Richardi Bentleii et doctorum virorum Epistolae, partim mutuae

371쪽

nis ἐποιουν πραν νεφελαν στρεπταεν-γλα δαῖον εμαν. Ita linc editur: sed Aldus errore typographico duplicem accentum Θsuit, στρεπταιγλαν quorum prior, non posterior, retinendus erat, et Scholiaste et Suida auctoribus. Etsi, ut jam nunc animadverto, utramquo 436 lectionem proserat Scholiastes ut crediderim dedita opera duplicem accentum ab Aldo fuisse positum. Sed quid demum est illud στρεπταιγλαν' explicant scilicet την στρέφουσαν την --κην και φανίζουσαν, Memeemem solis radios. Quod analogia ipsa non patitur; siquidem στρεπτος passive significat, non active et deinde ipsa εννοια est humilis et puerilis Verterim Potius στρεπταιγλαν orium fulgur mitesmem; nam ad fulgur nubium, non solis lumen hic respici quivis

poeta contenderit D. Tamen, utcunque hoc satis eo cinnum est, auguratu tamen inimus poetam scripsisse enραπταίμαν στραπτειν scilicet est στράπτειν ut στεροπὴ, στεροπη σπαρπος, σπαραγος, στραπὴ - α

εis αερως, κρας, γαμψους τ' οἰωνους αερον rola, τ' addito ne cum Scholiaste et Suida, Mos putide Vocemus αμψους et οἰωνους et mox V. 338.J

372쪽

MSS. profers, παν- ἔτι βουλονται, κατ' εἰ μεν- Meliuscule Aldus κατ' ἡ μόν. go jam olim resti

tuerant,

plane contra metrum oportuit Potius, κατα κρεμαμινι eναι sed recte AIdus unica Voce κατακρηριν κενωτveque conjunctio in sententia requiritur. Rursus ibidem D. 381. pro υδε πω corrige, ταρ ἰδεν πω περὶ του πατάγου και τῆς βροντῆς μ' ἐδιδαξM. Porro, P. 3. v. 389. recte πα-άξ bis scribis ex Vaticano; atque ita Iane Suidas απποι παππαξ, ηρος πομῆς-Bestat tamen mendum, quod tu non animadvertisti. Primo inquit sonat παππαξ, secundo παπαππὰξ et tertio itidem παπαππαξ. Hoc ineptissimum crescereoni debet sonus singulis Vicibus hoc modo, παππή, παππάξ, παπαπαππὰξ Quam corrigo, Ἀρέρεας πρωτον--πάξ παππάξ, omειτ' ἐπάγει γε παπὰππὰξ,

373쪽

Σίμων' ενέπρησεν Versus una syllaba excedit; et, aut πῶς aut δῆτ' aiciendum est, etsi Suidas in Σῖμων, et Scholiastes ad Acham P. 167. remnque agnoscit. Dele Vero πῶς, quod in priore parte sententiae ponitur Καὶ πῶς cu ιωρε συ. Recte autem emendas, p. 84. v. 40ο. Aia υνιον ἄκρον 'Ἀθηνῶν ut et ego olim adolescens, tam

vi metri, quam Homeri auctoritato 'Οδ. r. 278. cina ora Σουνιον ἱρον νικομεθ' ακρον Αθηνῶν Ibidem D. 4oa. Οὐκ- - τα ευ λθεν φαι--- deest syllaba ευγε λέγειν, 'e ορί, sed illud potius. Porro di. II. recte ex Laertio verborum ordinempe utas, G τῆς ριπάλης πιθυμησας σοφίας, ut et nos juvenes iaceomus in aeteris noli aequi Laertii scripturam, sed editiones praeterquam in illo D 415 JΜητε ισῶν ἄχθει λιαν μητε ' ροστα --θυμει qui bis peccat in metri legem. Trochaeus perperam est in primo loco deinde τε ' αρι non est anaPa stuε αρισηαν enim primam producit. Sed prius erra

374쪽

potest; Iege aut εἶ νεκα τουτων, aut omin aut Potina ἔτεκεν ut aullo ante.

Pag. autem 5. V. 422. si editiones posteriores exhibent Ἀλλο τι δοτ' ου νομιεχ εἶναι tu rescribBex Aldina'χλλο τι δητ' υν νομιεῖς ἡ δη θεὸν οὐδἐν, πλὴν

ἡ περ ημε . Sic plane Idus, nisi quod οὐδένα cum reliquis habet, quod nos in ουδεν mutarimus, i sententiaQ. Ordo est Ουδεν τι αλλο νομιεῖς θεὸν, πλὴν απερ εμεῖς. Recte autem in Pro v nam negatio est in uδεν. Nox Versu sequenti, ου δ' ἄν' διαλεχθε'ν, Suidas paullo melius in Ἀτεχνως habet, in αν et sic Iocus excudendus. Ceterum ibidem V 43a J νωμα μεγάλας, recte deles μεγαλας auctore Sto, ut nos juveneso loco Suidae in νώμα, et e Vespis, p. 33 I. I. V. 59u. - r. V. 59. Jκαν τ δι ac γνώμας ουδεὶς πωπιχτ ενέκπιεν, ων μοqui locus huic plane germanus est. Illud vero eadem sententia' uστε τὸ λοιπον ' - τουδὶ Suidas in ναμμα exhibet απὸ του νυν alibi Vero πὸ eo δ : si enim loquitur, , το δη, πο ου νυν Ἀριμο- φανης Νεφελιχις. unc ipsum locum voluit nihilo in me ianus sanissima est lectio vulgata. Ibidem R. 441. in Anapaestis legitur, AMIμεῖν, πουν, σκον δε ρειν, sino dubio mendose; cum ambus sit Pro anapaesto vel spondaeo Scaliger emendat ασκον δείρειν quod nusquam extat. Tu repone ασκον τε δερε ιν illud enim ex pluribus norissimum ponitur; ergo Tecte τε additur. Idem mox V 446J in illo Versu φρεσι- ς περιτριμμα δικῶν, epouit εὐρεσσιεπης quod cum poeticum non nisi in choro iusserim, ego verius castigo, Eυρησιεπης et si excudi debet. Pag. 87. v. 46o.J nunc esitur. ἐν βροτοῖσιν Ἀξεις; at apud Suidam in

375쪽

ουρανομηκες habetur ξων recte opinor et sic totus locus constituendus. σθι δἐ ταυτα ρι-ων παρ'

ἐμοὐ κλέος ουρανόμηκες' ἐν βροτοῖσι εξων Attice

dixeris ἐσθι ξων, politas quam σθι ως ξεις Iliud praeterieram P. 86 V. 45o.JΣτροφις. ἀργαλέος, Ῥατιολοιχός.

Quod Verbum agnoscunt Scholiastes , Photius, ni 439 das, AEustathius, alii. mes hius habet μ-αιολοιχος. Quorum alii a ματαιος alii a ριατιον quod ἐλάχιστον

significare Volunt, Vel a ματιον, mensuTue genere, de

ducunt Omnia haec ex uno hoc Aristophanis loco fluxerunt, et eo quidem, ni fallor, mendoso. Nam ex Anapaesti lege ματιοιγιχος primam Irodi cere debet; ergo Non est a '-ταιον quod primam Monuit illud Vero μάτιον sive minimum quid, sive menεura quo sponsore admittemus Quis alias hoc dixit, quis fando audivit' Grammaticorum haec deliria sunt, qui ut celeno ignorantiam suam, nihl non singere audent; Plane ut in τιταριον et βίαιον jam antea Vidimus. Nam, ut demus id quod contendunt, quae demum se tentia exorietur ματαιολοχος, Manorum tinctor, να- 'nilinguia eleganter sane, et ματιολοιχρος, minimo munctor εἰ mensurarum tinctor quid restat, nisi ut tam putidis nugatoribus λειχα ιν dicamus uiuima

enim mutatione sic locum corrigo,

Στροφις, απαλέος, ματτυολοιχος.Ματτυν autem quid sit, optime calles, bellaria nempe, lautitiae turdi et id genus nosti illud Martialis, Inter quadrupedes mat a prima lepus nosti etiam ex Athenaeo Aristophanem Verbo αττυτὶ offensum; ματτυολοιχος igitur, ut κνισσολοιχος, aud arum unctar, quod non gulositatem modo, sed et impudentiam notare possit, ut cum caeteris hic epithetis θρασώς, ou κηρος, eto congruat. Iterum p. 87 D. 84. R μέν γ' οφείλεται μοι, corrige n μέν ' φειλεταε τε μοι,

376쪽

ex Versus Tatione

ia enim hujus Metri Eupolide lex est inviolabilis, ut in tertio loco dae Ius sit; at in disyllabis illis pedi laus vel Iambus, vel xochaeus pro arbitrio Scriptoria licite usurpari potest Falleris ergo, doctissime amice, eum P. o. re. 527J sic Versum hujus generis re-

κων του δε ου hoc enim pacto, ut jam vitas. in tertio loco Tro chaeum, dactylum vero post caesuram ponit; utrumque contra versus rationem. animvero recte habet re certa Lectio,

δε o o. Illud tibi credo errandi causam dedit, quod pars posterior hujus ---τήτου ab ambo προδώ inceperiti Atqui hoc ut diaci legitime factunt ut iterum v 5354 eadem pagina

σοφοῖς.

νακα αὐε aio assi in aliis fabulis Versus autem qui continuo sequitur, P. I. sic se habet, Minis' ισαυθις -- ηαμ ν - κειμένιν at a Suida in 'Eμπηδῆσαι aio profertur, in Σολμεμ' αἶθις ἐμπιμῶμαι αυτε κεμμένον quae ut saepe sit e Scholiastarum paraphrasiaecuta sunt, non ex ipso textu Quid autem iliud

377쪽

ἐτολαπια, . et unde natum Restituo tibi, ut opinor, lectionem Veram diu extinctam, quam satouαστης ille expresserat,

ου Μησα vel ἔτλην non reuinia, non in animum induxi jacenti insuliare: hoc animi generosi argumen tum erat. Quid vero illud ibidem di di 556.J'- ρυ-χος παλαι πεποhu Φρυνιχος quidem primam longam habet, et tu cunque esse brevis, in primo loco non stabit dactylus. RHio igitur ἡν ad superiorem Versum, sic, Προσθώς αυτῆ θραυν μεθυσῆ, του κορδακορουνε , ν Φρυνιχος παλαι πεποίηχ' , , τὸ κῆτος ἡσθιεν.Mθ' 'μιππος αυθις πεπο-κεν εἰς Υπερβολον. Lege insuper rim hoc novissimo χυθε πεποις ut dactylus it in loco tertio. Pag. a. v. 575 'ra σο υτατοι θεατα. δευροτον νουν προσεχε τε 'Ferri quidem poterat pes ille proceleusmaticus; sed quid opus cum et rotundius sit et iamκ-ερον, - δευε τον του προσχετε si potius Athenis loquebantur, quam προσέχετε ut Pherecratis hac ipsa pagina a Scholiaste citatus, ' Ἀνδρες προσνεπε τον νουν, 'Eξευρημμτι ινψ αμπτυκτοις αναπαίστοις. Sic et infra P. 114. Κ. V. 12Ο - r. v. IIctu. lege προσχετε τον νουν προς μῶν οἷα πείσμαι

non προσεχέτω, ut editum. Sic in pluribus locis se quentium sabularum, quae nunc me indicante tute perte corriges. ag. i. v. 584. - σεληνα δ' λιπε quiris egendum eas videat 'N σεληνη δ' ἐξέλειπε 44 iτας ὀδοὐς ο δ' ἡλιοι. Illud vero ibidem D. 693Jquod manifeste vitiosum est et metro repugnat,

378쪽

-θις ἐς τ' Ἀσαῖον -- επι αξημωρτητο ο'Eni τὸ βελτων το -- - τη πολε μοι-τε--Recte, inquis, Misae meus Vaticanus, ariaeἀνα--τε . esto; at aliud restabat a te emendandinet quid enim fiet τλυμῖν Θ certe non erit ξυνοίσεται μως nam ait 4 πολει. Ergo Iegendum erit ins ex υμεῖς - ακημιρταε ut pinuo ante v. 589J I xx' ἄν μεῖς ἐξαριαρτο et praeterea, quid erit ἐς τα χωον, in ιmum pristinum Enimvero ξυνokνεται τὸ βελτιον ἐς ταααων nullum sensum commodum gignit neque ullus συμφέρειν ἐς ταρχαῖον usquam dis

xit, sed εἰς ἄρχαῖον κατασταθηναι, vide ergo an nobis melius successerit emendatio. θις - ταρχαῖον, μῖν ειτο καλιαρτετο, 'Eπὶ το βελτων το πραγμα ν πολει ξυνοι τιμ. Iam iterum inquit, sicut olim, sicut ab initio, si quod a vobis peccatum uerit, id in melius vertet civitati Pag. autem 4. v. i5. et vitiosa interpunctio est, et levis error in litera quae tamen sententiam Pessime deturpant

δ' οὐκ γειν τα ἡμερας etc. Luna quidem Praeter illa supra memorata, pluribus os beneficiis ait se Dscere; vos vero ingratos omnes dierum rationes Conturbare. Pag. 5. D. 22. dele o et scribe. 'μικ

379쪽

Suidas enim in ' ρεια, legit ἀγρεῖος et alteram etiam

memorat ἄγροικος, quae Prioris interpretamentum est. Tu vero Suidam hic sequi ne dubita; sic enim supra P. b. v. 628 et 29. προικον et σκαιον una posuit auctor ρεῖος autem alibi usurpat Thesmoph. p. 15. X. V 267. - r. V. 6o. Ἀπείων - καὶ

ἐπ' ἄλλο πήδα νουνια φρενος. De priore equidem nihil habeo quod dicam cum

newe metri lex equo in Antistrophae Tatio lucem hic assundat sed d. posteriore paene constat mihi si Ceram esse Suidae lectionem; siquidem Scholi tes quo

que totum firmat, et o φρενος in ipso textu Aldus exhibe Pag. 98. Versu ultimo v. 14. et P. 99. Priamo; sic distingue et ad versus redige, 'Mέ μ' απολουσιν i νυν βαρεως arta λιαλ και πως, τε μου et mox ΓΚ. V. 17. - r. V. 19J

a lato 44 auctore etiam Aldo. Sunt Anapaesti diametri Pag. oo. ΓΚ. V. 43. - r. V. 45. κίνημοναμις αυτο Neque syntaxia neque sententia conatati Corrigo, - κατα την νεύειν παλιν κίνησον αυδ' εἰ -τὸ, και ξυμ inomPag. 1O2. X. v. os r. V. II. quaeris utra Iectio Praeferenda, is πολέ νεις, an quod membranae et Suidas praeserunt ἀπολαψεις. sine dubio prior ob Additam.

380쪽

. 50

justio- metaphoram anteferenda est; eoorti Pri

a οσδε . Recepta igitur lactio non est Ioeo movendat tamen quoviam olim hic variatum est, addo et aliam ex onjectura ἀπολο εος, quod ipsum est, quod σχολι-της hic suggerit, ἀπο--ος aut melius is

et emendationem meam a te ad Suidam tantopere laudataui, Λ μεγαλα δ' Ἀσυπτος ἐάν Movaeto 'i rari Hesychius noster, Ouπτειν, ina is, auis, seo. --ειν. dem alibi, Meia 3ῶν mendose pro δωλο - 'Oλουφειν - οἱ Ἀττικοι το τῶ ιν:Pag. 1o3. F. V. 83O. - r. v. 324Συ δ' εἰς τοσουτο - μανιῶν ἐληλυθας, 'Nστ ανδρασιχ πειθειν χολῶσιν Quid hoc minis utique non est bis amo, sed persuada aege in dubio cum Aldo, 'Nστ αν- δρασιν πειθει χολῶσιν. Atticum quippe est πείθειν Prin πειθν ς πείθομα Quid quod Suidas etiam in Xολῶσι, χει θν exhibet Pag. Io4. X. V. 853. Bx. V. 855.y Ἐπιλανθανο μην αν. Scribe ut nu- 443 merosius currat Versus, 'Eπελαθομην ν ευθυς ποπληθους ἐτῶν. abidem X. V. 858. - r. V. 86od pro πειθομενος bis repone πιδόμενος:- εἶτα τέ παπρὸ Πιθομενος ξάμαρτε. ' τοι ποτε οἶδ' ἐξεμ σοι ραυλίσαντο πιθόμενος Certe in posteriore loco ieet ipse Suidas in uisti habet πειθομενος, necessaria est haec emendatio, ne in Iouo sexto fiat Anapaestus loco Iambi. Ibidem ΓΚ. V. 86Ω - r. v. 64.JTου του πριαμην σοι διασίοις αμαξίδα.

라틴어 텍스트