Opera quae supersunt omnia

192쪽

Tertio, cognitio haecce, praeter verum proximi amorem. quem in nobis excitat, nos ita constituit nunquam ut eurii odio habere nec in eum irati SSe OSSimia S, cupiuinu uutem eum adjuvare et ad meliorem Statum perducere . quae OmneStalium hominem octiones sunt , magnam qui persectionem

essentiamve habeant.

Quarto haecce cognitio in rei publicae Salutem tendit. quippe qua judex partibus unius prae alterin Studere nequeat, et unum punire coactus ut alterum premi assiciat, intentione illud faciat unum tantopere quam alterum adjuvandi Quinto, cognitio haecce nos liberat a tristitia, desperatione, invidia, terrore, alii Sque mali paSSionibus, quae, uti postea dicemus, Gehenna ipSa Sunt. Serto cognitio haecce OS O perducit , Deum ut notitimeamus, uti alii Diabolum , ne quid mali iis faciat. Quo modo enim Deum timere possem ii qui ipsum Summum bonum St. et a quo Omnia quandam essentiam habentia sunt quod sunt, uti et nos ipsi ab eo Sumus, in eo viventes ΘSeptimo cognitio haecce eo etiam perducit, ut Deo omnia attribuamus, eum Solum amemuS, quia auguStiSSimus et persectissimus est itaque ut ei nos Sacrificemus in proprie et vera religio et aeterna OStra Salus et beatitudo consistunt sola enim perfectio et ultimus servi

sinis instrumentique hic est, ut ossicium illi mandatum bene perficiat: . . quando faber in opere quodam fabricando securi sua Se optime adjutum videt, Securis illa ad finem perfectionemque Suam ita pervenit: Si vero

cogitare Iibi vellet: securis haecce mihi admodum bene

194쪽

Serviit, itaque jam quiescere eam sineret nec quem dum amplius usum ab ea OStularet securis illa tunc a sine sua removeretur nec Securi amplius esset. Ita et homo, quamdiu pars naturae est, lege naturae sequi debet, quod Dei Servitium . . religio est, et quamdiu hoe facit sua valetudine gaudet. Si vero Deus, ut ita dicam , vellet homines non amplius ei servituros esse, aeque hoc valeret ac si eos valetudine privaret eosque destrueret quia omne quod sunt in eo consistit, eo ut Serviant.

CAPUT DECIMUM NONUM.

DE BEATITUDINE NOSTRA.Jam verae fidei utilitatibus perspectis, promissis nostriS satisfacere conabimur, inquirendo, an Ognitione, quam jam possidemus, quid bonum malumque, verum falsum. que Sit, et qua etiam generaliter omnium horum utilitas, an dico ea ad valetudinum nostram Seil. Dei amorem quam tanquam Summam nostram beatitudinem On Sideravimus pervenire, atque etiam qua ratione a paSSionibu S, quas malas judicavimus, liberari possimus p

Ut igitur de postremo liberatione scit a malis passionibus )I omnes passiones quae cum bona ratione pugnant uti antea demonstratum suit ex opinione oriuntur; et omne quod in passionibus bonum malumve est ver, fidae nobis ostenditur Neutra tamen, mec

196쪽

primum loquamur dico, Si Supponimus ea non alias cauSas habere quam posuimu3, nos, intellectu nostro bene utenteS, uti metrum habentes veritatis et salsitatis admodum facile possumus λ) nunquam in ca illapsuro S.

Quod vero passiones illae non alias habeant causas, jam demonstrandum erit qua in re postulari mihi videtur ut

nos totos, tam quod ad corpus quam ad mentem , Xami nemus, et quidem primum ostendamus, in natura corpuS

e3Se, cujus constitutione et actionibus assiciamur ejusque igitur conscii fiamus. Quod ea de re facimus, quia, ubi actione corporis et quid ab iis procedat viderimus, primam praecipuamque cauSam omnium harum affectuum inveniemus, Simulque illud quo asse eius omnes everti pos-Sint. Unde praeterea videre poterimus an hoc ratione seri possit et deinde etiam loquemur de amorem OStra erga

Deum ambo ab iis nos liberari queunt. Tertia sola, nempe vera cognitio, fieri posset, ut ab eis nos liberaret; absque ea, uti deinde adhue demonstrabitur, impossibile est ut ab iis liberemur. Nonne hoc illa esset, de quo nonnulli aliis sub nominibus tantum scripsere auis enim non videt, quam commode per opinionem peccata, per sdem legem quae peccata manifeStat, et per veram cognitionem gratiam quae a peccatis uos liberat intelligere possimus 31 Intellige quando cognitionem prolandam habemus boni malique, veritatis et salsitatis; tunc enim impossibile est, ei subjectum Sse , a quo pasSiones oriuntur ubi enim optimum cognoscimus eoque fruamur, prius in nos potentiam Oti habet.

198쪽

Demonstrare vero quod in natura corpus sit dissicile nobis non erit, scientibus quod et quid Deus sit: irem definivimus en attributorum infinitorum, quorum quodque infinitum perfectumque est et quia extensio attributum est, quod in genere suo infinitum esse demonstravimus, necesse est illam quoque hujus entis esse attributum quia vero etiam demonstravimus en illud infinitum essentiale

esse, sequitur attributum Oee etiam esse Ssentiale. Praeterea cum etiam demonstraverimus extra naturam, quae infinita est, nudum en exi Stere OSSe, clare patet, hunce corporis esse tum quo consei simus, a nulla alia re quam pSa extenSione procedere poSSe, ne ab alio quodam

quod eminenter uti nonnuli volunt hancce extensionem habeat quia uti antea in primo capite demonstravimus hoc nihil est.

Jam igitur animadvertendum, Omne actiones, qua videmus necessario ab extensione pendere huic attributo

adscribi debere, scit motum et quietem. Quod si enim agendi illae potentiae in natura non essent fieri non posset etsi in ea multa alia essent attributa ut illae essent. Ut enim aliquid aliud quid producere possit, in illo quoddam deSSedebet, quo magis quam alia res hoc producere queat. Idem vero quod hic de Ytensione dicimus etiam de cogitatione deque omni quod est dici debet. Porro animadvertendum, nihil in nobis esse nisi cujus conscii fieri queamus ita ut quando experimur nihil cim nobis esse nisi cogitationis extensionisque effectus,

200쪽

nos profecto tune dicere possimus nil amplius in nobis esse Ut igitur liarum utriusque esseeius clare intelligamuΝ, utramque primo pro se, deinde conjunctim Obi proponemus , uti et unius alteriusque effectus. Extensionem igitur solam considerantes, nil aliud in illa perspicimus nisi motum et quietem, e quibus omnes inde prostedentes effectus invenimus. Suntque duo isti in corpore modi in tales, ut nulla eas alia res, quam Se ipsae, mutare possit uti v. c. quando lapis immotus jacet, impossibile est eum cogitandi potentia vel alia re nisi motu solo moveri, ubi nempe alius lapis majorem motum quam quies ejus habens, eum movere faciat uti et lapis mo-Ven quieseere nequeat, ni Si alia re minorem motum habente. Unde sequitur nullum cogitandi modum in corpore motum vel quietem producere OSSe.

Attamen, secundum id quod in nobis percipimus, fieri pote St, ut corpus, quod in unam partem motum jam habet ad alteram tendat uti quando braehium meum extendo, quoessicio ut spiritus motum suum , nec vero illuc, habentes, eo jam tendant; non Semper vero, sed Secundum eorum

qualitatem, uti postea dicitur. Cujus rei causa est, Dee alia esse potest, quod men S, quippe quae corpori sit idea, ita cum hocce unita est, ut conjunctim unum totum effetant.

Quod ad alterius sive cogitantis attributi effectus, praeci-

Dim modi quies enim illi non est.