Opera, graeca et latine; post Tiberium Hemsterhusium et Joh. Fredericum Reitzium denuo castigata, cum varietate lectionis, scholiis graecis, adnotationibus et indicibus edidit Johannes Theophilus Lehmann

551쪽

praecepta ad Martiat. I. Ep. 25. Quod autem in X. libro legitur reiiρκEν, Probari nequit, nisi duabus litoris interjectis Xpolias, περὶῆρκεν verum nihil est Caussae, cur Obvium illud επνῆρκεν, et Nostr familiare, solicitetur. Si quid mutandum foret, Nigi mallem αυτο quamvis enim haud

negem, recte dici ανατείνειν αυτον, ratio tamen Xit rotundior, Si ανατείνων referatur ad ταυτα τα ὀφρυς. Ita I9u Chan. in Tim. c. 54. εκπετασας γουν τυ πωγωνα καὶ α OcyPUς να τείνας et γmologus esse contraria monet ποκαθεῖναι etiανατείνειν τα όφρυς. Hoc est illud A nnitari de rege lino domari XVI. c. 12. ardua subrigens supercilia; et p. 143. elatus in arduum suPorcilium. HEΜST.

g. 173. l. 1. ' Υπο μαλεὶς ' Quicquid clam et occulte,

est; sed in medio foro, mullis Praesensibus. Ita dicitur alibi ab eodem Luciano πο 0λπου, sub sinu. COGN. Erasmus in Ad agi , Quae siι alis fune, incredibilem hujus Phraseos καplicationem tantoque viro indignam adtulit, jure merito propterea castigatus ab H Stephan in Anini cujus perae praeclarae nou Deminera H. Valesius, cum ad gnam marcellin. XXVI. p. I 2. iisdem, quibus Stephanus, Sem Plis USUS, Graecos π μαχνὶς de re furiiD ei occulta solere licere observat os alias ad Thomiam Iagistrum plura HEIIS T. d. l. 13. Κολακειαν Ita X. keliqui κολακιαν. SOLAN d. l. 8. UE HO Pro vulgato γαρ R S. OK reposui

552쪽

irior supelioribus extrem Primis, aut, r/od etiam est evus et jucundius, Or Aiora. CiCer de orsi l II. 8. In orat. c. 25. noria paribus relasa, et Similiter Ora Clusa, et immutalione quasi quoesitas onustases 3TC adllibendas aut fugiendas esse ait. IIc oto haec vulgo Ocabant: Vide Philostr. p. 497. Meminit iterum Noster Demost h. En Com. . . SOLAN.

Ead. I. 12. αρβαρι σειους Ridicule hoc dictum. Praetore A. Gellius V, 20. negat eam Vocem apud ullum ido neum auctorem Graecum in Ueniri. Sed Luciani jam aetate linquae Graecae Castitas Vix ulli bi reperiebatur. Vides in hanc rem plura in Rhet. Praec C. 17. it. Auci. c. 10. et 23.

ol. I. 13. 'm, δου Rhetor ait: se ἰδου π0τιθει ἰαι. exscribendum 1 ν' Hoυ, ecce quod alibi quoque saepius cu-I apud Nostram occurrit, sed Saepius corruptum. Dicitur pro λὶν ἰύου. GRALV. Secutus est eruditiss. Graeuius Η. Stephanum Th. L. r. . I. p. 1104. ' H ἰύου, inquit, apud Lucianum eadem significa initi Anachars. Sed ego tam in hoo

Leopardoim. XIV. c. 10. et C. A. Dukero ad Thucydid. IV. e. 12. nec Stephanum in Thes. Luciani loca fugerunt. Pausan. X. p. 860. ια τῆς rerrosia θρας κατων Poll. VIII, 120. ιι, τε ὐπο α θραν, I λὶτε, κυραν εἰς it γῆν βαλλόμενον Alia dabit vir illustris ad Callim Η. in Del. U. 22. HEMST.

1nentatores. MEMST.

553쪽

I l ALOGOS HOIII CORVII. 5g3Lud. l. 14. Eσπευσα Consule Diogenon apri. p. 162. B. qui Menippum ait laqueo sibi necCm conscivisse. SOLAN. Mo ιιtτει υ 0rων formula loquendi, qua usurpabant, si quid ab instituta oratione alieni in sermoni hiis intersereretur: Apollodorus apud Pollucem , 93. Imro ξυ ων λυγων ὁ τουτίειοι δεκεῖ tibi a me quaedam Sunt l, Ser Vata. HEI Isae. I. Cf. Charon. c. 24. Navig. 5. Ner. 11. Plaut. Trin Umm. I, 2, 56. Sed quid ais P Terenti ea ut V, 1 9. Sed interim, magis ad Graecam rationem. ostrates, Francogallos imitati: Npropos. Agit de lac formula loquendi etiam mogeucen ad iger. p. 418. LEHM. g. 17o. l. 3. Συνέχεται Illius uxor constringitur a nil heribus, quasi nempe suffocanda. Male hic locus versias est,

illius uxorcni mulieres circumstrePunt. CLEII. Nisi versionum architecti legerint, aut in animo habuerint συννὶχε cit, unde petitum sit illorum, uxorem mulieres circumSIIePurit, Xputare non possum. Suspicabar Olim G αγχεται Vel c παγχεται melius convenire saevient in Uriorem tyranni feni inarum tur

Corn. Noyot Ηam. D. 35. Nunc satis contentus sum scriptUra vulgari significat enim Omyrehensa in Constrictamque feneri. Porphvr in Euseb Chron. p. 60. si αυτος υ ro των ἐνυπλων ἐν τω γυμνασίω δια την 'αιφονίαν συνεχόbs ενος πωλετο. Quod autem de uxore Lampi chi liberisque arrat Lucianus, eundem exitum a Locrensibus Dion Vsi junioris habuerunt. Strabo I. p. 398. Aelian. V. H. IX. 8 ΠΕΜST'. d. I. 5. ἈαλλEται, φθονοις Si passim Bouno. Ea d. l. 6. ιόφαντον Cicer in Bruto . m. 215. C. Diophanis meminit Mitylenaei Graeciae illis temporibus disertis simi Lacedaemonius antiquus scriptor. LV I SOLAN. d. l. ci Ἐζαρ χει ου θρ. Narrat eadem' de Luctu

Bo Uno Scite; am a. x9χειν verbum rei musicae debitum: qai pi inius cantionem incipit et Voce moderatur sua, ἐζαρ- ta dicitur Hesiod Scut IIerc. V. 205.

Μουσαι LLιέριδες quem poetae Iocum Citavit Athenaeus lib. IV. p. 180. ubi et haec inter alia: το γαρ ἐξαρχειν ri motui pro et διον potuisset idem jure de omni Cantione di Xisse ArchiJochus: υ ro ἐξαρχων προ αυλυν έσβιον παιήονα Xenoph. Cyrop. lib. IV. non procul initio: π0νδci τοῖς 950i ποιεῖGθE, καὶ παια- να ἐξαρχtτε sed notabilior est locu lib. VII. p. 103. ταν - δη

554쪽

ἐm in16θε' ἐφεπονται, itaqHe qui moderatoris Vocem sequuntur. Sed laaec alibi fias'. HEMST. I. f. in primis de Luct. c. 20. LEHII. Prottulit Des Herald ad uariial. II. p. D. Mox θαπτωσι ιι Unde GPerus Spi Scatii fuerit de sepultura per ignem es Se capiendum, ignorare me fateor eum vides

Obss. I. p. 48. IILMST. II. d. l. 11. OHy0ν Sic lego, ut Dia I. XXIII. pro OH των, quod in plerisque est. Recte tamen P. et S. SOLAN. Et B. 2. habet μετ' Uroi'. LIIII. Pag. 176. l. 4. Παντως G. Coll. t P. ut Dial. V. nreliquis deest. SOLAN. Ibid. Λικασθῆναι dii σει Vocem unam additis. παντως δικασθ1ῆναι δεησει παντως Vulgo deeSt. GRACV. Est l. l. 24. -οιριχον Ficta credo liae nomina. SOLAN. Lad. l. 26. Πλουσι o και αυτος ων Perperam in Aldina, Salmoriens et aliis editionibus, praeterqMam in Florentina, post voculam soli ponitur Signum interrogationis Graecum; ooqtio deceptus fuit interpres. At non iri terrogat Crates, ut o nihil respondet Diogenes. Quin si haec per interrogationem dicta essent, signum istud in fine orationis foret collocandum. JENS.Lud. I. T. Olimini κον Legendum o ante το. Certe medica manu eget Iocus hic depravatissim Us. SOLAN. Fe Iicissima emendatio quam Confirmant optimi libri s f., duo aris s. et Gori. Frustra lustri Vulgatam rationem conatur Abresch. Dilucc. huc pag. 104. Alia enim est 1 oci Diali. Deor. VI in SyntaXis, etsi eum ita legas, uti vulgo exhibe

ba ad Ulyssem colluctantem II. . v. 24. GRAE V. d. in . . 'Eθεμα τευχν ἀλληλου ςJ Iaec verba olim cum antecedenti Diogenis interrogatione arctius conjuncta fuerant: ἱνος νεκα, Κρατης, ἐθερωτευον αλὶ lλους Sed sic stolidam esse eam quaestionem, Vidit Zm IIe ri,f. Ῥ-husius, qui tacite versionem Latinam ad saniorem rationem Teduxit, verba ἐθεραπευον αλληλων in limine responsionis Cratetis ponens. Ediderunt sic etiam Schur et Matth. , Praeter ipsam sanam rationem etiam auctoritatem codicis3011. secuti, cui Gori quoque et Aug. recentius collati ac

d. I. 8. OP εαντεις ειγε π τῶν στρων te. Si commodum videatur illud ει'r , cur non tertio quoque Oe ειτ : λδαίων παιδες nam ἶςγε nescio an alios, me quidem Oumediocriter offendit; quorsum enim spectat, aut quem en-

555쪽

sum reddit, impedita structura, quodammodo tolerabilρma Priore loco ιτε Iuntina praefert hoc ipsum in sequentibus

etiam adscitum cursum rationi interruptum ex podiet, καὶ

κα ό se θιος αυτ ς παρεῖχε etc. Mecum faciti. Valesius ad ista Marcellini XXVIII. p. 581 Iisdeinque subseruntur genita

Lunt extorum inter Pretes controυcr Si hinc Praefecturas Profusius largientes et Fultura dit itum matro/rarum, hunc in modum scribon : Simile es , quod narrat Lucian in Dial. I liri crimi Ioerichus et Aristeas iri ditissimi e mutuo Callia veri a se T cissim heredes instituissent Palam scriρti fessamenIis, ales et Astrologos et somniorum infer Pretes et Chaldaeos APOllinem Duo que Dihium ab utroque consultum Diodo huic, modo illi obi en Iuram hereditatem praedixisse quae ita sunt comparata, Ut facile, qualem animo lectionem fuerit secutus ostendant. Saepe autem fraudulenti vates, quibus ex spo lucri futurorum praedictio pendebat, insidiis testamentariis interveniebant egregius est Pli iti locusa. p. 20. HEΜsΥ. Ad gravius, quod sequitur, additamentum αλλα in αυτος ὁ Ἀθιος magis convenit, conjungere per ιτε, quam disjungere per

ειτε Varias vatum classes, e quibus inprimis CommemoranturAStrologi , αστρονιαντεις et νειροιι αντεις Sive ut in Somnio

adpellabantur, νειρων ποκριται. Ab hi jam non diversam classem efficiebant Chaldaei, ut cum Hemsi pergi possit,ira

λδαίων παιδες - quamquam largiar eorum magiam Potissimum ad νεκυομαντειαν PectBSse, Vid. Necyom. C. 6. - sed

videntur hi tantummodo exempli loco audari, ad probandam scilicet insignem illam utriusqUe amici curiositatem sortis suae futurae cognoscendae. Recte itaque habere videturco γε Verum ingenue fateor, nondum mihi omni e pallesanum et integrum videri locum. Sive enim plenUs est,atum, qui consulebantur, recensus, non Cori Venit tuam Sinis gularis numerus παρειχε, ad unum Pythium referendus , et Corrigendum adeo παρεῖχον. SiVe παρει χε retineaS, quod omnes certe libri tuentur, tum verba αλλα καὶ et C. Peculia-Tem quandam et separatam conficiunt enuntiationem, neopotest in antecedentibus non ericidisse Verbum, quod cum Subjecto ι ιαντεις conjungas. Nisi forte Ristimes scripto-Tem nostrum et hic, ut alibi passim, licentia quadam syntain meos sum omisisse, quod e totius Ioci ratione et natura haud dissi cultor intelligi potest. Sed vel sic, nescio quomodo,ossendit Singularis numerus παρειχ in ea quidem Sententis, in qua maxime id agitur, ut conspicua reddatur magna quaedam multitudo et varieta S. Eu M. Lucian. Vol. II. Μ in

556쪽

Aed BovRD. d. l. 11. Ἀριστει mirum cur 'Αριστει, cum dixerit Aoιστίαν BoURD. Miratur Eoui delotius, cur Ἀριστεῖ dicat, cum Ἀριστξαν adpellarit et merito miratur. s. ostendit, hoc vocabulum esse mendose in isditis Xaratum, cum pro δοιστεῖ scribit 'Aριστέ e, ut Scribendum est. GRAE V 'Αριστεα Ex S. Gr. et L, editionum mendum suStulimuS, quae Omnes praeter Stephan legunt 'AριGrdῖ. Vide tamen , an nori Lucianus de Ariste aliquo Corinthio loquatur plura enim Aristo Corinthii apud Thucydidem Occurrunt, Aristeas Ullus. SOLAN. 'Αριστεῖ Ut 'Αριστία reponatur, quia 'Αριστέας ante dictus fuerit, magno per contendunt nostri Commentatores, a quorum Seu tentia valde dissidet Steph. Berglertis, dignus propter peritiam Graecarum iterarum non vulgarem,

cujus in hac caussa ratio habeatur. Ad A Icψhr. I. p. 1. ubi leguntur οἱ 0ρεῖς haec notat Pro ο βορέαt, quasi α βο-

ρευς Per metaplasmum ' ut et Aratus, νέμοιο 0ρῆος Λιού. V. 351. Sio I .ucianus in Dial Crat et Diog. ριστει formaυit, eum riO-γninaris, qui non 'Aριστευς, verum Ἀριστίας Ocabatur, sed hootiori sine adlusione ad αριστευς Ollam adlusionem, haud quid'm alienam, etsi non praestem, ceteris tamen non invitus accodo est enim talis nomin Um, Praesertim Propriorum, forma mittatio neutiquam in Solens, et aliquando temere abfrii diti viris tentata. Quem Μελανθιον Homerus plerumque

adpellor, idem Τελανθίυς d. T. 255. O. 176. A1ιοι βευς et 'Aito ιβξας non disserunt, quod posterius in Aeliani V. H. III, 30. contra Schest erum recte defendunt ulnius ac Perlaonius, ea dudum ante trumque L r. Gro novit ι Obss. IV. p. 240. Proconnesio Aristeas, peregrinantis, cum vellet, animaae miraculo obilis, Ἀρισταῖος dicitur a Strab. ΙΙΙ. p. 881. A. Pausan. V. P. 392. Iamblich. V. Pyth. S. 138. I sian p. 136. Gem Alex. Str. I. p. 333. D. refingi volainti Steph. ad ma mina Tyr. Dis s. XXV ΙΙΙ. p. 282. Casa tib et cherpezeel ad

Strab. Hoeschel ad Orig. contra Cels. p. 113. Rusers V. I . VI, 14. Poster ad Clem quibUS Cunctis supervaCuae curae gratiam facimus. Quem Herodotus nomina 'Αριστέαν του 'Aδίηιαντο Κορίνθιον, illam semper 'Aριοτέα Thucydides et Plutarch. T. II. p. 871. A. Non ergo licuerit Luciano, si Iiberet, formam ejus Dominis variare it Verum ne qui Caussetur, quod a diversis scriptoribus factum fuit, uni, idque intra Rucos versus, non esse obtrudendum, Apollodorum adducam, qui II. p. 7. minore intervallo, cum posuisset

557쪽

hae Iances dubiae, et quorsum vergant incertae, secus atque illa Jovis Homericae, unde has adumbravit Noster, quae Achillis Hectorisque fata Nigebant Ii X, 209. Theog. v. 157.

ΗΕΜs r. At graviores arrien . . Complurium eorumque optimorum Codd. voces, quam qui biis non videretur Obediendum. Recte Schmiaderus et Matthiae receperiant legiti trium nomen Scholiastes etiam ρισταῖος finXit, quam et ipsam formam cum illa Aristea commutatam fuisse modo docuit Hemst , LEHM.

μαι Vitiose προμαντευόιιενος et Ουτως. EMST. II. Quan libam γενεσθια posse defendi videatur, praefero γενήσεσθαι, ut Diall. Deor. XXV, 1. ποθεν γαρ αν λῖλπισα Ni λικουτον EWησεσθω κα- σιον in istis saepius esse peccatiam, Ss usus nos docuit: sic apud Aeschinem ad V. Timarcii. κεῖνο γε υδξμ π 0τε υνωνται φελέσθαι 'ην αληθειαν ' S. δυνήσωνται Praefert, quod

aptius judico. EMST. I. ipse postea hui Conjecturae re nuntiasse videtur Hemsterhusius, quippe iri dignae, cujus in majori Luciani editione aliquam mentionem faceret. Itaque et nobis eam missam facere licebit; praesertim quum et Iibi jam de hoc Infinitivi oristi usu dixeri uius, ut ad Timon. c. 13. ad Diali Deor. VI, 2 et V, 3. inii Μ. d. l. 4. ιαπλεοντες Subintellig. 'AOιστεα καὶ Μυεριτος. GUYET.

Ibid. H Κιροαν Dico alibi. Hanc hocidis urbem

uisa fias ab Homero scribit vocari Crissam Strabo et Plotim diversas faciunt. BOURD. Prope Delphos. SOLANI. De Cirrha, Delphorum navali, agit inprimi Pausan L. X. c. 3.37. p. 81 T. et 893. LEHM. d. I. 8. Ηυξαμσὶν Sic malo, quam ut Vulgo ευξα-mὶν quanquam saepissime si reperiri non ignorem. Desbaculo Antisthenis Diogen. αeri. p. 41 A. B. Baculum Restare invidiosum fuit Athenis vide cisa ubon ad Theophi . Char. . . SOLAN. De forma vocabuli ηυξανὶν Grammatica

Cero nihil curabant istiusmocli Possessiones, nullusque cottii nos, hereditatem nostri sibi l)o idens et erum Omries argenti fuitio a

558쪽

543 ADNOTATIONE A

cum esse animo, qui ad Uiα mctam Pervenire studeas, et ad illam, quae supra esl, beatitaterra. In Demonacte C. 2. ι πρυς φιλο-

non est omnino adseciare, cupere Sed tamen Vectare, ut iI- Itid verbum saepe apud Latinos vertendum autem, in Geta ad Frannidem spectares. Non intellexit id interpres, jure propterea castigatus jam is ac Gronουio, Graecae phraseos callentissimo. Sed plane pro adfectare, etcre studere, Sumitur ore in Hermolim c. 22. O γαρ υτε χρυσίον τι, υτεδοξας Ορωσιν, ώ ὁιαψίρεύθαι περι αυτῶν etc. cque enim inni

Plius aurum, neque Oli lates , neque gloriam scctantur, ut de iis inter se contendaris. OteS et recte eo Sensu Per videre urti,

cum etiam idere ita Sumatur apud Latinos ut jam ad Libit II. c. 22. docuit optime omnium de illo scriptore meritus I. FD Gronoυivs qui et eundem hunc e Luciani Hermotimo Iocum ibi adfert ut et per intueri, uti hoc verbo utitur de posci Themist. c. 7. - Hunc in modum eleganter potest explicari locus quidam in De Mercede Cond. c. 29. ubi au-aetor ait, in Iegum Persarum conviviis adesse Eumachum, qui adtendat, num quis in pellicum aliquam oculos Conjiciat, do in alitis Eunuchus jam duduni tensum arcum tene I S, TOP αn θέμις ρῶντα, inter bibendum spiculo petat, eique malam porrumpat. Ο ρῶν μὴ θόιυς, vi Potest hic esse, qui simpliciter adspiciat nam cujus, eisdem adcumbentis epulis.

559쪽

oculi ita coerceriinii eant, Ut plane non conjiciantur subinde in eos, oui adstinis at qui ita oculos iri aliquam ecpollicibus desigat, ut facile e vultu ad pateat, eum libidinis stimulis agitatum id facere. Forsan ita hunc locum cepit quo que Dodaeus IX. Misceli cap. 13. quia legi Vult, Et c cithΩέμις ρωυτα. At illud εἰς commodissime subaudiri, patete iis, quae adtulimus. Quin iterum otii pro Petere, incumbere in aliquid, reperio positUm ab Lucian pro Imaginibus c. 18. Ἀλλα τουτο ιυνον ἐςαπαντος θα D'Eπαινος ὐπως ωπEρ αυριασετc ι, καὶ ζηλωτὀ cirro φανdicio ἐπαινουμενον. Dixerat, laudationem rem esse liberam, et arbitrio laudantis Permissam, neque terminis circumscriptam. Set in id inpri mi; in t ait, ea incumbis, quomodo nimirum admirationem suana sit αxi Ne extenSurα, eumque, qui Luciatur, dmirabilem redditura. ITNS.

d. l. 16. Vos πυθμευος οτεγξιν οὐδυνα νου Non dubites fere, quin hanc Lucιatii cogitationem pepereri ut Euit ridae versus apud Plutarch. περὶ 'Aδολεσχ. p. 502. C.

Oυκ αν δυναίμγὶ μγ Gτεγοντα τι λαν&ι Σοφους παντλων ανδρὶ ιη σοφῶ λυγους HEMSΥ. Pag. 180. l. 1. Odουσι καὶ νυξι Ut solent utentes arnais a natura datis ferae bestiae, a quibus origo proverbi rinanavit. Eo minus in Tullio Toso corpore atque omnibus ungulis, ut dicitur, contentioni Cocis adseruiunt, Tusc. Disp. II, 23 mutaverim in unguictilis Uterque locus Ciceronis et Luciani non fugit Erasmum in Chil. HLΜsΥ. d. l. 4. Ηξουσι De εξουσι cogitabam, cum Nima dis verti stare sic posse, ut et Dial. XXVI. SOLAN. Vult o ianus, ρηξουσι Stare Sic POSSE, Deque adeo opus esse ea, de ii a cogitasset, emendatione. Qui locus citatur, non est

Dia,t. Morti. XXVI. sed Diali Morti XXX, 2. σὶν έ τις

d. l. 21. Eu δεῖ προκεκρῖσθαι De summa imperatoris laude Lucianus hic Hannibalem cum Alexandro contendentem inducit; qui apud Lit tum Appianumque a Scipione

TogatUS, Uem maXimum omnium imperatorum, qui unquam fuissent, crederet, AleXandrum Magnum nominasse traditur; huic proximum Pyrrhuma Se tertium , et si Scipionem vi

Cisset, primum S eriistimaturum fuisse. Vide Liuium XXXV. c. 14. et Appian in Vr. OI AN historia colloquii, quod Ephesi habitum a Scipione Africano et Hannibale Liuius atque 'ianus et Plutarch. T. I. p. 381. referunt, Lucianum hujus dialogi sumsisse argumentum, observarunt Fr. Fabrἱ C.

560쪽

nib. D. 1. Eius sermo iiis fidem non parum imminuit, quod rei tam memorabilis metitionem fecisse nullam videatur Po-bbius Liυio sane quin suspecta fuerit hae narratio, nemo, qui morem ejus cognoverit, facile dubitabit: nam postquam de Villio tanquam rem exploratam scripsisset XXXV, 14 eum Ephestiaen Profectum dedisse operam, ut cum Hannibale, qui lumibi forte erat , saepe congrederetur, Ciaudius, inquit, secutus Graecos Ac lianos libros, P. yricanimi in e fuisse legatione Irαdit, eumque Ερhesi collocutum cum Hannibale. Hoc ille, si GIVbiurn haberet auctorem , nunquam interposuiSset, neque alium sibi in historia pervulgata fidejussorem parasset, tam solicite demonstratis fontibus, unde fabula manarat noluit tamen operam suam in ea re literis mandanda desiderari, quae et Romani nominis imperatori summo singulare virtutis bellicae testimonium, et tantam Iegentibus adfrit voluptatem, ut, si veram esse sibi non persuadeant, libenter saltem optent. In Iuliani Caesar. p. 320. et seq. ubi Iulium Caesarem et Ale Xandriam inter se componit, multa reperies ab his non

valde dissidentia : Luciani in notis ad illud scriptum Gallicis saepe meminit illustris Spanhemius, ejusque sententias cum Juliano comparavit. Ceterum haec Alexandriclis atque Hannibalis disceptata fuit in Beatorum insula , jus dicente Rhadamantho, ut Noster, qui ipse judicio testis oculatus interfuit, narrat Ver Hist. 1Ι. s. 8 ibi de Scipione nihil quippes Romanorum nullos, cum eo delatus fuit Lucianus, insula Beatorum habuit. De προεδρια vero, apud inferos etiam valde honorifica, et variis umbrarum, quae te Sancteque vitam tu superis coluerant, privilegiis opportunior erit alias dicendi locus. ΕΜs T. H. Esse aliquid Veteres existimabant apud inferos honorari προεδρια, nec rem tam optabilem Ontingere nisi initiatis insignis est apud Laertium in Diogens

ὁιαεουσιν, et τελεῖς δέ τινες με ιν Ηιένοι εν ταῖς μακαρων ν ησ0ις εύονται Dial quoque 10. Menippo virorum optimo προεδριαν adsignat honoris ergo Mercurius in Charontis navicula.

PV. 181. . . Aιενεγκεῖν τα στολέι uti Aptius crediderit

aliquis et πολεμικα eam ob rem, quod frequenter occurrat, et intervallo non mediocri disjungi videantur πολέμιος et πολ εμικός. Verum servanda est loquendi formula, cujus vete- Te Secutus est Lucianus auctores Thucvdid Ι. C. 18. ευ παρεσκεCoc Eris τα πολ ιιιιι ad quem Iocum, ne quis praecipiti

라틴어 텍스트