장음표시 사용
71쪽
non ita profecto acturus, stulta amicis doctis sermones uirtusque linguae se aut ignota aut Ingrata suissent. Silent Interpretes Horatii ad utrumque locum vel proserunt quae nihil attinent , ad consilium poetae et in altero tamen loco eos melius docere potuit Seneca de ranq. n. 15: Si Graeco poetae credinius, aliquando et insanire iucundum est. Ita enim scriptores Latini saepissime de Euripide, cuius abriore rotundo pleraque id genus repetere consueverunt.
In hoc carmine, ut in Od. III l0. poeta ad genus arminum respexit, quae Graeci παρακλαυσίθυρα vocabant v. vs. seq.). De argumento eorum ortasse sufficiant, quae Ili scher lichius paucis adnotat se Solebant iuvenes noctu ad puellarum fores excubare θυραυλεῖ, , de duritie puellae queri αδειν το παρακλαυσιθυρον , querelis convicia admiscere, vi denique aditum sibi sacere. qui plura desiderat, is adeat doctam Ruhithenii notam ad im. p. 45 et Interpretes ad Aristoph. Eccles. 960 476. et ad Theocr. d. III et XXIII.,
quae iusta παρακλαυσίθυρα sunt, quum oratiana non e consilio emcta esse appareat, ut ab ipso aliove decantarentur.
Ceterum eam rem iam satis longo tempore a Graecis in R0nianos mores translatam fuisses Plauti exemplum probat in Curc. I, 2 60. v. 3 sq. amatque Ianua limen Ianua tenaciter servat sive urget limen, quasi amplexa teneat, Graece φιλεῖ τον βηλον Callim. p. 40 ἡ μίτρη μαστο . Ω σε. Theogn. 352:υ δειλῆ πενίη - di μου εθελοντα φίλει Sic saepius Virgilius amare litus, socos nos similiter ungertrenniich sein. Vid. Wernsd. In Rutil. Itin. I, 22 et Mit scheri ad h. l. V. 1 sqq. Thracio bacchanto magis cet. Post omnia tamen, quae a recentioribus interpretibus in hunc oculi seri pia legi, unus Mitscherlichius mihi videtur reeiuni vidisse. Nani non dubito, quin Moratius ante oculos habuerit Ibici
quam aut Calliae coniici aut Menandri illa in Mein Fragmm. Com. Gr. p. 949. quamquam liuius quoque quae asserunt v. rell)ex eodem Euripide adumhrata videntur.
Refflut carmen, in quo item furor Amoris cum tempestate Thraei Boreae comparatur, Fr l, 6 sqq. SchneideW. p. 337:
quod unum si interim concesseris. Horatio Ibyciam imaginem obversatam fuisse claui mutata distinctione cetera omnia necessario sic expedienda erunt: Misere excruciabere, o Lydia quum magis etiam quam Τhracius ventus, quando Vehenientissime surit, amor tibi et libido circa iecur saeviet Itauiagnus Benti eius et Horatius optime conciliantur, ut non opus sit illius coniectura bacchata. h. e. , quum a magis bacchabere quani ventus Thracius sub interlunia Nam etiam sic omnia plane sibi constare videas, siquidem poeta primum aestu ni Amoris cum impetu moream comparat. deinde ipsani Lydiam, suriatam illani libidine et per angiportus cursitantem, cuili equa conserta amoris aestu incensa, quam verni amatuventi furiari εξανεμουσθαι, ἱππομανεῖν posse veteres credebant Virg. G. III, 27 sqq. ibique Servius At vero saepetiuitatus est Ibycum poetam: compara C. IV, 1, init cum Ibyci fragm. 2. Schneidew. unde etiam equum Ibycium transtulit pisi I, I S; porro Epist. I, 6, 38 cum Fragm. 4 3., et quod gravius etiam in hac re momentum esse debet, hoc ipsum Fragm. 1. iterum respexit in sententiarum conformationet in antegressis poeta dixerat: - Verno tempore omnia laetissime emorescunt iam pergit dicere: milii autem perpetua quaedam hiems alque procellae creantur per Amorem nullo tempore seS-
2 ἐρεμνος ut λαῖλαψ ἐρεμνὴ quia nubes et tenebras obducit. Si licine i lem. 3 Libri ἀθαμβησι. Emendavit SchneideWinus ἀταρβῆς, soli. 0m. Il. XIII, 299 ἄμα κρατερος καὶ ἀταρβῆς. 4 Recordare celebratum illud de tenero ungui meditari amores de quo liger. Valg. p. 401 seqq. Alii emendant πεδοθεν. Totum versum sic scribit uellerus ist. Litt. Grr. I, 207 ἀτέμ-
72쪽
C. II, 9., quae in utroque carinine plane eaden est nec admodum volgaris. Idem vel sinitiis locus Ibyci poetae offendit etiani Ciceronem, qui qui deni in Tusc. IV, 33. ita scripserit: ,,MaXIme vero omnium agrasse amore Reginum Ibycum apparet ex scriptis M. Eademque Vehementioris amoris eis iuimpetuosissimo vento comparatione usa St applio uel ria, teste Maximo Tyrio XXIV. p. 297 'Eκβακχευεται Σωκράτης επι Φαιδρω π ro 'Ερωτος , τῆ δἐ Σαπνοῖ ' tu δεί- ναξε εἰς νρενας, 'Dς νεμος κατ' Oρος δρυσὶν εμπεσέυν. Similis denique difficultas constructionis, quae maxime delerruit Interpretes a vera ratione ineunda, certe inest in C. I, 32. initio et in C. I, 35. s. 6. De singulis ipsi videant Interpretes, quibus ego hoc nunt adiecisse contentus ero, illii dmagis absolute positum, pro eo quod volunt se vehementitis quam alias solet ' nusquam legi apud ostru ui. Itaque iiiiiii illa, quae rellii explicatio est, recte reiecta Sit, si haec quoque displicuerit nihil profecto aliud relinquetur, nisi ut miram Dillenburgeri rationem amplectamur: Flebi ni agis quam Thracius ventus, quum sub interlunia bacchatur . v. 7. hedera virens est κισσὼς θαλλων, γων, εἰ φυλλος Theocr. 26 4ὶ tr. C. I, 36, G. v. 19. Aridas frondes est trita Graecis allegoria, qua
Vietam senectutem describunt Archil. r. 5. Schn. Οὐκέθ' ομως θ αλλεις παλον χρόα κάρφεται γα ν δ', si Aeschyl. Agam. 79 seq. et Iacob s. ad Anth. r. XI, 220. - hiemis sodali Sic Homerus: ταῖρος et εταιρ' Vel π ξορ0ς Il. IX, 2 Od. XVII, 271, VIII, 99 IIo m. II. Merc. I.). v. l. Hebro IIebrus ponitur pro uvio quocunqtie frigido an apud Alexandrinos. Theocr. VII, 111:
Itemque saepius Virgilius cl. X, 5; Aen. I. III, ibi v. Wagii. O relli. labore gratificari voluit hoc darium ut Carm. III, 17. ei mittens, uuin iuniorem amicum poesi hae nova v. 10. deleelari probe sciret. relli. Et principium quidem carminis, quo res Parthleas, tum a. u. c. 72 et 25 agitatas tangit, ad leve illud genus Anae omnii cum vid ad C. I 5. eonformavit deinde Euripidis vel qui iisdem vestigiis iam institerat Lucretii sus. 6 seqq. , tum Pindari us. 9sq. iueni init denique promittit Musae amica auxilio laetus
se hoc antiae nomen novo Suo genere lyrico, , Aeoli carmine M puta, quod ipse ab Alcaeo et Sapphone accepit et se princeps ad Italos deduxit modos C. III, 30 13.), immortalitat consecraturuin.
v. Musis amicus I Musis carus ut poeta et propter ipsam lacultatem poeticam Theocr. d. VI l 95v Ἀπακοισον ἐπεὶ φίλος πλεο Μοίσαις. CD. eiusd Id. XI, 6. et Epigr.
'Wρα μιν αἱ Μουσαι καὶ ὁ Λύλιος η γάπευν Ἀπολλων, 'Dς ἐμ ζιελῆς 'εγεντο καπιδεξιος Υπεά τε ποιεῖν προς λυραν ἡ αείδειν. )Tum vero etiani se cum Musis versari, quum studiis poeticis sint dediti, et singulari earum tutela gaudere poetae contendunt. Homer Hymn. XXXII, 20 αοιδοί, Μουσάων θερα ποντες, coli. Virg. Aen. IX, 774 seqq. Musarum favorem ac tutelam Intelligit oratius, id C. III, 4, 25. et ad C. Ι,22. v. 2 seq. tristiliam tradam in vire portare ventis Pr0pter speciem similitudinis comparari potest Pseudo-Anacreon. r. 2. F., I. Bergh. p. 737. v. 9 sqq. zEμῶ Pενων μεν αυραις λυρ ν 'ελών ειδω
se tamen quicquam de imitatione praestare ausini. Vide ad s. , . init. Veruli sic solent Graeci loqui, ut quidquid confestim vel irritum vel procul esse volunt id ventis auferendum tradant, vel etiam in maria aut nubes abiiciant, Vel deni-
Musa, cui totus deditus res extra me positas nihil cur0, celebra Lamiam meum P diempe nobili adolescentulo sine iniissi si patet ex C. III, 8, 19. coli. Virg. Ge. II, 497. et Lachmanni demonstratione in Frankii Fasiis uor. p. 239. Ea epitaphium Archiloelii, quod alii Leonidae Tarentino tribuunt. Vid das obs ad Anal. r. I, 381 et in Anthol. Pal. VII, 664.
73쪽
nati s etiam indarus P. VI, 1 sqq. unde uxit Hor C lli, 30 seq. De Latinis imitatoribus cis Tibull. I, 4, 2 seq., id 'L 5. 35. et Ovid. Tr. I, 2, 5. ubi celebratum illud Νο- ius laeta vota , Catuli. XXX, I 0. et Tibull. IlI, 6, 27 sq. ,
ubi venti et nubes memorantur Videatur omnino qui multa huius generis ex utrisque collemi Cerda ad Virg. Aen. IX,
23 ' ei Disse n. ad Pind. l. c. Itaque ut Ioratius hoc loco colorem Anacreonticum et usitatum Graecis loquendi genus leviter ac libere adumbravit, clia hoc ipsum I. II eine imitatus est Ich olli', eine chinermen ergosset Sich ali in ineingiges Vori Das ab ich dei lusii re Winden, Die trii men
v. 6 sqq. quas fontibus integris
Gaudes, apricos necis flores, Necte meo Lamiae coronam Horatio haec
scribenti. iudice eerthampio, obversari potuit muripidis
herrimum primus Muretus V. L. VIII, I. cum oratianis com paravit, recte de prato poesis sive Musarum horto in terpretatus, unde Graecorum poetae iam antiqvissimi libentei
ae saepe dicunt se osculos suos Hecerpere Sic enim Euripides Hippolytum quoque de hymno, quo Dianam celebraverat, tanquam de corona quadam loquentem facit eamque ex intacto quodam prato collectam dicit, ut isti flores quos Ipς Pudor lymphis irrigaverit Vere integri, id est, purissi-ui et illibati esse debeant. Addit in sequentibus illinc stores carpere non fas esse nisi iis qui natura valeant et sine magistrorum doctrina ipsi sapiant eis Pind. Ol. II, 94. Plat. Phaedr. p. 245. A. quae Horatianis plane similla esse apparet De niuitis autem, quibus Euripidea videntur obversata
esse figurat sensu accepta, nunc unius verba profer Lucretii, qui bis eodem ni odo Lib. I. I sqq. et IV, init.:
Avia Pieridum peragro loca, nullius ante Trita solo iuvat integros accedere sontes, Atque haurire iuvatque novos decerpere flores, Insignemque leo capiti petere inde coronam, Unde prius nulli velarint tempora Musae.
his ollis pratisque carminum flores progigni prima ortasse Sappho dixit, quod dictuin iam ad C. I. 4, 17. SurpavimuS. inuendi etiam suavis poetarum cum apibus comparati apud Pla-i0llem in Jon. l. e. et in Leonidae arentini pigr. 1. Anal. Br. I, 241. Stoli Anthol. Ι 83. unde Lucretius III, 39. et IIo ratius C. IV, 2, 27 profecerunt. Haec ininus ad rem et in trans-ςursu sed Leonidas ipse quoque, ut niihi quidem videtur, Euripidis memor Sis:
Itaque utrui ipse iam Euripides quae scripsit de florum coronaeeperit proprio sensu, an figurato de liymno, an utroque simul ut in Seholiis Philochorus , pro laeto ad hanc quaestionοm Parum refert, quoniam satis constat ea ab imitatoribus veteribus in Sensu figuratos translata esse, cuius rei exempla plura profert Valu Lenae r. p. 135. Sed vide omnino r. Jacob si AnimadV. in Anthol. r. . I. p. 1 sq. et et Disse n. ad Pindari l. c., l. IX, 26. p. 112.
74쪽
Nam ex hoc quoqii sonte moratius mina hortullani irriguunt secisse potest, sicut Virgilius inde transtulit persimileni luetivi Georg. IlI, 291 293, quod Servius testatur et re ipsa con
sili, Vide Laelim annum ad Lucret. I, 927 la etiam
Properi tu, I, 3. et G. , ubi Ierigberg. conSulendus est. Ouod enim Euripides purum iratum. Lucretius 'utem ei Horatius integros sontes appellant, Id Propertius in eadem re sacrificii similitudine usus purum sontem dicit, ad Callimachi sui exemplum Itaque utut est, si e uripidem sive Lucretium sive quem inlium imitatiis est oratius, 'de eerte patet tradita semel alterori eum, qui cetera Secutus sit, intem rorum sontium nomine non simpliciter Hippocrenen aut manippen aut impleam aut ceteros sontes Musarum intelligere potuisse. sed ipsorum poetarum ingenia. qui quum Musarum vel ex fonte illo perenni furorem hauriant vel exhorto stores decerpant C. I, 7, 7.), ipsi sine ulla magistrorum arte ac disciplina suo ex pectore quasi divinos versus undere et vero priva ac nova carmina condere dicuntur Significat
autem Horatius novum et a nemine praeoccupatum genus lyricum suum. quod ipse interpretatur s. 10 sq. Apertius, ut assolet, Virgilius i. D se iuvat ire iugis qua nulla priorum Castaliam molli devertitur orbita clivo. Proinde ei iam visibi aliisque ex poetica facultatae ornamenta quaerunt, ea ex his Musarum Horibus necti aiunt carminaque sua coronas vocant, ut indarus quum alibi saepe tum in Ol. IX, 74. B.:Iνθεα ira νων νεωτερων. et in Pyth. H. 5. συν ευμεν ιμ μαι σ1ενάH0μα τόδε. Idem de se ipse sic loquitur Ol. db: ἀνδράσιν αἰχματαΜc πλεκων Ποικίλον ἄμνον. Adde ex Antipatri Sidonii suavissimo Epigr. in Sapphonem ι0, o Sq.
Ληo δ' oti ἀπο παντος δωρ φορέουσι IΩισσαι, ἀλλ ητι καθαρ τε καὶ ἀχράαντος ἀνέρπει πιδακος ἐξ ἰερης χλίγη λιβὰς ἄκρον σωτον. Sunt verba Apollitiis profitentis se purum modo et castum δ' me laudares oee Cereri, inquit, non e quovis numine aqR 'serunt Melissae, sed si qui purus et nulla sorde inquinatus erasi pit ex saero sonte liquidus latex, summus nos, hunc libani.
iniνον. Inde in Vulgus receptum, ut poetae τεφάνους πλε-κsιν aeque dicerentur ac πλεκειν μνους quod iniitatus Horatius dixit Necis flores, scis me Lamias coronam, -- pleu duleis in quibus facile concedo oratium praecipue respexisse ad indarum, cuius manuli etiani in sequentibus v. 9 sq. Nil sin is mei Prosunt honores agnoscimus Nam recte iam Ilut gersius in Notis ad h. .: is quod honores pro carminibus dixit. imitatus est Pindarunt, qui frequentur τιμα pro 'rarao usurpavit. Sunt vero κλυταὶ τι ιαὶ quibus heroas suos ornat et ad immortalitatis
non secus atque ipse Horatius C. IV, 9, 25 sqq. Ceterum Musae apud Alexandrinos Saepe Πιμπλ ίδες Apollon Arg. I, 25. et Πιμπληιαδες Orph. r. 46. , a II liar λεία s. Πιμπληίδι monte et sonte Pieriae Strab. IX, 25. p. 410. Schol. poli ad i. c. cognominatae unde imple illic quoque maluit Bentleius. Sed Codd. Latinam formam tuentur. Oreli. v. 11. Lesbio plectro ido Prooem. p. XVIII.
Est iελος quod dani ,παοοίνιον καὶ ρωτικον quo quae in laeto convivio cuni amicis celebrato παρ' οἰνέο et παρ' οἶνον s. in vino et ad vinum tacta sint lyrice ac potius dramatice describit, et in medias res, non Secus ac notas, auditorem rapit. Sodales enim vino iam calidos ipse a rixis retinet et ad hilares iocos revocat, ludicra quaestione uni ex iis Graeco quodam bibendi more v. ad s. . proposita, talia ninino convivium decere indicans Anacreontis auteme emplum, quod et In exordio et in toto genere carminis Sequeretur, ante oculos ei fuisse iam vetere Scholiastae prodiderunt. Ode προτρεπτικ' est ad hilaritatem, cuius SenSus Sumtus est ex Anacreonte in libro tertio. orphyrio. Sintiliter Commentator Cru quianus, qui idem ipsum iam locunt De Anacreonte libro tertio protulit et primus cum oraiianis comparavit. Iunc Henricus Stephanus, Lambinus ceteri 'ecuti sunt madent cum initio eiusdem carminis servavit Athe-
75쪽
naeus X, 427. Sunt autem hoc modo, r. 62. Bergh. 40.
diu ad hie illiu vers. 7 11. et ea quae in li0 ex 'la , untur v. 1 - .h manifesta etiam verborum iiiii itu
q 6 e loco illud braecipue observandum est, loratium nium tum carminis a Graeco fonte derivasse, e eo mi
et suo modo pertractasse ac quae secutus sit liberis vertig
Anaxilae comici locum Homeri simul et IIesiodi ieinor,
Vis Anacreon ei XLII. ipse quoque Anacreonti memors expressit,s. I sq. Στυγει μάχας παροεν Qv ore κατα δαιτιας Ρr Scythica autem Anacreoinis Horiis Thracum substituit compotationem, quam perinde api' auteni quaedam omissa osse ab Athenaeo ipse iii dicat dici evmo 'Υno μειν non est se inebriare, sed sensim a que R 'RI
nare et abominari p0terat. Nam plena sunt Graecorum scripta vel antiquissima, eo inprimis potui fuisse deditos, quippe qui non solum πολυποται Athen. X, 442. Aelian. III, l5. , sed etiam ἀκρurouorti sicut Scythae essent Plato de Legg. l. p. 63 extr. :
ύειυσγίζειν C. I, 36, 14), nec in solum. Etenim iam Archilochus eos propterea notaverat, quod etiam βρυrον, h. e. κρίθινον οἶνον Xenoph. Anab IV, 5, 26. , immodice haurirent, Fr. 28. Schn. VJσπερ προ αυλον βρυτον ν ωρ ξ νῆ 'B eodigeo . quapropter temulentiae infamia flagrabant adeo, ut sere in proverbio esset μεθυων Ἀπερ ρ id dixi eorumque Bacchus etiam male audiret vid. ad C. , 8, 9. V. 3. verecundum Bacchum Dixerat enim Anacreon ανυβριστὶ βασσαρ cno. Adiectivum ποοληπτικoi additum puta, eli. C. I, IS, . et pod. II, I 3. V. 5. Medus acinaces , , PerSic Vocabulo κινακνῖς propter priorem eius ignorationem inde a bellis ersicis usi sunt Graeci Sophocl. r. 99. D. Plato de Rep. VIII. p. 553. C. 0relli. Adde II trod. VII, 54 Περσικον ξιφος, τον κινάκην καλεουσι quo incurvo gladio accincti Persae mensis accumbebant. De eorum vinolentia idem Herod. I, 33 Περσαι
V. 6. Immans quantum discrepat is Hoc genus loquendi Graecorum proprium est. Sic enim loquuntur illi θαυμαστονοσον SiUe θαυμάσιον σον, ἰλικον, μηχανον o τον cet. Etiale illud Aristophanis inmanis εοθι' γαρ ἡ ιαρrζκεν Ουρει νιον σον. Lamb. stque haec locutio Latinis etiani in pedestri oratione concessa, et in ii um, ii in ii in Tu amarumcei. Vide IIerui ad Vig. p. I 28. Vino discrepa V. ΕSc. IV, 2. v. 9 sqq. ollis severi me quoquct SumsTUPartem Falerni dicat cet. Erat Graecorum ς'nsuetudo combibonum deos amicos amicas consalutandi in eο-IRmque honorem potandi, de qua Asconius in Cim Verr. Ι, si ,, Est autem Graecus mos, ut Graeci dicunt, συμπιεινης θιζομένους , quuii merum cyathi bibunt, salutantes primo Τη08. deinde amicos nominatim. am toties merum bibebant,
76쪽
quoiles deos et caros sitos nominabant. quod ad amicas i tinet, quum animi paulo plus incaluissent vino, placebat ut ordine suae quisque nomen puellae diceret in eiusque honoreui poculum merace vini vel exhauriret vel infunderet in terrari quasi libaret. Interdum etiam fiebat ut tot pocula meraeei haurirent, quot litteras haberet nomen amatae. Ioc ninino
erat ἐπίχε- τινος λα/ιβάνειν Vel πιχεῖσθαι κρατον τινος
Bernii Synt. r. p. 1643, et inde celebratum illud tu Graecorum compotationibu εγχει τῆς Vel του - , quod Ioratius
C. III, 8, 3. et III, 9, 9 Latine reddidit. Ut duobus exemplis de multis Graecorum contentus sim, Theocritus hoc modo
Meleager autem in pigr. XCVIll inii. Anal. r. I, 2S. sie:
Item Iam Alcaeus D. I, Vid. Omnino Vii stem ann ad Theocr. ld. II, 15 I. et et cher ad Theogn. v. 315 487.3p. 100. In niores Romanos Graecorum illum morem satis mature receptum esse probat Plaut. Pers V, , 20. et Sticli V, 4, 27. untias Migillae Vide Exc. II. V. I 2. quo Vulnere, qua pereat sagitta Saepe Graeci τοξον, βελος 'Eρωτος, unde amantes τραυμα, Id n ut habere sive saucii esse Virg. A. IV, 1 sq. , atque adeo perire dicuntur. Similiter Euripidis in Hippol. v. 392. ubi Phaedra:
I, 3,l3.3, csr ex Anthol. Gr. Philodemi p. XV, 3. et Meleagri Εp. XIII, 1 sq. cum Hor G. II S, 5 et ropert. II, 12, s. v. 5. adurit Cis ad C. I, 9, 5 et I, 33, 6.
V. 17. peccas Sic etiam Graeci saepissime lictorειν usurpant de iis qui amoris ocul prae succumbunt irg. Aen. IV, 9.). Sed ante omnia conserendus Eurip. Hippol. 507 ubi nutrix rursus Εἰ τοι δοκεῖ σοι, χρῆν μἐν οὐ 'αμαρτu νειν ' ι δ'ουν, πιθου μοι, hoc est, siquidem hoc tibi vi detur , nempe o τω Dονεῖν S. ιιι περ προβαίνειν, Peccaro non debebas, sed amori reluctari: si tamen sic stat sententia, aliud meum nunc sequere consilIuna nox etiani memoratus. 509. φίλτρα θελκτερια ερωτος, Thessala venena Horatii, quae itiden h. l. solvendi vim habent, ut ait ille s. 5l2 α σε παυσε νοσο τησδε Cis. Propert. II, 1, 51. et de
peccandi verbo Hor C. I, 33 9 Sat. I, 2 63. v. 9 sqq. quanta laborabas Charybdi cet. Imper
Graecorum niore dictum videtur. Ita enim illi interdum primum affectum loquentis indicant, quum rei summam conficiunt. Soph. Ph. 978D δ' ἐν α ρα ὁ ξυλλaβων με. i. e. Is erat Igitur, id quod antea non existimabam et nunc lacium doleo, qui me caperet Similiter Al. 693 'Εφριξ ερωτι, περιχαρῆς δ' ἀνεπτωμαν Vide uitin. r. Gr. S. I 37. not. I 0. Bernii. Synt. p. 373sq. ll. Lubher ad C. I, 37, 4: nunc tempus erat. Festive auteni amorem puellae rapacis et avarae Charybdim vocat, voracem sane illam Homericam 0dyss. XII, 10 sqq. coli. Urg. III, 420 seqq. intelligens, sed in gurato hoc sensu comicorum Graecorum, ni fallor, exemplum secutus Anaxi Iaseerte, mediae comoediae poeta, plane similiter omne meretricum spurcum genus eum Chimaera. Scylla, marpyiis, Cha -rybdi aliisque monstris perniciosis comparaverat In εοττιδι apud Athen. XIII. p. 558. , r. l. einech. in Fragmm. Com. Gr. p. 670: οστις ανθρώπων δεαίραν γυπησε πωποτε,
quibus Intelligi licet Charybdis comparatione maxime rapacitatem puellae improbae, Chimaerae vero omnino Venenum Ropζεiem istius ainoris significari. mo manifestius etiam ab eo
77쪽
dem Anaxila transtulit Lucilius In r. Anal li, M. Anilini. Pal. II, 387, Epigr. S I. Ουτε ίμαιρα τοσουτον πνει κα--ν ἡ καθ' 'Oμηρον, - ου Ἀρπνιων τ Περισσὰ syσον σῖTελέσιλλα) quam quani proprie oris laetorem dixit. Iaec omnia autem Mit scher lichii iam diligentia comparavit, unde rellius profecit et recte quidem, si me consulis. 'eque iiiiii profecto dubito, qui Horatius v. 23 sq.: Vix illigat uni te triformi Pegasus expediet Chimaera eodeni respexerit, quamquam ipse quoque simpliciter ad IIumerum nos reiecit quippe quum triformem Chimaeram diceret, non plus sibi voluit quam Lucilii illud est si καθ' 'Oh
προσθε λέων, πιθεν δε ρακων, iέσση ε χι αιρα, δεινον ἀποπνείουσα πυρος ιιένος αἰθομένοιο. Intellexit enim sine dubio πυρπνέουσαν illam et , ἀμειμακέrην, πολέσιν κακον νθρωποισιν ut ait idem omerus l. XVI, 329. non vero variam et inconstantem . andemque eundem secuti Euripides Ion 203. πι/ρπν Οειτα τρισω;μανος 1-καν, indarus Ol. XIII, 7. . o πνέοισαν, Anaxita l. e. πυρπνοον, πυρπολουσαν Vocant. Ad omerum etiam respexit,
quod illigatum dixit, c. exibus Chimaerae, quae πιθεν dotiκων est quod autem Pegasi ope a Bellerophonte celsam significat, id nescit omerus, addunt IIesiodus, in larus, Euripides, quorum ille in Theog. 325:Tἐν ι ἐν Πηγασος εἰλε καὶ σθλος Γελλερονόνxχοῦς.
Ad umbram Archytae. De Archilochi aut Lyrici alicuius Graeci imitatione, quae ab Horati lacta videri possit, iam resutavit rellius In xcursu. Certe, inquit, si oratius, quod nos prorsus ignora mus, Graecum aliquod secutus est exemplar lyricum non Dii, quunt post noveni Lyricos vixerit Archytas, aequalis Platonis; sed εἰδυλλιον vel etiam epigramma Alexandrinae aetatis. Verrum signiscationes illae litoris Matini et Venusiae in Graecum poetam profecto non cadunt, sed propriae videntur Horatii Addo, me illud quidem verisimile esse, moratius
Alexandrini nesci cuius poetae vestigia pressisse. Neque enim illos omnino nimis adamaverat, nec admodum probabile
esse illi videtur, eum in hoc potissimum carmine, in quo duleis patriae pueritiaeque memoriam recordari ac gravissima sententia v. 5 seq. populares suos imbuere vellet, istos esse stibsecutum quid niuita Nihil prosecto reliquum esse
video, nisi ut aut neminem hac de expressum statuamus aut ad omerum veluti Sacrain ancoram confugiamus, qui sane
haud spernendum praebuit exemplar in ecyia v. 51 sqq. tvero ad Homericum illum Elpenorem Oratius suo more tuodoque respexit ut non solum nobiliorem et aptiorem personam substituerit scenamque in litus patrium transtulerit, sed etiani cetera omnia plane ad uuin propositum accommodaverit. Idem exemplum secutus est Virgilius in Aen. VI, 337sqq., sed ieinorabili et proprio utriusque ingenii discrimine. Ali quanto manifestius, ut opinor, ille Palinurum suum ex Homerico Elpenore expressit, quam hic Archytas ab Horatio ad-unibratus est verumtamen ne sic quidem omnia imitationi vestigia ita prorsus deleta sunt, ut agnosci nequeant. Servavit enim poeta sorinam colloquii, quidquid nonnulli contra disputant item prior loquitur nauta ille Venusinus v. 1 - 20., sive ipse poeta est sive quisquis sub hac persona latet respondet umbra Archytae, cuius ultima verba ν 30 sqq. vel nolenti tibi urgentis et instantis Elpenoris preces in memoriam redigent. Denique totum hoc carnien in eadem persuasione nititur, qua Hontericus ille locus de Elpenoris umbra scriptus et Necyiae insertus est. Verissime enim Dient gere Vides philosophum celeberrimum, qui de divinitate animae humanae80niniaverat, hic nihil aliud agentem, quam ut corpore sepulto umbra Stygem transmittat cs. Virg. Aen. Ι,325 sqq.),s0 Sine εἰρωνεια ab Horatio induci, queni de Archytae naufragi torte iam puerum Venusiae saepe audivisse verisimile est. CD. Infra ad s. 2. Ceterum hoc carmen etiam eo nomine insigne est, quod Graecae dictionis sormis abundat. Eamque ob caussam et Propter Versum 24. nondum persectae artis documentum, Primitii poetae in hoc yrico genere annumerandum SSO cenSeο. V. . numeroque carentis arenae Erat proverbii instar
78쪽
106quod ipsum philosophi Pythagorei acriter impugnabant. Vide '' ' ἡ Λ iubis phtheris erigui parva muneros Saepe
enita existeret, quae nec cum iis quae s. 24 leguntur consita ne ullo acto eum tota ratione carminis componi posset. 22 dandum vero Horatiun h. l. ' morte loqui vi tempe- Σ' in unu Hlaia, quae veteribus iam inde ab Homeros . . atrocissima visa sit, quoniam Justis religiosis careret
a arx viae igitur opinione ductu pulveris l. . h. inu: ρ, non de exiguo spatio quod mortuus
ecupat Dillenb. , nec de tumulo oreti. , sed de , muciendo puliare intelligere debuit quae munera Archytae adhuc Gi, ohibent eum, hoc est, qui quidem V Vus adeo su ora a mortalibus concessum evagatus suisset in , , 263, t iam mortuus eo inopiae redactus est, is ita coercetur, ut ne uti idem conquiescere possit. Ideoque ipse ea mune a
ani opere luctare potuit. in eo ne ipse quidem poeta vini
buli Id quod infra demum cognoscimus, inhumatum esso Ar Viam quem hoc loco docemur nil nisi mortuum Iacere.
et XXI. 10 seqq. ubi Achilles bis eodem argumento uitur,
in. 'aequo esse ideo serendam. quod nulli prae in
II 06. r. Similiter Pindarus ol. I, 54. B. EP ιν ανδρα
v. S. Tithonusque remotus in auras Cla Hom. ym. In Ven. 2lS: 'Dς δ' αἶ ιθωνον χρυσοθρονος ν ρπασεν μυς, θεοῖς πιείκελον etc. Nam deinde ibidem illa sabula narratur, quam Horatius tangit C. II, 16, 30. Addunt Eurip. road. 855 'Ον σεερων τεθριππος λαβε χρωεος χος ἀναρπάπας. quamquam igitur hoc ipsum ut multa alia de Tithono poetae sabulantur, nihil tamen certius est quam illum morte abreptum esse. Est enim Horatio a poetis fictum, quod Tithonus in caelum remotus dicitur. Ita recte ueniger. v. s. Iovis arcanis Minos admissus Haec convertit ab
Idem Minos Homero Od. XI, 568 Λιος ἀγλαος υἱος. v. 10 Panthoidentisoni er. u. XVI, 808:
Πανθοίδης Εὐφορβος, ο ἡλικίην κεκαστοεrrεῖ θ' ἱπποσυνη τε ποδεσσί τε καρπαλίμοισιν.
Deciditur a Menelao l. XVII, 9 - 60. Ipsum Pythagoram,surusii υχεως auctorem et Archytae praeceptorem, ut gravissimum documentum ultimo loco affert. Affirmaverat enim ille se olanis temporibus suisse Euphorbum, Panthoi silium, et in Euphorbo quidem mortuum esse, sed ita ut morti nihil praeter nervos atque cutem concederet. Cuius rei ut fidem saceret Pythagoras clipeum in templo Iunonis prope Mycenas affixum se olim gestasse contendit, cui a pariete detracto ipsum Euphorbi nomen inscriptum repertum est. Haec Diogenes Laert. Ulli 5. Scholiastes Sophoclis ad Electr. v. 62. aliique tradunt. Vid. Lambin ad h. l. et Lehmann ad Luctan Ver. nisi II, 293. g. 676. et cla Ovid. Met XV, 16 sqq. habent artara Hom. Il. II, 699 εχεν 'ει M. εμ έλαινα Il. III, 243: τους δ' ἔδη κάτεχεν φυσίζοος υἰN. V. II. Orco demissum Recordare Homeri cum illud
79쪽
v. 13. Nervos atque cutem morti cone Serat atrael Homeri meminit, qui hoc ipso modo in Necyia v. l sqq.:
ἀλλα τα ιιεν τε πυρος κρατερον μενος αἰθομενοι δαμνεη, πεί κε πρωτα λίπη λευκ' στεα θυμος.
morti atrae Homeri cum quoque epitlieton litorii attribuit. l. Η, 834 Κῆρες μελανος θανατοιο, ei V. 859.: κῆρα μελαιναν. Adde Il. XV, 350 θανατο δε μελαν νε- νος ἀμφεκάλυφεν, cli Tibull. I, 1, 70 Iani veniet tenebris
Mors adoperta caput. Hinc nigri isti ignes C. V, I 2, 26. Virg. Aen. IV, 384. Ovid. F. II, 56l. D. iiae dicta sunt ad C. I, 24, 8.
V. 15 sq. - - . Sed omnes una manet nox Et caleanda semel via leti. Fundus com iminis huius sententiae, qua nihil frequentius apud Graecos ipsumque oratium v. ainbin. legitur, quaerendus iniit apud Homerunt antrat. VI, 48S ait Hector Andro inachae suae: μοῖραν δ' οὐ τινά φημι πεφυγμένον εμμεναι ἀνδρων,
Ilinc proverbii sere locum obtinuit vel Simonidis illud tr. I 05. Schn.: Θανατω παντες ὀφειλόμεθα. Hor. A. P. 3. . vel Euripidis Alc. 19. 7S2. Andr. 1272. Aeg. r. 6. .:
vel Menandri Mein pag. I96: ινὀν ὀν δην σχον οἱ παντες βοοτοί. quod rellius coiit parat cum C. Il, 8, 32. Idem cum posterioribus verbis huius loci composuit e lat. haedone . 08. A. o χχυλου ξλενος πλῆν οἶμον φησιν εἰς ἔδονς ερειν. Et vero Aeschyli dictum itum multi alii recordati Sunt v. Herm. ad Aeschyl. r. 252. , tum Dionysius at in Arte rhet. c. s. sic interpretatus Si μία γαρ καὶ η αυτη ιμος3κατα ὀ Αἰσχύλον, εἰς Αιdo νερουσα. Ex eiusdemque e schuli Sept. 335 , , διαμ α στυγεραν δον iam supra ad
C. I, 24, 6 cum nostro loco contuli. Praeterea cis. ad 8, 30. Verum trita, credo, Graecis phrasis ὁδόν εἰς ωιλ προ- θαίνειν Κur Ale. 263.), Vel διαμει Ῥαι, nec minus usitatum illud οι io vel τραπος υιδου Anal. r. I, 9I: υτ σιδ ρείην οἶμον si ς ωίδεω es Lucret. II, 9l5. Tibull. I, 3, 50. Liv. XXXI, 18. p. reli. Atque in hac praesertim sententia multa similiter certe dicta ex aliis Graecorum scriptis proferre possem, si quident ista comparatio ad rem saceret. unc unius Aniripatri Sid. is hominis ingeniosi ac memoris ut ait Cicero de Drat. III, 50.), exemplo utor, quod exstat in Anthol. Gr. II, 6. r. Epigr. I, 2:
omnes, Antipater ait, Orco debemur si quis habet, quod ad cursum accelerandum valeat, is in acitus videbit. Potantes vero hoc assequuntur, ut celerius viam leti conficiant, nec ut reliqui pedibus, sed quasi equo vecti. Itaque de primaria huius carminis sententia ego quident nihil amplius affirmare ausim, nisi quod satis patet ad similia Graecorum dicta consormatam videri Cis ad C. I, 4, 13 et Properi. III, 18, 22 Est ni ala, sed cunctis ista terenda via est.
v. 17. Dant alios Furiae torvo spectacula Marti cet.lJam variae tortes describuntur. De Furiis quae In proeliis versantur L Hom. Il. IV, 440 sq. et XVIII, 35 sqq. coli. Virg. Aen. Vlt 324 sqq. Torvus autem Mars est βλοσυ- eo s. βλοσυρωπης 'Αρης ut Hesiod Scut. V. 147. , αἶματι ἀνδυοφονω χυιίρων ut Orph. H. 64 audit . it sch. v. 19. Mixta, densentur funera Homer. l. I, 383:m δ' ἐπ' Ἀργείοισι κακον βελος οἱ δε ν λαοὶ
v. 20. nullum Saeva caput Proserpina fugit i. e. nullum caput Proserpinam fugit. Est hypallage, quae figura inprimis Alexandrinis eorumque imitatoribus placuit. Comparat Bern hardyus in cens rec. eerth. Apollonii I, 689:
εἰ καί με τανυν τι πεφρίκασι Κῆρες.
80쪽
queni locum respicere videtur Virgilius Aen. VI, 69S: Nondum illi flavum Proserpina vertice crinem Abstulerat, Stygioque caput damnaverat Orss. eundent altum sacrificii Proserpinae transferens, AEueni apud Euripidem occupat Θάνατος. non L.
ἀγαν , γν Περσεφονεια Dd. XI, 47. 213. 386. - σε iii Cla Sat. II, 5, 10 imperiosa Proserpina Virg. Aeli. VI, 402 casta Proserpina. v. 21. devexi Orionis Apollonius I, 1201 EJr μα-
λιστα λειμεριη λοοῖο πελει δυσις 'Dριωνος unde translatus
Virgilii locus in Aen. VII, 19: Saevus ubi Orion hibernis
conditur undis. nil sch. V. 23 sqq. vagas' pares malignus arenas ossibus et capiti inhumato
Particulam dare Ad rem et ad orationis genus ii- Seherlichium apposite contiilit ex Diodori Zona eri pigr. IX. quod exstat in Br Anal. II, 8 et in Anthol. al. I, 425., V. 1 sq. et v. 7 Sq.:
υχραν σε κεφαλῶς παμήσομαι αἰγιαλιτ ινθινα, κατα κρυερον χευάμενος νεκυος. )ἄστ' ἔχε ἐν φαμάθου μοριον βραχυ, πουλυ δε δάκρν, ξειν , ἐπεὶ εἰς λοὴν δραμες ε οριην. quibus versibus de eadem re scriptis licet intelligi φαμάθον μοριον βραχυ idem esse quod Horatius dixit vagae arenae Way the ' a m. quibus si αἰγιαλιτι θινα addideris, habebis non solum pulveris exigui munera sed etiam litus Denique illud κεφαλῶς ἐπαμῆσασθαι ηγύριαθον est capiti inicere pulverem, siquidem in talibus επαμ σασθαι proprie significalis aggerere tumulum, congerere pulverem In mortuum Apoll. Rh. I, 1305. s. infra ad us. 30.)l Fuit non ignobilis poeta epigrammaticus Sardibus alus, qui quum tempore belli Mithridatici floreret magnum etiam nomen is Asiae oratoribus ex eo bello invenit. Nid Strab. XIII p. 931. 2 Pius quidam viator, naufragi cadaver in litore offendens illud parvo pulveris muliere inperii l. Gaeolis.
3, 1. de defluendi verbo ad I, 17, 15. v. 29. aequo ab oves Intelligendus εος πλουτοδοτης idemque κτίσιος, de quo vid. Obeck. Aglaoph. pag. 1239. eoli ne Inech. ad Menandr. p. 182. et Hor. pl. I, IS 11 l. v. 30 Negligis immeritis nocituram
Postmodo is natis fraudem committere' mors et Debita iura vicesque u Urbas Te maneant ipsum precibus non linquar inultisnis Fraus postmodo nocitura est αγος Graecorum. Ita Sopho
ubi Schol. οἱ νεκρον ρωντες rαφον καὶ μὴ ἐναμησώμενοι κονιν ἐναγεῖς εἶναι δοκουν. Fundus huius pinionis omnino est Homeri locus ex ecyla quem iam supra dicium est oratio ante oculos suisse. Ibi enim lepenor Ulixein his verbis precatur . 66. et 7 sq.:
με μ' ἄκλαυτον θαπτον ἰων πιθεν καταλείπειν, νοσφισθεις με τοί τι θεων μῆνιμα γένωμαι.
quod fraudem etiam natis nocituram dixit, id de posteriorum sententia addidit. Nani post Homerum demuni dira illa a truculenta superstitio invaluit apud Graecos, ut delictorum a latoribus commissorum poenas a liberis, nepotibus, posteris repeti crederent. Ita iam Solon Eleg. XI, 25 - 32. Schn et The0gnis v. 203 sqq. tum saepe Tragici antiquiores. Vide hsinin Lobee h. ad Agl. p. 635 sq. Sed ante omnes inspi-siendus Aeschylus in Suppl. ubi Danaides Argivorum regeni ut se in tutelam recipiat neve Aegypti siliis, quorum servitutem ac matrimonium sugerant, dedere velit niuitis et .Rpplicibus verbis orant, dein etiam atque etiani nionent ut plasylum caveat v. 375: ro νυλάσσου et ut Iovis, supplicum praesidis et sumnii Iudicis vindicisque, nini humana ac divina iura tuentis, iram ac potentiam resormidet,