장음표시 사용
351쪽
IM DIAI, GON DEORUM. 341, ruit et aleat efficere, itum vi det cum fortem ut enem ut clamque Diilitem mo in verbis coςτε γην αὶσυχίαν γε offendit Poρ ponem Articulus. At satis frequens et plane indubitatus ostejus in hac locutione Usus, ubi non universae quietis otio
τους. Ceterum Observat cyboldiis, Lucianum hic tanquam futura praedicere, quae jam facta referant Lomer. d. VIII,
d. l. 6. υκ idα Non solus Lucianus haec dicentem inducit Apollinem. Gravissimus poeta Jomerus OdySS. O 336. eadem ferme habet eoque credo factum, it Lucianus, qui eum perpetuo suggillat, Dialogum XVII. scripserit. Jocosior ODidius et a quo talia Aspectes i. c. et II de Arte Am.
Pag. 50. I. 1. Κατακεκοσιι ηκεν Vide de Sacr. c. 8. et Ouid. Met. II init. SOLAN. Initium dialogi sic cape, ut
fingas praecessisse gloriosum quendam Latonae Sermonem,
ad quem jam ironico respondeat Iuno: ecfe scilicet glori ris formosos nin Pr cor liberos Peperiali Iovi. Καὶ cliam,
i. d. GNE, E eruet , non Solum gloriaris tu de hac re, sed
re vera etiam pulchri sunt liberi illi, quos peperisti Iovi. Similiter καὶ supra XI, 2 sumenduin in verbis 'Eu0 με καὶ πανυ καλὰς δοκεῖ, et Sio innumeris in locis. Quapropter in
352쪽
Gi7. I. 2. Σπουδαζεται προ αυνῆς Qua fronte Luciatis Iunonem hic inducit adserentem, Vulcanum a Venere diligi aut coli Similem phrasin vide Dial λ XII SOLAN. Locutionem illustrat Bergier ad Alciphr. pag. 120. 1ια χρ ματα ἐσπουδασθρην φ' μων. Dion Chr D. i. XXXVIII. Modo
Vide, an mecum malis, χρησι ι0 τε HEMST. Non Placet τε Pro γε. Nam sequens καὶ vim habet declaiandi Vulcatii uti- Iitatem, neque facile ad antecedens quoddam τε referri potest. I EII M. d. l. 4. οἷα ἐσθίει Hoe est, quibus sacrificiis delectetur: nam sacrificia ess potabant convivia Deorum. Vide, quae monuimus ad Prometh. S. 17. CLER.
τον λαριον , τον re θιον, τον ιδυμέα, o 'Aμ αρεω, τον Απολλω, o 'Aμφίλοχον. Vid. chol Apollon. h. p. 128. εο LAN. πατης εργαστηρια has easdem oraculorum ossicinas adpellat Clemens in Protrept. Sed ire juvat in rei PraeSentem dissors est in hac voce a communi notione USuS: Pro-Prie quidem ergastula vocantur, quo mancipia detrudi solent, vel etiam prostibula et tabernae meretriciae, unde Theramenes a De=nosthene Ep. 4. ἐν ργαστνὶρέω τεθραμμένος nπαιδος dicitur, quoia iam vitam duxerat turpem, et juvenilem Nequitiam ad seram continuarat aetatem illam autem niti di Orem, quam respicio, vocabuli significationem potius in eXemplis malo, quam mea cognoscas descriptione Demosth. Orat. I. adv. Boeotum καὶ αἴθ' εαυτου κατασκευαGας εργαστή-Oι0ν συκοφαντων ' quae paucis mutatis repetuntur ad initium Urat. II. ιιεθ' Ιαυτου παρασκευασαμενος ἐργαστηριον συκοφGν τῶν Liban pro Saltator. οἶμαι μεν ου Σπαρτην ἐργαστηρt0νεποιησα τῆς τέχνοὶς, ου ὁ παρα τον υρωτα ρεῖν πνῆ- τους λογους non equidem existimo, te Spartam elegisse quasi sCen et theatrum quoddam artis tuae ortatoriae summopere Ver ad-
videt illud Heliodori de Delphis, urbe cultissim , ιεραν μεν Aa0λλοονος, θεων ὁ τιο αλλων τέμενος, ανδρῶν ὁ σοτων ἐργαστήριον esse confirmantis idem Aethiop. In . IV. p. 235. πειρατικὰν εργαστηριον ipsos piratas homines ergastulis et si
353쪽
d. l. 8. Μαρσυας Apul loc. cit Iulian. Imp. Epist. ad Ioniblish BOUI D. Ibid. At μου ocu Vid. P. Ninniann ad Ovid. Metam. VI, 400. HEMST. Actaeonis, de qua mo mentio injicitur, tri- Stem sortem narrant Ouidius et III, 130 - 252. et quos ibi collegit Gier . I,EHM. d. l. . 'Aθλιος Addi solet articulus nisi forte legendum θλίως, sed edd. vetant, nec Sequeris patitur δίχως. SOLAN. eo Articulus praefigendUS , quem, ut alibi, ita et h. l. IIa fili tae contra librorum consensum ut misit Decfingendum Adverbium, quod ut faceret, etiam Idem sterhusius a se impetro re potuit in verbis γελοι0 Drrorociυψζων Timon. c. 55. ubi L adnot. Scilicet ipsum θtio Adverbii vice fungitur, neque adeo ob hanc ipsam caussam admittit Articulum. buc. S. Sin C. 29. ci κατ)iειν θλι0ς Diiserabilem tu modum τοι ξυλοι ὁμου Ho θους ἰχρξίους ro0ςeπιφέρων.
ειθλιος π υτων. In lii omnibus locis et si largiar etiam Articulum ferri posse, quum tamen is in libris iis, quos Onsului, omnibUs mi8SU Sit, urcendum censeo. In aliis, ubi reperitur praemissus, X cIamationis quasi naturam induit, non absolutae quidem illius, sed coli textae cum reliquo sermone. Vel ut Diali. Orti. VIII. κληρονομον αὶ Ουσιος καταλελοιπα κατασοφισθεὶς ὁ ἄθλιος ichium m ops, vertit IV elandius melius foret ic a mei Teii fel quippe miseratur Cipse, non increpat f. inem Dialogi Timo n. c. . nu
354쪽
tivo i m. c. 39. πλὴν ορα γε εἰς οἱ με πραγματα εμβαλεις τ0ν κακ0ὁGίμονα, O etc. Unde etiam facilius totius dicendi ratio nis indolem cognoscere licet. Nec non o γενναῖος similiter sermoni intextum Tini C. 22. et T. et θαυμασι o Diall.
d. l. 14. Καὶ αυτὶ ουσα Tantum abest, ut Ornet eΠ-tentiam vocabulum μυτa , Ut onerare potius mihi videatur. Longe dispar erit ratio, Si legas γνMi quod percommodum. hoc in loco. Scilicet Homerum, ut solet libenter Lucia ius,
tetigit: ρτεμις γυ in Odyssea satis frequens Dianana
liginem intactam, quae pueri, eris adsideat, et opem in Vo- Cata Praestet, eque ac Noster, rident patres Ecclesiastici, Nec ad rex pertinere quicquam credi ut, quod a Veterum Tlleologis adfertur, eandem esse et Lunam ilia ae cum Sit
τῆς γενέσεως αρυ , isto munere jure merito fungatur. HEΜSΥ. Quem adnaodum Ao τεμις αγνι per se aptissimum foret, itaminia aptum παρθενος cirum , Ionge ero minime παρθενος HGyν i, Uir o, eaque Casita, Ua Tatione, meo quidem judicio, ni alitiosae orationis vis penitus frangatur. Imo παρθένος nostro scriptori vel per se est cassa, inlacla, virgo, ut patet ex Sitatissima formula διαφθειρειν παρθενον, Patet etiam KIia παρθενον ἔτι ναι ToXar. c. 58. et παρθενος αεὶ θέλει μέ-νtιν supra VIII, 2. Nam quod in Heroclia ioci 11 conjun-Cta legulatur παρθένος καὶ rinxi, ut προ animadvertit, qui I Iemster usi conjecturam recepit, nihil id ad hanc Iunotiis orationem formandam facit, quia in Hero diani loco Decessa-xium erat hoc additamentum, in nostro nihil languidius esse Potest. Rectius monuit idem POPPO, Si retineatur αυτλη, Cer-ε καὶ delendum videri. Quod quum vere absit a cod. orlitiensi, delevi. Ante statoυτ recepi αν monente cha ero Melet. P. T. et praeeunte προne. Infra VIII, 1. Io αν
355쪽
Km 0τε di γω60sa: 0ν, τ υκ ra φευκτα πελονται. Ideo tos et ' Πταιώτtice pio vel ibi dicuntur, quibus expedires nulla vi licet: ἐπὶ si ci φυκτων, inquit Suida , adjecto Ei nctyli, hujus enim ess recte censuit II. Valesius, insigni loco, qui imitationis Homericae vestigia clare praefert, yci τρίσιν critia συγκατειλ λὶμ ιξνος παίχεσιν ως7re H p πιστεί0ις δεσμοις cis 3ὶκ-τ0ις, ἰλυτ0ις, stεν γε ἐν αυτοῖς ει πεδυν Arba Zacium designat, ut manifestum estis iis, quae copiosius indidem proferuntur in 'Αρβαζακιος Hujus autem subtilis sinii retis ne-Nu tam tenues, ut m Nem Culo runt aciem fugerent, et ab Homero cum araneae tela comparentiar: αφανῆ δεσμα paullo
ante noster, et Aelian de Anim. II. c. 30. εσμα φανῆ περτα Hταίστου τα ' O ιηρεια. HEMST. Pag. 54. l. 1. To θεαιια idιστ0 ἐιι0 εδοξε ιο νονο ροχ αυτοῖ γνυμενον et ερυ0ν h. e. illud Vero jucundissimum specta culum mihi prope ipsum opus Venere Um visum est; scilicet fera: ita hoc spectaculo delectatυ fui, quam si ipse iis domfrtiere gaudiis. Sic enim hunc locum intelligendum puto, ut Asercurius verba Ila .uονονουχὶ υτ γιγνό1ιeν0ν O ργον ad se referat, non autem ad Venerem et lxjartem, quos aniante dixerat D εργα εἶναι. Nihil hic videtur intellexisse vulgatus interpres. Quae de inccps uit Mercurius, se nempe invidisse Marti istum cum Venere itisum, et sibi ista Vincula, quibus cum Venere conjunctus comprehenderetur, Opta SSU, plane conveniunt iis, quae in eodem hoc Ocos arguntento habet Ouidius et ana. IV. V. 485.
Lemnius extemPlo a Das Pas feci eburnas,
Admisitque Deos. Illi jacuere ligati
Ea d. l. 2. μονονουχι αυτ γ. et εργον Poterat Scribi, 0νονου χθι εν υτρο γιγνο ιένων su syco modo, καὶ ε Esyco λὶ σαω'Dihi tamen est, cur a lectione recepta discedam VS quem senSIam probarem, vertendo patefeci. 'Eργου et ἐνεργεῖν iri Te Venere pervulgati sunt usus. Vid. Larib ad Claudian. Epith Pall. et Celer. v. 130. Ketichen ad Seren . Samon. V. 610. Commentatores ad Petron p. 404. Aergier ad Alcmhr. p. 413. UAMST. Aberraverat nempe ensitis, ut etiam προ obser Vat, eo , quod Id ιστον arctissime cum τυ θεαμα OUjun Nit, quum sit Praedicatum habendum. LEII M.
356쪽
Apollinem Deorum o Stremum ponit . 23. qui ad jucundissimum Spectaculunia advolarint inde Noster ercurium fecit haec a se jam visa Apollini narrare. Idem Xemplar placuit Paulo Suens rio, nisi, quod potius X istimo , vetustioris sit, Anthol. VII. Epigr. 4. In moribu S, ευτυ χό- ώτατος θεῶν o ια ταυτην δεθεὶς Λογὶς Lucianus ξυνδεδε ιένοι,ὁεδεριεν', δεδέσθω quae forma Thomae videtur elegantior, quam δεθεὶς δεθγῆναι. MEΜSΥ. d. l. . et κουν καὶ δεδεισθαι, αν πεμεινας ἐπὶ τουτω Num ergo et inciri se sic αtercriSP CyUS emetida εισθαι veΙdεδῆσθαι. Quid enim sibi vult dεδεῖσθαι JENS. Λεδέσθαι EX ed. . est, cui suifragatur L. reliquae omnes δεδεῖσθαι
d. l. 29 Ἐγω μεν Repetit omnia hujus Dialogi in
Bacch. Eurip. Nonn. υid alii io uno. d. l. 50 Μίτρα Mitram gestasse viris turpe et tolle censebatur, ut apud nostrum Luciαnum alibi adparet. Quinet Oaὶλυμίτρης per Probrum hic Bacchus vocatur. Cos N. ΓΜ. 55 1 3. Παντὶ In Veteribu Codd. πανυ et Πανὶ fuisse testantur Scholia quod ego olim amplectebar. Nunc genuinam esse Scripturam παντι censeo, quia cuivis similem polius, suam sibi, melius Videtur, quam Pani similem. SOLAN. d. I. 5. Gqλυμιτρης Dicemus ad Bacch. c. 4. ubi do expeditionibus ejus plura Bellicam Bacchi virtutem enumerando victorias Iupiter adstruit: et erit quidem uani - Choreis Plior et ocisILudoque dictus, non a idoneus Pugnae ferebatur, Horai o teste II. Od. 19. v. 25. quo tamen Tumusculos parum secundos jam bello Giganteo, ubi Bacchi specie leonina tecti optira fuit fortis ac minime poenitenda, discusserat. ΗΕΜs m. Non sine fructu conferri poteSt- άι ἰοὶ Ind. HiSt. C. T. HEΜSΥ. I. La l. l. 9. Στρατω Schol. et Coll. SOLAN. Nulla fuit
d. l. 15. Καταδ) σας Vid. Ovid. et III. Fab. . SOLAN. Inde a v. 511. Penthei fabulam tractavit Euripides in Bacchis, tractaverat etiam Aeschylus, cujus Pentheus periit Bacchico furor cf. Virg. Aeu VII, 373 sq.
357쪽
1nvideas non enim invidebat uno Baccho, sed eum reprehcndebat. Vorterim potius : non debet hoc ei creare invidiam hoc est, odium. Solent invidia et Odium esse conjuncta ;ideoque eoruni adfectuiam nomina interdum miscent Dr. CLER. Est formula solennis, qua dicebat aliqui S se nolle, ut res quaepiam osson dat, e obesse credatur, Et in malam veristatur partem, invidiam V creet. Freqtiens inprimis Lu cia io Vit. Auci. c. 21. bet. Praec. . . Seudol. c. 30 Sic et Aes I. Prom. V. V. 29. Φθόνος μεν ουδείς. Verterim das scha de nichis es h at nichis et sagen Similiter Prorsus Pirg. Aen. IV, 349. Quae fandem Ausoni Teucros OnSidere terra,
Pag. 56. l. 6. 'Iκαμον 'gin fab. 130. SOLAN. carum saepe Latini, Graeci vi aliter quam Icarium ad pollunt: notavit H. Grosius ad Germanici Phaenom. Vide Th. II1in cher ad I gin. F. 130. Addam Aeliani locum de Anim. VILc. 28 ut eum interpositae neganti particulae soliusque distinctionis ope a pravis iam Versione tum emendatione vinis dicem: οτε τον 'Ι καριον-πD τειναν οἱ προς κοντες τοι πρῶτον πιουσιν Οἰνον, κω εἰς υπνον ἐμπεσουσιν,ου γ εἰδοτες πωχυ θανατον εἶναιτο πραχθεν, αλλ οδεροὶ ρυν Gρον, νενοσηκαν οἱ κατα τὴν Ἀττικην, μοὶ δοκεῖν, του Λιονυσο τιαωρυυντος τί πρα τρογεωργω των αυτου φυτων κ αὶ 2εσβυτατω. Jam nihil, ut tito, in istis est, quod ulla parte lectorem impedire possit. Quantum in hac fabula narranda Vetere dissideant, commemorare non Videtur Operae pretium. HEMST. d. I. 13. ουδὲ αν ερ Πασαιτο Malim: ου δἶν νειργασατο τοιουτον Ουdενα τῶν ξυμποτῶν ut exempli raritate facinus hoc apud Iunonem Iupiter X cuset ξυμ τυται non
simpliciter de sodaΙibus Icarii, sed de quibusvis vino deditis intelligendi. ΕΜset'. I. Nihil istam conjecturam esse, ipsius Hemsterhusii aetate Provecti Oris silentium evincit.
d. l. 14. 'Eπιζηλοτυπειν Habet te Phantis, sed auctoritate nulla firmatum E hoc loco compositum illud in Lexica pervenisse credibile est Si quis pro purio Expellendum sentiat, eum nihil morabor: nam hic quidem Sitie dubio legi debet in ζηλοτυπεῖν saepius ista particula vitia zaverbis sequentibus adhaesit vide Hermo t. g. 13. neque Iiter statuisse videtur rodaeus ad Anthol. I. c. 13. p. 2. Proferen F, aqηλοτυπεῖν oti. ciς, ω H ρα Ella Ommum edd. non
358쪽
343 ADNOTATIONES videbatur mutandum; quamvis in A. 1. LV ῆγε itidem notatum reperiam. HEMST.
g. 57. l. 1. Ηγε Sic L. ξτε P. Impressi εἴ γε SOLAN. Lactra. 14. ἱ Hujus dialogi argumentum festivissime in Cupidine suo tractavit Georg. Sabinus, qui ad hujus ido-tur imitatione in confictus , nec minus Si elegans. COGN. d. l. 16. Pέαν Iti signis haec Iuntinae ed emendatio, quam Confirmant insuper P. et L. Teliquae enim Omanes φαν. At Iunonis amores quis novit Adonidem solum amassct dicitur. V. Clem Alei p. 15. A SOLAN. Nullum est in fabulis Iunonis a Cupidine vulneratae vestigium et neque Sati Erat decorum, ut, quae virtutis castitatisque custos habebatur a praeses, telis tam noXiis pateret. Nam quod ab Eurymedonte Titane, antequam Jovi traderetur, virginem fuisse vitiatam ferunt, e eoque furtivo congressu Promethctum eKstitisse, vi uno alterove teste, atque in
tam gravi crimine parUm idoneo, probari potest. Si quid ejus generis habuisset Iupiter, quod ulla Veri specie conjugi objiceret, hoc dlicet ille, non parum alioquin iracundus, tacuisset, neque in hisce dialogis violati matrimonii
tam saepe reus unonem in amores suos importuti ius invectam flagitii similis exprobratione repυlisset De Adonide
quod commemoratur, in Geme is reperiri non equidem re-COrdor et nescio, an hunc errorem festinatio pepererit:
nam Pro tr. P. 21. . legitur in Oisc 'Aδαγνιδος, imirum 'A- προδίτii illud iri, literis iisdem constans, quibus I laci, mi Dias adtentum fallere videtur potuisse quin in ipsum Iovem amati Adonidis suspici melior jure cadat is enim a se im- Petrare non potuit, ut possessionem formosissimi juvenis Veneri Proserpinaeque relinqueret in controversam, si Vera Sunt, quae notat Schol. Theocr. ad id XV. v. 86. Apud 'ILucia rum igitur pro uno ne amplectenda fuit μα, cui jam vetulae atque emeritae Cupido pudendo in modum insultavit, ut ipse gloriatur Dial. XIL Philostr. p. XXXIX. Ουτω καὶ ουπ0λλων ποιό ei Ois Visce, O φρ odiτη βουκολωρ, καὶ Pε αγροίκον, κω χη ιλὶτηρ τῶν τα Gτη υκ ὁ0των ibi pro Plo scribitur in Cod. a1 secundo Hρα. Contra in Husar esi de Fluv. c. 18. p. 59. καὶ κατ' ἄγνοιαν τῆ Ff συγγινομενον ον Αἱ λασαμενος, reponendum est ij Ηρα , ut e iis mani Si patet, quae traduntur p. 64. o si probe ε τ'εκείνχὶς capiendum erit, quod ac illam adfines si malis α' ἐκεινχὶ, Vel ἐπ' ἐκείνην, aduersus illam ρ idqUe convenire magis videtur Qualem vero se pater pepererit, in Amoris
359쪽
IN DIALOGOS DEORUM. 349 ictibus tutam, audi quemadmodum ipsa in et praedicet in Apollon Ith. Argon. III, 32.
Hsq, riῖδα μέν si πατιηρ τεκε τοῖο βολαων, ουὁέ τινα χρειω λελκτλὶριον id ποθοι0. ΠΕΜs r. In ἐπ' ἐκείν)ὶ etiam Poppo haesisse videtur. Est h. l. επι cum Genitivo de objecto capiendum : hi illi ad 1nota, brevi, ii illa, an ilir, e thr, ut Catapl. c. q. Aeacus ad J Iercurium eadem orationis forna utitur: M, εαὶ παντων, ω Ερμη, χρω τῆ κλεπτικu, Pud Omnes cum Sallustio dicas etiam ii o nnibus. Nota enim sunt historici illius ii dem in amicis, Cortiana lectione B Cat. C. 9, 2 misericordest, furibus aerarii ibid. cap. 52, 12 crudeli in ii ibus facere c. 11 4 ad quae loca vid Cori. Cuilibet itaque mutationi equidem intercedam. LEHM. d. l. 19. MooπλὶhHesyck. αρ0πος, γλαυκὸς, ξανθὸς, φοβε00 etc. GUYET. g. 58. I. 1. 'Eκπληττει Parisiensis mutavit in m .
iorem illam, etsi Belinus multo meliorem dicit, dedisse pro Ionge praestantiori vulgata. Est enim haec elliptica quae stio sic explicanda: Miror, quod Minervam vereris: nam Mars haud dubie multo terribilior est. Verte: ars 'ero hoc tamen non est illud dὲ nonne Erribilior est y Vid. Hoogeucen de parti . Grr. p. 137. et 14 sq. Schiata. Quod ver h. l. non dicitur ου γαρ ut alibi, e g. Diali Morit. VI, 1. sed γαρ υ , in eo non Ossendet, nisi qui horum sensum prorsus negleXerit. Nam quia in nomine P A mi maxima est vis, non poterat Venus dicere: υργὶς ο γαρ p. λὶν, neque melius: υ γαρ ' ρης etc., sed debebant haec verbaeo , quo Vere leguntur, ordine pronuntiari. In sequentibus scrupulum injecitio poni temporum diVersitas. Nimetur, si cogites Scriptum αφοπλίσας Eνίκ ii κας Succurrit e Sephismate illo Timon C. 50 locus 'Eπειθ ὴ ἱόμων - παρα παντα χρονον διατελεῖ - - νενίκ3νκε ὁ πυξ, καὶ παHὶν - - καὶ et οἱ-στευσε ε - καὶ κατεκοχθε - εῖ ὁ καὶ - ωφελ G et C. Ejusmodi structurae, etsi, ait On Sentaneum est, haud frequentissimae, in se tamen ipsae satis habent et praesidii et Commendationis. LEΗΜ. Ea l. I. T. Dp0ραται Eleganter Erasmus, adduciis superciliis obseretinas, utraque Verbi potestates conjuncta melius ab eo non discessisset Benedic fus, qui dedit, fori e sev eris ἁ-
victi hoc est δριμυ υραν, quod paullo post sequitur Hἰς
360쪽
autem spos ασθαι suUecfum habere, C diligenter, ne noceas, ob se, Dare Aristotel de Anim. I. c. 44 de leonea εστι δὲ τ ο θος Ουχω τυπτης Ουὁενυς, υ υφορωμενος Ουδεν Contra Mars Cupidinen dicitur προςιεσθω et προ ς;-λεῖσθαι, tantum abest, ut ab eo cavendum sibi putet. De Verbo τορα plura Stepha mi in Thes et nimis quidem, ut Saepe olet, tenuiter.
verit, quo perSuasissimum fiat, παρθενους αγιθαλεῖς et αἴιπαρθένους, Ut Vocantur, re Vera EsSe. Non dissitemur, vix ullam in novenario numero reperiri, e qua non aliquis concubitu furtivo susceptus legatur e recen Suit agmen hoc vanissimus Tetetet ad Hesiod opp. et . . . e Veterum Grammatico is Tum corruptis exemplaribus, quae alio loco dabimus emendatiora neque dissicile foret hunc indicem augere. Verum, si usquam alias in fabulis antiquis, hic certe advocandum est, cujus cunei ope duris Sima quaeque levi negotio perrum pas, Xplicationis allegoricae remedium, ut tantum dedecus a choro dilectissimarum virginum moveamus quas utinam eorum nulli, qui s Colere videri volutat, prostitueroa onarentur. Venustum est nescio cujus gusicii ab aliis auctor Plato habitus Epigramma Anthol. I. . . et ad Luciani
λων, id est, extra telorum actum, pro eo, quod est, in tuto citraque periculaim. Hoc proverbium frequens esto pud Lueianum in Votis, in Baccho, et in Dial Cyclopis et Neptuni OGN.
I9. l. 3. Την δε Ἀρτε/u etc. Perpetuae virginitatis decus petenti, Minerva suggerente Dianae Iupiter conis cesserat Callimach. Η in Dian. v. 6. ubi hac de re multa notat Ez. Panhemius. MEMST.