장음표시 사용
781쪽
consequetur indulgeatiam , qui non laei hoc, pro quo indulgentia datur. Sed eontra Remota causa removetur effectus. Si ergo aliquis non lacit hoc, pro quo indulgentia datur, quod est indulgentiae causa, indulgenuam non consequitur. ConchusM. - cum indulgentia sub certa eonditione detur
indulgentiam miniae eonsequitur qui id non enlen, pro quo indulgentia daiur.)Respondeo dicendum, quia non existenta eonditione non consequitur illud quod sub Gaditione datur; unde cum indulgentia detur sub hac conditione, quod aliquis aliquid satiat vel det, si illud non exerceat, indulgenuam non consequitur. Ad primuin ergo dicendum, quod hoc intelligitur quantum ad Ummium essentiate; sed uo quantum ad accidentalia aliqua praemia, sicut est dimissio poenae, vel aliquid hujusmodi. Ad secundum dicendum, qud opus proprium potest quis applieare per intentionem cuicumque voluerit, et ideo potest pro quocumque vult, satisfacere : sed indulgenua non potest applicari ad aliquem, nisi ex intentione ejus, qui dat indulgentiam : et ideo eum ipsa applicat ad laesentem vel dantem hoc aut illud, non potest ille, qui hoc lacii, hanc intentionem transferre ad alterum. Si tamen sic fieret indulgentia, Illa qui lacu, vel pro quo bo lit, habeat tantam indulgentiam, valeret ei pro quo fit nec tamen iste qui lacit hoc opus daret altori indulgentiam, sed ille qui indulgentiam sub tali forma
Utrum induIstentia valeat ei getra facit.
Ad quartum si proceditur. Videtur quod indulgentia non valeat ei qui dicit: Quia laeere indulgentiam est iurisdiellonis.
Sed nullus in seipsum potest exercere ea quae sun juristi tionis, sicut nullus potest se excommunicare. Ergo nullus p ies indulgensim se lacue particeps esse. 2. Prieterea, aeriindiim hoc, ille qui dicit indulgentiam posse pro aliquo modi eo laeto sibi cenam remittere omnium peccatorum, et ita impun peccaret quod videtur abso -
782쪽
3. Praeterea, ejusdem potestatis est laeere indigetentias, et excommunicare. Sed aliquis non potest excommunaeare seipsum. Ergo nec indulgentiae, quam laci, partieeps maepotest. Sed eontra, quintune esset ipsa moras mitrit In quam alii, si ipse non posset ut thesauro Ecclesiae, quem alii di
pensat. Cinec sis. - Tametsi no possit Praelatus is a sola
indulgentiam instituere, interim eum non sit prioris eoaditionis taeteris hominibus, indulgentia aliis comessa, pro se etiam uti potest. Respondeo dicendum, ub indulgentia debet ex arietaeausa dari, ad hoc ub aliquis per indulgentiam ad aetam aliquem provocetur, qui in utilitatem Ecclesiae, ei in honorem Dei vergat. nelaius autem, ut eura utilitatis Meleain et honoris divini propagandi est commissa, non hine causam, ut seipsum ad hoc provocet et ideo non potest laeera inda gentiam sibi tantum sed potest uti indulgenua, quam pro aliis dicit, quia aliis sistes causa faciendi. Ad primum ergo dicendum, quwaetum jurisdictionis impotest aliquis in seipsum exercere, sed eis quae uelaritata ,-risdictionis dantur aliis, potest etiam praelatu uti, tam in temporalibus quaru in spiritualibus inimi etiam sacerdos sibi Euebaristiam aecipit, quam aliis dat. Et ita etiam Episeopas potest aecipere sibi suffragia Ecclesiae quae aliis dispensat, quorum effectus immediatus est remissio poenae per indulge uas, et non iurisdictionis. Ad secundum patet solutio ex dictis. Ad tertium dioendum, quod excommunicatio profertur premodum sententiae, quam nullus in seipsum serre potest, eo quod in judicio non potest idem esse judex et reua Inda gentia autem non per modum sententiae datur, sed per modum dispensationis cujusdam quam homo potest laeero ad seipsum
783쪽
De oremni ritu poeniιentiae, incire ari eulas divisa. Consequenter considerandum est de solemni ritu paeniten
circa mih tria quaeruntur: l Uirtim aliqua paenitentia possit publicari, vel solemnigari 2 Uiram solemnis paenitentia possit iterari. 3' Utrum publiea poenitentia imponenda sit mulieribus.
Utrum aliqua paenitentia debea publieari, vel solamminari.
Ad primum si proceditur. Videtur quod non debeat aliqua paenitentia publieari, vel solemnigari uuia non lire sacerdoti etiam metu, peccatum alicujus confiteri, quantumcumque publjeum. Sed per paenitentiam solemnem publieatur peccatium. Ergo non debet solemnitari. . Praeterea, judicium debet esse secunditae eonditionem sori. Sed paenitentia est quoddam iudicium quod in soro o cullo alitur. Ergo non debet publicari vel solemnigari. 3. Praeterea, paenitentia si omnes desecius revom ad per- secium, ut Ambrosius dieit sed solemnigatio facit eontrarium, quia paenitentem multis desectibus innectit non enim laicus potes post solemnem paenitentiam ad elericatum promoveri, nec elericus ad superiores ordines. Ergo paenitentia non est solemniganda. Sed eonina Paenitentia est quoddam sacramentum. Sed in quolibet ineramento solemnitas quaedam adhibetur. Ergo et in paenitentia adhiberi debet. Praeterea, medicina debet respondere morbo sed peccatum quandoque est publicum, quod inultos ad exemplum pereandi trahit. Ergo et paenitentia, quae est medicina ejus debet esse publiea ei solemnis, qua mulli aedificentur. Cinae sIO. - injungenda nonnunquam est iis qui enor-
784쪽
mibus ac publieis criminibus contaminati et obstricii sunt, pa-blica et solemnis paenitentia, ad ipsorum salutem et aliorum exemplum.)Respondeo dicendum, qud aliqua paenitentia debet esse publica et solemnis propter quatuor primb, ut peccatum p. blicum publicam habeat medicinam : secundν, quia maximeonfusione etiam in hoc mundo est dignus, qui gravissim scelus commisit tertio, ut sit aliis ad terrorem quarto, ut sit ad exemplum paenitendi, ne desperent qui in gravidispereatis detinentur. Ad primum ergo dicendum, quod sacerdos non revelat eo sessionem, talem paenitentiam injungendo, quamvis suspitio oriatur illum aliquod enorme peccatum commisisse. Non missi culpa pro certo scitur ex poena, quia quandoque aliquis nitentiam pro alio dieit: sicut legitur in vitis Patrum de quodam, qui, ut socium suum ad paenitentiam provocaret, ipse eum eo poenitentiam egit. Si autem peccatum sit publicum ipse paenitens exequendo paenitentiam, consessionem se a tam manifestat. Ad secundum dicendum, quod paenitentia solemnis ma-ihm ad injunctionem non exit larum occultum, quia Meti occult quis confitetur, ita occult ei paenitentia injungitur. sed executio exit larum occultum; et hoc non est inconveniens. Ad tertium dicendum, quod paenitentia, quamvis revocet omnes desectus restituendo in pristinam gratiam, non amasemper restituit in pristinam dignitatem; et ideo etiam ma- lieres post peractam paenitentiam de fornicatione, non veladitur, quia dignitatem virginitatis non recuperant. Et similiter post publicam paenitentiam peccator non redit ad hane digni talem, ut possit ad clericatum assumi et Episcopus talem ordinans, potestate ordinandi privari debet, nisi sori necessitas Ecelesiae id exposcat, aut consuetudo : tunc enim dispens tiv recipitur ad minores ordines, non autem ad sacros ordines primo, propter dignitatem ordinum istorum secundo, propter timorem recidivi tertio, propter scandalum vitandum, quod posset in populo oriri ex memoria praecedentium peccatorum; quarto, quia non habere st0ntem alios eorrigendi, tam peccatum ejus suerit publicum.
785쪽
Ad secundum sic proceditur. Videtur quod soleamis paenitentia iterari possit. Sacramenta enim quae haraeterem non imprimunt, cum sua solemnitate iterari possunt, sicut eucharistia, et extremamnetis, et hujusmodi Sed paenitentia noni inprimit characterem. Ergo dum sua solemnitate iterari potest.2. Praeterea, paenitentia solemnigatur propter gravitatem et manifestationem precati. Sed post peractam paenitentiam contingit similia peccata ommittere, vel etiam graviora. Ergo solemnis paenitentia iterum debet adhiberi. Sed contra, solemnis paenitentia significat ejectionem primi hominis de paradiso. Sed haec tantum semel est laeta. Ergo et poenitentia solemnis tantum semel debet fleri. CONCLUSIO. - Solemnis paenitentia, cum propter significalionem, tum etiam ne in contemptum abeat, iterari minimἡ
debet. Respondeo dicendum, quod solemnis paenitentia iterari non debet, propter tria: primo, ne ex iteratione vilaseat; secundd, propter significationem, quia significat expulsionem primi hominis de paradiso, quae semel tantum laeta est tertio, quia solemnisatio est quasi quaedam professio paenitentiam perpetu conservandi. et ideo iteratio solemnitati repugnat. Si tamen postmodum peccavit, non lauditur ei locus paenitentiae, sed poenitensia solemnis iterum ei iniungenda non est. Ad primum ergo dicendum, qud in illis saeramentis in quibus solemnitas iteratur, iteratio solemnitati non repugnat, ut est iu proposito; et ideo non est simile. Ad secundum dieendum, qud quamvis ratione criminis deberetur et eadem paenitentia, tamen solemnitatis iteratio non competit, propter praedictas causas.
786쪽
Ad tertium sic proceditur. Videtur quod solemnis paenitentia non sit imponenda mulieribus. Quia vir mi imponitur solemnis poenitensia, debet coma abjicere. Sed hoc non eompeia mulieri, ut patet, I ad Cor. XI. Ergo non debet agere lemnem paenitentiam. 2. Item, videtur quod elericis si imponenda erici ea tu propter gravitatem delicti. Sed idem peccatum gravius rein clerico, quam in laico. Ergo magis debet imponi mei quam laico. 3. Item, videtur qud a quolibet sacerdote poscit tapeti. quia absolvere in soro poenitentiali est ejus, qui habet elain. Sed simplex saeerdos habet claves. Ergo potest ema minister hujusmodi paenitentiae. Concissis. - Publica ac solemnis paenitentia, iteat irritandum scandalum clericis non sit imponenda, aliis ta- viris a mulieribus imponi potest; idque ab episeopo et se tantum publica autem et non solemnis etiam ericis tam potest pluries, sicut et aliis. Respondeo dicendum γω omnis solemnis poenitantia ες publica, sed non convertitur Poenitentia enim soleamici modo fit ala capite quadragesimae tales paenitente praegratant se cum prestrieris suis episcopo civitati ante lares ete sis sacco induti, nudis pedibus, vultibus in terram datam mina deposita, et eis in ecclesia introductis, episcopus eis omni clero, septem Psalmos paenitentiales dicit; et pori eraeis manum imponit aquam benedictam super eos spargit, cinerem capitibus superponit cilicio colla eo a operit, idenuntiat eis laeumabiliter, qud sicut Adam ejectu est oparadiso, ita ipsi de eeclesia ejiciuntur; postea j et ministri
ut eos ab ecclesia pellant, clero eos proseqnente cum hoe responsariora In sudore vultus tui, etc. In sena autem B mini quolibet anno a suis presbyteris in Ecclesiam reduent-
787쪽
tur et erunt ibi usque ad octavas Pasebre ita tamen quod non communicabunt, neque pacem accipient; et sic stet quolibet anno, quousque aditus Ecclesiae est eis inierdictus Ultima autem reconciliatio reservatur episeopo, ad quem solum spectat solemnis paenitentiae impositio. Potest autem imponi viris et mulieribus; sed non clericis, propter scandalum. 0 autem talis paenitentia debet imponi nisi pro peccato quod totam commoverit urbem Publica autem, et non solemnis paenitentia est, quae in facie ecclesiae fit, sed non eum solemnitate praedicta sim peregrinatio per mundum cum baeulo eubnali et haec potest iterari, et a simplici sacerdote iniungi; et potest etiam clerico imponi. Tamen quandoque solemnis paenitentia accipitur pro publica; et secundum hoc auctoritates quaedam vari loquuntur de solemni. Ad primum ergo diceadum, ubd mulier habet comam in signum subjectionis, non autem vir Dei ideo non competit ut in paenitentia mulieri comi deponatur, sicut vim. Ad secundum dicendum, quod quamvis in eodem genere peccati clericus plus pectet quam laicus tamen non imponitur ei poeniteati solenmis, ne ordo veniat in contemptum: unde non desertur personae, sed ordini. Ad tertium dicendum , qubd magna peccata indigent magnaeautela ad sui cnrationem et ideo injunctio paenitentiae solemnis, quae non nisi pro gravissimis peccatis, soli episcopo reservatur.
Posthaec onsiderandum est de sacramento extremae unctionis de quo quinque videnda sunt Primo, de essentialibus ipsius, et de ejus institutione secundb, de effectu ipsius; tertio, de ministro ipsius quarib, de eo cui conserri debet, et tu qua parte; quinid, de ejus iteratione.
788쪽
Circa primum quieruntur novem sis Utrum extrema aetasii sacramentum 2 Utrum sit ullum sacramentum β' struuhoe sacramentum fuerit a Christo institutum. 4'Utriim oleis olivae sit conveniens materia hujus sacramenti 5 Utrum o κ-teat oleum esse consecratum. 6 Utrum oporteat materian hujus sacramenti per episcopum consecrari. I Utrum hoc sacramentum habeat aliquam formam. 8 Utrii torma ψω sacramenti debeat proserri per orationem deprecativam s Utritae praedicia oratio sit competens sorma hujus saera-menii.
Γιrum extrema uncti sit sacramentum.
Ad primum si proceditur. Videtur quod extrema unetis insit sacramentum. Quia sicut oleum assumitur ad infirmos, iua catechumenos. Sed uncti quae sit oleo ad catechumenos. non est saeramentum. Ergo nec extrema unctio quae fit oleo ad infirmos. 2. Praeterea, saeramenta veteris legis suarunt signa memmentorum novae legis. Sed extrema unctio non habuit aliquaringura in veteri lege. Ergo non es sacramentum novae legis. a. Praeterea, secundum Dionrsium lib. DE Ges. Hier. eap. 3ὶ omne sacramentum est vel ad purgandum, in Milluminandum, vel ad perficiendum. Sed extrema unctio ponitur neque ad purgandum, nec ad illuminandum malae soli baptismo attribuitur), neque ad perficiendum quia hosecundiae ipsum Dionrsium lib. De Mes. Hier my. 8, pertinet ad Chrisma et ad Eueharistiam. Ergo extrema uam non est sacramentum. Sed couira Sacramenta cclesiae sussicienter subvenis: desectibus hominum secundum quemlibet statum. Sed exela tibus non subvenit aliud, quam extrema unciis. Ergo ipsa es
Praeterea, sacramenta nihil aliud sunt quam quaedam stas tuales medicinae. Sed extrema unctio est quaedam spirituali medicina, quia valet ad remissionem peccatorum, ut habetus Jam V. Ergo est sacramentum
789쪽
DE SACRAMENTO EXTREM E T dicetioNis. 783
CONCLusio. - tim extrema unctio ad peccat0rum remissionem aleat, nec ad aliud sacramentum ordinetur est sacramentum, non autem quippiam sacramentale.)Respondeo dicendum, qudd in bis quae Ecclesia visibilitero ratur, quaedam sunt sacramenta, ut baptismus quaedam sacramentalia, ut exorcismus quorum est haec differentia, quo sacramentum dicitur illa aetio Ecclesiae, quae attingit ad Ilacium principaliter intentum in administratione sacramentoriam; sed sacramentule dicitur illa actio, quae quamvis non pertingat ad illum effectum, tamen ordinatur aliquo modo ad illam aetionem prineipalem. Effectus autem intentus in administratione sacramentorum si uratio morbi peccati unde, suros, XXVI Hic est omnis rucius ut tollatur peccatum. Et ideo cum ad hunc essectum pertingat extrema unctio, ut ex Verbis Jacobi patet, nec ordinetur ad aliud sacramentum quasi ei annexum, constat quod extrema unctio
non est meramentale, sed sacramentum.
Ad primum ergo dicendum, ubd oleum quo catechumenia nunguntur, sua unctione non perducit ad peccati remissionem, quia hoc ad baptismum pertinet; sed aliquo modo ad Baptismum disponit, ut supra dictum est III pari. u. Ti,art ). Et ideo illa unctio non est sacramentum, sicnt unctio
Ad secundum dicendum, quod hoc sacramentum immediath nominem ad gloriam disponit, cum exeuntibus a corpore detur et quia in veteri lege non erat adhuc tempus pervemendiis gloriam, quia neminem ad perfectum adduaei leae, ideo istud sacramentum ibi praefigurari non debuit per aliquod sa- . ramentum sibi respondens, sicut per inuram ejusdem generis quamvis per figuras remotas aliquo modo figuratum sit, ita omnibus curationibus quae leguntur in veteri testamento. Ad tertium dicendum, qud Dionrsius non saei aliquam mentionem de extrema unctione, sicut nec de paenitentia, neciae matrimonio quia ipse non intendit determinare de sacramentis, nisi quatenus per ea innotescere potest Ecclesiastieae Hierarchiae ordinata dispositio, quantum ad ministros et actio
aes ministrorum, et recipientes. Tamen cum per extremam Unctionem aliquis consequatur grati an ei remissi0nem pec-
790쪽
eatorum, non est dubium quod extrema unctio habet vim illa. minativam et purgativam, sicut apusmus, quamvis non ita plenam.
Ad secundum si proceditur. Videtur qud extrema meso non ait unum sacramentam: Quia unitas rei est ex sua interia et ex sua sorma, cum ex eodem res habeat eme et ablatam. Sed forma hujus sacramenti frequente iteratur, eadem vice et materia pluries inuncto adhibetur, diversas partes. Ergo non est unum sacramentum. s. Praeterea, ipsa unctio es sacramentum iridieulum mines disera quod oleum si sacramentum. Sed sunt plures a tiones. Ergo sunt plura sacramenta. 3. Praeterea, unum sacramentum ab uno ministro perfiti debet sed in aliquo casu extrema unctio non potest pertii ab uno ministro sicut si post primam unctionem laetamineerdos moriatar tunc enim alius sacerdos debet ulterita pro-eadere. Ergo extremam si non est unum sacramentum. Sed eontra Sicut se habet immersio ad baptismum, tu se habet unctio ad hoc sacramentum. Sed plures immersiores sunt unum aeramentum baptismi. Erga et plures unctistes sunt unum sacramentum exuemae unctionis. Praeterea, si non esset unum sacramentum, tune omprima uncuone, non oportere ad persectionem sacra aliquod fieret secunda; quia quodlibet sacramentum per se habet esse perlaetum. Sed hoc salsum est. Ergo est unum inci mentum. sc cissIO. - Εxtrema unctio quamvis per multas perfi- elatur actiones, unum nihilominus sacramentum est; hae linaetiones ad rem unam significandam, atque ediciendam oti,nentur. Respondeo dieendum, Fbd unum numero per a loqueride dicitur tripliciter : uno modo, sicut indivisibila, quod nec actu ne potentia est plura, ut punctus ei unitas. Alio modo. sicut conlinuum, quod quidem actu est unum, sed plura