Opera, graeca et latine; post Tiberium Hemsterhusium et Joh. Fredericum Reitzium denuo castigata, cum varietate lectionis, scholiis graecis, adnotationibus et indicibus edidit Johannes Theophilus Lehmann

321쪽

tidem a se compressam, quia metuebat sibi ab eo, quod nais sceretur, absorbiai S SQ; atque ut Neces Se erat graviduin a ctum, ad amnem Tritonem peperisse. Cui si fidem tabem las, opus erat, ut Venter potius, quam calvaria, divideretur.

ctorum editione dederam olim, τί γαρ υ χρὴ ποιξιν, σου quod postea notatum Uoque reperi ad marginem 21. 1. V nihil est Dinino, quod quιs facere no/ debeat, se jubente usitatae loquendi formulae, et o ποιεῖν ς τι υ φθεγγEσθαι et λεγειν τι ου παύροιν Et Si Sensus egregie constet, nunc tamen, quoniam nullum est in membranis subsidium, pristanam sententiam reteXΟ commodum est, quid enim aliquis faciat id est frustια vitis ergii ci Setur, et in1Peras detrecsci te jubente.

Sic τί γα ce καὶ παθοι τις Diali Deor. XX. . . HEIIS T. Cf. Timo n. c. 39. Charon. c. 2. Diali Morti x, si XV, 3. mann ad Iliger. p. 99. q. d. 1. LEIII L. d. I. 2. 0ρν ἔνoniος Fabulantur poetae, a Iove de- Voratam M ira Ua devorata, o Minervam concepisse. Iupiter, inquit Hesiodus Theog. V. 886. et seq. Metin πο- rem Suam Deorun atque hominum sapientissimam devora vit Coeli Terraeque consilio, ne quis alius eorum imperium ei praeripere posset et c. Si cui vacat, Procli et o schopuli hunc in locum adnotata adeat. Clemens etiam, Epi- Phanius, Theophilus hujus fabula mentionem faciunt. Addunt, Vulcanum securi Iovis patris sui caput aperuisse , quo Minerva adulta et armata prodiit a qua re κ0ρυφαγεννης dicta est Lucanus lib. IX. Hanc et Pallas mas patrio quae ei lic nata St. et alius: suae de atrio vertice natale esti Hoc et Lucianus ridet. COGN. d. l. 4. Υπο τὴν μην ιγγα sub meninga, h. e. per spatium illud, quod est sub meninge, extensam Virginem. Sic etiam alibi no cum Accusativo loci vel temporis positum, ubi proxime non mora, sed SteUSi Cogitanda Aesop. fab. 32. - δη λαθων δειν κοιμωμζ-ην et π πυβας ἐπατ ησε LuC. Acti Apost II, 5. νορες ευλαβεῖς ανδρἴς αα παντος ἔθνους τῶν πο τον Ουρανον. Neque itaque Scribere Schmie Jerus debebat υπ0 τι μήνιγγι, quamquam eam lectionem Scholiasses

322쪽

in Jov. v. 53. Recte inerva ViX dum nata πυῆριχίζει, ea bellatri ἐνοπλιον ρχησιν saltans Pyrrichen qui principes instituerint, non pauci memorantur, Curetes inprimis, Pyrrichus vel Cretensis Cydoniates vel Lac daemonius, Achilles, filius ejus Pyrrhus sive Neoptolemus; verum etiam Dioscuri sed hi quidem Minorva modos praecinente Schol. Pindar ad Pyth. II, 127. inter alia non protrita: o ε'Eπίχαρ t 0ς τ=ὶν θηναν φησὶ τ0ις Λιοςκ0υPol zo ενοπλιον νομον ἐπαυλ,ὶ-qG Paullo Ieritus , quam apud Atheneteum in fine lib. IV . Epicharmi locum in dubio cogitavit Aristid. . I. p. 26. C. Aι0ςκουροι ὁ π c υτ si θνὶ νθ πυ99ιχ ζουσι ' π υτῆ non est ipsius ductu, ut Curi lorus, neque sub ipsa, ut I. Meursius Mas c. ac II, 12. sed id, quod Significaverat Epicharmus, NI AFλὶν j 0 ἐνοπλιον ν0μον παυHὶσασri, tibia Praecinente, modosque temperante Minerva. MEΜST.

Eud. l. 8. Γλαυκωπις Sic de Sylla Plut p. 826. A. τὴν

οαν et χροα οὐ προςωπου φοβερωτέραν ἐποιε πρ0ςιδεῖν SOLAN. Ibid. λλα κοσμει καὶ τουτο) Hale tirent mutBt. Cae Siαquiacm; sed ornat hoc etiam ipsum cressis caesi oculi truculentum quiddam habent ac terribile, quod tamen bellip tentem eam haud dedeconi hoc Grammatici spectant, Han-d γλαυκον interpretantur pol Eooν, Γλ&wκιαν, καταπληκτικον,ειι υρον καὶ φοβερον μέπειν et Γλαυκωπrit, φοβεραν ἐν του 2ασθαι, γλαυκους καὶ πιεταπλ)ηκτικους στας εχ0υσαν. De Sylla Plutarch. T. I. p. 451. E. γὶν οἱ GV o tuet ατων γλαυ-0τητα δεινως χαι πικῖαν ce ακρατον ουσαν et χρ0α οὐ προςcorro φοβερωτέρανσποίει προςιδειν. Poterat hic oculorum adspectus Cum grata Pulchritudine parum videri convenire sed torvitatem istam emendat et decoram reddit addita capiti galea, quam pro-Piserea deponi voΙebd Venus in Dd. Dear. q. 5. ut hoc Temedio careret vitio paene proximum τ γλαυγκον των Ouuατων utrumque Luciani locum surpavit Nic. Heinsius ad vid. A. A. II, 659. Philostr. Iun. Icon. c. VIII. Minerva γλαυκον ποτνης κ0ρυθος ορῶσα ξυν αρρενωπω τε τω ήθει την παρειαν πι- φοινίττουσα. Stal. heb. ΙΙ, 15. LVυα ferox, magni decis ingeniumque Pareulιs Nollipotens, cui toro genis horrore decors Cassis et adsperso crudescit sanguine Gor*O.Μulta sunt in utriusque lingua poetis, quae Palladis eam speciem depingant. Fortitudinis imaginem similiter expres-

323쪽

sit, sed Incultius et rudi ore penicillo Uod aetati, qua vi Nit, condonandum est, Eustach de Isin Amor. H. p. 87. ἶλD

Empedocles ot poetae physici Vocarunt, cujus adpellationis explicatam rationem legere licet apud Phutarch. T. II p. 934. C. 29. C. Hos auctores libenter sequebatur philosoplius in scena Eui illides, CUjUS , γλαυκ.ωπίς τε στρεφεται μήν i, Protulit

d. l. 16. αδιον ουτω ποίει Haec in Gor quae presisse scripti Codicis vestigiis insistit, eguntur indistincte sequentes edd. nec minus interprete oυτω PrioribUs adjunxerunt, cum sine dubio pertineat ad roset. Nota est Vulcani ad Minervae connubi iam frustra adspirantis fabula: vid. Era Iosthon. Catast. c. XIII. Philostr. Icon. II. C. 27. Verumtamen alia Minerva, omniumque Prima, s quinque tam erant, qui Propius arcana Priscorum numinum in Spexerunt juncta fuit Vulcano, itidem vetustissimo, Cooli filio ex eoque procreavit Apollinem illum, cujus in tutela Athenae, quas ipsa nimirum urbium antiu uissimam Condiderat, dicuntur fuisse Cicer do . D. III. b. 55 59. Clem Pro tr. p. 72. D Arnob. IV. p. 135. ἹugustinuS. Here tamen , ii non Xorona Vulcani, sed filiam esse tradiderint: til. Fimnio de Err. Pr. Rel. p. 20. etiam Clemens, Ut Videtur, in Pro tr. p. 17. C. nisi graviore menda, quod suspicor iste Iociis laboret. Praeseterea securis obstetriciae operam comm C dasse Iovi non Vulcanum, sed Prometheum, alii Scripserunt. APollodor. I. p. 11.ως δ' ὁ της tua γησεως ἐνίσπὶ χρονος, πλήξαντος αυτου τὴν κε- φολχὶν πελεκε IIρομηθέως η καθαπερ αλλ0 λέγουσι, καὶ Ηφαί-

ditos futuri providentia, qui ad pudicitiam inervae viam

adfectarot cujus immo deStae Spei crimen ad Caucasum adfixus Npiavit idcirco, qui montem eum adcolebant. Promethei vicem miserti, solis Iovi ac MinerVae sacra facere Do-Iuerunt, cum contra Herculem liberatorem magna venera tione prosequerentur. Haec Diιris Samius apud Schol. Apol

An Bh ad ΙΙ, 1253. Pindare Schol. ad Olymp. VII, 66. οἱ

ἐγεννατο οἱ δε Esunt de Douηθέα. Magnum habet auctorem Prometheus et singularis ministerii testem Euripidem

324쪽

Ιon. v. 455. quanquam enim hic locUs non una maeula It foedatus, qui a tamen huc referri debeat, minime dubitan dum puto longe aberratiar nesius Palladem autem ,οπλον vel συν πλοις X Vertice patri prosiluisse, Stesichoro primum adfirmanti posteri crediderunt, teste chol. Apollon. Eho d. ad IV, 1310. Quod si verum est, fesichoro recentiorem oportet fuisse OrPhoum illum, qui cecinit, τι την' η θη- ναν ό Ζευς απεγέννMi Ud ἐκ τῆς ne φαλῆς Onλοις λαμπομεμην χαλκήιον ινθος iaέσθαι, apud Pi oci in Tim Plat. I. p. 51. MEΜsae. Ibici 'A0υνατωφερῆς Vulcanum tamen habuissemine

LAN Proverbiorum in numeriam retulerunt Zenobhus et Sui

vato 45. x ἐπιθυαε o δυνατα. Sed ipsam hanc formulam ab Liripide sumsit Noster: in Merc. Fur v. 18. - αλλως δ' αδυυωων 4οια Ἀραν Oraculum illud Byzantinum exstat in Achill Tret. II p. 93. qui lectus facile deteget incogitantiam

Lour delotii. HEΜST. I g. 31. l. 11. υκ αν ιυοις αυτον H lephan Adp. de D. A. P. 198. niori et, δdῖν in Attico Sermone de congressu vel colloquio dici, cujus significationis manifestissimum sit

hoc loco exemplum ibi enim illud verbi δεῖ significatum

alio verbo Aponi, et 0υκ αν 60ις αυτον idem S Se quod ουκα εντυγοις αυτω. In usu hujus potestatis Atticis tribuendo secutus est Scioliasten Thu d ad IV, 125. verum Grammatici veteres nimis saepe liberaliter Atticis tanquam propria donant, quae per rationem loquendi nat Uralem non Graeco rum tantum omni Um sunt Communia, sed aeque in qualibet etiam lingua possunt Usurpari. Istius generis est illa vis του ἰδει neque enim aliter aut Latini suum Nidere, aut nos BeIoae verna colum ejusdem potestatis Verbum Ponere Solemus.

Vid. Du erum ad Thucydidis locum HEΜS . g. 32. I. 3. υκουν G. Budaeus ta . . p. 908. cum

in hoc loco prolato scripsisset, ουκουν ἐλελ. addit Sed iis hoc posteriore ουκοὐ mihi L cudum idetur πεθισπωμένως Ita sane legitur in cunctis, quas vidi, edd. MEMST. d. l. 4. 'Eπεσ μιαινεν Hoc, an ἐπεση ιyὶνεν, legas, ni hi interest certius videtur reponendum esse αυτου η γαστηρ. ULMsΥ. Me formis Aoristorum verbi ηειαι,ειν Sitatis vid.

325쪽

K eher ad melior Gramna. T. II. p. 376. et Lobeck ad hi ς nich. p. 24. q. Quid altera He/nslerhusianae adnotationis pars sibi velit, non conjici O. Nam etsi ciυ του non male scriptum fuisset, αυτ tamen cur contra omnium librorum consensiim mutes, idonea quidem Caussa non St. iEM 1.

d. l. 8. ποκα ὁ τὴν κεφαλὴν Ridicule vocem poesticam surpavit Toκας κόνις apud Lycoρhr. V. 316. qui matrem saepius sic adpellat, ut Semelen Euripides

d. l. . Eu τω μηρω Solent Phoenices ortum cujus piam ab alio hisce verbis exprimere, 'U NX GreSSus cst ex ejus femore quod Perinde St, C ab co genitus est, Vel, ob eo S oriundus, Ut liquet o Gen. XLVI, 26. Hinc nata fabula de Baccho Thebano a Jove ortum ducente circUmstantiae enim fictae sunt a Graeculis , ut rationem redderent Iocutionis, quam ignorabant. Nomen Semelae forte altos US, quod Mir inent Diro maturam apud Talmudico sonat. CLER.

Haec tradiderat Clericiis ad Hesiodi Theog. V. 940. HEMST. d. I. 17. ηλότυπος Sic ante Dial. Iun. et Jov. et de Sacris Senec. Herc. Fur BOURD. g. 83. l. 4. Estβρυον πιαμ ηνιαῖον Consentit Cornus. domat. D. cap. 2. Eτεκε δε καὶ τον Λιονυσο εκ ου ὁίου μηρου Izo 1 ηνιαιον πα9α τῆς Pμέλτὶς plureSqiae alii 'Oκταεοὶ - νος dicitur natos apud Stephan et Suid in IV ξος, tributumque a Iunone jam cum Baccho reconciliata antis rutilieri-bUS , a Sola οκταιιηνα τίκτειν' quanquam UjUs rei tam memorabilis nulla sit apud Diodorum Sic mentio V. p. 224. 225. ubi de Baccho Naxiorum fabulas persequitur Bacchi in lucem editi scenam in coelo Lucianus instruxit plures alibi, et quidem valde dissitis in locis Theoc1A. Eid. XXVI, 33.

11Ι,314. potuerat didicisse e Diodor Sic III p. 140. qui

eat; aeque et laua, Iectene an Secus, veterum Scholias arum

326쪽

eruditissimum magni erroris insimularit G. Cuper Obs. IV. p. 89. Id notandona, Aeci κανον hic Scribi, quemadmodum a trabone et in Phorionis pigrammate, Cum doce: 0νον dilephanus habeat quod ne temere cum Lorkelio mutes, nistercedit Nonis Dion IX, 16. Lo ιαν Bacchum des femore Iovis prodeuntem ξύω Λοακονοι λεχ to cistφὶ κ0λων iii I lχει κ0λπωθεν τι λαβων Μαι ibro, Ερμῆς

ΙIic illam de latre rubentem Dionysum ercurius ex cipit: eundem puerum in coelum i ferens in Bathycle fuitos horias in Amyclaei throno . teste Pausan. HI p. 255 De Dymphis Bacchi nutricibus Burma inus dicto loco, et inprimis, quem advocat. Is Casau b. de Satyr Poss. l. 35. mo- bis initi in luculentiore materia iunc morari non lubet.

GγγέλHων, Vctnquam cunctae OS primam edd. expresserint απαραγγελιὼν quod quidem hoc in loco sane non est opportu- Dum καιν TATI A postulat παραγγέλλον Porro in scriptis Codd. nihil est frequentius quam ut altera duplicata-Tum mittatur. MOX recte αγγελων tametsi in Plor sit ibi quoque αγγέλων. HEMST. Eadem prorsus ratio est in utro quo loco, teque o ταυτα in priori aliquid discriminis onficit. Cogites modo sic scriptuma Novci haec sunt he aliona, quae huc enisti unitaturus ῆκεις enim praeteriti tempo-aeis notionem habet, atque adeo non minus, quam illud ἐξεπέμφθ)θς, reqUirore videtur Ocem, quae Hem ei ergo Futurum, significet. Quod autem florentina Nilibet παραγγέλιον, id aeque pro παραγγελῶν haberi poteSt, o Pro παρ-GγγέλDῶν, salvo spatiolo isto anteo relicto, quod facile etiam aliud quid innuere posse videtur, Uam omis Sum alterum 1 Schmiederiis tamen edidit παραγγέλλων PVρ antiquam lectionem retinuit. Ι,EII M. Pag. 35. l. 4. 'Eρων αυτ ἶς ειτα Ουνικανὴ νυξ ιια Ma- Io ordinatae Sunt personae. Denuntiat nempe Merciarius Soli Iovis nomine, ut in tres dies solitum equorum cursum

327쪽

εἰ stat opus namque Iovi esse tempus trinoctium. Rogat Sol Mercurium, ubi Iupiter sit, vel Unde ipso missus e Diat. Er Loeotia , inquit ille, veni α uxore A mPhili sonis,

itispicii subjicit ille Patet τα, sco αυτῆς Pertinere dvoiba Mercurii , atque ita digerendas esse personas: ERE, Βοιωτιας, o HLE , παρα ii 'Aμφιτρυωνος υνωκος τι Gυνεστιν, ἐρων υτῆς. A. Ehα υχ ἱκανi νυξ μία; EN s. Nihil mutandum censeo. Non ignarus Sol, quam procli Vis in amorem esset Iupiter, statim ac tam femina eum CSSO nudisset exclamat, Amans Acilicet Frigebit, si MercUrio tribuatur. SOLAN. Par frigus ab utraque parte. Sive er-ha ρων υτλὶς pro additamento I Iercurii, sive pro Solis interrogatione habeas, utrumque fatuum videri debet, quum ex iis, quae Mercurius modo dixerat, plena verbi συνοῖναι Potesta non minu manifesto patere potuerit, quam in illis

Promethei ad Iovem Dial. I, 2. Παιγα τὴν λιν, βαδίζεις)

συνεGόιιενος αυτ tu. Accedit codd. et editi disse usio, quae et ipsa originem istarum vocum Uspectam reddit. Nam tribus codd. confirmatur sane ensii Sententia, quam et recentiores editores, Iboldus , Schmie Jerus et προ Secuti sunt. Cui ne justo minus pretii statuisse viderer, eodem loco ver-ha ista, quo Voluerat enSius, sed ut suspecta, ponenda ducebam. ILEHM. Ead. I. 10. υτοὶ L. et ed. I. μονοι Sed glossema pro ipso Vocabulo rariore, ut fere sit, in ipsiam teXtum receptum est. V. Sin. c. 34. et de Sali. c. q. Mnορ'. d. t.

p. 130. 33 ubi delendum et Di. d. Bas. p. 142. B. SOLAN. Consueta loquendi formuIa Mo γαρ ἐσειεν, soli

stimus et Sine arbitris, Ua iam potissimum utuntur, si quis

liberius quiddam, quod alios, Si adsint, possit offendere, sit dicturus. Vid. Aristoph. Acbarn. v. 503. Thesmoph. v. 479. Di de LL. VIII p. 910. E. Philostr. V. A. T. VI.

XXVI, 2. - αυτα εοῖσαι, sotie, sine virorum comisatur hoos D. Heinsio, quod alioqui satis sciebat, fuisset in promtu, verissimam lectionem Hon ivisset mutatum id. XVIII, 12.

Philosι, . d. V. S. II p. 604. v. 12. ἐκριθηειεθα ἐσκληθέντες ι

328쪽

με παῖδες καὶ οἱ πιαδαγωγοι ιέσοι, τα μειρακια δε αυτOL Itasu inendum in Nigr. b. 18. αυτί φιλοσοφία. Non aliter apud Latinos ipse Serv. ad Aen. VIII, 682. apud Actium Antonium et Cleuali am αυali certamine prope ipse Agrippa' superavit. Vid. I. r. Gronou dement et Unc US 'Aντε η γ. II. p. 513. C. A. Du erum ad Thu d. ΙΙΙ, 65. V 60. HEMST. υτος,

E quibus exemplis, quorum etiam plura in Indice adferentur, patet simul, nunc addi μ0νος, nunc omitti. Vid singularem illam Hermanni dissertationem de Pronomine αυτος, quae reperitur in Actis Seminarii regii et Soc Philol. Lips. Vol. I. p. 2 sq. Notabile est, nostrates vice versa in vulgari sermone Verbo allei uti pro selbff. . . ubi dicas ad aliquem, qui opem suam tibi obtulerit Das it ictis chori alle in aus fithren, et dicere velis, te ipsum hoc esse

facturum, non adjutum aliorum auXilio. LIIII.

d. l. 11. Παρα Mendos hic in plerisque περ l. H. I

S. et A. recte παρα V. Bis ACc. C. 37 μ ὶδ μαν νυκτα πο- κοιτος γιγνομενος παρ' V siῶν. Diali Merr. X. absque praepositione Stirpatis ποκοιτος SOLAN. d. l. 12. 'Egotisti τὐ Κοιμιασθμι, συνεῖναι, κ0ινωνεῖν , καθευδειν Verba, albus utitur pro L atin solere BoonD. ων κοιματο qui mirum habere potuerit προnem adeo, ut etiam spuria ei videretur probissima particola, in hoc

Pa ne moroso alienorum errorum censore et castigatore vi κintelligas. Non enim est dormiret, sed absolutum illud Imperfectum ea significatione, quam postea idem προ X Matthiae Grammatica r. p. 881 didicit, ut e Indice ejus

ρ0ν, ' βόας, - - ανέπλαττων, ingere solebαm, e UOeriemplo simu disci potest, particulae, post ipsum Participium πολιπων uirin esse locum Nigrin. . . ibique adnotata. Necyom. . . et 12. Quid multa Vid. Hermann. ad Viger. p. 85. d. 1. LTHM. Pag. 36. l. 4. εν ουσαν male Angl. μένουσαν. Ilia enim Sensus esset. BOURD. μένουσαν duce Algi. . Od. et auctoritat P. L. t d. I. ac codente, correKimus. In Ie-

329쪽

II qu Is ninibus logitur ιεεν ουσαν quod vel sine ulla aucto xitat illico mutandum fuerat SoLAN. d. l. l. Ἀπεστειλε Scribe ori s. περ ὁ Ζευς ἐπε-

λεν lege ἐπέστειλεν ἐπιστέλλειν πιστολχὶν quod paullo ante ἐπισκαπτειν ἐπίσκας ιν. πιστολciὶ ἐντυλαὶ ἐπtταγαὶ, Hesych. Vid. fani ad AeschFl. P. V. V. 3. ΕΜ SI'. o τυν Tπ- ωον haud dubie de eadem persona intelligendum, de qua

antea, atque Una minus recte per minoieni initialem hucusque scriptum. Quod alitem cyboM VOX πν0 omnino puria est Visa non meminit illorum locorum, quae bene multa sunt apud Osfrtim quidem, ubi in altero μmbro partiti fronomen ipsum additur, etiamsi id alias haud dissiculter onantecedentibus repeti possit. Prori ima quaedam Xompla Dial. XII, 1. et stes, λολυγυσα ἐπι τί ' Arτ o Loo υβαντες ὁὲ, ubi notandum, Corybantes paullo ante Commemoratos fuisse. XVI, 1. o di 0 πῶδες, σι ιών αυτων - - 'An0λλων etc. LEII M.

g. 37. l. 6. Τὸ ζευγος Nimirum Lunae ac Nocti

pariter ac Soli et Aurorae tribuebat veterum phantasia proprium cuique currum, et curriculum Coeli. Hanc imaginem deprehendas . . Virg. Aen. VIII, 407. Did Fast. IV, 374 sq. In sqq. ἐπ αυτον aptius et pulchrius, quam ντ αρ' αὐτον, quod Matthiae, nescio, quam ob causSam nam nihil ipse de hac mutatione adnotavit, in teritum recepit, haud dubie tamen e cod. Par. 2956. Etiam infra legimus καταγων - ἐπὶ τὸ Ἀσσυρ. μειρ in re simillima.

8. καὶ τὴν εαυτῶν roco σαν ἐκεῖνοι θινὶ τέρα ibi vide os mei Cer. HEMST. υτλην τοὶ μητερα placuit cum matthia ei recipere e cod. 2956. Est autem υτ i Vo h. l. magnae TRVitati S, et αυτου si omissum, ut in seq. dial. s. 1 in Verbi S α μεν γα ἐς ἐκ την ροὶτερα βριζεις. μὲ γουν υτρην autem HIS Tmes in olim dixi, et etiamnum dicam, quia vulgare 1 αυτην interjecto γουν quasi dissectum adparet, non SECUS atque

illud in Charon. g. 2. σε ὁ καὶ αυτον pro σαυτὸν ὁ κH. Quasi mes in dicebam, quod per se singulares Voce sunt ἐμι et αυτ ὶν Quid in his incr dibile repererit Pomo, non dum conjeci Coterum res est Pusilla. THNI.

330쪽

520 ADNOTATIONES

notavit. Vid. Orphei Hynin. V. HE5181. Cum Bionis Idylli I. conferendum Theocriti XXX et ODid. et X, 295.

d. l. 15. 'Eξ, μισείας V. Theocr. Scholiassen. Barthius Adv. pag. 124 laudat Dionis Idyll. 1. v. 54. Proserpinae fabulam tangit ODid. et X, 5 19 SOLAN. g. 38. l. 2. α πυγcὶς τιμ σανδ. Sic Dial Iovis, Herc. et Aeso. Dixerunt ad illud et s. - Sole Puer objurgabere rubra BoURD. d. l. 7. Υπ0βαλH0μενος P. et L. Pro ιβ. SOLAN. Eiβαλλόμεν0 defendi poterat Sed commodius esse, quod dedimus, nemo facile diffitebitur. Osfer alibi, πορφυρίδας ποβεβλημενος. Theocrit. Eid. XXVII, 53. 'Aix' a Goυς πεπλους παλυν νακος ήνιδ βαλλα -

d. I. . 'Eπικεκλασμενη Sic de Merc. Cond. c. 3. Iaxa

d. l. 13. ισθα τί ν υν Funae edd. post iis ridistinctionem habent, nisi quod in V. 2. εκταρα θείη, οἶ-Gθα, τί cio ουν etc. Tantilla res interpretibus errandi fuit calassa HEI1ST. Si posiopesis, facile intellecta Veneri. Terum venerearum Peritae, ut ipsa irinuit Selene, addito οἶ-οδα, quod non cum Sybold interrogative sumendum, sed sic intelligendum : en haec nosti quic igitur reliqua sibi diorem p Ad Didianam rationem celer quis nescit ut recte idem S boldus observat. Ceterum qui Iim Eρωτος scripse-

Tam meas quBSdam Tatione Secutus, Hunc monitus a Popis pone, cum vulgo facile reScripsi ἔρωτ0ς Prae morePereo. LEIII1.

g. 39. l. 11. Λαύαιρίῖς mitat ad Petron Cl. Casaubo iaad Theophr. GURD. cl. l. 13. 'Eς si ἴδενὶ μητερα βριζεις Migrare Lucia num illam Grammaticorum Iegem, quae discrimen ponit inter βοίζειν τινα et εις τινα, usterus observat ad Arisfoph. Plui. v. 900. Dicornus ad Soloec. c. 10. Par est Veneris de

filio Cupidine querela in Apollon Lili Argon. II, 94. ubi

Plura Sunt, quae cum Leti ianeis componi meretitur. HEMST.

d. l. 15. 'Pεαυx Opem vertit Lactantius, quem videa,

라틴어 텍스트