장음표시 사용
311쪽
in Florentina et Aldina Sola Basileensis Di Urεριενεχθησετω id quod probum est. ENS. g. 24. l. 7. ροχφ Meminit . rodaeus Misc. II.
c. 10. Pindarit τετρακναμον δεσμιον Oza Vit, Tετρci κνη ιον τροχ0 Schol. Apoll. ili ad Arg. III, 62. Bene de obis merebitiir qui ulti in dialogi hujus vel e X plicuerit, vel emcndarit. EMAT. Corrhaptissimum locum emendandi complura sunt pericula facta. Abreschius ilia cc. I liti c. p. 144. Verba Vulgata, uti erant, retinenda quidem, sed Iovi adscribenda, et ad interrogationis formam revocanda existimavit, ut hic exsisteret Sensus Poenam dans amoris: nonne enim haec graet is ibi idetur esse poena ob iactan iam ' Sed remanebat sic quoque Ossensio, quam fecerat Praepositio cin0, cujusque loco GuFestis voluerat περ Poterat potius ciuet, corrigendum videri. Egregie ver de . . meritus est Oderi Paris. 2954. , Ut, quum OStrema quoqUe verba eadem Prors Us, qua uibreschius cogitavit, ratione Jovis sermoni ad nectat, magnopere Amen mutata Xhib Pt Ut i quern quam sagacitas sua paullo modestior eo ductura fuisse videatur. Legit δίκην διδους υ του ρωτος ου G δεῖ, δειὶ0ν τουτ γε, αλλα τῆς μεχ. atque haec Belinus sibi probata sic explicat: Poenam dans non quidem amoris non oportet en in ideo eum putilae quum id nefas jores, sed αctantiae. Et in his acquieverunt Schmie tertis et Oppo, qui tamen posterio V. D. Q sic quidem omnino genuina Luciani verba nos habere suspi catur. Et vere ita est: nam nondum Placere potest parenthesis sic adornata. Quomodo enim Iupiter illud δεινον poterat dicere, si puniis se IXionem ob gravissimam injuriam et Iunoni, Deae supremae, et ipsi sibi illatam 8 Restabat scilicet uti una adhuc mendum in vocibus δεῖ det ινον, quod Iacobsius in Porsoni Adverss. ita emendandum putavit, ut Priorem earum Vocum, δεῖ, prorSU Submo Veret, Optimo sane consilio. Nihilominus mihi consultius videbatur εἱin Q mutare, qua duas Voces et alibi haud raro permutatas inter se fuisse constat, ut Diali Deor. XXVI, 2. ubi pro καθ rπευε ιν δεῖ in Cod. Bris legitur καθ . , . Si jam ad lianc Iovis sententiam devenimus, Nescio, an unice veram: poenas dans, non amori quidem HOu Hran αλ hoc quidem amare scilicet, quod sacIle X scors intelligitUr - grai equid foret sed jactantiae. Relege Iovis Verba , quae is paul- Io ante dixerat . S. συγγνωστ0ι υν, εἰ πιοντες et C. LII M.
312쪽
I nciis, quae sequuntur, edendissecutus olim eram MaΠhίaetum, qui X cod. 2956. duplo X τι, unum post δηλοι, alterum o Sta εγω, scripsit. unc video ex ipsa Belin adnotatione codicem iIIum hanc habere lectionem : in δηλοῖ εγα τι ρογαθ0ναπ08. Mutata jam mente priStinam et volgatam retineo Tationem: nam OCem τι tantummodo transposuit librarius iste.
Sententia autem Vulcani, quam interpres Latinus paullo Ii- herius reddit, haec est et ostendit jam magnum quoddam bonum sese Uasurum. Μέγα αγαθὸν videlicet ipse Mercurius dicitur, ut infra iterum aer κακον inerva in Jovis capite Dial. VIII, 2. et Cupido XII, 1. Idustrarunt hunc usum Doroili ad Charit p. 227 et furet Lex Xenoph. S. V. αγαθος ). T autem jam non absolute positum, Sed cum μέγα γαθον jungendum puto. Denique, non videtur mihi cum Ῥ-y one in Ind. s. ως ad αποβησομενον proκime. Sed ad μέγα referendum. Scilicet ς Adjectivis vo Ad verbiis nonnullis junctum ironicae orationis speciem induit auget sententiae vim, dum minuere videtur: υὁ ως ορθῶς Isocr. Paneg. c. 38. νton rectissime ιυς αληθῶς apud Nostrum frequentissimum,
ut Somn. c. 10. Diali Marr. III, 2. Diali Morti. XVII, 2. A,ὶλουν cum Participio ejusdem Subjecti, quod verbo δηλοῶν
tu est, Constructum, Significare manifestum reddere se Psum, id arere, Rique adeo Saepe per Ad verbium manyesto reddi
Posse, hodie vel vulgo notum est Vid. runck ad ophocl. Ajac. v. 472. Diali Morti. XXVII, 7. και ἐδνηλου φαινόμενος
πανουργία itaque scribendum puto. Ut modo μ έγα αγαθον οβησυμενον, Sic et Xenoph. Cyrop. V. pag. 6. V. 13. ω μέτα αγαθον, τοῖς φίλοις Λυρε Similem in modum μέγα κακουεἶναι Vel ρχεσθαι τινi. HEMST. Mutandi necessitatem non Video. OG0ν, Uemadmodum cum aliis Praepositionibus e. g. ὶ απὸ et C. Vid. Indi C. s. σ0ς), ita etiam cum ἐν coniunctum ferri potest, ubi rati s respectu cogitandus est, quo res aliqua locum habeat; sive, ubi, quod de universo nolis valere, ad certam quandam rationem EStringas. 1υς- τυχειν ἐν τοῖς ἐρωτικoi Dial. IV, in non indicat omnino quamcunque alicujus infelicitatem sed eam, quae posita tantum est in re amatoria. Et si in illo loco inisset pol ao: υςτυχω σον ἐν τοῖς ἐρωτικοῖς facile jam animadverteres hujus et illius loci similitudinem Nimirum non per se, Crevera, De omnino, dicit Apollo Mercurium Iapeto seniorem, Sed quatenus ejus astuti respiciatur, Siquidem πhac astutia rem judicare velis Quod ipsum et per εἰς X-
313쪽
prim potuit, minime ero per ἐπὶ quam Praepositionem
Schmie fertis , codicem Paris. Secutias, temere liu substituit. Nam 60ν ἐπί τινι prorsus aliud quid esse, vel ex Viger no tum p. 127. IOEUM. g. 26. l. 4. 'Eκινεῖτο Non soli cito hanc lectionem. Aliter tamen P. et ed. I. εστηκε eto, Sed tum liter interpungendum, et i Ost agetaiκ Punctum admirationis Iotiendum.
ρία et με παρα Μενανδρωπιργὶται, et ὁ παιγ' 'Aλεξιδι omicorum nomina facile porSUadent, Uirosque non alia notione, quam fecit Lucianus, hanc vocem adhibuissμ. Significat autem agili manuum mobilitate Promtum: nam ac ιncae manus in interpretum , si rem Spectas, POSSUnt tolerari; si vim vocis, alienissimae sunt. Prout celeritatis manuum in plurimis rebus est usus, ita non una ratione homines dicuntur ξυχειοες'
qui manum avidam in patinas immittit Nicomacho apudia then. VII. p. 291 D. - δειπνων ὁ πῶς αλλοτρια γίνεταροξυ χειρ κ' ου ἐγκρατής. Herculem hoc epitheto Theocritus adfecit Epigr. XX. 0 λειοντ0st αχαν, τον ξυχειρα ' quod vix est, ut heroum ma Ximi dignitatem eqUet 'o wχειοίανορυ σταῖς et pantomimis Pollit tribuit IV, 97. 13η portat κταις sive praestigiatoribus eat. Empir. adv. Mathem. Ι 39. qui τας ων θεωμ ων η εις δι οζυχειρίαν κλέπτουσι eandem Vocat ευστροφίαν των χειρῶν καὶ τὸ ταχος τῆς καιιψεως των ὁ κτυλων Schol. Gregorii Nazianet in Orat de Athanasio. Apud Philonem Iud de Vit Mos. p. 609. C. Aegyptius ope-Tum eriactor, τους et προςταχθὲν uel λὶ ιπνευστὶ καὶ ξ υνιρια ὁρωντας τυπτιον Nonnihil dissert illa d ξυχειρία, quam exercendi diuinrnitate opifices acquirunt in Diogen L. VI, 70. Mercurium autem ξυχειρα Venustissime pinXit Horat. I.
Od. 10. Callidum qui quid placuit ocoso
Condere furto: ibi plura, quae ad hunc dialogum faciunt. HEMST. - Itaquoque, si qui Gυνεστραμμένους χοιεν του δακτυλους, ut apud Odimantium, seu , quomodo in Polemone lego, συνεσταλμένους, πανουργοι, Γλκ0ηθεις, φιλοχρηματοι Artes ercuriales scite Noster enumerat primo CafaPM. Hemst. I. - Sententiam ipsam interrogationis signo distinni, quod nonnullorum editorum indiligentiam facere taeduit. Contra quae Apollo respondet, minus placent interrogative, ut plurimi visum, sumta. Cogito potius, sic respondere Apollinem Vulcano admirabundo: hanc infantis versutiam miram habere. conserita--
314쪽
nerim sane est neque eri in audi Uisti eum, cliam loquentem iam Promte et expedite. LEII M. d. l. 19. Προς; λεσαμενος oet 'Eρωτα Leg. προκαλε- σα ιενο τον EPo etω Sic Videtur legis Se interpres, cum transfert, heri Proet Ocat Cupidine. Stat in Pro φέλκων τί ποδεMs. φελον τῶ uiri . quasi pedes illi surripuerit quamviso vulgatum possit ferri. GRAE V Vel προκαλεσααενος edendum fuit, ut haberetur ratio Lenodiosi, vertenti Pro υο cato
Cispidine vel versio retinenda fuit II 1 lli heri autem ocato ad se Cupidine. Sed sane verbum Graecum habet aliquid, quod a neutro exprimitur, et Benedictina lenius et mi Vina fortius, ut patet in dialogo Veneris et Cupidinis, αλλ' ἐκει-- νος 90ςίεται με καὶ πρ0ςκαλεῖται. Itaque scriptis libris obe
diendum. Video simile committi in dialogo Enipei et eptuni, dicente illo ὁια τουτ εχρῆν σε πρ0ςαρπασαι τον ερωτα, tibi cum Licyllo Benedictus, Proptere te mihi amorem Praer
pere oportebas. In Piscatore dicunt Philosophi de Luciano,
ἐοικε γαρ αννὶρ υκ Gior προκαλεῖσθαι, δικαζεσθαι, αξ ν ' ubi Vertunt, nam cum sic ir judicio velit experiri, haud absurde provocare idetur. At in hac locutione vix est disserentia in ter ταριο vocare et judici ea criri et elle et in praecedentibus non tam Provocat, quam admonet modestiae philosophos, ne se iudemtiatum occidant, atque adeo convenientius videatur προςκαλεῖσθαι GRON. θος καλεσαμεν0ς Haec menda, sed quae tamen fallere vi potest, locis compluribus insedit: restituendum erat Vel Sine 3s. προ καλεσαμενος. Adstipulaturiti e . ad Thu d. V 41. Apollo d. I. p. 57. 0 αριστον
g. I. I. 1. ' ἔλων Ita praeter s. r. L. et ed. I.
SOLAN. Teneo vulgatam lectionem φέλκων, quam satis tuetur κατεπαλαιύεν' Uctatorum Si φέλκειν του ποδας, τα σκελri, ut adversarios in terram dejiciant idem et ποσκελίζειν, υπ0-ουρειν τα σκέλη tu illa praeclara Dioxippi cum Corrago Macedone υgna, quam describit Diodor. io XVlI, 615. Q tib
ducere pedes Curi. IX. c. 7. Lubrica quoque dicuntur τέλλειν, υποφερειν, ποσκελιζειν του πόδας, quae unXit Pol I, 187. eleganter Curi. IV, 9, 18. cum modo saxa lubrica osti gium αllerent, modo rapidior unda subduceret. Uin iobata fuerit haec potestas in φαιρεῖν του ποδας, deliberabimus. ascriptae lectionis rationem haberi oporteat nam Hod Graei ius addit, quasi pedes illi surripuerit, mallem Ui Bran non X-cidisset nisi quis huc pertinere censeat Senecae, Pedes abS--
315쪽
IN MIΛLOGOS MEORUM. 305 eis lis. Praef. lib. IV. at. u. p. 43. quam metaphoram a
ἐπι το κοιπτρον. BOUn D. II et J. ῆλθεν ἐπι το κ . Sed vomistior longo vulgata lectio. Sceptriam enim surripuit, sed fulmen utpote gravius et ignitum tenera manus aufer-xe non aluit. P. Non agnOScit ο)λθε i ἐπι Sor, Ard. Mihi sane non Constat, quid recentiores editores impulerit, ut
insuper haberent, quod Florentiae fuerat impressum, et λ- Οεν ἐπι το σκῆπτρον, quandoquidem illa phrasis nihil a bet, quod fastidiendum Videatur: nam saepitis ερχεσθαι in τι non consilium tantiam modo aut conatum, sed esse e tum etiam agendi significate quamobrem sic intellige.
adgressus est Sceptrum Surripere, atque adeo EUera surripuit. Etsi jam omissum in A. 1 eti Francinus tamen in iantinam revocavit dubium e scripto Cod a Flor. Id solum me retinuit, ne Luciano redderem quod in P. b- fuisse notatum reperiebam. HEMST EX GorL codicis e Ctione γελωντος ετ το κ . Patere videtur, ἐπὶ illo et oriatum, ac deinde σηλθεν additum fuisse ad ossiciendam aliquam qualem curaque Sententiam. Feliciter itaque Poli EX cc. mi serunt illa ἐλθEν ἐπὶ atque ita retinuerunt magnUna Hemsfer husium ab errore aliquo, licet O ma X lini illo momenti, committendo. I LIIII.
cl. l. 9. ελ- Ἐν EX hymno Horaeteri in ore. v. 7.)Vide eat . ad Manil pag. 420 VORS T. Oculi haec omnia subjicit Cl. Philostrati inferpres ad p. 77. Xhibita e gemmis lyrae figura SOLA . d. l. O. LIωὶχεις ἐναρμοσας De partibus lyrae vide Dialogiam Marinum L. et L. Plassium de ocim Caiat CLE . Ibid. Καλαι Ους ει πήξας Καλαμοι Sunt acrea fila, Proten
sa urit longitudinem lyrae, et quae Pulsata TeSon ab Int. Absurde interpres vertit calamos: Dum calami pulsati non resonant CLER. Habes descriptionem testudinis a Mercurio inventae e qua lyram confecit; sed male intellectam et im-
τῆς συνεπν ζατο. LIαὶχεις γαρ ἐναριιοσας, καὶ ζυγωσας, πειτα καλαμους ιιπι εας καὶ μαγαδιον ποθEὶς, καὶ ἐντει α ιενος ἐπτα χορδας, ιελωδεῖ πανυ γλαφυ0Oν, ω φαιστE. In ed. Salmuriensi a se est istorum verbor ani interpretatio: csfudinem mortuam alicubi nactus, ex e compegit instrumcnfuni brachiis enim adaptatis , et si Perinducto tigo, deinde calamis in Acis, et subjecto hemis haereo, et infensis inde septem chordis, eleganscide et concinnum quiddam modulatur non sane musics. Je- Lucian. Pol
316쪽
scriptio liae est petita ex hymno in ei curium , qui tribuitur Homero, ut olli observavit Iaia X imus caliger ad Manilium sed cum in illa queritur mi SSum S SQ ὀ a bal ριωτατ0ν, dicendum enim fuisse ἔπειτα καλαμους εμπὶ.ξας, καὶ ετι solioego ειον πρ0ςαρμούας, καὶ λαγαδιον υπ00'eὶς, Crum erat, Si καλαμους scripsisset Lucianus, et hymni auctorem κατα ποδα
sequendum sibi Nistimasset. Cum vero corii bovilli, quo ceu theca lyram Mercurii tegebat hymnus, mentionem omisisset, et adcommodasset ejus descriptionem ad sui temporis mores, locus nullus erat arundinibus in lyra. Pro καλαμους legendum eri s. 0U α 30υς. oλλαβοι sunt paxilli, vel cla siculae, quibus ides tu bris intenduntur. Homero Odyss. s. dicuntur κόλλοπEς' Prbῖδίως τανυσε νέω ἐπὶ κολλ0 τι χορδ ῆν, Facile intendi nova clatricula fides. Ubi Eustathius κυλλος οπαρα τοῖς στερον κ0λλαβος , ο ου τεινονται αἱ τοιαυται χορδαέ. καὶ ου to φασι λdγό ιενος, ι0τι τὸ παλαι0ν ἐκ δερματων κληρωνήν των προς τραDqλm των βοῶν, ἐστι ὁ τε καὶ των Οἰων quaero ibi plura. Vides, e calloso illo corio, quod est in cervicibus boum et ovium, olim istos verticillos esse factos, quod tamen negat calfger, qui postea conficiebantur ex lignss. χὶχεις vero sunt manubriα. 'ginus brachi vertit: γ0 Vero, sive ut aliis ζυγω ια, jugum, ES transVersum transtillum, in summa cithara, Cui chordae adnectebantur: litercidιον est ligneus asserculus, qui subjiciebatur fidibus, sine quibus nullum illae Sotium edebant olim erat calamus, postea lignum quadratum, quod hodie adglutinatur musicis instrumentis, olim supponebatur, ut erudite caliger osten, dit. Qui vetere lyras in Dummis et marmoribus, ubi saepius occurrunt, vidit, facilitas haec intelliget Locias autem sic Vertendus est: effudinem mortuam Cum alicubi ni seritSSel ex ea instrumentum musicum com logis manubria enim
adaptat is, et jugum addidis, et dyixi HaTiculas, et sufeei as ferculum, fidesque intendens s Ptem Naide fenerum ci concinnumquid cecinit. Eadem omnia recenset inferius in lyra Polyphemi iti colloquio Doridos et Galateae, eri cepto ιαγαδίω
dos. Sic legendus iste locus lepidissimus Usa lyra solum
si renubria, quibus cum jugum adjecisset, et fides adligasse
quas Ou fidiculi fendebas, agreste quiddam et absonum canebat: legendum Rutem iis, solummodo, non ici, ut editUr Vulgo.
Vides hic κολλοπα dici, qui dicitur κυλλαβος in dialogo supe-
317쪽
riore Cranium cervi erat τε iκεις, quod in Mercurii iura te
magis Uadrat senSUi, quam Sitata Harciang. II. C qt T. II. p. 638. VOX Oui βους, quam X hibent . . r. s. et Schol. quamque ego etiam X s. adscit piam vidi uigini vetustissimi impressi CO dicis, glossenia est viri quid in docti, sed ad rudem hujus lyrae fabricam non satis , t mihi quidem videtur, ad lendentis. Si cui tamen placeat, lite naea de re nemini sum moturus Cetera enim satis scite os cripta sunt, et ipsa artis vocabula ab artifice summo Apollino haud dubie surpatara quod e doctissimis Graelii notis faci I perspicies. V. etiam Iarm. Octo pag. 199. Observati dum denique, Nostro κολλ0rtia τι ς Abi ficisci alibi dici. I id. Jov. Trag. c. 10. SOLAM Quanqua in καλαuo olim in lyra , huc tamen nihil pertinet praeterqua in quod , si de eo loqui vo
quidem perii sius Diss de Fur Sabin Traia iiiii l. p. 74 Lu
duo calami arte juncti, inter quos chordae ducebarifur es eudo han1ur sed haec dicenti Sine veterum auctoritate, Ora aegre feret, si fidem denegemus. Κολλαβοι contia optini conveniunt, quippe in hoc in stria mento musico necessarii error autem plane facilis Dam liter liqUida DOD RHi Ditiata κολα- βου exarare moris erat, ut apud Thom. Iagist in K0λοπας'
unde ob similitudinem 3 et ιι, praesertim in membranis antiquis, quam proclivi Via potuerit oriri καλαι Ους, in aperto est positum. Verum est, Lucianum Diali Marr. I. Io v. Trag. b. 10. adv. In doct. g. 10. κολλοπας usurpare, Uod quidem ad normam Atticam magis congruere non dissiteor: sic enim praecipit Phry nich. p. 32. 0λiαβους του ἐν 3 λυρα εἰέιεν ala διαλεκτος λεγει, o φροντὶς I retro κλείδ λὶ συ ὁ ως Αθη-τcii ος λεγε κολλοπας sed nihil obstat, quo minus ab ea lege, quam saepe judicio non evitate migravit, in hoc etiam loco Tecesserit Lucianus inprimis quoniam illa aetate, qua scripsit, longe frequentior erat USUS των κολλαβων, quam κολλο- των Hoc vel e ipso Phri nicho manifestum est qui vulga tam deterioris vocabes consuetia dinem castigare necesse habuit, et ad veteris Atticismi praescripta revocare in antiquis sane scriptoribus ViX Utiquam liter in Venia S, B κολλοπας Plato de Rep. VI i. pag. 703. B. τους ταις χορδαῖς πραγματα παρεχοντας καὶ βασανίύοντος ἐπὶ των κυλλοπων στρεβλουν-
318쪽
iste plura collegit enimius ille Loopardus Emend. XIX. c. 16.
sed κυλλίβος tamen, e quacunque dialecto in usum commuisnoin venerit, notae ES SC Iti VetuStae, non pauca sunt indicio aliundo quidem deducere non licet verbum illud in ychio comicum 'Eκκολλαβησαντα, ἐκλακεντα, ἐκφρονήσαντα. Grammatici quoque κυλλαβους, quoddam est panis genus ab Ai i tophane alii Sque memoratum, ab horum verticillorum similitudine dictos OIutit vid. Schol ad Ran. V. 510. At in recentioribus, quique Luciαλι aetati fuerunt suppares, jam nihil est isto vocabulo tritius. Iamblich de V P. b. 118. την ὁ π0σρὶν ἐπίτασιν HGλογως τοῖς βαρεσι εἰς τὴν τῶν κ0λλα- βων-νωθεν συμμετρον πZ9ιστροφλὶν haec in Nico nacho toti dem verbis exstare p. 13. monuit Austertis: chol. Homeri parvus ad II. I, 187 ab eoque ne litera quidem discrepans Et nisi in D 'o ς' hanas in Salm P. 1241. ubi, quale sit ψαλττὶ ριον, NPonit: εκα γαρ 0λλαβοι, ξιτουν παύGαHσκοι παρα τυν hirim του ' Viazii 2I0 Gτρd P0μενοι ετξινον τε την χορδην καὶ eχαλων quae paene eadem leguntur in Euthmi 'gabeni Praef. ad Psalm P. 185. et apud Plures alios olim autem paxillos iosce fuisse coii secto de Corio calloso et durato, si qυ id omnino Grammaticis est credendum, ambigi non potest: vid. Hesych in 'Eκολλόπωσε Κερας 30λα vocabantur, ut idem docet, o di ταῖς αρχαίαις Doαις κολλη 0t, alibi voce truncata, Κραςβ0λα, κόλλαβοι ἔριιca ινοι atque haec ipsa est ratio, cur κυλλοπες fuerint dicti; n Ua Voce non alia re κολλαβους distare arbitror, quam vel Pronuntiandi depravatione, vel dia- Iecti discrimine Hos igitur κολλαβους Luciano restitui pax erat, quem Vere Graevius ObServavit adcommodasse brae de scriptionem ac sti temporis mores: locum enim illum Hymni in Mercurium, cum haec scriberet, in animo fuisse Nostro mihi sane Non tam comportum Videtur, quam credi voluit Seuliger ad Manil. V, 319 serique facile potest, ut de eo tum ne cogitaverit quidem alioqui multos oporteret eodem respexisse, qui in lyrae a Mercurio in Vontae descriptione parum a Luciano discedunt. Μαγαδας autem pro μαγαδιον Harfungus e Moschνulo probat quod LeoPardiis commemorans judicium uiam OH interponit ferrem equidem, sit αγαδα, quod Scholiastes habet, scriberetur sed nihil est, Curiciγαύιον satis Sitatum rePudiemus. Vide Praeterea a gnum illum etiam in puero Grotium ad Phaen Arati p. 7. et ad Imag. p. 54. 55. Res ipsa de Veterum lyra ejusque tum Partibus, tum pro divorso temporum intervallo disserentia non tantum intricatior est, quam ut paucis X pediri queat, sed magnorum etiam hominum erroribus insignis neque ia
319쪽
adeo mirandum; tim ejias ni odi sit haec maioria, Da non nisi lenta diuturnaque Haeditatione, a PD, quae pri US placuerant, verso Stilo inductis, subigi se patiatur ac molliri.
Ea d. l. 11. Μαγαδιον Marci ab aliis dicitur. V. Philostiup. 778. Equuleiim nostri vocant. SOLAN. d. l. 12. ρπτα χορδας Consentiunt omnes, ercu rium esse lyrae repertorern Sed de numero chordarum Donitidem liquot sunt, qui dicatit, primo suisse tantum tres, sunt qui quatuor. Videat, cui libot, laci ob Saturn I, 19.
l. y ινς. de rorum invent. I, 15. Diod. Sic I et V. Sentit cum Luciano Norat. I. 15.
LitnD Hujus loci Horatireni et versus illius Homer ci Hymn.
in Merc. 49. E. ιτα δὲ συμφωνους οιων ἐτανυσσατο χοεδας. si rationem justam habuisse Schmiodorus, non. Pinor, Su specta ei fuisset o επτα quan in cod. 2956. Iibrarii incu-xia praetermisit. De vocibus κυλλο)ν et κολλαβος monuit O beck ad Phrynich. p. 193. Ceterum Nasalis Comes Mythol. L. V. cap. . , ubi ercurii testudinem his ipsis Luciani verbis describit, narrat Mercurium testudinem ni ortuam ad ripas Nili invenisse. Sed quum in nostro loco non Commemorentur Nili ripae, aut alatis hoc additamentum in suo quodam Luciani exemplari legit, aut, quod verosi milius est, e alio , nescio quo scriptore Vetere Luci an eis immiscuit. Ineptum autem illud h. I. esse, et cum omni hujus dialogi
ratione pugnare, quilibet facile intelligit. itti M.
d. l. 13. res ιε - κιθαριζειν Si recte hic Lucianus, erravit Torrentius, qui in Horat. d. l. I. sic ait: θρα sibi chncessa, O Pheunt A POE docuit a Postea, ut oras a se cithara, ei lyram concessit. Aliquid autem interesse inter bram et citharam, satis hinc liquet; sed quid id sit, laborat Oidem ostendere Iartinius in LeXic ad vocem bra, at DamRIiciter judicet alius: ego ab eo in hac re parum redii instructior. LEED. g. 28. I. 1. ποπτερος Lilius Gregorius in ercurii Syntagmate scribit, vidisse se Mercurii tilaginem in libro quodam antiquitatum hoc modo effictam filo quidem erat corporis juvenili facie imberbi, cum alis Supra aures, nudus ero totus, praeterquam quod pallium habere videbatur, dextra marsupium continebat, quod supra caput hirci ace-
320쪽
hat sinistra vero caduceum praeferebat ad pedes illius hircus et gallus suberant. Vid. Macrob. COGN. Ibid. Pudo ου τινὰ ercurii virga Homel tis Od. 5. cujus vel ba X pressit Virgil. '. Aen. v. 242.
TiDn ir*αm capit: hac animas ille evocat orco Pallentes, alias sub fristia farfar missi Dat somnos adimitqite, o lumina morte resignas
Tum vir rem capit hac animas ille Doca Orco Pallenses, alias sub tristi tartara mittit. Homer. d. E. 47 SoLAN.
d. l. 4. 'Eγω - ἔδωκα Vulgo traditur, hanc virgam ab Ap lline Mercurio fuisse traditam, accepta ab eo lyra. Vide et D in Aen. IV, 242 LEE D. Iag. 29. l. 5. Εἰ χεριγηνα Longoriani Nemplaris mi με-
ιγὶνας corrigenti ingenio an vetusto Codici sit tribuendum, non salis mihi patet. Quanquam sensum faciat non Plane absurdiam, parum enim abesse videri potest ab insania, qui caput sibi secuti diffindi postulat minus tamen verecundo hoc ulcano dicatur ad Iovem: Dare lectioni vulgatae lubet acquiesco. NEΜs T. Salva verecundia, quae per omnem Dialogum in uuant ρrbis ci inspicua est, loqui sic potuit Titinister regis Sottice insania insigni dolorum capitis vehementiae tribuenda. Et μ sperationem quandam ne a SH Premo eorum ali ρ nam sistet e. hoc ipsum erat linid, quod
Iascivia auctoris voluit. Accedit, quod lectio codicis 2956. ἡ ει με illuci Satis clare manum auctoris a librari stylo di stinguet docet. In sequentibus verba Iovis ita dedi, ut ea apud chmiederum et Matthiaeium reperi e cod. 2956 edita:
nunc minus habeo monitus inprimis a doctissimo collega Sta libaumio Suo enim loco etiam omitti video Articulum, quemadmodum in illis Iovis Dial. I, 2. To υτ φλ ς εκπεσdῖσθαί 1ε γῆς αρχει, f. tamen Dial. XX, 15. ουτ αυτ καὶ Γλπιστον εἶναί μοι δοκεῖ, o - θελοῆσαι, etc. Deinde uni dicit Iupiter: ου νυν πρῶτον οργιζομένου πειραση μου, Significat obli lue invisi im illum Vulcani casum, quo is de coelo oli in in Lemnum insulam dejectus aliserius pedis daninum fecit. Homer. l. I, 89 sq. Mentio ejusdem festiva in Charon. o. 1. LEHΜ.