장음표시 사용
81쪽
ei Beclesiae in dispensatione sacramentorum, peccent. Et quia hoc peccatum pertinet ad irreverentiam Dei et contaminatio-dem sacramentorum, quantum est ex parte ipsius peccatoris,hehi saeramenta secundlim seipsa incontaminabilia sint, consequeBs est qub tale peccatum ex genere suo sit mortale.
Ad primum ergo dicendum, quod opera charitatis non sunt arida consecratione sanctificata, sed ipsa pertinent ad justitiae Maesitatem, sicut quaedam justitiae partes. Et ideo homo quis exhibet Deo ministrum in operibus charitatis, si sit justus, amplitis sanctificatur; si vero sit peceator, per hoc ad sanctitatem disponitur. Sed sacramenta in seipsis sanctificalionemqnamdam habent per 3sticam consecrationem. Et ideo rexigitur in ministro sanctitas justitiae, ut congrua suom Maerio. Et ideo incongru agitet peccat, si in peccato exigvas ad tale ministerium accedat. Ad seeundum dicendum, quod ille qui ad sacramenta aec dii, suseipit sacramenta , ministro Ecclesiae, non in quantumesi alis persona, sed in quantum est minister Ecclesiae. Etiti quamdiu ab Ecclesia toleratur in ministerio, ille qui ab M arripit sacramentum non communicat peccato ejus, sed munica Eccleatae, quae eum tanquam ministrum exhibet. si 'er ab Ecclesia non toleratur, ut cum degradatur, etrio municatur, vel suspenditur, peccat qui ab eo accipit aeramentum, quia communicat peccat ipsius. ad tertium dicendum, quod ille qui est in peccato mortalisto es perplexus simpliciter, si ex officio ei incumbat sacra- media dispensare, quia potest poenitere de precato, et liciis Risistrare. Non est autem inconveniens quod si perplexus, opposito quodam, Milicet qub velit remanere in peccato. In rutulo tamen necessitatis non perearet baptigando, in casu id quo etiam posset laicus baptigare; sic enim palei qud non estiueret se ministrum Ecclesiae, sed subveniret necessitatem pauenti Meus est autem in illis sacramentis quae non sunt ueteressitatis, sicut baptismus, ut insis patebit qu. 67, m. ae ε).
82쪽
72 PAR III, QUAEST. LXIV, ART. Vll.
Utrum anyeli possint sacramenta ministrare.
Ad septimum sic proceditur l). Videtur qub angeli possint
sacramenta ministrare. Quidquid enim potest minister inserior, potest et superior, sicut quidquid potest diaeonus, missis cerdos; sed non convertitur. Sed angeli sunt superiores ministri in ordine hierarchico quam etiam quicumque homines, ut patet per Dion3sium in lib. Cis. Aierarch. cap. s). Ergo, cum homines possint ministrare in sacramentis, videtur qubdmulto magis angeli. 2. Praeterea, homine sancti assimilantur angelis in caelo, ni dicitur Matth. XXII. Sed aliqui sancti in eois existentes possunt ministrare in sacramentis, quia character sacramentalis est indelebilis, ut dicium est M. 63 art. 5ὶ Ergo videtur quod etiam angeli possint sacramenta ministrare. 3. Praeterea, sicut supra dictum est D. 8, ari. 7 , dia- holus est caput malorum, et mali sua membra ejus. Sed per malas possunt ministrari sacramenta. Ergo videtur quod etiam per daemones. Sed contra est, quod dicitur Bebr. V uimais pontifex ex hominibus assumptus, pro hominibus constituitur in his quae sunt ad Deum. Sed angeli boni vel mali non sunt ex hominibns. Ergo ipsi non constituuntur ministri in his quae sunt ad Deum, id est in aeramentis. ConcLusio. - cum soli homines Christo consormentur, ad ipsos solos, non ad angelos sacramenta ministrare pertinet, quanquam angelis conferri possit potestas conserendi sacramenta.)Respondeo dicendum, quod, sicut supta dictum est art. η, tota virtus sacramentorum v passione Christi derivatur, quae est Christi secundum quod es homo cui natura consormantur homines, non autem angeli, sed potius secundum passionem dicitur si modico ab angelis minoratus, s ut patet Hebr. ΙΙ i Be his etiam IV, Mnι. dist. 5, qu 2 art. 3.
83쪽
DR AdsA MoumTomu. 38 ideo ad homines pertinet dispensare sacramenta et in stillistrare, non autem ad angel0s. Sciendum tamen quod, si ea dens virtutem suam non alligavit sacramentis, quin possit sine sacramentis effectum sacramentorum conferre, ita etiam virtutem suam non alligavit Ecclesiae ministris, quineum angelis possit virtutem attribuere ministrandi sacrassiecta n quia boni angeli sunt nuntii veritatis, si aliquod saeradientale ministerium a bonis angelis perficeretur, esset nidae habendum, quia deberet constare hoc fieri voluntate di- mi, sicut quaedam templa dicuntur angelico ministerio con- seMala Si ver,daemones, qui sunt spiritus mendacii, aliquod sacramentale ministerium exhiberent, non esset ratum hahendum.
Ad primum ergo dicendum, quM illud quod faciuni hominesialeriori modo, scilicet per sensibilia sacramenta, quae sint proportanata naturae ipsorum, laciunt angeli tanquam supe- res inistri superiori modo, scilicet invisibiliter pugnando, illilaeillando et perficiendo. M seeundum dicendum, quod sancti qui sunt in caelo sunt -es angelis quantum ad participationem gl0riae, non autem quastitiae ad conditionem naturae, et per . sequens, nequeFaalum ad sacramenta. Ad tertium dicendum, quod mali homines non habent quod possia ministrare in sacramentis ex hoc quod per malitiam sed membra diaboli. Et ideo non sequitur quod diabolus, Ni est eorum eaput, magis b0 possit.
Utrum intenta ministri requiratur ad perfectionem
M octavum sic proceditur 1). Videtur Fbd intentio mi-ahiri non requiratur ad persectionem aeramenti. Miuister
lyBe his etiam supta, M. 60 , art. 8, in corp. et IV, Mia. dist. 6 qu. 1, ari 2 quaestimo. 1; et dist et, qu 1, in. l, quaestiunc. 1 ad 3; et dist. 8, qu 2 art. , qu Mi ae 3 ad 1; et dist. 30 qu. I, ut 3 ad 3. u. a
84쪽
enim in saeramento instrumentaliter operatur. Sed actio ma perficitur seeundum intentionem instrumenti, sed secundum intentionem principalis agentis. Ergo nisulio ministi nollrequiritur ad persectionem sacramenti. 2. Praeterea, non potest bothini esse nota inientio altorius. Si igitur intentio ministri requiratur ad persectionem sacramenti, n0n posset homini ad sacramentum accedenti esse notum Fbd sacramentum suscepisset et ita non posse hahere certitudinem salutis, praecipvh cum quaedam sacramenia sint de necessitate salutis, ut insta dicetur qu. 65, art. ε). 3. Praeterea, intentio hominis non potes esse ad id rea quod non est attentus. Sed aliquando illi qui in sacramentis ministrant, non attendunt ad ea quae dicunt vel laesunt, alia eogitanies. Ergo secundum hoc non perficeretur sacramentum, propter intentionis desectum. Sed contra est, quod ea quae sunt praeier intentionem, sunt casualia quod n0 est dicendum de operatione sacramentorum. Ergo sacramenta requirunt intentionem ministri. CON AusIO. - cum ea quae in aeramentis geruntur possint diversimod et propter diversa agi, necessaria est in sacramentorum administratione intentio ministraatis seu Ecclesiae. Respondeo dicendum, quod quando aliquid se habe ad
mulis, oportet quod per aliquid determinetur ad unum, si illud effici debeat. Ea vero quae in sacramentis aguntur, ρομsunt diversiaeode agi sicut ablutio aquae, quae si in baptismo potest ordinari et ad munditiam corporalem, et ad sanitatem corporalem, et ad ludum, et ad multa alia hujusmodi Et ideo oportet quod determinetur ad unum, id es ad sacramentalem effectum, per intentionem abluentis. Et haec inientis exprimitur per verba quae in sacramentis dicuntur, ut cum dicit : Ego te baptigo in nomine Patris, etc. Ad primum ergo dicendum, quod instrumentum inanimatum non babet aliquam intentionem respectu effectus; sed loco intentionis est motus quo movetur a principali agente. Sed
infiminentum animatum, sicut est minister, non solummo vetur, sed etiam quodammodo movet seipsum, in quantum sua
voluntate mors me est ad operandum αι ideo requiritur us
85쪽
istitatio qua se subjiciat principali agenti, ut scilicet intendatueare quod facit Christus et Ecclesia. ad secundum dicendum, quod circa hoc est duplex opinio. quidam enim dicunt quod requiritur mentalis intentio in midium, quae si desit, non perficitur sacramentum. Sed hunc deleuani in pueris qui non habent intentionem credendi ad sacrameatum, supplet Christus, qui inierius baptigat in Maliis autem qui intendunt sacramentum suseipere, supplet illis delectam fides et devotio. Sed h0e satis posset dies quan- iussi adnitimum effectum, qui est justificatio . peceatis; sed
Raatnae ad effectum qui est res et aeramentum, scilicet quantum ad characterem, non videtur quod per devotionam e densis possit suppleri, quia character nunquam imprimitur risi per sacramentum. Et ideo alii melius dicunt qud minister ueracienti agit in persona totius Ecclesiae, cujus est minister. hyestis autem quae prolari exprimitur intentio Ecclesiae, quae Gest ad perfectionem sacramenti, nisi eontrarium exterihst piciatur ex parte ministri vel recipientis sacramentum.
intertium dicendum, qudd, lices ille qui aliud cogita non
ut ea actualem intentionem habet tamen habitualem, quae stari ad persectionem sacramenti, puta cum sacerdos acce- eas ad baptigandum, intendit sacere circa baptigandum quod ad Delesia. Unde si postea, in ipso exercitio actus, cogitatio hos ad alia rapiatur, ex virtute primae intentionis perficitur utramentum quamvis studios curare debeat sacramenti minister, ut etiam actualem intentionem adhibeat. Sed hoc non si dialiter positum in hominis Mestate, quia praeter inten-udaeae, eum homo vult multum intendere, incipit alia cogi--, secundum illud Psalm XXXIX Cor meum dereli-- me. B
86쪽
Utrum biles ministri si de ne antate sacramenti.
Ad nonum si proceditur 1ὶ Videtur quω fides ministri sit de necessitate sacramenti sim enim dictum est art. 8 , intentio ministri est necessaria ad sacramenti persectionem. Sed undes intentionem dirigit, ut Augustinus dicit Contra Iulianum lib. IV cap. 3, et expressius Prinflat in stium. XXXI). Ergo, si desit vera fides a ministro, non per itur
2. Praeterea, si minister Melesiae veram fidem non habeat, videtur esse haereticus. Sed haeretici, ut videtur, non possunt sacramenta conferre dicit euim inprianus in Diat contra Mereti s lib. I. Epistolo Epist. XII): si omnia quaecumque laciunt haeretici carnalia sunt, et inania, et talsa, ut nihil eorum quae illi gesserint v nobis probari debeat sini eo
Papa dicit in Epist ad Leonem Augustum Epist. CLXV :
Manifestum est per crudelissimam et insanissimam esaniam in Alexandrina sed omne caelestium sacramentorum lumen extinctum intereepta est sacrificii oblatio deiecit ebrismatis sanctificatio, et parricidalibus manibus impiorum omnia se subtraxere 3steria nargo vera fides ministri est de nece sitate sacramenti. 3. Praeterea, illi qui non habent veram fidem, videntur esse per excommunicationem ab Ecclesia separati dicitur enim in Il. Canon Ioan. a Si quis venit ad vos, et hane doctrinam non affert, nolite eum recipere in domum, nec ave dixeritis ei; n et ad Tit. IlIciis Haereuoum hominem post priamam ei secundam correptionem devita. Sed excommunicatus non videtur posse conferre Ecclesiae sacramentum, cum ab Ecclesia sit separatus, ad cujus ministerium pertinet sacra mentorum dispensatio. Ergo videtur quod vera fides ministri sit de necessitate sacramenti. iiDBe his etiam IV, Sasu. dist. 6 qu. 1, ari a quae S
87쪽
sed eretra est, quod Augustinus diei Contra Histianum Mnastinam, II, 47 1 Memento sacramentis Dei nihil
inesse mores malorum hominum, qud illa vel non sint, vel
illiniis sancta sint ni C0NcwsIo. - Quemadmodum mali ministri extra hari- uim existentes ministrare sacramenta possunt, ita et infi- uelis, dummod ea non omittantur quae de necessitate sunt sacramenti.
Respondeo dicendum, quod sicut supra dierum est pari. 3α d. 62, art. 1 et ), quia minister in sacrameniis instrua antaliter operatur, non agit in virtute propria, sed in virtute ei risu Sicut autem pertinet ad propriam virtutem hominis staritas, ita et fides. Unde, sicut non requiritur ad persecti deae saeramenti quod minister sit in charitate, sed possunt tua peccatores sacramenta conserre, ut gum dictum est an i), ita non requiritur ad persectionem sacramenti fides elus sed infidelis potest verum sacramentum praebere, dummo mire adsintrinae sunt de necessitate sacramenti. Mirimum ergo dicendum, quod potes contingere quod a vis patiatur desecium fidei circa aliquid , et non circa venulassi sacramenti quod exhibet; uia, si aliquis credat jura- mellium esse in omni casu illicitum, et tamen credat apti alam emeaciam habere ad salutem et sic talis infidelitas non issipedi intentionem conserendi sacramentum. Si vero patiatur fidei desectum circa ipsum sacramentum quod exhibet, licet tredat per id quod agitur exterius nullum sequi interioremaeetum, non tamen ignorat quod Ecclesia catholica intendit per hujusmodi quae exterilis aguntur praebere sacramentum.
hade, non obstante infidelitate, potest intendere lacere id quod laesi Ecclesia, licet existimet id nihil esse. Et talis intemiis saltiit ad sacramentum, quia, sicut supra dictum est ari. 8), minister sacramenti agit in persona totius Ecclesiae,eajas fide suppletur id quod deest fidei ministri. Ad secundum diuendum, quod haeretieorum quidam in colusione sacramentorum formam Ecclesiae non servant; et talega de sacramentum conserunt neque rem sacramenti. Quidam
88쪽
vero servant Ecclesiae sormam; et tales conserunt quidem sacramentum, sed non conserunt rem sacramenti. Et hoc dico, si sunt manisesi ab Ecclesia praecisi quia ex hoc ipso quod aliquis accipit sacramenta ab eis, peccat, et per hoc impeditur ne effectum sacramenti consequatur. Unde Augustinus lydicit in lib. De de ad Petrum cap. 36) u Firmissim tene et nullatenus dubites, extra Ecclesiam baptigatis, si ad Ecclesiam non redierint, baptismo cumulari perniciem. AE per hunc
modum dies Leo Papa ui sede Alexandrina omne sacramentorum lumen esse extinclum; scilicet quantum ad rem sacramenti, non autem quantum ad ipsum sacramentum Curianus autem nullo modo sacramentum conferre haereticos posse
credebat; sed in hoc ejus sententia non tenetur. Unde Augustinus lib. De in baptismo contra Petilianum cap. 13' dicit u Mar rem Cyprianum, qui apud haereticos vel schismaucos datum baptismum nolebat agnoscere, ianta merita usque ad triumphum marirri secuta sunt, ut charitatis qua excellebat luce obumbratio illa iugaretur, et si quid pu gandum erat, passionis sale tolleretur. Ad tertium dicendum, ub potestas ministrandi sacramenta pertinet ad spiritualem characterem; qui indelebilis est, ut ex supra diciis patet qu. 63 , art. 5). Et ideo per hoc quod aliquis ab Ecclesia suspenditur, vel excommunicatur, vel etiam degradatur, non amittit potestatem conserendi sacramenium, sed licentiam utendi hac potestate ei ideo sacramentum quidem conseri, sed tamen peccat conferendo, et similiter ille qui ab eo accipit sacramentum; et sic non percipitrem sacramenti, nisi laria per ignorantiam excusetur.' Ih rus libri auctores f. Fulgentius.
89쪽
Etrum inlanti reeta ministri requiratur ad perseetionem
Addeeimum sic proceditur 1ὶ Videtur quod intenti reeia inlatur requiratur ad persectionem sacramenti. Intentio enim risistri debet eonformari intentioni Εeclesiae, ut ex dietis patet art. 83. Sed intentio Ecclesiae semper est recta. Ergoti necessitate ad sacramenti persectionem requiritur intentio recla ministri. L Praeterea, perversa inientio deterior esse videtur quam nitatis iocosa Sed intentio iocosa tolli saeramentum; niti, si aliquis non serib, sed ludo aliquem baptigaret. Ergo mulis mos perversa intentio aufert sacramentum puta, si aliquis aliis baptizaret, ut postmodtim occideret. 3. Praeterea, perversa intentio laesi totum opus vitiosum; - illud Luci, XI u Si oculus tuus luerit nequam, dia eorpus tuum tenebrosum erit. Sed sacramenta christista possunt inquinari per malas homines, sicut Augustinus dieii confra Petilianum lib. II cap. 7, ut jam supra . 8 0ridetur quod si sit perversa intentio ministri, non sit ibi
sed renua est, quod perversa intentio pertinet ad malitiam illinistri. Sed malitia ministri non tollit sacramentum. Ergoaee perversa intentio. Coscissio. Intentio ministri perversa et mala respectu atramenti, tollit veritatem sacramenti; non autem si si mala talentio respectu illorum quae sequuntur sacramentum.
Respondeo dicendum, quod intenti ministri potest pervertina icter: uno modo respectu ipsius sacramenti; uut, cum liquis non intendi sacramentum conferre, sed derisori albFid agere. Et talis per aeristis tollit veritatem sacramenti,
90쪽
praecim quando suam inientionem exterius manifestat. Alio modo potes perverti intentio ministri quanthm ad id quod
sequitur sacramentum puta, si sacerdos intelidat aliquam Reminam baptigare ut abutatur ea, vel si inienda conficere eorpus Christi, ut eo ad veneficia utatur. Et quia prius non dependet , posteriori, ita est quod talis intentionis perve sita veritatem sacramenti non tollit; sed ipse minister ex tali intentione graviter peccat. Ad primum ergo dicendum, quod Ecclesiae intentio recta est, et quisitim ad sacramenti persectionem, et quantum ad sacramenti usum. Sed prima rectitudo perficit sacramentum; secunda operatur ad meritum. Et ideo minister qui conformai intentionem suam Ecclesiae quantum ad primam rectitudinem, non autem quantiu ad secundam, perficit quidem sacramemium, sed non est ei ad meritum. Ad secundum dicendum, quod intentio ludicra vel oessa excludit primam rectitudinem intentionis, per quam perficitur sacramentum. Et ideo non est similis ratio. Ad tertium dicendum, ub perversa intentio pervenit opus intendeniis, non autem opus alterius. Et ideo ex perversa intentione ministri pervertitur id quod agit in sacramentis, in quantum est opus ejus, non in quantum est opus Christi, cujus est minister. Et est simile si minister alterius hominis prava intentione deferret pauperibus eleemosvam quam dominus recta intentione mandaret.
Deinde considerandum est de numero sacramentorum. Et circa hoc quaeruntur quatuor 1' Utrum sint septem -- cramenta. 2 De ordine eorum ad invicem a De pomparatione eorum 4 diri, omnia sint de necessitata salutis.