Opera quae supersunt omnia

232쪽

dum jam est, tominem, in se ipso duplicem legem percipere: I. in eo qui intellectu suo recte utitur adque Dei pervenit cognitionem quae lex causatur communione quam cum Deuhabot. Et ex ea quam habet cum naturae OdiS.

Quarum Una neceSSaria est, altera Vero non . quia nunquam desinere potest cum illo unitus esse legeSque ante oculos habere debet, secundum quas ei Deo et cum Deo vivendum est. Cum e contrari a lege, quae ex Communione cum modis nascitur, quia ab hominibus Seeludere SepoteSt, liberare Se OSSit. Cum igitur talem inter Deum hominesque ponamu Communionem, juste quaeri posset, quomodo Deus homini-bUS Se cognoscendum praebeat, illudque num fiat fierive posset verbi enunciatis vel immediate nudaque alia re intercedente, qua illud faceret. Respondemus verbi Omnino non tunc enim homo eorum significationem jam cogno Seere debui8Set, antequam ei nunciata fuerint uti X. gr. DeuSs Israelitis dixisset ego eliovali sum, Deus vester j ina absque verbis noscere debuissent eum SSe Deum, antequam certiores fieri possent, illum Deum esse. Oeem enim illam et fulgure Deum non esse sciebant, etsi dicebat VOX Se esse Deum. Idemque quod hic de verbis dicimus, de omnibus signis externis aeque dici volumus, quibus

impossibile ducimus Deum se ipsis hominibus cognoScendum praebere Quae cognitio igitur Sola Dei essentia hominum

234쪽

intellectui si ori sthei cum enim illud in nobis tu odistum cognoscere debet, intellectus sit, qui tam immediat cum ipso unitus St, ut absque eo nec existere nec concipi poS- sit indubitabiliter patet nullam rem tam proprie intollectui attribui posse quam Deum ipsum quin talis rus Ohi notior esse deberet quam ipse Deus: quod aperte pugnat cum

omnibus quae hucusque clare ostendimus. Deum nempe causam esse et cognitioni nostrae et omnis essentiae Omnium rerum particularium quarum nulla absque eo non

solum existere sed ne constipi quidem potest. Imo, etsi res quaedam finita et determinata Deo notior no his esset, ea tamen nunquam ad Dei cognitionem pervenire possemus: quomodo enim fieri posset ut e re sinit ad infinitam et in determinatam concludamus etsi enim quandam actionem vel effectum quendam in natur Videremus . cujus nobis cansa incognita erat, impossibile tamen esset ut inde concluderemus, ad illud producendum re infinita et in determi

illud producendum plures causae an una Suffceret sola ΘQuisnam nobis dicet Ita ut denique eone ludamus Deum ut hominibus se cognoseere faciat, neque Verbi S. neque miraculis, neque alia re creata et non ni Si Se ipso neces- cario uti posse Vel debere.

236쪽

220 CAPUT VICESIMUM QUINTUM.

DE DIABOLIS.

De Diabolis utrum sint an non sint breviter jam dicemus. Si Diabolus res est Deo omnino contraria, et quae Deo nihil habet, cum ipso nihilo convenit, de quo jam antea diximuS. Si eum cum nonnullis rem quandam cogitantem habemus, quae nullum Omnino bonum vult nec facit seque totam contra Deum vertitur, certe valde miserabilis est. et si preces valerent, pro ejus conVersione orandum SSet. Videamus autem an res tam miserabilis vel unum existere posset momentum quo facto statim inveniemus quod non rei enim perfectione omni ejus duratio procedit, et quo plus essentiae et divinitatis in se habeat, eo stabilior erit. Diabolus vero ne vel minimam quidem perseetionem in se habetis, quomodo existere posset Adde, quia stabilitas sive duratio modi in re cogitante ab amore et unione ejus cum Deo pendet, contrariumque prorsus hujus unionis cum in Diaboli detur, fieri non OSSe, ut existant. Cum vero nulla detur necessita Diabolo ponendi, quia causas odii, invidiae, iracundiae et ejusmodi passionum invenire OSSumus, uti fecimus, neque ad illud ejusmodi fictionibus nobis opus sit, quare illos poneremus γ

238쪽

222 CAPUT VICESIMUM SEXTUM.

Praecedentis capitis propositione non solum ostendere Oluimus, Diabolos iton SSe vero etiam cauSas sive meliu ut dicamus) illud quod peccata nominamus, quae nos impediunt quominus ad perfectionem OStram perveniamuS in Obi Sipsis esse. In praecedentibus quoque demonstravimuS, quomodo quarta cognitionis Specie ad beatitudinem nostram perveniamus, et passione destruantur: non ita ut communiter dicitur quod nempe Supprimenda Sint antequam ad cognitionem et amorem Dei pervenire possimus. Quod denieSt, ac Si quidam ignorans primo ignorantiam Suam deponere deberet, antequam ad cognitionem pervenire OSSet. Cum vero Ola cognitio earum destructioni cauSa Sit uti ex omnibu quae dicebamus, patet ita ex praecedentibus clare deducendum est quomodo in virtute sive ut melius dicamus sine intellectus directione omnia in destructionem vertant, et nulla quiete frui possimus, et quaSi extra elementum DOStrum Vivamus. Ita ut, quamVis et intellectui, ut Ostendimus, cognitionis divinique amoris vi, non aeterna, Sed temporali tantum quies consequeretur, Ossicium noStrum S et hane quaerere, quia tali quoque est, ut ea fruentes, nudis alii mundi rebus eam commutare vellemUS.

Quod cum ita Sit, magnam omnino absurditatem habere

putamuS quod multi, Magni ceterum Theologi habiti,

240쪽

dicunt, scit nisi Dei amorem vita aeterna Sequeretur , editium commodum quaesituros, quaSi aliquid i eo melius invenirent. Quod aeque ineptum St. ac Si piscis quaedam cui extra aquam vita non est diceret nisi vitum liancce in

aqua vita aeterna Sequatur, X aqua in terram transire Olo quid vero ii, Deum qui ignorant, aliud nobis dicere

possent pVidemus itaque, nobis ut veritatem nanciscamur illius quod assirmamus de salute et quiete no Stris, nullis alii Sprincipiis opus Sse nisi illo, proprium nostrum utile cordi

habere re omnium maxime cum natura conveniente. Et quia experimur, quod Sensualitates, Voluptate et mundana quaerendo res, non Salutem OStram Sed e contrario

perditionem in iis nanciscimur eo ipso intellectus praeferimus directionem. Quod vero cum mei nequeat, antequam ad Dei cognitionem et amorem perveniamus, Omnino necesse sit hunc Deum quaerere et quia eum delibe ratione habita, tanquam optimum Omnium honorum experti sumus coacti Sumu hic consistere a quiescere: nam extra eum nullam rem esse vidimus quae aliquam salutem nobis dare possit, veramque esse libertatem amoris ejus vinculis ligatum Sse et manere. Videmus denique etiam, quod ratiocinatio in nobis optimum non sit, Sed tanquam gradu tantum , per quem ad locum desideratum ad Scendimus sive uti bonus Spiritus, qui extra omnem falsitatem fraudemque Optimum Onum nobis annunciat, eoque illud ut quaeramus et eum eo ut uniamur nos incitat quae uni Summa OStra Saluso beatitudo St. Restat igitur, operi ut finem faciamus, ut breviter demonstremuS quaenam humana libertas si et qua in re