Opera quae supersunt omnia

222쪽

nus perseet Sit, eo et unio deaeque effectus cum illa re vel cum Deo ipso. Cum enim tota natura non nisi una substantia sit, cujus essentia infinita est, omnes igitur res

a natura uniuntur, inque unum uniuntur, nempe Deum.

Et quia corpus primum est quod mens no Stra percipit. cum uti dictum est nihil in natura esse possit cujus idea in re cogitante non sit quae de ejus rei dea est, res illa necessario prima causa deae esse debet ij. Quia vero nulla dea in cognitione corporis quieScere potest nisi in ejus cognitionem transeat, sine u nec Orpu nec dea ejus existere vel concipi possint, cum illo etiam , cognitione facta, Statim amore unitur. Quae uni melius intelligitur

concipiturque quaenam esse debeat, ex aetione eum Corpore. in qua enim Videmus, quomodo cognitione et affectibus rerum corporearum, in nobis existant omnes illae actiones, qua in corpore nostro, Spirituum motu, Continuo percipi.

mus quantumque ideo incomparabiliter majores et magnifieentiores esse debeant illae actiones ex unione illa ortae, quando cognitio et amor nostra in illud tendent, sine quo meo existere meo concipi possimus, illae enim ne eeS-

infinitum quodque Dei filium vocabamus, ab omni aeternitate in natura esse debere cum enim Deus ab aeterno fuerit, ejus idea quoque in recogitante i. e. in eo ipso ab aeterno esse debet; quae de objective cum ipso conueuit. 1 I. e. in mente nostra, quippe quae corporis idea sit et ab eo quidem primum esSe suum ducat, neque tamen nisi ejus repraesentatio sive imago est, cum generaliter tum particulariter in re cogitante.

224쪽

sario pendent a qualitate rerum quibuscum uni locum habet. Quando igitur fructu illos percipimus, revera diceret OSSumus nos SSe regeneratOS. Prima enim OStra generatio erat ubi cum corpore uniebamur, qua tute actiones spirituumque motus exstiterunt altera autem liae cce OS-tra generatio sit, quando alios omnino umoris esse eius, Secundum incorporei hujus objecti cognitionem, in nobis percipimus, tantumque a priore disserunt, quantum ter edisserunt corporeum incorporeumque, men et corpuS. Quae igitur vere justeque regenerati eo magis nominanda, quo ex amore et unione illis Sequatur aeterna inmutabilisque stabilitas , ut ostendem US.

Quum attente consideramus quidnam mens sit et unde mutatio duratioque ejus oriantur, agile videbimus, nummortalis an immortalis sit. Mentem igitur dicebamus esse deam in re cogitante, ex rei quae in natura est essentia ortam. Unde equitur, quod uti rei mutatio duratioque mentis etiam mutatio et duratio erit notavimus praeterea mentem uniri posse Sive cum corpore cujus idea est sive cum Deo, sine u nec

226쪽

cxistere mec concipi potest Unde Jaciles deduci potest:

illud amoris ejus undamentum, perit, et illam perire debere corpore enim carens etiam perire debet Vero 2 quando cum alia re, quae immutabilis St, unitur, e contrario etiam immutabilis continuabit. Quare enim fieri posset, ut destrueretur Non a se ipSa, uti enim non a se ipsa initium capere potuit, cum nondum erat, Si et nunc cum jam est mutari destruique nequit. Ita ut illud quod Solum rei essentiae causa est, etiam qnando perit ejus non-essentiae est causa, quia ipsa mutatur deStruiturque.

CAPUT VICESIMUM QUARTUM.

DE DEI ERGA HOMINEM AMORE.

Hucusque satis ostendisse nobis videmur, quid sit amor noster erga Deum ejusque effectus Scit aeternita nostra. Ita ut non necesse ducamus aliquid de aliis dicere rebus, uti de gaudio in Deo, animi tranquillitate, te quia edictis facile videndum est, quomodo ea se habeant et quid do iis dicendum 8Set. Jam igitur videndum aestat, cum hucusque de nostro erga Deum amore dixerimuS, an etiam Dei detur amor erga

228쪽

nos homines, quando ipsi illum amamus Quia autem dicebamus Deo nullum cogitandi modum praeter illos qui in creaturis sunt attribui posse: ita et Deus dici nequit homines amare; multoque minus eo amaturus 8Sequia ipsum amant . Surus quia ipsum oderunt. Tune enim Supponendum 8Set, homines tale quid libere sacere, nec a prima quadam causa pendere quod jam antea demonstravimus falsum esse praeterea in Deo nonnisi magnam mutabilitatem causaret. Si amare et odisse inciperet. ad illud a re quadam extra eum motus Vel causatuS. Quod ipsa esset abSurditas. Quando autem dicimus Deum homines non amare, hoe

non ita intelligendum, aes homines ut ita dicamus solos

relinqueret, sed quia homo , cum Omnibus quae existunt ita in Deo St, ut Deus ex omnibus hisce ita consistat, ut

nudus proprie amor in ipso ad aliud quid locum habere possit quia omnia Simul in ipso consistunt. Unde praeterea sequitur Deum hominibus non leges

ferre, quibus quando obediunt, eo renumeret. Vel elarius ut loquamur, Dei leges non istius e SSe naturae. RS ut transgredi possimus. Regulae enim in natura a Deo positae, Secundum quas Omnia proveniunt durantque, legessi illas vocare volumus, tales sunt ut nunquam tranS-gredi eas possimus, uti v. c. debiliorem fortiori cedere debere nullam causam plus producere OSSe quam in Sehabet et plura jusmodi, quorum natura talis St. Ut Un- quam mutentur, nunquam incipiant sed omnia iis subordinata sint. Ut vero breviter aliquid de eo dicamuS, omnes

230쪽

leges quas transgredi nequimus divinae leges sunt cujus

causa St, quod omnia quae fiunt, non contra sed secundum ipsius destretum Sunt. Omne leges, quas transgredi possumuS, humanae Sunt legeS, quia Omnia ab hominibus ad eorum valetudinem decreta, non necessario ad totius naturae valetudinem quoque tendunt sed e contrario ad multorum aliorum destruetionem tenuere possunt. Divinae leges ultimus finis Sunt cujus causa existunt, nec Subordinatae sunt: non ita ver humanae quando enim naturae

leges potentiores sunt hominum legibus, hae destruuntur. Etsi vero homines ad suam valetudinem leges faciunt neque alium finem habent nisi ipsorum valetudinem promovendi finis tamen ille quippe aliis finibus subordinatus.

ab alio superiore propositi S, quique eos tamquam naturae partes ita operari faciat servire etiam potest, ut cum aeternis a Deo ab aeterno lati legibus conveniat, itaque cum omnibus aliis omnia esstuere auXilietur. Ut e. r. apeS. quamquam labore u bonoque ordine quem inter se servant non alium finem habent, ni Si hiberno tempori quandam sibi provisionem conservare homo tamen Super iis Xcellens. eos Sustentan et Observans prorsus alium finem habet scit. me sibi acquirendi. Ita et homo , tanquam re partieulari M. finem ulteriorem non habet, quam finita ejus essentia tendit: cum vero etiam par et instrumentum totius naturae sit finis ille hominis, ultimus naturae finis esse nequit, quippe quae infinita sit, illoque inter cetera omnia, tanquam instrumento uti debeat.

Hucusque igitur de legibus a Deo latis Animadverten-