장음표시 사용
91쪽
bertum, cum talis potestas sit inconiungibilis cum calentia
Instabis iterum , ipsum me decr; riam cst simpliciter re 11. qui situm ad sui existentiam, mactio libera ad existentiam volitionis liberae creatae a tamen neque decretum praecedere debet sui existentiam , neque actio existentiam volitionis creatae, neque aliquod eorum constituit potestatem decernendi , aut volendi quia ad istam tantum pertinent requisita simpliciter ad volendum necessaria , dc distincta ab ipsa ope ratione, eamque praeuenientiaci ergo i scientia libera sit idem virtualiter cum decreto, cum sit ipsum me decretum , opus non erit, quod praecedat decretum, aut constituat potestatem decernendi, etiamsi requisita simpliciter sit ad existentiam decreti. Respondeo cocessis praemissis, negans consequentia Fateor 1ς. enim libentissime no infringi libertatem alicuius operationis, Deetesά
quandiu praecedat ipsam potestas proxima, expedita ad '
illam eliciendam et non cliciendam Caeterum si talis pote re debet stas non praecedat subsequens operati libera esse non po- 'itest. Ut ergo decretum sit liberum , idemque est de pera- expetione creata, supponere debet potestatem proximam, .ex-: peditam ad eliciendum illud, Mnon eliciendum , atque adeo quesquidquid talem potestatem constituit utpote praecedentem operationem, non potest esse ipsa operatio. Si autem gaudium de decreto esset ipsum mei decretum , scientia vitionis decreti constitueret potestatem proximam ad decernendum; nam sine illa, sicut non est proxime potens Deus ad gaudium circa decretum, ita nequc ad ipsum decretum , atque adeo
huiusmodi scientia distincta esse debet ab ipso decreto. Inde disparitas inter operationem , mrcquisita ad ipsam 1 .constituentia potestatem proximam, latissima est, nam op ratio supponit ea requisita non vero se ipsam , ideoque illa di
stincta eis debent ab operatione, non operatio a b ipsa. 'equi- Scientia autem visionis decreti esset requisitum,non ex parte operationis ad se ipsam, sed e parte potestatis proximae ad illam,
92쪽
66 ast ac T. De Volantate Dei,
illam cum sine tali scientia non es set Deus proxime potens ad decretum, sicut talis non est ad gaudium de ipso decreto. 8 obiicies tertio. Si gaudium directum circa decretum distingueretur virtualiter a decreto , etiam gaudium reflexum circa gaudium directum disi ingueretur virtualiter a gaudio directo, similiter gaudium de hoc gaudio in infinitum: id falsum est ergo. Sequella probatur. Ideo per nos gaudium circa decretum distinguitur virtualiter a decreto , quia si esse set ipsum decretum hoc dirigeretur necessario ascientia visionis sui ipsius, cum qua directione independentia, liberum esse non posset: si autem gaudium reflexum es et ipsum me gaudium diretitum, hoc neces ario dirigeretur a scientia risionis sui ipsus ergo liberum siste non posset cum ea directione, dependenti, id falsum est , quia gaudium circa decretum , tam liberum Deo est quam ipsum decretum, cum utrumque Deus impedire poterit ergo gaudium directum inreflexum virtualiter distinguuntur.
Respondeo, gaudium decreti non es e liberum in se ipso, . 2 ό suppositione decreti, sed tantum es . liberti in decreto,
to libero quatenus Videlicet Deus potuit ponere, bimpedire decre-
Vn ' , quod autem liberum non est ex suppositione decreri, Deo libe- nihil impedit, quominus, supposito decreto dirigatur ne- - cesssario ex scientia visionis sui ipsius. Decretum autem de producenda creatura, est in se liberum, ideoque gaudium sui ipsius es. non potest quia neces ario dirigi deberet ascientia visionis sui ipsius, qua directione ac dependentia non
3o obiicies quarto In diuina scientia conditionata dantur in- , C nixae formalitates virtualiter distinctae' ergo similes forma- .e obii litate admittendae erunt in actibus gaudi in se ipsos refle-ic 'ςnxibu S Consequentia videtur certa quia eadem est om-
conditio nium ratio Antecedens probatur, nam potest Deus reuelare Michaeli suam scientiam conditionatam de poenitentia' ΥΠ0rum, insuper cognoscere, quod Michael in ea scien xi uiuina complacebit, si fuerit ipsi reuelata Rursus PQxςst De
93쪽
Disp. HI Appetitis eliciti . SECT. III. 6
Deus hac secundum scientiam conditio natam complacentiae erga prima eidem Michael reuelare δε insuper c Inoscere, quod in ea cieti Michael complacebit si fuerit ipsi reuelata. Praeterea potest similiter tertiam istam scientiam reuelare, pariterque cognoscere, quod Michael in ea complacebit, si fuerit ipsi reuelata, S sic in infinitum : huiusmodi autem scientiae virtualiter distinguuntur . ergo Minor probatur, quia prima est inde pendensa secunda, potensque existere sine iula secunda similiter est inde pendens a tertia ac sic de coe teris iam posita quacumque reuelatione scientiae potuit iachac non complaceres, atque adeo potuit non existere quaeli . bet scientia complacentia ex positione reuelationis : ergo huiusmodi scientiae virtualiter distinguuntur. Hoc argumentum ad praesens institutum efficax non est. a. Etenim si scientiae illae conditio natae sint inter se independentes, d inconnexae , quid mirum si virtualiter distinguantur similis autem inde pendentia, inconnexio non repetitur inter actus Diuinos audisin se ipsos reflectentes, omnes enim , ex suppositione Decreti, sunt Deo necessarij, atque
adeo mutuo inter se connexi. Respondeo tamen negans antecedens, nam Deus unica, 3 1.
desindiuisibili scientia conditio nata attingere potest nes veritu tes conditionatas, atque adeo de facto ita illas attin tit iuxta dicenda disp. i 6 ubi ostendemus unico indivisibili iii si
decreto velle Deum de facto omnia obiecta , quae ita velle ':
potest. Nam pro eodem signo , quo Verum est, Michaelem complacitutum in prima scientia, si ipsi reveletur, verunt etiam est de caeteris , atque adeo Deus uno ictu scientia
indivisibili , exprimit eas omnes Veritates condit Ionatas.
Quod si aliqua veritas conditio nata ex his, quae de facto dantur, non fuisset, nec fuisset in Deo scientia, quae de secto datur, sed alia indivis biliter exprimens cunctas veritates, quae tunc darentur. Sic enim vitatur diuisio in diuina scientia, cui melior est simplicitas, si possibilis sit, quam distinctio. Alia,quae ex eadem scientia conditio nata obiici possimi,
94쪽
non sunt praesentis instituti, sed tractatus de scientia Dei. In uniuersum tamen dicendum est, omnia diuina praedicata, quae absque dis in stione virtuali in Deo consistere possunt, esse simplicissima, intrinsece omnino identificata.
Necessarius est quoad speciem similiter
Ea necessitate diligat Deu se ipsum suasqueperfectiones
DEum non se amare necessitate aliqua violentiae, aut coaetionis , certissimum est, quia nullus est , qui possit Deo inferre violentiam aut ipsum cogere ut amet se velit, nolit, libertate igitur excludente huiusmodi necessitatem, liber dici potest amor, quo se ipsum diligit Deus Pariter est certum, Deum se diligere necessitate quoad speciem. Nam diligere necessa tates, quoad speciem aliud non est, quam non posse odio prosequi meus autem non potest se ipsum odio piosequi, cum tale odium sit peccatum M innitatur malitia, aut disconuenientia, quarum nulla est possibilis in Deo respectu sui ipsius ergo Deus amat se necessitate quoad speciem ue id
est , necessa tate non permittente odium amori contrarium. Certum est praeterea Deum sediligere necesssitate quoad exercitium Ratio est quia Deum se amare necestiate quoad exercitium aliud non est , quam ita se amare , ut non possit se non amare, seu quod idem est , non possit ab amore sui cessare Deus autem non potest se non amare ergo se amat necesssitate quoad exercitium Minor suaderi solet,
quia in Deo non potest non es se processio Spiritus sancti: processio autem Spiritus sancti est per amorem quo Deus diligit, se suasque omnes perfectiones necessarias ergo Deus non potest no diligere se, suasque omnes profectiones necessarias. Dissicultas tamen est prima , in reddenda ratione huius modi necessitatis, in qua diuisi sunt Doctores Rationes au tona quae communiter approbamur sunt. Prima , Voluntas diuina
95쪽
diuina non potest non esse summe recta talis alitem non ilesset, si non amaret infinitam Dei sanctitatem et se z.
ctionem lar o non potest non amare illam. Minor probatur, quod di
quia summa rectitudo voluntatis consistit in eo,quod se con aiun at a Metiue summae sanctitati, e perfectioni, ab eaque se summenoi diuidat, voluntas enim quae non se coniungeret affecti P to ue summae sanctitati in perfectioni cum tamen posset, sed potius ab ea se diuideret, summae recta non esset ergo si voluntas diuina non se coniungeret summae si iactitat , dc per- Distioni diuinae , non esset summe recta Vergo cum non possit non esse summe recta , neque poterit se non coniungere affective summae sanctitati. Secunda ratio,quia Deus non potest non esse plenissiniae, perfectissimae beatus in se ipso: plena aute, S perfecta beatitit Secunda do necessario imbibit gaudium: ergo Deus necessario gaudet in seipso Tertia,qui diligere Dest,eiusque periectiones,ma non o ior est per mio, quam non diligere meus autem necessario x. continet maiorem perseelionem , cum nihil possit esse Deo hi siti. melius ergo Deus necessario diligit se ipsum. uarii, qui a b I- - .non implicat obiectum tantae persectionis,m pulchritudini qui mi quod sui clara intuitione, rapiat necessario ad sui amorem ori est voluntatem huiusmodi autem pei sectio negari Deo non L. potest; ergo mitto alias aliorum rationes, quia fere omnes coincidunt in aliquam ex his , quae dedimus approbamus. - Obiicies primo nulla bonitas creata potest necessitare ad. 3g
amorem sui voluntatem restam ergo neque bonitas increata poterit necessitare ad amorem sui voluntatem increatam Patet consequentia quia tantae essica citatis est bonitas, creata respectu voluntatis creatae, quam increata respectu volusitatis diuinae: bonitas autem creata tantae essicacitatis esse non potest quae ad sui amorem necessario rapiat voluntatem creatam; ergo neque bonitas increata tantae essicacitatis e D
se poterit, 'uae ad sui amorem necessario rapiat voluntatem
96쪽
3 . Respondeo concesta antecedente, negans consequentiam. . Ad cuiu probationem neganda est maior. Et ratio est , quiaeessuli in bonitate creata, utpote finita, semper relucent motitia, ..i Circumstantiae retardantes voluntatem ad amorem, .si
iesudi est aliqua dissicultas in amando: pr bono , inde manet libera ad amandum non amandum.
. ., bonitate autem diuina nulla relucent motiua , nec cir uinam. cumstantiae , quae diuinum amorem retardare valeant, nec in voluntate diuina est ulla dissicultas,imo summa promptitudo ad amorem suae bonitatis idcirco ista , clara sui intuitione, rapit necessario diuinam voluntatem ad amorem sui.
3 obiicies secundo Maior est perfectio Deu se libere amare,
quam necessario: ergo Deus se libere amat Antecedens probatur,quia libere amans operatur ex eleetione, d cum dominio sui actus qui vero neces ario amat, non operatur ex ele-inione,nec cum dominio sui actus,sed more pecudu ex necessitate naturae: ergo Confirmatur Tum quia potissimus excessisus rationabilium supra bruta stat in libertate, dc electione. Tum etiam , quia voluntarium liberum perfectius es , qua necessarium Lergo perfectior erit Deo libertas, d amor voluntarius liber, quam neces artus. 3 Respondeo negans antecedens, cuius probatio non ur eti
sies Op Rri , aeteris paribus, sit maior e se
libet i', quam amare necessaries; non tamen quando necessitas
in Dd Oritur ex infinita bonitate obiecit, & ex infinita stiato. ctitudine VoluntatiS, Vt Conimgit in Deo. Inde patet ad con- sirmationem, nam licet libertas se potissimus excessiis ratio-h, est nabilium supra bruta iecessitas tamen Dei amandi se ipsumit iuperat infinite libertatem rationabilium creaturarum, &έ- militer voluntarium necesssarium Dei, voluntarium liberum earum quia absque tali voluntario necessario non esset voluntas summe recta, coniuncta summo bono. h: . . Obn 'ς Coniunctum ex Deo .creaturis non auri Pi portar minorem persectionem, imo, extensiue maiorem Deo,' quam Deus secundum se dc tamen, absque dispendio diuinae persectionis
97쪽
persectionis, Deus amat libere,vi non necessario, ale con
iunctum ergo de similiter poterit se ipsum amare Minorith; hi a probatur. Tum quia coniunctum illud , ut pote imbibens Deo. creaturas, potuit a Deo non poni fuitque illi simpliciter cuitabile i contingens. Tum etiam , quia Deus libere voluit creaturas propter suam bonitatem , quod decretum liberum est, etiam circa diuinam bonitatem, cum potuerit Deus illud non habere : Et tamen huiusmodi decretum attingit coniunctum ex creaturis,in diuina bonitate. Tum denique, quia Deus libere voluit Christu ,eiusque merita,quae si, ni cor iunctum ex creato M increatori ergo cum possit Deus coniunt tum ex ipsori creatura libere diligere istiam poterit seipsum. Resondeo, concessis praemissis negans consequentiam, cuius disparitate dat ipsa minoris probatio. Etenim si coniunctum ex Deo , descreaturis, est simpliciter Deo euitabile , ccontingens,quid mirum si illud Deus amore libero, S contingenti prosequatur. In Deo autem secundum se nihil est continetens,in euitabile, unde amat se ipsum amore , non libero, sed necessario. Obiicies quarto. Beatus praecipiente Deo, potest cessare 4 I ab amore diuinae essentiae, quam clarissime intuetur ergo α Deus. Restondeo, permisi antecedentes, negans conse-eessatequentiam , disparitas cst , quia beatus ex circunstantia prae cepti prohibentis amorem, videret illum malum i contra quamui, diuinam voluntatem, quam intuetur omni obsequio dignissi P: main cessationem autem ab amore , videret bonam, d conformem diuinae voluntati Deus autem in amore sui, nec
inuenire potest aliquid mali, nec in cessatione aliquid boni, atque adeo ab amore sui cessare non Potest. Secunda dissicultas est , An Deus se amet nccessario quoad i. indiuiduationem. Id est, An cus ita ametsi ipsum hoc amore de facto existentes, ut possibiles non sit alter, quo seipsum diligat. Vel possibilis fiat plures amores ex quibus Deus eligat libere unum prae alio, cum tamen non possit omnes omittere. In quo puncto concors est omnium Theologorum
98쪽
sententia,Deum se amare necessario quoad indiuiduationem etiamsi in assignanda ratione aliqua sit diisensio. 3 Asserendum est igitur meum amare se necessario quoad
P indiuiduationem. Ratio est. Prima, quia amor qui liber est
se amat Deo, vel alicui diurnae Personae, liber est etiam omnibus, Scr ' qui necessi est alicui personae, necesssarius est omnibus:
uouem id falsum esset, si Deus non se amaret necessario quoad indi-duationem : ergo ita se amat. Maior est certissimum dogma in Theologi , ex quo indubitatum est, libere decernere omnes Personas , quidquid una libere decernit. mor autem probatur quia hic amor ex quo de facto Spiritu Sanctus a Patre Filioque procedit, esset Patri, Filio liber, cum in utroque sola staret necessitas amandi se , non vero amandis hoc amore, prae alio ille idem amor non liber esset Spiritui sancto, ergo Minor probatur, quia hic amor , ex quo de facto spiritus sanctus a Patre, Filioque procedit, prioritate originis praesupponitur existens ante existentiam Spiritus sancti positio autem amoris praeexistentis ante existentiam alicuius Personae, non potest esse ipsi liberari ergo neque
amor praesuppositus in Patre et Filio, posset esse liber Spiri.
Secunda ratio quia amor indefectibilis, Lexistens necessa rio in indiuiduo longe perfectior est , quam defectibilis, de potens non existeres aliunde libertas in indiuiduo ad unum actum prae alio ex omnino aequalibus, quales essent plures amores Dei , leuissima est, mi communi Theologorum sententia insufficiens ad merit uniri ergo huiusmodi libertas anteponenda non est omnimodae indefectibilitati diuini amoris, quae eminentissima est Dei perfectio, ut apertissime demonstrato imoda indefectibilitas diuinae intellectionis necessariae. Tertia , quia si amor , quo se ipsum diligit Deus esset liberi indiuiduo , etiam Spiritus sanctus in indiuiduo, est et liber quod dici non potest. Nam Spiritus sanctus cracto existens, est coniunctum ex amore , quo Deus se dili' ginde facto, S relatione producta : hoc autem coniunctum esse e
99쪽
D44 p. III. Appetisus elicitus T. IV. 7;
esset biberum cum amor, quo Deus se diligit de facto liberesset ergo Spiritus sanctus de facto existens liber cffc Mitto alias aliorum rationes, quas librare magni non ei mo
Dubia aliquot circa morem quas diligit Dem.
DVbium primum. Quo motivo diligat Deus seipsum,
uiasque persectiones necessarias Affero primo , Deum amare suam essentiam, Mattributa , D necessaria, propter intrinsecam honestatem perrectio misi tarinem ipsis ingenitam Amat igitur essentiam. propter in n- secam essentiae persectionem dc omni attributa nece ilaria i propter honestate, perfectionem in unoquoque residetem necess Ratio est , quia honestas, d perfecti essentiae, d cuiusuis . . . attributi necessarij, cum infinita sit motivum est, non solum muse s. suificiens, verum etiam rectissimam voluntarem necestitans ..' fad amorem sui voluntas alitem diuina rectissimac si ergo iobielta infinita honestas tantiae, de cuiusuis attributi motivum est, γ' non solum sussiciens, verum etiam Deum necessitans ad ip
Inde colligo, Deum amare etiam attributa propter essentia 46. Messentiam propter attributa, WVnum attributum propter aliud. Nam bonitas, despersectio essentia bona est attribtilis, sentioridi bonitas,& perfectio attributorum bona est Ucntia 4 simi liter bonitas,di perfectio unius attributi bona est alteri,Omiaes, tui; cnim persectiones necessariae sunt sibi mutuo conuenientissi rimmae ergo bonitas,& perfectio essentiae motivum erit amandi Eistis. attributa uel bonitas, di persectio attributorum motivum vnsi. Atti . erit amandi essentiam δε bonitas, d persectio unius attributi motivum erit amandi aliud siue sit Vna omnium bonise aliud.
100쪽
47. Dubium secundum , An Deus se suasque omnes perfectioncs necessarias 5 motiva, diligat amore virtualiter indiuisibili , vel diuisibili , vel utroque. Hoc ultimum tenet
Fuster de voluntate Dei num. 88. docens Deum amare omne Ssuas perfectiones, .motiua aggregative, siue per moduna unius amore virtualiter indivisibili singillatim vero amare illas amore virtualiter diuisibili. Affero secundo, Deum amare se suasque omnes perfectios i sq. ' nes necessarias,in motiua,amore.virtualiter indivisibili, nonyeis: vero diuisibili. Prima pars probatur , quia nulla est assigna- 2 est, bilis implicantia in amore diuino prosequente omnes diui-rias dili nas perfectiones necessarias,i motius, absque ulla virtualiis A distinctione intra se , aliunde simplicitas vi indistinctio ex
indiuisio se maior est persectio in quolibet praedicato diuinori ergo 'λ concedendus est possibilis amor virtualiter indivisibilis diligens omnes perfectiones necessarias motiva atque adeo talis amor existit de fac sto in Deo se necessariis enim a possibili ad aetum legitima est illati, neces e est enim existere
omnem perfectionum neces ariam Deo possibilem. Secunda pars probatur quia, ut ostendit de sistentia, &attributis , in diuinis perfectionibus nulla stat distinctio virtualis, nisi componant praedicata contradictoria, vel una sit alterius principium productiuum formalitates autem diui
ni amoris nulla componunt praedicata contradictoria, nec
una est principium alterius productivum mergo nulla est inter ipsa distinctio virtualis. 49. Confirmatur Amor, quo Deus aggregatim diligit omnes suas perfectiones, praestat respectu uniuscuiusque perfectionis, quidquid praestarent amores eas singillatim diligentes: ergo superflui sunt huiusmodi amores consequenter impossibiles Antecedens probatur, nam amor , quo Deus suas omnes perfectiones diligit aggregatim non est amor cumulie cognitione confundente diuinas persectiones, sed est amor infinite comprehensivus singularum , directus ex O gnitione infinita claritate repraesentante omnes diuina pC QctioneS