Opera, graeca et latine; post Tiberium Hemsterhusium et Joh. Fredericum Reitzium denuo castigata, cum varietate lectionis, scholiis graecis, adnotationibus et indicibus edidit Johannes Theophilus Lehmann

581쪽

Auci cap. 16. Correpta est prima Lasmior A in bis JENs. Ἀνουβιν tecte X in reliquis Αννουβιν Vid. Vit. Auci. c. 36. SOLAN. Junguntur Ic ιδι, 'Oσιριδι, Ἀνουβιδι in App. Marin. Oxon. n. 2. Σαραπιὁι, IGιδι, νουβιὸ in P p. 1 ιι tim p. 84,3 et apud Silonium. Aleriander autem in Aegypto, Iemphi certe et Aleriandriae, pro Deo cultus. I iicαn X, 272. Summus Alexander regium , quos MemPhis adorat. Longes discrepabat a nostri Diogenis Sententia Dieocritu quippe posita coelique regionum peritus, qui Eid. X II, 18. aedem auream Ptolemaeo Philadelpho in Iovis aula construxit - παρα ὁ αυτον Ἀλέξανὁρος φίλα ειδως Εὁριαε Πέρσαισι βαρυς θεος ei ολο ιλὶτας pro quo posteriore Vocabulo αἰολομίτρης Osuiti. Septa l. Th. T. II p. 259. Eundem honorem, quem numerosissimo bestiarum gregi tribuerant Aegyptii, deinceps regibus suis

Alexandri successoribus jure quidem laeti egare non potuerunt insaniam eorum superstites nummi testantur. ΕΜ sae. d. l. 12. Ἐς 0ν ισω του στομί0υ Neque enim fas est suemquam reverti, qui Semel ραludem fransmiserit, idque iura specus hiatum descenderit. In verbis ἐς τὸν Ἀσισω του στομίου posset quidem intelligi onow at non dubito, qui Luciamis scripserit ἐς o εἴσω του στο μου, ut Dicti Se q. καθαλαGθαι εις το ἐντος του τειχους. In editionis quoque Florentinae exemplari, in pergamenum impreSSO, video doctam manum in vocula τον extrivisse iteram . In Ns To ισι optime ed. I. et St. s. X. et P. non, ut in reliquis est, oti id de Luci. c. 5. SOLAN.

d. l. 13. 'Aμελκὶς ' Quia anitor erat Orci. Vid. Diat.

XX initio et fine. SOLA v. Erat et publicanus Orci, τε2ωνης, ut Vocatur Charon. C. 2. Cui Charon obolos ab umbris acceptos exsolvere debebat, Diali Morti. XXII. Cf. Ne cyOm. c. 8.' LLII Μ. Ibid. κνινα Μertius Luciαni consuetudini quadrat ἐκ si νο. EΜs1. Legitur sic in uno s. Patisiensi, ubi post epetiam γε inseritur, admodum eleganter. ΕΠΜ. Pag. 191. l. 4. παινία λευκli Sic Dial seq. Boun D. d. l. 6. υ ὁ ταυτα etc. Interprete ita ceperunt, Iins hac orationis structura fuisset sc Tiptum Ου ὁὲ Ἀριστοτmia

ἐπαίδευσε σε ταυτα, ὀ μη ιεσθαι βεβαια εἰναι τα παρα πη τι χεὶς aptius ad hunc senSum τοίτο COHUenisset, quam ταῖrci ut mori, et0υτο γε et λυπεῖσθαι nunc ταυτα fieri non potest,

quin idem sit, quod modo, o λυπεῖ ταυτί σε, illa nimirum, quae recensui, luriuriae et SuPerbi Be instrumenta atque adeo copulari deceat, ταυτα μη ιεσθαι βέβαια ιναι. . Euna ob

582쪽

rem orta mihi fuit suspicio, num forte τα παο της τυχης lectoris ingenio debeautur, ut clarius explicaret ταυτα, margini adfixa ceteroquin cur ordinem orationis expeditum muI- loque apertiorem insuper habuisset Lucianus oυὁε, vel ουχι ταυτce E α παεοα ῆ τυχης - 'As etc. HEMST. ihi qui deni nunc SeCu Videtur. α παρα τῆς τυχης vi crediderim interpretandae Ocis ταυτα caussa e lectoris ingenio profecta et margini adfiKa esse certe tum scripsisset ille, neScio quis, si παρα τῆς τυχης οντα, ut auSSam Proponeret, cur αβέβαια habenda essent, quae supra enumerabantur Vitae regiae bona. Neque enim ταυτα, ut recte observavit egregius vir, ad Mici εσθαι referri potest; quod si voluisset auctor, scripsisset haud dubie τουτ0. Verum sunt ταυτα eadem illa, quae ταυτα in verbis ου λυπι ταυτα σε etc. Deinde ut expeditiorem Paullo et apertiorem orationis ordinem Hemsse Lusio largiar fore, si legatur υ ὁ ταυτα σε α παρα se χυχθηὶς is AP etc. aptiorem tamen auctoris menti et graviorem minime concedam. Multumi. I. iii tererat, Verba τα παρα aj τυχης potius

POS βεβαια εἶναι, quam ante, reponi, quoniam caussa in iis inest illius βεβωυτητος, quae Praedicato debebat, non pote, Tat Subjecto ipsi, tribui. Hinc jam haec essicitur unice, si quid video, vera Diogenis sententia Quid lacrymaris, o tu

Ie nonne ero si se sapiens Aristoteles docuit non putare labi

lita, fροle bonαfrfuncte pri quum ea fortunae debeantur Articutiis te in Praedicato, ut Par est, Don admodum frequenS, videtur L. I turba istas movisse. ἘΕΠΜ. Ead. I. 9. Κολακων πιτριπτοτατος Sic in Tim Arisfοι - δἰ φιλοχργὶμιατιαν, θωπειαν , κολακείαν ubique PerStringit. Bo UnD. Mendum erat in Verbis otνὸς παντων κεινος κο- λακων ἐπιτριπτότατ0ς δν; CUju expungendi facultatem prache codicis 2956. Iectio ' O σοφος παντων ἐκεῖνος et . quae et in Ug. reperitur. Transpone modo Articulum, qui non debebat abesse, post σοφος, et prodibit ea Sententia, quam auctor voluit Sapiens . scit. Jheris ille, qui Omnium dulato rum perdifissinius filii Sic etiam Iacobsius censuit, praeter. O iam quod ἐκεῖνος statim Post σοφος Pori voluit, qua trans-Positione in hac commotiori Alexandri oratione non videtur DPUS SSe. . Schmie Ierus, Codicem Parisiensem e vestigio secutus edidit ' O σοφος ci παντων ἐκεῖνος etc. quod Valde V Teor, ut bene Graecum sit. Quin manifesto σοφος scripsit Iibrarius, quod iisdem vocibus Diogenes modo usu fuerat.

Denique Vulgata Iectio παντων facile etiam erit παντων Orta osse potuit. AE,EHΜ.

583쪽

structiarae norma constet, ut p. 150. l. 23. L εινον γῆν lagowp. 168. l. 6. ἔασόν με hJιν, Sentontia tamen tam languida id turatque inopia, Ut I iician profectam esse difficulter persuadriimili patiar quid enim est post intortum illud acerbius conis

Vi Cium παντων ἐκεῖνος κολακων ἐπιτριπτι raτος, aut quomodo tantae Vehementiae e3pondet, me solum sine quae ad Aristo felein spectant scire Cum Viti Um sentiret Euhritus, succurrero

conatus est laborstiti Oro Pro εἰδέναί reponendo διαναι ad Diogeth. L. VIII, 30. sine octo, ut recensearn aliq/ι id de Agrisfo- fclo. Solerter excogitatum ne lite tamen ejuS modi, ut repertae veritatis persuasione menteni seriat aliud latere quiddam crediderim, quod olim forte fidelior ni embrana deteget Mirum autem non est, Alexandrum hic asperius invehi in Aristotelem, cujus magistri sui an dudum, antequam ad plures abiret, reverentiam omnem deposuisset literas ad Antipatrum profert Plutarch. p. 696. . ubi scripserit του ὁ σοφιστ=ὶ Callisthenem ab Aristotele commendatum: vid. απ. Iaaεrt V, 10. ἐysis κολαύω, καὶ τους εκπέμηIc ντας αυτον

et p. 706. A. ad Cassandrum, ταυτα ἐκγινα, inquit AleXander, σοφίσι ατα των Motστοτέλους εἰς ἔκατερον λογων. nvidiose vero Athen XII. p. 537. . non est, quod ni iremur, ait, aetato nostra Herculem haberi voluisse Commodum, ejusque Dei insignibus ornari, Ἀλεξανδρου του 0ιGτοτελικου τοςουτοις αυ- τον φομοιουντος θεοῖς. EMST. Si color aliqnis vulgata olectioni possit induci, nihil equidem speciosius invenio, quam quod suggessit O. Matth Gesnertis Non puto, inquit, an

Docem esse silenti regi Olentis dedecus Aristotelis contrarium. enim adparet. Sed hoc et uti, Sine me scire, id est, Concede, fego melius quam quisquam Ciam, et dicam deo, quis fueris Aristoteles ut nostri, das mus ichismae Sion IrisSen. 0νον non excludit alios α cognitione usura, quam Omnibus iam in

Periit, sed a Praeterita. IDEM in Addendis. Secundum ano Gesneri Sententiam , adniodun probabilem illam , vertit In landius, quamquam paullo verbosius Mich allei las sagen, Was Aristoteles gewesen isti Detin icti, eis a maesten, ictviolis immer on mi haben olite etc. Monstrum emendationis reperies in Varr. Lecti. Aliam, eamque non magis commendabilem, conjecturam proposuit r. r. Benedictux P. 5. Ut nempe legi: εμι ιμονον εασον υ ταυρ ειδ. quod De bene quidem Graecum foret. Ceterum observat ad h. I. I telanditis injustum h. l. esse Lucia nurn erga Ummum nationis Graecae ingenium : quae enim petierit Aristoteles ab Alexandro, petiisse eum in literarunt Commodum, inprimis

584쪽

tus non potui S Set Sane es, quae Praestitit, praestare. EIINI. Ea d. l. 12. 'Αρτι ιὲν ἐς et καλλος etc. AdduXit Thom. J Iagister in Ἀρτι, et quod statim Sequitur, ς ιν αἰσχυνοιτο καὶ αυτος λαμβανων in sZς, perverse tamen praemisso titulo

dialogi Diogenis et Herculis. MEMST'. g. 192. I. 8. οἶσθα o do ασεις' 'Aττικώτερον est dicere οἶσθ' ο ρασον, ut apud Aristoph. q. 1155. ubi v. Achol. Hus et L R. At Diali Deor. XXII, 4. ἐσθα υν ο ,τι χαοίσst; tibi vid. Adnot. Adversatur Austero etia in Abres h Dilucc. I litic pag. 462. Cf. Idem in Animadvv. ad Aeschi T. ΙΙ. p. 11. Mori Nachigallus quidem optini distin Nit verba:

Ωκος γαρ G0ι δὶς λυπης ποθησομαι επεὶ - φυεται, Gυ ἐδειαν etc. in edit. Dempe Arg. 4. a. 1515. et secundum haec recte vertit: Qitandoquiden hic Merairum non nascitur, fu Lethei fluminis etc. Sed qui iam secuti sunt, versionem quidem ejus ad verba Tetinuerunt, textum vero ipsum perversa interpunctione de-Pravarunt, denteS: - ποθησομαι, ἐπεὶ ενταυθα γε - φυε-τGι' ἐν ε καν etc. Hoc ipsum vitium et Hemst in minori editione commisit. In majori ver teritum Uidem, ut oportebat, emeridavit, subjiciens tamen interpretationem , quae cui illo non conveniret remedium enim tibi doloris suggeram, quandoquidem icce loci helleborus non nascitur. Tu ergo Le-1hes etc. Hic Belimis in vertendo Graeca verba Selandius vero hanc diversam interpretationem Latinam, Ut fere Solebat, secutus est. Editore recentiores, ut par erat, Te petierunt bene dispositum textum. Non debebat autem quemquam offendere particulara in Apodosi posita, quae in libe-1iori oratione facile admittatur. Cf. Diali Deo VI, 2. καὶ

ii equo ibi de δε cogitandum est. LEHΜ. d. l. 13. ' Oρμωντας Ed. I. ρωντας. Sed praestat vulgata, quam firmat etiam X SOLAN. g. 193. l. 13. υκ ξαρνος γένοιο, μη ου etc. Hoc OXemplum posuit Henr. Stephan. Anim in Libr. de D. A.

P. 32. ut morem Atticorum probaret ad negationem fortius iii tendendam duas tresve particulas negante Cirui illantium:

plura dabit Stephan. Nergier ad Alc*hr. p. 215. Olearius ob

ignoratum Vulgatissimae structurae modum merito castigatus

a L. Bo in p. ad Hebr. XII, 19. ΗΕΜST. Md. I. 16. AZ χρησιμον Eriistimet aliquis vel co SupervacUuna esse, Vel οι λειενος εἶναι, vel denique scribi non ab Surde POSSU ους χρησιμωτατον. Verum sciendum St, eum saupo locum tenere particulam ως, quem siue orationis de-

585쪽

g. 194. l. 6. ἐῆς Οισυῖνα Crates imineae quid gerrae, docet Ioseph. 3. Xcid erant et Ut sciat quadrangula, ἰτέα, de quibus alibi: ταίας Vocat He ch. quem vide: ego Lucian de Hist. Conscr. cap. XXII s. o RD. Has ipsas Voces portit tymol atque eripucat . di 9. v. 18. Si Luciti ui

verba putes, quod verisimile Videtur, solum eo referendum est illud interpretamentum , σκεπαστ ηρια ταυτα πολε .uκα, υκυκλοτερῆ ε ως αἱ ασπίθες, αλλα τετραγωνα cetera inrisquadrant. Οἰουῖνας ασπίδας e Thucydid. IV, 9. adnotavit Poll. VII, 176. X, 176. Laιciani locus utriusque scriptoris Commentatores eruditos non fefellit, uti Deci Stephan ad XenoPh. Cyropae d. p. 24. v. 13. De gerris autem sciat Persico luculenter agit Barn Brisson de Regia Pers. ΙΙΙ. p. 290.291. ME IIS T.

in prioribus edd. quasi praecedentibia Bdhaererent: sepnravi, ut ad Verbum χειρα σασθαι esse refereuda liquidius Constaret. In his vertendis mirum est aberrare potuisse interpretes suas res adversus fortes viro ac bellicosos gesta commemorat Philippus, ut instituta comparatione lenandri viactorias ab imbelli hoste reportatas deprimat. Vicissim At

Nander paullo post patrem perstringit, Se procul abfuisse eis status a pravis artibus, quibus ille potius, Ua in Vera virtute bellica Graecos superarit: eo Spectant ista amarulentis, ομως οὐ διαστλησας αντους, ουδὲ προδοσίσις αγνουμενος τας νίκας

etc. Nam Philippus revera inter Graecos ob haec facinorantalo audiebat, nihilque eorum est, quod inprimis a Demosthene ipsi non fuerit objectum. MEMST. I Uad. l. 8. λὶν Θετταλην Ἀπον DIS . dτταλιγκην ξιππον.

Scio ιμος κυθλης, et Similia sed J9ucianum Bec obsoleta non amare, id quoqtie Scio. GRAE V Θετταλικνὶ Praeter G. Etiam P. et L. Alibi tamen Noster Θετταλ iii de Equs Zeuπ.C. 6. τὴν θνὶλειαὶ δὲ, ππου γε τῆς κυαλλίστ3ης, οἱαι ιαλιστα αἱ

586쪽

mo est, aliter solebant esserre certe JOV. rag. cap. 21. Vππων Οακιοκων. SOLAN. d. 1. 11. ρυσοφορων Dic alibi BOURD. ρυσοφό- pinu, commode hac enim Per contumeliam velut inusta moIIitiei nota ersas Medosque Victores Graeci significabant. I pigr. apud Lycurg in Leocr. p. 163. Euηνων προμαχουντες Αθχὶναιοι Μαραθωνι υσοφορων Μηδων ἐστορεσαν δυναμιν. Simul hinc patet, delendum esse καὶ quod praecedit χρυσοφορων. ΗΕΜST. Delevit et imithiae, sed injuria, opinor:

ιδ. I. 12. Μυριοι Vide Xenvboniis ea de re libros ab omnibus legi dignos. SOLAN. Post hanc vocem Acidit οἱ.

g. 195. I. 2. υ διαστησας Idem eo de pro ου διαστήσας αυτους, Scribit, ου διασπασας αυτους, eos non disellens, sive diducens sed in vulgata Sententia eadem est. GAAL v. Inm S. suo invenit Graeυius διασπασας pro διαστησας, et ita legit quoque in suo codice Scholiasses. Sed recte judicat viret in Ulmata eatidem Esqe Sententiam. Quin et in hoc usu du 6ταναι est frequentis Simum Pro διασπαν, χωρίζειν ὁιαχωρί- ζει Demadmodum Passim hoc Verbum interpretatur us -ckius. JENS.

scinius eo quo a nomen cum Celebraret et mea res gestas Cum

Itiis conferre auderet. Admodum lenta. Benedictus adcuratior: eo quod me, collatis friusque rebus gestis, laudare ausus fuisset. Sed cur elegantiam Graecam obscurant et malUrit circumire, quam mera et nuda verba auctoris sequi Quod non aliunde Profectum, quam quod auctores earUm non Cogitarentii e ronem di Nisse, socrates majore mihi ingenio Videtur, quam ut Cum orationibus L siae Comyaretur; Iustinum I dorum roges fuere artis casibus memorabilem nullus la3 ieri fortunae Gndauli

Comparandus. Et sic alii. Giho N. d. l. 11. Μακεδονι; ὴν χλαμυdα Consule pantem de Pr et . . A. p. 457. Mollior enim erat et habebatur Persarum Vestis, ut supra in hoc dialogo diXit; et iterum qia amvis de Parthis jam, e eodem constat Aleta. c. 27. θηλυχί- των citi, o Pro Partho. SOLAN.

587쪽

IN DIALOGOS MOR ΤΠORUM. 577Hes ch. dico ad Heliodor lib. VII de taenia dictuti ai ea

t- - TR ' ἐλευθέρων Admodum displic- illud in . Ego delendum censeo SOLAN. Graviter inter dit Domit ad Charit p. 388. eque magis probabiliter Abre

Lysimachum leoni oblectum ab eo scribti est, ait Custi IIII1 auStι Πι tamen ei idem facit XV, 3 SOL Λ, d. I. Γαμους τοιουτους Seponere mora possum e- em mi suspicionem in vocabulo secundos debuisse vide Da Luctantis designare conditionem nuptiarum, tuas improbabat nemini obtrudo, quod in mentem venit, γαuους θυ

verbis plane similibus laudi sibi ducit in illa elaboratissima oratione apud Aa aetan VII. c. 10. γαιιους δὲ μ τοῖς αὐτοί γεysi ηκ G πολλιον ' ων οἱ παῖδες πιυγγενεῖς ἔσοντω τυ ρπαισι τοις ἐι ιοις. . Hac etiam in parte, ut in pleris ciue asti album ano dissentit Plutarchus Alexandri vel inprimis aditii ator ερι se et D. r. I. p. 329. E. 330. A. HL 31 si Tales Innuit Philippus nuptias. quales jam inlexandro non potuerunt non an memoriam redire. i. e. tam indignas cum Roxane et aliis Idem enim est h. l. vocaboli t stoeusus, qui Supra Dant XII, 2. Oci τ0ςoυτοι in τ0ςαυτας πόλει ubi nonnulla adnotavi. Tr. r. Benedictus p. 6. mavult VI μου τοιουτοις λ. e. νενικη ιέν ις γαιιῶν, admodum 4 in probabiliter sequentibus matrem Darii dicta της )τοῖς

αυτου mallem HemstcrhusMι versione Latina ad sequens επεμελ, θεὶς, quam od Praecedens in oti retulisset ros ipsa Io qui Videtur quamvis Grammatica, ratio utrum uue ferat

. Ead. I. T. E 'Oξυδρακαις Communem historicorum Dimonem secutus est V sm , quam refutavit lamian. VI c 1 Alexandrum in allis audacissimum facinus edidisse docens Utrosque Mallos et Xydracas in hac historia conjunxit Dio dor Sio XIII p. 613. D et 614. C. καθηλατο μετά τῶν ὁ πλων μον0 εις at αυλιν. 1 de Io. Heinshem ad Cui s. IX QHEMST . Pag. 197. I. 5. Ἐπικερτομουντας Iam irrisa fuerat t- quo objecta Alexamiro vivo Praesentique stirpis ementie das

588쪽

superbia Arrianus eodem hoc usus verbo VII. c. 8. acedones ἴκου σιγε εχοντες ἐκαρτερησαν, αλλα παντας γαρ ηιαλλαττειν τῆς στρατιας στρατείας) κελευον , αυτον δὲ μετα os πατρος στρατευεσθαι ' ον ' A ι ιωνα et τω oro επικερτομουντες.

d. I. 10. Παν γαρ δοκε ἐνδεες mentem Luciani non

ceperunt interpretes, in his Verbis παν γαρ δοκε ἐνδεες ποοtου γίνεσθαι δοκο1ῖν, quae Sic sunt interpretanda Omne enim id sidetur minus, quod a Deo creditur geri. Dixit, id multum imminuit gloriam tuam et res gestas, quia venditabas te Deum esse, seu Dei filium. Id enim, quod a Deo geri creditur contra homine S, quia Deus omnia potest, et Ionge viribus omnium hominum est potentior, non tanti faciunt homines, no putant Virtuti adscribendum, sed potentiae divinae omnibus humanis opibus majori Verrunt: Nan etsi haec a Deo seri siderentur, iis lamen longe inferior agere isus es. Vides, quam male. GRAE V Interpretes merito castigavit . . Frems hemius ad Curi. IV, 7, 30. Ubi, Positis Luciani verbis, monet: Sensum non ceperunt interPrelex est autem hic quicquid enim egisti, id omne, siquidem ut a Deo gestum aestimari debebat, imperfectum longeque infra dignitatem positum censebatur.

Et patet alio nam, homine ictas esse nationes, exPugna fasairbes, Lers imPeri Si narres, quilibet Profecto censebit, eum hominem infer ceteros excelluisse a si Deo, et etiam angeloetribuas, eni Certe magnoPere id mirabitur, cum Omnes scirens, nullas esse homitium adversus Deos vires, ut loquitur Iustin.

utroque modo scriptum hoc vocabulum inveniri, et in usu esse docuit Eustathius ad Dio Fsium Perlegesen GRAE V Aoρωιν etiam P. et L habent; sed aliter ceteri tim hic, tum Hermol. . . et Rhet. raec. q. T. SOLAN. Taeset ad L Coρhr. V. 704. id ad Rhet. Praec. l. 7. ulta de hac celeberrima petra contulerunt aderiis et reinshem ad Curi. VIII, 11, 2 ubi inter Aor ton et Aorninmodices non minus, quam editi libri fluctuant Herculi autem Liberoque saepe conferri Alexandrum, docebit idem reinshem ad Curi. IX, 2, 29. HEMST. d. l. 6. Συνννς FI nudum subscripsit ota, quod omne reliquae citius, quam oportebat, adripuerunt verum addenda fuerat liter per injuriam vicinae similis EXtrita συνή sis, ut γνω σύ, πομαθηογὶ ΠΕΜ sae. Usitatior est forma Futuri συνήσω atque adest συνησεις h. l. scribendum erat, quemadmodum vere Scriptum reperitur in Ed Aug. 'Aφήσω occur-

589쪽

Atticos Συνζσω Invenies in OIOec. c. 2. Ubi cave existimes cum nonnullis vituperari hi j Us formae usum, quum notetur Potius synta Xeos ratio, συνησω A rimo θελήσειας. f. etiam JHsche, . Antan advU Bd Vellei . . II. p. 481. vir M.

'πῶσιν νεκυεσσι καταφθιμένοισιν νασσειν. Cetera item ex variis locis Homeri. io Un D.

d. I 25 Ἐπαρουρος Gy Argumentum hujus dialogi

e Homero Luctantis derivavit d. g. 488 utque erat in principem poetarum paullo iniquior, abstinere non potuit quin animadversIonas, tectae quidem atque ingeniosae maculam Ipsi adspergeret; secutus hac in parte P n, quem tamen Ipsum tibi non mollius tractat, judicium is enim initio lib. III se Rep. bos versus inprimis aliosque similes, tanquam ad frangendum animi robur idoneos, expungendos esSe censuit. Quod de Pelidae magistris modo Noster, a Mascne quoque sumtum p. 612. Q 'Aχιλλεῖ θεα οἱ, παῖς καὶ Πηλέως σω

κηπουρον ἐπιμίσθιον Sive τον γῆν ἐργαζόμενον cum aliis scri-hendum videretur, Βουλοίμην κε παρουρος ἐων, id est, τυλα εἰς φυλακην τινα ταταγμένος μισθωτικῶς, testibiis E mol pag 353. et Eustath. p. 1695 Eundem Homeri locum, sed alia ratione Dion Chrys. adhibuit r. IV. p. 67. B. Facete Luci lius apud Non. p. 519.

Nunc paucis mali an a sapientibus esse Probatum, Η πασιν νεκυεσσιν καταφθιμένοισι ανασσξιν.

Μο δειλον non equidem improbo; quia hac tamen accessione indigere non Videtur γεννῆ τινα Φρυγα, considerandum est, an praestet δουλον ΗΕΜST. Equidem non praetulerim δουλον Agebatur Antilocho non omnino de illiberalitate αγε τεία Phrygum, sed de ea, quam ignar)iam δειλοτητα ) dixerunt, quae Vitae Servandae Studiosior est, quam rerum praeclare gerendarUm. Exspectabatur igitur in bene composita oratione pot1υ δειλον, quam δουλον. LEII M.

g. 199. l. 12 Ἐκείνη Respicit ad vocem δυῖα, quam in animo habetat Lucianus, non ad doξαριον, qua usu erat.

590쪽

celerrime licet an iri opere celebrarint homir es. GRAE V Sola Fl. τιuαλιστα, qui mo est Scribendi vetustarum edd. exinde cunctae Corruptiu o, τι μαλιστα Quanquam diXerat o δυ-ύτοην0a εκdis sol o θιον, tamen hic, quasi 80ξαν scripsisset, subjecit κείνη μεν ανωφελγης' qualia multa Veteres usurpant vel per incogitantiam oblata, vel variandae orationis ergo

studio quaesita vide αυis ad Cicer de N. D. II. p. 199. Duker ad Thucydid. II. c. 7. MEIIsΥ. g. 200. I. 1. Icηγορία δὲ κριβης Manium apud Quos dus Duliolia non dixta Croesus ab Iro,

ut venuste canit Pi OPerf. III. l. 3. ἰσηγορίαν et ob νο αν. salvo tamen προεδρίας cujusdam ure, ubique offer commeri- dat propterea laudatus a Barthio ad similem Claudiani locumini ivin. II, 474. Senec de Ir. III, 3. Venit eccc ολ S, quae

Croesi mox adDola umbra, Dives apud suPeros. Sed mors aequa ras genἰS.

Veriam Propius ad Luciani ocos accedit Plaut. 1 in A. ΙΙ.Sc.IV, 92. Ingentem hujusmodi sententiarum cumulum, qui talibus delectatur, in veterum scriptis facile reperiet. ΗΕΜS ΙΙ. Ε ἰσ0rηρια totiτευεσθαι apud Diony s. mlic. lib. II. c. 19. ρ- γειοι ὁ ατε σμγορίαν κ αὶ et αυτόνομι0 αγαπωντες. - ΗEMST. I. d. I. T. Λλλως τε, ρας Legitur in editis: Ἀλλως τε,

ορας - εταιρων G0ι πρὶ ε Gμὲν οιδες μετα ιικρον δε και Odυσσευς αφίξεται παντως φέρει ὁ παραιιυθίαν καὶ 7 κοινωνίατοὶ πραγιιατος. Sed qui hunc locum inςpexerit adtentius, ori imadvertet, scribendum et distinguendum eum sic esse: Aλλως τε ορας, των ἐται μων σοι περ σε ἐσμὲν δε μετα ριικρον ὁ καὶ δυσσευς αφί ζεται. παντως φερε δὲ παραμυθίαν καὶ ηκοινωνία του π9αγματος. Vides alioquin, quans rurba socio rum tuorum si=nus hic. Non longe Post autem hu veniet quoque ly ses omnino solatimn adfert OD iefas carundem rerum Nam lamen miseris ocios habuisse malorum. In fine dialogi haeret quoqDe macula, quam ante Complures annos luimus, sed nunc obis adstipulari s gaudemus; Sic eri imo illo legitur σιωπα γαρ κω φερειν δέὁ0κταὶ istis, Ut καὶ γέλωτα in λωμεν, ωςπερ υ τοιαὶ)τα ευχόυενοι. Fixion nobis S iacere, ferre, e tolerare, nisi elimus ludibrio esse, fetu, Si Plare/nus alia. an ειδοται λὶιεῖν, quod in editis est,

respuit Omnino setistis hujus loci. Quis enim illis hoc dedit, et concessit 8 4mo dicit sibi deliberatum esse, et sibi firmam

라틴어 텍스트