장음표시 사용
271쪽
Di si V IL Divina libertas. Si C T. V I. 24,
naunicato,i tamen ex fide manu ducente constans est, illa principia non habere locum in liuinis sed etiam de fide deprehendimus, de ficto non esse Deum libere S cis caciterVOlentem dati natorum saliuem : ergo similiter dicendum est, illud principium locum non habere inter praed cata diuina libera in eccillariari ergo poterit unum realiter cxistere,
alio non existente , sicut potest unum caliter produci altero non producto, S possunt duo realiter identificari cum tertio, quin dentificentur inter se. Quarto licet produci realiter, non produci fundent in creati, iaceationem identitatis realis, tamen in diurnis ratione disii iactionis virtualis, illam non fundant, imo componuntur cum identitate reali ergo licet cxistere caliter, de non existere, fundant in creatis negationem ident: tatis realis .in D cotamen propter distinctioncm virtualem inter libera, S ne celsaria, poterunt eam negationem non fundare, sed componi eam identitate reali.
Hinc ita explico diuinam libertatem , Deus prioritate na rurae praecedit cum omnibus praedicatis suis neccisariis indisa ferens ad volendum i positive nolendum , v. g. hunc natan bertatis dum non enim est possibilis in ei pura omisso , ut constabit r' -- disputatione sequent , quae indifferentia determinatur ad Volendum potius, quam nole dum per iitualem productione Volitioni potnas, quam nolitionis, sicut indifferentia creatae libertatis determinatur ad volendum potius,quar nolendum peractionem produci tuam potius volitioni S, quam nolitionis. Stante autem virtuali productione volitionis, idemque es h de productione nolitionis, stat identitas realis Dei cum illa, illius cum Deo δε non stantes, non stat identitas nam inter diuinas perfectiones, inter quas non obuia Oppositio relativa coexistere , est cicaliter identificari, non coexistere , non identificari huius modi autem identitas realis neces.sariorum cum liberis, claudit in diuisibiliter utramque per .fectionem xistentem , tam liberam , quam necessariam
nain. Deum actu tantificari cum volitione libera, di ipsi
272쪽
contingens, non minus quam libere velles idcirco indisserentia Dei ad volendum nolendum est indisserentia adponendam, mon ponendam identitatem realem tam volitionis, quam nolitionis cum ipso , vel ad identificandam sibi realiter,i non identificandam, tam volitionem, quam nolitionem liberam. 73. Stante ergo volitione libera in Deo, stat identitas realis illius cum Deo, dc Dei cum illa, dc tunc non stat nolitio eiusde obiecti, neque identitas realis illius cit Deoicc Dei cu ipsa, sed caretia delitatis; c5tra vero,state in Deo nolitione, stat detitas realis illius cumeo, dc Dei cuilla,& tuc no stat volitio eiusdem obiecti, neque identitatis realis illius cum Deo , neque Dei cum illa, sed carentia identitatis. Quomodo autem huiusmodi carentia stet in Deo absque distinistione reali explicabitur sectione sequenti ubi obiectionibus occurremus, quarum Vn punctum huius difficultatis continebit.
Odiicies primo , quae realiter separantur, realiter distinguuntur praedicata autem libera, quae de facto non exi- p stunt, realiter separantur a necessariis ergo realiter distin-tione, guuntur ab illis. Maior est primum principium in philoso
identiti ter separantur, quorum uno existente, alterum realiter non
existi , existentibus autem praedicatis necessariis , plura ibera realiter non existunt ergo praedicata Dei necessaria, dc
Confirmatur, carentia dentitatis realis extremorum est signum euidens distinctionis realis eorundem datur autemo tacto carentia identitatis realis inter praedicata neces aria, 'dera, quae non existunt ergovi distinctio realis Minor n*x sit, nam identitas realis inter praedicata necessaria, Iibera
273쪽
bera est indivisibiliter coniunt tum utriusque coexist entis, quod complexum non stat, non existentibus liberi sed carentia illius ergo existit carentia identitatis realis inter praedicata necessaria, S libera , quae non existunt. Res pondeo, distinguens maiorem. Quae realiter separan T s. xur, nec coniungi possunt, realiter distinguuntur , concedo
quae realiter separantur, si tamen coniungi possint, nego '' ἡ .distinguo minorem , praedicata libera , quae de facto non pquiuisi. existunt, realiter separantur a Deo, nec possunt coniungi, ikἡsi:
nego , cum tamen coniungi posssint, concedo. Et nego con se reali
sequentiam. Ad probationem distinguo maiorem illa re aliter separantur, prout opus est distinctioni reali, quorum uno existente, alterum non existit neque existere potest identi-tificatum illi, concedo i ita existere possit, nego. Et distinguo minorem existentibus praedicatis necessariis, non existunt plura libera, cum tamen possint existere identificata cum illis, concedo cum non potuerint ita existere nego. Et ego consequentiam , de separatione reali distinistioni reali necessaria Nam ut duo realiter distinguantur, non satest, non esse realiter idem, sed alterius opus est, nec esse, nec posse esse realiter identificata, ut patet in omnibus, quae realiter distinguuntur, tam in creatis, quam in diuinis, quae nec sunt, nec possunt realiter identificari praedicata autem libera , quae de facto non existunt, potuerunt existere 4 realiter cum Deo dentificari. Vnde nec ipsa distinguuntur realiter a Deo , nec Deus ab illis. Ad confirmationem, distinguo maiorem carentia tantum 7ί. identitatis realis existentis, si i)e caretia existentiae identitatis realis est signite uides distinctionis realis, nego: carentia dentitatis realis existentis, simul, possibilis, siue carentia existentiae simuli possibilitatis illius, concedo : Et distinguo minorem inter praedicata neccssaria M libera quae non existunt, datur carentia identitatis existentis tantum concedo:eVistcnti simul tos bilis, nego, nego consequentiam. Nam ad distinctionem realem non sat est carentia identitatis existentu
274쪽
existentis, sed existentis simul, possibilis, quae enim reali ter dis lingiruntur, nec sunt, nec pQssunt esse idem, ut faten
77 Sed inflabis, ubi non est identitas realis est distincti, sed
inter praedicata necessaria Dei, Quolitionem alterius mundi non est j dentitas realis ergo distinctio Maior probatur, quia identitas distinctio realis, opponuntur contradictorie: distinctio enim realis est carentia identitatis realis ergo ubi non est identitas realis erit realis distinctio , aliter neque esset distinctio realis , neque identitas, quod implicat. Resondeo maiorem ubi non est identitas realis, necesse potest,&distinctio, concedo ue ubi non est esse ta- naen potest , nego. Inter praedicata autem necessaria, &,Olitionem alierius mundi, licet non sit identitas realis, potest tamen esse , atque adeo non est distinctio. Ad probationem nego maiorem Etenim tam distinctio, quam identitas sunt quid positiuum , distinctio autem infert negationem identitatis, non solum existentis, sed etiam possibilis. Vnde ubi possibilis est identitas, quamuis non existat, nec stat distinctio, nec terminus contradictorie oppositus negationi comitanti distinctionem realem haec enim non est praecise identitas non existens ue sed identitas, neque existens, neque possibilis.
, 'iiςiς secundo De facto stat distincnio virtualis Dei a
. EA . VOlitione alterius mundi ergo realis. Probatur consequenti idc stat distinctio virtualis, quia non stat identitas, sed si ha b arznxia inius S Deus cum ea carentia constituit distinctio virtuali, ne in 'irtualem sui a volitione alterius mundi sed neque stat, id ni ita realis, sed carentia illius ergo Deus cum ea caren-: Vψ'sti xxini distinctionem realem sui a volitione alterius ir, IV par eni in videtur utriusque carentiae identitatis,
ielli, dit tinctionis ratio. Resondeo, concesso antecedenti, negans consequentiam cuius probatio non urget ideo enim stat de facto distinctio virtualis Dei a volitione alterius mundi, non praecise , quia
275쪽
Di s P. VIII. Diuina libertas. SrCr. VII. 1 9
non stat identitas virtualis, sed quia nec stat, nec stare potest suod si huiusmodi dentitas stare posset, de facto , nec virtualiter dentificaretur Deus cum volitione alterius mundi, nec distingueretur licet autem de facto non stet identitas realis Dei cum alterius mundi volitione, sed illius carentia stare tamen potest. Unde nihil mirum,quod de facto Deus, nec realiter dentificetur cum olitione alterius mundi, nec realiter ab ea distinguatur. Obiicies tertio. Si volitio libera esset realiter idem cum 'hDeo Deus cum illa possient in recto unum de altero vere Tereia praedicari id factum est , ergo Minor probatur Nam haec
propositio est falsa Dein es votiti libera i etiam hae altera tu IVolitio libera es Deus ergo non dentificantur realiter Antecedens probatur, quia si Deus esset volitio libera, est. ense resti contingens, i volici libera est. Deus, esi. t en necessa rium sed neque Deus estens contingens, neque volitio libe N ra est ens necessarium ergo Retorqueo, si essientia esset realiter idem cum Filiatione ' 'RI Filiatio cum illa, possisnt in recto unum de altero praedica'ti: id falsum est ergo. Minor probatur Minor haec proposi P. tio esset sali, essentia est Filiatio Metiam ista altera ilia tio aes essentia ergo non dentificantur ealiter. Antecedens probatur, quia si essentia diuina esset Filiatio, es tens pro ductum, etsi Filiatio esset essentia, esset cla improductu ni sed neque essentia est,ias productum, neque Filiatio est ensim productum ergo Constat igitur obiectionem illam ab omnibus soluendam esse in mysterio Trinitatis sibi ergo re sponsum habeant in mysterio libertatis aduersaris, quod ipsi di Xerint in mysterio Trinitatis
Respondeo tamen, concessa maiori, negans minorem ad si . probataonem nego antecedens, quoad Uriamque partem ad cuius probationem nego maiorem imam contingens, de nece si arium sunt praedicata, propter quae est entia diu na a volitio virtualiter distinguuntur, atque adeo nec contin ens
potest prae icari de citcntia quamuis olitio praedicetur nec Ii necessarium
276쪽
necessarium de volitione libera, quamuis de illa praedicetur essentia Sicuti, quia productum, d improductum sunt praedicata , propter quae natura diuina , liliatio virtualiter distinguuntur nec productum praedicari potest de es sentia, quamuis de illa Filiatio praedicetur, nec improductum potest praedicari de Filiatione quamuis de illa praedicetur essentia, nec valet liae argumentandi sermarias nita est volitio: volitio est contingens ergo eisentia est contingens sicuti, nec valet haec altera Essentia est Filiatio Filiatio est productari ergo essentia est producta. Quod si instes us sentia diuina non est en contingens: ergo neque est volitio libera Vrgeo ego Es entia diuina non est ens productum ergo neque est Filiatio producta. Sicut ergo haec consequentia non valet, ex suo antecedenti,
ita, neque illa. Si autem dicas essentiam diuinam pos diciens productum, si illud ens supponatur pro Filiatione, & praedicatum productum cadat supra Filiationem, non supra naturam, nam sensus es set essentia est en Filiationis productum. Similiter tibi dicam, es sentiam posse dici ens con tingens, si cadat, non supra naturam, sed supra volitionem liberam iam sensus es et essentiam diuinam esct ens volitionis contingens. Vnde nulla probatur realis distinctio , sed sola virtualis, sicut inter esctentiam, &Filiationem. Instabis iterum. Tunc duo extrema distinguuntur realiter inter se, quando unum in recto, non potest de altero vere praedicari sed praedicatum contingens, non potest in recto deessentia diuinavere praedicari iam haec praedicatio falsa est: 6sentia diuina es contingens ergo haec duo exrrema essentia diuina, contingens , realiter distinguuntur m consequenter es entia diuinari volitio libera. Retorque , tunc duo extrema realiter distinguuntur inter se, quando unum in recto, non potest de altero vere praedicari sed praedica-xum noducta , non potest in recto de es sentia diuina verEpraedicari,nam haec propositio falsa est Essentia diuina es pro- qcia ergo haec duo extrema essentia diuinae: producto, rea-
277쪽
Di s p. VIII Diuma hibertas. Si Cn. VII. xsi
liter distinguuntur,in consequenter essentia diuina in Filiatio.
Rei pondeo igitur distinguens maiorem: Tunc duo extrema distinguuntur realiter interie, quando unum in recto non potest de altero vere praedicari, nec sunt ratio formalis constitutiva distinctionis virtualis, concedo si talia sint, nego. Et concessi minori nego consequentiam. Quia hoc extremum, scilicet contingens, est ratio formalis constitutiva distinctionis virtualis inter ementiam omnino necessariam, & volitionem perfectissime liberam , atque adeo licet unum non possit de altero vere praedicari , non probatur distinctio realis, quia virtualis, utpote reali aequi ualens, componit capraedicata contradictoriari videlicet essentiam diuinam,icontingens, non posse in recto praedicari, maliunde realiter non distingui, quod in Mysterio Trinitatis fateri tenentur omnes in his propositionibus matura est producta, natura es genita , quae fallae sunt, quamuis naturae identificetur realiter cum Filiatione genita vi producta. Obiicies quarto Patres, de Concilia inde probant contra Atianos, verbum non esse creaturam , quia non erat libere ,.su'
productum a Patres; e contra Arriani,ideo contendebant Ver chione in-bum esse creaturam, quia erat libere productum a Patre aer go si actus liberi diuini, ita essent libere producti a Deo , ut vel bum potuerint non esse , quid diuinum non essent, sed creatum,
aliter probatio Patrum contra Arrianos nullius ellet ericaciae. Resonde Patres' Concilia, ideo probare Verbum, non eme creaturam , quia non erat liberi productum , productione libera reali, ex qua similiter Arriani inferebant esse creaturam, nam omnia ita a Deo producta , Utpote faela, sunt creaturae, idcirco in Symbolo dicitur Verbum aenitum, non factum mos autem dicimus actus liberos produci a Deo, non productione reali, sed virtuali, quo non probatur distin citio realis.
Obiicies quinto, fieri ex nostra sententia, idem simul esse, ς.& non esse, secundum diuersas virtualitates id autem dici
278쪽
d ueras dici non potest, nisi integra collabatur Philosophic ergo Vii neque dici poterit actum liberum potuisse in Deo realiter
Redondeo. Concessa maiori, falsam esse minorem,quia licet
idem secundum diuertas virtualitates producat Ur non producatur,4 licet tres Personalitates diuina identificcntur cum tertio, nempe natura diuina, non inter se , non concutitur Philosophia innixa principio illo quae sunt eadem cum uno tertio sunt eadem inter se. Similiter ergo ncque urnam patitur Philosophia , eo quod ex diuersis virtualitatibus, unae X istat, altera non existente, quia non cernitur in his maior
oppositio, quam in aliis si enim alia supra Philosophiam
componi possunt, cur non ista 8 obiicies sexto, si actus liber potuisset realiter non exi-Σ Π0st yle res aliquid realiter identificatum cum Deo , 5 quod rea -
s liter est Deus, potuisset deficere vi nihil esct id implicat:
hq pQ ergo Maior probatur, quia quod realiter non existit, nihil pthli est realiter,in realiter deficit ergo si actus liber potuismet realiter non existeres, potuisset quoque realiter deficere, nihil esse, quando actu realiter non existit, a stu deficit,& nihil erit: sicut creaturae non existentes, nihil sunt actu, eo quod actu non existant, ut es certum in omni Philosophiaci ergo. duerte , vocem nihil non denotare aliquod praedicatum positiuum, aut negatiuum appellatum,nshu sed solum significare rem non es 4 in quo sensu concedimus eorum argumentum. Quia de ratione actus liberi, sicut est, potuisEnon existere, ita est potuis . deficere δε nihil esses omnia: enim ista synon ima sunt, nec aliud sibi volunt, quam volitionem potuisse, vel actu in Deo non es ... 8 obiicies septimo , feri ex nostris principiis, Volitionem,
ἡόs Olitionem essicaces eiusdem obiecti, distingui realiter in-tionem ter ei, etiamsi neutra distinguatur realiter a Deo sequella 4 probatur, nam ex doctrina nostra tunc unum distinguiturguenda re liter ab altero, quando nec xistens est , nec possibilis, identitas
279쪽
identitas realis cum illo volitionis autem essicacis, nec exi. iiς ς-li fictas est , nec possibilis identitas realis cum nolitione essicaci Eb eiusdem obiecti ergo Minor probatur, quia volitio,i noli lio efficaces eiusdem obiecti sunt omnino incontui. gibiles inter se in implicantes coexisteres ergo impossibilis ust carum identitas realis Patet consequentia. Tum quia identitas realis volitionis cum nolitione dicit coexistentiam utriusque; cu ergo haec sit impossibilis, impossibilis quoque erit identitas realis. Tum etiam, quia identita realis, est intima extremorum coniunctio ergo si extrema sint in coniungibilia,quoque crunt in identificabilia. Tum denique quia ch Tmericum prorsiis est, posse duo realiter identificari inter se in coexistere, vel simul existere non posses cum identitas sit acccsctus, nius ad alterum omnium maXim Us.
Ressondeo, sequellam veram esse , ut probatio esticaciter conuincit, eamque tenent Docti Recentiores, nullum in ea distinctione inter volitionem a nolitionem ericaces agnoscentes inconuenien S.
Sed instabis , in diuinis nulla agnoscitur a Patribus de ' Theologis distinctio te alis, nisi ubi obuia oppositio relativa P.
producentis realiter,i producti inter volitionem et noli , sui pantione essi caces eiusdem obiecti, nulla stat relatio producentis . hic ' i' realiter, de producti, neque stare potes, ergo neque disi in lud iudi ctio realis Minor certa est. Tum quia inter extrema inconiungibilia stare non potest relatio producentis c producti, stilichio, haec enim dicit coexistentiam utriusque tam impossibile est 'it hi
cnim produci ternamum , eumque non e liter , quam opposito principium producere in ipsum non esse. Tum etiam quia puxida non esset maior ratio, cur potius volitio produceret nolitionem , quam nolitio volitionem.
Respondeo principium illud verissimum escte inter persectiones diuinas, quae sibi coexistunt, vel coexistere possunt, qua ratione principium illud usurpatum est a Patribus, de Theologisci inter persectiones autem,quae sibi coexistere non possunt, non valet principium illud, nam sola in coniungibili-
280쪽
eas lassiciens es distinctioni caIP atque adeo nulla opus est Oppositione relativa producentis,4 producti.
unctis minus liber sit in se resectu Dei persectio,
Quid=hi. DRO clarior intelligentia suppono Prim perfectionemis i. ' substantialem in genere , aliam esse intensivam, aliam
quia hi extensivam intensi uac stilla, qua res melius se habet cum telisua ipsa. Extensiva est , quae non reddit subiectum melius se habens cum ipsa , quam sine ipsa, sed tantum denominat illud alteri perfectioni coniunctum , qua ratione Deus una cum creaturis dicitur extensue perfectio , in perfectio creata alteri si iuncta, v g. homo homini,& Leo Leoni Suppono.
Secundo rem aliqua posὰ es. in se substantialiter, intensiuEperfectam, non est e persectionem subiecti in quo est, sic uni hypostatica est in se substantialiter perfectissima, & tamen non est perfectio respectu verbi idόmque est de cor nitione creata perfectissima in lapide recepta, qua nulla ratione
Qi AG 0 I xRVI quemlibet actina liberum diuinum es. in
ictu, perfectissimum. Probatur. Nam quilibet actus liber putres h θω continet rationes ad id concedentes 'prima est Indefeαi
'usimus desectibiliter durare debet. Sest. Indesectibilitas m ra- repugi et quaelibet deformitas, aut turpitudo Vnde nostro S excellentiam gratiae s ctifican-