장음표시 사용
241쪽
Di s p. VI Diuina libertas. Si C T. III.
77Viri, non esse eiusdem carentia conditionata sunt con- radictoria, quae absque distinctione virtuali componi non
Displicet quarto, quia carentia virtualis, seu conditionat 38. nolitionis instilliciens est , ad denominandum Deum realiter, abiblute libere volentenaci ergo Antecedens probat Ur, quia carentia virtualis, seu conditio nata nolitionis, non stcarentia realis absoluta illius rurgo non potest denominare Deum realiter absolute libere volentem , sed ad summuna virtualiter, conditionare volentem. Confirmatur productio realis conditio nata inter essentiam s. diuinam δε relationes , non potest denominare Deum rea liter absolute producentem , sed tantum virtualiter prodia ditioni
Centem , ut fatetur Lynceus citatu num. 9. ergo arcntia , ς-
realis conditio nata nolitionis, non poterit denominare Deum T is realiter absolute libere volentem , sed tantum virtualiter vi nata co- conditionare volentem , quo ne X plicatem permanet diuinae V iti 'mysterium libertatis. Consequentia videtur optima , nam scut denominatio producentis sumitur a productione , ita denominatio libere volentis, quatenus libera, sumitur a carentia conditio nata nolitionis ergo sicut productio conditionata insufficiens est ad denominationem realiter absolute producentis, ita carentia conditio nata in sum ciens erit ad denominationem realiter absolute volentis libere, quatenus libere atque adeo licet sit realiter absolue volitio in Deo, non tamen erit libertas volitionis , quae sola prouenit a carentia illa conditionata.
Displicet quinto , quia in hac sententia nulla exhiberi po- . t
test ratio, cur hic, 5 nunc, existat carentia conditi Onata subsiste nolitionis potius quam volitionis, cum tamen traque con x-tio,
si tuta sit in manu Dei. Si dicatur existere carentiam noli ita io trionis, potius quam volitionis, quia Deus ita vult,in decer xionatanit ergo praecedit liberum De dccrctum, quo libere decer .' 'ia nitur existere carentia conditio nata nolitionis potius, quam ius qua volitionis contra doctores constituentes adum liberum
242쪽
creatura , aut futuritione illius eX pendebamus confirmo. Ideo per te cap. 9 num. 6. in sententia constituente decretum liberum ex amore necessario δε existentia mundi v. g. non redditur ratio, cur hic, o nunc , existat mundus, quia prioritate naturae non antecedit existentiam mundi decretum Dei essicax decernens existere mundum irae sui carentiari ergo si prioritate naturae dccretum Dei essica non antecedat existentiam carentiae conditio natae nolitionis, nulla subsistet ratio, cur hic, & nunc existat carentia conditionata nolitionis potius quam volitionis.ci. Displicet sexto quia hymericum prorsus videtur, con- Implica stituere decreta diuina libera aliquo conditionate destru-
:ό: . ctiuo , Gula conditione destruente ipsum Deum 'd
isisti praestat opposita sententiaci ergo audienda non est. Maior ex conditio terminis satis nota videtur Minor probatur iam quod est conditio nate destructiuum nolitionis necessariae, consequenter est destructiuum omnis praedicati diuini cum ipsa connexi qualis est deitas , insuper conditio distinctionis realis,
inter volitionem, & nolitionem necessarias, destrueret illas,&consequenter Deum cum ipsis connexuis carentia autem
conditio nata constituens Deum libere volentem est conditionate destructiva nolitionis necessariae M sub conditione distinctionis realis illius a volitione ergo est conditionate destructiva Dei, de sub conditione destruente Deum. si . Quod si dixeris, volitionem, & nolitionem , nunc necessarias,in realiter inter se identiscatas, posita conditione distinctionis realis inter ipsas, neque futuras necessarias, neque aliquid diuinum, d consequenter destruendum non esse Deum , utpote cum nullo defectibili, de a se distincto con-
Contra primo, quia inde fere carentiam condicionatam nolitionis non terminari ad nolitionem diuinam, d neces a-xiam, sed ad nolitionem defectibilem creatam,ac re aliter a eo distinctam , contra te. Nam carentia conditionata ad
illud terminarur, quod destrueret, posita conditiones ,rgo
243쪽
D si .VII. Diuina liberim Sti T. III. 117
si carentia conditionata nolitionis, posta conditione distinctionis realisia volitiones non destrueret nolitionem necessariam, de diuinam, sed descetibilem creatam , terminus carentiae conditionatae nolitionis , non esset nunc nolitio necessaria, diuina sed desectibilis, creatari esset enim nolui illa, quam destrueret posita distinctione reali. Secundo, olimia si volitio,& noliti nunc diuinae, necessariae, dc realiter identificatae, praecisa positione distinctionis realis inter ipsas, deficerent a ratione entis diuini , necessari j, realiter identificati cum Dei ergo deficeret ipse Deus, nunc connexus cum volitione δε nolitione necessaria, diuina accum ipso realiter identificataci atque adeo actus liber constitueretur carentia conditio nate destructiva Dei. Imo conditione destructiva sui ipsius, nam posita conditione distinctionis realis inter volitionem,ri nolitionem necessarias, utraque eo ipso periret ergo S decretum liberum constitutum principaliter amore necessario. Displicet septimo, quia munus carentiae conditionatae di 6 .uinae nolitionis necessariae , aliud non est , quam vi illius destruendam fore nolitionem diuinam necessariam , si distin .ctio realis illius volitione poneretur , seu quod idem est , si nolitio diuina necessaria esset destructionis capax Deo autem ipso, quod talis esset nolitio, nec diuina esset, nec capax ad denominandum Deum volentem ergo carentia illius inepta prorsus erit ad denominandum Deum volententi Patet consequentia, si enim apta esset ad constituendum Deum volentem carentia nolitionis sub conditione , quod inepta esset ad denominandum Deum volentem imiliter possit Deus constitui volens per carentiam creatae nolitionis, quantumuis ineptissima ad denominandum Deum nolentem, quod negat
Displicet octavo, Multimo Nam si carentia conditio nate destructiva nolitionis nece stariae denominare posset Doti 'μ -ibere volentem , pariter carentia conditionata nolitionis
neces artae denominare posset illum successive volentem , id q' ' Re implicat,
244쪽
implicat ergo primum. Maior probatur, carentia sub con. ditione impossibili, distinctionis realis inter volitionem ac
nolitionem diuinam, potest denominare Deum volentem: ergo carentia sub conditione impossibili, successionis realis inter volitionem,& nolitionem diuinam, poterit denominare Deum successive volentem. Quod si dixeris implicare in Deo carentiam sub conditione impossibili successionis realis inter volitionem , 5 nolitionem diuinam , quia ea carentia impediret immutabilitatem,Sc aeternitatem diuinorum actuum. Fateor ex carentia illa sequi absurdum istud : caeterum sequi illud ex carentiis illis conditionatis. Probatur , nam si conditio impossibilis, successionis realis inter volitionem, nolitionem diuinam fieret possibilis, una succederet alteri: ergo datur de facto carentia conditionata nolitionis sub conditione successionis realis inter ipsam dc volitionem. Proba tu consequentia, quia non minus implicat de facto conditio distinctionis realis inter volitionem, .nolitionem , quam conditio successionis realis : hoc tamen non obstantes, stat de facto carentia nolitionis , sub conditione distinctionis te alis illius a volitiones ergovi stabit carentia conditionata eiusdem nolitionis sub conditione successionis realis illius L volitione Patet consequentia eo quod par sit utriusque repugnantiae ratio. Et quidem cum munus, carentiae conditionatae nolitionis
diuinae, sit impedire effectum sermalem nolentis, aptior ad id esset carentia absoluta talis denominationis, quam carentia. illa conditionata nolitionis.
245쪽
De con titutivo decreti diuini liberi per intrinseca
M ad sententias decretum liberum adaequatEDeo intrinsecum constituentes properam US, JUλ- rum infini iam pene diuersitatem tenuitas nostra maiori, qua poterit claritate, librabit in tanta enim disti cultate, quid quisque sentiat, deprehenderes aequalis est difficultatis, ta moment , ad desidera tam , cinexhaustam huius mysteri difficultatem reuelandam. Praemissis aliorum iudiciis, nostrum tandem exponemus, melioribus sapientiorum calculis corrigendum , si quid offenderit quod non vitio vertendum est, sed potius huma. ni ingeni tenuitati tribuendum.
Qiecretum liberum sit aliquid Deo intrinsecum, realiter di tinctum. SEntentia assirmans decretum liberum esse quid realeio seMEM, isitiuum intrinsecum Deo,&ab ipso realiter distinctum M u
tribuitur Caietano, eo quod .part. quaest 19 ast 2 ec 3.ino Deo tu
pari quaestri artic. h. as Eruerit volitionem diuinam liberam 'es se persectionem intrinsecam,quae potuit adeo abesse,quam ibili ἡ 'uis semel existens si es sentialiter indefectibilis. Nec illam absentiam realem reputat inconueniens, quia Olitio libera , ἡ .. . tum est cum addito diminuente, nempe libera, d extensi pitu a ux non autem intensiua, quia si volitio creandi mundum ab id ' '
246쪽
misset a Deo, successisset alia nolitio non creandi aeque per
fecta Pro hac sententia citantur ab aliquibus Fonseca,& Sa- la et immerito tamen, ut consstabit ex sequentibus. Mens ali,
tem Caietani ab hac sententia vindicari potes iam a absentia realis coniuncta sorte necessario non est cum distinctio
Cuiuscunque tamen illa sit, varie carpitur ab authoribus. Medina vocat illam ab omnibus reprobatam, Banne non benesonantem , Fonseca parum tutam, Soarius non digne sentientem de Deo Vasque nulla ratione defensiibilem molina parum in fide securam, Valentia absurdam. Asserendum est primo decretum liberum non esse aliquid Deeretu intrinsecum Deo ab ipso realiter distinctum primo , quia illa volitio non esset realiter Deus ergo creatura. Nihil autem DE ' h creatum potest esse Deo intrinsecum ergo Secundo, quia es-xxios si se in Deo realis formalis compositio, quae nihil aliud est, i. en quam intrinseca coniunctio entium realiter distinctorum δη lixo x Tertio , quia volitio deberet esse caliter a Deo producta, viathaa Patres enim, .consilia, nullam agnoscunt distinctionem realem nisi inter producens,in productum alla autem volitio esset a natura diuina realiter distinctari ergo realiter
producta, quod dici non potest, quia nihil absolutum producitur realiter in diuinis, sed solum relatiuum, ut est concors Patrem in Theologorum sententia in tractatu de Trinitate. iano, nam in symbolo fidei contra Gilbertum sic habetur: neque aliqua omnino res, e reiationes, e proprietate , esin gularitates, et nitates dicantur adesse Dei, quae sint ab aeterno,
o non sim Dem. Vnde manifesto constat, esse Deum , quidquid intrinsecum ipsi extitit ab aeterno Volitio autem libera esset quid Deo intrinsecum , dc ab aeterno existens ergo esset realiter Deus atque adeo non posset esse distincta realiter ab ipso.
6 Quaeres, An volitio libera diuina sit aliquid fictum cum
liqui authores apud Salaesiona i tract. 3 disputat 3 sect. 8 9 3 -derant volitionem liberam esse menominationem CX triri
247쪽
Di s P. VIII. Divina libertas S E C r. I. 2I
secam ulterius doceant denominationem extrinsccam es s e respectum rationis, imo Thom ista asserant esse entia ficta, Schymerica Hinc sorte aliqui existimarunt, Dodiores citatos a Sala affertiisse volitionem liberam esse en fictum, maxime ex Thomistis sunt, inter quos Capreolus Hinc perpende in quantum abibi dum relabatur opinio illa, si cuius sit,
afferens omnem denominationem extrinsecam esse en fictum , volitiones quo diuinas, si e X trinseco constituantur, referat inter chymeras . Nec mihi obiiciunt Patr. VaZquium, quia licet denominationes extrinsecas appellet entia rationis, clare tamen explicat nomine entis rationis, non venire ens fictum, sed cias verum in ordine ad intellectum, num in
recto, de aliud in obliquo cognitum Aiserendum est secundo decretum liberum nihil else - , -ctum , aut chymericum. Probatur primo , quia haec sententia libet u .5 incidit in haeresim negantem Deo volitionem liberam . ergo po*ς ις iAntecedens probatur, quia implicat ensicium, seu rationis saύ'iu existeres volitio autem libera esset en fictum ergo implica thynici rei existere in Deo ergo implicaret Deum velle libere, sicut implicat Patrem in Filium esse realiter idem , quia eorum identitas realis ficta prorsus est,in chymerica Confirmatur quia haec sententia incidit in absurda praecedentis, cum enimens reale, ictum sint inter se distincta, etiam Deus, jolitio libera distinguuntur. Secundo Deus ab aeterno fuit volens libere hunc mundum, quando nullus erat intellectus creatus , qui fingere posset chymeram actus liberi diuini ergo ab aeterno extitit independenter ab omni fictione volitio libera huius mundi, aliter non denominaret Deum libere volentem , sed nostri intellectus beneficio teporalis existeret in Deo cadenominatio Tertio, quia scientia libera non est ficta, de rationis Num Deus
ab aeterno fuerit vere sciens creaturas futuras ergo cum similiter fuerit vere volens, neque volitio libera ficta erit Nee credo futurum Doctorem ullum Catholicae mentis, qui illani
sententiam sub illis teriminis amplecti audeat, quare benigne
248쪽
intelligendi sunt, qui actus liberos diuinos asserunt esse eiularationis, id est esse entia, sicut actus intellectus.
Sententia entitatis, se denominationis expulsa.
lNter Doctores qui Decretum Dei liberum adaequate Deo
intrinsecum propugnant, unus est Magnus Soarius disp. 3 LMetaph. sech. 9. g. s. Vbi docet, volitionem diuinam liberam esse perfectionem , siue actum simpliciter necessarium , in trinsecum , adaequale soli Deo realiter identificatum. Quomodo autem forma necessario conueniens Deo tribuat ipsi denominationem non necessariam , vel contingentem Z Respondeo ibidem, id contingere ratione eminentia diuinae perfectionis potentis se ipsa quasi formaliter id totum com
Quid autem addat denominatio illa libere volentis supra entitatem necessariam volitionis libera, explicat num. 6. his verbi. Dicendum est tamen hanc esse praniantiam, vel emineuitam potius istius actus scilicet liberi , iuxta exigentiam obiectoruis tendat in L. ideo licet sit necessarim in se fies δε- ramdum tendentiam ad aliquod obiectum liberum denominationem dare, quod a nobis potes ampum a po Ieriori deciarari iam diuina votautas circa obiecta creata inuoluit causalitatem , nam es prima radix, ut in sint, vel non sint; inuis autemυesie Dei, si necessarium in essendo est tamen liberum in causando, se ideos etiam liberum involendo creaturas, seu, quod idem es, in tribuenda denominatione volentis , seu nolentis creaturas. Haec
Quibus, quamuis non leuiter insinuare videatur, iuxta Aureoli sententiam, Deum eatenus esse liberum in volendo, quatenus est liber in causando te ipsa tamen libertatem VO lendi distinctam admittit a libertate causandi, idque px bac
249쪽
ς Scriptura eadem ech. V. . . seqq. contra constituentes decret Lim liberum in denominatione extrinseca a creatura dei Umpta, quam sententiam asserit num . Non posse defex ii*xta principias ei. Haec dixerim ut intelligas, quantum distet Soarius ab ea sententia in me aliquibus verbis illo daris, quibus suam explicans mentem , Aureolo videtur adhae-
Insuper explicaturus parius , quid sit illa denominatio i ibera, clarius prosequitur eodem num. 6. his vcrbis : Lucds innes , quia ita denominatio es realisse ergo es aliquId reale ac den
Aur , es denominatio, non necessaria sed libera ergo es aliqui
reale , non necessarium , sed liberum. Re fondetur diuinguendo aia. vli mum consequens silicet , si aliquid reale , non necessarium, q*ρad esse, negatur consequentia. Non necessarium , quoad termi-nntionem , vel causalitatem si conceditur consequentia. Vnde licet ista denominaii realis sisit ex parte Dei inuoluit tamen causa- Diatem seu terminationem ad creaturam , se omnino simpliciter ν me necessarii, neque actio ipse, quamuis in se necessarius, i iam necessario probe , tum propter eminentiam suam , Tum quia licet i a denominati sit intrinseca es tamen cum ordine ad ex irin ecum. Haec Soari US. Ex quibus duo attente colligenda sunt. Primum De nomi nationem nolentis non esse necessariam in Deo, ut fatetur
P. Soarius concedens secundienthymemati anteceden S. Se colligeniscundum De nominationem volentis nihil aliud esses quam terminationem ad creaturas, quam vocat causalitatem non
in actu secundo, sed in actu primo proximo applicatiuum adactionem. An autem terminatio illa sit idem adaequat e re aliter cum Deo non exprimit cistirmare tamen necessarium est , aliter includere aliquid realiter a Deo dillinctum. Vnde denominatio volentis es set Deus simul, creatura, quod ipse Marius constanter reprobat eadem sect9. num . .&sC-
Addit denique Soarius citatus hac sua terminatione volitionis liberae ad obiectum, nullam in Deo contingere mutationem
250쪽
tionem realem strictam, cum nihil realiter Deo super adueniat meque formalem in ordine ad signa rationis , quia licet in primo signo rationis intelligatur Diuinum velles, ut indis ferens ad hoc, vel illud creatum obiectum hin alio vero signo, ut terminatum ad hoc obiectum tamen nulla in hoc est mutationis umbra, quia nullum est realis additionis vestigium, sed ser malis tantum terminationis per se ipsum, id est absque ullo formaliter de nouo aduenientes, quibus manifeste reiicit
virtualem deficientiam in serius examinandam. J3 Pro hoc sententia P. Soaris citantur communiter Capreoliis γε in in .dist. J.quaest. I. ad I conchas 4 Ferrariensi I .coni. gent. ZRmζl cap. 34. Lumel hic ad . disputat. 1 AEgidius lib. . debeati- his: . tudine quaest. I. art. r. Pennotus in propugnaculo humanae
i Displicet tamen haec sentcntia Primo, quia ex illa fieret
sententi/contra illius authores, denominationem libere volentis, siue
ia Eho term mationem , aut caulalitatem in creaturas, distingui reaminatio liter ab entitate neces laria volitionis, siue a volitione , quoad
entitatem, quod ipsi merito repudiant ergo in C. Sequella probatur , quae realiter separantur , realiter distinguuntur: Dcnominatio autem volentis emcaciter alium mundum realiter separaretur ab entitate volitionis neces artae ergo realiter distinguitur ab illa Minor probatur, quia Deus de facto non est realiter, Messicaciter volens quoad denominationem alium mundum me gloriam reproborum, cum huiusmodi denominatio, ut sic, inuoluat contradictionem cum nolitione efficaci, quoad denominationem alterius mundi, wglo'rjae reproborum de facto existente ergo realiter separatur abentitate neces arta volitionis, siue a volitione quoad entitarem Hoc