Opera, graeca et latine; post Tiberium Hemsterhusium et Joh. Fredericum Reitzium denuo castigata, cum varietate lectionis, scholiis graecis, adnotationibus et indicibus edidit Johannes Theophilus Lehmann

521쪽

Meleagrum Anth. VII. p. 107.

Φλέξω αἱ τέ ριαταια γελας , καὶ σιμ α σεστὶ θως μυχθίζεις ταχα που σαρJOνιον γελα GEις. In Istocriti id. X. pro ιυθίζ0ισα utrum V. 11. 3 13 SVP poni debeat ειυχθίζοισα, pamina per lia esito; Uamvis animum inclinent ad posteriorem locum producta te agri verba. Clare Origenes in eis. IV. P. 187. λλ υκ ευγνωμον δε κεῖνα iam ιὴ γελαν co ιιῶθον, λλα θαυuci ζειν ως ἐν μυθω φιλοσοφου- μενα ταυτα ὁὲ-όνη τὴ λΠζει τὴν διανοιαν ἐναπερειο αντα ιυχθίζειν ubi sententiae nexus qualem Vim postulet, haudquaquam obScurum est. Verum minime negligendus est impressae maculae similitudine notabilis Hesychii locus, Ἐπισι ιυ-

ζειν idcirco nihil occurrit expeditius, quam ut Vitiato Co dic deceptus Ieychitis dederit ἐπισμυκτον, quod Scribendum. fue iat ἐπιμιυγι ιό ni Si tamen quis, me non invito, propiu Sad literas corruptae vocis, poeticam formam praeserBt π γυ-κτυν, cujusmodi Ulla praρsertim ab Ionibus frequentantur, αλητυς αποδce στυς in Hesychio, αρμοστυς, ἀσπαστὶς, γενετυς, ἐδητυς κτιστυς et λχὶῖGτυς Herodoto, μαστυς, ορχνὶ στυς. uia si Scholiasten secutus probaveris in Luciau ἐπιμυγέντες, en sus orietur a priore nonnihil diversus neque uim ad tostatorem amplius, a quo fuerint egregie ludificati, sed ad alios istos pertinebit, de quibus modo Noster, τοῖς πολλοῖς Iδιστον γίνεται, quorum plenis cachin riis pessimi captatores excipiuntur miser denses Prae dolore collidunt, a cunctis ob destitu iam hereditatis per insidias i etitae spem irrisi ac ludibitio habiti. Porro, me quidem arbitrum si capias , mutandum erit quoqUe ii ro τριot σιν in επιπρίουσι illud insolens, atque etiam a tePhan neglectum, praepositionem habet indoli verbis implicis minus apte respondentem hoc et usu crebro et ratione nititur. Reych. Ἐπιπρίων, τους δοντας τρίζων Pari

modo Tymnes III. Anth. c. V. p. 31.

οξον πιβρυχουσα. Unius T. Quod si normam refingendo loco, ut par esse puto,

Scholio repetas, praestat haud dubie ἐπιι υυέντtς. Sed pro

Uaυπρίουσι, quamVi non frequentissimo verbo, dubitabam tamen reponere ἐπιπρίουσι. Optime enim ac proprie υπ0,

quod verbo inest, occultam illam et intus reclusam irae lam-

522쪽

5 12 DNOTATIONES mam innuit, qua nihil huic Ioco convenientius esse potest.

g. 156. l. 9. ωγὶς ἐπι ιηκιστον In plurimis hujus for

mae vel jungendis vel separandis Varia librariorum est atque incerta ratio neque utrum prae, a S, quicqciam refert.

στον μας βιωναι. s. 2. ἐπιόιληκιστον υνασθαι βιωναι Aristaen. II. p. 21. 'Aλλ ελφιδιον εμον προκριτον αγαθον , ζώ0ις ἐπεμίγκιστον ευ ζωοις PhilOStr. IIer. c. q. καὶ δικαίους χοίει, βι Γναί τε ἐπιuηκιστον. os I assius Add. praefationi cla, iss. Duleri ad Thu didem insertis solatum scribendi morem iti similibus probat, quem sane membranae quo vetustiores, eo ad curatius observare solent. MEMSΥ.

d. l. 11. 'Hπροπέμψεις Certissimus ut mihi quidem

videtur, est naevus iri Voce προπέρtψεις, pro quo legi posset προπίμψας' at Verum Luciani arbitror προπέμiνης. dieque alium, quam hunc , Verborum horum Sen Sum intelligo: Euge, o Thucrife, illas diutissime, diυc simul et ales destidens; neque certe Prius moriare , quαm ubi Praemiseris omnes adulaJο- res. JENS. De hoc et similibus supra assatim dictum puto ad Timoti . c. 33. Neque est, cur Scripturam optimam solicitemus. SOLAN. Eruditiss. Dul erus ad Thucyd. Vil. 3. prolato hoc loco adjungit quod fortassis lii usistitius dicerent στροπίμη ης atque id ipsum rescribi Voluit ensius. Sed me xito lectioni vulgatae suppetias venit politissimus Woplenius Leet. Tuu. III. c. 13. HEMST. Alia Est, at Solanus putavit, Ioci Timonis ratio. Scripsit haud dubie Osfer, ut ensius conjecit et Schmiederus edidit duobus ducibus codd. προπέρι

φας LEHM. g. 157. I. 1. - ταις αυται τρ0ντίσιν Vereor, ut interpretes elegantiam praepositioni habuerint perspecta n. Capiendum est, quasi di Xi Sset, mr e omnino ante eum huc advenient earundem curarum Uspiciis ; iisdem illo cuiaris comitantibus ac deducentibus. Illustrant Similes Ioquen

aliis ignoratum unaq. Fabro non Iatuit Sicabatine licet D

523쪽

tatione. Auctor Copae, Crispum sub crotal docta mor ere latus: neque aliter P veri. U. l. XXXI, 35. D sciunt na ςic forti sub carmine rhombi.

Ex his simul mens patebit Apollonii Rhodii III M, A-L,

Pag. 158. l. 1. ' Υπισχνουμενος ἐπ ιοὶ τεθν) Sξεσθαι L Uidetur verbum excidisse in his, πισχνου ενος ἐπ Do τεθυκ- ξεσθαι, quae sic transtulerunt, id mihisore Polliceas, ut Zobono quamprimum morerctur. Sed iuCianus reliquerat. puto ἐπ' ε ιοι κληρονομ τε θν λῖζεσθαι, me herede instifus breui mo i furum. GRAE V incute conjeceiat Graevius reponendam hic Iocem κλχὶρ0νosci', quae in vulgati deest Reperitur autem 1 praestantissima ed. I. Librariorum negligentia imputatiis

ειιοι egitur. Nullam etiam Video caussam, cur hac in parte ascriptura recepta, nulla addita ratione, dis Cedere UOI Uerit. Fe-pessario autem Ieg. πισχνουμενον, uti in P. recte scriptum est.

bo LAN. Quod a Luciano relictum putat Graeuitis, uotido 1 teris exhibet Iuntina: neque negari potest . probam es so

Codices, quorum nobis est copia accedunt. Verisimiloit, istam laciniam ingenio deberi Antonii Francini, qui Iun- Inae editionis Curator pluribus in locis offρcit, it magis in fidem, quam acumen desideremus Bergierus, peritus Graecao,roprietatis adoκ. aliter huic difficultati obviam ires instit i iperae pretium erit interpretationem ejus, quam lectiora vianata contentus adtulit, audire Cum ergo id Alc*hr. . P. . ub St, και ταυτα ἐπὶ παιδίοις ζωντες, monuisset in Lucian. Vol VL. PL

524쪽

similis ius eXemplis a D producti επὶ non facile reta aequisti. Iesi te praepositioii Latina, Vin Cloenus, inquit, in dialogo Zeno ,hon is et callidoniciae, ubi alter istorum, sui sonis cujusdam

pelietis, superstitibusfiliis obire Argum Demosthenis oratio tanti in I. in Aphob et pro Phorm. Lollius III. Anth. VI. p. 46. Oρφανικω ' πι παι ὁὶ λιπων βιον - Castigavit is niti, ad Aelian. V. H. XIlI, 24 lapsum in hac vertenda Io- uendi formula Iunium cujus errorem ideo miror, quia beati rem gesserat in Eunapii Aedes. p. 70. Ἀτῖλευτα δε ἐπὶ τοις Τρωὶ παιοὶ reddens, cliena obiit ternis relictis liberis. Euripi ris

uuanquam ratione Uariata, non dissimili virtute,

Ιon. v. 480. Leve vitium Achilli Tasio demamus ; nam lib. I.

P. 13. Pr ἐτι νηπίε, γαλμοι τεθνηκεν reponendum est ἐπί Piat ciroh in Demet r. p. 889. D. ἐπὶ mi πίω γαρ υτω πανταπασι του πατρ0 τελευτνὶ σαντος. Iam nihil obstare videtur, quin locutum esse brevius enistimemia Lucianum υπιGχνουμενον ἐπ ἐριοι τεθννιξεσθαι, pollicentem mihi, Ut obsequi cultusque gratiam referret, se octia quum fili Super Stite me relicto, atque adeo,

quod ipsa res intelligi jubet, scripto herede decessurum esse:

argute autem τεθνηό EG,αι, quod et Captator Sperabat, et ab Loini ne sene Don injuria dicitur Ceterum Vir amplis s. Can 'nice, hoc de Capt. In Stit. I. 309. PropOS Uit hoc exemplum capsalae hereditatis, et simul Oretis, ii iis c res cusafori infeliciter cesscria. MEMST I τισυ ουμενος legi vetat te syntactica, secundum quam in τεθν ήεθσθαι et in πισχνουμενος onurn idemque Subjectum quaerendum esset, scilicet Calli-l demides, quo nihil fore ineptios, nemo O intelligit Pra tere et in m πισZνουμενον non destitutum Gati gravi codd. auctoritate. in Us probo, quod Graevius et Glanus Voca - Φbub Im κλοῖρον os si, addi Voluerunt, quam triam in Donnullis edd. et t. quarum Gra itis nullam inspeXiSS Videtur, vere

illud reperitur. Etenim ἐπί τινι αποθν ζύγκειν Ptimam es εσ

525쪽

fetatur, non intercedo , UO minus Io cum obtineat vulenta lectio nunc autem , una alium sibi Vindicem recepta via Io oscriptura quaerit, tentare libet ἐπετEινετο, vel cor ετ ένίτο 'facilis in vicinis literis error quam si eqUenter Uerit peccatum in commutandis iti, luculenter docuit Vir eruditio ne summa L. Austorus ad Suidam in Μ γι λειον in εο lia eo autem verba de continuato et e X tenSO Cmpor usurpantur: Lucia=ius in Hermotimo : εις μέσας νυκτG cm0τG λε σης, coc τα-σὶ, τῆς συνουσίας ' ut hoc Ioc εις μηκιστον Libanius Orat. VIII p. 250. Jovom refert ἐκτεῖναι τῖον νυγκτα, τd JIρακU7ς ἐσπειρετο Nornt Pit et cxlcnt Pro Culuus aevo. Xemplis opus non est, ubi res per so nota loquitur. HEMSΥ. I. - Placuit aliqυando πετEίνεet Uel πετείνετο Sicut in Hermo t. εἰς κεὐας νυκτας ποταθείσθης, ω φασὶ, τῆς συνουGίας ita liae saepius ἐκτείνειν et παρατείνειν de tempore in longum producto Usur pantur; quemadmodum IIOν atrus I it et extento Proculutis et O. Nunc tamen nihil movere satiUS Uto Thucydid. I. cap. 126. 0νου ὁ επιγιγνομένου ο Σθηναῖ0ι τρυχό/1ενοι si πρ0ςes eία απῆλθον οι tokios ubi quod X tribus Codd. adfert Ur εγγινομένου, minime Spernendum est, similiter enim Demosth ad W. Pantaen. p. 987. C. ρονων ἐγγεγεν λὶμενων, Cum jam mullum remporis intercessit et Diodor SiC. V. P. 236. D. χρονων γ- γενομένων di τλ ν μωνυμιαν δοξαι τον αυτον εἰναι ipse Thu

did. VIII, 9. διατριβι ς εγγιγνο ιfa/ης, ubi Vide Dulcru n. Ong. I. p. 15. μονος λίγος ιαγίνεται Patallo diversum est in Amatorio, quem Demostheni titulus adscribit p. 250. E. σως

ν κ Gιρον μῆκος η μιν επιγενοιτο so λογα . UEMST. II. VeroinjUStiam, ac paene tristem, sui ipsius castigatorem se hic gerit magia Us vir in gratiani Vulgatae lectionis, quam equidem judico, in no illo Thucydidis loco , cujus lectio etiam ambigua sit, imbecillius habere pulcriam. Cogitaveram ego olim de διεγίγνετο ' prae placet Utem ἐπετείνετο, VOX ac Vili ostro familiarissima. f. igr. . . o rix sto πάθος et ἐνοφθαλ ιο μαλὰ o ἐπετείνετο. Alia haud paucissima loca Indici reservem. LEHM.

526쪽

516 ADNOTATIONES

et, o, πιεῖν , πίνει ὁ ἐπιεικῶς ζωρότερον εμβαλοντα ς κυλικα,ἔtotu0ν χειν ΓλυτO, Verterunt ut celerrisue simul atque foeodorus polum Posceret, bibit Gutem bunide Praesentitis in calicem injectuni in 'romtu hαberet. Addit uourdelotius ζωρ0τEρον celerius linc loco notare, Ut e Homero interpretatur Plutarchus Symposiacon de cad. 5. Sed interpungendum St, πειδαν ταυιστα ὁ Πτοιοδωρος αἰτίissili ridis, πινει ὁ πιεικῶς ζωροτερον, ἐμβαλ0ντα ἐς κυλικα τοιμον εχξιν αυτο, ut celerrime simul atquePloeodorus posceret, bibit enim vi se, meracius, immittere ulpossit in calicem, aratum habeat illud, venenum nimirum: haec ungenda, αἰτησu παιν γοροτερον, cum merum OScet.

d. I. 6. Ζωροτερον Celerius: sic hoc loco haec dictio

sumenda, ut ex Homero Ιl. 9. interpretatur Plutarch. Sympo stac dec. 5. BoUIID. e cur Benedicto placuerit praesentius, nec rario delotio celerius, caussa patet uda, Cum e Proxima parenthesi palam sit notare vel plenius vel meracius; quorum prius hic commodissimum, ut in magno poculo latere aliquid et alia occurrentis inde mali caussa fingi posset, prorsus ut supra in Timone de Thrasycle o παῖς μεγαλην κυλικα ρεξειeν υτ γ, τω ζωροτερω ὁ χαιρει ιαλιστα GRON. Consule Plutarch. 1204. et Hom. Schol. et Casaub ad Theophr. Ch. 144. Aristot de Poet. c. 26. gorum Nostro haud obies ignificat, uti ex imo n. c. 32. etiam patet. SOLAN. Non ausculto Graeυio copulanti ἐτνὶσ9 πιεῖν ζωροτερον Si jungi voluisset Lucianus, non interpo Suisset, opinor, πίνει δὲ πιει- κως. Locutionem Praeter Athen. X. p. 23. et Casau bonum illustrat L Do Iaeus ad II. Anth. cap. 47 Ep. 10. Recte Veroico P ciet ρον ἐμβαλεῖν το φαρμακον, largius infundere enenum' quod scilico Callidemidae jam longa spe lassati, et compendium ingratae morae quaerentis aviditati conveniebat, ut tanto citius eo hausto toeodorus interiret ita cepisse spo-s0τεοον apud Homeriant quosdam veterum Criticorum constat. Cogitet aliquis τοιμον ἐγχεi αυτ Pro χειν ut δεεῖν τις ν suν ἐγχεατω Philom. pii Allon P. 663. F. ο παῖς ἐγχεατω ιι0 τὴν μεγαλλὶν φιαλ- Aen b. ym P. P. 512. V. 26 et τουτου et φαρμακον Akόαντος in Plutarchi Alex. p. 707. A. sed nillil est necesse; nam et OX, δυο κυλικας τοίμους χων. HEMST. Non Possum, qui Cum lectore communicem, quae de hoc loco ad me scripsit elegantissim Us Gesnerus Tolum hoc in Parenthes Midetur esse, πίνει ὁ ἐπιε&:κῶς ζωροτερον, bibit satis mera Cum Duos quasi radusiacis, Primo comρα aftυum in co- ροτdρον , qui intcndit aliquantum signiscationem ρ deinde ἐπιεικῶς ωrum moderatur. Possis igitur etiam versere bibit aliquan-

527쪽

to meracius M autem totum hoc Porii res, ut facultas dinia cendi et eneni indicetur, quod facilius alienus Vor Sentitur, quo magis dilutum est vinum dissici lius autem , quo est meracius. ID ΕΜ in Addendis Argutior Gosneri, nolio Simplicior et Convenientior Hemiferhusi ratio esse videbatur. Itan etiam Violandius amplexus , harum styIi virtutum peritissimus arbiter. EII Μ.

d. l. 11. O μειρακι σκος Commisit Lucianus Cori tra nitidiorem Atticismum ipso enim in Soloecista reprelienditis μειραξ' nam Attice dicitur γ ειει ,α et μειρακίσκ0ς. Rem Pleiae Xposuit summus Graci ius ad Soloecist. p. 40. Sed PtiiribUS in locis Samosas sis, noster quandam scribendi libertatem legibus Atticismi Grammaticis solutam sectatur. Similem in alterius perniciem compositae fraudis eventUm OH ineleganter Heliodorus excogitavit Aethiop. lib. VIII. p. 379. HLMST. I. De μείρα et μειρακισκος 1L. etiam Pierson ad Oc-rid. p. 261 sq. et auro ad PHFnich. p. 212. q. d. Oscch.

Eud. I. 13. Σφαλεὶς Tale, χλιι apud Heliod. lib. VII.

Ep. 22. p. 326. I λαγγὼν os o Μελιταιον κυνίδιον etc. Ii ab σοὶ τριτην ταυτην ἡμεραν ἐκταδην νεκρον. Idem usurpat p. 394. et 450. σκαὶ ο εεν Βιταύην κεῖται προς τὴν ἐκφοραν των ἐκυι πα- eQσκε υαζομένων. - Ἐκταθῆναι, extendere Pedes, mori. MEMST FV. 159. I. T. με γαρ α σοι με γαρ ν σοι δι- τῆς λεων0ρου, σφαλε ρον, εἰ λιγω βραδυτερος ην. Sic ΜS. Venisset euim ad te, Sc. κλῆοος hereditas, communi illa ia, licet Paul D tardius sic et apud Latinos hereditas dicitur enire, quae ab heredibus cernitur. Florus II, 20. Inusitata et incognitoe quadam felicitate, relictae regiis hereditatibus opes, et os ins mul regnα eniebant. Sic et Cicero , aliique. GRAE V Quictsi, rejecta, quam forte male sedula manus adfinxit, vocula POStrema ordinem continues ηκε γαρ m σοι δια τῆς λεως πρου σφαλεστεο 0ν, εἰ καὶ λιγω βραδυτερος nimirum κληρος 'nisi malis βραδιτερον Persimilis Aristophanis locus in Plui. v. 1243. Bκεν γαρ α σοι ναύτ0 ε πεπεροιενος, d quem de illa potestate verborum οἰκειν et ερχεσθαι puri dicemus. Vide Praestantiss. Car. And Duferum ad Ploi II, 20 pag. 470. HEMST. Hκειν et εργεσθαι concinne apU Graecos ea dicuntur, quae sine multo labore inventa adponunt Ur lucro: -- - Arrianus scriptor politissimus de Apodit Alex libVII. o. 9. καὶ τα ἐς θωπτου καὶ Me ivrης λαθή. οσα μα θῆλ

528쪽

quibus Potiti sumus sine vi, eae quoque ad Osiccesserunt: Noster

quoque Dial. I, 2. οἱ ὁ κλῆροι ἐς υνομων καὶ Θρασυκλεα ριῆλο 0ν. Parilem apud Rona a nos elegantiam in Verbo enire adnotavit GraeDitis. Sed ille Callidemides Pythagorae sequi praeceptum maluerat, ταῖς λεωφίροις Mi αὐίζειν δοις.

Ea d. l. 28. ' O νεβρο τον λέοντα ' Proverb. 1τι τῶν μὴ προςηκοντων Aristoph. alii BoURD. Vide quid supra ad aliud, itidem decurtatu:n proverbium adnotaverim D. I. SOLAN. Est in eo proverbio inexspectati eventus atque ante non provisi significatio quippe aliud adagium dehortabatur, tanquam a re periculi plenissima et vi tentanda λατεναντι λεοντ0ς νεβρον ἐλθ0ντα μοιραν αἱρεῖσθαι κρεων, ut est iii Charmide Haronis p. 463. E. hoc e qua fabula derivetur, obscurtim non est illa tamen, ni fallor, ab Archilocho sum-Serat Halo. Explicat Luciani locum Erasm Chil in Hinnuius leonem. HE 31sae. Fallor sumsit ab ipso Critia Plato, ut Ioco diligentius inspecto manifeste patet. IDEM. g. 160. I. 2. Κατασοφισθεὶς Μ8. κατασοφισθεὶς αθλίως, MitSere deceptus Vulgatus κατασοφισθεις ὁ ἄθλιος. BAE V. Illud ex interpretamento ortum esse, patebit e iis, quae dixi ad Diali Deor. XVI, 2. LTI M. d. I. 7. εσθαι διαθνηκας ε το φανερον Institutionem

hanc es Se puram, atque adeo perperam referri ad eas instituti8nes, qua Ie vocat caiotato itas, docet amplisS. nkers hoehitis de Captat Inst. c. V. p. 319. LeX certe de animi secreto non judicat Veruli Noster hoc quoque genu institutionis hamo subtiliter obvoluto instructum, etsi directe non incurreret in leges , ad spontem captatoriam retulit, Sententiam probis si 1uorum Uae aetatis hominum Secutus. Sic mu titae conjugum institutiones quamvis jure publico non im-Probabantur, poterant enim veris adfectionibus videri pro- Vocatae, qui tamen, si mores seculi maculoso Spectares, Plerumque in suspicionem incidebant ita sidiatoria malitiae, gravem bonorum honestorumque honii num vittiperationem Subierunt Ammian Marceli XXoII, 4. p. 581. rte alici Πxor, ut Proverbium loquitur eius, eandem incudem diu noctu 9Ue undendo, naritum estori compellit, hocque idem ut faciae M COr, urget maritus instanter ibi Valesius hunc Lucinni locum Protulit, interpretatus θέ0θαι τας διαθλyκας ἐς το τ νερον , te Stamen sum ei ostendere praefero sensum paUli ampliorem, in Publicum Proferre, cum luribus communicare, quorum ope

529쪽

iii festa neriti m ι adet tibi cumque legenditan. Quod autem praecessit ἐθεραπευον επὶ θανατα non est, Undvol Uerunt interpretes, inini inente morte, Sed Spe mortis, Ua insimul ac Hermolatis obiisset, resignatis tabulis nitit Uum illi imae voluntatis beneficium eriperturus erat. Hae Sunt, quas Longitius vocat p. 240. αλλοτρι coit θαι θαναταὶ καὶ νίδραιοια Hὶκων nam θηραν et enari non minus dicuntur, quam Coptare. mrat.

d. I. 11. Oτι μὲν ουν Perperam in sequioribus editionibus τι conjuogitur, iam , τι scribendUm Sit, ut Tecte

dedit Aldus, jamque recte iri versione posuit interpres, uidit te su ii fossame ito scripserit , id quidem ignoro IENSIUS. d. l. 14. λαγκιστρυν τ δελέατι συγκ. Ham Escaeque Circtula positae, retium et piscationis frequens, ubi de heredipetis agitur, sit mentio sed praeterea solent ad quae CUN-que lucra, quae per fraudem ac dolos captantur, istae loquendi formulae traduci. Quaedam notaviti P. Iunius in adagio , Escam hamo circumponere Philo Iud de Iud. p. 20.

C. ινα την ἐν λίγοις πίστιν δέλεαρ καθεις GDκιστ2ευσηται την νμείζ0σιν απιστίαν ' Zeno Veron de Avar. Hinc uritis Pecuniam Suam tanquam hamum Proponis, tit facultates ad se adtrahat ali

3ias opportune diversa in re Petron pag. 15. 664. Solon ita Troch. apud Plus T. I. p. 86. A. LIεριβαλλω ὁ αγραν αγρευ- της υκ ανέσπασεν Ity Λικτυον , Ου ιου γ μ αρτων καὶ σθενων Ο ποσφαλεις sic enim mihi videtur non inscite L. Martinus emendasse V L. III, 20. Ideo, qui captus et inescatus tenetur, καταπlειν το δέλεαρ vel τ αγκιστρον dici consuevit de Iuliano Sumeon Vctaph D. Vii. Athanas. 5. 16. υτος et τωδέλεαρ τῆς πλανης καταπιων εῖλκετο τω γκιστρα πῆιθομενος de iis, quos praemiis et honoribus irretitos Iulianus a fide Christi abstraxerat Asto us Hom. in Avar. p. 43. 0σοι ὁ τὸ ων εἰς ωαατων ἐλεαρ εἰςdεξάιιενοι με εκεινου κατέπιον ὀ λὶς παραβασεως PMGτρον Gregor. Nyss. T. II p. 227. B. Oenerator περιφερει το βαλαντιον , καὶ δει κνυσι τοι πνιγομένοις τῆς θηρας Efiεαρ, ι, ε κείνω Hεῖνο ὁια ii χρείαν περιχῆ ναντες συγκαταπίωσι τούτοκου λαγκιστρον. in eleganter φιλαργυρος, 'Mad ostentatam undecunque lucelli Scam avidus adnatat, r-κιστροφαγος, testibus Hesychi et tymologo. His adsimilia sunt in Luciano permulix sed inprimis vid de Merc. Cotid.

530쪽

'520 ADNOTATIONES

c. III. Verum alia Ionge est ratio, quam postulat hic Iocus, quando qui am praeros Captatorem deceptum circumvenit. dicitur καταπίνειν et κατασπαν το αγκιστρGν ' Perquam adposiae Horat ΙΙ. Serm V, 24.

- ΟPse astutus ubique TeSfremens senum ' neu, si afer unus et alter

I hsidia forem praeroso fugeri ham etc. Sunt ibi multo plura, quae cum descriptis ab auctore nostro captatoriis artibus conferre non poenitebit Aristaen. I. Epist. G. υχ P0τερον υν et δέλεαρ αυτ λ προςακτέον κα αυ- οις τὀ αγκιστρον καταπίη, παλιν ασπαλιευσω. Erasmus in Pi rare hamum parum adcurate. HEΜSΥ. De piscis, λαβραξ

Graecis dicti et λαβρα BILH σιυς, quod in sinu ilesio eorum et plurimi et maximi aiatiquitus capti sunt, quique Latinorum est Uus marinus, solertia et voracitate adeundi Auctor Halleuticco , quae vulgo feruntUr. Vidianorum s S.

22 sqq. et 7 sqq. Plutarch in libello inscripto LI0τερατων ωδων φρονιμωτερα , τα χερσαῖα et τα νυδρα et Plin. H. N. XXXII, 2. LEHΜ. g. 162. l. 3. ινο ανθοσμίας ' Hδυς, ευοσμος, περιορ-

ιος, νθ' loος ευωθης. Sic ανθοσιείαν saepissime interpretantur Grammatici Graeci leg Achill Tal. lib. 1. BouRD. Ibici. ραπε ζαι πεντας ἐν Σικελία Fa semel de SictiIorum deliciis in animos hominum impressa opinio perpetuo invaluit, quibus olim nihil inquitiatius Deo mollius Plato hanc dictionem usurpavit Republ. III. Athenaeus lib. XII. coinpiose de illis maci ob Saturn Iib. VII. c. 5. Modum ero ser Nas, qui sui Potens est, et in mens Sicula et Asiana Haevro lautis et opiparis leguntur. Liucianus in Demosth. Enis Com. vocavit Syracusanas immodice lautas et opiparas Syracusani enim opibus adfluentes conviviorum luxui nimium indulgebant. COGN. Siculae dapes, quarum Plato etiam meminit de I ep. III. SOLAN. Proverbio fuerunt notata Si

culorum Syracusanorumque mensae delicatae non secus ac

Sybaritarum quare L sis Ep. ad Hipparch. meminit Σικελι--κας π0λυτελείας, qua degustata Hipparchus vel Archippus assueritate Pythagoreae disciplinae deduci se fuerit passus. Luciani locum rodaeus adtulit Misc. V. 33. et iisdem fere veterum exemplis Usus Clui . Sic Ant. I. p. 6. operae preti lim erit consimilem adscribere Theodores sententiam, ubi pari modo vinum fragrans et Siculae deliciae junguntur en Serm. IX. περὶ Προν Ἀλλα συ μεν tu ταλαίπωρε καὶ χαμαίζηλE,τii γαστρὶ καὶ τῆ γναθφ καὶ ταῖς φρυσι τὴν ευδαι ιονίαν ιιετρεῖς, κια ορον ευ πραξί Ἀἰναι νομιζεις ζευγος φηλον etc. καὶ ἐκπωματα

라틴어 텍스트