장음표시 사용
111쪽
Di s P. LV. Amor Dei erga se S DC T. II. 83
amor strictus . inixtus gaudio in gaudium admixtum amo. Jehet Gre striclo. Sicut in creatis licet amor solius Patris, exigat di stinctionem ab amore diius Pauli , in Uectu tamen amante stilictus simul Petrum δε Paulum , nulla opus est distinctio adhuc g-- ' virtualis in tua sententia, ter amorem Petri, mamorem Pauli ; sed sum ciens est sol a distinctio nostro concipiendinaodori ergo similiter, licet actus solius amoris stricti exigat distinctionem intrinsecam ab actu solius gaudij; in affectu tamen qui simul sit amor strictus, & gaudium, satis erit distinctio nostro concipiendi modo ter amorem strictum et gaudium. Quarto, circa bonum cognitum, ut possibiles, potest a i9.beri amor strictus, de etiam gaudium : ergo etiam circa bo num existens , de possessum Antecedens quoad primam bis '' is partem certum est, quoad secundam probatur, qui nihil test ia- prohibet te gaudere de possibilitate gratiae in visionis beati a . , 'i ficae, cum postibilitas sit omnino necessaria. Confirmatur de ex Circa obiectum bonum praesens,i posse sum, potest haberi ' gaudium ut est certum, d etiam amor strictus ergo circa ctu,
diuinas persectiones existentes δε posses as dari potest in Deo affectus audissimul, de amoris stricli. Antecedens quoad secundam partem probatur , quia bonum existens de posse illam , amari potest propter sua praedicata essentialia quia in se bona , qui sine dubio est amor strictus cimo ipsa existentia , despoisessio post uni ita amari, de strictum amorem
terminares ergo cum Deus amet suas persectiones necessarias ac quia secundum sua praedicata essentialia bonae sunt, de quia sunt existentes,in possessae , non est unde ipsi amor strictus de ne Ctur. Dices ex P. Ribad eneyra circa obiectum cognitum , t o. postabile, pariterque circa obiectum cognitum, existens, de posses una in circa ipsam possessionem 4 existentiam , versari posse amorem strictum gaudium , si tamen habeant pro motivo diuersas rationes saltem in mente amanti; secus veros unicam. Cum autem neque re ipsa, neque in mente
112쪽
diuina distinguantur , perfectiones in inas esse in se bonasti esse existentes, possesssas, inde impeditur in Deo amor strictus, soli puro gaudio locus datur.
2I Contra tamen, quia ad amorem strictum,in gaudium ne-ε cessaria inprimis non sunt motiua intrinsece ex parte obie-o is, seu virtualiter distincta , maxime , in sententia aduersaxum g ri negantis omnem distinctionem virtualem m creatis, dc
b. circa ae realiter gaudium δε amorem strictum
sunt mo admittentis Patque adeo motiva, utpote realiter identifica- ii iis .i ta, non possunt esse virtualiter distincta Neque requirunt dubincta motiua in mente amantis distincta, id est quorum unum cognoscatur clares, alterum vero confuse , vel unum cognoscatur distinctum ab alter, maxime , quando actus ex modo tendendi disserunt inter si qualiter distinguuntur scientia simplicis intelligentiae 4 visionis, desiderium ac gaudium in sententia aduersarij actus autem amoris,ac gaudis, disserunt ex modo tendendi: ergo etiam si motivum unicum sit in mente perfectissimi amantis poterit excitare affectus di uersi mode ex parte obiecti, sed nostro intelligendi modo, qua ratione non negamus motiva illa inter se distingui. Confirmatur. Notitia intuitiua , qua beatus videt clare se
peccasste, non impedit strictum odium circa peccatum cognitum quatenus praesens tali tempore: ergo notitia intuiti ua, qua Deus clare videt suas perfectiones necessarias exi- stentes,i possessas, non impedit amorem strictum circa illas Antecedens patet, quia beatus capax non est tristitiae contrapositae gaudio atque adeo odium circa peccatum praeteritum , debet esse strictum contrapositum amori stricto. Consequentia vero probatur. Ideo notitia intuitiua peccatirali tempore praesentis non impedit strictum odium, quia
neque impedit, quominus cognoscatur in se malum notitia autem , qua Deus suas perfectiones necessarias intuetur, Ut existentes, possessa , non impedit quominus co gnoscantur in se bonae ergo neque impedit amorem stri'
113쪽
Olbii est: inui contra primam conchisionem , in qua di . D. ximus, non elle in Deo amor pure strictum. In Deo et i ii ii, Lamor ergo pure strictus. Probatu consequenvia Nam amor tu i x- est primus actus praesuppositus ad gaudium, istiusque radix, a principi uinci huiusmodi autem amor non Oxcst,ssici M . dium saltem virtualiter cum idem nec praesupponatur ad icipsum, nec possit esse radix, principium suu pilus ergo est
amor pure strictus Maior est expressa S.I hora. I. p.q. 2 .art. corpo e Amor, inquit naturaliter est primus actin voluntatu e a petitus, propter hoc omnes at motus appetitio praesuppo
ri ut ais, .m G si rimam radicem nult enim de erat nisi
fanum amatum, neque aliquis gaudet, nisi de bono amato. Et simi- Iiter triylitiam, o caetera eiu mali man enum es in amorem Keiri, sicut in primum priue V 'm
Missi, aliorum responsionibus, quae mihi non satisfaciunt in lRespondeo concesso antecedenti, negan conicq Uen id m Ad ij., probationem distingui maiorem Amor est primus actus prae et bbiis postus ad gaudium, istiusque radix, principium impulsi tu increatis,conccedo,inico circa suas perfectione neces 5 rias necto. Nec S.Thomas aliud contendit, quam esse in Deo uinii. amorem', cuius probatio haec est. In quocunque est voluntas,
diu in ergo est amor maiorem probat inductione , nam amor, videlicet in creatis, est primus actus voluntatis praesuppositus ad audi iam, eiusque radix, principium. Quod autem ibi sermo sit de voluntate creata .anifestant ex pla es hibita ab Angelie Magistro , scilicet desiderit, tristitiae,co nitionis veri in communi, Mainoris simili, bonita , quae 'nia repugnant Deo circa persectiones necessarias, pro sunt creaturae, ut post in Perscctioncm Evam, Cam-
114쪽
que inseparabilire secum trahentia. Io vero S. Thomas e suis praemissis non inferat amorem in Deo , qui prior est gaudi , eiusque radix principium, mihi compertum est. Nam amor hic prior est amor boni in communi, quod pro signo amoris, nondum apparet existens,i possessiim. Rursu inquit Thomas es communim naturaliter spritu,
mnde intesiectu per prius habet ordinem ad verum comune, qua ad particularia quaedam vera Sunt autem quidam actus voluntatis, o petitu reficientes bonum sub aliqua feciali conditione, sicut gaudium o delectatio, es de bono proenti, o habit, desiderium autem , des, de bono , nondum adepto Amor autem
res icit bonum in communi , siue sit habitum, e non habitum. yn e amor naturaliter es primu actus voluntatis. 13. En quomodo inferat . Thomas prioritatem amoris ad gaudium , ex eo quod amor sit bonum in communi, quod pro signo amoris nondum appareat amanti existens, possessum, neque absens, sed ab his praescindat cognitio proponens tale bonum. Haec autem omnia penitus repugnant Deo; ostendimus enim impossibilem esiste diuinam cognitionem proponentem perfectiones neces artas, ut praecise bonas, quin eadem cognitione appareant existentes,in habitae ergo ex doctrinara Thomae non infertur in Deo amor prior gaudio, consequenter neque pure strictus , sed mixtus gaudio. Quibus conciliantur haec duo asTerta Sancti Thomae ad secundum scilicet in Deo esse gaudium, & simili ter amorem. Quod idem statuit primo contra gentes, cap. 'I. Vbi praemjsso in Deo gaudio disputat , an similiter sit amor etch. .. Trimallone respondet. ebriiiii obiicies secundo ex P. Ludovico de Ribas. Etiamsi cogni-. is fidi a circa perfectiones neces artas in seipsis coonitas Fliseisi prae ichndere non possit ab earum existentia, & possessione,, ' ς Qq lς possit excitare amorem pure strictum , tamen d i. E. Qgnixi diuina earundem perfectionum, in amore puro stri'
potiuisioni ergo poterit excitare amorem piare str in Um Antecedens
115쪽
Antecedens probatur, aut cognitio diuinarum persectionum in medio creato attingit diuinas persectiones cO Ud , quo medium fertur in illas medium autem creatum, scilicet amoestrictus, fertur in diuinas persectiones praescindendo ali ea
rum existentia, dc possessione ergo etiam cogniti Od inarum perfectionum in eo medio praescindit ab carum exiitantia, de possessione. Res Oudeo negans antecedens. Ad probationem nego a. iorem cogniti enim diuina, utpote infinita, comprehensitu sui obiecti limitari non potest a medio creato , ncca modo tendendi suo limitato commensurario sed illius
tendendi modum transcendens, non solum repraesentat, lectum , quatenus in se bonum , sed quatenti exiliens, possessum. Obiicies tettio contra secundam conclusionem , m qua diximus dari in Deo amorem strictum , qui simul sit gau- alia. dium. Affectus, qui in suis praedicatis includit essentialiter indistia.
praedicata gaudi j nec distinguitur virtualiter ab illis, non p. I ..test esse amor strictus ergo implicat amor strictus qui simul quatile sit gaudium includeret enim praedicata gaudij, nec distingueretur virtualiter ab illis. Antecedens probatur, quia Difo ii fectus gaudi non est amor strictus, nec econtra, aliterim e ne gaudium esset amor strictus, desomnis amor strictus csset Eden a gaudium , quod falsum ergo affectus includens praedicata
gaudij, Qvirtualiter ab ipsis indistinctus, non est amor strictus, sed potius gaudium, a cuius praedicatis indistinctum
Reson eo Himinguem antecedens Assectus includens praedicata puri gaudij, non potest esse amor strictus, concedo: mixti, nego. Et nego consequentiam. Ad probationem distinguo antecedens. flectus puri gaudi non potest esse amor strictus, concedo, gaudi mixti, nego. Et nego consequentiam , quia affectus gaudij, simul amoris stricti con iungi posscua in uno actu diuino virtualiter indivisibili, ad eum modum, quo in communi sententia ratio praes ici, dc M speculati ui
116쪽
speculatiui possiunt coniungi in unico actu mixto. Obiicies quarto Amor strictus non potest esse sola ratio δ' , ς' amoris communis omni gaudio, in coque imbibita, aliter om-
tuendax ne gaudium ci Uden rationem communem amoris, elle eς iis dis amor strictus ergo addere debet disserentiam contraheneontra tem rationem amori S MCOnitituentem specialiter amorem
hetes a strictum sit cui ad constituendum gaudium similis differentia .m. necessaria est id implicat in Deo, ergo Mamor strictus. Mi- qilaena nor probatur, quia in amore diurno , vltra disserentiam au -' 6 8' dij, possibilis non est alia specialis differentia contrahens rationem amorisci ergo Antecedens probatur , quia haec disserentia cum ratione communi amoris, constitueret amorem pure strictum hic non cit in Deo possibilis ergo lira differentiam gaudi pos ibilis non est alia specialis differentia Contrahens rationem amoris,aliter possibilis esset purus amor strictus ea differentia constitutus. Assigna Confirmatur, si aliqua esset specialis differentia contrahens: . rationem communem amoris, cum ea constituens ana ferentia rem strietum, maxime ista, scilicet, prosecutio obiecti, quia boni haec non est specialis differentia , sed ipsa ratioli, si , communis amoris ergo Mynor probatur, quia ratio com- nPςo naunis amoris est prosecutio obieci i, quia in se bonici ergo id non est specialis disserentia amoris in communi Antecedens patet, quia amor in communi habere debet motivum, non aliud nisi , quia obiectum in se bonum est ergo prosecutio obiecti, quia in se bonum est, non est specialis disserentia omniS.
9. Respondeo concesso primo enthymemate, negans minorem subsequentem. Ad cuius probationem distinguendum est antecedens Vltra differentiam gaudi mixti non daturalia differentia contrahens rationem communem amoris, concedo ultra disserentiam puri gaudij, nego suppositum esὶ scilicet in Deo purum gaudium circa suas perfectione nccessarias in gaudio autem mixto iam est una disserenti constituens cum ratione communi , non minus gaudi Um
117쪽
Disp. IV. Amor Dei ero a se. SECT. LII. i
quam amorem strictum. Ad confirmationem concessi a tori , neganda est minor Ad cuius probationem , nego antecedens Amor enim incommuni, vel praescindit ab om
ni motitio, scilicet quia Obiectum est praesens,i quia absens, de quia in se bonum mana species actuum amoris distinctionem hauriunt e motivis, Vel dicendum est attingere motivum praescindens ab illis omnibus. Obiicies quinto In affectu mixto e gaudio M amorestri ho debet dari unica differentia ex duplici composita implicat, ergo Minor probatur, nam implicat unicam , 5 iis auin diuisibiler differentiam esse duplicem a simplicem dis IC ferentiam esse compositam. Disterentia autem amoris stricti i. ἡ mixti stricti cum gaudio est virtualiter unica, & simplex : er ' , go non potest esse composita ex duplici. - 'Re*onde distinguens antecedens Debet dari unica disse duplieirentia composita ex duplici virtualiter distinet in asseest si
mixto nego ; nostro modo intelligendi , concedo Vt enimia sit. aliqua differentia sit mixta , non opus est quod sit compositae duplici virtualiter distincta, sed satis est quod conceptus in illa virtuali dentificati postin eis in actibus creatis distincti. Instabis. Vel ratio amoris stricte reperta in affectu diuino 3 i. dicit aliquid extra gaudium, vel non Si primum AErgo vir Atriortualiter distinguitur a gaudio. Si secundum Z ergo in Deo ni '' , hi est praeter gaudium. nihil
Restondeo, in affectu diuino nihil esse praeter gaudium 'mixtum, esse tamen aliquid ultra purum gaudium, Videlicet dium. affectum mixtum ex utroque. Inde tamen non sequitur,
quod amor strictus, gaudium in aetu mixto distinguendi sint inter se , sed tantum a puro gaudio, quod cum non detur in Deo, quid mirum si ab illo distinguatur, tam amor strictus, quam gaudium, qui sunt in Deo virtuali dentitate
118쪽
Deus se , suasque perfectiones necessaria diligat amore
31. Amor concupiscentiae est assectius, quo quis amat obie- Amor IIctum, quia sibi bonum, de conueniens Amor vero ami-ι ὸ ζ , citiae , i ii affectus, quo quis amat bonum alteri, ex compla- amicitiae, centia in ipso , quia bonum est illi. Quatuor saltem condi- ό j tiones requisitae sunt ad amorem amicitiae rigorosae. Prima,
ves quam iam expendimus Secunda, quod suppositum amans, ocamatum , sint disti necta, nam stricte loquendo nemo dicitur amicus sui. Tertia , ea supposita esse rationalia , inter bruta enim non datur stri et amicitia. uarii, personam amatam redamare amantem. Nam si amet alium, qui vicissim te non amet, talis amor dicitur beneuolentia, & inchoata quaedam amicitia mon vero stricta, desconsummata. 33 Circa amorem concupiscentiae. Prima Sententia negat Deum amare suas perfectiones absolutas amore concupiscen-
voluntate sedi. s. num . . Concedit tamen Albi unius Personae Diuinae ad alteram dari amorem concupiscentiae , atque adeo nam diligere alteram, sibi bonaria,& conuenientem. Secunda sententia absolute astirmat dari in Deo amorem P Rita concupiscentiae , non solum unius Personae ad alterum, sed etiam circa perfectiones absolutas. Ita P. Ribas disp. Ir. de Voluntate, cap. I. num-i. Tertia sententia distinguit inter concupiscentiam realem formalem ' realem virtualem, istam concedit Deo circa persectiones absolutas, illam negat. RHeuz. Ita P. He &3. quem sequitur Fuster
3 Affer primo, inter diuinas personas dari amorem concu-Im piscentiae. Probatur, quia amor concupiscentiae ille est, quoreis uui, 'PU Rim x Obiectum quia sibi bonum, de conueniens Pater
119쪽
Dis P. IV. Amor Dei ergas SECTA V. 93
autem amat Filium , quia sibi bonus est conueniens si
militerque Filius amat Patrem uterque Spiritum Sanctum se vitae. redamantur ab ipsori ergo inter Dinina Personas stat concupiscentia , quae absque scrupulo dici poterit realis formalis. cum it obiecti realiter formaliter distincti a concu
Aisero . esse in Deo amore concupiscentiae erga suas om- S. ne perfectiones necessarias. Probatur,quia Deus amat suam ii ' essentiam, de attributa , quia sibi bona sunt,et conuenientia piseenitae ergo amore concupiscentiae. An autem huiusmodi concia cir ompii centia dicenda sit realis formalis: An vero realis virtualis, s ti bi ,
contentio est de modo loquendi, quid videlicet intelligatur '
nomine concupiscentiae realis formalis. Si enim significetur i, u. concupiscentia circa obiectum realiter distinctum a concupi da estiore,quis dubitet, Deum non ita concupiscere suas perfectio- ό ό: ne absolutas. Si vero intelligatur concupiscentia, non solum li,. virtualiter , se eminenter, sed etiam formaliter existens in Deo a parte rei absque distinctione illa reali, dici poterit concupiscentia realis serinalis sicut amor cognitio diuinarum Personarum, seu persectionum dicuntur reales forma. les, quia tendentiae intentionales cognitionis,in amoris, non inducunt distinctionem inter obiectum amatum , subiectum amans Quod facile ad hominem contra Fuster poterit co firmari, nam per in , num Ias. Deus amore concupi- stentiae amat suas persectiones absolutas, quia sibi bonas icconuenientes ergo S suam essentiam , utpote sibi bonam, dcconuenientissimam huiusmodi autem concupiscentia est virtualis absque distinctione virtuali inter obiectum concupitum,& subiectum concupiscens ergo etiam poterit esse realis absque distinctione reali inter obiectum concupitum M subiectum concupiscen S. Firmo iterum. Datur realis sor malis concupiscentia absque
distinctione reali inter ipsam concupiscentiam δε obiectum '
concupitum : ergo ad concupiscentiam realem formalem diuitia
gratis exigitur distinctio realis inter obiectum concupitum,
120쪽
in elli d subiectum concupiscens Antecedens probatur, quia interis Q Diuina Personas datur concupiscentia realis formalis , in Patre, v. g. erga Filium : concupiscentia autem, utpote perfectio absoluta, non distinguitur realiter a Fili, nec a Patre:
Dices idem non concupiscere realiter formaliter seipsum, nec velle se ipsum realiter formaliter sibi Patque adeo realiter concupisceres, necessario debet esse boni distinet ab ipso concupitore; aliter idem realiter vellet seipsum sibimetipsi: .' .. V qui possum amare realiter formaliter me ipsundus s)ε hic meum esse, quod idem est, quia mihi bonum in conuseipsum niens nihil enim rei magis bonum, conueniens, qua suum esse uel similiter Deus amat realiter formaliter sua esctentiam, quia sibi bonam non autem est maior dissicu tas in concupiscentia, quam in amore ergo si idem potere aliter amare sibi suum esse , cur non concupiscere
33 obiicies ex P. Heriete, concupiscentia realis formalis erespectus realis transcendentalis ad obiectum , quod amatur subiectum, cui amatur respectus autem transcendentali non stat absque distinctione reali a termino ergo neque con cupiscentia realis Amori autem diuino repugnat distincti realis ab obiecto increato quod amat, Ma subiecto diuino cui illud amat ergo de repugnat concupiscentia realis. Haec obiectio pariter probat repugnare Deo cognitionem realem, d reale gaudium suorum attributorum, quia dicere deberent respectum transcendentalem ad illa, quod si absque tali I. . . . t Q pCG u intelligi potest cognitio ' gaudium attributorum; 4 46hbtic Vir non concupiscentia Respondeo igitur concessa maiori, . .., nςgδn ' in Orςm Quae enim contradi otio esse potest, in eo z. Od dem transcendent aliter respiciat se ipsum, quando nulielli est contradictio, in eo, quod realiter repraesentet, amet, cognoscat se ipsum , qui omnes sunt conceptus respe- Circa amorem amicitiae strictae , dissicultas est. An sit inter Uiuina Personas talis amor. Prior sententia negat stri istam