장음표시 사용
631쪽
s. Praeterea, illud ad quod determinat tenemur, non est in nostra electione constitutum. Sed sacerdos cui eonfiteri tene- 'mur, est in nostra electione constitutus, ut patet per Angustinum in littera IV. Sent. dist. 17, num 5ὶ dicit enim vi Qui vult eonfiteri peccata, ut inveniat gratiam, ΦIaerat sacerdotem qui seia solvere e ligare. Ergo videtur quia non sit necessarium proprio sacerdoti confiteri. 4. Praeterea, quidam sunt, sieu Papa et praelati, qui non videntur habere proprium sacerdotem, cum non habe n su- veriorem. Sed isti tenentur ad consessionem Ergo non semper tenetur homo confiteri proprio sacerdoti. 5. Praeterea, a illud quod est insulatum pro charitate, contra charitatem non militat, ut Bernardus Truet de praecepto et dispensatione dieit. Sed consessio quae pro charitate instituta est, eontra charitatem militaret, si homo ad consite dum uni saeerdoti esset obligatus ut puta si peccator sciat Eaeerdotem suum haereticum, aut sollicitatorem ad malum, aut fragilem, qui ad pereatum quod quis ei confitetur, sit pronus, vel si revelator esse consessionis probabiliter existimetur, vel si peccatum eontra ipsum ominissum sit, de quo quis confiteri debet. Ergo videtur quod non semper oporteat conmteri proprio sacerdoti. s. Praeterea, in eo quod est necessarium ad salutem non sunt homines arciandi, ne impediantur a via salutis. Sed magna arctatio videtur, si oporteat uni homini confiteri de neeessitate et per hoc multi possent a consessione retrahi, vel timore, vel verecundia, vel aliquo alio lituusmodi. Ergo, eum eonsessio sit de aecessitate salutis, non debent homines ad hoc vetari ut videtur , quod proprio sacerdoti conllieaa
Sed matra est Beeretalis Innocentii, qui instituit quod
omnes utriusqua sexua semel at an proprio sacerdoti con-stinantur. DPraeterea, sicut episeopus se habet ad dioecesim suam, ita sacerdos ad suam par hiam. Sed nou licet uni episcopo in dioecesi alterius episcopale officium exereere, secundam statuta eanonum. Ergo non licet uni sacerdoti parochianum alterius
632쪽
concissio. - Ctim ministri jurisdietis in conlitentem ad saeramenti hujus necessitatem pertineat, nonnisi proprio a cerdoti consessio est laetenda.ὶ Respondeo dicendum, quod alia sacramenta non consistunt in hoc qud ad sacrameatum accedens aliquid agat, sed solum ut recipiat, sient patet in baptismo et hujusmodi Sed actus recipientis regaeritur ad percipiendam utilitatem sacramenti in eo qui est suae voluntatis arbiter constitutus, quasi removens prohibens, scilicet fictionem. Sed in paenitentia clasaecedentis ad sacramentum est de substantia sacramenti, eo quod contritio, eonfessio et satisfactio sunt paenitentiae partes, quae sunt actus paenitentis Actus autem nostri, clim in nobis principium habeant, non possunt nobis ab aliis dispensari nisi per imperium. Unde oportet Od ille qui dispensator hujus sacramenti constituitur, sit talis qui possit imperare vi, quid agendum Imperium autem non competit alieni in alium, nisi qui habet super eum jurisdictionem ideo de necessitate hujus sacramenti est, non solam ut minister habeat ordinem, sicut in aliis saeramentis, sed etiam ut habeat jurisdietionem. Et ideo sieut ille qui non est sacerdos, non potest Me s cramentum eonferre, ita nec ille qui non habet jurisdicti nem. Et propter hoc oportet, sicut sacerdoti, ita proprio sacerdoti consessionem fieri eum enim sacerdos non absolvat,
nisi ligando ad aliquid faciendum, ille solus potest absolvere, qui potest per imperium ad aliquid faciendum ligare. Ad primum ergo dicendum, qubd Gregorius loquitur de illis monachis, qui jurisdictionem habent, utpote quibus alicujus parochiae cura est commissa de quibus aliqui dieebant, et
ex hoc ipso Obd monacti erant, non poterant absinere, et paenitentias injungere, quod salsum est. Ad secundum dicendum, quod sacramentum eueharistia non requirit imperium in aliquem hominem, Meiis autem est in hoc sacramento, ut dictum est; et ideo ratio non sequitur. Et tamen non licet eucharistiam ab alio quim a propriora cerdote accipere, quamvis Verum sit sacramentum quod ab alio percipitur. Ad tertium dicendum, qud electio discreti saeerdotis non es nobis commissa, ui ex nostro arbitrio laetenda, sed da
633쪽
ic nil superioris, si soria proprius Merdos esset minus id actus ad apponendum peccatis salutare remedium. Ad quartum dicendum, quod quia praelatis incumbit ineramenta dispensare, quae nonnisi mundi traetare dctent, ideo concessum est ei a jure quM possint sibi eligere proprios
Sacerdotes eonsessores, qui quanium ad Me, sunt eis superiores sim etiam unus medicus ab aIla curatur, non iuc antum medieus, sed in quantum infirmus.
Ad quintum dieendum, qud in easibus illis in quibus pro-hahiliter timet paenitens periculum sibi vel saeerdoti ex conse Mons quam ei laceret debet recurrere ad superiorem, vel ab oodem petere licentiam alleri eontiendi; ab si lirentiam here non possit, idem est judietum quod de illo qui non hahet eopiam saeerdotis unda magis debet eligere lateum cui confiteain Neo in hoc transgreditur aliquis praeceptum Mele- aua, quia praerepta iuris positivi non m extendunt inra intentionem praecipientis, quae est finis praecepti; hic autem est charitas, secundum Apostolum I. Tim. I, 5. Nec etiam vi, qua iniuria fit sacerdoti, quia a privilegium meretur amittere, qui concessa sibi abutitur potestate. Ad sextum dioendum, quod in hoc quod oportet proprio a
eardoti eonfiteri, non rotatur via salutis, sed sciliciens ad salutem via statuitur. Peccaret autem sacerdos, si non esset
Milis ad praebendam licentiam altari miliendi, quia multi sunt adeo intimi, quod potius sine consessione morerentur, etiam tali saeerdoti consitarentur. Unda illi qui sunt nimis sobliciti, ut conscientias subditorum per eonsessionem sciant, multis laqueum damnationis injiciunt, et per conseam ibi ipsis.
Ad quintum sie prooeditur. Videtur quod non possit aliquis alteri quam proprio sacerdoti consileri, etiam ex privilegio vel mandato superioris. Quia non potest aliquod privilegium indulgeri in pneiudicium alterius ex Gregorio, lib. II epist. 3η.
634쪽
Sed hae esset in praejudicium proprii Meerdolis, si alius elestionem subditi sui audia Ergo non potest per privilegium
vive liuentiam vel mandatum superioris obtineri. s. Praterea, illud per quod impeditur divinum mandatam, non potest per mandatum vel privilegium ali ius omnis eoaesdi. Sed mandatum divinum est ad rectores Eccleataram, ait diligenter vultum pecoris sui agnoscant, o Proti. XXVII; quod impeditur, si alius quam ipsi consessionem riua audiat. Ergo hoc non potest per alicujus hominis privilegium πω mandatam ordinari. s. Praeterea illa qui audit consessionem alterius, estir prius index ejus, aliis non posset eum ligare et solvere Sel in hominis non possunt esse plures proprii sacerdotes vel judires, quia tunc teneretur pluribus obedire; quod esset in possibile, si eontraria praeciperent, vel incompossititia. Ergo non potest aliquis concieri nisi proprio Merdoti, etiam exsuperioris lirentia. 4. Praeterea, iniuriam meramento facit, qui sacramentaea iterat super . eamdem materiam, vel ad minus inutiliter laessi Sed qui consessus est alii Meerdoti, tenetur iterum eoncieri proprio sacerdoti m petat, quia non ea absolutus ab obedie tia qua ei tenetur ad hoc Ergo non potest licit fieri quod aliquis alii quam proprio sacerdoti confiteatur. Sed eontra De quae sunt ordinis, possunt habenti similam ordinem committi ab eo qui ea sarere potest. Sed superior, ut episeopus, potest onlassionem audire illius qui est de par ebia alicujus presbneri, quia etiam quandoque aliquos eas sibi reservat, cum sit principalior rector. Ergo etiam olea committere tuteri sacerdoti quod ipsum audiat. Praeterea, quidquid potest interior, potest superior. Sed ipse sacerdos potest suo parochiam dare licentiam ut arari confiteatur. Ergo muli sortius eius superior hoc potest. Praeterea, potestatem quam habet sacerdos in populo habet ab episcopo. Sed ex illa potestate potest consessionem audire. Ergo et eadem ratione alius, cui episeopus potestatem -- cedatiscon usio. cum quisquis jurisdietionem habens, ea quae jurisdietionis sunt, alteri committere possit, consequens est.
635쪽
ex superioris privilegio vel mandato, posse aliquem alteri quam Proprio saeerdoti eoaeteri. Respondeo dieendum, quod Meerdos aliquis potest duplio, ter implum ne alicujus msessionem misia Duno modo, propto desectum jurisdictio Palio modo, propter impedisementum Mentionis ordinis, sicut excommunicati et degradati, et hujusmodi uuieumque autem iurisdictionem habet, potere ea quae sunt j risdictionis committere; et ideo, si atruma impediatur quod alterius eonsessionem audire non possit, propter iurisdietionis defectam, potest ei per quemeumque jurisdictionem habentem immediatam in illos eommitti, quod malamionem audiat et absolvat, sive per ipsum Meerdotem, alvo per episeopum, sive per Papam. Si autem propter exec tioni moenis impedimentum audire non possit, potest ipsi eoaeedi b eonfessionem audiat, per eum qui impedimeatum removere potest.
M primum ergo direndum, quodineiudicium non fit a mi, nisi ei subtrabatur quod est in lavorem ius indultam. iurisdictionis antem potestas non est commissa alicui homini inamorem suam, sed in utilitatem plebis et in honorem Dei. Et ideo, si superioribus praelatis expedire videatur ad salutem plebis et honorem Dei promovendam, Fb aliis quae sunt jurisdictionis eoaemittant, inranno fit praejudietum inserior
bus praelatis, nisi illis qui a quaerunt quae sua sunt, non q-Jesu Christi, nisi qui gregi praesunt, non ut eum aseant, sed ut ab eo pascantur. Ad secundum dicendum, qabd rector Ecclesiae debet ullum 'pecoris sui agnoscere dupliciter : uno modo, per sollicitam exterioris conversationis eonsiderationem, quia invigilare debet 8uper gregem sibi eoaemissum; et inlaxeognitione non oportet quid eredat subdito, sed certitudinem laeti, in quantum potest, inquirat. Alio modo, per eonfessionis manifestationem; et quantiam ad hanc eognitionem, non potest majorem cerutudinem aecipere, quam ut subdito credat, quia hoc est ad subveniendum conscientiae ipsius. Unde tu soro consessionis ereditur homini et pro se, et eontra sese, non aulam in sororiterioris iudieii. Et ideo ad hane cognitionem sumest, quMeredat subdito dicenti se alteri absolvere valenti fuisse eo
636쪽
sessum; et sic patet quud talis cognitis preoris per prendis alteri indultua de eonsessione audienda non impaditur. Ad tertium dieendum,'ublineonveniens esset, at duo aequaliter super eamdem plebem constituerentur, sed σω duo,
quorum unus alio principalior est, super eamdem plavem eoastituantur, non est inconveniens; et secundiim hoc super eamdem plebem immediai sun et saeerdos parochialia, et episcopus, et Papa et quilibet eorum potest ea quae auutatuis-dietionis ad ipsum pertinentia, alteri committera. Sed a perior ommittat, qui et principalior est, dupliciis potest eommittera aut ita quod eum vice sul eonstituat, aiunt Papa et episeopus suos paenitentiarios eonstituunt; et tinericlis est principalior vim inferior praelatus, sicut paenitentiarim Papaeqntim episeopus, et paenitentiarias episeopi quin meerdos paroctialis, et magis tenetur ei constiens obedire. Alio modo vi eum madjutorem illius sacerdotis constituat; et quia massiator ordinatur ad vim cui adjutor datur, ideo eoadiator est minus priaeipsis. Et ideo poenitens non tantam obedire tenetur ei, quantum proprio sacerdoti. Ad quarium dicendam, q*M nullas tenetur eonfiteri pereataqtua non habet et ideo, si aliquis paenitentiario episcopi, vel alteri ab episeopo commissionem habenti confessus aerit, elidi sint sibi dimissa pereata, et quoad Deum, et quoad Levitiam,
non tenetur ea confiteri proprio sacerdoti, quantumcumque. petat. Sed propter statutum Ecclesiae de consessiona facienda proprio sacerdoti semel in anno eodem modo se debet hahere, sicut ille qui habet solum venialia. Talis enim solum venialia confiteri debet, ut quidam dicunt, vel profiteri ac peceatomortali immunem esse et sacerdos ei in soro emacientiae eredere de Pet tenetur. Si tamen uertim confiteri teneretur, non frustra primo malassus suisset, quia quanto pluribus f eerdotibus eonfitetur quis tanto ei plus de paena remittitur, tum ex erubescentia consessionis, quae in poenam satisfactoriam computatur, tum ex vi clavium unde toties posset aliquis eonfiteri, qud ab omni poena liberaretur. Nec iteratio laeu ia-juriam satramento, nisi in illo in quo sanetificatio adhibetur, vel per charaeteris impressionem, vel per materiae consacrati nem; quorum neutrum est in paenitentia. Unde bonam est γω
637쪽
ina qui auctoritate episeopi eonsessionem audit, indurat con- intentem at hoc quod coniiteatur proprio sacerdoti; quod si nolirent, nihilominus eum absolvere debet.
Ad sextum sic praeeditur. Videtur quod in stae vitae paeni, lena non possit li quolibet sacerdote absolvi. Quia ad absolutionem requiritur aliqua iurisdictio, ut dictum est. Sed saeerdos non aequiri iurisdictionem super illam qui in stae vitae paenitet. Ergo non potest eum absiavere. 2. Praeterea, ille qui sacramentum baptisaei in articulo moriis ab alio quam proprio sacerdote suscipit, non debet a proprio Meerdota iteram baptigari. Si ergo quilibet sacerdos in articulo mortis possit absolvere a quolibet precato, non debet paenitens, si evadit, ad suum sacerdotem recurrere. Quod salaum est, quia aliis sacerdos non haberet cognitionem vultis pecoris sui. 3. Praeterea, in articulo mortis, sicut lieet alieno sacerdoti haptizare, ita etiam non sacerdoti. Sed non sacerdos nunquam potest absolvere in soro poenitentiali Ergo ne sacerdos in articula mortis eum qui non es sibi subditus. Sed contrara neeessitas spiritualis es major quam eorporalis. Sed aliquis tu neeessitate ultima potest aliorum rebus uti, etiam invitis dominis, ad subveniendum corporali necessitati. Ergo et in articulo mortis, ad subveniendum spirituali Beeessitati, potes quis a non suo sacerdote absolvi. Praeterea, ad idem sunt auctoritates in littera positae, IV. sent dist. 20. Coscissio. cum necessitas legem non habeat, potest paenitens . quovis sacerdote in mortis articula non modo a peceatis omnibus absolvi, sed etiam aqualibet excomae icatione . quocumque sit lata. Respondeo dicendum, quod quilibet sacerdos quantum est ex virtute clavium, habet potestatem indisserenter in omnes,
638쪽
et quantam ad omnia pereatara sed quin non possit omnes ab omnibus peccatis ala ere, hoc est, quia per ordinationem Ecclesiae habet aurisdictionein limitatam, vel omnino nullam Sed quia necessitas legem non habet, ideo quando ne saltatis istieulus imminet, per Ecclesiae ordinationem non impeditur, quin absolvere possit, ex quo habet aves, etiam aer me taliter, et tantam eonsequitur ex absolutione alteri , iura n proprio saeerdote absoneratur. Neo solum a peccatis olea
tune i quolibet saeerdote absint, sed etiam ab excomuum ratione, , quocumque sit lata; quia haec absolutio etiam ad jurisdietionem pertinet, quae per lege ordinationia Melas
Ad primum ergo dieendum, qud aliquis potest uti duri
dietione alterius ex ejus voluntate, quia ea quae jurisdieturiis sunt, eoaemitti possunt unde, quia riclesia Meptat ut . libet inremos absolvere possit inoirticulo mortis; ideo ex hoe ipso secundiim quid usum iurisdictionis habet, quamvis jurisdictione areat. Ad secundum direndum, qud non oportet ema Murrere ad proprium sacerdotem, ut iterum , pereatis absolvatur, a quibus in articulo mortis absolutus est; sed ut innoteaeat ei. quod sit absolutus. Nec similiter oportet quod absolutus ab excommunicatione ad iudicem vadat, qui ali, absolverat tuisset, absolutionem petens, sed satisfactionem offerens. Ad tertium dioendum, quod baptismus habet emeaeiam ex ipsa sanesisseatione materiae Det ideo , quocumque eonseratur alleui, ille sacramentum recipit: sed vis sacramentalia pam tentiae consistit in sanctistratione ministri; et ideo illa quitate eonfitet , quamvis implea quod ex parte sua eat da saeramentali consessione, tamen sacramentalem absolutionem non onsequitur. Et ideo aliquid valet, quantam ad diminutionem poenae, quae fit per consessionis meritum et poenam; sed non consequitur diminutionem illam cenae, quae est ex vi clavium. Et ideo oportet quod iterum moerdoti eondieatur; et magis sic consessus decedens punitur post hanc vitam, quam si saeerdoti luisset eonsessus.
639쪽
Ad septi num sie proeeditur. Videtur qub poena temporalis,
cujiis reatus post paenitentiam manet, non laxetur secundiam quantitatem culpti. Taxatur enim secundum quantitatem delectationis, quae luit in peceato, ut patet, me. XVIII WQuantis glorifieavit se, et in deliciis suit, tanti, dat illi tormentum et luctum n Sed quandoque ubi est major deleetatio, in est minor culpa; quia pereata eamalia, quae plus habent desectationis, quam spiritualia, minus habent de culpa,
secundum Gregorium. Ergo poena non laxatur secundhm quantitatem ulpae. t. Praeterea eodem modo aliquis obligatur ad poenam per peccata mortalia in nova lege, sicut in veteri. Sed in veteri lege devehatur pro pereatis cena septem dierum, ut scilieet septem diebus immundi essent pro uno pereat mortali. Cum ergo in novo Testamento imponatur poena septennis pro uno peccato mortali videtur quod quantitas poenae non respieiat quantitatem culpae. s. Praeterea, maius est peccatum homicidii in lateo, quam fornicationis in sacerdote; quia circumstantia quae sumitur ex specie peccati, magis aggravat quim quae sumitur ex conditione personae. Sed lateo pro homicidio imponitur septennis Venitentia, sacerdoti autem pro fornicatione paenitentia derem annorum secundum canones, ut jam supra dictum est ergo paena non laxatur secutatim quantitatem culpae. . Praeterea, maximum peccatum est quod in i uin eorpus Christi eoaemittitur, quia tanto gravius quis precat, quanto major est in quem peccatur. Sed pro effusione sanguinis Christi in sacramento altaris contenti injungitur tantum paenitentia quadraginta dierum vel parum amplius; pro fornicatione autem simplici, injungitur paenitentia septennis, secundum canones. Ergo quantitas poenae non respondet quantitati Glpae. Sed contra Isai. XXIll a In mensura eontra mensuram
640쪽
eum abiecta suerit, judicabis eam. Ergo quantitas iudicii glpunitionis peccati est secundum quantitatem culpae Praeterea, homo reducitur ad aequalitatem justitiae per minam inflictam. Sed hoc non esset, si quantitas culpae et peditas non sibi responderent. Ergo unum alteri respondet comissio. - Tametsi quantitae ad debiti Minoam I ruaseeundum culpae quantitatem taxanda sit quatenus didie. poena, ad illius qui peccavit, vel aliorum remedium injurigilat, non semper secundam culpae quantitatem, sed quandoqua in eundum personarum conditionem laxari debet. Respondeo dicendum, qud poena post dimissionem eulpa exigitur ad duo, stillae ad debitum solvendum, et ad redinae praestandum. Potest ergo taxatio poenae considerari quis lum ad duo: primo quantum ad debitum, et sic quantitas poma radicaliter respondet quantitatieulpae, antequam do ea viri iudimittatur secundum tamen quin per primum oram, Papaenam nata sunt remittere, plus remittitur, Meundiim hae per aliud minus remittendum vel solvendae restat; quanto per eontritionem pius da poena dimissum eat tant, per eoasessionem minus dimittendum restat Seeundo, quant ad remedium, vel illius qui peccavit, vel aliorum; et ale qua eoque pro minori peceat injungitur maior paenitentia vel quia pereat unius diistellius potest resisti quam peccato altarias, si eat juveni imponitur pro lamitatione nudo pertia quam seni, quamvis minus peceet vel quia in uno PMeatam est perieulosius, sicut in sacerdote, qui in alio vel quia multitudo magis prona est ad illud Meeatum, et ideo perse, nam unius alii sunt exterrendi Paea ergo in soro paenit triquantam ad utrumque taxanda est, et ideo non semper pro majori peccato major poena imponitur. Sed paea purgatorii solum est ad solvendum detivam, quia jam ulteritis non manei locus peceandi et ideo illa poena laxatur sollim ineundum quantitatem pereali considerata tamen matritionis quantitata, et eoasessione et absolutione, quia per omnia haec aliquid O poena dimittitur Dunde etiam a saeerdote, injungendo satiati
Ad primum ergo diuendam, quod in verbis illis duo tanguntur ex parte culpae, sellieet glarilleatio et delietae si v d