장음표시 사용
132쪽
ita ut ultimus, quem quaerimus, finis, et praecipuum quod cognOScimus, Vera cognitio Sit. Quae vera cognitio, Seeundum objecta quae proveniunt, diversae St, ita ut quo objectum, quocum uniatur, melius, eo melior etiam haec cognitio ideoque ille persectus est homo , qui cum ente perfectissimo Deo, unitus est, eoque ita fruatur.
Ut igitur videamus quid in passionibus bonum et malum, singulas quasque uti dictum contemplemur et primo quidem Admirationem quae, vel ex praejudicio vel ex ignorantia orta imperfectio est in homine huic perturbationi subjecto.
Dico imperfectionem, quia admiratio per se in nullum malum conducit.
Amorem, qui nil aliud est quam re quadam frui cumque ea uniri, dividemus Secundum qualitatem ejus objecti quo objecto homo frui cumque eo uniri donatur. Quaedam objecta in se corruptibilia : alia causa Sua incorruptibilia tertium sua ipsius virtute et potentia aeternum incorruptibileque Corruptibilia omnes res particulares
Sunt, quae non ab omni tempore fuere, sed existere inceperunt. Cetera i modi generales sunt, quos causam diximuS modorum particularium. ertium vero Deus est, vel quod idem habemus, VeritaS.
134쪽
Amor igitur oritur ex perceptione et cognitione quam alicujus rei habemus quo autem majorem et magnificentiorem res Se praebeat eo major et magnificentior etiam amor in nobi S. Duplici modo amore nos liberare possumus vel enim 1 melioris rei cognitione vel 2. Xperientia, rem amatam. pro magna magnificaque a nobis habitam, multum injuriae, damni, et dolori Secum ducere. Amor praeterea ita Se habet, quod nunquam eone murilla uti admiratione aliisque passionibus liberari et hoc quidem duplicem ob causam: . quia impossibile est. 2.quia neceSSarium est nos ea non liberari L ossibile vero est, quia nullo modo a nobis. Sed a solo bono utilique pendet, quod in objecto animadvertimus. Hoc enim, nisi
nitum esse non debuisset quod nullo modo a nobis pendet ne in libertate nostra consistit nisi enim cognosceremus neque et existeremus. Et necessarium est nos eo non liberari, quia per debilitatem nostrae naturae, sine ullius rei fruitione, quacum uniti et qua corroborati simus, existere
Quaenam igitur trium horum objectorum eligenda vel rejicienda nobis sunt pQuod ad res corruptibiles, quia prout dictum propter
naturae nostrae debilitatem necessario aliquid amandum nobis est cumque eo uniendum, ut existamus, certum est nOSamando ea uniendoque cum iis quae corruptibilia in natura nostra nullo modo corroborari, quia ipsa debilia sunt, claudusque claudum portare nequit Nec vero hoc solum
136쪽
quod nobis noli prosunt, imo nobis nocent diximus enim de amore, eum Sse unionem cum objecto quod intellec. tus noster bonum magnificumque judicat qua unione ialem intelligimus, qua amor et res amata una eademque
fiant res, Sive ambo unum totum efficiant. Nonne ille igitur vere miserabilis est rebus qui nonnullis corruptibilibus unitur Quae enim, cum extra ejus potentiam, multis que passionibus obnoxia sint, quando patiuntur, fieri nequit, ut ipse passione liberatus maneat. Quamobrem concludimus. quando illi qui res corruptibiles amant quandam adhuc S- Sentiam habentes, miserabiles sunt, quam miserabiles ii, qui honorem, divitias, et voluptates nullam Omnino SSentiam habentes, amanti Hoc igitur nobis sussiciat ad demonstrandum, rationem nos adhortari rebus corruptibilibus ut renunciemus iis enim, quae jam diximus, clare ostenditur venenum sive malum in
eorum amore itum celatumve esse. Quod vero etiam incomparabiliter clarius videmus animadvertente quam magnificum et praecipuum bonum eorum fruitione amitta-
Antea diximus re quae corruptibiles sunt extra noStram potentiam esse ut vero bene intelligamur, hisce dicere nolumus no quandam causam liberam, a nullo alio pendentem esse. Ubi enim dicimus, quaedam in potestate nostra, alia Vero extra potentiam nostram esse, iis quae in potestate nostra sunt ea intelligimus, quae essicimus ordine Sive conjunctim cum natura cujus pars Sumus ii vero, quae Xtra poteStatem OStram Sunt, ea quae, quippe extra OS, nullia nobis mutationi obnoxia sunt, cum procul omnino ab S- Sentia nostra reali natura ita constituta, absint. Pransimus jam ad secundum objectorum genus, quae,
138쪽
0tsi aeterna et incorruptibilia, hoc tamen non propria Sua virtute, Sed ut modi sint, immediate a Deo pendentes quam obrem nec a nobis concipi possunt nisi Dei deam habeamuS, in quo, quippe perfecto neeeSSarioque umor nosternecessario qui e Scere debet, atque, ut verbo dicamus, nobis intellectu nostro sis impossibile erit Deum non amare, cujus cauSae clarae Sunt 1. enim, cum experti Simus Deum Solum essentiam habere, OmneSque alia re modo tantummodo esse, Sequitur, quia modi non bene intelligi possunt absque ente a quo pendent, et quia antea jam demonstravimuS, O rem quandam amantes, quando amata illa meliorem aliquam cognoScimus, in hanc inclinaturos illamque relicturos Sequitur, dico, nos Deum, quippe in quo solo omnes persectiones Sint cognoscentes, necessario eum amare debere. 2. Intellectu nostro in rebus cognoscendis recte Si in ausi earum ea cognOScere debemuS: at quia Deus rerum omnium prima causa St, Dei cognitio, Secundum rerum naturam, Omnium aliarum rerum cognitionem praecedit harumque cogniti coguitionem primae causae equitur. Cum ita veru amor Semper e cognitione procedat, quod re magnifica bonaque sit, quidnam aliud inde sequi potest nisi in neminem eum vehementius prosteSSurum quam in Deum Dominum nostrum, quippe qui Solus magnificus perfectumque bonum sit 3Videmus igitur, quomodo amorem eorroborem VS, quodque in De solo quiescere debeat. Quod de amore amplius dicendum, digere conabimur, quando de postrema cognitionis Specie agemuS.
140쪽
Τransimus jam ad inquirendum, ut antea promisimus quaenam pas Siones eligendae quaenam vero ejiciendae sint.
Odium propensio est ad repellendum illud quod nobis
damnum quoddam vel impedimentum causavit. Jam animadvertendum, quomodo actiones OSiras cuin passionibus vel sine ipsis faciamus. Cum pa8sionibu/, uti plerumque videtur in domini versus famulos eorum in aliqua re delinquentes, quodque plerumque non in ira procedit. Sine passionibus, uti de Socrate narratur, qui famulum ad ejus correctionem caStigare coaetus, hoe non saciebat, quamdiu se in famulum istum animo insen Sum
Unde equitur, quia actione nostrae cum passionibus vel sine iis fiunt, tales res, quae nos impediunt vel impedivere, Sine Ommotione nostra, ubi neeeSSe St, amoveri OS- se. Quid vero melius Vel nos odio et aversione reSvitare Vel eas rationis virtute, sine animi commotione hoc enim fieri posse putamus Subire Certum enim est nullum inde malum oriri posse, quod res, quae nobi agendae sunt, sine ira et Studio agamus. Et quia inter bonum et malum medium non adest, videmus, quod, uti malum est cum passione quadam agere, bonum esse debeat sine illa agere.