장음표시 사용
331쪽
r DIALOGOS DEORUM. 2113. Eadem et Cybele altili et Mater Deum et Bero xnthia. V.
Lilian. r. V. et tillust in libro de iis . . SOLAM. Pag. 40. l. 3. Aret,st De Domine hujus non adeo con sentitrii a iactores. Ab Didio et Catullo vocatur Atrs Diod. Sio III. iam vocat Amp. Apud J uacrobium Sat. 1 21. legas Altinis et Alfitiem, Uasi a nominui iv Αττις, vel Atra v. Lucianus eminem, quod scimus, e Cut US, nominat eum
Attiiu nisi fortasse idem etiam sit ille, ii jus memini sub eodem nomine in Achaicis Pausanias. ILLE D. In varia abeunt Codd. 'Atττὶς hic in omnibus. At mox L rectius Atτι , Ut Tecte etiam in Icar C. 27. in omnibus legitur, quanquam et ibi . Ἀττην habet. Sor. AN. Rectior o ima Videtur Αττης , se, quamquam etiam . . in cod. 2946. reperitur Αττει. Certe Analogia aliorum similium nominum Phrygiorum et Ludiorum, de quibus minor potest esse du
parum Commendat. Quamquam et ipse Herodotus, qui illa
ctissimarii adnotationem. De re laudat Poppo H. II crihesii Comulentation in Uber de Atys de Catuli mutast. 1774. Scripsit etiam Laur Pignorius Dissertationem magnae 'eorum Matris Idaeae et Attidis initia, insertam illam J. Grono xii Thesauro Antiqq. Graec. T. VII. p. I in sq. i Lis M.
Ibid. οἱ Κορυβαντες Dixerunt ad Claudian. I. de Rapt.
Proserp. BOURD. Ea d. l. 4. IIῆχυν Erasmus Vertens , Penem ense CSccas, in errorem ridiculum traxit Benedictum et alios : melius huic locutioni consultum in De Syr. g. 50. ταανονταί τε του πλ χξας Cybeles et Bellonae sacrorum erat pars, ut Galli et Bellonarii brachia sibi cultris aut securiculis cruentarent.
Properi. II. El. 18. Cur aliquis sacris lania sua brachia cultris PVid. Maneth. I, 244. V, 179. enec de Vit. Beat. C. 27. Plura suppeditabit, si quis in re nota desideret. N. Heins ad Haler. Flacc. III, 234. LMSΥ. o praeeuntibu edd. Arg., LipS. et ore scripsi Eται, non, ut vulgo legitur, Praι. Requiritur nim impesu fertur, quod εται signific3t; εται,
332쪽
tione egere, facile Vidit Alberii. Sic rem , ut certam et e X- ploratam, etiam L. SicyhaλΩιs proportit bes T. I. p. 1654. C. D. et p. 1935. . Quae Si Certa Sunt ιεύθαι sane non
potest non promedio verbi bilus, . e μι, haberi id. Fischer Animadvv. ad Veller Vol. II. p. 508. In Xenophon-
is certe libris satis constanter scribi σθαι, tibi potestati impetu ferri locus Sit, non a Uca te Stantur e Xenipi , iacte vid in liιν a. exic Xen. s. v. In aliis variatio aliqua, quae facile fieri potest, ut potius librariorum incuriae, Daui auctoriani ipsorum negligentiae sit tribuenda. Apud Nostrio denique in Luc. S. Asin. c. 40. Sine variatione legimus reficit δρ0μm i Uco. Unde jam o temere etiam . . in hunc modum scripsissse videbimur. LEIII1. d. l. 5. υλει τω κερατι Antequam Pronomus in Vo-DisSet αυλους ει απαν αρ ιονίας χοντας πιτMiδειως, triplecti bi arxim fuit genus, Doriae, Lydiae Phrygiae, ut ostendit Pausan. IX. P. 34. 735. Phrygii si V τοῖς 'Eλυριοις , Uaetum in sacris Rheae usus erat praecipuus, additum fuit κε-Oας ανανευον, aduncum cornu, referunt, teste Poll. IV, 4. Athenticus itidem exponens Ioni illud, ἐκτυπουν ἄγων βαρυν ἰυλον τρε 0ντι μυθum, υτω ἔγων inquit, τῶ Φρυγίω βαρυς γαο ὐτος, si O .ci z κερας αυτω προς τουσιν να- λογουν se των σαλπίγγων κωδωνι. IV. p. 185. A. Scio, nihil absurdi commissurum , qui τρεχοντα ρυθ ιὀν NpOS uerit, Oncitos, incitatos modos praeterea, sic digeri posse poetae verba in ambos ut per metri legem ρεχον τι ρυθμω Solicitare non it integrum verum, quandoquidem in laceris re i-quiis, praesertim brevissimis, ratio versuum Orasti triendo-ium admodum est lubrica, vi eripi mihi patiar, quin legendum putem τρηχοντι hi θειῶ, insolentiore Hidem vocabido, sed cui sulcrum supponit Alcander a lephan etiam iii dicatu Ther. V. 521. τρνὶχοντι παγω quo nihil est aptius ad inconditum illun tibiae Phrygiae et gravem sonum Sigraificandum, quem adglutinat iam cornu Nasperabat. Γερας η ροναυλον dixit Aristid Qtiinctil. II l. p. 147. qui Lunae fuerit
ναοπεὶς επὶ τὸ βαρυ εταζαν, ut Plutarchus ait de Anim. Procr.
333쪽
P. 1029. . verum e re Musica scriptoribus ista possunt
adita ratiis cognosci. in manifestiam si, cur tibiam mrecynthia in vel Phrugiam ad Vellarint κερας sive cornua Latiniqui deni frequentissime Aeneca Troad. V. 731. Rei ocante flexo concitos cornu Ocios Lit 'rea dum quis X plana clurn suscipiat, quid sit revocare nodos, 'gerim filii de ui rebo info- quod quam proclivi lapsu depi Avam o uelit in rcUoante, reUOCante, Obscuriam non est Lucret 540. Aut reboant raucum retro Cit cornua bombum rubio est ocis non litelligo . quod Olcieriant , ultro citroque ducta, nonnullis etiam pejus interpretantibus de laba, sed ετ νανευοντα, Curi asa, retro flexa. EjUS modi veterutri explicati ad marginem olim adscit pia peperit, Ut ibi iidem videtur, hujus versiculi scripturam in quibusdam Codd. et edd. adultErat Zm, Et reflexa refr clan cornu barbar bombum. Quae conatus est Is Vossius ad afuit p. 28 his iis scio an
alios, me certe adstipulatorem non habetit. Haec ii mi Parum valent ad firmanda, quae scripsit I P. Grotior ius Obs I. c. 7. ad finem sui de Deo Smor. p. 49 Ae 1 Plia numiniferme .gaudendi plangoribus, Graeca Plerumqit Chorei
A. Veri S Sime, Ut colla ius hic ipso Luciani octis evincit. HEMSΥ. De tibiis Collectanea reperitinior I Ioui si Filii in I. Gronoυ Thes Antiqq. Grr. III. p. 2449. q. MEII M. d. l. 6. υμπάνω Tympanum intelligendri iti minias,
quod manibus a saltantibus Disabat Ur, cujUS OnUS Vocosis ado recte exprimitur Cymbalum ei fuit instrum eulum constans duobus hemisphaeriis aenesis et ConcBUis, quae collidebantur, et quorum sonitus voce κτDrro comino de de
scribitur. Vides de Cynthalo dicta in Additam ad Adnot. Henr Hammondi 1 Corinth. III, 1. CLER. d. L . ηεδια τοίνυν παντα) Uirum, si hic ibi est otio Se positum , et plane κίβύηλον. ea quidem Sententiabcri PS erat Lucianus, ε in τοίνυν το τοι017ro, Ne di aqiae illa, οπαντα ὁεtua, Pro spuriis habeo, quae mala manus temercte praecedentibus repetierit. JENS. Aεὁια τοίνυν TO TO Oυτο, Vel Si a Vi S τι τοιουτο, ejectis, quae sens Una inutili teconerant, legendum esse I ensi prorsus adsentior Aeto-
μαίνεσθαι notati Steph. in Thes. T. II p. 69. liqvrendo CV Pro in Plici μαίνεσθαι, et signisicαre, utere, in Sanire,
Uel. Vehementer insanire, vehementi Urore ess percitUm
quemadmodum in hoc Luciani loco πομανεισiat, furore Perci'
334쪽
1 α δε tiri Esi ci. Secutus Si eam rationem Gui clus et merito qui dein argutius enim dicit Venus, ictu equidem, ne Plane in furorem ei sa Rhea, aut magis etiam Sui OmPOs stana quo mensi restilusa se discerpi jubeati Corybantibus, quam si contra orationis ordinem in verint. Eru αυτὶ i scribas, an ἐν Drii vel απιτῆ, nihil interest haec enim frequentissime commutaiantur. Praeterea larigui duit, illud et male cono lutinatum, ταυτα δεδια κινδυνευοντα σε ρωσα , Vi ferora quanto Otundius, et Venere, ni fallor, dignius Sibit, at τα νὴ Λία,
Ibid. Κελευσθ τους Κορυβαυτα etc. Queritur hic Venus cum Cupidine suo, quod ille non modo pro lubitu agat cum hominibus, sed et cum eis; quin quod ipsam
quoque Rheam et uiam fecerit παιδεραστεῖν, et amore in SI- Irientem cum in Sanientibus Corybantibus discurrere. Proptere nit, Se Vereri, Ne chea, ubi tandem mentem a furore collegerit, vel potius dum in olfurore persistat, minittat in eum Corybantes a quibus discerpatur. Hunc prRecedentium, eorumque, quae posui, Verborum seu Sum es Se puto; atque adeo Videri possit Rcidisse o, stανία, ut Sit, zι νιηυτε μανια υσα. At ubi diligentius verba considero, est elegans ellipsi του, μανια, quae vox e Cognato VCIb Prde- Cedente απομανtio relinquitur subaudienda plane uti in TON aride C. 10. Καὶ ποτερος αν ἐν τουτ0ις θατLi, καὶ lict-
Supprimitur apud hui' idem in lioenissis v. 11. Καλουσι δ
πατὴρ θEτω id enim nominis Pases cim ostii . Ita apud LMC---rium iri Vera Hist. lib. I. c. 36. et c. 10. in Gallo, τούτο ἐκαλεῖτο ' h. e. hoc nomine adpellaba fui'. ita et Thooc, si Scholi Eles ad Eid. 13. loquens de Argo avi, ait, τ0υro γαρ ἡ ναυς ων0μα το h. e. νομα. Dei rehendo apud Latinos ipsum. Lιυιuλλὶ eadem hac ellipsi utentem, dum de Gallograecis ita
facit quempiam to sui XXXVIII, 17 Hi jam de one es sunt; mi ii e Galliaraec vere, quod αdpellantur alii torte liter,
335쪽
I IALOi, O DT IR JI. 325 at ego quid in id e X postierim , quod nometi L. C. uuantumcidi ii od nomen. Sed ellipsis hae est multo, quam plena oratio, mollior. JENS Unice recte δε istus in utroque loco statuit. In priori si etiam sit post απαντα deleveris, quod certe otio suu est et nescio quid jejuni habet, anisostum fit
Iibrarii vitium, qui praepropero verbis ALIA INTA AEBIALis descriptis ansam praebuerit loco corrumpendo. Possisq iidem cum hemero ad curam illam an aternam Confugere, quae repetita voce sdi significanter et apte exprimi videatur. At h. l. cum Olicitudine uia tris simul conjuncta est ejusdem indignatio an aterna, qua adsecta deinceps verbis i τὸ μέγα ε κἈχκῖν τεκουσα cum vehementia quadam filium in crepat. Cum qua Collata repetitio ista nescio an fucati potius et fastidiosi, quam simplicis et grati, Crmonis esse Videatur. Neque adeo facit huc aliquid coteroquin haud ab zsimilis locus Terenti IIe aut I, 2, 15. ιmel omnia, αfris
iram, finimum amicae, Se erga ut sit, Sua c. Faceret autemo liquid, si Clitipho ibi sic Ioqueretur, vel potius 3rriret:
Timet omnia, limo itale quid tac Pater irascatur et C. NeqUO tamen in sino hujus solicita increpatio Dis mat russi Cum idemsfer si quidquam in Verbis: ταυτα δέdm κινJυνευοντα σεὐρωσα mutari velim , dum certiora corruptelae vestigia monstrentur. Quamquam judicii Hemste husiani acumen et elegiantiam, ut Par St, reVereor. Explica IIuc fimo Periculo, in ilibus te ideo Mersantcm. Brevitas orationis, unio adfectus matri traXit, ταυτα ad utrumque referri jubet, ad δε- εια pariter Atque ad κινδυνdυ0ντα. De Verbo nosteάνευθαι interpretando insignis error ab H Stephano per HemSic fiti sium ad recentissimos usque Levi cographo propagatus. Quodsi cinc01ια ινεσθαι la. I. Sset furore Perci uan esse, i. qd ἐκ-
ίνεσθαι, dixisset haud dubie Venus ποιμαινοι ἐνal, MONἀπομανεῖσα. Nam modo in antecedd locuta erat Venos de hac ipsa Rheae insania. Imo alia, eaque contraria, Rheae conditio cogitari debet, quod vel ipso oristus significat,
et in sqq. particula M. Verte itaque mezuo, ne, Si quαna res uerit, vel Polius, si adhuc insanire erga , otc. Nam ad Vocem χυτλ Tecte ensius en antecederati ποι ανεισα nomen
μανὶ intelligit. Iis exemplis, quae idem interpres partim non satis apta laudat, addi poterunt haec: Supra Dial. VI, 3.
336쪽
Ibid. Eu τ' 'Atτη Aττι Flor supra tamen 21ττη SatIs AdpBr't, Arra esse natum ex itio scripti odicis unde haec editio fuit X pressa. An Ἀττι Usquam reperi3tur, ignoro nam ab Am frequentissime solent Atτιδος, Ἀττιδι nunquam aliter in oratione quinta Iuliani Phol. p. 49. si
stus Diaconi in Italia Nicandole Tiph. . . - o γαυτηριον Att εω ubi vide chol. Hufαrc 'E0ωτ p. 56. C. 'Arria και 'Aδωναῖοι. ne ire aliter musari. VII. p. 566 ad quem bl burgius de varia vocis scriptura nonnihil notat, DamasC. apud nos. p. 561 Laconibus eam formam Hesychius ut Propriam videtur adsignare. Adde . Soaligerum ad Catulli Atyn vel Attinem, ' Si han. Ind. Thes ita Αττρης, almaS. ad Solin. p. 37. Quod sequitur Statim, υριεις δε ιν ἐνιεσθε
τῶν καλων, meo Sen Su non optime concordat cum adjuncto ιὴ 0ινυν ει αἰτιασθε τουτων. Parvo isti veteratori, si modorationes recte colligere ceris ρatur, sic fuerat argumentandum : At quid ego mali committo, si offendam Pulchra, qualita sunt ceterum osmet Psae usique desisterio fenomini Pulchrorum: λὶ me ergo cum Peragatis illius criminis. Alens ea levissima aliutatiora Lilciano restitui poteSt: χ ιιεις δε ιην, siVe Otius, τι - γε .ιλὶν cylaGθε των καλῶν HEMST. Non pus est, modo ἐφίεσθε pro Imperativo capias Continet scilicet hic venu3tissimus locus abruptas pueri versutissimi sententias, quarum nexus sic intelligendus Atqui quid ego delinquo, monstrans ea, quae Pulchr suns, qualia sunt 2 Vos ero . i. e. qui amatis. Di Deaeque ne concupiscita pulchrα, abStine te Vos modo cupiditate eorum, quae pulchra sunt quod quum non faciatis, ne .seetque culpam in me conferte Ara CVPi tu, mater, non amplius amare etc. Haec postrem di- Cit puer, ut maligne ipsam matrem vehementioris illius cupiditatis arguat, quam non ipsius sit sedare Imperati-vris itaque ille prohibitivus μὴ ἐφ ὰσθε oblique hanc adfirma
ti VBm sententiam X primit vos vero cupidius pulchra quae Vis adpetitis, aeque adeo in me hujus aeoi culpam transferr.
337쪽
Pag. 42. l. 1. αριχωρέα Interpretatus sum ad Petron. Pharmace responde: Sic Diall. XX. c. 10. BOUAD. Ibid. Iso κατακλίνεσθαι ιιου Interpres habet, priorem adcurn bere, qua Si ad te in pus referatur. Malim de loco in
telligere, et Uertero, supra me adcumbere. Postea idem interpres Vertit, priore loco adcumbere dicendum fuit, stipe riore. CLI R.
d. l. 4. ἐμβροντητε Aciamen habc duplex vocabuli
potestas involuta vide, quae notavimus ad Tim. S. 1. Aesculapius naturae leges violavit, atque adeo fecit α μωὶ δέμις, quando mortuos in vitam revocabat. Ingens beneficium in quos fuerit collatum, nam alii et rum alios ediderunt, re Sert Oollo d. III p. 213. et Schol. Euripid ad Alc.
v. . ex quo macula aliquot eruditi viris vel ignoratas, vel contemtas, eluere non ab re fuerit apud eum ergo scribo ανεστησε, Pr ανεστλὶ, δευς ινείδας PT τας P0νιGας, Rut, quod prave reposuit Larnesius, o Φοινισσ&ς' ci Πρ0 9υ5υγατερας pro τας Κροίσου θ' qua emendatione 1acile Praestabunt Sext. Pir ad U. Gramm .d. p. 271. Et Schol. Pindar. ad Pyth. I, 96. Inter hos Tyndoreus adnumeratur, Ructore anyasi quod cum Schollum Praeteriret, male versatus fuit in explicando enobio C. I. n. 47. Vide Suidam in
Ἀναβιωνci et Λῖσωπος Aesculapii munere novit, simU Hippolytus in Dianae gratiam revixit quod temerariυm facinus tam indigne tulit Iupiter , Deorum honores stupendae artis miraculo labefactatum iri metirens, ut fulmine vindicaret: neque tamen non haud diu post placatus, Apollinique deprecanti iram donans Nepotem, ingente licet omo, si Luciano credimus, in Coelestium ordinem recepit, in luctastris, quanquam hoc quidem inter Astronomos non plane constet, Ophiuchum vel Anguite irentem esse jussit. Erasostli. Catast. cap. I. quem locum videtur designasse Hygin in Poet. Astr. I. c. 14. Verum sive Heraclitus aliquis , sive
quispiam alius de Incredib. c. 26. fabulosum illud sol meri Jovis, quo conflagravit Aesculapius, febriculam interpreta tur, quam scilicet tantus medicus depellere non potuerit:
Quid spectaverit allαtius, illud ἰατρικτὶν Linalga Verte HS C iebrem in medicina , Deutiqυam adsequor mihi dubium non est, qui scribi debeat ἰατρικην σκησας ut in soliod. Bibl. J I p. 213. την τεχνοὶ ci σκ ησας επὶ πολυ. P. 22T OUUO
338쪽
G, aevi si fuerat a vetustis membranis aut editionibus tradi tom, nihil aliud uti ave desiderassemus nunc ουκουν cur ab hac sede, quam dudum obtinet, Xpellatur, nulla est
d. l. 5. 'A με θέμις etc. Quia scilicet mortuum suscitaverat Hippolytiam , a Iove fulmine percussus. V. de Saltat. cap. 45 et Virgil Aen. VII, 61. Tangit iterum Noster de Mort. e regr. C. 4. SOLAN. d. l. . t κουν Videtur scribendum: υκ ουν ἶσα καὶ
bis gess sunt in vitα GRAE V Ουκουν sic supra. Infra Dialogo sequenti. SOLAN Vid. Varr. Lecti. Eu Μ. d. l. 10. 'Eκκαθαίoto τον βίον Sic Vit. Aucf. c. 18. quo loci Cynicae sectae Deus praeses Hercules BoURD. Verint, βεβιωται elegantia non latuit interpretes hoc pacto τα βεβιω ιενα res in is gestae dic Untur ab Aeschine Ep. T. I Lελα- νεοπι' δὲ os ἐπανελβων μονον προς μα νομίζω τοῖς Pβιωαενοις
δευτω πρεπου Ἀαν ποδασειν χαριν et una 'i in Prooem. ταπλειστα των βεβιωμώνων αυτοῖς. O εκκαθαιρων τον βι0ν, Getam, id est, illam hominum aetatem, S homines illa aetate 3 Censes expurgans hanc loquendi venustatem polite Casati bonus exposuit ad Athon. V 5. eruditissimi Viri observatis multa vel e solo Lucian adjungi possent ut in Fugit. c. 3.
vit Doctiss. Tollius Eleganterie clides it Homer. p. 408. δεισιδαίμων βίος pro superstitiosis hominibus posuit, et
P. 495. αἱ ἐκνε ιυμεναι του ανθρωπινον βίον κακίαι Basil. V. Th. p. 58. De γένωμαι τραγωδie τω βίφ. Hymnus in VirtutemnntiquuS: Aρετα πολυ ion γε βροτει' γένει, καλλιστον θηραμαβίω βροτειον γένος et βίος compari Sunt non autem Simpliciter ipsos homines significat viventes, sti modum etiam
vitae aliquando et consuetudines inter eos receptas undo εἰςηγ'ὶσασθαι τω βίω in usum ita humanae communem referrer Euseb. Praepar. Evanget L. I. τα ὁ τὰς παρα πασι oco μόνας 'sorsorici τε καὶ θεογονίας ς37γήσασθαι τω βίω quibus
adposite congruunt illa Basilii in Vita Thecla p. 32. τελετας
339쪽
e Anticare conatus sum obscuram op Ud Polli ceu locutionem II, , 33. τελωνης κρείττων του βίου, PublicαΠOi rim vulgo et faecernelio D. Iungi aliquando Soletis βίος ων ν δρωπων ' Porphyr. de Abstin. I, 27. πρωτον ιὲν τοίνυν ἰστέον, Dino παντὶ τω βιογ
vile generis hominibus. Ab hac autem eleganti Iocutione nona horruerunt Romani, qui, si qua fieri potuit, Graecorum sores in hortulos detulerunt suos. Lucret. I, 64. Human ante oculos occle cum Nil jaceret In ferris OPPressa graυi sub relligione. LUmana vita, ο τῶν ανθρωπων βίος Phaedr et rudens Nisam consilio non es hic jam ab eruditis hominibus notatum , quae Lea significatione sumi ita, pro ipsis scilicet hominibus: olias certe, me quidem judice, minus commode diceretur et Intine, Nisam monere consilio, Si proprie capias Plinius etiam H. N. XXXVIII. c. 2. In universum Nero omnibus horis credit ita nec sensit e hoc autem Scriptore plura uti a G- ou bono collecta Audacius aliquanto Caelius Aurelianus Si Ceri Sis annem medicorum Milam pro ipsis posuit Medicis tandem Propersius lib. I. El. 2.
eum ad modum intelligi posse puto Aelian. V. H. I. c. 34. Abi καὶ ἐγώ , ω βασιλευ, o βλαπτοντα τρην ἐμὴν οικίαν καὶ τουτων δελφῶν βίον , ειπε, θεωρῶν πολλυι ιενον ' Psos ira frescorum quo ii endi Dasionem 'G1καθαιρειν simili ratione de Hercule dixit , nesius in Epist. στελλεται Ουν irr πον ληρους ανδρας τυν Ηρακλειον sono ἐκκαθαιρων civ των την πατρίδα. HEMST. I. d. l. 12. λωτοι ος Hujus nominis tragoediam fecit Sophocles, e qua versus citat interpo holion. Convicium est in medicos, qui etiam, ut hic Aesculapius Agyrtae di-Cuntur. CURD. Ciceronis pro Cluent. c. 14. Pharmacopola circumforaneus respondet huic γυρτ i. iEII M.
Pag. 43. l. 1. 'Eγκαυματοι Vide Notas ad D. Mar. XI.
d. l. 2. ιεφθαρμένος τω σωματι Apud Th. Hagistrum legitur ιεφθοριος et os ire. Cujus lectionis pars posterior o
Goah χ, perplacet et omnino confirmatur a L. Cod. De priori tibi to adhuc. Vide Vit. Auci. c. 12 et infra Deor DiaLXVIII. ubi translate mollem si uificat Hoc nihil ad rem,
340쪽
inquies. Vide ergo Paras cap. 8 ubi haec verba reperies: τους 1ἐν ξυντριβεντας, τ0υς ὁ καὶ παμπαν διατ/θαρέντας Aut Deccasse dices Lucianum, aut a allucinatum bonum Thomam II oo ff. SOLAN. Cre O VCI aut 'Se Thomae lectionem in ιέ. Φθορ tu . Etiam si Lucianus carpat illum Sum του διέφθοραν assivum in Soloe C. g. 3. ipse tamen non veretur saepe discedero ab strictis Atticismi regulis, quas eo in libello, ut alium uuondam irrideret Sophistas et Grammaticos secutus fixerat.
To 6ωα vero a male Seduli correctoribus non raro migrareatissum in os Gωμα rι Sta labe mentem corrupit sententiae
Pythagoreae in Iaanblichi Pro tr. c. II. . . sic ibi legendum est op Codicis Reines ianici βλαβερα μαλιστα τροφῆς μευ αφθονία τω et σῶμα, κτλ σεως ὁ τῶ την φυχτὶν διακειμ sit κακως. Aheerium hic nihil vidisse, Satis Patet propita acceSSerat, quippe ingenio Ionge praeStantior, nonFmus. Η ΕΜ sae. Etiam opponi sic vi Sum, et recte quidem, ut nunc intelligo. Plura h. l. de forma, Vi et usu Vocis διέφθορα dicturo otium feeit obest ii doctissima adnotatio ad Phrynich. p. 60 sq.
uui Thomae te X tum Vulgatum jure suo contra Nunnesii et Pau- stoli tentamina tuetur. 1ιέφθορα autem Nostrum contra suum
ipsius praeceptum Sol Oec. c. 3. 3 Ssiva vi adhibuisse, testis etiam est locus Nigr. c. 15. ubi quid Sint διεφθορυτα σματα, vid. Adnot. . LEIII1.
d. l. 4. 'Eδουλευσα V. Clem Alcae. p. 15. B. SoLAN. Malὁίν αλλο int. Ir0ιησα, non σου διατέο so, quod placuit Leisnero ad L. Los de Ellipss. p. 790. Cha . Verbum πυιειν post Odε αλλο vel μεὶ δὲ, αλλο in Properantiore sermone omitti, auctor est ipse L. Los ibid. S. v. ποιεῖν, ubi hi usus variis exemplis illustratus reperitur si nostro Scriptore supra Diall. V. 5. υπεῖς σεαυτην, ουὁἐν αλλο ποιεις). Diali Marr. XIV, 3 αὶμεις δε παντε τὶ συχJαν αγοντες, ουδὲν αλλο εποιουμεν η θεαταὶ μον0ν των γιγν0μένων, παοηκολουθουμεν. Nihil, nisi