Opera, graeca et latine; post Tiberium Hemsterhusium et Joh. Fredericum Reitzium denuo castigata, cum varietate lectionis, scholiis graecis, adnotationibus et indicibus edidit Johannes Theophilus Lehmann

591쪽

stare sententiam omnia potius ferre, quam inanibus querelis Tisum concitare Gn Al: . . IIci ντως a praecedentibus male avelli censeo : αφέξεται παντως li. l. ut paullo SiIperius παντως αποθνησκευν παντας. Iespicitur autem siniti Irad id ipsum,

quod semel jam nuper Ulysses in orco fuerit hospes, inde

vero rursus in vitam redierit. Ceterum de verbi sqq. καὶ ο ιχ ιιονον αυτον πεπονθέναι notaverat Hemst in Ed. nain. ,αυτο legendum: OX: καθ' ἡσυχίαν αυτ πασχοντες. Sed quum

in nia j. Ed haec silentio praeterierit, ipso conjecturae satis tenui et improbabili renuntiasse videtur. LIIII. d. l. 12. Λέξαιντο Qui non Delint, non cuyiant qua Sidicas, qui oblatam redeundi in itam conditionem non acc*iant. Hi ynich. Praef. καὶ γαρ υτοις ει τις 7ρεσιν προθείη etc. E- ξαιντ αν αντὶ παντος. . . . τῆς Ωμείνονος γενέσθαι μοίρας. AD χεσθαι hac significatione usurpari, his etiam Lucia 1ii verbis Prolatis, monet C. A. Duker ad Thuci did V, 4. HEIIS T.

c. 6. αβιοί τε ci ιπιτοται τῆς αγέλγὶς ταυτὶὶς verti debuit, ino P , et e Phanti equorum loco Lecti errorem interpretis in αβιυι emendavit L. Nos Anim. c. ΤΙ. haec quoque Luciani Verba cum Homero conferens Apostolos eorumque instituti sectatore, τους αβίους τουτους καὶ νεGetisυς κ αὶ σαυκους ut M os καὶ ναίμονας, Vocat Gregor. Nazianet Stel. I. pag. 37. Contraria ratione αβιος erat Antiphonii ὁ πολυν βιον te κτMjuένος, o πλουσιος, ut notant Hai Pocr. et He ch. quod egregio

Polluci restituit adjutus a membranis ungo m. ad II, 96. Ibidem S. 197. quamvis omissum in nonnullis Codd. retineri debet commoda vo ακλ)ηρος Xenoph. Cyrop. III. p. 179.

R0 Gaμενους πλουσι0υ 0ραν. In fine dialogi quin pro δέδοται legendum sit δεδοκται, minini dubitandum videtur. HEMST. d. l. 17. Εἰ ὁ μν ομολογειτε, ταυτη χειρους εστὲ, οραθ' ἡσυχια αυτ πασχοντες ENimia discordia interpretum, of

quiores an in eo, quod facite hujuscemodi Per quietem toleratis; Lenedicto, quod ni conjiteamini , eo deteriores estis, quod haec toleratis. Aut vana, aut nimis indecenter accisa omnia. Adscripsit pater eodem modo αδ fecit, sec dissit Hulantes, Vel, quod cum eodem modo adfecti silis, dissimuletis. GRON. Simplicius et adcuratius ad ipsa verba: Quodsi non confremitia. ho pejores estis, Per quietem id non idem tolerantes pejores, h. e. non infeliciores, ut telandius χειρους cepit, Sed pravioreS,

nequiores, quippe doloris justi dissi,nulat0res: quibus Sic

592쪽

optime conveniunt, quae Antilochus respondet, prudentiae id tribuens, quod Achilles nequitiae esse dixerat. ἘE11Μ. d. l. 20. Σιωπῶν γαρ Sententi POStulat, σιωπαν γουν, καὶ φέρειν particula ista γουν et γαρ jam stipra vidimus inter se permutari. HEMST. Ac Vere Cod. Aug. exhibet γουν.

dem ut superior atque aliquot Sequentes, Homero eXagitando impenditur cujus, ut horum Iepor recte capiatur, Omnin 1egendi sunt versus Od. A. 601. nam quo minus obscurum esset quom petat, ne poetae quidem Verbis abstinuit. In eo autem Idoniori loco, ne Lucianum aut limum aut solum putes, jam olim enstiterunt, qui valde tanderentur: διαβαλλουσι ὁε, inquit Eustathius P. 1702. και του τοιουτον τοπον οἱ 'Osινὶρ01μ σαγες tum motas difficultates pro muneris suscepti ratione diligenter removere conatur: quanquam paullo Ostr. 1703. v. 18. facetis hujus dialogi ocis delectatus scribat,

O καταπαιζε ευφυως ὁ Λουκιανος. Ut summi poetae dignitati consulerent, nodum alii secare maluerunt, et violentius quidem expulsis versibus istis binis, EMωλost αυτος ὁ μετ' θανατοισι θεοῖσι Πρπεται εν θαλίνς, καὶ ἔχει καλλίσφυρον φην quibus accedere se testatue Scholiastes parvus : ego bene sinceros eri istimo, qui et a Veteribus agnoscantur vid. Pausan. II. p. 140. nec magnopere caussam Homeri laedant. Fallimur scilicet, qui duabus hominem partibus constare en Semus quatuor Sunt, quas adcurate discrevit Epitaphium antiquum:

Bis duo sunt homines, manes, χαro, virilia' umbra: Quattuor has artes sol loca suscipiunt. Terra legit carnem; lumulum circumυolat umbra porcus habe manes , viritus astra Petit.

Vid. Barth. Adv. ΙΙ, 1. neque multum abit et . ad Aen. IV, 654. nisi quod tres sussicere utat, animam, quae SVerne

I et Originem Suam Petit; χολ Pus, quod in terr dejicit et Nobram, quae quoddam simulacrum ad nostri corporis ectigiem 1actum inferos Pelit porro monet usus hoc ipso Homeri loco. sciendum, simulacra haec esse etiam eorum, qui Per ποtheosin

Di facii sunt quam doctrinam repetit ad Aen. VI, 134 V, 722. nam sibi videtur quodammodo dissentire ad Aen. II, 772 Tale ergo Deorum in numerum relati Herculis εἴδωλον

apud inferos versatur Platonici vero tantum aberant a repudi ndis illis Homeri versibus, ut arcanae disciplinae my-

593쪽

sterium ibi residere non Vulgare arbitrarentur: ο μεν aci μακλῆς δια τελεστικης καθύρα ιενος καὶ των Γλχραντων καμπῶν μετασχων τελέας λυοχε τῆς εἰς πεους αποκαταστασεως, αυτος δὲ μετ' ἀθανατοισι θεοισι τερπeται ἐν θα/ixi, καὶ χει καλλίσφυρον

Hβxim longe secus atque Achilles, qu πρακτικην σχων αρξr λὶν ἐφίετο τῆς μετα σωματος ζωῆς πνὶρετεῖν αυτου υναμενου ταῖς πραξεσιν. Haec et plura Proclus ad Hal. p. 38 omitto Pin dari εἴδωλον in Pli ι tarch. Παραιιυθ. p. 120. D. Lucianum advocavit Gisb. Cuper in Apolli Homer. p. 21. Confer, quae dicemus ad Hermol. c. 7. MEMST. d. I. 19. 's Καλλίνικε Sic erat scribendum Hercu- Iis cognomen est ex Hymno Archilochi, qui decantabatur in Iudis Olympicis, cujus initium Λαλλίνικ' αναξ Hρακλεις. Sic in Piscat. BOUBD. Pag. 202. I. 1. Καὶ ἔχει καλλίσφυρον φην Ex Homo ro, hymno Herculis. BOURD. Ἐχειν, sicut Latinis habere, vir eximios L. Schulfingius illustrat e hoc loco ad Nnee.

Controv. p. 247. adden S, ambiguum esse, rectene Feri inscr-yres HesyCA 'Eχεν, ἐγεγαμηκει quod ad Homeri pertinet Ud A. 269. Propert. I. l. XIII, 23. Nec si coelestem Imrans amor Herculis Hebere Sensis ab Oetaeis gaucii primijugis. Ibi uidera. Brouckhusium. MEMST. d. l. T. Ἀντανδρον Sic Catapl. s. 10. mox diXit πο- βολι ιαῖον dico alibi BOURD. Enistimabant Dimirum vete res, interdum posse cujuspiam vitam redimi, si quis ejus loco Plutoni veluti traderetur Liquet hoc ex fabula Admoti et Alcesti dis suntque etiam ju rei recentiora exempla, de qui bus consulendi L. Casaubon ad Calig. Suetonii, et G. a musius ad Adrianum Spartiani. CLvn. d. l. 15. Μὴ το ἐναντίον ἐστὶ Thom magia in πή ευ-

ρητοι ὁ παρα τῶ Αουκιανι απαξ καὶ ἐπὶ ριστικου ἐνεστῶντος ἐν τοι μκρικοῖς ορα γουν μὴ το ἐναντίον ἐστί. miremur hoc ipsi rarum videri, ac paene inusitatum, cum Moschopulus in A. 'O. Εκλ. regulam Condiderit, ισθι δε, τι το tui, τανοιεῖταιἈιετ του ρα, ποτακτικω συντασσεται. Quod fieri vetat, scriptore ProbatiSsimos non refugisse docet Budaeus C. L. G. p. 953. Non adversabor autem, si quis, ut mollius

oratio fluat, interponi velit, ορα γουν μὴ et ἐναντίον ἐστὶ, καὶ συ ειεν IV φακλῆς ΗΕΜSae. Sic legit Od. 2956. et hinc Schmied. De μὴ cum Indicativo egi ad X, 1. LEHM. g. 203. I. S. V μεν τοξον ΜS το μεν ξυλον γυμνον καὶ προχειρον Sed nihil mutandum. Adlusit ad Odyss. A. v. 606. Γωμνον τόξονδεων ἐπὶ νευρῆφι οῖστόν'

594쪽

Nudum arcum habens, et diservum sagittas. Veteres enim thecas habebant, in quibus, ut arma Cetera, recondit OS UO-qU Circumferebant arcus, ne coeli injuria violarentur. Eos eripediebant, cum re eKigeret. GRAE V . Ibid. Γυιινὸν Id est, extra thecam est promtum St. GUIEΥ. Solebant enim veteres arcus integumento domi in-Voluto S, ne Corrumperentur, adservare. Vid. Od. A. 606.

quo haud dubie respicit. SOLAN. Paullo inferius formulam Obtestandi προς τοί σου φακλεους interpretes Latini, quos etiana Vielandius et remerus secuti sunt, falso intellerierunt in hunc modum: et tuum illuni Herculem delitem Her u Ies quod quid sit, equidem plane non capi quamquam per Grammaticas rationes sic verti potuisse concedam. Scilicet του σου non est ab λύος, sed ab o o derivandum ille tu, de quo modo dictum, et intelligendus ille Hercules quein modo Diogenes velut effigiem ejus, qui cum Ono queretur, in coelo Heben in matrimonium duxisse declaraverat. Vim comicam igitur patet in eo esse, quod Diogenes Per eum jurat, qui et adest, et non adest, et quod jurat per eundem, quem rogaturUs est. Adponam Eclini versionem , quae Certe aliquatenus mentem Diogenis reddidit Cependant, dis mini, e ' en stimii par cela Iercule oui uin' siue Pombre etc. V Ablancotir et . I. ut solebat, Lucianum suum nriit, non reddidit. De Grammatica lege, ex qua haec dicendi Tatio Pensitanda est, ad curate egerunt Latthiae in Gr. r. P. 372. et inprimis inlibauinius ad Platon Phileb. p. 44. q. qui praeter alia etiam locum ex nostri scriptoris Hermol. C. 15. attulit. Hoc tamen moneo, nimis ab hoc docto ami-CO non minus, quam ab iis, quos Iaudat, Grammaticis veteribus restringi regulam, quum ad solum Accusati Uum Pronominum personalium revocetur. Quidni enim cete- Tis quoque casibus Articulus praemitti, ac dici suo loco neque recte possit: Ἀγιό του μου , τω μοι, ac si Ebιὲ, τον

G etc. 8 Certe in ro ipsa nihil est, quod id impediat Usus

tantum Ceterorum casuum rario Grammaticos veteres addu-riis Se videtur, ut justo arctiores Iegi isti fines describerent. Verum de Genitivo hic Luciani locus luculentum suppeditat

exemplum. LEHM.

d. I. 6. Ιαρα Ο. Fl. I. et in recte in reliquis me

595쪽

vitro gemini lateretis Sed non hoc in sensu adhibetur istario cutio apud scriptores Itaque adscripsit pater locUm e dialogo de Sacrificiis, de Iove , quem ait vulgo credi pluere et

tonare, is δὲ λελήθει παλω τεθνεως, ubi Erasmus, it recte, o ab eo Benedictus, et illud nos latuit, eum jam olim fuisse destinctum et de Saltatione , ἐλελ ηθεις, φη, ω βελτιστP, ω- λα μεν OUT Eit, πολλας ὁ τας ψυχας χων, Benedictus, Nescie hαλι te unum quidem hoc corpus , sed plures animas habere. da Necyomantias ἐλtiai θει ἐνιππος ηριας απ0θανων, et, λελη- θειν δε ἐμαυτον ἐς αυτ το πυρ ἐκ του καπνου βιαζ03ιενος Gnoav.

d. l. 4. O γαρ υτος αμφω ημεν Cum hic dixisset. quicquid in se fuisset Amphitryonis, obiisse; quicquid Io-ViS, Vivere, et apud superos frui sempiterna beatitate: illo vero reposuisset duos igitur Hercules esse natos en AIcmena gemellos, alterum Amphitryonis, alterum Iovis filium respondit Hercules, χυκ ριαταιε, ὁ γαρ υτος αμφω ο μεν. Ratio loquendi et sententiae requirit, ut lega νήμην, et vertas, Nequaquam, fotue, solus eniminabo eram. Ego Hercules' solus eram ambo, filius Iovis et Amphitryonis. υτος est saepe μυνος Aristoph. αυτοὶ γαρ ἐσμεν Soli enim sumus et superius in dialogo ercurii et Solis, Goz0 γα ηιιεῖς ἐσριεν, soli enim nos sumus. Λυτος et steti αμφω St, ut apud sae-d um, Aesopus cum solus esse familiα. GRADU Imo potius ἄμφω Subjectum est sententiae nos αmbo pet Amphitryonis, et Iovis filius eramus unus idemque, non duo, Vel gemelli, quos Diogenes modo narraverat. Unde nec Diogenes mente Comprehendere potest notiones dualitatis et nitatis in una natura conjunctas Requiritur itaque λὶμεν , non li ιην. Ceterum etiam montortior aliquanto est Graevii explicatio,

quam cui locus esse possit. LE HAI.

g. 205. I. 1. Ἐν οἰτη Miror, unde prodierit Iectio

quorundam librorum λυθη, illa quidem Singularis, nec tamen prorsus incommoda: nam λυεσθαι de corporibus, quae post mortem vel igne vel putredine OnSUmantur, satis est frequens, nihilque vetat, quo minus cadaver Herculis in cineres redactum dici potuerit λυθῆiαι utram prae altera cli-

596쪽

586 ADNOTATIONES gam, vi sane dispicio. Quid si conjungas το δὲ σωμα ἐλυ- θν εν Oὶ'r' nain inmermoti in quoque . T. τον Ηρακλέα υ

'Eλυθη ut per se maXime placeat de Hercule dictum in Oeta

monte combusto, in hac tamen Struct ara Vereor ne n agno .

per impediat facilem demoras rationis Cursum. Quippe argumentatio Diogenis fit a locis tribus ubi tres sint naturα diversi Hercules, ut in singialis triuia istarum enuntiationum εupplendum sit Substantivum Verbum, quod in prioribus omittere placuit Diogeni. Jam si in tertia verbi Substantivi Ioco inseras λυθη hoc facile fieri potest, ut etiam cum Prioribus duabus conjunctum, sensum efficiat a philosophi mente alienissimum ob eandem caussam et vehementexequidem intercesserim, si quis forte inde, quod voces ἐν tarii in Cod. Aug. desunt, colligere velit pro εν ιτη legendum CSSe λυθη, quod Verbum, nisi fallor, docto cuidam homini originem suam debet, qui id adscripserat ad verba κονις ἐει γενομενον aliunde explananda. LI. ΗΜ.

d. l. 6. υτος δὲ υ μα Λέαν Lepidissime Diogenest

λω9. Nihil quidem hic est difficultatis; sed venustas tamen hujus loci perspici satis nou potest, misi Obversetur memo. xiae locus Homeri, ad quem adlusit. Is est Od. A. v. 600. To δὲ ιιέτ' ιςενο σα βιην iρακληείην

πραεται, ἐν θαurὶς , καὶἰχει καλλίσφυρον Ἐβην. Post hunc victi Herculem Simulacruma ipse ero cum immorsalibus Diis Obiectatur convit iis, et habet Pulchris pedibus Heben. Verum pro φευδολογίας in luciαn Μs habet η υχρολογίας iam frigidae sententiae optime sane quid sit ψυχρότης et νυ- χρολογία nemo potest ignorare, niSi qui nec Longinum, meo alios Rhetores vidit. GRAE V.

d. l. 10. νυχρολογίας Sic praeter s. r. P. κ.

Cou. et ed. I. SOLAN. Quanquam νευδολογια non abhorreat, et Isocrαte των λογίον του τερατείας καὶ Ρ ευδολογέας μεστους sub initium Panath ac ribb. IV. p. 432. ij των πλοῖγριόνων θευδολογίας καὶ τερατεία χαριν diXerint, φυχρολογίo tomen nu-Ctoritate membranarum suffultae negare non potui, quin pristinas in sedes remigraret scilicet genuinam Ocem, quod

597쪽

Pag. 206. l. 6. En τῆ λέι νη ἔστως Respicit omnino locum Homeri d. A. 582. Aristarchus tamen haec ut notha respuebat vide Schol. Pindar ad Olymp. d. I. V. T. So-1.AN Ad Iacum constituit Noster, quem Homerus fecit Εσταο ἐν λίμνli, ' ὁ πρυςέ2ιλαζε γενεέω 'aum fere sequuntur uines , et apud Ciceronem poeta Tragi Cus II it summam aquam adtingens, enectus siti Tantalus. Ne autem, sibi rem esse cum Homero solo, non clare demonstret, imminentis saκi, quo suspenso ad poenasque ceteras addito posteriores Tantalum expavesecerunt, nihil omnino meminit alioquin poterat hanc cenam ornasse

commentum illud. Vid. Schol. Pindar ad Olymp. A. 7. Ἐπικυψας illustrat ricaeus ad Apul Mil. I. p. 50. ΗΕΜST. Eadem verba leguntur in Do Luci. c. 8. unde suspicor huc delata ineptam autem faciunt Menippi interrogationem pa-xiter ac verba ἐθεραπευον αλλ ηλους supra Dial. XI, 1. Diogeni tributa absurda esse adparuit. Neque vero nunc enistimo melius ea habitura, si , ut Iim putavi, uni sequentibus Tantali verbis hunc in modum conjunxeris: Oτι, ω Μένιππε, απολωλα πο ου δίψους επὶ το λίμνη στως omnino

ejectis nihil profecto desideraveris. Quod autem ἐπὶ pro Homerico ἐν dictum, de eo alias ad locum de Luctu. LIIII. Pag. 207. I. 3. Ἐν Λυδία που In Sipylo sepultus; quod ejus monumen ituri θέας αξιον Vidit Pausan. II. p. 161. Sipy- Ius autem et Lydiae et Phrygiae contribuitur Hesych. ἱ--πυλον, ορος υδίας καὶ Φρυγίας. versa terrae motu Sipylas fabulae fingendi licentiam dedit vide Strabon XII pag. 868. C. E Trago dumenis Asclepiαdae Sunt depromta, quae scripsit Schol. Homer ad Od A. 581. Jovem ἐκβαλειν τὸν Tανταλον τῆς ἐν Ουραν διαίτης, καὶ ε αρτῆσαι ἐπ ρους η η- λοὐ κδεδεμένον τῶν χειρων, καὶ τὴν Σίπυλον ενθα ἐκεκηδευτο, ανατρέψαι. Plures, quos, si libet, de Tantali miraculo

consulas, suppeditabit ad 'gin. F. LXXXII. Th. Munker.

d. I. 8. ἐδιας μγ ἐνδεία του ποτου, . Longe quidem ab hac opinandi insania Tantalus abest, si Dioni Chrys. cre-

598쪽

dimus r. I. p. 97. A. tyranni, inquit, omni terrorum genere circumsessi velut inter cuspides corpori undiquaque im

γαρ dri ετ cp0βεῖται ανταλος ιιὴ Gro θαννὶ Euripidis expres sit locum in or. V. . Verum Lucianum tuetur, nihilquae eum temere di Nisse probat Xenophon ipso fine Oeconom. Sῖς τε ο ανταλος ἐν δου λεγεται τον in χρονον διατρίβειν φ0βουμενος ιγ ὁὶς αποθανγὶ unde non obscure colligas, e Veis teris cujusdam ingenio poetae commentum illud emanasse, quod Tantalo secundae mortis metum adfinxit. Fieri vix Potest, itin eodem Lucianus, etsi suo satis dives, nihilominus antiquorum facetias Kpolire atque in lucro ponerosolitus, mentem retulerit Clarissimum autem ignorantiactdescriptorum est indicium εἰς mutatum in mi , quia venustatem dicti Lucianei mini in capiebant post αλλον μετα τουτον δην si accedat languidum hocce η τερον τόπον, multum deteritur lepos orationis contra θανατος εντευθεν εἰς τερον το- πον cumulatam sententiam ac nitidius instrvictam facit, pa-Tum discrepans ab illa μεταβολu εντευθεν εἰς αλλον βί0ν, quam commemorat infra Dial morti. 26. Aesc in Dial. ΙΙΙ. . . ωςπερ εἰς τερον u αποθανουιεενος Agatharchidae locus oci similis aculeum habet apud hos. p. 720. quem e libentius totum repraesento quod et Homerum tangat, neque a seciano non videatur fuisse cognitus: Tων ε ετaiλλαχ0των τον βίον επὶ σχολῆς προς ' Odυσσέα διεξερχεσθαι παντοδαπn ἀδολε- οχψαν, ἐκ in ciu0ρφου σκια το τῆς υ φεως γινωσκοντας ἰθέωρεα, malim ἐπὶ τMi o u et sine dubio γινωσκοντα, nimirum ly-xem infelix horum, ut consuevit, interpres Scholius καὶ Τους ιεν αυτων oe s του pro binis posterioribus oculis foedo Corruptis Sse reponendum i αατος liquet o inferna scena,

quam Homerus adparavit Od A. 50 95 152 225. 231. ου

κοιλίας, ου βρόγχους εχοντας ' τερους ὁ φ0βεῖσθαι τον σίδηρον

των οὐ τυπους ἐν πορθμίδι διολεῖν χοντας αρωνα coeκλη-O0ν καὶ κυβερνήτωὶν ξνα μὴ καταστραφεντες κτορας πιδέωνται παλιν. Nonne tibi videntur, quod ad res quidem et fabulas inferorum adtinet, egregie sententiis inter se conspirare Agatharchides ac noster Lucianusi sane siceriistimo praesertim huc ultimum illud conu ni de iteranda funeris elatione, si forte sine vectore perito in Acherontem mersi manes O . xiantur. HEM T.

599쪽

IN DIALOGOS ino 1 TUORUM. 5894 d. I. 10. ις τερον τ0π0ν Illud εις agnoscunt omnes impressi abest ab X. et P. uti et ab ed. I. iii quibus pro eo legitii 4 non incommode. Magis tamen adridet εἰς sic enim Noster iterum Dial. XXVI. μεταβολεὴλ τευθεν ἐς ab νβιον SOLAN. d. l. 14. 'Eλλεβ0ρου Cogn. 50 Sor AN. d. l. 16. ην sil=αν Dirierat initio Dialogi πυλωλαυπο ου δί)νους, ut AristoPh. EqU. v. 531. δί i in ὁ απολωλιος' et o δίενει κολαζεσθαι nunc nautato genere δίη αν Non vagis ergo Noster distinXit, quam Olbi. VI, 31. Utrumque onctias. Hoc Grammatici vetu Stius, quippe solum ab Homero Surpatum statuunt illud recentioris notae eo factum est, ut in membranis antiqui Saepe commutentur, prout librarius vel doctior suum scriptorem ad Atticam loquendi formam.

vel rudior ad quotidiani sermonis usum redigebat. Sic in Dione Chrys. p. 133. . pro di par vel δίψαν alii codices ιη ος praeferebali : eadem arietas apud Thii did. VII, 87. ubi plura notavit erudit. Dulcerus his etiam Luciani verbis usus.

λεβ0ρος επὶ ρσενικου, ου et ἐλλέβορον verum est, quod observat hoc vergentis et prolapsi illud Veteris est Graecismi sic Theophrasius et Dioscorides, ελλίβορος ὁ λευκος, μέλας Meminit hujus loci Erasmus in Libe elleborum. Θαρρει mox nihil aliud, quam siέλει, eoque modo saepe ponitur apud Plato iem, ut alterum in alterius vicem facile possit succedere. ΗΕΜSΥ. f. supra Dial. Ι. X tr. Diall. Mari . II, 3. et alibi. Cogita ne solicitus sis relinque hoc meae, vel

aliorum, curae. TII M.

d. l. 3. Θαρρει Notandus hic hujus voculae usus: non enim, quomodo Uulgo usurpari solet, bono anim jubest esse Tantalum; sed aliud quid vult, quod nondum satis adsequor. Nisi forsan legendum sit iterum ληρεῖς. Certe iis, quaei hic Menippus adfert nulla consolati inest.

parto lego Doctiss. ensium Lecti Lucian P. 235. HAM. T. L

600쪽

e. 2 bonum Consilium Secutu omiserit, hic, quatenus saltem huc pertinent, XScribere placet: DRIanere, apud Latinos, ut et μένειν, ne non πομενειν Pud Graecos, etiam pro exspectare sumi nemo Paullo humanior ignorat. Ut vero La

tinis etiam manere dicitur id, UO Sperandum eri spectandum τε sit ut, Oen vel Praemium istiusfcu me manet ita Ieperio το, πομένειν sumtum ab Luciano, apud quem in Morti Dial. XVII ex tr. ait enippus Tantalo, O πάντες ωςπερ συ ἐκ καταδικοὶ διψωσι, ου δατος αυτους υνυπ0μένοντος Haud omnes, elut tu, Pro Poen habent, quod sitiunt, aqua ilias non manente ' b. e. Inferorum reliqui nec illi quidem bibunt, nemini tamen sitis pro Poena irrogata est, ita Ut aquam nunquam Sit nucturus. Nescio an hic usus τουωπομένειν vulgo si ita notus Certe nec Interpres ejus loci mentem satis intellexit, neci Stephαnus de hac notatione quidquam memorat. Eum. d. l. 23. ατ ε κεινο αυτο Ut non desiderarem αυτο, si abesset, ita nunc, quandoquidem eristat in cunctis edd. EXCepta 1. Ur repudietur, cauSSam non video. In Diali. Deor. XX. p. 64. κατὰ τον ἐμον ουτωσὶ δάκτυλον ΗΕΜST. Ibid Ἐκεῖνο αυ o Respuunt illud αυτο οπ. Et FI. Agnoscit . cum reliquis impressis. Faces Sut ego etiam auctorsim . SOLAN.

apud inferos nomenclatorem agit in memoriam revoco venustissimum Properii libaΙ. EI. 21 qua pro salute puellae

vota facit, et, ut suis precibus faveant Pluto ejusque conjux, Satis esse apud infernos formosarum confirmat pulchram in superis locis unam vivere sinante Sed ipsa summi Poetae

Sunt apud infernos tot millia formosarum rPulchra sit in superis , Si licet, una locis. Vobiscum est Iole, vobiscum candida Tyro, Vobiscum Europe , nec proba Pasiphae, Et quot Iona tulit, vetus et quot Achaia formas Et Thebae, et Priami diruta regna Senis. Hic, ut vides, dormas tantum femineas enumerat, Tyronem inter has inferis etiam heroinis adscripsitio nerus, quod erudite notat L. Vossius ad Catullion; quaedam mihi Propter Luciαnum notanda : in superis, inquit Propertius locis: aput Nostrum saepius simili ratione manes adpellant τους

γῆς res humanaa hinc emanavit loquendi formura superos ae

라틴어 텍스트