장음표시 사용
121쪽
D iri p. IV. Amor Dei ergas Sis C T. IV. I
ctam amicitiam inter diuinas personas. Ita P Soarius disp. 3o
Metaph seci .i6. num. 66. P. Heri Ze disp. l . cap. 3. P. Arriaga Ait i. disputat. 1 .se et . . subseca . . num. 18. Posterior affirmat ita V
P. Rui disp. i. se est . . n. 8 P Ripalda tradi de volunt disp. 6 p Aut dubit. s. Potarcon tracst. 3. disp. i. cap. q. P. Ribas disputat, i
Omnes fatentur praesens disiadium si magna ex parte de
Affero terti, inter diuina Personas dari strictam amici o. tiam. Probatur Pater amat Filio bona ipsius, quia ipsi Filio bona sunt pariter Filius amat Patris bona, quia ipsi bona Eis hi,
sunt idemque est de Spiritu Sancto cum proportione disici
dum id autem sustici ad Mictam amicitiam : ergo Minor hiau probatur , quia si quid aliud desideraretur, maxime , a bere naturas distinctas, vel se mutuo diligere dilectionibus distinctis,i non eadem: id non requiritur, ergo Minor quoad primam partem probatur, quia nitas naturae non impedit distinctionem suppositorum ergo neque eorum amicitiam. Quoad secundam ostenditur, qui si Petrus Paulus mutuo se diligerent eadem qualitate amoris utrique a Deo infusa, vera inter se copularentur amiciti, ergo quod Personae diuinae mutuo se diligant codem amore, non obstabit strictae inter ipsas amicitiae. Confirmatur primori Scopus, in is amicitiae, est unire, ' & coniungere amantes, Me pluribus facere unum,quantum ex se est,& suppositorum distinctis patiatur: unitas autem naturae ac amoris, non solum non obstat maiori unitati suppositorum , sed potius iuuat,in ad excellentiorem unitatem euehi sic enim supposita, non solum affective sunt unum, sed etiam pli sic in natura, d amore irgo. Secundo inter diuina Personas datur stricta charitas unius a. ad alterum, etiam si eadem charitate se diligunt,4 nulla stet naturarii distinctio: ergovi amicitia Patet consequentia,quia elisi ita enon minus charitas unius Personae ad alteram exigit Perso. ' p
122쪽
narum distinctionem , quam amicitia , Ut enim ait Gregorius homil. 17. in Evang. Minis , quam inter duos, haberi charitae,na potes: Si ergo unitas naturae amoris, non obstant strictae charitati unius Personae ad alterum cur stricta obstare debent amicitiae 3 Antecedens commune est apud Patres August. enim de amore diuino , inter diuina Persb-na 6 de Trinit. cap. s. initio ait ut amicitia conuenienter dici potest , dicatur; sed aptius dicitur charitas. Aliique Patres absolute vocant Spiritum Sanctum charitatem Patris,&iiiij, quos tu videas apud Patrem Rui disp.s r. sect . . ergo non est cur stricta charitas inter diuina Personas recusetur. Mitto alia, quia in quaestionibus, quae tandem in voces resoluuntur, immorari fastidium est.
Obiicies primo Si mutuus Diuinarum Personarum amor esset strictae amicitiae, cum sit unicus, constitueret unicum amicum, sicut una Deitas constituit unum Deum implicat autem hic unus amicus ergo,in amor amicitiae Minor probatur, quia implicat amicus, qui nullius sit amicus ille autem unus amicus nullius amicus est ergo Minor ostenditur , quia non esset amicus sui, cum amicitia non sit ad seipsum , neque alterius, quia non sunt duo amici, sed unus: 44. Frgo nullius. P. Rui Respondet Pater Ruiet disp. I. sein. . num. i. Esse quidem . . t Deo unicum amicum, d non plures, sicut nec dici possunt mieum in plures ij hoc tamen non obstares, quominus quaelibet diui-
Persona dici possit Amicus amico. Quemadmodum etiam
rei ieitui si unicus sit Deus, id non obstat me filius dici possit Deus de Deo, ut habetur in symbolo. Haec tamen responsio non satisfacit. Non enim explicat, quo modo componi valeant haec dum, Amicus unus tantum , dc sine altero amico. Nam cum Vnicus sit tantum amictis in Deo, hicque communi atri,
Filio , rapiritu Sancto sicut Deus non potest eis amicus Patris, nec Fiiij, nec Spiritus Sancti, a quibus non distingui-xur, nec poterit sui ipsuic ergo nullius Amicus autem Vnia , sine altero amico sunt termini implicantes. Respondeo
123쪽
Respondeo ergo admittendos esse plures amicos in Deo, S. quod tenet expre1 se Ripalda de charitate disputat. I. se et .7.
num. 6 . Vel quia amicus principalius importat Personalita inibi, utem quam naturam, cumque sint tres Personalitates, xloque erunt tres amici. Vel quia adiective sumendus pro habente amicitiam , cumque sint tres habentes amicitiam , tres erunt amici. At Deus principalius importat naturam, quam personalitatem vi substantiu sumendus est, ne dicantur plurest autem instes, cur amicus principalius cbeat dicere et .
Personalitatem, & adiective sumendus sit,ac non Deus. Respondeo, quia amicus, sub conceptu amici, pr ncipalius di lius m-cit, conceptum relatiuum ad alterum amicum , quam absolutum lamicus enim non siit unpsius, sed alterius distriacti, statem. hocque impraescindibile est a ratione amici. At Deus sub con ceptu Dei, non dicit , esse Deum alterius Dei, sed tantum iam. naturam diuinam subsit stentem , unde nihil relatiuum dicere potest principalius. Obiicies secundis , ad strictam amicitiam requiri rur amo 47.
rum distincti, haec possibilis non est inter diuina Persona , '
cum idem sit in omnibus amor ergo neque possin bilis erit Et Ahi amicitia. Maior probatur, quia ad amicitiam necessaria est di mutua redamati, redamatio autem Cit amorum a mulcem Eeuma distinctiori ergo. Ressondeo , negans maiorem. Ad probationem neganda est similiter maiori redamatio enim tantii est mutuus Personarum amor, siue ille unicus sit, siue multiplex.
Obiicies tertio Ad strictam amicitiam, necessaria est com 48. municatio bonorum , qua unus alteri, malier isti sua bona
communicent. Inter Personas autem omnes diu mas non stat talis communicatiori ergo neque amicitia. Maior patet ex nicatio communi Prouerbio : Anima una δε amicorum omnia sunt communia. Maior probatur, quia etiam si Pater communi heeessa-cet sua bona Filio vi terque Spiritu Sancti tamen neque Filius communica sua bona Patri, neque Spiritus Sanctus Patri,
124쪽
Patri &Filio ergo inter diuinas omnes personas non stat
Resonde ad strictam amicitiam non requiri communicationem aestiuam bonorum per processionem unius ab altero, vel translationem domini in illum, sed satis est communicatio in bonis, id es , quod bona unius sint etiam alterius bona, quod perfectissime stat in diuinis Personis in quibus omnia bona Dei sunt communia, quo semper verum est amicorum
diligat Dem suas perfectiones propter creaturab. 49 Vpliciter posset Deus amare suas perfectiones propter
L creaturas Primo Ita Ut creaturae sint obiectum cuilam ris Divini, hoc, vel simili acturi audeo in mea omnipotentia , quia creaturis bona Secundo , ita ut creaturae sint ratiosormalis , seu motivum amandi diuinas perfectiones, ad eum modum quo finis est ratio formalis, seu motivum amandi media . 1 o. Assero primo , Deum amare suas perfectiones propter Deus a creaturas, tanquam obiectum cui Ratio est facilis.Nam Deus,ἡ a b an a sua perseetiones, eo modo , quo in se bonae sunt diui ne pro nae autem perfectiones in se bonae sunt creaturis,in conue- . . . . latentissimae aliunde haec bonitas,in conuenientia in se per- obiecta sectissima est,in honestissima ergo Deus diligit suas perfectiones, quia bonas,& conuenientes creaturis huiusmodi autem amoris creaturae sunt obiectum cui ergo.
i. Obiicies primo Qui vult bonum alteri, quia bonum est Dό. ipsi plV amat alterum , quam ipsum bonum ergo si Deus iii Ohu diligeret suas per istiones, quia bonas, conuenientes crea- ἡ i. pi diligere creaturas, quam suas perfectiones id auiat eis implicat ergo dc Deum amare suas perfectiones,quia bona ,
125쪽
d conuenientes creareuis Antecedens videtur experientia/W' certum , nam potius amatur , Uam res illi conuenicias bonum.
Re 'Onde , distinguens antecedens, qui vult bonum alteri, quia bonum est ipsi plus amat alterum, quam ipsum bonum, si sistat amor in Persona, cui amatur tale bonum , transeat: si non sistat in illa , nego. Amor autem diuinus non sistit in creaturis, sed in ipso Deo , propter quem , tanquam ultimum
finem, omnes creaturae diliguntur . 2. Obiicies secundo. Si Deus diligeret suas per chiones, quia bonas, conuenientes creaturis, ordinaret se ipsum ad creaturas cum potius creaturae ordinandae sint ad Deum id est prorsus indecens ergo. Confirmatur, inordinatum est ut fruendis, inui, tendis: ut fert commune Theologicum proloquium ex August. si autem Deus suas persectiones diligeret, quia bonas, d conuenientes creaturis, teretur suis perfectionibus fruendis,&frueretur creaturis utendis ergo.
Respondeo autem amorem diuinum non ordinare Deum ad creaturas, ad quas Deus ipse non dicat ordinem, sed amare ordinem quem Deus dicit ad creaturas , in quo nulla est inordinatio , sed summa conformitas diuini amoris ciuita respectu , quem Deus habet ad creaturas, quibus con Uenien ordinattissimus est. Ad confrmationem. Respondeo sensum illius proloqui effeci non esse Deo praeferenda creat Ura S, constitiaen ras etiam do illas ultimum finem nostrum sed debere nos ut illis vltimum finem nostrae voluntatis, qui Olu est De US, Ona secticii parandum. Quod longissime positum est ab amore diuino, Deum tanquam praefixum Vltimum creaturarum omnium ιμ finem diligente hoc vel simili actu illigo meam omnipotentiam , quia bonam, ec conuenientem creaturis, d creatu ras propter me, qui actus non praefert creaturas Deo, sed e
Circa secundam partem , An scilicet Deus possit amare 1 suas perfectiones propter creat Ura tanquam rationem for malem, seu motivum amandi, siue finem cuius Eo tota voluitur
126쪽
voluitur dissiculias An creaturae possint habere rationem fi ni respectu Dei, Deus rationem medi respectu creaturarum enim haec componantur, non est , Vnde negetur Deo amor suarum perfectionum propter creaturas, nam tritum satis est, posse amari media propter finem, tanquam rationem formalem seu motivum amandi.
illi 'x l/riu . tamen procedamus aduertas Primo Eandem f. ba posse esse finem , medium respectu diuersorum cin, Vi 'nim nulla est implicantia, sicut enim nulla est impli-
iE EA. anxia , 'Od eadem es respectu diuersorum , sit causa cdiuersa effectus , ita nulla erit contradictio , quod respectu diuerso- sh a 'medi infinis Aduertas secund , eandem rem eius ibi pose es AEnem respectu eiusdem, non quidem in eodemici genere causae essicientis, nam impossibile est , duo se mutuo ἡ producere saltem naturaliter ue sed in diuerso genere. Sic
Deus in genere causae essicientis est medium , ut existat creatura , causa enim medium est, ut existat effectus. Item Deus est finis ultimus omnis creaturae, quia omnes istae ex intrin- secis praedicatis ordinantur ad ostensionem diuinorum attributorum ad Deum tanquam primum fontem in originem , triginem sui esse in in ordine gratiae creaturae rationales ordinantur ad Deum tanquam ad finem ultimum in quo per beatitudinem quiescant. His postis,
i Assors secundo Deum amare suas perfectiones propter
DEu, sis creatura , tanquam rationem formalem, seu motivum amanta Probatur, quia Deus vere est medium respect u creatu - , b, rum istae fiunt finis, licet non vltimatus diuinae virtutisereatura productivae medium autem amari potest propter finem etiam ultimatum . ergo in Deus se poterit amare propter creaturas, amando simul ipsas propter se, ad quem n
obiicies. Id propter quod numquodque est tale, illud
magis ergo si Deus amaret suas perfectiones propter creaturas, magis amaret istas, quam suas persectiones.
Aespondeo antecedens permitti posse in casu amoris, quan do
127쪽
D sp V. Amor Dei erga se. SECT. V. Ot
d una res amatur propter aliam sistendo in ipsa, secus si ista iterum ab amante ordinetur ad aliam , Deus autem amat se propter creaturas, S istas propter se , tanquam finem vitiamum, in quo sistit. Dixi per illi posse, quia saepius parentes amant Filios propter bonam indolem, ingenium, aut pulchritudinem , nec tamen plus amant indolem, ingenium, aut pulchritudinem , quam plos Filios. Quae res primo an huiusmodi amor si liber, vel necessia ia:
rius. Respondeo amorem diuinarum perfectionum diuersi uitii uri mode posse creaturas attingere. Primo , volens omnipoten IV i ς' etiam propter creaturas, qua producet pote it hic amor ibi ieistante connexione Dei cum poliabilibus, necessarius est. Se ς cundo propter creaturas producendas, vel tali tempore pro ductas, de hic amor liber est, quia motivum potuit non esse, ius. dc consequenter amor eo motivo innixus. Quae res secundo , An amor, quo Deus dilligit suam om- 9.
nipotentiam propter seipsam , amor, quo diligit Candem
propter creaturas qua producere potest, sint virtualiter di ne ioni,stincti. Ristondeo negati uestante connexione Dei cum possibilibus, quia uterque amor est necessarius, i ulla compo pio nunt praedicata contradictoria, nec nus est principium alterius. Dices amorem , quo Deus suam diligit Omnipotentiam uiuili Propter se ipsam, non niti motivo creaturarum, quae sunt praedicata contradictoria. Falsum tamen id est, nam amor,
quo Deus suam diligit omnipotentiam , Vtroque innititur motiuo , quod absque distinctione virtuali stare potest inuidcnim implicat unicam virtualem duplex attingere motivum: Distinctio autem virtualis si vitari possit admittenda non est, quia tunc maior est persectio simplicitas, ut saepius ostcndi
128쪽
amore diuino erga creatum sibiles.
IFFICvLTA procedit de creatura possibili secundum se, siue extitura sit aliquando , sue nunquam, praescindendo ab omni stati, tam futuritionis , quam existentiae, & merae possibilitatis, quatenus positive excludentis omnem futuritionem in existentiam rei. Haec enim omnia , sicut in tractatu de scientia referuntur ad scientiam liberam , siue visionis ita quoque hic ad amorem omnino liberum, de quo non disputamus, referenda censemus. Sicut enim Deo omnino liberum fuit hunc mundum existere pro sua temporis differentia cita liberum omnino fuit alium mundum nunquam existere. Nec disseritur de possibilitate extrinseca creaturae sumpta ab Omnipotcntia diuina productiva illius eam enim diligi a Deo, Controuersia igitur tantum proceditae possibilitate intrinseca creaturae, consistente in suis praedicatis, talibus, quae, si existerent, nihil implicarent, aut
O Dem amet creaturas possibius. Q ritur, An sicut Deus prioritate naturae, anteqUam Cilicaciter decerna creaturam existeres, vel non existe-rC, DO Ulcsclentia simplicis intelligentiae, creaturam possibilem, ita simplici complacentia amet illam. Quae dissicultas, comptis peccatis , de quibus infra , cunctas complactitur
129쪽
Di s P. V. Amor Dei erga creaturas. SECT. I. Io I
creaturas, videlicet existentes, praeteritas, futuras, S merdpollibiles, sue nunquam extituras maria omne prioritate na-t Urae , antequam dc cernerentur existeres, vel non existere,
nouit Deus secundum sciollibiles, bonas. Prior sententia negat Deum amare creaturas possibiles. q. Ita Albel dari par t. disput. 4. secl. 2. Ioannes a S. Thomao. par is, quaest. 9. disput . . art. 6. Theologus Salmanticensis Discat inscale. ceatus I pari. trach. .dis pii l. s. g. . Villegas controuers, disp. posteriori. cap. 3. Egidius lib. de beatitudine. quaest i a r. r. Albir.
Albia de volunt. disp. 6. sces . r. a squali gius deico disp. 3O
sec t. r. P. Soarius disp. C. Metaph. secl. 6. num. I. 5 lib. 3 des se Mid. attrib. cap. 6. num. Io dc lib. I de Trinit. cap. r. num. 9. Apud quos authores,et infra citandos, referente P. Ribad cneyra Gabries. pro eadem sententia Alexander, Albertus, Bona uentura, a fetiar,
briel Terrariensis, Capreolus Caietanus , Attilis Odorensis, h. Henricus, Durandus, Olcot, Aliacensis, Baiae Z, Zumel, Na Altissio. .
Posterio sententia affirmat Deum amare creaturas possi- Olcotabiles. uentur P. Valentia . pari. quaest. l .disput . . punct. 7. ' P. Vasque Z disput. 79- cap. 2. P. Heri Te disp. 8. cap. I. P. Gra Tu mei. nadu contro V. . tracst. 3. disput. 8. P. Fasolus quaest ij. artic 3 dub. 1 P. Rui disput. 6. P. Fon sicca tona. 3. Metaph. lib. 7. cap. 8 quaest. . sect . . P. Torrcs disp. I. dub. 2. P. Alarcon disputat. q. P. Valent cap. q. P. Hemel mancio m. l. it. . disp. i. cap. i. P. Ripalda de volunt. dii p. . P. Arrubal disp. L .cap ,2 P. Tanne rus quaest. IO. . Gi . dub. i. assertione 6 P. Franciscus de Lugo lib. i de Deo disputat 3 S. c. I. n Um. 9 P. Riba tract. disputat. . cap. a. P. Arriaga p. r. . disput. 14 se ei. s. P. A micus disp. I .sec'. r. P. Marti non dispu Piemes. lat. 3. de Deo sect 1. Eidem sententiae subscripserunt Fran s.ciscus Foeli cap. dissiculi. 3. num . Auersa quaest. I9 seist. S. P.Tann. g. Dico secundo Fuster num i uos omnes dux praecesserit Scotus, tantumque Magistrum, eaque numerosa Scoto P. Riba, rum familia subsecuta est.
Astero P. Martis inlix Auersu 'aster Scotus.
130쪽
s Assero, Deum simplici complacentia, siue amore stricto,Pφὴ δ' diligere creaturas mere possibiles, illas scilicet quae in nullainta D temporis differentia existent, quatenus possibiles sunt. Protai biles e batur, quia huiusmodi amor non si negatur fundamento qua, .u, ab aduersariis existens de facto in Deo, nisi quia existimatur fur impossibilis, mimplicans ex aliquo capites ex nullo autem ei QEiii. capite implicatri ergo concedendus est de facto existens. Minor probanda est productis in medium capitibus, ex quibus aiunt aduersari huiusmodi amorem implicare. Primum est, quia obiectum praecise possibile solum potest terminare
notitiam speculatiuam, non vero practicam attrahentem, seu allicientem ad amorem. Ita recentioles Thom istae. Secundam , quia creaturae, ut praecise possibiles, nihil sunt atque adeo earum bonitas nulla. Tertium , quia amare C CommUni Philosopliorum Sc Theologorum consensu, est velles, aliquod bonum rei amata conferre Deus autem creaturIS praeciseipossibilibus nullum vult conferre bonum, atque adeo neque amat illas. Haec sunt capita ex quibus amor diuinus creaturarum possibilium existimatur impossibilis, mimpli-
e ἡ ἡ Non est implicare ex primo capiti, scilicet, quia crea
e possi turae 3 praecise V possibiles mon possunt terminare notitiam
. I. practicam, hi est, allicientem , siue cxcitantem ad amoremti, practi ipsarum. Probatur primo, quia si creatura possibiles non - ό ό- 'O in eXcitari, ad amorem ipsarum alliceres, maxime, posithi quia per notitiam, qua repraesentantur,4 praecise postabiles, non cognoscuntur traducendae ad statum existentiae exercitae id non obstat, ergo Minor probatur, quia salus reproborum , ut ostendi tract.de scientia Media, amatur a Deo, etiam si nullatenus cognoscatur traducenda ab statum existentiae exercitaeci ergo etiam si creaturae possibiles, per notitiam qua repraesentantur, possibiles non cognoscantur ira ducendae ad statum existentiae exercitae, poterunt tamen alii Cere, excitare ad amorem ipsarum. Dices cum recentibus Thomistis salutem reproborum cognosci