur character. Sed contra est, quod sacramenta in quibus imprimitur character non retierantur, eo quod character est indelebilis, ut dictum est art. 5). Quaedam autem sacramenta iterantur, sicut patet de paenitentia et matrimonio. Ergo non omnia sacramenta imprimunt characterem. CONCLusio. Cum per baptismum lanitim, confirmatione ei ordinem ordinetur homo ad recipiendum vel tradendum ea quae sunt divini cultus, tria tantiim sunt novae legis sacramenta quae characterem imprimunt. Resp0ndeo dicendum, quod, sicut supra dictum est qu. 62, art. 1 et 5ὶ, sacramenta novae legis ad duo ordiuantur, scilicet in remedium peccati, et ad cultum divinum. Est autem omnibus sacramentis commune quod per ea exhibetur aliquod remedium contra peccatum, per hoc quod gratiam conserunt. Non autem omnia sacramenta ordinantur direct ad divinum cultum; sicut patet de paenitenιia, per quam homo liberatur a Peccato; non autem per hoc sacramentum exhibetur homini aliquid de novo pertinens ad divinum cultum, sed restituitur in latum pristinum. Pertinet autem aliquod sacramentum ad divinum ullum tripliciter : uno modo, per modum ipsius actionis; alio modo, per modum agentis tertio modo, per o dum recipientis Per modum quidem ipsius actionis pertinet
et disi. 7, qu 2 art l, quaestiunc i, et qu. 3, stri. 3, quaesiiuno. et dist. 23 qu. 1, art. 2, quaestiunc. 3.
67쪽
ad divinum ultum eucharistia, in qua priueipaliter divinus sius consistit, in quantum est Ecclesiae sacrisscrum N per hoc idem sacramentum non imprimitur homini baracter, quia per hoc sacramentum non ordinatur homo ad aliquid aliud uininius agendum e recipiendum in sacramentis cum poli si finis et mnsummati omnium sacramentorum, 'ut ui mill dicit in cap. Meles Merareh. Continet tamen in seipso Christum, in quo non est character, sed in sacerdotii
minis, mater hoc sacramentum deputantur homines ad in
- optimi, quia per ipsum homo accipit potestatem reti
disimodo confirmatio, ut iusta suo lam omit sine
A J.n ideo per haec tria sacramenta baracter Imprimitur, saerit se baptismum, confirmationem et ordinem. M primum ergo dicendum, quod per omnia sacramen matam meredesii ciristi, utpote percipiens aliquem 4Goziamin per omnia sacramenta Irim de Σαε rdotii Christi. Quod quidem exigmur ad bo quin
rectato suae ni per gratiam. Sed specialiter per quaedam ωαlamaracterem imprimunt homo sanctificatur qua-
- res inanimatio sanctificari dicuntur, in quantum 1 ino
ν tum esse characterem. Quid autem in m ι - - tum in aliis sacramenus iusti dicetur M. 66 ari. l.
68쪽
Deinde considerandum est de causis sacramentorum, sive per auctoritatem, sive per ministerium. Et circa hoc quaeruntur decem 1 Uirum solus Deus interius operetur in sacramentis Uirum institutio sacramentorum sit soli1 h Deo. 3 De potestate quam habuit Christus in saeramentis . Utrum illam potestatem potueri aliis coi municare. 5 Utrum p0iestas ministerii in sacramentis conveniat malis. 6 Utrum mali peccent dispensando sacramenta. I Utrum angeli possint esse ministri sacramentorum 8' Utrum intentio ministri requiratur in sacramentis. 9 Utrum requir tu ibi recta sides, ita scilicet quod infidelis non possit tradere sacramenta. 10 Utrum requiratur ibi recta intentio.
Utrum solus Deus operetur inιerius ad emotum iacramenti.
Ad primum sic proeeditur 1ὶ Videtur quod non solus Deus, sed etiam minister interius operetur ad effectum Sacramenti. Interior enim sacramenti effectus est, ut homo purgetur lipeccatis, et illuminetur per gratiam. Sed ad ministros Ecclesiae pertinet purgare, illuminare et perficere; ut pale per Dionysium in V. cap. Coelest hierarch. Ergo videtur quod non solum Deus, sed etiam ministri Ecclesiae interius operantur ad sacramenti effectum. 2. Praeterea, in c0llatione sacrament0rum quaedam orationum suffragia proponuntur. Sed orationes justorum sunt magis apud Deum exaudibiles quam quorumcumque secundum illud Dan. IV QSi quis Dei cultor est, et voluntatem ejus facit, hunc Deus exaudit sargo videtur ub majorem effectum
si De his etiam intra in ista quaest. art. 5; et IV MM., dist. 5, qu 2 art. 2, quaestiuno 2.
69쪽
sa ualenti consequatur ille qui reeipit ipsum i bono ministro. Sie ergo et minister aliquid operatur ad inferiorem effectum,
3. Preterea, dignior est homo quhin re inanimata sed res inanimata aliquid operatur ad interiorem effectum; nam sistaeorpus tangit, et 0r abluit, ut Augustinus dicit supero aen. Tract. LXXX). Ergo homo aliquid operatur ad inte- foren effectum sacramenti, et non solus Deus. sed contra est, ub dicitur Rom. IIII si Deus est aut jusideat. cum ergo interior emetus omnium sacramentorum sit justificatio, videtur qub solus Deus peretur interiorem
cur c Mo. - uuanquam Deus solus ut agens principale ad sileriorem effectum sacramenti operetur, ministerialiter ta- ne homo ad idem operari potest )Respondeo dicendum, qubdisperari aliquem effectum o tiarii dupliciter : uno modo, per modum prineipalis geniis; no modo , per modum instrumenti Primo igitur modo solus laus operatur interiorem essectum sacramenti: tum quia sol syri illabitur animae in qua sacramenti effectus existit, non assis potest aliquid immediat operari ubi non est tum quia gratia, quae est interior sacramenti effectus est a solo Deo, yi a secunda parte dictum est 1, 2 qu. 112, art. 1) Ch Reier etiam, qui est interior quorumdam sacramentorum esse ita est virtus instrumentalis, quae manat x principali agente, quod est Deus Secundo autem modo homo potest operari ad talariore effectum sacramenti, in quantum operatur per modum ministri; nam eadem rati est ministri et instrumenti; diriusque enim actio exterius exhibetur, sed sortitur effectum inieriorem ex virtute principalis agentis, quod est Deus.1 primum ergo dicendum, quod purgatio, secundum quodaliri itur ministris Ecclesiae, 0 est a peccat0 , sed dicunturniaeoni purgare , in quantum vel immundo ejiciunt a caelu desinae, vel eos sacri admonitionibus disponunt ad sacra- laesitorum receptionem. Similiter etiam sacerdotes illuminare letatur sacrum populum, non quidem gratiam infundendo, e saeramenta gratiae tradeudo, ut patet per Dionrsium ademo
70쪽
Ad secundum dicendum, quod orationes quae dicuntur in sacramentorum collatione proponuntur Deo non ex parte si gularis personae, sed ex parte totius Ecclesiae, cujus precessunt apud Deum exaudibiles, secundum illud Matth. XVIII:ui duo ex vobis consenserint super terram de omni re qu-- cumque petierint, fiet illis DPatre meo; mihi tamen prohibet quia devotio viri justi ad hoc aliquid operetur. Illud tamen quod est sacramenti effectus, non impetratur oratione Ecclesiae vel ministri, sed ex merito passionis Christi, cujus virtus op radi in sacramentis, ut dictum est M. 61 art. 5' unde effectus sacramenti non datur melior per meliorem ministrum. Aliquid tamen annexum impetrari potest recipienti sacramem tum per devotionem ministri; ne tamen minister illud p ratur, sed impetrat operandum a Deo. Ad tertium dicendum, quod res inanimatae non operantur aliquid ad interiorem effectum, nisi instrumentaliter, ut dictum est. Et similiter homines non operantur ad sacramentorum interiorem effectum, nisi per modum ministerii, ut dictum est.
Utrum meramenta sint solum eae instiιutione divina.
Ad secundum sic proceditur si . Videtur Obd sacramenta non sint mih ex institutione divina Ea enim quae sunt diavinitus instituta traduntur nobis in sacra Scriptura. Sed quaedam aguntur in sacramentis de quibus nulla si mentio in sacra Scriptura, puta de chrismate quo homines confirmantur, et oleo quo sacerdotes inunguntur, et de multis aliis tam verbis quam lactis quibus utimur in sacramentis. Non ergo sacramenta sunt solum ex institutione divina.
Praeterea, sacramenta sunt quaedam signa Res autem se
sibiles naturaliter quaedam significant nec tamen potest diei quod Deus quibusdam signifieationibus delectetur et non aliis, quia ipse omnia quae latit approbat. Hoc autem proprium ses