Opera, graeca et latine; post Tiberium Hemsterhusium et Joh. Fredericum Reitzium denuo castigata, cum varietate lectionis, scholiis graecis, adnotationibus et indicibus edidit Johannes Theophilus Lehmann

531쪽

Συβαριτικνην παρατιθέμενοι τράπε ζαν Liban Antioch. p. 380. C. Nihil est in re facili, cur plura OBCerVem. HEMST. Praeterea in minori ed haec adnotavit Hemst De tam ἀνθ bosu omnia sunt pervulgata e Athenaeo Polluce, ει- sfaihi ullisque Grammaticis ni minit etiam Aristophanes, quem laudat Et otianus in Κος ἀνθούριίας, Pluto v. 808 in

illa narratione ficta facetiarumque plena: οἱ ὁ ἀει οργης ιιεστοὶ )-ἴνου μέλανος ἀνθοσιuum ibi vide Scholiassen. Pherecr. apud Poll. , 5. κυλικας ινου μέλανος ανθοσε οὐ metλουν διὰ χωννὶς Achilles Tatius pereleganti loco lib. II p. 67. ἶ- νον έλανα et 'd'oσιιίαν distinguit: ἀνθοσιαου μεθυσκεσθαι apud Lucianum in Epist. Saturn et alibi saepe. LEΗΜ.uid ' Υπερ τὰς ἐν Σικελία απιζαι Σικιλικαί Isaac. mran ad Macrob. Theod. Marcii ad Horat. Bo Un D. d. l. 6. πέρ oto mendatius in membranis Xaratur: αλ επέρρει μοι, ω γενναla, παρ' ἄλλων τἀγαθὰ mihi, o opti me, ab aliis bon ad uebant vulgo πέρ9M GRAE V omnino legendum ἐπε- ζει, suadentems. r. et L. alia enim illa lectio πέρρει, quae omnes insidet edd. sententiam obscurat; haec illustrat. Dicitur enim ἐπιρρεῖν de abundanti scaturigine, qua, ni moles objiciantur, campi ipsi inundentur. Hinc proverbium apud launo Nostrum Hermol. c. 61. mos Mγαρ, κατα τὴν παροιμίαν το πραγμα eαντλουριενον ἐς το 'αλιν et o τῶν Λαναidων πίθος et in Gallo c. 12. το ἐν τουσίου

καὶ το αργυριον ἐξαντλειν σκάφαις τισὶ μεγάλαις ἀέναον τε παὶ πολυ ἐπιρρεον. Sic denique translata apud Xenoph. Cyrop. VII. de frequentissimo hominum concursu. Adde Philostras in

p. 548. et Homerum ipsum. SOLAN. Sine controversia verum est ἐπέρρει ' πορρειν sensim ac lente fuere nimis est illa tum, quam ut Polystrati cogitationi satisfaciat. Praeterea suam ipse manum tuebitur Lucianus mag. c. 21. ἐπιπti νἐπιρρειν τἀγαθά. Gall. c. 12. τὸ χρυσίον καὶ το ἀργυριον ἀέναον τε καὶ πολυ ἐπιρρέον Denique nihil est similibus veterum eNemplis frequentius Euripid. Med. V. 1229. ' QIλου ὁ ἐπερ ἐυἐντος Xenopsi Socr. Apol. p. 411. V. 23. ἀγαθῶν ἐπιορεύ- τω Libau. Duclam X. P. 367. C. Hore μὲν αυτομάτοος ἐπιρ-

532쪽

52,2 ADNOTATIONE A

copia et ac tuentia: σβεννυναι et ιν αυξην τε καὶ πιμή0ην apud Plah de I L. I. p. 875. et πλουτων πίῆ9oια Eusfαihi A n-riocheno. Si pro vulgata lectione firmanda ni inor etiam ρκ-emplorUm numerus fuerit adductus, quin pristinas in sedes 1 evertatur, nihil intercedo. ΗΕΜsΥ. d. I. 16. αλιαριος ην Amm. Marcellin. XXVIII, 4. p. 574. Ex his quidam et c. cidulatoribus osteriari genua Suα-- Cianda et manus, id illis ussicere ad beate vivendum existimari

etes. HEMST.

Pag. 163. l. 1. Μῶν κδ υ τινα coςπερ- Φαων mallem abesset τινα, oratione hunc in modum divisa: μων καὶ Ου, ωςπε O V. ων, τλιν Ἀφροδίττὶν etc. num et tu, similitor acria Oνὶ Venere 1 ex Chio trajecisti videtur huic lectioni suia fragari, quod a Luciano mo scr. ptum παρα τῆς χρυσῆς Ἀφροαδίtγὶς nun animadverto, non ab ea Venere formam UameSse Profectam, quae te senem navicularium praemio juventae fuerit remunerata, sed ab illa aurea, quam domi conditam in arca servas. Alioqui exciderit 10 vel θεων, quod si revocari placet, orationem ita constitueS 3 ν καὶ υ θεῶν τινα, ωςπερ o Φαων την Ἀφροδίτην, ἐκ ίου ιεπορθ' ιε ostς. De Phaon etymol. Hs. Φαων ἐπὶ των ερασμίων ci υπερηφανων του γαρ Pαωνος στ0λλους ἐρασθηναν plenius uidας; Dam Πρων hius ea in Voce misere mutilatia est. Vid. Aelian.

V. H. i I, 18. et Coniment Brod ad Anth. III. c. 25. p. 64. Hoc Phaonis titulo fabulas inscriptas Ans hanes et Pla et Comici ediderunt ut posterior eo in argument luserit, colligi quo lanimodi potest e Athen. X. p. 45. F. IIEMST. Adde offol. XX, 15. Ni v. ad Aeneid. III, 279. Hemsferhusiana1 urri loci mutationum neutra ut omnino nulla neces

saria esse Videtur. Hoc vult, nisi fallor, Si mylus Tune quoque liquam S. liquo modo, ut Phaon ille Aphroditon ex

Chio rajecisti ' Scilicet illam ipsam quidem onerem dicit, quam Phaon trajecisse se 1 tur, id quod e Articulo patet: sed quum id ipsum factum fuisse vi probabile Simylo videatur, rem ad similitudinem, quandam restringens utitur Pronomine indefinito τις more illo Luciani, quem aliquoties jam ab interpretibus minus, quam par erat, respectum vidi. Ostrates dixerint sic Sonach has d woli aucti, te ener Phaon, eine Venus aus Chios uberges et Zi Non autem fuisse hanc Venere ui eam, quae OrmOSOS, ut Phaonom,

533쪽

Simylus fatetur. Quodsi Umiems f. miseris τινα, .m in is vera et elegans, Si θεων addideri S ctiam vaga et languida, exsistet oratio. Non multum a mea Sententia discrepat Abiwsehi in Dilucc. huc. p. 613. qui sic reddit: Nion tit Phao 1 illum sanum monti tam Penorem e Chio, sic tu quampiam aliam indutam faciem trajecisti modo ne facies, vel aetas mulierculae argutius urgeatur. Similiter Articillus cum Pronomine τις conjunctus Supra Occurrit Dial. VI, 3. cclvii υτινα ταυτην τέχνxὶν ἐπινενο ηκατε Pr καινη τίς ἐστιν υra ο τεχνη, ῆν ἐπινεν Charon. . . et πρciruet ἡοκει μ0 ceπίθανον τινα την ιεγαλουργίαν ἔχειν. f. tiavi Aduot ad Somn. cap. 1.

Ibid. Φαων Vide Aelian Var. His t. XII, 18 et Palaephol. deIncredib. c. 49. Iuvenis Lesbius, quem Sappho amavit. Scholiasses ab aliis discrepat, qui tradunt, a Venere juve

d. l. 13. 'Aλi λους περεβαλλοντο ἐν mi περὶ si φ. Convenit illud Periplectomenae Plautini Mil. Glor A. III. c. I, 119.

Ille miserrimum se retur, , minimum qui misit mihi: Illi inter se certant donis: ego hac meCum muSsito Bona mea i 1hianti certatim Oua mittunt et Diunera

nec plura legisse poenitebit. Quamvis autem in hac locutione poterat omitti ἐν sicut in Platonis Phaedr. p. 1213. A. φοβουμενοι τους μὲν ουσίαν κεκτροιιένους ιλ χρημασιν υτ0υς, ουπερβαλωνται, SerVanda tamen est Sine dubio de quo notavit ad curatissimus Dii erus ad Thucydid V, 49. HL 31ST. Pag. 164. l. 2. Gιιιωζειν Horretius: Nil sibi relictum Praeter plorare SOLAN Ea d. l. 9. Ἐχαριζετο Notum, quid in obscoenis sit χαρίζεσθαι, αφροδιαζειν. BOURD. d. I. 11. αρβαρος νιν καὶ ολεθρος Liban Apol. p. 591. D. βαρβαρου ανθρωπους, λεβρους τινας ευνου χους. Dento , heni debent, qui haec eadem de Philippo rege Macedonum, tanquam vilissimo mancipio, dicere fuit ausus pag. 90. B. υπερ ιλίππου etc. ni ito νον υχ Ελλγηνος οντος, Ουδε προς- έκοντος ουδεν τοις Et IVGιν, αλλ' υδε βαρβαρου ἐντευθεν, θεν καλυν ειπεῖν ' λλ χεδρου Μακεδονος, θεν Ουὁ ἀνδραποθον Gπ0υδαῖ0ν ουδεν ήν π Ἀ0τερον πρίασθαι. Idem Aeschinem adversarium Vocavit o. θρ0ν γραμuατε Pro Cor pag. 494. B. qcio ta ianus interpretatur. νη λέθρου αξιος, i πολλοῖς πρ0ξενχισας λεθρ0ν τῶ eetnβολλειν et γραμματα ἐν tu αναγινω'

534쪽

cκ si ιν adeo Saepe fluctuant in eriplicanda patriae inguae indole Grammatici quod priore loco posuit, teneiadum est; usurparique solet de perditissimo mancipiorum genero illud vocabulariam, quales erant inprimis Phryges Diogen L. in Aristippo II, 5. Σίμου ποτὲ του Λιονυσίου ταμίου πολυτελεις οἴκους αυτ' cuiθ0Gτρωτ0υς δεικνυντος si δε ρυξ καὶ λεθρος, ειν χρεό έχρα ιενος προςέπτυσε ν φει. Herodian. I, 12. s. 8. λεανδρος τις et ν τ μεν γενος Φρυξ των δημ0Gία 00--των )π κ χρυκι πι7πρασκεσθαι. Ideo agris ac verberihus, quo moliores evaderent, ossicioque servili promtius fungerentur, admonendos sui S se docet proverbium apud Suidam. ρυξ αννὶ πλαγεὶς αμείνων καὶ διακονέστερος quem Epicharmi versum esse trochaicum mihi persuadeo eidemque lubens

adscripserim, nisi quis de Sophrone potiu cogitet, quod apud chol Aristoph. legitur ad Av. V. 1283. I πλαγεὶς

vel παισθείς nam vulgatum παυσε nullius est pretii βακτρ' citius σκυταλα Φρυξ ανηρ Σκυταλα certe pro cervice vox Sicula, teste Hesychio, quem una liter corruptum emendabis, Σκυταλ0ν, τραζηλ0ν Σικελοί. HEMST.

d. l. 13. Tπεξυρημένος et γένειον Vide Notam ad Tim. c. 22. SOLAN. Mollis adhuc et delicatulus, qualem novacula reddiderat, cum Obsequium domino fuerat rao stati dum simillimus in Tim locus . 22. adstipulatur ad diatis ejusmodi signis, quae puerum infami ministerio dile .rtum patefaciant, καταπυγων οικέτλης, ἐκ παιδικων τι ιιος, ωπεξυρημένος τι γῆν γναθον neque enim hoc eo spectare putem, Quod servi, dum matrum illerentur, caPii rasiluerint, imo et mento raso, ideoqU Lucianum hoc tribuere serυο, cui libet fas fessamento data, quod Vomoerius Nistimat ad efkon.

P. 480. particula τι huic opinioni adversatur Archilochiluexponens, qualem imperatorein optet, Oυδε βοστρυχοισι γαυ- ρον , ουδ υπεξυρημένον placere sibi scripsit apud Dion Tars. I. p. 399. ta anarus Babylonius deteriorem scripturam Nanybrus in versione Valesius mPleXUS St, Cum tam eum annarum Suidas habeat, ab eoque non di Uersus sit Ἀνναρος coesine memoratus Athenae lib. XII pag. 530. D. in Exo. Nicolai Damasc. p. 426 429. 0 κατεξυρημένος τε καὶ καθυπεστι-

σισμένος τω φθαλμω. Alibi jam indicavi, perditos aetatis

FUae mores, praesertim captatoria fraudes, quibus bellum indixit, in tempus multo Vetustius conferre Lucianum.

535쪽

D DA L II im a Drum M. 525terutro certo Ioco est in i letis mutandum; utro dubites P nio Cod. . momentum impulit, ut hic mallem inras Utro quo loco sistis videbatur reponendum, vita iam praesertim in cod. 3011. Vere legatur ιιικρον 1ἐν ιιΩ', et hoc melitas ac spondea sequentibus μεῖς ὁε, quani Si legeretur ι in. θον id νηι tu Cogita scilicet Charonem de cyntha sua prospicere

turbam tuti brarum advenientem, multa supellectile latasta

ruui Quod quum intelligat, quam perverse fiat, adclamatii se dii clιle, cujusmodi sint res nostrae citi Orco scilicet. Hi versissima illae a terrestribus quondam vestris I s, Da no bis, Orci incolis , et idetis, est nbula υμεῖ ἡ τος oi ro cic Sic edidit chmie lorus, quamqUam non Irim US: Dunx otiam Lips. d. eadem habet verba, praeter ει ν J CUjUS I ac ibi est και, sine sensu. In reliquis libris multa horum verborum variatio, multa confusio, de qua id. Lecit. Varr. Mo pro orere, placuit Iacob sto Ῥεπὶ quo facile possuum, carere Respondent enim sibi invicem τραπrῆναι sit περιτραπῆναι, ut in Icaro m. c. 10. quem locum apte Corit Ulit cha fer ad L. Los de Ellips s. p. 288 Denique Vel contra cla mantibus sat ni ultis codd. et ad hoc Belin et Schmiodoro, qui ιιετανοησητε Volunt, non tamen Videbar mihi bonam lectionem stετανοησετε abjicere debere, cujus, nisi fallor, emendandae, id est ad legis algorem revocandae, ' caussa olim se erUS quidam Grammatices doctor cum Conjunctione ιι ConjuΠ-ctivum conjungendum esse putavit Sed utriumque recte di- i. modo discrimen Indicativi et Conjunctivi recte capias, a cordatioribus Grammaticis observatum vid Do Nili ad Charis pag. 44. Hei mann ad Viger. p. 76. et qui ibi laudat DrHοπουcen de parti . Grr denique Ialibali 3n ad Haloti Phileb. p. 13. Quemadmodum nempe etiam nos utrumque recte di

d wirs falleti cita et Graecis, ibi Conjunctivo utuntur, niaxime cogitatio rei, ubi Indicativo, res ipsa, vel factum, cum aliqua certitudine obversatur Itaque recte habet in-fia . XVI, 2. χρα rem το ἐναντίον ἐστί recte etiam Dia II. Deor. XX, 16. δέδοικα, με μου αμελησεις μετα τὴν κρισιν, ne qne hic, ut nonnulli editores fecerunt, quidquam erat cor-xigendum. Cf. etiam Necyom. c. 2. Eu M.

Pag. 166. l. 5. Γυι ινους ἐπιβαίνειν χρὴ ΙIujus dialogi itidemque Catapli Lucianus argumentuin concepit CK PlatonicGorg. p. 356 357. ubi si lecta fuerit Socratis, gravissime fabulatoris, narratio, horum omnium Venυsta elegantissima dilucidius adparebit. Quod autem sequitur επὶ τῆς ili όνος, si Theomam gag audias, castigatius scriptum foret

536쪽

νος quamVisios Cli ulus adsentiatur p. 7 202. illi est quod horum Gramniaticulor Um auctoritas magnopere nos moveat utraque Scribendi ratio, si non usitatior illa, quae piavo judicio premitur, perinde saltem usitata similiter urbs Thraciae Hων et Βῖων. Vocem restitue Libani Demosth. Apol. p. 452. B. ωςπερ οἱ πολλα ρακοτε ναυαγια των π&ραπλEoντων ων εις τὰς ι0ὶ/ας ἐκβεβρασε λων' egeris eti0νας vel quoνας, CTU Pulu omni erit sublatus pro more Suo mi ii ficus est in his vertendis interpres. ΙΕΜ SI'. d. I S. πα ἔπιπλα, α ἐλαφροτατα των κτηματων πα-ρα νεπιπολαζειν. GURD. Pag. 167. l. 1. Σπορρίφθων Sana lectio, quam vario inutiliter tentant. BOURD. Leneclictus, Projeci Verte, Pro jicianti D. UYET. Pro πορθἈνθηrωσαν Attice, Projiciunior, non Projeci, ut habet interpres, URSi esset απιρρίφθοὶν. CLDD. Quale monstrum illud Iro Joίφθων Bourdelotius tamen sanam lectionem uti firmat. Quidni addidit, quare et quomodociora genue fateor, me non intelligere. Video requiri απίομιφθo in duali. Sic paullo post ait Lampi chus,

nippum hic dicere, sibi peram et baculum abjecta esse ante, quam ingressos sit cymbani cum tamen infra jam apud infe-xos Dial. XX. rogetur ab Pythagora, quid in per habeat; et Dial. XXII. jam dudum soluto navigio, fingatur baculo suo Charotiti intentare Verbera atque g. . pateat, etiam tum habere eum Pernna. IiNIS 'Aπερριφύων s. o. Atticum est pro ἀπεὐριφθωσαν. Hujus temporis eXempla videsis Char. c. 14. et Diali Mereti. XI desinente. Alterum hoc exemplum o Diali Mereti. XI. fili nillil est, ut inspicienti patebit. I 1 1 et g. In impressi απορριφθων. SOLANr. Viden', levicula menda quas turbas dederit, dum docti viri linguast Graecae rudimentis minus adtendiant. Mirari libet errantis Eourdelori supercilium. Recte vero doctiss. ensius literis ad me scriptis monuit, nori πέρριφθον dicere Se debuisse, sed πιρριφθων. Illud autem duali numero qui convenit Ilic loci, an plurali Atticorum more Pro et ρριφθωσαν CCipias, nihil refert: est enimvero, Grammaticis dictantibus, Atticis admodum familiare, utri 'ris sων, ιιαχέσθων Ponant pro χρησθωσαν, μαχεGθcoc αν Sic λ: ιουσθ- , εξIργησθων, 99ωσθων apud Philostr. p. 605. 20. 807. κεκαλυφθων et plura in Cle ire isὶ Paeda g. p. 171 sed non ita proprium , quin aliis eadem quoque forma placuerit. Vide modo Foed Hierapytii. et Pitans P. 120. Marm. Xon. MEMST.

537쪽

invenio verum tamen esse noui en aut O SOLAN. Ficrum esse laetis os crodibile. EIIII.

valeat. Sintili ellipsi in Cataplo c. 13. Ιου δὲ ὁ ο ξ υλos;

tibi recte interpres, Ubi ille est quifustem geris Pari locuti otiis ratione apud Osfrum cap. 14. in Gallo dicitur ruων , τα πινcisci et an in is Accu Salo cap. 9. xi συριγγα. et celebris illa Athenis porticias, i τα ποικίλα. et Orpbous in Fugitivis cap. 29. ο νιν θαραν. JENS. Similem phrasin videlis Acc. c. 19. Adde et Catapl. . . et 13.

- υλον et Bis ACc. . . o λὶν υριγγα SOLAN. Primum ὁ βλοσυρ0 tam adcurate convenit Lampi cho tyranno, et, quibus insignitur, Otis, ut Sine membranarum omnium consensu loco moveri non deceat. Midas: λοσυρος, ἀξιω

πορφυρίθα υτοσι, καὶ το ἱρο 'Mu αλου0γὸς ὁ βλοσυρος Sed deinde non est eripienda Luciano ellipseos, qua valde dei

538쪽

528 ADNOTATIONES

hoc solo Luciani loco illustr. Naste in Galliae Antiq. Sel. Ep. I. ΠΕΜ ST d. 12. O βλοσσουρος Minam Boonn. In Charontis,

Mercurii, et diversorum mortuorum dialogo nam recte in inscription hujus jalogi additur in codice vetusto, καὶ νεκρων ὁιαφορων ο δε ii πορφυριδα υτ σι καὶ τὸ ιadnitis, ο 'io συρε, c, τίς ων τυγχανεις , Vertitur: Hic vero Pr DP uratus et diademate Dinosus, thoi truculentus. Quis es tu Sed s. pro ὁ βλ06υρος habet χουργ0ς, hic ero qui et est et diademate Pui Purous est. Ouis c lup GRAE V . Etiam Codex 2956. xhibet λουργ0ς. Nihilominus placet vulgata : Nam λουογὸς nihil tandem aliud significaturum esset, quam quod modo Praecessit, ο τὴν π0ρτυρίδα. Contra βλοσυρος optime cori- venit. Significat autem haec OK, undecunque originem ducat, Proprie eum, qui fori ultu es , atque adeo ferribilis adspectu horribilis isu. Suidas κplicat per καταπληκτικὸς, σοβερος. Et IL. Λέγhcinus eius significationis plura Kempla, quamquam sine ordine ac judicio, collegit. Tenendiam e To, hanc vocem etiam in bonam partem adhiberi, ita, ut

magni et generosi quid indicet, quod Latini fros dicunt. Ajace. g. in Iliad. VII, 212. dicitur μίιδιυων βλοσυροῖσι προς-

ωπασι, . . Subridens UltUye oci ac superbo, mi dem stolis

Σen , uversi chilichen Blith 'eines II elden. Sic intelligon dus Eustathius , qui dicit Homerum ibi significare jacis ει-

νοτητα πρ0ςω που In Platon Theae t. c. 6. vocat Socrates ipse matrem suam μαίαν μάλα γενναιαν τε καὶ βλοσυραν, obstetri-Cem Valde generosam et ferocem Verum non tam animo fero-Cem, ut Casati bo ius ad Athen V, 19 voluit, quam potius

Multu et jacie eine seli edi und in threm tot ge Achiunggebietendo ebrwiirdige Fraucis Dame, si cui hoc elegantius scilicet et exquisitius videatur). Porro apud isti Lanum V. H. XII, 21 Lacaenae matres dicuntur, ubi filios

Suo in pugna e adverso vulneratos cecidisse vidissent, γαυρουμεναι, καὶ σεμνον αρα καὶ βλοσυρον ρωσαι, i. e. cum fastu incessisse, et gravem ac serocem UItUm Tae SE UIiSSE.1 nostro loco sermo est de Vranno, opum Uuriam MN a UtiS-simo et dignitate pristitia superbissinio. t triamque Patet op TOXini Seqq. I 'πr , oi: ne igitur illa, etiam dei Iaceps a Mer

curio abjicere jubetur an pictius. fuit haud dubio illud.

539쪽

I DIALOGOS MORΤUORU r. 529 quo animadverso Mercurius eum dicebat ὀν βλοσυρόν At- qu adeo βλοσυρυς tam OH Potest facile esseta cie fruculentuqgrinimi g, chre chlach vo An blich, o stiere Mieno is interpretes, Vel et ereS, e Tecentiores, vertunt, sed Loiet ultu, ossarthi g, hoc lim ut hi g. Itaque aeno id in uois συους, C σεμν0ς, hoc modo discrimine, quod εανῖ si id quod saepius sit a nostro scriptore in malam qua udam artem usurpatur, fere adfectatam quandΩm gravitatum cum totius habitus, tum Incessus, denotare soIet ut infra si 8 APHIlosopho. Tu M. M

tr. 169. . . Lρατων Sicyonius vide, tu rior Naedem nomen eiusdem personae et indolis in Dial de Salin

sint et resfιmensa sineti λα Ga AE V Inepte inici pros leo Leo, - 2 4m- ενταφία, ut Otum est, pro Nestibus septi oralibus Gn Dis solebant mortui veterum quam pretiosissimis ornari uiuia

S cItice Spectaculo eos proponi προτίθεσθαι nioris erat f

I unemb. 1, 10 LEIIII. d. I. 12 νεκηρυξει Post hanc vocem in impressis omnibus legebatur, εδεργλην daὶλο νοτι quod merum sch lium t et an Coll. Gul reapse loco scholi habetur Bono I

ctum ad pristinas ergo Sede redeat. SOL AN 'Aid κλου ζ υ

occuirat, αν&γραφει ευεργλη in marmoreis etiam p ei hismatum monumenta S, quae honori vi Iorum bene de re publicam: talorum sunt Constituta, nihil crebrius invenias' hi nata quem ευεργλην celebrari quae Firmus imitatus Ep. XVII

540쪽

γλεὶν HEMST. Atqui addicunt Codd. 2954 3011. Vat. Loss. Gori et Coll. Redeat ergo Scholion in sedem suam. Nolim tamen cum Lossi copulam καὶ ante haec verba καὶει ποτε etc. deleri quandoquidem in hac ercurii oratione

non omnia ac singula ad strictam quandam Logices normam exigenda sunt: alioquin etiam alia forent mutanda. ΕΠΜ.

BOURD. Statuas eorum fuisse nominibus et titulis in scri pias, quorum in honorent rarit Positae, tum ex testimoniis antiquoriam, tum E istis, quae temporis injuriam tulerunt,

imaginibus es est manifesta Tibullus ad essalam: Nec quaeris, quid quaque judex sub imagine dicat,

Sed generis priscos conteudis vincere honores. vi moX: At tua non titulus capiet sub Domine facta. Dio Chrysosiomus ingenio florentem et eloquentia orationem habuit ad Rhodios, qui pessimo Nemplo titulis antiquorum Lero uni erasis, nomina recentiorum publicis imaginibus sub scribebant, atque adeo hoc facto hominum bene de republica meritorum decus et memoriam delere instituerantes in haecum multa reperiantur, quae huic Luciani loco adprime conveniunt, ea colligere, operae duXi p. 312. D. εἰ α της μεν προτερ0ν ουσης ἐπιγραφίς αναιρεθεισης, τε20 δε ν0ματος ἐγ- χ αραχθεντος, περας εἰχε το γῆς τινὶς P. 314. D. ι δε ανθρω-

καὶ τωὶ ἐπιγραφνην ita etiam 336 B. 337. A. 33 et 353.

non enim omnia juvat exscribere vides tibique ικονος vel ανδριαντ0ς επιγραφὴν dici titulurn, qui non tantum nomen

라틴어 텍스트