장음표시 사용
561쪽
judicio fallatur, operos cavet L. Stephanus cujus adnotatio si fuisset in pronitu ac Grori Ovio, minus, ut Puto, Onfisus Medicet membranis non dedisset in Herodoto III. c. 4.τα π0λεμ ικα ἄλκιμος pro et πολ ιιια istius codicis auctoritatem facile praegravat, atque imitando lectionem antiquam tuetur Dionys Halic. A. R. II. P. 96. V. 16. ἐθνων μεγαλων τε καὶ τα πολε ιι αλκίειων P. 101. V. 13. νὁθας τα rou α αλκί μους V. 23. μη δραστηριος καὶ τα πολέμια εργα διαφαν ης' P. 544. V. T. τα πολ ιιι αλκιμος Thu did 1V. C. 126. c. rcido ἐς γα εἰναι Tu πρ0ςγηκε τα πολέμια. Utitur autem his Luciani verbis praestantiss. Di perus, existimatis similiter accipiendam esse Thucydidis Phrasin τους πολέαους διεφερον, ad Ι. c. 54. Non moleste feret vir humanissimus; si dissentire me profitear, et Scholiastae Cass. omniumque interpretum parti bus potius accedam; quas sane, simul atques Iocus boni scriptoris in controversus Uerit prolatus , ubi του π0λειιους sit α- ἐνερειν idem valere constet, quod bello strenuum atque egregium esse, Iubens deseram. HEMST. Paullo ante malu ram olim ἀλλα καὶ παντων etc., ii erroris historici culpa liberaretur Lucianus. Nunc mihi persuasi, quemaduioduni υ - αλλα ostia elliptice dicatur Pro ου εὐνον - αλλα και ita etiam nonnuli quam tu eadem phrasi καὶ omitti: ου εὐνον - λλα.
Egerunt de hac Ellipsi L. Bos ejusque Commentatore S. V. καὶ et Hinderiburgius ad Xenoph. Memorab. I, 6, 2 p. 40 41. Luculentum exemplum haud multo post occurrit Dia I. XIX, 1. υτος γαρ υ υπο ου μονον, αλλ' Detro παντων λLivae ete καὶ βαρβαρων αAος cirχεσθαι. iEHΜ. d. l. 11. Ἐν μερει κατερος ειπατω Iuliαὶ Caesar. Ag. 318. A. καὶ μεν Ερμῆς ἰξίου λεγειν καστον ἐν eos adsi τῶν ἐαυτου. Illud ἐν μερε vel ἐν τῶ ιιερε apud Nostrum frequens, ad quod, etsi bene monuerat . Audaeus C. L. G. p. 72. saepe nihilominus interpretes flenderunt, eleganter i1lustravit Iac Gio nov. ad Arrian. A. A. II. c. 26. p. 142. HEMST. II. Sic apud Nostruγγ in Timone c. 8 et Revivisc. c. 8. ὁ - δονα λογους καὶ ὁεχεσθαι ἐν τω t ίρει Achili. Tu clib. I. P. 53.
τα ὁ ανθη ποικιλην χοντα τὴν χροια εν teρξι υνεξ ξφc ινε ss λλος latuit ibi Interpretem genuina voculae significatio. Hi 'IS 1. I. Verum nonnihil discriminis facit Articulus Datura quidem Sua quamquam usu etiam Nostri nou semper adcurate respondere Videtur. Ἐν μερε omnino est vicissint, per vices alternis icibus, deinceps singuli Vel singula, non si mul eodem tempore, ut b. I. Ἐν τω si ερει vero dicitur unus facere aliquid respectu alterius, qui ni odo commemoratus Liae
rat; quod et ipsum Latinis dicitur icissim, ut tu Pisc. c. 23.
562쪽
ea, Ut diXi, a Nosti usurpari, Vel ex his locis collatis colli gi poterit Nigrin. c. 3. Ver Hist. I, 34. et quae Supra e Timone et Revivisc. Citavit Hemst. Plura etiam accedent in Indico. MEI IM.
d. I. 14. , ν Ἐλλαδα τι μὴν ἐξ. Non necesse erat hoc
a Luciano fingi Dam Hannibal, Cum in superis esset, Graecus ciebat, cuia opuscula Graece scripsisset. Corn. Nepos C. 13. ejus vitae: dic fantus ii , antisque bellis districtiis, nonnihil temporis fribuit liferis: a m ι aliquot ejus libri sunt Graeco sermone confecti. In his ad Rhodios, de Cn. Ianlii Pullonis tu
Asia rebus geSlis. CLER. Credentusne Lucian innuenti hic, Hannibalero, tam diu extra patriam bellis gestis, et in exsi-Ii Graece nescivisse Haud sane mihi sit vero simile. Corn. IV os ait, eum Sosil liferarum GracCarum usum esse OCfore. SOLAN. Hannibalem Graece fiam locutum Fide ait Lucianus Mortuor. Diat. XII. ut notat A. Scholf. ad Com. Nepos Hannib. n. 38 IOCO, quem adferebat, parum adtente considerato.
Lucianus autem Vix est, ut notam non mereatur, qui Hannibalem ad inferos penetrare jussit, ut ibi demum Graecae Iinguae notitiam hauriret quid enim est minus credibile,
quam virum suae civitatis principem, tot annos Xercitus en diversissimis gentibus conflati ducem versutissimum Graeco sermone Carui SSct, aut omnino carere potuisse, idque eo tem-Pore, cum usus ejus Carthagine propter commercia Graeco-xum et bella Sicula esset familiarissimus Quid porro δquando patria emtorris ad Antiochum se contulit, ab eoquem a Rimarunt rerum consiliis adhibebatur is Graece non cal-Iuerit, qui Graeculorum aliquando scholis interesse non fue-Tit dedignatus, eosque se praesente de virtutibus imperato-Yiis disputantes riserit Sed clara sunt Veterum testimonia. Diou. Coco in EXO. Vales. p. 593. κδ παιδεια πολλῆ με Φοινι-κri κατα το πατριον, πολλι δὲ κοὰ λὶ νικη ῆσκγὶτ0. Zoriar. r. II. p. 74. Hannibal την et διαλεξι αλλοτε αλHὶν τοιου ιενος,νδε γαρ πλειους, καὶ την τῶν Λατίνων. Habet ergo , quod de Lucian conqueratur, IIannibal, qui sibi veris adversu Aleriandrum argumentis abundanti in ipso dicendi initio falsum orationis colorem adtribuerit. Ressae. Ita Io. Ialfh Ges nerus ad me: Non disycile uerit crimen depellere α Luciarro,
θα, τι καὶ την Ελλαὁ. Hoc mihi unum hic prodest, quod etiam Graece didici, cum nempe apud superos essem. Ego alaciαni Patrocinium suscipi, aequissime fero. IDEM in Adden
563쪽
fial. 3. dicere jubet: καὶ ταυτ επρcii α βαε βαρος ων, καὶ α παίδευτος παιδείας τῆς Eλλ νικῆς, καὶ Ουτε Otiaηρον, ως re ουτος, sicei9ωδων , υτ υπ' Ἀριστοτέλει τω Goφιστί πω ὁ ευθεις, sicur ὁὲτu vGε αγαθl χροὶ Uc μενος. . Stat igitur cum vulgatae lectio nis veritas, tum actionis Hemsterhusianae justa caussa; 4dque eo magis, quum et alitinde, quin etiam e hujus ipsius Dialogi sine, constet, Lucianum in historicis interdum mi nus adcuratum et graVem Scriptorem Sese Xhibuisse. Undeo tenuis illa subtilitas hoc quidem loco nihil est, qua Ab-re,chius Dilucc. huc. l. 478. distinguit inter has phrases:
ille is Graecis peram clare, et sermonem GracCum addiscere is
que adsuescere am qui aliquot libros Graeco sermone con cere, qui Polemonem philosophum Graece de re militari timperatoris virtutibus disserentem deridere, qui in Antiochi
aula regia maximarum rerum OnSilii adhibori, polorat, eum Consentaneum est in sermone quoque vaeco non mediocriter versatum fuisse. Sed aliud mihi olim in mentem veno xat, idque palam etiam Prolatum Hannibalis orationem per
hunc Dialogum consulto ab auctore minus EXquisitan et elegantem sisti, quoniam Occurrant a SSim Oee et phrases ab ipso Luciano in Soloecista damnatae, ut 40ρμῶν pro po0-μαGθω, πατρω0 pro πάτριος ευ λυ pro ευθυς, quae, si codicum auctoritate confirmata Sunt, Sane in terso Scriptore offendere possunt Verum a doctis et Cordati amicis Liuccavi ensibus qui non prae divinarum erum cura et StUdi hunianiores lia teras deserere statuerunt, quorumque Spectata fides studio riamque jucundissima communi etiam ultra Iocorum termi- Dos et fatorum vicissitudine u Sque in grata mihi, moria erit,ianebitque recondita, Iillagi et Lipsi - nam Artis nerusinia idem, dialce ejusdem Oronae decus, alias sagacissimus errorum quorUmcunque Scrutdtor Ct felicissimus oppug nator, tum certe magis mecum facere videbatur ab his inquam, amicis monitu et meliora edoctUs, dudum is in ioniisti meae, tanquam an somnio, Vale dirii. Nam primum Non liquet, quamobrem, quum alibi a Litcιano Briarum geniatium barbari, Scipio Romanus, Anacharsis et Toxaris Scν thae, Ganymedes et Paris Trojani, bene Graece loquentes inducantur, hic loci unus Hanniba subsoloece loqui iubea tur nisi forte, quod Arahrier Placuit, hoc cogites Luci iconsilium, ut sic obiter AleXander pungeretur, ratione prae cesptoris illius Aristotelis habita Deinde etiam paucissima tantummodo sunt Soloeci Smorum Nempla, quae in Hanniba Iis oratione deprehenduntur, eaque ejusmodi, ut vel defen-
564쪽
pertinetis σοι το ιηδεν α αρχῆς ντες etc. ubi Articulus o incommodo loco positus facili opera transponi potest. Defendi autem, vel saltem Acusari Poterunt ευθ' pro ευθυς, ξ0ριχῶν pro ἐξορμασθω et πατρωος pro πατριος, quibus suo loco patebit, vel ipsum Ieriandrum, eruditissimum homi nem, non minus, quam annibalem, uti potuisse. Itaqus casu potius, quam consilio, factum esse videtur, quod in Hannibalis sermone, alias purissimo et riciani stylo conveniontissimo , passim dictione Occi1rrant, de quarum elegantia dubitari et controversia moveri possit. Accedit, quod Lucia ius in Soloecista Suo non tam ipsos soloecismos et scriptores, qui eos admitterent, in quorum quidem numero quodammodo Lucharium quoque ipsum fuisse Constat quam potius pisti dos et altioris ingenii ac spiritus expertes illorum taxatores, misello Scilicet aetatis suae Grammaticulos et Criticulos, perstringere voluisse de qua quidem re alias fusius exponendi occasio praebebitur unde certe hoc essicitur, neque iis soloecismis, quibus Hannibal utitiir, multum momenti ab auctor tribui potuisse. Quae quum ita sint, faci- Ie conjecturam istam meam mitto, vel, si tanti est, peritio-tibus excutiendam Permitto. I LII M.
Pag. 182. l. 2. se δελ ps' Sororis suae viro, qui suo- cesserat soceromamilcari et Hasdrubali nomen fuit. Vid. Folub initio lib. U. CLEn. Non fratri, sed sororis tro Vide iis XXI SOLAN. Ad verbum modo lectum εξορμ/ήσας
haec observavit in edit min. Nemsterhusius: , Oblit)iscitur ipsa sui praecepti Lucianu S, observante Graevio ad Soloecissam pag. 74 sq. Sed idem tamen Grαevius simul addit, non plano insolitum etiam apud optimos Scriptores, ut XenoPhonferri, esse usum hujias verbi Activi, iit significet erumpere, Projici sci ad expeditionem militarem, aufbrechen , aus mars Chtereri. In iis, quae antecesserant, σοι το Σὶὁὲν ἐξ αρχῆς ντες etc. ossendit Articulus o incertus, quo Sit referendus. Equi
talis lectio vis vestigium reperi donec igitur reperiatur, in neat saltem vitii notatio. LEΗΜ. d. l. 4. α μεγαλα ορα etc. Deceperat interpretes vitiosa distinctio, et una liter redundans neminem fore arbitror, qui Iectionem jam olim a me repositam improbet.
Usitatum est κατ ρεχειν παντα, χωρα πολλὴν την 'Aσίαν πα-ostis contra ab indole linguae Graecae abhorret κατατρεχειν τοι τὴν χώρειν οἰκ-υντας clonge aliud eat κατατοέχειν, κατα-
565쪽
D. νέος γαρ ων τι βηριας τε ἐκρατησα, και στρατω τὶ Ἀλπεια ορχὶ ιευ' Ἐρακλέα πρωτος περνηλθον, ς τε την Ιταλίαν, μῶν Ουdενος πω θαήρουντος, εμβαλων τετρακοσι ανέστλὶσα-στη et C. Si pro το ςαυτας in Luciano numerias eversarum urbium, haud Poenitendus utique legeretur τριακοσίας vel τετρακοσίας, Deutiquam adspernarer: πεντακοσίας πολεις 'γειαίων πορθῆσαι
Hannibalem, adfirmat Dio 1 Chlys. r. LXIV. p. 599. UnΜST.
Non placeret definitus numerus. Gςουτοι non Solum notum, sed etiam 1kagnam, multitudinem denotat, quam quis quasi admirabundus et cum exclamatione quadam indicare vult.
Similiter infra Dia I. XIII, 2 Menippus Eli αἱ χιλίαι νῆες
δια τουτο ἐπDὶρωθησαν ἐξ απασγὶς τεῆς Ἐλλαδος, καὶ τ ος ουτ ο ι ἔπεσον Ελλ)ὶνές τε καὶ βαρβαροι, καὶ το ς αυται πολεις ναστατοι γεγονασιν et Dial. XIX, 1. αξιο αγχεσθαι, το ς ουτ οις θανάτου ξιος γεγενοημενος Subcinonsibus autem illis magnis S boldus et remerus gravi ac plane atro errore intelleXerunt Pyrenaeos, quum de q*ibus re sit notis sinia, et ipse narra-ὶionis ordo geographicus et historicus eo ducat. Μem Oratur primum Hispania, deinceps Gallia, et nunc demum
tranSScensus magnorum montium, et regione Padum circum
chelian o Hemsferh. παντας horum uterquΘ παντα reposuit, uti et ego conjeceram quam emendationem etiam k rstio placuisse video. Potest tamen aliquo modo stare
Vulgata , si uno halitu legas, τα μεγάλα ρη περβὰς τὰ πεoὶeto 'φιδαιον. Sed indigna haec sunt Luciano SoLAN. d. l. 9. ακτυλίους αυτων μεδίμνοις Variae de horum
annulorum mensura sententiae. Quorundam sententias profert Lit'. lib. 23 explesse fres modios stiPer dimidium. Sed famam Veriorem putat, quae tradit non fuisse plus modio. Aliter Flor aliter Plin. pro quo stant Valer Eutrορ. Oros. Multi, ne litem hanc suam facerent, modum indefinitum posuerunt ut Dio Prus. Tertu L pol et hic Luciari. Omnium ratio Liui optima , qui modium putat. Ferre isti fuere,
non aurei, ut voluit Taler quique eum secuti. BOURD. Adcommodatius hic, quam Superiore loco urbium, numerus medimnorum definitus omittitur. Verae mensurae detraxit aliquantulum Florus ΙΙ. c. 6. referens modios duos annulorum Carthaginem esse missos additque, ne Plorum non agno ScaS, digni αfem equesfrem laxaram nensura. Cum Plinio plerique annulorum trimodi memor aut Palum a Nostro distat eriti l-
566쪽
annulos nedes suas modi metiebatur dura quidem , sed iti
Afro scriptore forte tolerabilis adpositio, nisi potius inserto
ac caedes suas mollienda Videatur. . Gnaras, ut sati constat, e Dione Occuans refert, numerum inire vulgaris turbae,
quae Cannensi proelio absumta fuerit, Hannibalem insuperlaabuisse, περὶ δὲ των πιτθων καὶ των ἐκ τῆς βουλῆς αριθμον id μκὶ γραφαι τοι οἰκ0 Καρχηὁ0νίοις, δια δε των δακτυλίων
Dion autem Chrys. r. LXIV. p. 599. A. quid quemve fuerit secutus, vix intelligo: Ἐπαρας δε Hannibal τομιτωνα αυ-
missi erroris si quis Dionem insimulet, haud equidem inter-Cedam, quippe non ignarus saepe tales naevos viri doctissimi, dum rebus intentus memoriae nimium fidit, scriptis adhae-xere videtur sane in Hannibalem contulisse factum Magonis, qui nuntius victoriae Canuensis Carthaginem a fratre missus, ad fidem tantae cladis anti ulos standi in vestibulo curias jusserat, teste LM t XXIII, 12 et, qui hunc sequi solet. Sit Bul. XI, 536. De tunica sublata, annulisque Ostensis nam non vereor, ne quis signa Vestis hic, purpureas ve notas interpretari velit nemo alius, si recte menaini, quicquam tradidit praeterea verbis integritatem constare vix one vi quidem persuaderi possumet ne di eam , quod levioris
est momenti, σκυλον esse pro σκυλων Scribendum, SuSpicatus
aliquando fui , post πολίταις πcidisse κυλπον, cui Commodo jungatur αναπλεων verum aliunde forsitan huic loco felicior salutis adstabit aura. Porro qui hac de re notarunt plures ILuciani verbis sunt usi, r. Fabric ad Oros. IV. cap. 16. Heiushem ad Flor. II. Host demens Rom. et Gr. p. 52 78 De modi et μεδίμνω vide ad Tim. c. 57. Eutroyii modios in Lia eadem historia Graece dedit μεδίμν0υς Paeαnius et scri Plor aliquis apud Midam, ut orationem cultius Xpoliret, τρεῖς μεδίμινους 'Aττικους πλσηρεις χρυσῶν ὁ τυλίων HEMST. d. l. 13. Ἀντεξεταζό ιενος Nolui hic sine s. aut impr. Codicum auctoritate mutare sed non dubito, quin scriptum fuerit αντιταξά ιενος. Probabunt, Credo, viri elegantes et critici, quibus harum vocum disserentia nota est: duces enim cum ducibus bella gerentes, milites cum militi bus confert quod haud paullo vehementius St, quam si duis Cum merita aut artes examini subjicias judicis rationes pensitantis: Sic enim res ipsa et eventus, qualis u fuerit, docent. Hinc in proxime sequentibus Verbis non solum συμ-
567쪽
πλεκομενος, quod Per Se Sati Superque emendationem confir marit, sed Medorum mentio Iunia perditorum, Darii quo imperatoris ignaviae insimulatio. Videndiis denique Pilitarchι Iocos in AleX. P. 488. SOLAN. Ἀντρὶ εταζόs ενος mutari Vetat Liicianus verbi hujus usu gaudens Diali Morti. XXIX. . 1. de erc. Cond. c. 24. majorem Xemplorum Copiam praebe bit Index. Poterat sane, si libo isset, adhibere αντιταξα ιp- νος ut περὶ τῶν πρωτείων stiuῖν νειταῖα Gθcit apud Demosth. P. 38. . sed alterum non minus adcommodatum est, dignumque ab elegantibus viris probari: alo enim, an quam Parem ComPoni, et Cum alio congredi quare de judiciis etiam usurpatur Alclybr. III. p. q. cibsicivos συνἐξεταζεύθω νεανίαις, cum robustis uυenibus conteri lcre Et manum OriSerere.
Similis potestas, quamvis ab Attici fastidiatur, in συγκρινεσθαι συγκριθωμεν αυτοις, armis inter nos E eriamur: I. Maccab. X, 71. ΗEMST. II. Recte et ad amussim purioris Atti cismi ντεξεταζωόμενος Vid Phrynich. p. 58. et ad cum otas Das meschelii sic etiam Pausan in Att. Θρακυῶνὰ etcὼν παν- των ουὁένες πλEέους εἰσί si ανθρωπίον, τι is Κελτοὶ προς αλ-λο εν θνος ιντεξεταζοντα ' Oster de Merc. Cond. c. 24. Heliod. lib. VII pag. 326. aliique posteriorum pauci hanc regulam
d. l. 14. χὶ δους καὶ ριανιους Quamvis Armenii
essent in exercitu Darii, attamen hic non illibenter legerim 'Ἀσσυρίους, qui a temporibus Sardanapali luxu et ignavia infames erant; non Armenii, qui tam beatam regionem non incolebant, adeoque erant duriores et fortiores CL TR. Et Noster Armenios fortissimis antiquitatis populis adnumerat in Navig. c. 33. Cf. Alexandr. c. 27. Nihilominus dubitem quidquam mutare. Videtur Hannibal omnino orientales populos cum occidentalibus comparare, et duorum nomina loco omnium proponere. Ceterum DiaI XXVII, 2. Oroetes liaidam dicitur Armenius, et inferius s. 5. idem mollibus medis adnumeratur; ubi cs Hems I. Adnot. LLII M. Pag 183. I. 3. πν otiθρον Cave vertas miserum Darium roλεθρος est exitio dignus Hoc auten convicio proscindit Hannibal Darium, quod nulla fortitudine, nullis imperatoriis a
tibus esset ornatus. CLEn. d. l. 4. ποστα των πατρωων Subaudi ἐθισμων αPatriis institit is desciscens, non , a Palerna irtute , ut habet
interpres. Objectum est potissimum Alexandro, quod relictis moribus Macedonicis Persicos indueret Vid. Dial Plia-
568쪽
Ead. I. 5. Καὶ δίωταν νην Μηδικεὶ μετεδιητησεν αυτον Locum integrum quoties ego intueor et contemplor, non video, quin exciderit ἐς vel εἰς legendumque sit, και ἐς ψίαιταν την Μηδικὴν μετεδιζτησεν αυτον Alexander ero c-Ceplum a Patre in Perium auxit, et fortunae quodam mycli usus multum a liavis. Qui postquam Perditum illum Darium ad Issum et Arbelas disicit, α ραterna Nirtute degenerans, adorari,Ο- nil, seseque adsuefecit mori tuendi apud Medos recePlo, adsumsit Medorum mores transiit inmedorum mores. Scio inferri posse, Accusativo illos διαιταν τὴν Μηδικὴν positos esse per ellipsi του κατα At Vereor ne hoc plus aequo hic sit durum , et ab molli Ss in . quam Lucianus tenet, dicendi Tatione paUllo alienius. EN S. Ἐς δίαιταν In omnibus libris deest illud ἐς quod sententia tamen, ut recte vidit Iensius requirit. In ed. I loco suo motum reperitur; quod haud dubie operarum incuriae imputandum est. Bonis itaque avibus in pristinas redeat sedes quod jam a clariss Hemster-husio factum in sua Dialogorum editione video. SOLAN. Non poenitet interjunctae jam olim particulae certam inguae rationem, et consens Um eruditorum hominum contra
ΜSS. Codices aestimo, praesertim in hac caussa Stephano praeeunte Thes. . . p. 985. μεταδιαιτῶ inquit, quo que oce Cli a vud Luciari de inexandro , δίαιταν τὴν Μηδικοὶ μετεδιο ὶτ ηι εν ἐαυτον , id St, suum ita genus Iedico commutauis Aed non dubifo quin mendose omissa sit Praepositioti ante δίαιταν Ejusmodi mutatam vivendi rationem, et in deterius a patriis institutis degenerantem vocat Plutarch. των πατριων ἐκδιαίτησιν ἐθῶν, rectius ex Grammaticorum praeceptis, quam Lucianus αποστας τῶν πατρφων utriusque vocabuli discrimen, in eoque cautionem Attici starum eκposuit Graevius ad Oloec. s. 5. subdubitans, an recte legatur πατρωίλον, Um Otiu eXistimandum sit probatae sibi normae voluisse Luciαnum obtemperare verum, quo nid Saepe, quos in Soloecista ridendi caussa posuerat, ipse fines refiKit, et castigatissimi veterum Scriptores aliquando πατρια et πα-τρωα promiscue deprehenduntur usurpasse, nihil est caussae, cur lectioni vulgatae controVersia moveatur. HEΜST. d. l. 6. Καὶ συνελαμβανεν ἐπὶ θανατω In duabus pract- cedentibus editionibus Vertunt, infersicientibusques auxilium tulit pro quo Benedictus, et inferscientibus opem filiis. Mirae ridicula. Recte adscripsit pater, instar lictoris. Id enim Vult et ipse corripuit duriitque ad mortem Gnori. Haec sic
vertuntur vulgo et amicorum caede contrit i confaminavit, et
inuiscientibus opem tulit. Equidem non possum non mirari,
569쪽
quomodo phrasin συλλα tβανειν τινας ἐπὶ Oc νατο reddere potuerint, in te scientibus oρem ferre. Συλλα υβανειν quidem tam Dativo sigilificat opem ferre, Sed non cum Accia sativo, ut hic: nam τοὐς φιλους non tantum ad εειιαι 0νει pertiti et, sed etiam ad συνελαμβανEν. Si autem υλλαμβανειν τινα, aliqNem CGPer comprehendere. Sed qui illud επὶ θανατ' denotare poterit inter
fiolentibus hoc inauditum est. Mihi nihil aliud est, quam
ad mortem. Ergo συλλαμβανειν τινα ἐπὶ θανατω est ad verbum, aliquem comprehendere ad mortem, h. e. ut ad mortem ducatur. vel mortis supplicio adficiatur. Eandem phrasin ab tDiodorus Sio lib. XVI. p. 513. φοβουμενος εχυτον- ιονυμ σιος ἐκρινεν ἐκ ποδων ποιησασθαι τὴν νύρα, συλ βων ἐπὶ Θα νατω. Ceterum το συνελαμβανεν hic Si συλλαμιβανειν κελευξ comprehendi jubebat, Vel coniPrehendebat Perilissa Ut apud
Aelion. V. H. XIV, 9. de Philippo, 'Aφθονητον εμιστίγωσεν, Aphthonetum fagris cecidit, nimiriim per alium suo jussu Vid. ibi et Perizonium L. BOS Animadυ. c. XII. P. 57. d. l. 8. Ἐπιπλευσαντιον τῆς ιβυης Discedit haec
structura a certa Scribendi consuetudine ferri poterat πλευ- σαντων ἐπὶ τῆς Αιβυης ' Si teneas murλευσαντων, ut Sancto
tinendum est, omnino refingi decet, τῆ At βυη. Longus II. p. 48. ' πεπλει τοῖς παραθειGττίοις των Μιτυληναίων αγροῖς' mori iterum, ἐπέπλευσε τ0ις τῆς λυκὶς αγροις sic et ἐπιπλεῖν τοῖς πολEμίοις apud Diodorum, Arrianu n, Aelian. V. H. XII, 61. aliosque frequens e Thucydιde locutionem eandem adnotavit H. Stephcinus. In Amiano de Boll. ithr. P. 213. quamvis haud plane repudiandum sit, επεπλε ὁ αυτ ν Ἀσια io καὶ Dp στηρια πολυανδρα φανερῶς malim, αυτῆ. Diversum est Xenophontismisi. r. ΙΙ. p. 267. v. 18. καὶ το ν ἐπὶ Io καὶ την Ἀφεσον ἐπεπλύον, neque mutari convenit. Modo ηρξα ἐπίσης τῆς πατοίδος mitifice verterant interpretes, Pariter a friae dominatus stim quod et obscurum est, et longera Lucia ni mente discedit, qui significare scilicet volebat, Hannibalem, multo secus atque AleXandrum, in administrandis rebus publicis aequo jure fuisse contentum, patriaeque legibus ac iussis libentem paruisse Socrat. P.M. P. 2. τας διατριβας ἐν κοινω ποιο ὐμαι ἐπίσγὶς μυίας ita lego pro ιιοίως ακουειν τῶ ει oa τι τε καὶ μη ' quae Leo Atialius et male tentat, et non melius interpretatur. MEMST. dra 11. αρδαρος ὼν mater naso. V, 1. erit s. 6. postquam Hannibalis aliquot eXempla humanitatis retulerat, addere non dubitavit Ergo humanitatis dulcedo etiam in se rata barbarorum ingeni penetrat. Idem Carthaginiensibus in Atilio Regulo crudelissimo necando barιar in jeι toton PLO
570쪽
erat, atque humanitatis et ossicii lentina ' Et ivin0ν dicebatur; qua de re Sati an rogBriter, neque tamen falso Isoca af Panath. p. 51. A. Quod antem, Verba Luciano ministrante, barbarus audire non refugiat Hannibal, elus adpellationis convicio Philippum Alexandri patrem Prosecut Us est Demosthenes, idque tam impotenter, ut ne hoc quidem ipsi vi integrum relinquat o μονον, inqUit p. 90. B. υχ Eλληνος δντος ουδὲ προς ηκοντος Ουδεν τοῖς Ἀλλησιν ' λ ουδε Βαρβαρο ἐντευθεν, θεν καλον ειπεῖν. Longe mutata fuit Terum facies, quando Romanis objiciebant acedones apud
Liv. XXXI, 29 eos alienigenas esse et barbaros, cunt quibuxaetermιm omnibus Graecis bellum es eritque Alexander vero quam ad Unguem Calliri 'rit Homeri carmina, perquam adcUra
δα, πολλα δὲ καὶ τῆς 'Oδυσσείας. Haud mirum Odysseam inferiore fuisse loco apud regem, qui artem ac bella spirabat quapropter Iliadem τῆς πολεμισκῆς αρετῆς ἐφοδιον καὶ ν0m ζων καὶ νolacitων ἔλαβεν μεν Ἀριστοτελους διορθώσαντος , ῆν
Benedictus expressit , quam licet auctoritate membranarum destituatur, decora construendae orationis e commendat: quapropter eam adoptare non sum Veritus. F. et I habent
tentius consideret, mirabitur, unde in plerasque omnes venerit Praefi X litera . nam qua ratione in sciat φύων, quod in Salmur. d. legitur, omissa fuerit, facilius perspicias. Mihi quidem videtur Lucia ius scripsisse ἐπιήρα φροδῶν, Nqua Voce per compendium scripta, primum ortum ἐήμαφωθων, a deinde, quum hoc falsum esse intelligeretur, Ceterae Scripturae secutae. Utitur hoc ipso verbo auctor ecyomantiae c. . de Stoicae familiae antesignanis: ἰέ τις ξ ει το λιν arctou- νει) πονειν τὰ πάντα - συνεχες ἐπιρρα it Fbocis et πανδη ια se εἰ- να του μι0δου περὶ τῆς αρετλης πη de urituri tu a. e. Simia Cum adhortationibus istis etiam continuo u*αri iure etc.