장음표시 사용
261쪽
Duplex recentiorum cogitatio depulsa.
REcentiores ingeniosi ad conciliandam indefectibilitatem M. diuini actus liberi cum eiusdem libertate,duplicem viam i
meditati sunt. Prima est , contradictorium formale diuinae fident volitionis, eis nolitionem sibi oppositam & contradictorum formale diuinae nolitionis esse volitionem ipsi opposi itidis, tam . Quo supposito principio absque ulterior illius probatione, aut confirmatione Aiunt, rem aliquam deficere, aliud 're non esse , quam transire incidentitatem cum contradietorio suo, v. g. Angelum cum non Angelo, siue cum nihilo. An autem nihil Angeli sit vera carentia distincta ab omniente positivo, vel purum nihil, id est nihil positiuum , neque neque negativum hoc ultimum asserere videntur , quia haec propositio . ali nimndus es nihil tam vera est per iden litatem cum nihilo, quam haec alterari hic mundus exinii peridentitatem cum existentia , casu, quo ista non differat reali
ter ab essentia ; falsa tamen esset, si propositio illa aequivaleret isti, alius mundiu est carentia suti ius. Inde inferunt actus Dei liberos, non esse simpliciter dis Assectibiles, quia deficere simpliciter, est, transire in dentitatem cum nihil, nullus actus liber Dei transit in dentitatem cum nihilo, sed potius incidentitatem cum aliquo post tuo:
nolente enim Deo creaturam , volitio libera transit in dentitatem cum nolitiones, volente autem Deo creare, nolitio transit incidentitatem cum volitione, quia contradictorium
formale diuinae volitionis non est nihil, sed volitio positiva, A similiter contradictorium formale diuinae nolitionis, non est nihil, sed volitio positiva supponunt enim in Deo non esse possibilem puram amissionem liberam , atque adeo neutra potest simpliciter descere, cum neutra valeat transire in nihilum.
262쪽
c. Displicet tamen cogitatio ista,quia salso erecta fundamen,
funda to, nam contradictorium formale diuinae volitionis, non esti nolitio positiva, sed carentia volitionis similiterque contra dictorium formale nolitionis diuinae , non eli Volitio, e carentia volitionis Insuper rem transire in identitatem cum
Re irasi suo contradictorio hymericum Videtur. Nam transire in
hii dentitatem cum suo contradictorio, non stat absque identi- tuo con tale cum illo vel ergo de facto stat identitas alterius mundi cum nihil , vel non Si non stat ergo neque stat transitus ii dic alterius mundi incidentitatem cum nihilo. Primum dici non
2'. quia potest identificari, cum illi, cui
non potest coexistere, quale est contradictorium ipsius. Tum etiam quia identitas mundi est ipse mundus hic non est, . ergo neque identitas Tum praeterea, quia non potest es. identitas rei, quae non est, cum nihilo , quod etiam non est: at neque alius mundus est , neque ipsius nihil ergo dari non potest identitas eorum. Tum denique qui , Vt haec propositio : aliis munἀu es nihil , vera sit, denotare non debet identitatem existentem exerciti alterius mundi cum nihilo; hoc enim pacto falsissima esset, sed tantum valere debet, aliquid alterius mundi non esse , ad cuius rei veritatem nulla opus est identitas, sed sola sussicit carentia mundi. Displicet insuper, quia etiam si demus aduersariis, con-Neque tradictorium formale diuinae nolitionis esse nolitionem posi-ir riuam 4 e contrari licet semper concedamus diuinam voli-pum de tionem poscte transire incidentitatem cum suo contradictorio, tu ' contra adhuc ea sententia non pertingit optatam metam indefectibilitatis actas liberi ergo Antecedens probatur ut clarius procedamus , suppono cum aduersariis volitionem diuinam alterius mundi transisse de facto incidentitatem cum nolitione.
Nunc sic Vel volitio alterius mundi, conuersa per identi- ratem cum nolitione, denominat Deum nolentem emcaciter atram nundum , eo modo, & denominatione, quibus deno', anaret, si concesssa fuisset, vel non Si primum ergo Deus
263쪽
Di si VIII Diti ina libertas Sima IV. et I
non minus est volens efficaciter alium mundum, quam sit
Volens istum , cuius volitio non transit incidentitatem cum 1aolitiones atque adeo transitus volitionis alterius mundi in
Volitionem nihil praestaret in negotio diuinae libertatis nec id dici potest Deus enim specialiter est volens esticaciter
hunc mundum , qua ratione Volens non est alterum. Si dicatur secundum , videlicet Volitionem alterius mundi conuersam per identitatem cum Olitione , non denominare Deum volentem , eo modo, & denominatione quo si conuersa non fuisset, denomina retri ergo modus ille in denominatio deficiunt in Deo sunt autem quid diuinum AErgo non saluatur inde cibilitas omnis praedicati diuini. Confirmatur. Volitio estica huius mundi non trans in q9
identitatem cum nolitione , neque notitio fiaca alterius mundi transit incidentitatem cum volitiones ergo deficiunt
in Deo huiusmodi transitu. sunt autem quid diurnum aergo deficit in Deo aliquid diuinum Antecedens est aduersariorum , 5 patet lanifest, nam volitio , quae transit in dentitatem cum nobiliones, non denominat Deum volentem, sed nolentem 5 similiter nolitio, quae transit in dentitatem cumvolitiones, non denominat cum nolentem , sed volentem; Dici autem non potest Deum esse nolentem hunc mundum, Quolentem alterum , nec dici potest Deum non esse volentem hunc mundum, aut esse nolentem alterum ergo nec dici poterit volitionem est cacem huius mundi transisse in nolitionem , nec nolitionem alterius mundi transisse in volitionem. Hinc Vrgentur aduersari iterum iam transeunte volitione in o. identitatem cum nolitiones, non est in Deo denominatio volentis, sed nolentis,& transeunte nolitione incidentitatem cum volitione, non est in Deo denominatio nolentis, sed
volentis: utraque autem est quid diuinum ergo aliquid diuinum deficit de fac sto in Deo , cum de facto volitio alterius mundi transierit in dentitatem cum nolitionc , 5 nolitio istius mundi in identitatem cum volitione
264쪽
ue Idem recentiores alia via moliti sunt, concialiare in dese-Αliu inibilitatem diuinae volitionis cum eiusdem libertates supponentes volitionem diuinam liberam distingui realiter a nolictionis cito ne eiusdem obiecti ,, econtra ue neutram tamen distingui realiter ab essentia diuina, sed cum illa dentificari. Quo potione. sito docent actus diuinos liberos non posse deficere absolute,' 'l' ,'R id est, ab essentia diuina , sed tantum respective, id est inter
obiecta. 1e, hoc est, volitionem a nolitione, lolitionem a volitione,
quia deficere unum ab aliquo , est, distingui ab illo volitio
autem libera tametsi distinguatur realiter a nolitione eiusdem obiecti , . nolitio a volitione, quia inconiungibiles sunt, neutra tamen distinguitur realiter a diuina essentiaci ergo licet una posset deficere respective ad alteram neutra tamen deficere poterit absolute, siue ab essentia diuina . . J In confirmationem sui cogitatus varia producunt exempla. Paternitas, inquiunt, deficere potest a Filiatione, Tiliatio a Paternitates neutra tamen ab essentia , quia licet distinguantur realiter inter se, non tamcn ab essentia. Insuperibicatio Romana, Salmantina sibi mutuo localiter deficiunt; quia sibi mutuo distanes neutra tamen deficit ab immensitate diuina, quia haec cum utraque ubi catione penetratur. Praeterea hodierna ,, crastina duratio sibi mutuo deficiunt, quia sibi mutuo distant, neutra tamen deficit ab aeternitate diuina,
quia haec est ubique praesens. J3 Haec tamen meditatio ad rem praesentem non est, aliud bis piis enim est inquirere, an volitio libera distinguatur abessentia, mysterio inolitione, quod est deficere ab identitates aliud vero est, iis ta nixa existat, ut potuerit non existeres, quod est deficere ab
non est existentia dc praesentis controuersiae materia. Etenim licet 'g' - Personalitates diuinat deficiant ab dentitate, non tamen deficiunt a necessitate existendi, cum ita existant,ut non potuerint non existere , volitio autem libera ita existit, ut potuerirnon existeres ergo potuit ab existentia deficere, cui dissicultati non occurrit cogitatio illa. Confirmatur primo Vel cum distinctione reali inter VO litionem
265쪽
DL p. VIII. Diuina tibertas. Si C T. V. 239
litionem, nolitionem, stat utraque , tio ad denominationem , in Deo , vel non 3 Si prinuam ergo De his aeque,ac simul erit volens hunc mundum , ac nolens illum , quod est absurdum tenim propter in coniungibilitatem earum denominationum , illas aduersari realiter distinguunt inter se. Si secundiam : ergo altera eorum denominationum abest , dcdcficit in Deo: est autem quod diuinum ergo aliquid diuinum abest, & deficit in Deo. ccundo, ideo volitio,in nolitio eiusdem obiecti distinguuntur realiter , per vos, quia sunt inter se inconiungibiles ergo existente una in Deo, deficit altera: si enim simul existerent, quantumuis distingue rentur, in coniungibiles non essent , scut in coniungibiles non sunt albedo, S: dulcedo, etiamsi inter se distinguantur.
Sententia diuinorionis diminuta disticet.
Docet haec opinio volitionem diuina liberam idemque
est de nolitiones consistere in respectes, terminatione, F vel habitudine ad obiectum, non quidem necessaria, neque euium simpliciter dist ncta realiter abentitate neccssaria Dei, neque simpliciter cum ea identificata realiter, sed ante operationem intellectus distincta a Mentitate necessaria distinctione reali minutae. dimi uuta, docum eadem entitate identificata identitate reali diminuta. Terminos omnes explicat, distinctio realis smpliciter , .c jaal absolute est illa, vi cuius extrema ita sunt unum, aliud, stinctio
ut proprie constituant dualitatem , siue binarium entium. Distinctio realis diminuta, illa est, vi cuius extrema , Vel qua ter quid si extrema , ita se habent, ut utroque sumpto in re et, neutrum valeat de altero vere praedicari cum tamen aliunde, non susticiant ad constituendam ualitatem , seu binariumentium , cxemptuni sit in materia hominis piluata forma
equi , suppostis priuationibus a postiuis entibus entibus distinctis.
266쪽
Nam 1aec propositio nequit esse simpliciter vera materia hominis est priuati formae equi, quia materia hominis nequit esse sine se ipsa potest autem existere sine tali priuatione , aliunde extrema illa, scilicet materia, & priuatio, constituere non post in dualitatem seu binarium entium, quia priuatio non es simpliciter ens, haec est distinctio realis, non simpliciter, dc absoluta, sed diminuta. 1 Similiter identitas extremorum simpliciter, M absoluta, ea bj i est, qua, extremis in recto constitutis, potest unum de altero
i ili, Vere praedicar tridentita autem diminuta Cli ratione cuius,
simplici extremis in recto constitutis, licet unum non possit de alteroa , .u ' Vere praedicari, trumque tamen proprie, non sunt plura eniti tia, sed unum idcirco stantvnum, idem entitate diminutat exemplum potest es e idem, quod supra, materiae in priuationis formae equi. 1 8. His positis doce primo haec opini, actum liberum diuinum, eis respectum, terminationem , seu habitudinem ad obiectum, cum sit voliti, aut nolitio ipsius obie fit. Docet secundo, eam habitudinem non esse omnino neces artam,quia alioqui contingens, Hibera non esset. Docet tertio, non
esse simpliciter distinctam ab entitate necessaria Dei, quae positiva est 4 existens ab aeterno, nihil positiuum simpliciter a Deo distinctum ita extitit. Docet quarto iam habitudinem non esse simpliciter,ac absolute identificatam, quia nequit esse vera haec praedicatio Dem es habitudo contingens ad obiectum nam Deus nequit esse sine Deori potest autem esse sine habitudine contingenti ad hunc mundum , atque adeo ea habitudo non potest esse absolute , dc simpliciter identificata cum Deo, aliter Deus nulla ratione pos et existere sine illa, quod est falsum. 19. Docet quinto, eam habitudinem distingui ab entitate necessaria Dei mistinctione diminina, quia ex una parte me quit de entitate neces aria Dei, habitudo contingens praedi'Cari, ex alia nequit cum entitate necessaria dualitatem, seu biparium entium proprie, d absolute constituere. Docet
267쪽
Di s p. VIII Diuina libertas Si C .VJ. 2 i
vstimo, identificari eam habitudinem cum entitate neces laria Dei dentitate diminuta, quia non sunt proprie dualitas cntium , nam habitudo ad obiectum non est aliud ens a Deo, sed modus se habendi entis diuini ad obiectum. Hanc sententiam tenet P. Ribadeneyra, disp. T. cap. l. Displicet haec opinio. Primὸ, quia clarior non est libertatis I9- musterio , ut patebit legenti apud suum authorem obiectionum solutiones. Secuudo, quia simulatis verbis identitatis ininioni,:s distinctionis diminutae , palliat distinctionem realem . quam 4ς
admittit inter entitatem necessariam Dci, Cluique liberam nutae non
volitionem quae minor non est, quam distinctio entitatis a Pi ις modo, essentiae ab existentia in sententia Thom istarum, de materiae a priuatione formae, quae omnia exempla ducuntura suo aut hore in confirmationem distinctionis diminutae , de mihi indubitatam continet distinctionem realem simpliciter, Mabsolutam, non entitatis ab entitate , sed entitatis a modo, vel priuatione.
Vera sententia proponitur. CEnse primo volitionem liberam identificari realiter o . ad aequat cum solo Deo idemque est de quocumque actu liber, tam intellectus, quam voluntatis, ita, nihil in dEtiti seu cludat creatum , sue positiuum, siue negativum , id probant zii' argumenta tribus sectionibus proposita disputatione praece oti,iε
Censeo secundo volitionem liberam potuisse non existe re ab lute, realiter in Dei idemque est de quocumque sis Eta
actu libero. Vtramque conclusionem tenent expres Se graues uir Theologi P. Fonseca tona. 3. Metaphysic tib T cap. 8 quaest. 1.sec . . P. Salacio m. I. in I 2.quaest. 6. traca . disputat. I. sect. s. Deo non
I. 7 conclus . pro eadem assertione citato Salas . . refert Hi Henricum
268쪽
'salas Henricum tom. 1 summae lib.de fine homiliarum cap. . g. . p Palacium disp. 38. quaest.2. Syluestrum I pari. quaest. l .art. 2.
'luest. Ouandum , and ulphum , Marsium , Alensem , Richar-Lii ui dum Herueum in plures alios. Nec longe distat Caicianus Maxul, o part quaest. 9. articia. o. Hanc nostram conclusionem Rhstia probant omnia argumenta intra praecedentes sententias Herueus tota hac disputatione proposita: ratio est , quia liberum ς- hoc differt a necessario quod necesssarium non potuit non esse , bene vero liberum ergo volitio libera ita existit, ut poterit non existere,in de facto non existunt in Deo volitio emcax salutis damnatorum, nec nolitio essicax gloriae praede
Tota ergo dissicultas est, in hac duplici conclusione concilianda quomodo, scilicet, volitio libera realliter adaequat Ccum solo Deo identificatur, & tamen potuerit realiter, absolute, in ipso non existeres quae duo , si cum identitate reali, absque simili distinctione concilientur, satis facilem habebit explicationem diuina libertas. 63 Censeo igitur tertio, optime conciliari , actum liberum: ..i. Reis realiter adaequat identificatum cum solo Deo, cpo-sbhridi tuisse realiter,in absolute, in ipso non existeres, cum sola distinctio stinctione virtuali, & simili productione actus liberi a praedia tuasi h cari necesssariis. Probatur conclusio,primo Aliquid identi-ciliatae. ficatum realiter cum solo Deo potest realiter,in absolute in ipso non existere crgo licet volitio libera identificetur realiter cum solo Deo, poterit non existere realiter in ipso Cori sequentia legitima est , nullum enim in conueniens ex consequenti inferri potest, quod ex antecedenti non sequatur. Pr batur igitur antecedens ad hominem contra authore Sentitaria, cruenominationis mam denominatio volentis mcaciter alium mundum est adaequat idem realiter cum solo Deo, tamen de se est realiter, absolute non existit in Deo loquor de denominatione reduplicatiue, ut denominante: er g aliquid realiter identificatum cum solo Deo, potuit non existere realiter in ipso.
269쪽
Confirmatur, haec propositio absolute 5 quoad substan c . tiam est de fide: Deus non es ouns e cacitersaluationem damnatorum4 vel saltem non sit ne temeritate affirmaretur , Deum
velle efficaciter eorum salutem ita autem aliquid realiter identificatum cum solo Dei, non posset realiter in ipso non existere meus de facto absolute vi realiter, esset volens eia ficaciter salutem damnatorum ergo aliquid realiter cum Deo identificatum potest in ipso realiter non es e Minor probatur, quia realiter essent omnia praedicata constitutiva
denominationis volenti essicaciter damnatorum salutem ergo&esset Deus volens imperceptibile enim est esse omnia praedicata alicuius entitatis constitutiva, & non esse entitate constitutam essent autem realiter in Deo omnia praedicata
volentis constituti M. ergo dc esset volens constitutum.
Secundo, distinctio virtualis componit cum identitate reali s. extrema contradictoria , qualia sunt, produci realiter, & non produci communicari realiter, Mnon communicari ergo . s,d etiam poterit componere existere, ion existere realiter poni talia
ergo sicut ratione distinctionis virtualis potest Filiatio reali 6 i. ter produci, Mnatura non produci absque ulla distinctiones dictolia: reali sicut insuper natura potest realiter communicari, a V non communicari Paternitas , ita quoque poterunt absque di &Ἀ6 ex stinctione reali existere realiter praedicata necessaria non existere libera Par enim, Maequalis in omnibus apparet contradictio distinctioni virtuali componenda. Confirmatur , distinctio virtualis inter praedicata libera, Γό.
necessaria, componit praedicata contradictoria non autem componit, produci,&non produci, neque communicari, non communicari ergo existere dc non existere. Maior est communis Theologorum sententia. Minor nulli
potest esse dubia Consequentia probatur , distinctio virtualiuinter liberari necessaria, non potest componere alia praedicata contradictoria, nisi existere realiter necessaria, & non existere libera, vel pollia non existeres ergo. Nec solues ditacens, distinctionem virtualem inter libera, cnecessaria coma
270쪽
ponere denominare non denominare. Nam denomi nare potest non existere realiter in Deo est autem realiter ipse Detis ergo aliquid identificatum realiter cum Deo, potest non existere realiter in ipso. g Dices distinctionem virtualem solum posse compone- Respon re praedicata contradictoria pertinentia ad cisectum secun- ό, dinarium distinctionis realis , qualia sunt produci, non
marij,& produci, communicari,ac non communicari, non vero per-
ὸri . tinentia ad effectum primarium existendi, dc non cxistendi, ctioni quia signum euidens realis distinctionis, est, existentia realisti; ε' lib. Vnius, io existentia alterius. sisteri, Haec tamen responso quaestionem dat pro ratione , quod 68 vocant alij, petere principium , etenim si nomine cffectus primari distinistionis realis aliud non veniat, quam e X istero, non existero respondere, distinctionem virtualem non posse componere Metum primarium distinctionis reali; aliud re non est,quam non posse componere existere, di non existere, quae est ipsa quaestio Expectamus igitur rationem, curio possit distinctio virtualis componere effectum primarium distinctionis realis, sicut potest secundarium, cum qu Econtradictori opponantur produci,& non produci, communicari,& non communicari, quam existere, & non existere.
, 'ς xxj instingitur responsio praecedens. Si disti m
A b Virtualis inter libera in neces aries, non posset compo- ό φ ses ης x primarium distinctionis realis, scilicet existe τά ἡόι non existere maxime, quia est euidens, ea, quae rea
saria qua liter separantur in existentia, realiter distingui hoc autem . . . principium euidens est tantum M verum in creatis rergonere pos poterit in diuinis distinctio virtualis componere effectum primarium distinctionis realis , scilicet existere,in non existere Maior est unicum aduersae partis fundamentum. Minor probatur, quia non minus est euidens in creatis, esse idem re alueris ter se, quae sunt idem realiter cum tertio,in distin
gin realiter inter se, ea, quorum unum realiter producitur, m. communicatur, altero realiter non producto, vel