장음표시 사용
611쪽
ψασθαι Sapientem suum, Plagarum etiani, si ita res tulerit, tolerantissimum votat Galenus in Pro tr. Diogenis Cynici,quein magistrum ut Menippus imitetur, nihil abhorret, hi storiam referens, qui ad coenam Vocatus hospiti, quod turpiorem alium sordidioremve locum non inve Diret, in faciem
ciani nomine latens c. 56. mulier ista figura membrorum niti I-to contractiore, quam fueram dudum, me CONSPicata, προς- πτυσασα ιοι, Onsu, inquit, in malam rem hinc α me facesses etc. rariore structura Noster usurpa it in Sympos cap. 33. προςέπτυσέ τε τον Ζηνόθειιιν. in προ πτυd ιν τινὶ πραγμ&τι, quam Curique rem abominari, devectam longe a se adsPernari, et, quod Liatini dicunt, consputare Aristaenetum, Si Ue Uicunque Epistolarum illarum sunt auctores, non enim Omnium unum esse censeo, II. P. 20. καὶ βδελυττεσθε ταῖς αρ- τέως περιποθήτοις προςπτυοντες si δοναῖς et αstidiose Nersa mini summo nuper studio desideratas CONSPulantes OLFta es:
quod tractum ab Epicuro ejus enim est apud Stob. p. 159.
Βρυαζω τω κατα et Goauατιον ηδε υδατι καὶ GρΤm χρωμεν0ς, καὶ προςπτυω ταις ε πολυτελείας mi δοναῖς ' Vae, si Vel nomen abfuisset, non sententia solum, verum ipsis etiam vocabulis philosophum eum designant nam praeter alia Voces inso
lentius formatas hujus scholae sunt βρυα ιν et βρυασμοὶ, doctis interpretibus parum intellectae, ut ex Plutarch Iiquet T. II. P. 1098. B. 1107. A. et προςπτυειν τω καλω καὶ τοῖς κε- νως υτο θαυμαζουσι, quod Dicuri dictum profert Athen. XII. p. 547. A. illudque Metrodori, πολλακι ποOςεπτυσαμεν ταῖς του σωματος ἡδοναις Plutarch. T. II. p. 1088. B. Similis usus in περιπτυειν τι, quo Stephani potest in posterum locupletari Thesaurus, apud Aristaen I, 21. et qui hoc verbo delectatur inprimis, Simplic ad Dici pag. 52 66 103. 135. 144 229 278. Iam si animum adtendas ad Luciani sales, locique iationem, optime lectionem hanc congruere patebit. Modissimo mortalium Sardanapalo alapam luculere
Menippus parabat dum capitis ejus fragilitati metuit Aeacus, periculosissimum inceptum inhibuit Menippus autem, ne hominem invisum nullo adficeret dedecore, ut esseminatum illum saltem conspuere liceat, petit in hac enim contumeliosae despectionis nota nullum erat frangundae calva-
612쪽
xiae periculum; ubi, si Sardanapalum imprudentius et ι ιαρωτερον siris Set ampleNatta S, omnem illam forte osseam larvam longo luxu permollitam contrivisset In Catapl. c. 12. de servulo nequam conqueritur ega penthes, qui se in fu-
ita lectioni vulgatae patrocinari adgrediatur, quasi Menippus in ample Num ire Sardanapali tanquam mollis et cinaedi cupiat, is multum vereor, ne ab instituto niciani longe aberret me nunc dicam, Verbi structuram, NUam repudiavimus, FriUS esse veterum .i Kemplis adfirmandam. HEΜsΥ. Schmiederit quum edidisset προςπτυξομαι, quod omnes libri exhibent, postea Hemstcrhristi emendationem alterutram probavit, ut ipse profitetur in T. II. p. XXIII. Iαffhiae contra edidit quidem προς ττυσω εεν, neque vero, quo eram Rogenuinam haberet hanc lectionem, sed quod juniorum lecto-τ iam pudicitiam vereretur Quam quidem rationem ut ma-κimi facio in probo juventutis magistro, ita tamen in veteris cujuscunque scriptoris editore vel interprete equidem admittendam ego. ihi certe nunc id agendum cogito, ut, quid vere Lucianus scripserit, moi quid tum scripsisse malim, nccurate exquiram. . Praecipua, vel potius una, quae Hem
sterhusium movit . caussa Grammatici generis est negat eruditissimus vir, recte dici Ἀροςπτυσσε αἱ τινι quum fere Graeci, et ipse quoque offer Diad. VII, 3. diXerint τινα προςπτυσσεσθαι negat autem hoc, quod ipsi nusquam ejus
structurne Xemplum sic currerit Di quod sane in tantae doctrinae tamque profusa, lectionis viro aliquantum valet. Verum etsi concedam, Ssiadam et reliquos Grammaticos veteres, qui προςuτυσσεσθαι cum Dativo Conjungi scribuni, lividas e g. sic praecipit: πυοςπτυξομαι πρ0ςοκυν igObιαι an προς- M'risOμαι;) περέπλακλὶ Gobtαι. 20ςπτυσσω, δοτικὴ - hunc nostrum locum ante oculos habuisse, et nullum alium non ariane omnino contemnendum est, Vel Prorsus ejiciendum,
tale testimonium, vel propterea, quod hinc patet, Grammaticos istos nec improbasse istam Verbi προςπτυσσεσθαι construendi rationem, nec etiam de integritate hujus lectionis dubitasse. Verum etiam per se ipsa se Vindicat haec structura, nec deficiunt argumenta ex ipsius Luciani usu deducta , quibus bonitas ejus probetur Scilicet verba cum πρ0ς Composita omnino vel Accusativum, vel Dativum, habent
comitem, prout L ratio cogitatur quae objectum inter et verbum ipsum intercedit. . Linguae matura facile patitur πρ0ῖπτυσσεσθαι τινα dici, ubi Velis amplecti Γα7uem, se προς-
613쪽
pla, alia similia XI tutari ipso IO soram. Et statim sticis currit illud ipsum προς ιτυαν, quod tam egregie Henasteriusi noster illustravit. Quod quum semper cum Dativo unctum reperiatur, e Cum ς, in uno tam ei loco, rariore, ut ipseu temst rhilsius fatetur, structiιr usursavit Vos ter cum Accusativo in Sympos cap. 33. 1. Di r OPrie est id, ii odiatirii dicunt consputare aliquori. Porro brasi προςβλέπειν τινί vuIgo uota et in Luciano frequentissima est. Est tamen Iocus, ubi Dativus adjunctus reperiatur in Alex. c. 42. Ubi incidas in verba indubitata, ει τινος γυναικι προςβλίχνειε. Quid, quod in uno eodemque libello scriptor noster ejusdem Verbi structuram varias Se deprehenditur: προςευχεσθαι Scilicet cum Dativo Hermo t. o. 40. προςευξαμενος τ' siti, et cum
Accusativo ibid. C. 5. μετα των θεων καὶ υἱιας προςξυζ0 ιεθα Σπερνεφέλους γενοι ιθνους Alterum cogitatur, ut Preces adfer e, iterum ut Precari. Pluribu non ut opu esse, ut intelligatur, etiam προςπτυσσεσθαι ab Un eodemque scripto-xe nunc cum Dativo, nunc cum Accusativo, conjungi Otuisse. Iam quemadmodum Diali Deor. VII, 3. Venus optime dicitur Mercurium infantem πρoςπτυξασθαι, ita non minus recte h. l. enippus dici potuit Sardanapalo προς ιτυ- ξεσθαι. eo dissiteor salva judicii Heλnsferhusiani elegantia, magis mihi convenire in hunc Iocum Videri πρόςπτυξιν, qua I Izrρ0ςπτυσιν semi Viri hominis. Nam hujus vis magis est uni versalis caditque in omnes, quibus contemtum nostrum clarissime significamus : illius singularis est et definita, caussaque nititur ea, quae in ipsius loci indole constat. Γυναικsiovdiκ erat Aeacus Sardanapali cranium, et jam ανδρ0γυνον ipse Menippus vocat hominem. Nunc quale verbum majori jure e Xspectari possit, quam quod in hanc semiviralem naturam quam maXime congruat Atqui hoc erat προς ἴτυσσε-cθαι illud, quod nobis omnes tum scripti, tum impressi, libri suppeditant L EI M. d. l. 14. ' Ευφορβρ Lege mena . ad Diogen Laert. VIII, 5, 11 Ghn ad Aelian V. H. II, 26. uterque Lucianei Ioci meminit. HEMST. I bid. 'H Amoλλου Quia Apollinem eum esse crediderant discipuli Diogen. . p. 216. D. E. Porphyrius et Iamblichus Sed offer ipse adeundus Gall. c. 16. SOT ATT. g. 216. l. 2. ρυσου ο μηρ0ς Passim hoc BOURD. Tangitur fabulosa illa narratio de aureo Pythagorae femore, quod ipse vel aliis narrantibus, ut Plutarch in vit. Num .,
614쪽
tone palam, Vel Secundum alios, ut Diogen Laert. IIII, 11. Ab aridi Scuthae, quo divinum se homine ui esse declararet, monstrasse dicitur Re huc usque nondum satis disquisita.
Eacl. l. 8 ουδεν ἴσον κυαuot Diligentiam effugit hic lo cus eruditissimi RitterShusii ad Porphyr. Vit Pythag. pag. 66. 67. ubi multa de hoc Pythagoreo praecepto studiose collegit:
inde disees in animo fuisse nostro, ut Clemens ait, τ επυλ-λiον ἐκειν , in quo τρωγειν Ct σλιν pro τε φαγειν, et φαγεῖν alii praeierunt Eustathii locus a Casau bono ad ista ticiani declaranda productus exstat p. 948. v. 23. Eundem vide ad II. I. p. 75T. V. 42. ubi quae scripsit Uinta sunt ab Athon. II p. 65. E. Sext. Empir. L . III. p. 184. νεοι δὲ ἀττον Gi τας κεφαλας parti x Aegyptios sacerdotes eo enim haec Pertinere puto φαοὶ των πατερων ἰ κυαμους observat Fabriaci1ιs, qui a pleris in En Peclocli tribuantur, O Phe versus adis scribi a Didymo Geopon. I, 35. quod in pluribus esse fa-Ctum alias ostendam. Zaratae Chaldaeo grande hoc arcanum Ythagoram debuisse refert Origenes, quem Vocant, Φιλ0 i. c. II. P. 42. Portentosum opinionis mirificae documentum prodit: si quis fabam ejusqiae florem ollae inditum oblitumque in terram defoderit, postque dies paucos rete
quae vel auditu sunt tremenda. Dicetur amplius ad Vit. Auci. c. I. interea ege . . indet de Vita Funct. Statu Sect. V. HEΜsae. Vide pereruditam et ingeniosissimam de Pythagorae κυαμ ti disputationem inmisceli. Observv. A. 1735. pag. 417. quam qui legerit, nihil est, cur quicquam amplius a nobis desideret. IDEM in Addendis Salva hae
honorifica nec sane immerita peritissim judicis censura, longe ante absum, ut absolvis Se Virum illo Doctum quaestionem de cyamis Vthagoricis persuasum habeam. Retractare omnem caussam et a principio ad finem Usque disputationis illius viam persequi, non est hujus loci neque adeo omnino nunc UBeram , quo tandem jure Sub κυαμoi non fabae, sed ova, intelligi possint, et quomodo talis opinio Plutarch. Symposs. L. II. quaest. 3. et Athen Deipnos L. II. c. 24. deduci posse existimetur. Verum in eo certe hic graviter taxandus videtur dissertationis illius auctor, quod eorum, quae Lucianus in aliquot locis de praecepto isto Pythagoreo proposuit, sive callide, Sive negligenter, mira Oxem, quam debuerat, rationem habuit quod si rite fecisset,
615쪽
nescio an aliqUantiam ipse mutasset sententiam suam. Hoc certe o patuisset claris sinae, de vis Llcianum nusquam nuobscure quidem cogitasse. mo sub κυαμοι Scriptor noster,
ut fere onmes alii, fabarum quoddam genus intellexit, quamquam fortassis illud non satis distinctum ab aliis e neribus. Nam quod h. l. κυάμους auctor vocat, idem Dial. I, 1 et XXII, 3. 0 ρμοι vocatur, et in priori quidem loco etiam diserte ab cooῖς distinguitur. Jam quum θέριιους Constet esse lupinos iidem lupini etiam in Galli locis c. 4. 5. et 18. quae sola respexit Vir ille Eruditus et in Vit. Auci. c. 6. sub κυαμιο i intelligendi videntur idque tanto certius, si posteriorem hunc locum cum aliqua diligentia perpendas, ubi enodi νειν κυα ιον τι χλωρον ἐοντα non magi Cum ovorum cogitatione conciliari possit, quam quod deinde Atheniensium mos memoratur, magiStratu Suo Per κυαμους Creandi.
Praeceptum igitur Pythagorae κυαμων απέχεσθαι Siquidem vere illud exstitit, de quo equidem Valde dubito, quum
Aristoxenus certe, arisso telis auditor, neque adeo Contem
nendus auctor A. Gelli testem A. IV, 11. plane contrarium de Pythagora adfirmaverit, praeceptum ergo illud Pythagorae haud dubie ad fabarum genus, quo lupino vocant, oster retulit. Sed caussam praecepti si quaeras, aliter Eea in aliis locis loquitur. Et in Gallo quidem c. 18. Pythagoras ipse per naetempsychos in in gallum gallinaceum mutatus ingenue, ne tamen Sine pudore, fatetur omnem rem
nihil fuisse, nisi glaucomam, mysticae indolis et peregrinae originis, quo obstupefacti omnes ac magnum latere in his arcanum opinati, alii aliter rem conjicerent et interpretarentur. πορρητον ibi ci ἰτίαν dicit. Sed magnificentius et paullo clarius idem in Vit. Auct C. 6. faba vocat Sacras, et ιαfuram iis inesse dicit admirabilem, quam deinde ita describit, ut illinc Ium aliqua his nostri Verbis: ουδὲ ἶσον κυαιιοι, καὶ κεφαλαὶ τοκηων adfulgeat patet enim e utriusque loci comparatione, quae in Versu illo Pythagorico dicantur, κεφαλὰς τοκρηιον explicari in altero loco per ἀνδρεια ι ιορια, quae nihil aliud esse possunt, quum testiculi viriles. Similitudinem igitur Iupinorum et testiculorum vixilium caussa nividemus propositam, ob quam lupini sacrosancti habendi, ab eorumque usu abstinendum Pythagoreis videretur. Quomodo autem κεφαλαὶ τοκνὶων testiculos hominum, ἀνδρεῖα μο- για significare possint, et qua in re similitudo illa Iupinorum cum testiculis quaerenda sit, Videant alii, qui arcanarum disciplinarunt me studiosiores et peritiores sint scrutatores De altera. quae in Vit. Auctionis Iouo adfertiar,
616쪽
604 DNOTATION Ex praecepti Pythagorici caussa ab Atheniensium instituto publico desumta, jam non est, quod diutius lectorem mo-xer. Alias, easque permultas et fricta caussas ejusdem do-gniatis recensuerDiit et illustrarunt tedemannus in Gri
κλοὶτ πατρωνυμικως ' altum hac de re puc reliquos scr*torcs silentium esse queritur Aufferus Litera mutata difficultatem omnem expediet fio ὁριδης hoc enim sanguine nobilissimo Solon erat creatus Plutarch de patre ΕSecesti de xi γαρ Lo
tta εἰναι κλίβανον. Hesych de pane ρυπαρω alii diaerunt Liuis clara Lerii ph. sic post αυτοπυοίτην. BOURD. Ibid. ' σταῖς φλυκταιναι etαὶ λυκταίναι pustulae sunt et corporis et panis sub cineribus cocti ardore ignis excitatae in pani bus etiam ἀττάραγοι, quam Vocem ingeniosissime restituit Callimacho Ep. XLIX. magnus Dentibus: Iura diximus olim ad Poll. VII, 3. Venuste Noster tale verbum posuit, quod Empedocli non minus, quam subcinerili pani conveniret, de quo Gaiaher in Post h. cap. XXII. P. 675. Saltus Empedoclis Aetnaeus a Luciano saepe Priaεcisque Ecclesiae patribus irrisus quam fidem apud se mereatur , frabo, Vir emunctae naris, ostendit VI pag. 423. B. E δε αυτ ἐστὶ πιστὰ ΟυκἈπιστητεον σως τοῖς reρὶ 'Esιπεδοκλέους λυθολογηθεισιν cujUs ego sententiae libenter subscri
irr. est ad Empedoclem potissimum respeSiSSO Cen Sueruiat,
calculum adjecit P. Faber Som. I. c. 10. P. 50. quorum ta-
617쪽
moti op In Ionem minime probandam e Nistimo: hos eruditos homines Luciani loca non fugerunt. Ut autem Empedoclis: ενοδοξίαν Noster eXagitat, Sic non minus criter , hac qui dem in caussa nihil dissentiens, Gregor Nazianet in Anecd. Muratorii pigr. 84 85. et Stetit. I. p. l. Longum foret celeros ejusdem gregis recensere, quibus hunc in campum eAspatiari voluptati fuit. HEΜs1. Pag. 217. l. 1. αλκοπου Λια την κοηπιδα χαλκῆν. In
equos, Iliad. XIII, 23. Sophocli in Electr. v. 492. Furias, atque adeo h. l. Iudibrii caussa Empedoclem sic a Menippo
compellari, Observat ad h. l. Violam dius. LL11Μ. d. l. 6. Ἀναξ ιον Miror, inter tot viros doctos neminem repertum, Cui mendum Vulgatarum edd. Vae hic α ιον legunt, suboluerit. d. I. αναξιον, ut edi Cura vim ris P.
etiam et L. et Iensius ipse genuinam esse lectionem demonstrat. Sic Lucianus logui amat: Vid. Quom Hist. Conscr. c. 26 et Diali Meretr. XIV. De Empedoclis interitu varia o sunt sententiae vide Strab. I. p. 274. Div. acri P. 230. Kemiel et Ger Art. Crit p. 221. Suid. v. 'Aμυκλαι. Vide domori. Peregr. . . ubi magis graviter ista tractantur Empe doctem enim illic videbis latere voluisse Uam mortem verum, quod e aliis discimus, sive vis ignis, seu alius aliquis casus crepidam ejus aeream Prodidit, quae rem totam aperuit Fabulam esse censet Dacertus ad Horat Art. Poet. 461. quae etiam T. Fabri sententia est, quam in nota ad illum des Peregrini morte locum Vide, et, si ita Videtur, ad examen revoca. OI,AN . Utrum Uis erat, flagitante sententia, recipiendum, vel ciet 0ν, Vel υκ ἀναξι0ν οντα. Orin. Συναγ. Ιστ.
nippus, easque formae notas, quibuS, Ut vivum vetere solebant, Socratem Aeacus describit, Dihil ad eum discernen
duni valere, sed omnibus aeque mortui e SS Communes, Iocatur. Simus erat Socrates inter Supero et Calvus, eamqiae
ob caussam Sileno comparatur Schol. AristoPh. ad Nub. v. 223. ἐλέγετο ε λ κ9ας ς λὶν φιν αιλην ' παρeμφαίνει σιμος τε γαρ καὶ φαλακρος λὶν nam ibi facetissime Comicus illi; ut verbis Socratem facit, quae Sileno tribuerat Pindarus cum
Olympo colloquenti. Talem depingit illa mirabilis Alcibia dis laudatio tu lat. Symp. P. 1202 et . 1203. A.' O mi re
618쪽
mo συας audit. Hoc autem praecipulam Suae formae decus,
1 erat ioco ad unguem factus, defendit ipse Socrates in Aeno si Symp. p. 519 520. nam tali eum dicto tetigerat Cri tobuIus P. 515. V. 28. ν Αία, τὶ παντων Σειληνων τῶν ἐν τοῖς Σατυρικοῖς ὁραμασιν intelligo ; longe aliter atque interpretes
tri σχιστ0ς αν μην' dditque AenῬhon, o δε δεκρατης καὶ ἐτυγχανε προςεριπερης τοττοις ων. Re tamen vera singulari vultus pulchritudine Socrates nec gloriari poterat, ne profecto cupiebat, qui eriternam speciem despiceret internam solam adis mira etiar quare Theodortis de Theaeteto adolescente in cognomine Platonis dialogo P. 107. νυνδε, καὶ μή μοι xθου,
Athen. V. p. 219. A. Iaac. Tyrium Dissertati. XXXVI pag. 375 οι σι ι0 καὶ οἱ προγαστορες. Iulian. Caes. p. 314. D. Si nos CalV. Enc P. 69. . Atque adeo non jam suspicor verba Varronis apud Nonium p. 25. ut olim ad Poll. IX, 148. de Sileno, sed paene mihi persuadeo de Socrate esse intelligenda, modo parumper emendata huic homini adcommodenis tur Nonne enim unum quod etsi retineri possit, malo tamen, donne enim e eum encm scribunt esse grandibus superciliis, Silonem, quadratrum fieri certe non potest, quin in Satyra Menippea Γνωθι σεαυτον, unde haec sunt depromta Socratis Iorro meminerit. En Latinis similes formae philosopho
Omnes ala sunt; quαre es omnium hoc insigne sis Aeac , ,ntim illum dico. Men. Et illud simile simi enim omnes. Lu
Luciianus voluisset hunc in modum, uti Vulgo legitur, scribere, meo judicio scripsisset ἶσον. At maluit vulgatissimum illum Hellenismum, quo et infra utitur in Reviviscentibus
C. 13. Ιολλας u0ίας ρω ο γε σχημα, καὶ το βαδισμα, και τὴνεήναβολγην, Iullas similes inter se esse video, quantum et ad habitum, et ad incessum, nec non estilum et Sic PasSim. JENs. Arautiora haec esse identur. MEHM. g. 218. l. 4. Πολλοι τῶν νεων etc. Legitur in ed IlIonibus: πολλοὶ των νεων φιλοσοφεῖν λεγουσι κω ταγε σχηματα ειυτα καὶ τα βαδίσματα εἰ θεασαιτό τις, ακροι φιλοσοφοι μαλα
πολλοί τα δ' αλλα Ιωρακας ιμαι. Hunc IO Cum foedatiam esse, dudum vidi; sed quomodo purgari PosSet, non videbam. Exciderunt enim Voces, quas ubi e MS reposueris, cogno-
619쪽
IM DIALOGOS MORTUORUM. 607sces maculatum. Sic autem in illo scribitur πολλοὶ τῶν
ros idi. en Sed id vitalis ad te enerit Aristippus, et ipse Plato De Platoriis et Aristippi luxuria vide Theodores. θε- ρ ευτ. . e ipso Xenophonte vide et Athen XIII. Deipno soph de amore Platonis in Archean assum Colophoniensem. Inde et ab Antisthene Σαθων dicitur, quasi diceres Priapum Athen lib. XI. Sequitur, paucis verbis interjectis, qui pravnlaborat interpunctione locus, Mem Sic Te Stitues Ευdcάμων, ω Σωκρατες, ανθρωπος εἰ ταγε τοιαυτα παντες υν- θαυόια- σιον lavrat. ανδε re γενοῆσθαι, καὶ παντα ἐγνωκέναι ταυτα δεῖ γαρ ιομω ταλγὶθες λέγειν, Ουὁεν εἰδοτα. Felix homo es, Socrata res. In his omnes te irum admirandum irisse existimans, et om ni ista nobisse, cum nihil, erum nZm diCcridum est, scias.
II in Socratem alii fuisse idiotam dicunt, et vere dicunt.
d. l. 5. Aκρο φιλοσοφοι μαλα πολλοι Supplet hic quaedam S. Graevii Possit tamen sine isto supplemento
locus hic constare, modo tollatur importunum punctiim post φιλοσοφοι. Quoynodo se res Athenis habenti Men. IIulti noui liorum se PhilosoPhari Praedicant et quαntum ad Psum habitum et incessum, si quis os consPiciαt, summi Philosophi sunt quanε plurimi ceterum idisti, Pinor, qualis oneri ad te Aristippus etc. Liber Vero ΜS. quo usu est Vir Cl. ita Supplet, ακροι φιλ0Goφ0ι, μαλα π0λλοί. Σω. ριαλα πολλους ἐωρακα. με. αλλέωρακας ista et c. Num quidem credibile est, fingi hic So cratem, qui jam dudum esset mortuus, vidisse νίους illos, iactantes se esse philosophos 2 In bis. d. l. 6. Σω Μαλα πολλους Κωρακα. m. 'Aλλα' Ita huno
Iocum restituimus en ed. I. confirmaturque ea lectio auctoritate s. Gr. P. et X. in quibus eadem leguntur, nisi quod in X. pro μα- Vitiose legitur παλα in . Vero coρας. tquod Gr code ante haec Socrati Verba habet μαλα πολλοὶ, non probo est enim e Corruptis X emplaribus, in quibunsine Socratis Domine pro his, quae adscripsi, legitur tantum μαλα πολλοί. α δ αλλα in omnibus reliquis edd. Vide tamen Anach. c. 34. SOLAN. Quandoquidem membranarum. quarundam auctoritatem suffragio suo viri eruditi firmaroenon refugiunt, eorum consensum quia liquidis rationibus
620쪽
improbi et notae minus sincerae non enim videtur Socratis personae Con Venire reSponSum, μαλα πολλους οὐρακα tum eo lorem Luctaneum habent, Si hαbinum quis et i/zCessunt species,,ummi philosophi αlde frequeuteS POTIO ταγε σχημαῖα υτα vel αυτῶν καὶ ται adiguατα Sente taliam quandam, nisi fallor, oppositam flagitant, quae nihil eo esSeminus, Uaui Veros
philosophos, indicet. Ideo mihi probabile fit, post τα δ'
.ιλλα praetermissum esSe ampridem Segni librariorum negligentia unum atque alterum VerSum, in quo eiusmodi fere fuerit, qualem di Ni Sensus, cui commode jungantur illa sequentia, εοθρακας ἰριαι, Io 'lκε παρα σοὶ nisi, quod puto, praestiterit παρα ε qρίστιππος et C. Postmodum quam reperiebant lacunam, quisque pro ingenii sui modulo fuit co natus eripiere inde orta, quam hic videmus, Iectionum illa varietas alii contra conglutinatis , quae spatio interjecto Ion otia dijungebantur, Vocibus omne deficientis orationis vestigium deleverunt. HEMSΥ. Ad eandem prorSus sententiam et ego olim mea Via delatus eram, ut videre licet ex observatione mea in hunc locum Dialogorum editione minori ab anno 1813. Tanto minus nunc mihi dubium est, vere excidisse ea verba quae oppositionem verborum: καὶ ταγεσυὶ ιατα - ακροι φιλοσοφοι contineant. Schγnie terris quidem otii ni bene procedere putavit, si verba Socratis ι αλα πολ- λους Κωρακα ejicerentur, et Menippus ita pergeret Ἀλλα quidani nunc τα ' αλλα Secundum veterem lectionem' ἐωρακας etc. Sed caussa manet eadem ma&hiae Vero veterem le-etionem, commodius modo Verbis distinctis, ακροι φιλοσοφοιι αλα π0λλοί τ ε 'Vλλα εωρακας, iμαι, io etc. edidit. At- quo hanc ego rationem ita putabam mihi sequendam, ut Ia cunam suo loco notarem. Num Cetera Omnes lectiones va- Tiantes ea, qua Hem sterhusius probabiliter ostendit, ratiotis et mihi ortae esse videntur. MEIIΜ..
d. I. 8. Μυρου Diogen L. P. 51. F. τί is μεμυριδι ωος de eodem Aristippo. o LAN. Ibid. ους ἐν Σικελία τυραννους Vid. Corn. Nepos in
κένci ταυτα δεῖ γαρ ἐμαι ταληθες λέγειν , ουδεν ἰυοτα. Sic locum hunc interpungendum puto, inque eo a in praeivisse