장음표시 사용
231쪽
DL p. V II. Diuina libertas. SE T. l. cI
tura existente una parte sola hominis, non ex illi homo ergo neque cxistente una lolaia te decreti liberi, existi decretiim; S ratio apertissima est, quia scilicet nullum totum existere valet, nisi omnes partes illud constituentes existant, aliter res existeret, non existente illius constitutivo, quod si
Nec me premunt exempla futuritionis veritatis for 3Jnaalis scilicet iudicium actu cis verum, quamuis obiectum, quod veritas includit, actu non sit, de futuritioncm creaturaecis aeternam quamuis existentia quam cludit futuritio, aeterna non sit. Non inquam me piemunt. Tum quia, ut tradidi disp. i. de scientia Media cct. 6. neque futuritio est aeterna, sed partim aetcrna, Sc altim in tempore, nequc actus cuius veritas includit biectum , est actu crus, quan do obiectum non est. Tum etiam quia si daremus fit turitionem esse aeternam , id parum , aut nihil conduceret pro decreto , quia futuritio constat extremis contradictoriis, atque adeo ut existat , exigere non valeat coexistentiam utriusque cxtremi decretum autem liberum constat extremis com possibilibus ratque adeo , ut existat, componi S cxistere debent, sicut reliqua composita. Idcirco alii actualitatem aeternam decreti liberi compo 'nunt,non ex intrinseco Dei vi creatura, et Ut V actione, scd si id to ex intrinseco Dei futuritione creaturae quae est aeterna; 'ς ixi 'nam ab aeterno verum est creaturam n Unc CXlitentem Ulli e Hii 5
futuram. Isti tamen recentiores manifesta capiuntur iis con ritura sequentia. Nam ideo per vos decretum liberum non esset aeternum , si ex intrinseco Dei creatura eius Ve actione cieaturat. Componeretur, quia pars illius non esset ab aeternos par autem futuritionis scilicet existentia crcaturae, non est ab aeterno: ergo neque suturitio, vel si ista ab aeterno est, quamuis non ita sit pars illius: crgo et iam decretum erit aeternum, ctiamsi illius pars scilicet creatura , non sit ab aeterno.
Nec dicas te constituere decretum actuale huius mundi ex. intrinseco Dei, b sola negatione cxistentiae, quae aeternae l. ibi
232쪽
mi caris uni quia sola carentia existentia mundi, non est suturiti mundi, sed pars illius , ut docui disp. i. de scientia Media, copi pleri se it. 1 futuritio enim essenii aliter includit non existentiani nunc Λ existentiam postea. Tum quia haec duo exiliere possunt absque libero decreto huius mundi scilicet sussici enatia Dei, donegatio mundi, & extitissent ab aeterno , quamuis Deus nunquam mundum produxisset, sicut existere possunt,& de facto extiterunt sussici Entia Dei, negatio alterius mundi, absque decreto producendi illum ergo decretum actuale huius mundi, ut it aeternum aliquid debet diceruactuales, praeter sussicientiam diuinam, Mnegationem existentiae mundi.
3 Dices primo iterum cum Fuster, decretum liberum hululmundi dicere negationem existentiae mundi, non ut cumque, sed usque nunc tantum produetionis mundi.
37 Contra primo Nam negatio existentiae mundi, usque nunc ''etantu i sua productionis, non est sola, praecisa carenti nune in mundi, sed vel carentia mundi usque ad hoc instans, fro- a. . . a Jctio mundi in sequenti,& totum id non ait ab aeterno, muri/ Vt est cerrum , vel est care utia mundi usque ad hoc instans,
estructio illius in sequenti, neque hoc fuit ab aeterno,
hi iii ἡρ quia ab aeterno non fuit destructio carentiae mundi, sed in Mi tempore , vel instanti productionis mundi, aliter ab aeterno simul extitisset carentia mundi, eiusque destructio, quod est contradictorium ergo nullo modo saluatur aeternitas decreti doctrina illa carentiae existentiae mundi usque nunc tantum suae productionis. Contra secundo. Si decretum huius mundi es et aeternum a negatione existentiae mundi, mutaret in tempore' ergo Antecedens probatur , quia existente mundo periret illa negatio δε daretur mutatio in existentiam mundi ergo periret actualitas decreti aeterna,in noua inciperet in tempore. Probatur antecedens , nam quaelibet negatio perit aduentu termini : ergo gatio existentiae mundi perrsit aduentu existentiae illius, & consequenter de
233쪽
Di s p. VII Diiuina liberim. Si C T. II. zor
Confirmatiar primo, quia priuatio gratiae, cuiusci: mque s.formae destruit omne esse prae existens formaeci ergo etiam cς ἔς Mexistentia formae deliruit omne elle praecXistens negati Uni S se ostiucum incompossibile sint, ecformae contradictoriae continen ellet u tes Oppositionem omnium ma Ximam. Confirmatur secundo, - '
quia negatio illa aeterna negat simpliciter xi siere terminum: ergo implicat existere in instanti, in quo mundus existit. Sed age demus aduersariis negationem illam durare una cum existentia quis autem dicet existentiam rei durare aduentu suae priuationis, aut negationis omne enua esse gratiae praeexistens, perit aduentu peccati,in omne esse calor iste.rit inducta a frigore expulsione illius. Nunc sic Potuit Deus
ab aeterno producere creaturam permanentem , aut succes- suam , quam voluerint aduersarij Decretum autem talis Creaturae essct aeternum ab aeterna existentia creatur aeri aliud
enim non est, quo aeternitas talis decreti compleri possct In super potuisset Deus illam creaturam in tempore destruere ergo in instanti in quo illam destrueret , nihil maneret existentiae praeterit. ergo neque maneret actualitas decreti aeterni,in quae antea erat positiua , mutaretur, dc in tempore inciperet sic negativa. Contra tertio Coniunctum ex sufficientia Dei in nega θ' tione creaturae est dili inctum realiter aconiuncto de sum cientia, & cxistentia creaturae ergo erunt decreta realiter distincta , cum hoc nihil aliud sit, quam sufficientia diuina , extrinsecum creaturae. Rogo ergo a quo sit aeternum aggregatum , ex sufficientia in existentia creaturae , providistinctum realiter ab aggregato ex sufficientia, b negatione existentiae.
Contra quarto. Possibilis est in sententia aduersariorum 60 volitio libera diuina volens existentiam Petri pro instanti praeci siue se habens ad existentiam, S non Xistentiam Petri in aliis instantibus, maetcrnitates huiusmodi autem volitio nequit esse aeterna ergo Minor si certa , quia huius
modi volitio nequit OmPlcri negatione existentiae Petri, cuiu
234쪽
potuerit esse ab aeterno sine illa et cum existentia Petri Sita militer , nequc compleri potest e X istentia aeterna Petri. Tum quia potuit esse sine illa. Tum etiam , quia existentia aeterna Petri constitueret decretum realiter distinctum a decreto existentiae Petri pro instanti a praecisse. 1. Contra ultimo Demus aduersariis, decretum compleri integra futuritione Argumentor ita, futuritio quoad utramque partem perit in tempore ergo S decretum Antecedens quoad primam partem , scilicet negationem existentiae, constat ex dictis , quoad secundam probatur manifeste, nam existentia leonis perit in tempore in de nouo incipit illius
praeteritio ergo nihil manet futuritionis ergo neque decretum futuritione complet Um. r. Tertium principium sumitur ex prioritate causa respectitPρος ψ si effectus , nam decretum liberum causa futuritionem hε esse creaturae ergo Cit prius illa , si autem includeret futuritio- priua siem, necesset prius , nec causaret illam ergo Minor pro-e ei 6. batur , quia decretum libertim cludit futuritionem : ergotio cau neque esset prius, nec causaret illam. Probatur consequentia, Rin totum non est prius, nec causat partes suas decretum autem est totum , dc futuritio creaturae pars illius ergo neque erit prius, neque causabit futuritionem.
3. Quartum principium sumitur a motivorum electione Moxmo agens enim ratippale producturum aliquid in eius libera po-
tibi teltate constitutum, non solum est liberum ad producendum, subsila de non producendum , sed etiam ad producendum ex hoc .. ' motiuo , potius quam altero ita ut propositis aliquibus motiuis possit ex no an tum , vel e duobus tantum , vel ex omnibus simul suam exercere libertatem , quin teneatur ad hoc eligendum prae altero, vel ad omnia, simul Aliter nulla stare t motivorum electio in agente rationali hinc Ita dissero: Deus non produxit, neque ullam creaturam propter motiua
omnia possibilia cum ipsa, vel identificata, vel quibus est ipsa connexa, sed propter speciale sibi placitum sit autem
235쪽
produxisset propter omnia, nec alia ratione producere potuisset ergo Maior adimittitur a plerisque aduersariorum. Muais probatur, quia omnia motiva possibilia cum futuritione , aut existentia creaturae , vel identificata , vel quibus est ipsa connexa existunt una cum ipsa ergo: existi decre tum propter illari hoc enim nihil aliud est , quam susscientia Dei intrinseca , dc existentia aut futuritio creaturae, d mo-
Dixi cum ipsa identificata, vel quibus ipsa connectitur. 4 . quia sit distincta sit ni minconnexa facile dicere possent ad . Dersari, solum producere Deum creaturam propter illa motiva, quae sunt futura , vel actualia. Nec id placet, quia sit Deus omnia possibilia produxisset, quamlibet creaturam propter omnia motiva possibilia libere voluiise , nec aliter velle Potuisset quod sine fundamento diceretur imo de facto ad mittere tenentur meum produxisse quamlibet creaturam propter omnia motiua de facto existentia, S sussicientia adactum liberum mouendum , aut terminandum , nec aliter
producere potuisse , supposita motivorum existentia , quod libere dictum esset. Idcirco P. Arrubal ac tum liberum complet ex intrinseco s.
Dei, dc sola actione creaturae, quae speci lem habe x On 22 D inexionem cum vno motivo vi non cum aliis. Haec autem si, uti responsio nullo stabilitur fundamento, quia sicut terminus d potest a Deo fieri propter illa motiva, ita octio. Ontirma des ita. tu actio externa , quam nos elicimus propter unum mo-tiuum , non est stentialiter connexa cum illo , sed indisterens ad plures ergo idem erit de actione creata respectu Dei. Et uno verbo aduersariorum sententia omne extermina motivum actus liberi diuini ι sicut exterminaretur a volitione Creata, si praeter potentiam sufficientem donandi, lcgandi cleemosynam, sola poneretur externa elargitio eleemosynae, absque ulla voluntate media inter utramque i qua ratione adiaersari decretum liberum constituunt stiae autem nobis
obito poterant ab aduersariis solvemur infra non enim pro-
236쪽
bant suam sententiam, nisi quatenus alias infringunt. s. Quintum principium sumitur ex causalitate decreti liberi, Dςςxςxu potius quam scientiae. Etenim decretum diuinum liberum qua se e causa creaturae, cum talis non sit scientia libera, seu vitia libera sonis, etiam in sententia plurium aduersaliorum , id autem Distina es t si decretum liberum ex intrinscco Dei. e X-ctus crea trinseco creato componeretur ergo Minor ostenditur, quia
sicut decretum liberum est completum ex perfectione diuina , ii eatura, ita dc scientia libera ergo vel utraque, vel
47. Dices decretum liberum compleri actione creaturae, ideoque esse causam illius , scientiam vero non esse , quia non actione , sed ipsa creatura completur. Contra primo quia Deus non solum vult actionem creaturae, sed etiam ipsam creaturam ergo sicut volitio actionis completur ipsa actione, ita volitio creaturae: complebitur creatur ergo voliti Creaturae non causabit creaturam , sicut neque scientia diuina libera causa illam , quantumuis creatura compleatur in Con' stituatur. Contra secundo, quia sicut Deus libere vult actionem creaturae, ita, ognoscit ergo sicut volitio actionis Creaturae completur actione, itai cognitiori ergo vel vir
que vel neutra causabit creaturam.
8. Vltimum principium sumitur ex prioritate decreti , ct . . pQ ὶς riorix te scientiae, quam tuentur plures etiam aduersa-fis. Priorum docentium , scientiam liberam posteriorem esse de- t. i. 'xςx0 Ix disputo. Si decretum liberum constitueretur aliquo, iis iij. ςI xj, decretum es t prius scientia libera, nec scientia
uelior esset decreto posterior ergo Antecedens probatur. In primis enim inter perfectiones diuinas constituentes scientiam liberam,& decretum nulla daretur prioritas aut posteriorix S, cum utraque sit perfectio omnino neces laria, o neutra
sit ab alteram dependens, quod neces arium prorsus est ad prioritatem, posterioritatem naturae , de qua est sermo, Vtpote consistens in independentia a dependenti In supcx ς extrinseca creata constituentia scientiam liberam, α
237쪽
D I p. VII. Diuma libertas. Si C T. II Lit
decretuna, nulla daretur prioritas,in posterioritas, siue inde pendentia a dependenti cum idem omnino extrinsecum creatum constitutivum sit scientiae ' decreti ergo inter scientiam liberam, dc decretum, nulla stat prioritas aut poste
Confirmatur, res, quae non est independens ab altera, non potest esse natura prior illaci in opposita autem sententia decretum liberum non esset inde pendens a scientia libera ergo neque prius illa Minor probatur, quia decretum non est inde pendens a perfectione intrinseca diuina, constituente scientat iam liberam diuinam , neque est inde pendens ab extrinseco creato constituente eandem scientiam liberam ergo neque est independens a scientia libera constituta ex perfectione
intriniec diuina , extrinseca creata. Secunda antecedentis pars probatur , prima enim nemini dubia, nam decretum non est independens a perfectione extrinseca creata , qua ipsum me decretum constituitur , eadem autem perfectio extrinseca creata est constitutiva scientiae ἰ ergo decret uni non est inde pendens a perfectione extrinseca creata constitutiva scientiae. Nec dicas decretum a neutra parte constitutiva scientiae esse inde pendens, sed a coniuncto ex utraque , in quo scientia consistit. Quia scientia nihil aliud est, quam Vtraque pars: ergo si a nulla pendet decretum, neque dependebit ab traque simul cum illud simul nihil aliud addat supra tramque
partem. Tum etiam , quia in quocunque signo intelligatur existens decretum, intelligitur existens scientiaci ergo nulla est prioritas Antecedens probatur, quia in signo existenti edecreti intelligitur existens persectio diuina intrinseca constitutiva scientiae intclligitur etiam extrinseca cum eadem sit, quae constituit scientiam ac decretum ergo intelligitur existens scientia, quae aliud non est, quam intrinseca diuina perfectio, de extrinseca creata.
238쪽
Recens expensa, A reiecta cogitatis. 11. DAter Richardus Lynceus praecedentium argumentorum Sententi d efficaciam alte meditatus , deprelaendensque , responsax tala nostris rationibus exhibita stationem es se humani ingenij Lyncei carinis malefidam , meliorem portum appulit in quo secu- bis io anchora firmaret nauem Li ergo T. Metaph. trac .s
ditionatis cap. O. licet teneat denominationem liberam volentis adderei s. s at xii negativum amori necessario , idemque sit de deno-beia de minatione scientis, noua tamen id industria, Mingenio fir- siet inat. Quod ut clarius praestet.
11. Supponit primo Laistum necessarium diuinae voluntatis eius esse perfectionis, ut indivisibiliter sit volitio omnium voli bilium, nolibilium noliti, amor, & odium ue affectus essi call,&ineficax, tam absolutus , quam conditionatus, desiderium, gaudium in stricta complacentia , modo quo huiuLmodi affectus locum habere possim in Deo , quia omnes istiusmodi affectus imbibit continentur in amore diuino necessario Supponit secundo ramorem necessarium ad tribuendam denominationem tam volentis, quam nolentis, indigere aliquo requisito negatium realiter distincto, tam a Deo,. quam ab omni creatura , complente in constituente denominationem. Quale autem hoc sic In hoc singularis opinio, authoris. Ait ergo escte carentiam conditio natam , seu virtualem sic dictam , quia ita impedit effectum sermalem, quin destruat diuinam volitionem , aut nolitionem, ut si istae realiter distinguerentur, realiter quoque ab ea carentia de
struerentur. Nec reputat inconueniens admittere caren'tiam , quae nec terminum remoueat nec remouere possit.
33 'ς ψ igitur sententia liber est ad volendum, io
land in creare mundum , quia in manu eius posita est , ram
239쪽
Di s p. VII. Diuina libertas , or. II. 1 3
carentia conditionata volitionis mundi qua post amor ne-ccisarius denominaret Deum nolentem creare mundiam: quam carentia similiter conditio nata nolitionis mundi, qua posita idem amor necessarius denominaret Deum,& de facto
denominat volentem creare mundUm. Cum autem a carentia sit aeterna , indefectibilis , d ab omni creatura didistincta, inde optim saluatur aeternitas, d immutabilitas decreti, eiusque prioritas, descausalitas in creaturas. Quod autem effectus formalis intrinsecus possitiuus resultare possit ex positione requisiti pure negati ui, eo deficienter equisito, deficere , multiplici exemplo confirmari potest. Tum quia si diuinitus in homine gratia M peccatum componerentur , tunc non esset effectus sancti,a iusti, qui essectus intrinsecus est et positivus, d resultaret ex praecisa positione carentiae peccati. Tum etiam , quia effectus sarmalis fili; adoptiui stat in homine iusto, stante in eo carentia filiationis naturalis, de ea deficiente deficeret. Fateor ingenue sententiam istam longe excedere praece 1 . dentes in explicanda aeternitate , inde sectibilitate diuinorum decretorum, eorumque prioritate, si causalitate erga creaturari caeterum ex aliis displicet capitibus. Primo. Quia effectum libere voluntatis cum reuerapo II. suiuus integre sit, reducit ad negationes, quod ita ad hominem ostendo. Nam posita couditione , quantumui imposissi iei a ista, bili , quod diuina volitio Λ nolitio realiter inter se, a Deo Q idistinguerentur, quae est conditi sub qua carentia eam de . . si b. strueret, tunc ad denominationem libet volentis non sum- cerct praecisa carentia nolitionis, sed neces aria esset posti volitionis liberae δε positiuae kab omni negativo distinctae queat. nam praecisa carentia nolitionis posset quidem denominare Deum non nolentem, non vero volentem , ut de facto in nobis contingit ergo carentia conditio nata , seu conditiona te destructiva nolitionis , etiamsi possit c nominare Deum non nolentem , non vero poterit denominare volentem , nisi
240쪽
perueniat Patet consequentia, nam nolitionis carentia conditio nata , non potest plus praestare modo, quam praestare eposita conditione Antecedens probatur, nana posita conditione , quod diuina volitio, nolitiore aliter inter se,&a Deo distinguerentur, ad denominationem volentis , necessaria esset positio volitionis distinctae a nolitiones volitio autem distincta tunc a nolitione esset libera, io sititia, & ab omni pure negativo distincta ergo Minor quoad primani partem probatur iecunda enim,& tertia indubitatae sunt. Nana volitio distincta a nolitione esset impedibilis per carentiam sui ergo libera. ues. Displicet secundo, quia carentia illa virtualis, seu condi-2.4'. LonstituQn cum liber volentem, talis est et genii, Mia 6 turxi quae posita praecisa conditione distinctionis realis in 'ei volutonem eo ipso tolleret nolitionem: his . 'ui Vimodi autem carentia commentitia est ergo Maior es sbili ho doctrma aduersarij. Minor probatur, quia etiamsi amor diuinus necessirius diuideretur in volitionem, & nolitionem distinctas fieret quidem inde distingui realiter eos actus, non tamen est contuagentes, sicut contingentes non sunt Pers nae diuinae , quantumuis inter se realiter distinctae ergo po siit ea distinctione, adhuc possibilis non es et destructio nolit onis ergo neque carentia auferens illam : ergo duce de
facto constituit Deum liber volentem , non es t irentia conditio nate destructitia nolitionis, si videlicet distin quere
ue Displicet tertio, quia ex ea sententia fieret distingui vir-
a st isti . Quod si neget aduersarius, facile probatur, nam nolitio est
sol, '' ' φ0Hς destruendi si ab ea carentia, iota est nolitio, nulla ratione volitio es e autem termi-