장음표시 사용
341쪽
bo sic π ύειν milius bene commentatur, tum Plutarchi locunt, qui a Casa ubono egi egi fuerat illustratus ad Aueton Augusti Cap. 82. male iactat. HEMST. d. l. 6. Μελαγ/χ. Eur . et Senec Herc. fur. SOLAN . Mosch. Id. IV. LEI I. I d. l. 10. Mirdirio IIαι γονα euc. Quo spectaverit Lucianus, indicat forma vocis poetica nimirum ad Homeri N. E. Ul. 899. Dicitur autem quasi proverbi O ollon Arg. IV, 1511. ille serpens, a quo percussus interiit Mopsus, quemcunque dentibu modo tetigerit, eum X spirare Iieces Se
bus, etiam recentioribus quibusdam, male permutata repe-Tiuntur. Quorum ut tum natura ac Vis, tum fines certi, recte statuantur et teneantur, age jam de particulae η, quat nus interrogativa est, indole et risu paullo ad curatius Exponam. Proprie , disjungit res, et locum adeo habet proprium in interrogatione disjunctiva an, oder. Sed sUs hic ut frequentissimus est, ita multis modis variat. Primum occurrit in obliqua interrogatione, ut Diali Alarr. IV, 2 εἰ-οss GP, εἰ ορῶμαι 1 ιυνον η καὶ etc. Senties enim, an videar an rum, an cliam et C. frequentius autem in recta. Facilia intellectu sunt ea loca, ubi sententiarum disjunctivarum ratio
plene ac perspicue indicata est, ut in illis Γυναικος , mi νυμ- φης, ἐρῆς mulieremtic, an 'mpham, mas Diali Marr. III l. ιονος ο καί τινας αλλους et c. solusne P hoc fecit an
etiam alios, nescio quos et C. Dial I. arr. XIV, 2. Mo μου; η μέμηνας siqUidem recte sic scripsimus supra Diali. VIII, 1. In aliis vero difficultas quaedam esse poteSt, praecipue ei, qui vernaculae linguae si justo magis teneatur. Scilicet nostrates, Ubi universe qUaeSi Uerunt, e g. in hunc modum: Wer a das etliani et conjecturam de ullo quopiam pecialem addunt, e g. hanc bis dii s et a geraresent non uistuntur tum in altor membro disjunctiva, sed nova quadam, quaeStione, cum priori non arctissime conjuncta. Sed Graeci secus faciunt. Quaerunt illi ac ratione: er a das gethan odest his dii g go ves erat Est tum Ellipsis prioris membri disjunctivi Djos L is es in And'rer, o dei bis es du's
342쪽
gemesen 2 Recte sic altorum membrum per . incipit, et numquam in talibus scribericlum est x, quod ut in aliis libris Graecis ab aliis editoribus, ita et in his dialogis a Cel. IIatis ethiueio passim, ut in anteced. Diat. q. 1. et Diali Marr. XIV.
1. . factum est. Nempla haud pauca in promtu sunt, et talium quidem locoriam, quorum lectio neutiquam dubia, neque unquam in dubitationem vocata est. In his noster est locus Mercurius e Apolline quaerit τί δὲ δυςτυχεις et τογατα νιν Λαφνθην σε λυπεῖ ετι h. e. quid ver est illud iii fortunii,
quod ibi accidis P Univei salis quaestio Jam cogita, eum addere num aliud ii id novi tibi accidit et nunc pergere auillud de Daphne adhuc ieiungis P Sed brevitatis caussa prius
quaestionis membrum missum, posterius vero ita positum,
κακεῖνα etc. qua de caussa an et illae etc. h. e. Dum alia est caussat an etiam illae etc. Innumera alia omitto, facile illa, ubi occurrunt, ad hanc Ormam re Uocanda. Suia
scient autem haec ad intelligendum Diali XIII, 1. naf-ehiaeiun verba Herculis: Κατα τί, o, εμβρόντητε et διοτι σε ὁ
Σευς κεραυνοθύεν etc. falso mutari Voluisse in i διότι etc. Deo inagis recte eundem Diali Marr. XIV, 1. Ic τίνος; et o Κη- νευ et C. Contra constantem omnium librorum lectionem edidisse. Alia etiam sunt modi, in quos hujus particulae usus abit; qui tamen facilius et cogno Scuntur, et Agnoscuntur; velut quum ejusdem ordinis et gradu interrogationes sese eXcipiunt, et altera vel perspicuitatis, Vel gravitatis, augsa additur, ut paulio Post: προς τίνος τὶ τέγουτως ανεραστος γην etc. Timon C. 34. ἱνες στε, es καταρατοι η et βουλόμενοι civ ρὐῆκετε ibid. c. 41. ποθεν χρυσίον τος0υτον η που ναρ et αυτα εστιν cf. Prom. S. Caucas. c. . ubi interpres Latinus male vertit; ve ubi a recta ratione repente ad interrogationem graviorem vertitur oratio ut supra XII, 2. ι, τοίνυν Σό ε αἰτιασθε τουτων ἰ θελεις συ etc. superius VI, 4. Oμως πο ιεινον, ω φα ἰ τέ γα αν καὶ παθοις δεινον etc. Secundum Scha fieri emendationem, ubi in Varr. Lecti alia nonnulla ejusdem generi exempla contulimus. MEHM.
tustiores edd. ψαδου, quod in recentioribu recte mutatum L. etiam recte φαλου. Neque solus Lucianus Oebali
filium facit. Idem enim tradunt Philostratus junior p. 885. et ' inus. Didius etiam Oebalidem vocat X, 196. V et XIII,
396. 588 Alii Amycli filium tradunt Nicandri Soholim
343쪽
turbas dederit vitiata pri inarum edd. Scriptura, Cognoscero
licet e Ileg ι ad Did. Mutam. X, 196. yacinthus Oebali filius, Hugin. F. 271 ubi vide Iunckemran et . Meursia Regra.
Lacon. . . Ad Mercurium autem Non sine ratione dolorem
amissim Vacinthi conqueritur Apollo Dam is ipse simili plane casu Crocum, delicias suas exstinctum luXerat, Versiam
etiam in odoratum sui nominis fruticem. Vid Galen de composit medicamentor localium lib. IX. ubi Philonis epigramma, quo medicamenti ανο ὁυνου sive doloreri sed antis, compositionem descripsit, interpretatur meminit etiam Au son. Ecl. VI, 11. Did. et a m. IV, 283 ubi Commentatores. Perquam elegarriter Iartialis XIV. p. 173. Flecfit ob ni is morientia lumina disco Oebalius Phoebi culpa dolorque Puer. Cor in osentis delicias Voca Lucilius apud Aonimnon Consen dere p. 258. Huri CCine πο unquam inquam malebat D. Hein sium quod non probo in Hyacintho hominem cortini olentis De liciis consendi Satis adparet, sermonem fuisse de homine quodam deformi, quem Vel Lucilius, Vel is, quem loquentem indu Xit, jocose negat unquam se Cum Hyacintho Comparasse. HEMST. Vid etiam Gieri . ad Osid. VIet. X, 162.
liquae et ipsa Coll. Loroit, quod ut non infrequens Servavimus. SOLAN. Haud dubium genuinae lectionis interpreta mentum τροπον, et Si praeter eis. Junt etiam in tribus Codd. reperitur, non debebant tamen Schmie Ierus et Matthiae progenuino admittere Aoro est narratio, rei Psitis e ositio. Ut Gall. S. Somn. C. 27. μακρον τουτον ανακιν εἰς τὸν λογον, et sic saepius. MEIII1. d. l. 4. ' O ὁ κακιστ ανε fico cerr0λουμενος ἐφυρος etc. Patet in his verbis esse νακόλουθον, quod plane tolli potest, si, ut est in edit BaSil. Ponas Unctum post Vocem υπερ οπινιαν. Atque ego cum illo ludebant disco. Perditissimilae Cero Omnium Neritorum Fhyrus et Ps jamdudum amabat, sed neglectus, neque ferens istud fastidiunt. Ego ero sursum ieci, ut solebamus ' sed ille virans ab Ty eto, discum illum in capud puer impegit. At Graevius K s. post eandem hanc vocem locat ερυυλευσε, insidiatus ess et certe id videtur requiri:
sed puto vitio typothota secus id Pro ἐπόουλευσῖ xcusui
344쪽
sensu in et nihil esse, ad quod referatur αἴλου uενος ὲ καὶ ain foων. Sed mis S a S VOX, EX S. restitueri da γηρα μὲν ἐκ π0iλου καὶ α τ0ς, μελο υἱιενος ὁ και μὴ φερ- et ' περοψίαν ἐβυ λευσε, ἐγω λεν etc. jamduduin etiam ct Use amabat, sed neglectus et ton ferens fastidium insidias fruor il GRALV. d. l. 6. ,ὶν περος ἱαν Lenire Volciit asperitatem orationis, ut videbatur, uiale cohaerentis, qui in odice Graevian interposuit ἐβουλευσε, Sive potius επεβουλευσε se diu-cian multum Vereor, ut adprobetur haec ni in s ossiciosa diligentia, quae Apollinis indignantis impetum narrandi molesto
tractu retardat. Sunt certe Ueterum in scriptis ejusmodi ανακολουθία satis freqUentes, nonnunquam per incogitantiam ob Iatae, Saepe ludio quaesitae, quando ad animaudam rationem arS CON Suet B Structurae lege contemnere Ora te formidat.
Doc duplex gerius quomodo dignoscatur, e Reuiplis alibi docebimus. Ellasae. Egregia observatio, quam facit et si ρο ii conis cedo non in promtu mihi fia isse tum, ii Um lios Dialogos in
scholarum usum edendos ii Iarem, quaeque toto coelo diversa
est ab ea, quam Henet stet Lusius idem in minori sun Coni, qui o-Tum Luciani editione emisit. Adponam hanc, non am Uo Uideat jam προ me non finxisse aliquam idemsto husii Sententiam, quam OtiuS, ut Commi inicem ea, qtiis bolia Ilio Vir ejusdem semper, vel in erroribus magnitudinis Sufi jecit, hic vero, Ut alia multa, an tiam viliora, et Elmisit. Nimirum ad vocem ἐπεβουλξυGE, quari receperat editor, haec adnotata sunt o Lucianus habet saeviani , Odicis le- , , Clio Hem, quae Omni ratio iis asperitati commodo mede.,,tur. Saepenumero fabulam 1 Iyacinthi Scriptores Christia- , , ni insectaritur. Tatianus gravis auctor et eruditus λεγέτω. , θιοι νυν- κατηβολος πως Ιακινθον ιεχρησατο Ζέφυρος; D
,, τὸν ἐρωμενον orat ad Graec. S. 14 Theophilum ei Cle=nen
tas quibus usi sunt olim ad spetitatem, quae sidebat Ur, με etc. intermediam quasi enuntiationem montiuere . Sic
345쪽
fere ανσρριηγαντος sto etc. et omnia tibi liiltiel, uni Scho Lasse Graevii ferine eodem modo hanc syntari in e plicuit. Similia Ana coluthi exempla e Thucvdicle contulit προ o Luciano praeter duo illa quae olanus indicavit, totidem alia comparasse juvabit, Timon C. 17. in Q 22. LLII M. d. l. T. γω μεν νεροδερα Locum huic similom vis 2
ad Dial Apoll. et Bacchi seu Deor Diali. XXIII et XV et apud Xenoph. Cyrop. IV. d. t. p. 66 27 SOLAN. Ibid. Λίσκον x Kσκος quid sit Vide Anachars cap. 27.
d. l. 8. Arro του αυγέτου καταπνευσας επὶ κεφαλὶ ν τῶ παιδὶ ἐνεσεισε Non debuerat haec distinctio ex editione Benedicti in hanc Dropagari, Cum Priores meliUS TaπνευGaς, εα κεῖσο λο ν τω παιδι χέσεισε, enuique Sequatur in interpretatione Benedictus Gno N. Toυ αυγέτου saniores edd. J. N.
2. S. A. et ipse Cod L. et Coll. Reliquae το αυγετον , et ipse Scholiastes, qui ridicule ad Atticismum confugit. Vid.
Icaro m. c. 1L SOLAN. Lectionem cod. 2956. πιτα ινξι σας, καὶ επὶ κεφαλλιν mi παιδι ἐνσείσας, ἐφονευσεν αυτον, Si quidem vera est lectio, neque potius Scholion adscriptum, non vidit
Belinus Scholii certe indolem habere. Quid, quod notavit idem hanc ipsam etiam Codicis Graeviani lectionem esse, quum nihil sit, nisi Scholion ejusdem codicis. Summam Vero κρισίαν Suam prodidit iste ipse Belinus, quod sic demum Plenam orationem foro somniavit. Adeo non valuit is in re apertissima Grammatici manum ab auctoris stylo discernere L LEHII.
g. 46. I. 1. 'Aμυκλαις Unde oriundus Hyacinthus, vide Did. l. SOLAN. d. l. 4. Γραμματαία. Literae AI, AI quae cui flori
inscriptae conspiciantur, nescio. Non certe in nostris hyacinthis, nisi forsan nomen antiquum novo tributum sit flori. Neque enim de nihilo haec et jacis fabula putanda est. Certe florem in silvis purpureum vidisse me memini, cujuSpuncta facile a poeta literas, quas volebant, Xhibere apta putata sint Didius et Ioschus idem narrant. SOLAN. Ibid. παια οντα τω νεκίρωJ Salmasius, quia notBe triuS-que a veteribias descriptae paruit Cora Sentiunt, Poeta ut uina suum habuisse hyacinthum, suum aliumque medico et naturalis historiae indagatores, statuit illum esse 5 rin, iridem agrestem, vel gladiolum Latinorum vide Plinian Exerc. p. 860 86i et Hyl. Iati . c. XXII. Quicquid fere vete-Tum est poetarum, literis funestis et παια Θυσαις τω νεκOos hunc insignem fuisse florem testantur; qua de Io non vulga
346쪽
xia prom sit . Heins ad Osid. Metam. X, 215. Pausan. II.
και χρ0 α' πεστι ὁ Οἱ καὶ et ἐπὶ et o θρ, νω γραμματα. Scribi debere κοσιι0σανδαλον, patet e. archi verbis apud Athen.
scriptoris utilii quidem intricatior, cujus intellectum Dilii Iadjuvit . Meui s. Misc. Lac. II, 17. non aliter Variis in locis Comicorum pag. 685 et Poll. VI, 106. luellius etiam cosmo sandalum posuit in Hist. Stirp. Ceterum, ut Plinius observat, duple hyacinthum fabula comitatur cum Luciano multi conspirant Lutas ad Stat Theb. IV, 223. bene a Larebio restitutus Serv. ad Virgil. Ecl. II, 106. hoc insuper
addens : Est auferri uasi lilium rub3 um designaris Primam μα- cinthi iteram : X Uibus patet, unde nata sint in Ohidii Iibris antiquis illa versiculi, quem modo indicavi, lectionum, ut ait Heinsius, monstra Prudent. πε9 Στεφ. H. X, 191.
B Io fetiit impuratus occisum grai i Disco, e dicat it florulentum subcubam. Philostratus Ep. L,XI. υκ i5ες υν αγρινθον ουδ υτεφανώσω του τραυμ-τος quorum Versione noVissima vi est, ut quicquam ineptius fingi possit et an non eum amoris ulnere Coronam meruisse uia si long aliud spociaba Philo, Dati sophisticum acumen : Non tu idissi ergo Hyticinthum P nec a pili corollα σρ fassi ex e flore, qui de ulnere Prodii et Sanguine B Fucinthi P Iaud pauciores ab Aiacis Cria Ore In en Seu Hectoreum incumbentis ortum ess Confirmant testis luculentus, Pro aliis etiam Euphorion versibus egregiis, quo Thoo criti Scholiassae referimus acceptos ad Ei d. X, 28.
Πορτυs ε' υακινθε, χε μ ὲν ἁ τατις G0ιδων λιτείiὶς μαθοισι ξδουπυτος ἰαχ ιδαο Εὐαρος αντελλειν γεγραμ ιενα κωκυουσαν 'hunc in modum e membranis corriapix verba Casaia bonus πω polivit Lecit Theocr. c. I. a cujus emendatione ilia a re diversus abierit Salmasius Exerc. Plin. p. 33. . nihil excogitare possum aliud eXtra syllabam primam in φατι productam D ratio parum idonea: Dam si vel maxime nia Siloam non corriperetur, in troclivi erat reponere φῆμις, es his Nicona subierit adscriptum interpretandi caussa φαας elum enim Vero rarior utrique unius voculae intellectus obstitit ne
sensum Euphorionis haberent Xyloratum p quod αεαubonus
347쪽
distinguendo, Sulmatius certioribus etiam argumentis patefecit ad Solin. p. 880. b. etenim εἰαρ hic non er, quemadmodum illi sunt arbitrati, sed saliguinem indicat Cypriae dialoci vo propria; id muCn. H EGO, Ac ρ, Haρ 'Hερυπ0etνὶς, Ιαρα, αροπ0τλὶς, et Fragm. Gllimachi Bunt l. n. CCI CCXLVII. Oppian Halie ut Ii 618. et Schol quae tamen potestas cetero ita in Salmasium ipsum non fugiet, at Ilia. Exerc. p. 9 6. ubi caliger immerito a Stigatur. Jam sententia, ni fallor, Versuum est planissima illud eximium evere positici colori S , γεγραμμένα κωκυουσαν, ipsis liferarum notis luctum gemitum quo Prodentem. Porro ab Ulam utramque
cum repρriret ODidius, ingeniose conjunriit Metam. X, 208. XIII, 397. deinde secuti sunt eum Servius, aliiqDe Grammatici. HLΜs T. f. terse ad Ouid. Met. X, 11 et 2 i5.
d. l. 25. T' ὁ καὶ χωλυν etc. Initium dialogi tam abruptum, et ab illa Lucia ne sermonis ordiendi expedita
facilitate abhorrens, ut Parum absit, quin intercidisse nonnulla statuam: nam aliud quidem colloquium utriusque u minis reperio nullum, Cum quo Commode connecti posso videatur. Ηφαιστ0 adposuisse aliquem suspicor in margine, ut, de quo sermo haberetur, indicaret postmodum illa vox, quemadmodum saepe fieri solet, in contextum 1igravit. Si quis ab exemplo Dial. II et XXIV. quanquam eo rum diveis est ratio, defensionem paret, tum certe parVula mutatione lectionem vulgarem adjutam malim ὁ ὁ κῶχωλον οντα τον Ηταιστον et C. HEMST. Turbavit haec magni viri adnotatio elinum et Schmiadorum, ut adeo Venustissimum sermonem codicum quorundam sordibus dedecoraro non erubescerent. Loquitur ab initio ercurius, non, ut
in codd. 2956. et Gori. Apollo, quod remedium ab eo excogitatum credo, quem male habuisset abruptior, quae ipsi videbatur, oratio. Unde et omissa ibi co Λαουιον Arbitrio autem hanc mutationem deberi, latius etiam illud ostendit, quod in cod. 1428 paullo inferius Mercurii sesrmo jam a ver bis πλην υεῖν γε Vel, uti Vitiose legitur, κHνων γε incipit. Deinde etiam nihil mihi quidem certius ess videtur, quam quae lectio a Chran recepta Si CX 2956. et OrI. 'χαλκέατθυ τέχνην, eam non nisi glossemati nomine vendi potuisse, quod bonum Delini judicium hic potius, quam alibi, sequρndum fisi Schmiedero. Unum itaque hoc lucramur ex illi a codd. conatis, quod Hem Sterhusi de nomine Hφαιστον sententia confirmatur. Nam non opus Profecto erat famosissimum nomen vo in Apollinis, vel in lectoris, gratiam addere,
348쪽
tili in mediam rem descendens inducitur. Conferri etiam potest sequentis Dialogi Xor diuua. Unde patet, Lucianum perquam scite ac pulchre nonnunqUanu personas ita statim ab initio colloqui jubere, ut cogitandum lectori sit, jam antea quaedam eas inter Sese in Vicem confabulatas fuisse. JHiror itaque, qui Hemsferhusi non in mentem Venerit, duo illos adolescentulos Deos , qui Saepe a Lucian familiariter colloquente proponuntur, etiam hic jam aliqua for assis iocarido, do Vulcani moribUS ru Sticis etc. garriisse, et uno Mercurium repente se indignabundum cum aliqua invidia ad ejusdem amore et conjugia Convertere. Atque Convenit iana optime in hanc Mercurii adfectionen exclamatio ejus : To ὁ καὶ χωλ0 αυτὸν οντα etc. Quod Nero etiam ille, qui claui ἰus sit, Ctc. hoc Voluit dicere, me Omnium maxime uir it, vel mirum me habet. Sed dicturum, vel otiam non dicturunt, Xcipit Apollo Felicitαti ejus hoc tribuendum. Compara similem emclamationem Strepsiadae p. Aristoph. Nub. V 269. T ὁὲ 11 ὁ , υνῆν όικοθεν λθεῖν 1ι του δυστηνον εχοντα. 'ubi Scholiastes recte: υ μορον ηλον Oτι, υκ νοητον ἐλλεtres. vc o εἰ Ἀητω. CeterUm Sic et hunc totum locum intel-Iexcrunt etiam Abresch. Dilucc. huc. p. 8. , boldus et
oppo qui posterior tamen Schyn recteminam Ioci mutationem aron omnino perSperiisse Videtur. LEMAI.
Pare. 47 lin. 2. λὶν αριν Hoc St, maximam natu trium Charitum , seu Grati Zrtim quam poetae collocarunt Vulcano propter per ejri χαριξι τα, elegantia. CLER. Ead. I. 6. Lu obico τοιουτον οντα αυτὴν, re ριβάλλουσι τε, . καὶ φιλ0υσι, καὶ συγκαθευδουσι Patet, postremum verbum 6υυκαθευδειν ita conteX Cum Verbis praecedentibus, quae Accusativum et poscunt et habent, quasi et ipsum gauderet eodem casu quod tamen Te ipS ita Sese non habere manifestum est. Sed ita scilicet aliquando Solet unus casus Poni, ad quem verba sequentia, diversum licet casum postulantia, sint referenda in qu Po iterum cum Gra 'cis conveniunt La
tini. Ita apud Lisiuin XXXIX. cap. 11. Si quid αd eas loges
addi, demi mutarit e ellet, rursus ab Senatu ei Postulandum fore. Hic unum addi potest proprie ad se, ad ea reserri
apud eundem XXXV. c. 19. di odioque sum Lomanis Apud
349쪽
Ciceronem quoqDe in Verrina c. 54. dicitur Timarchides Vor.
rinae Desuritiae satelles, in Sicilia Omnium adi ersarios, m nium inimicos liligenter CognosCere, colloqui, adtonsa e Certet colloqui, quod hi Cum eodem, quo COS HOSCere Et adsentare, casu construitur, proprie litCr On Struendum foret, ut notum cst. IENS.I d. l. 11. , λυρα Lyrae 1 1idem, uti Upra visum, Dial. VII. inventor Mercurius. Sed Musicen inter prae cipuas ejus dotes, Coram Apolline, numerari, minini eiu claneum est id tamen Dial. VII. et Horat Carm. I. d. X. SOLAN.
p. 613. pi Stquct m monuerat νας ρόε ιτον esse a Venere alio num inυenustum positis etiam his Luciani verbis addit Duodquidam exponunt, Bd UeTS I 'nere natus. Non aliter ini enu stum Capit Venia S issimus Inresus in Terent Andr. . . c. V, 10 rebus amatoriis in brfunasum et infelicem, quod Graeci dicunt ιναφροδιτον Graecus illo Samosa tensis: ἐγω ε H αλ- λως ανατρο diro et C. et Ver USta inferdum csso εν οἱ ἐρωτικοῖς ευδαιριονία. Terent. Qui me est oitu natior, Venia statis que
adeo plenior tibi tamen Nonius legi vetustatis; sed falso, ut puro aec Iureius. ME IIS T. d. l. 14. λὶν Λατνην καὶ τον α κ . Accusativi pendentes a prori imo Verbo, quod nuntiationi relativae in est, adpositionis quippe Vice fungentes ad υς. Sic supra
etc. Male adfecerunt sanissima verba chmie ierus et Leliniis, alter scribens e duobus codd. καὶ δυο γούν/, υς 1. Uri , τὴν Λαφνην καὶ τον Tακινθον, 'UB tamen pro olossematis a
Τακινθον δε πο . d. απώλεσα, falsissime nam Patet nomina post a sit et oi d aliena SSe additamenta, Et ἐμίUVGP Correctionem Praesentis μισεῖ, πωλεσα ero e Scholio quodam oriatum. Belinus vero, retentis ACCusativis nominum . sic tergi
Vult ο ειεν απεdίδμασκε καὶ ἐμισε ἐμίσει Potius μυε, ωςτε ει- λετο ratus Si Imperfectum Um Imperfecto pro quo scili Cet habet 0 ειλετο melius conjungi. Ignoravit igitur bonus emendator, Praesens tempus haud raro Etiam cum imperfecto et Aor isto unctum OccUrrere, ut Somn. g. 4. Anodρας υν
mg. 48. l. 10. Ea τῆ γημνα συνεστιν De Charite praeter Venerem Vulcano juncta res est nota Aolajam πλοτατην
350쪽
MYolam vocat Hesiod Theog. V. 45. Thaliam noniiulli, teste Eustalli ad Il. . pag. 1148. Homerus nihil aliud, ita na
Il. . 382. luod Pausanias observat IX. p. 781 ubi de Gratiis egregia multa. Vid. Cornut de . . cap. 15. p. 163. C. 19. p. 183. Verum Vulcano, Deo rui haud sane formosissimo,
quis tam solicite ProSpectum Voluerit, Lucianus enim non ingenium hic suum, sed alio auctores videtur secutus ut, partito munere conjugali, Sive in coelo VersBretur, seu Lemnum viseret, optatos tamen pulcherrimae conjugis infusus
gremio ample Xus inire posset, mihi non succurrit Chari tem etiam in Lemno Ponere videtur Schol. Homer ad Il. E. 230. ibi ouaesitum est apud Veteres, ut in nectendis ex Ho mero nodis mirifiCa quadam sunt industria, cur Iuno Somnum con Ventura Lemnum a principe poetarum adire fusirit iussa huic modiendae dissicultati inter alia plura et forte deteriora tale remedium adhibetur dominum esse omni
Vulcanum , HXO rem ejus Charitem, cujus germanam asitheam, quae sororis in Contubernio vivebat, cum Somnus
est ictim amaret, ideo scilicet, ut propius ab optatissimae virginis adspectu abesset, in Lemno desedisse. At Homerus et Charitem, et ipsam VUIcani ossicinam in coelo collocavit, nescio quam probantibus Diis nam fieri quidem vi potuisse credas, quin tantus ferramentorum malleorumque ingeminatorum strepitus coelestium aures vehementem in modiam obtuderit quam ob rem posteriorum in eos poetarum.1 Orivulgare constat beneficium, qui destructa Homeri tabernacia brili Olympum nitidius Xpoliverunt, Vulcanumque, si quid operis moliretur, migrare jusserunt ad insulam aliquam Aco I iam aut Lemnum, dati insuper nam Homerus plane solum ad fornacem atque incudem destituerat aerumnosi laboristid ministris Cyclopibus. Ita Callimach. H. in Dian Apollou. Bh Arg. III. Virgil. Ac n. VIII. Apud eosdem vero cum
Vulcano Venus in lympo habitat; neque secus , quod magis nil retis, in Homeri Od. O. IlIam quidem Anacreon. VeIalius Melicorum aliquis, ad Lemnios caminos devocavit; sed diverso consilio, ut operam sociatam ad Amoris tela fabricanda conferret. o displicet αυτο mallem καὶ στρα- τι sorii ci etsi non me fugiat usus aliquis ot αυτῖς haud valde dispar, de quo alibi dicam. HEIIsae. EX his saltem fateor me non satis intelligere Hemsferhusii mentem. Neque enim necessitatem corrigendi video, neque, quid ιν sibi velit. Imo si αυτον deleatur, vide, ne objectum desit amenbro.