De rejectione Judæorum et adoptione Gentium ex capite [9-11] epistolæ Pauli ad Rom Nicolaus Pauli Scandorphius

발행: 1643년

분량: 112페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

61쪽

XLIIX. Ut huic objectioni respondeatur,o culpa omnis intemtari

pereuntium Iudaeorum a Deo removeatur,exponit Paulus ordinem media, quibus Deus utitur,in salute hominum procuranda. Summa autem responsitonis Apostolicae hae ciest . Deus qui It stitiamin salutem per fidem confert , ut hactenus abunde dei. monstratum est, nihil intermittit eorum, quae ad fidem in hominum cordibus generandam fovendam ωeonfirmandam, Gcessaria sunt: ipsi vero homines contemnunt consilium Dei a Gversus semetipsos Luc. 7.V.3C repellentes a se verbum fidei, atq; hac ratione indignosse faciunt vita aeterna, Aetas.V. fio, unde non Dei, sed propria culpa,aeternum pereunt.

XLIX.

Quae autem sint media,quibus Deus fidem conferre solet , &quo ordine inter se cohaereant, eleganti gradatione ostendit,v.Iε. 43. omodo inqVit,invocabunt, in quem non credideruntdaut pomodo credent ei, degro non audiverunt 'quomodo vero audient'epraedicanted pomodo autempraedicabunt, nisi mittantur ZIn hac gradatione effecta cum suis causis ita connediuntur,ut,inetompendio pulcherrimo, universus salutis nostrae progressus oculis subjiciatur. Adhibetur vero in singulis gradibus interrogatio,ut tanto fortius adversarii constringantur, quando animadvertunt Apostolum nihil diceres, quod non omnium con, sensum evidentissime mereatur. Constat vero gradatio quatuor propositionibus4 quinq; terminis, quorum singula paulo diligentius expendere operae pretium erit .

Prima propositio haec est Gomodo inUocabunt,inqPe non crediderunt Z Loquitur hic Spiritus sanctus, non de quoVis clamore&ejulatu vivem impii quoq; in dissicultatibus constituti edunt, quiq; Iudaeis,Turcis& aliis profanis gentibus, Christum vel ignorantibus vel respuentibus, familiaris: communis est sed loquitur de vera invocatione, quae Deo grates accepta

erit, qualis sola illa est, quae fide misericordiae divinae vi merito atu: intercessione Iesu Christi nititur. Huc pertinet illud Chri-

62쪽

sti Ioh. .v.23.pater quaerit veros adoratores,qui invocant ipsum in spiritu veritate. Dicuntur autem Deum in veritate rivo care, qui preces suas instituunt, juxta praescriptum verbi divini; in spiritu vero adorant Deum, quorum mentes Spiritus Sanctus inter precandum inflammat, ut serio cord s affectu desideria sua Deo exponant, firma fiducia benignissimam exauditionenti, sibi polliceantur. Simile est illud Davidis, Psal. I S. V.18.I9. Prope est Dominus omnibus invocantibus eum, omnibus invocantibus eum in Spiritu veritate. Voluntatem timentium se faciet, deprecationem eorum audiet, Talvos faciet eos.

Observamus hic, cultum religios adorationis illi soli deberi , in quem credere jubemur is Vero est, Deus tri unus, Pater, Filius Spiritus Sanctus. Unde essicitur, omnem creaturarum Invocationem, tanquam impiam cin Deum blasphemam , detestandam esse. iocemur praeterea ad veram dc Deo gratam invocationem, opus esse notitia promis ionum divinarum, qua sine fides nulla dari potest, cum fides ad promisionem relative se habeat. Quia vero omnes promissiones Dei, sunt nae&amen in Christo Igsu, 2. Cor. I. v. 2o ut earum impletionem cum certa

fiducia exspectare possimus, si credimus nos per Christum D Eo

reconciliatos esse, hinc manifestum evadit, requiri, in veris adoratoribus, notitiam Edem Christi , qua utraq; cum Pagani Turcae destituantur, in hae vero Iudaei, omnes impii haeretici deficiant, sequitur, neq; istos, neq; illos Deum recte invocare

LII. Secunda propositio est Gomodo credent in eum,quem non audiverunt Docet hoc gradationis membrum, non sussicere is naturalem Dei cognitionem, ad veram salutarem fidem, sed opus esse, ut per verbum divinitus revelatum, ex eo, de mysteriis regni Dci erudiamur, imprimis de Christo , principe fidei

nostrae objecto, ad quae mysteria, humanae rationis acumine , penetrare non valemus. Unde etiam aestimari potest,quantum

sit beneficium,quod Deus dederit nobisEvangestum, de filio suo,

63쪽

ex cujus auditu, fides cordibus nostris ingeneratur, nosque petis fidem, remissionis peccatorum, Iustitiae gratuitae salutis arternae participes reddimur Monemur'Voque, ut magna cum reverentia lattentione verbum Dei audiamus heditemurta, cum sit verbum fidei litae aeternae, retro . 8. JOh. 6. vers. 68. extra quod Deus, neque fidem, neq; salutem, ordinarie largitur. Confer Esaiae 8. V. 2Ο. Luc.I6.V. 29.

LIII. Omnes quidem, ex lumine naturali, novimus esse beniagnum: misericordem Deum , sed erga justos, qvos soIos ratio judicat favorein gratia numinis dignos esse. Ubi vero animadvertimus, nos contaminatos esse peccatis , non possumus non dubitare, an Deus nos respiciat, preces nostras exaudiat. Hic mens, in pavoribus conscientiae, quaerit , an Deus velit mihi peccatori ignoscere, letitionem meam audire. In tali lucta necessum est, ut fide intuear filium Dei Mediatorem in statuam

me measq; preces propter illum recipi, quemadmodum Apostolus docet, Epistolae hujus cap. 3.va.2. Iustificati per fidem, pacem habemus apud Deum, per Dominum nostrum Esum Christum, per quem habemus accessum ad eum. Huc pertinet promissio Christi Joh. 16. v. 23. Amen, amen dico vobis, quicquid petieritis patrerm in nomine meo, dabit vobis. In nomine autem Christi petimus, si prosternimus preces nostras coram facie Dci, fiducia non propriae justitiae, sed meriti atq; intercessionis

Iesu Christi Talis invocatio propria est ver Ecclesiae,prorsus ignota illis,qui doctrinam de gratuita reconciliatione aut igno

rant, aut negligunt .

LIV. Tertio loco dicit Apostolus : momodo audient, epraeditante Posset Deus, absq; externa verbi praedicatione Operari hominum salutem, sed nobis acquiescendum est in voluntate , ipsius revelata,& utendum iis mediis,ad quae nos in verbo suo reis mittit. Quod etiam opponimus iis, qvi neglecto externo ministerio , revelationes ieculiares affatus exspectant. Urge

mus nos perpetuum ossicium: beneficium Christi , ab Aposto-Cr lo

64쪽

lo nostro Eph. .RII. seq. descriptum Q rod ascenderit supra omnes coelos, ut dona hominibus distribueret,& daret quosdam Apostolos, quosdam vero Prophetas alios Evangelistas, alios

Pastores Doctores, ad consummationem sanctorum, ad opus ministerii, dc ad corporis sui, id est E sesa: aedificationem, donec conveniamus omnes , in unitatem fides agnitionis filii DEI. LV. Excitabit haec cogitatio reverentiam erga ministerium publicum, verbi divini ministros, imul ossicii admonebit ipsos ministros, ut, sepositis omnibus curis sudiis nundianis,. attendant sincera doctrinae , inq; ea permaneant .hoc enim facientes seipsos& auditores suos salvos facient, quod Paulus ad Tim. scribit, L Epist .V.Io. LV. inarto additur pomodo praedicabunt , nisi mittanturirInnuit Apostolus his verbis, nemini licitum esse irruere in ministerium praedicandi Evangelium, sed exspectanda es e missionem divinam di vocationem legitimam. Vocat autem Deus, partim extraordinarie immediate, ut Mosen Elisaeum. Iohannem Baptistam talios .partim ordinarie& mediate, quum Ecclesia, in nomine Christi, fidelibus hominibus , qui ad di

cendum idonei sunt, sacrum munUS committi ...

LXVI.

Extraordinaria vocatio semper est legitima, utpote quae eviden ter ab ipso Deo proficiscitur, sive in illa utatur internuncio, voluntatis suae interprete, cujus exempla habemus incia rone, Elisaeo&aliis. sive millius hominis interveniente opera quempiam vocet, quemadmodum Moses Esaias , in Veteri

Testamento, Iohannes Baptista Apostoli, in Novo vocati

fuerunt m

Ordrnaria vero vocatio, non minus legitima censeri, atq; ad Deum tanquam ad principem causam essicientem referri debet,modo Ecclesia ordinem servat, a Spiritu sancto per Apostolum

65쪽

lum praescriptum ordo autem iste est, ut, praemisit precibus ad Deum patrem, in nomine Iesu Christi, velit ipse extrudere operarios in vineam suam, dispiciat sibi Ecclesia de tali viro, de quo spem certam fovet, quod possit senecessaria eruditione donis instructus M velit egregie ad faciendum opus Deianimatus fideliter procurare gloriam Dei lauditorum salutem , eumq; sistat examinandum sacris initiandum inantummomenti habeat talis vocatio , ad uniendos Doctorum lauditorum animos,qVantam fiduciam παρρησιαν viro Dei in ossicio suo afferat, quamq; Ecaciter sustentet animum pii doctoris in quibuscunq; diuscultatibus, nemo nisi expertus, intelligere potest. LIX. in atritur hic non immerito, an ministerium essicax sit

frudi uosum , si contingat, ut non omnia . in vocatione ordinaria, ad Lege Aa Spiritu sancto datas rite se habeant. In tali casu, ste jul modi minister pure praedicat verbum Dei, Sacramenta se eundum Christi institutionem administrat, non est dubium , quin ministerium ipsus sit eficax&sa hilares adeoq; non opus

est, ut stationem relinquat, verum sussicit animum emendare ,

. atq; errorem, in Vocatione admissum, serid damnare A. LX.

In hisce quatuor propositionibus, tradit Apostolus quinq;

media salutis nostrae, quorum priora dependent a posterioribus hoc modo , invocatione numinis divini salus impetratur; talis invocatio fidem requirit fides existit ex auditu verbi auditus a praedicatione dependet praedicatio verbi ministrorum misso

nem praesupponita ..

inia vero missa praedicatorum est primum medium, quo opus est cui salus per Christum parta nobiscum communicetur, probat Apostolus, Deum hac in parte non deesse ossicio suo, sed mittere praecones Evangelii, e cujus auditu homines fidem concipere&salvi fieri possvm t. In qVem finem adducit testia montu Esaiae, ex . . cap. a. ita enim pergit versu etiamnum 3.

66쪽

tium pacem evangelizantium bona

LXII. Describit Propheta Esaias, toto capite et laetissimum statum Novi Testamenti, atq; inter alia , non sine ingenti gaudio, loquitur demissione Apostolorum eorundem officio. Quo vaticinio solari se debebant Iudaei, tempore Babylonicae captivitatis, indubie persuasi, quod Deus certo es et reducturus eos ex

terra captivitatis eorum , atq; tandem exhibiturus promistim Mesram, cu frequenti choro praeconum salutis & pacis, ben sicio Messiae acquisitae,&etioni, per Evangelii praedicationem, offerendae lapplicandae.

LXIII. Intueor, vult Esaias dicere, in spiritu pedes legatorum Dei, primo in montibus Iudaeae hinc inde circumeuntium, mox

etiam in reliquas orbis terrarum partes, magna cum celeritate

excurrentium; qui aspectus, ut mihi longe jucundissimus, ita

istorum legatorum adventus, afflictae Zioni gratisimus erit. LXIV. Rationem vero redditurus Propheta, cur tantopere dc laetetur ipse, & Zion debeat laetari super hisce nunciis dicit eos a

Pacis nomine primis potissimum intelligit, benignisῆ-mum a tactum Dei patris erga omnes homines, quibus per oboedientiam mortem Christi reconciliatus est; uxta illud a Cor. F. v. 1'. Deus erat in Christo, mundum subire concilians , non imputando iis peccata eorum. Constri .IOh. 2, 2. Rom. .V. I I'. Hujus pacis praecones, sunt Apostoli eorumq; succestares, quibus Deus dedit verbum is inisterium reconciliationis,2. Cor. 3v I 8. seq. Illi pacem iratiam Dei omnibus hominibus promiscue offerunt, verum soli credentes ejus participes fiunt. LXVI. Deinde intelligit pacem conscientiarum cum Deo , quae est effectum fidei justificantis, ut Apostolus noster docuit supra cap. S. V.I. De hac pace loquuntur Angeli, in cantico suo,Luc. r.

67쪽

v. 1 . Gloria in altissimis Deo, d in terra pax, hominibus bona

voluntas δε Christus ejus meminit Iohan.I . v. 27. Pacem relin quo vobis lacem meam do, Obis: non quomodo mundus dat ego do vobis. Ne turbetur cor vestrum,neq; formidet. Haec pax similite Voce praeconum Evangelii omnibus hominibus offertur,o in generatur cordibus credentium, quando, qui antea prae sensu peccati . metu irae divinae atq; poenarum commeritarum, conscientiae stimulis exagitabamur, omnia nobis infesta metuebamus, ex Evangelio persuasi de gratuito Dei

favore, quo nos in Christo prosequitur, in paterna amabili ejus οργη laeti tranquilli acquies ei mus, firmiter statuentes, omnia servitur a nobis in bonum, neq; ullam creaturam posse nos, separare a dilectione illa Dei, quae est in Christo Iesu. LXVII.

Cum hac pace conjuncta sunt bona plurima maxima , quae etiam an nunciant EVangelii praecones. Ea sunt,continua

remissio peccatorum imputatio Iustitiae Christi, jugis credentium sanctificatio, eorundem obsignatio per Spiritum sanctum gustus virtutum ventur seculi, spirituale gaudium, certa exauditionis fiducia , tolerantia subcruce, laeta adventus Christi,1nortis nostrae exspectatio , beata migratio ex hac vita, plena liberatio a sensu peccati, a servitute corruptionis, a mundi Diaboli insidiis, atq; tandem, in corporibus animabus restitutis, perpetuus in tui pus faciei divinae cum perfecta aeternae selicitatis gaudii fruitione . LXIIX.

Ad hujus pacis de tantorum bonorum an nunciationen ,

Apostoli , atq, inter illos Paulus , a Christo electi missi fuerunt, ipsi etiam Officio suo feliciter&gnaviter functi sunt, adeo in parte Dei nihil intermissum fuit, quod facere posset ad salutem, per Christum partam, eum Iudaeis simul gentibu , communicandam, id qVOd Apostolus, allegatione vaticinii Pro phctici, probare volui . LXIX. Unde vero fiat , quod non Omnes salutem in Evangelio

68쪽

oblatam consequantur, ejus causam exponit v. I6. his verbis: Sed non omnes oboediverunt angelio: Epitas enim dicit,Domine , is credidit auditui nostro Removit Apostolus a Deo culpam . interitus eorum, qui pereunt, jam docet causam exitii in ipsis hominibus residere,& hoc modo redita d.institutum suum,quod scit Iudaei, sectantes justitiam citra fidem ipsa incredulitat et sua accersant sibi judicium condemnationem. LXX. Continent autem verba Pauli occupationem oppositam iis, qui ex allata gradatione tale nectebant argumentum: Q Ucmadmodum Evangelii praedicationem, adsidemin salutem consequendam requiri dicis; ita ,dubio procul, omnes,qui .audiunt

verbum , fidem concipiunt salvantur. Respondet Apostolus, quod Evangelium praedicatum frustretur, in quam plurimis hominibus, eventu salutari , eo quod nolint rationem suam captivare, & credere Evangelio. Et hoc ipsum dicit Esaiam i

Spiritu praevidisse,atque,cum admiratione tem istu de credentium paucitate questum esse niti osc. cap 63. quando praeclarum de passioneri morte Christi oraculum edere volebat. In verbis autem Prophetae, auditus ponitur pro praedicatione per metononiam adjuncti, Hebraeis familiarem . LXXI. Atq; sic docet Spiritus Dei , veram&unicam causam reis jectionis Iudaeorum in simul omnium , qui intereunt, hanc esse, quod Evangelio de Christo Iesu fidem non adhibeant. Huc pertinet illud Iohannis i Epist. . . Io seq. Si non credit filio, mendacem DE UNI facit quia non credit testimonio, quod testificatus est de filio suo. Et hoc est testimonium , quoniam vitam aeternam dedit nobis DEUS. Et haec vita infilio ejus est in habet filium, habet vitam; xi non habet filium, vitam non habet. Confer JOh.3. V.36. Marc.I6.V.IO.

LXXII. inia vero incredulitatis causa , est neglectus Jc contemptus Evangelij, danda est nobis opera , ut gratis mentibus acceptemvo sermonem Propheticum Apostolicum, eiq; attendamus

69쪽

damus,tanquam lucernae in loco tenebricoso splendenti, usque dum dies illucescat, laurora oriatur in cordibus nostris, a Petiv.I'. Huc intendit digitum Apostolus, dum gradationis adhibitae talem conclusionem subjungit, v. 17. Ergo fides en ex auditu. auditus autem Her verbum DEI, quorum verborum haec est sententia scias, o homo, Deum non velle immediate operari fidem in corde tuo , sed mediante praedicatione lauditu verbi. Noli igitur contemnere hoc salutare medium , sed gratus illud usurpa, ita per verbum praedicatum, auditum lectum' meditatum, fidelis existes salvus evades. mire facit dictum Chri .sti Joh.I7.v.2o. Et historia Eunuchi, Act. 8.v.33,J6 37. Itemq; exemplum Corneliivi domesticorum Act,cap.IO.V.qq. nec non

LXXIII, Ubi sie ostendit Paulus proximum medium consequendi fidem salvificam, iterum probat Deum susscienter praebuisse Iudaeis simulo Gentibus hoc medium, scriptura testimoniis docet,lum vocationem gentium, tum rejectionem Iudaeorunia, horum patribus non incognitam fuisses,.

LXXIV

De primo ita loquitur,.18 Seddico, nunqui non ἀπ' runt Et nidem in omnem terram exivit son eorum , es in es orbis terrae verba eorum Sententia verborum Apostoli talis est. Nemo eorum , qui infideles manent, ct per incredulitatem suam pereunt,ignorantiam praetendere potest,quasi verbum Evangelii non habere audire potuerit. Et enim Deus emisit Apostolos suos,non ad unam aut aliquot Gentes, sed in universum orbem terrarum , quorum etiam opera, doctrina Evangelica , ad extremos orbis terrarum fines divulgata est. Hanc assertionem suam enuntiat,non suis, sed Davidis verbis, ex v. .Psalm I'. desumptis , qua quia prima fronte non videntur couVeni repra

senti negotio,videndumest, qua ratione ad Evangelii praedic tionem commode referri queant .

LXXV. Loquitur Propheta de coelis, atq; aliis mirandis Dei operi bus,

70쪽

bus,quae omnibus hominibus , ubicunq; terrarum illi degunt , de opificis gloria, hoc est, de Dei conditoris benignitate, sapientia&potentia , concionantur quam concionem Paulus considerat, tanquam praedictionem typum vocis Apostolorii, per universum orbem soniturae, quasi dicere vellet Quibuscunque Dei cognitio, ex coeli, luminarium coelestium, caeterarurerum contemplatione, innotuit, ad eos modo etiam pervenita Evangelii praedicatio, adeoq; auditus verbi , ex quo fidem existere jam dictum est, omnibus hominibus patet, Omnisq; Xcusatio incredulitatis eorum ipsis adempta est. Confer Col. I.v. . 6. Ubi verbum veritatis Evangelii dicitur praedicatum esse , fructificasse in universo orbe. Similiter etiam dicit Apostolus no ster, A&.17.V.3Ο. Deus praecipit hominibus, ut omnes ubiq; poenitentiam agant. Vide etiam Col.I.V. 23.

LXXVI

Notandum autem est , quod Paulus sequatur versionen septuaginta Interpretum, qui Hebraeum l per φλμον reddi derunt. Significat autem irregulam Mamussim, *R ' vero est vox vel sonus in interpretatione Vocabuli a Davide , usurpati hoc innuitur,quod verbum ab Apostolis praedicatum ,

postea ab iisdem in literas relatum , sit fidei: vitae nostrae unica norma: regula .

LXXVII. Sed vicissim objecerunt Iudaei, hanc Pauli opinionem, de gentium invitatione ad vita .reprobatione udaeorum, adversari doctrinae fidei patrum, quibus firmiter stabat illa sententia , quod Messias cum suis beneficiis solis Iudaeis promis usterat. Huic objectioni opponuntur testimonia Moss&Esaiae, 'quibus docetur, utrumq; olim praedictum fui se a Spiritu sancto, & quod Judaei, per suam ingratitudinem, gratia Dei excidere

deberent, quod gentes in illorum locum adoptanda essendia. Rllegantur autem tria vaticinia , quorum primum petitum esteae Deut.32.V.2I. quod v. q. seq. his verbis describitur. Sed dico. Nunquid Fue non agnovi, Primus Mosies dicit Ego in aemulationem vos adducam adnongentem,ingentem insipientem, in in vos mittam . Cum

SEARCH

MENU NAVIGATION