Opera, graeca et latine; post Tiberium Hemsterhusium et Joh. Fredericum Reitzium denuo castigata, cum varietate lectionis, scholiis graecis, adnotationibus et indicibus edidit Johannes Theophilus Lehmann

541쪽

cia jus tonori statua erat erecta, Sed et Virtutis notas atque brevem contineret descriptionein Actian. V. H. lib. IX. cap. 11. ἐπιγρα ιμιατα ἐπι πDώλων εἰκονιο αυτου adeundus quoquo

Pollux lib. VIII. c. 10. segm. 131. Corn. Nepos in Vita Attici

cap. 18. Noster Necyom. c. 17. MEI ISI . . d. l. 13. Μεγαν τατον Et tunc locum, et quaedam

non dissimilia notavit Des Hera id ad Martiat. VIII 5.

g. 170. l. 3. Στρατων Sic optime ed. I. On enim jam

Crato loquitur, uti volunt vulgatae edd. Sed miles quidam tropaeum ferens. S. r. et P. Uεκρος ' UO Dinais vagum. Facilis autem mutatio Στρα in Κρα decepit Oscitantem libra iarium. SOLAN. Ibid. ρα. τι νίκρησα In s. pro Κρα. Si εκρος Est enim alius quam Crato D nimirtam miles, Sino nomine. GRAP v. d. l. 7. ρεν, υ0ριενος Eorum in Classem referendumos lio verbum, Uae raro ab ipsis Veteribus Surpata, quippe notae plebejae, recentioris aevi Scriptores frequentius κ- coluerunt: id enim elegans illi atque eruditum arbitraban tur, si Vocabula in angulo quodam antiquitatis remoto delitescentia et scenae libertati condonata studiosius eruerent, scriptisque suis quasi tessellas insererent. Veniam merebatur semperata certisque inibus circo inscripta haec licentia; Lexipliatium essraenis libido Luciani virgulam censoriam. Facilius autem in βρενθυεοθαι significandi Vim Xemplorum ope declares, Uam abstrusam originem aperias. Glau imatici notationem Iepetunt a Βρενθίω vel Bρεν huc', unguenti Lydii genere aestimatissimo, quod Pollux testatur VI, 104 vetustatem et rei et Dominis a Pho confirmat ab Athenae produ

cta XV. p. 690. E. Recte mychius et Elymol. βρενθειον,

ταρις enim , ne qui errorem viii doctis Simi secutus Iabatur, ut docent Schol. Aeschyl. ad Pers. v. 41. Erosianus et Galenus in Gloss. Hipp. υδων Vel υdio τι χυ0ον Cum Vero ab herbis et floribus, eorumve radicibus, Unde conficiebantur,

nomen unguenta traherent, idem evenisse huic βρενθέν nihil est cur dubitemus: βρενθις certe vel βρίνθιξ Cypriis erat e st-da aut θριδακινη, auctore Nicandro apud Athon. II p. 69. B. et mychio idem βρενθινα commemorat radice quasdam, quae mulierum genas rubro colore inficiant Hymologiis praebet ρενθέα tanquam Si diminuta foret O a βρενδ ος,

quod ipse suppeditat in , τειον p. 230. βρενθος, βρενθειον

542쪽

sola lactuca, an apud Lydos aliosque diversum herbae sto risve genus, mihi quide in definire non est in proin tu multoque minus an Arcadica Βρένθη, cujus e Pausa/ii memiuit,lephanus, nomeni Uic germini acceptum retulerit. Porro colligere licet e eo, quod medici nusqtiam adpellationem hujus unguenti aut parandi modum ti ad aut usum ejus jampridem interiisse, tam et Si Phere Pales apud Athenaeum βρενθίου velut aetate sua noti fecerit mentionem. Recta est scribendi ratio βρένθινον, lβρενθειον et 89ενθιον, derivandi norma noti mi nus quam Consuetudini respondens nam quod Luciani Schol. habet ad de Merc. Coud prope finem βρει θυον, nisi de industria, quo melius ad τυ ρεν υεσθω congrueret ita finXerit, vitio laborare censeo; ideoque magis, quia E mologus, quem et ipsum Vetere Secutum descripsit, βρίνθEιον praefert Jam illum esse fontem Verbi βρενθυεσθαι, Grammaticis, quibus idem, quod in Vernaculo sermone Varroni, justius objici potest, minime con CeSSero repugnat tum sincera interpretandi lex, tum contorta et abhorrens significationis XpIaoatior audi modo, quem colorem illina Hellaclitis apud Phol. p. 870. χρενθυετω δε το λαζονευεται γέγονε de cirro του θεν-

μυρο χρ ῆσθαι ε θθισαν qua quidem inani probabilitatis specie haud scio, an quisquam originum Graecae linguae peri tus capi possit Verum Helladii verbi plenius eris cripsit DFmol. p. 212. in βοενθυεται non liu enim Sinai σαντινοος, ita legendunt, non ισαντινος alibi paullo rectius ii σαντ

ιος quam hic ipse Hellacitus oriundus urbe Antino vel Besantinoo. mihi videtur in βρένθος primaria fuisse virtus tuis moris et ογκου, vi e quasi , materies subjecta se porrigit ad diversos, quibus diffunditur, significandi ductus poteram, nisi IongUm, multaque simul alia dilucidare necesse o Tet, firmare non levibus argumentis: nunc tantum facilem ab hac radice translatae potestatis propagationem considerari velim Haec tamen . est ratio, Cur in HeVChi τυμl90ν, quae vox ad illam explanandam bis adhibetur, neque cum Henr.5fePhano in τυφον, nec cum Guyel in θυειον mutari patiar. Βρενθος certe apud Athen XIII p. 611. E. tuo assu timido et adroganti coriremtori ponitur: recitabo, inquit, ex Oratio ne Lysiae in Aeschinem Socraticum, essi longior dice Toν βοεν- θον υ - τον πολυν, ω φιλοσ0φοι ' O iii Subactus, si quisquam, in libris veterum evolvendis, et idem diligoris in Ularium VO Cum captator e latibulo quopiam antiqui scriptoris deprom sit. Eustathii quoque locus ad D. O. P. 691. Pro -

543쪽

1itistium lectum alicubi ἡ βρενδ υς, nisi me fallit in Hesychio

corrigendo conjectura, Γρεν υς πυδ ιλ ν, τυμβος, καὶ ορνεον,

καὶ βρενθος me judice deterius est, quod editur Bρενος.

Hinc prono alveo defluiant βρεν. Dεσθαι et βρίνθι νεσθαι, quom

formam is, quem nominavi, Lexico graphus itidem habet;

non secus atque a pri)ηθυς XSi Stunt πλ)ὶδυειν Et tulθύν tν. Iam ut perspicias, quam Vari e Grammatici verbum hoc expo-1iant, operae pretium S eorum interpretationes in unum congerere: μεγαλ0φρονεῖν, περληφανευ e GPGι, επαιρεσθaι, εα- νυνεσθαι, θυμ 0υσθαι, οργίζεσθαι, ξιοπιστευεσθαι, Ῥςχερ cic νε- σθαι, προςποιεισθαι , ἐναβρυνεσθαι, τρυφαν, λαζ0νευεσθαι, λυπεῖσθαι, ια θυμον ι ιετεωριζεσθαι, μεγα φρονεῖν ἐν Εαυτω,

θρυπτεσθαι in quibus citius curam, quam copiam desideres: nullum tamen est tot verborum, cujus vis et ratio non facile deducatur ab illa radice, quam propo Sui, tumori Ct y κου' neque diffiteor, quantumvis satis magno discrimino dissidere Videantur, eam esse του βρενθυεσθα structurae diversitatem, at varios illos potestatis leviter in si exae colores pro indole

sententiae non adspernetur. Non una vice ADt,foPLanes usur

Pat notissimus de Socrate locus in Nub. v. 361. 'Oτι βρενθυε τ' ἐν ταισιν δοις, καὶ τω φθαλuco πα-ρol φαλλει Scholiastes cum scribit, ποσεμνυνεις σεαυτον ἐν ' χη ιατι, καὶ ταυρηθον ορας, Priu ad βρενθύεσθαι, alterum pertinere Censendum est ad παραβαλλεσθαι τί 'φθαλειω Diogen L. II, 28. antequam eum ipsum Comici versum ponat, ita praefatur τοίτο ὁ αυτο τ υπεροπτικον καὶ et εγαλοφρον εχ φαίνει καὶ οιστοφανης λεγων Ουτως adludunt itidem Plam Conv. p. 1206. quem Athenaeus eri pressi V pag. 216. h. et Andoninus u. f. 66. quod ab elegantiss. BIonagio praetermissum ala ei res dis notare non negleXit. Ut autem dubitare nemo potest, itini sthac descriptione Socratem irridere volat erit Aristophanes sic speciem hominis expingi adrogantis et alios contracto

544쪽

SupeIcilio cespicientis, aes Ipsa loquitur Paullum aliter scarabaeus in Pac. v. 26.

νεγα φρονει, Inquit, Schol. magnisicum sescit, multumque sibi a Lrogat quo pacto Athen. XC. p. 669. B. ινα Q ό υλπιανος βρενθυ ητοῦι, οὐ μονος ανασπασας α κοτταβια Lysi Str. v. 887. 'oc υςκολαίνει προς με και βρενθυεται, de XOre moroSR, quae maritum fastidio habet, ac superbe tra tat. Simili modo Liban. Decl. ΙΙ. p. 320. B. ι , πηλίκα βρενθυρσθαι, συνη θες υτοις, quam Verbas iras gerere consuetum habeant orat.

V, 36 avi a Steri RS, ιτις κνον η λέσειεν αυτον, δε βρενθυε- ται και αγανακτει Singularius formulam loquendi concinna Vi Noster in Tim. c. 54. βρενθυόριενός τι προς Γλυτον, ultu CONOSit ac seves meditabundum incedere, qui locus est ad hunc conferendus. Magis est vulgatum, ut επὶ ad SCiScat.

Athen. XIV. p. 625. . nisi potius ipsius Heraclidae Pontici,

illud Plutarchi pro Nobil. . . ἐξεταζωειεν, ποτερον ἐκεῖν0ς Αριστοτέλχὶς τοςουτον προυποὶλὰκισε την ευγένειαν, GO GUβρενθυεις et Zachari, Schol. initio Dial de opis Mund. Καὶ νυν βρενθυόμ ενος ιναι σοφὸς etc. Iaec argumento Sunt, quod parce prisci scriptores, βρενθυεσθαι a recentioribu S Sucreberrimo fuisse tritum. Cui placuerit inprimis, Theodore lum reperio vide, ne dubites, nam nihil est cauSSae, Cur plura describam, Prol. Ἐλλ. t iam pag. 463. D. Serm. V. P. 5n7. D. VI p. 571. . . p. 628. D. I. ἱρετοκακομ. . .

Nil alia praeteream. Apud Agathiam, scriptorem pro ea eta e nitidum ac purum, ruit saepiu Occurrit, quam nota

545쪽

tum est a Suida, qui lirod Xemptu ira primo loco posuit, Theophiacto debet Hist. I. c. db σοβαρευ0μενος πολλῶόμαλλον κατεβοενθυετο , οἱα προπιὶλακιζοιχενος τω ἀναξίω του δωρ=lματος. Idem p. 69. βρενθυετm m καλλει Finem observationi nostrae Hesychitis emendatu faciat: χρεναιαrcit, δυς- χεραίνει, πρ0ςποιεῖται OXpeditum est ρενθυ ira nisi quis religiosius ordini literarum adhaerens praeferat, Buινδίεται, vel B ινδε αι nam infra sane legitur, χριν δεῖν, θυμουσθαι, ἐρεθίζειν. In eodem iri alim, 9ενθυνεται, ξι0πιστεῖ, ἐπαι=εται, πιξόινυνεται quam αξιοπαθεῖ. βαρειται quanquam de Posteriore non contendero. HEMsΥ Achneidorus Celeberr. in Lexic ab ave illa aquatili, βρίνθος dicta, quam Hesychitis quoque et ' Si Phanus conanae mora ut, quippe quae Superbos gestu prae me ferat, unice vectes deducere sidetur. d. l. 14. 'Aλαζονείαν ) . . In alii αλαωνίαν. ΟΙ. AN. g. 171. l. 2. Ἐννοίας πολυπλοκους Hinc litto sol,l1Orum πλοκαὶ qua πλεκτανας Vocavit Vit. Auci. c. 22. et alibi.

d. l. 3. α λγῆρον ουσι λίγον, και θλους, καὶ μικ20λογίαν νὴ Λία, και χρυσ. Verterat illari. Lolerus et curiositαlcm.1d mutaturus Benedictus reddidit, e rerum minimarum disquisitionem. At ane jam satis expressit hoc philosophi vitium per tria proNime antecedentia, quae non sunt ab hoc Postremo diversa. Itaque nou miror, patrem notasse, Videri nunc intelligere αυaritiam, ut sic potius distinguatur in υθλους' κοὐ μικρολογίαν νη Λία, καὶ χρυσίον, et non modo tacite aurum hinc inde ab discipulis corraserit, sed etiam ostentat animo insitam insignem avaritiam et cupiditatem colligendi amplius, quam apud vivos celatam nuditas mortis nun aperit. o ubi sequitur ποία πεντηκοντορος ab Surde Vertunt quae quinqueremis, quasi bellicum quid apud inferos, cum ipse Charon in Contemplantibus testetur Se solUm δικωπίανελκειν. GRON. Atqui aliter verti non potest, nisi verbis admodum μικρολογιος inhaerea S. am πεντηκ0ντoso CS e magnarum a Vium genere, quae etiam longae dictae, quarumque usus maxime in bello. Eti Dipides ipse explicat Helen. v. 1548. collato cum V. 1428. Jam ποία πεντ)ὶ κοντορος έςαιτο. χε interrogative dictum, ut negativa insit sententia haec Tulla ne longissima quidem navis, cujus quidem generis in Orco quidem nullae sunt. v. init. Diat. te susceperit. In his equidem nihil video absurdi, aliquid vero eiusmodi in censoria Dota Neque de μιαρολογία Gronotriis adsentior, quod sit avaritia, Contra fium vocabuli Ut semper, ita et h. l. t -

546쪽

536 ADNOTATIONE B

κρολογία, de philosopho adhibita est rerum minusarrem, se Duriarum studium, ieini gliciisgeist, in cujus quidem ipsius vitii crimen incidere existimo eum interpretem, qui in ver his Mesrcurii subtilius usto discrimina quaerat. iEII M. d. l. 12. scii Coll. P. et L. n impressis μνων.

SOLAN. Non de pretio pilorum4. I. agi consentaneum, addo pondere: βαρυς uim dicebatur Od o πωγων philosophi unde Nec μνων, quod pecuniae quandam summam indicaret, loco convenit, et μναῖ, de libra intellectum, unice vera lectio est, quam et probissimis testimoniis confirmari videre licet e Varr. Lecti. LEHΜ. g. 172. I. 3. Πλεο ν τωι ναυπ=ηγικρων Pro πελεκυν Γλυ- ποηγικην est illa loquendi forma propria fere Atticorum. Ne noPh. Symp. P. 521. V. 10. M ἔφερετο τῆ ορχηστρίδι 2020 των κερα αεικπυν. The Phr. Char. Et h. c. V. Θουριακα των στρογγυλων ληκυθους, καὶ βακτριρία των κολιων ἐκ Λακεδαιμονος. Epicharmus in Scirone, πηλίνων λεκίς. Aristoph. in Γηρα κοπὶς των μαγειρικων Alexis: A0ιστογείτονα viaiτ0ρ εἶδ0 λαρκον ημφιεσε ιένον

Posteriora subministra Pothis N, 87. 104. 111. MEΜsae.

d. l. 4. E τικοπιο Sic vocat truncum, uper quo ali-qDid dissecatur vox in su rarissimo. BOUn D. Valde ob-Sciare vertit Ur Sic, ut verba longe recedant a Graecis ne pii Pus iste Surus seCuri qua nai es fabriCant cam resecabie scansorio matris fabulas si/PPositam. Pro επικοπω in s. est ἐπικimrio Sed aut legendum est πικοπαν', ut πικ07ro Pro ἐπικ0rrc νον hi Sus est Lucianus, sicut illo I lenando, in Messaniat, ut auctor est Pollux nomast. X, 24 Sic autem vocabatur τραπeta μαγειρικη in qua secabant in frusta carnes Ss andRS Vel O qu ndus: Pro επικοπανον veteres addit di- isse λεον, ξανιον, ἐπίζην0ν dictam esse istam mensam O-quorium λεον, quia e oleis conficiebatur, auctor est Vch. quamvis alios εχ eo Scribere doceat, et aliunde petere

hujus vocis originom: vide in λεοῖσε Apud Polliιcem stultissi,no vertitur ἐλε0ν Icari cella vid et lib. I. c. 13. ubi cado repetit Pollu D. Ceterum in prius laudato capite pro ἐπικυπέ ν0ν S. ut liac Lucianus, Prae se fert επικοπον, Sed non in verbis Menandri, quae statim ex ejus ossania ad' fert nec in lib. I. cap. 13. Utrumque veteres videntur usurpas Se. ἐπίκοττ0ν et ἐπικοπανου sed tamen non Vetti stiSSimita recentiora inim sunt vocabula. Sane mori misiopud novae Comoediae scriptores nino ravo reperiri, t Mi

547쪽

uiro irrimo si iam ἐντEc Jςτε κοπῆναι qui locus admodum facit ad l1ujus nostri Luciant explicationem. Vide quoque antiqua Scholia ad hunc locum Homeri, in quibus male legitur προτξίν ceντες, ἐπαει, o, 'Iγουν ἐπικυπω ῶς τε κοπῆναι, pro ἐπιζήuto. Sic et male legitur apud Hesych. ἐπίςυλον Pro rvt gal- ωον et παρ Ἀνίos ἐπί κοπον. Aναβα θρα est Sive scala, qua In navem altiorem, aut fabula, qua in lintrem aut scapham Pervenire commode possumus Utitur hoc vocabulo alibi quoque Lucianus Verte Luciani locum es Ioni mus iste caρία

scenditur. GRAEv. Hujus et loci it vocabuli meminit H. Si Phan. Thes. T. II. p. 354. En κοπος, inquit, subAlan fiΓe, lignum, quod προ nitur, tum qui I securi se a fur, it Ludaeus inferPrelatur pud Lucian in Dial Char. et II erc. λαβων πέλε αυν etc. loquitur autem ibi te barba fest tamen et Pro mensa

solent Sed fortasse non oninu. ἐπίκοπον substantice dicitur, quam ἐπίκοπος quem ac nodum apud Poll. ἐπίξηνον et Pud holiastem Aristo 'hanis ἐπ ξγὶνος. Praetere in altero sub inici I i Possc idetur bosu0ς itis τραπεζα, aut sale quid, in altero ἔ υλον, ari aliquid aliud. Sicut ero fana ἐπί γὶνος dicitur, quam ἐπίξarνον. it tam 4λεος. quam 4λεον Eustathius adnotat. Postea de ἐπικοπανω profert, quae Pollux scripsit V, 90. X, 101 Fundum fere vides eorum, quae a Graetri Sunt CXPlicata paucis, quid hoc de vocabulo sit tenendum, declarabo. Eλε os apud Homerum, vel ἐλεους, hoc enim numero solUm occurrit Il. I. 15. Od. E. 432. τραπεζαν SSe αγε ιοικην Sive

mensam coquitiarem Veteres Consentiunt: eorundem auctoritate mascUIinum gentis accipimus quamvis alioquin pro neu tro faciat του λεον Aristophanis in E qu. V. 152. 169. et ab utro Vis aeque repeti possit poetae ἐλεοῖοι non aliter Pollux; nam

Ct IV, 23 ubi rariorem vocis usum Xponit. 'Euo v

548쪽

quorum mihi tant i versio multo magis, quam in linem en- dandi conatus placet. Ξανιον adjungit Pollux origine par,

sed multo minus obvium, et Comoediae nox a Vocem ιγρο πανον. II euandri Verba vel integra possunt servari, ut initium ambi faciant, vel, quod fere malim, ita legi,

ilii Pingis: iam nihil est futilius ea explicatione, qua sibi blanditur ad menandri moliquias Phila, ni ius ille cantabri

hil enim obstat, quo mitius hunc in modum Suppleatur, ut

549쪽

θρωπον sistiiri a ἐπικυπ0 σανιδί0υ τιν0 et σκληso δέρματος et περιττον ἐξετεμνh. Porro, quod Hesychius labet, Ἐπιξυ λον, το ἐπὶ παραστροφίοι του φαινομένου λατίου, καὶ et α ρ' ἐνίοις πικοπον, Graevi mutanti non diana adsentior. Ide,nuKρλβῖον, ἐπέκοπον, γορεοδόχον λέβι α Veterum X positionem tradit Homericae vocis κρεῖον sive κρεηῖον duplicem; hi odi cem coqui lanionisve accipiebant, alii lebetem, in quo carnes coquantur. Tum etiam, Si lectioni recepta ' tuto fidimus, μάλκην a Parii το ἐπικοπανον vocari mychius ostendit illi auteni conjCcturae, qua suspicatus fui in eodem restitui pos se Ἐπίκoπ0ν, ἐπικυρι tui', Ιαφιοι aut Iαθιοι, )ro Ἐπίκορον, ἐπίκωπ0ν, parum tribuo, quia forte probabilius eniendes, Ἐπικ0ρ0ν , επίγωρτον. caligero subScribo GloSSas Corrigenti,

Cala, ἐπικοπις, ἐπιγλυφίς. Ergo aucianus ad praecidendatutam grandent lillosophi barbam scala navali Menippum uti voluit vice codicis aut trunci lanionii, eoque magis, quod

φνὶνας Locus et vitio laborat, et prava distinctione quam ob rem ignoscendum est eruditis hominibus, qui nihil hic

viderunt. Prim Um lege ανθρωπινωτερος itaque Verte Euge vero nunc homἰni similior evasisti, felidis sordibus ibi deposi ris υναπέφηνας intelleXε runt, qua Si actionem contineret: perverse aliud norma Graecae linguae, atque ipse Lucianus suadent. Diali Deor. IV. g. 1 G ὁ αλλος τἰδn αναπέφηνας Ca

πέφύνα, πεδείχ' ην, καὶ Ουχι ἐναπέφηνα. Nihi moror Phlio. patri dis consarcinatorem . . ipse rectius . 18. Praeterea ειποθέσθαι in hoc dialogo nunquam dicitur, ut virtus Verbi medii postulat, nisi is, qui quae habet ipse, deponit at

digito monstraret. Deinde Menippo male tril, Di, quae Mercurii personae conVeniant, manifesto, dummodo seritentiam

550쪽

consideratius perpendas, patebit. Securis loco serram enippus ad deradendam philosophi barbam risus caussa poscit verum, inquit ercurius, Menippi libidinem Oeandi

petulantem aliquantulum reprimens, Securis satis est idonea: tum Menippus dicto audiens utitur securi. Hoc peracto ministerio Sermonem continuat ercurius optime sane; nunc fu PhilosoPhe, nullo humanis risi ales, Postquam taeterrimam illam spurcitiem deposuisti. EX inde Menippus iterum: Vin tu, Morcuri, ut nullulum etiam de superciliis demam pquae sar: leporis Comici sunt plenissima. Sic igitur personas digeres 'i O πέλεκυς ἱκανος. υγε ' ανθρωπινωτερος

γαρ νυν αναπεφύνας ποθεμενος αυτου την tναβραν. Τεν. Βουλει ι ιικοὸν etc. Egregio sane donatum tonsore philosophum Similiter supra p. 27. τί τουτο sermo intermissus a Vulcano, Postquam caput Iovis securi diviserat, repetitur. HEΜSΥ. υνα τε pa)νας Aledium esse et forma et Potestate, ab C ναφαίνειν repetendum, Xtra omnem dubitationem est positum nam quae Baslius Ep. Crit p. 89 de verbo aliquo novo ἀναποφαίνειν docetis Aelian Hist. Anim. ΙΙΙ, 6. ea certo od Lucianum nihil adtinent: praeter loca ab Hem si jam Iaudata cf. Timo n. c. 1. pro Imagg. c. 14. Somn. S. Gall. . . o in Reitz. Ind. Lucian manifesto vitio fictum est Verbum oeναποφαινειν. Quod si ita est, legendum necessario ἀνθρωπινωτερος, non--ον, praesertim quum Codd. faveant. Hi novero non minus certo sequitur, dici haec verba ad Philosophum, non ad Menippum non item adparet, a quo dicantur melius tamen et mihi videntur Mercurio tribui, quod et in . indicatur, ubi voci βουλε praefiXum non pi nomen. DPzου ανθρosπινωτερον tuiturus Xplicat per Ellipsin Pro- Dominis τι non sane sinistre. Wielandius denique vertendose, me ope barbam demi Philosopho jubet, quasi pro o πελεκυς ικανος legeritia τριων κ iEΠΜ. Ibid. 'Aνθρωπινωτερον ναπ. Sic apud Athen ανθρωπίνως λαλεῖν p. 383. SOLAN. d. l. 9. υτου Id est αυτοθι, ευθυς UYEΥ. Ibid. xi κιναβραν Alarum aut reliquarum partium exiscitatur odor ad libidinem incensis. Hinc mi alitis anum hujusmodi dicit hircum uilis habere Lysimachus apud Plata

tum inmercat. Iam Plenus elatis , animaque foetida

d. I. 11. Τπὲ τ μετωπον ἐπὶ ρκεν Ιnanem fastum philosophorunt, qui quidem 3Pientiam solo vula simulant,

라틴어 텍스트