장음표시 사용
401쪽
potestas impediendi per diisensum , ne existat praede finitio
Consensus,4 consequenter neque libertas. Vnde Deus neu tram in statu conditio nato praeuidere potuisset; nam in costatu ea praeuidet Deus sub conditione quae positione conditionis contingerent in absolutori ergo si in statu abii, luto posua , seu inducta per prae scianitionem conditione, nulla lubi istere potestas impcdiendi per distensum, ne fuerit prae- definitio, neque subsisteret bertas , neque aliqua calum praecisa a Deo sub conditione fuisset. Idem videre licet inscientia visionis consensus , quae ideo est a nobis impcdibilisper dissensum , quia principia distensus prioritate naturae antecedunt illam , quantumui, ipsa tempore antecedat ea principia. Respondeo igitur concessa maiori, negans minorem. Ad 38. cuius probationem dili inguimus antecedens principia proxima, tam consensus, quam dissensus inducuntur a praede
finitione per accidens .id est, per accidens est respectu prin
cipiorum, quod inducantur a prae definitione, concedo in ρ ὰaefi ducuntur per se , id cst , neccssario requisita ad eorum exi nitionem stentiam praedc finitione , nego. Et nego consequentiam V ς' - Cuius probatio non urget imam praede finitionem inducere
per accidens ea principia, messe polleriorem illis per se, nihil implicat, cum prae definitio sit essentialiter dependens a principii, , quae inducit ista vero inde pendentia a praedc finiitione ac se ergo principia tam consensus, quam dissensus praecedunt praede finitioncm , tam in statu conditio nato, quam absoluto actuum primum nosti libertatas non constituit praed finitio scd iupponit ton minus, quam ipse consensus,i dissi,nsu, cum sit cisentialiter depend cns ab eo actu primo praesupposito, minii pendente ab ipsa. Sed instas quarto Prmcipia tam consensus quam dissen 39. D . constituentia adium primum nostiae libertatis, antecedunt prioritate naturae diuinam praedi finitioncm in statu ab solivo ergo non inducuntur ab illa adhuc per accidens. Patet
conssequentia, quia existentia rei prioris induci non potest are
402쪽
re tali existentia posteriori principia autem constituentia actum primum nostrae libertatis , sunt priora , prae definitio autem posteriori ergo huiusmodi principia saltem quoad primam existentiam, non inducuntur a praede finitione adhuc per accidens cum ab ea supponantur iam inducta ab alia causa , vel principio maior probatur, quia si existentia rei prioris, per accidens posset inducia re tali existentia posteriori; fieret effectum posse,quoad primam existentiam per accidens producere suam causa, id implicat: ergo. Sequella pro- batur quia tota ratio, unde implicaro posset, effeci tam producere posse primam existentiam suae causae rea est , quia effectus est posterior sua causa priori , eamque supponit existentem huiusmodi autem ratio non obstaret, si prae definitio posterior induceret per accidens principia nostrae libertatis priora: ergo non inducit.
4Q Respondeo concesso antecedenti, negan consequentiam. Ad probationem, nego maiorem de inductione per accidense; hi dis Cuius probatio falsa est , praecisa enim prioritas per accidens posteriorita per se non inducit mutuam causalitatem , ut pilaefi patet in actu imperante, qui prior est per accidens imperato,
posterior per se sine mutua causalitate , inductione.
theu Quod ide' contingit in nostro casu. Nam principia liberta cauxux δ tis nostri, causativa non sunt, nec inductiva diuinae praede finitioni : haec enim habetur a Deo ex mero ipsius nutu , S
beneplacito , etiam supposita praescientia consensus sub conditione futuri, sed tantum ea principia inductitia sunt negationis diuinae praede finitionis, quam per dissensum impegre possunt. Vnde inter praede finitionem, principia nostrae libertatis, non datur mutua causalitas, seu inductio, quod clarius constabit obiectione secunda. 4 I. Instabis denique, fieri ex dictis contra nos, diuinam prae-
determmationem non destruere creatam libertatem. Probatur , quia diuina praedeterminatio , v. g. ad consensiana, pendet cflentialiter consensu, cui non minus conne 'ritur,
403쪽
dissensus, imo ea necessario supponit ergo erit non minus impedibilis a nobis per distentum , quam pra definitio irincipuam autem , aut requisitum a nobis impedibile, quantum- Ut cum vno extremo libertatis connexum , in coniungibile cum opposito, non destruit libertatem ergo neque diuina
Respondeo , negans sequellam. Nam praedeterminatio 'non pendet a consensu ad ipsam praesupposito, sicut praede fi nitio , sed tantum pendet a consensu per ipsam inducendo eletum Insuper , licet diuina praedeterminatiua non excludat princi pia activa creata, scilicet iudicium indisserens , excludi ta dete ini mei requisita per se ad dissensum , qualia sunt praedeterminatio ad illum S applicatio omnipotentiae ad eundem. Vnde impeditur potestas prox una diisentiendi I impediendi per dissensum , ne ex illa praedeterminatio consensus. Denique praedeterminatio non est principium , aut requisitum remotum consensus , sed proximum in immediatum , quale non est praede finitio , ideoque ista a nobis impedibilis est; non vero illa. Obiicies secundo ex P. Heriete. Quod Deus praede finitio 43. nem consensus habeat, seu quod existat in Deoia praede fini In manutio, non est in manu creatae voluntatis Quod autem ea post ' ό ta non sit consensus, neque est in manu creatae libertatis er existit o admissa ea prae definitione nulla stat creata libertas Mi nor probatur, nam ante illam praede finitionem Ola prael cel uitia nee sit scientia conditio nata consensus, si talia principia poneren ' Ve' tur ratione autem huiusmodi scientiae , aut etiam ipsius con iis hsensus conditio nati, non fuit in potestate creatae Oluntatis, quod ea prae definitio existeret in Deo , non suppositi, illis 65 iiiii . Omnibus, pro mera sua libertat c, potuit cus praede finire , de non praede finire consensum , non minus , quam decernere,& non decernere conditionem : ergo quod existat in Deo prae definitio consensus, non est in manu voluntatis creatae.
Similiter ostenditur minor illa prioris syllogismi. Nam ea praede finitio est decretum absolutum d cssica , nullamque
404쪽
ex parte obiecti conditionem admittens, quam Deus expectet vi consenstim decernat ergo posita ea prae definitione,
non est in manu creatae libertatis non existere contentum, cum non sit in potestate nostra , existere aliquid contra decretum Des absolutum, dccificax, qualis es se negatio consens US. 4 . Confirmatur, ideo decretum praedeterminans ad conlcnsur non cohaeret cum illius libertates quia quod decretum illud existat, non est in potestate nostra me item , quod eo positi, non existat consensus, propter inconiungibilitatem illius cum negatione consensus Quod autem existat prae- dc finitio consensus, non est in potestate nostrari nec item, quod ea posita, non sit consensus propter omnimodam in- coniungibilitatem illius cum negatione consensus ergo ea prae definitio consensus non cohaeret cum illius liberta
4s. Respondeo, concessis praemissis, negans consequentiam, Libς xx x quae nec sequitur ex illis, nec insuper probatur. Ratio est,t h. iii a vi consensus cum aliquo principio remoto M ad unam potest. partem dc terminato, euadat liber, non opus est, quod in ma-a nu creatae voluntatis sit, illud existeres sed satis est quod iniit i rae potestate voluntatis creatae sit, vel illud existeres, vel impe--ςβψ Q dire . existat ue eo enim ipso quod in potestate mea sit', impedire me existat principium connexum cum consensi, cinconiungibile cum difffensu, existentia illius ossicere non potest meae libertati. Et ratio est clarissima , nam qui potens impedire aliquid , non impedit ue hoc ipso exercet suam libertatem Dergo si voluntas creata potens impedire per dissensumne existat praede finitio consensus id non impedit positione conscnsus, hoc ipso exercebit suam libertatem atque adeo hoc ipso consensus liber euadit. Inde patet ad confirmationem , nam decretum praedeterminans, nec quod existat in manu nostra est , nec quod non existat, sed id unice tantum stat penes Dei voluntatem, ut ipsius a s. rtores pleno ore fate-xur,ideoque cum impedibile a nobis no sit,destruit libertato.
405쪽
Obiicies tertio ex eodem P. Herietes, Damascen una , 5 4s. Chrysostomum nobis aduersantes. Ille lib. 1. de Fide cap. 3. - - 'ita scribit. Ead scire , interes, Deum omnia praescire,sed non omnia praede ire praescit enim ea etiam omnia, quae in nostra pote obicisti, s-te arbitris sunt posita Pat non item praefinit nec enim τι-ti admitti vult , nec vim infert. Chrysostomus vero ho- mil. i. ad Hebraeos ita loquitur : Non antecedit sua Olumate nostras, neu rumiadat arbitrium ergo ex Damasceno , dc Chrysostomo diuina praede finitio vim infert virtuti , arbitriumque haedit. Ressondetur communiter , optimeri loquutos eos Patres, non de praede finitione decernere consensum per principia ad utramque partem libertatis , sed decernentem inde pendentes ab illis, saltem aliquibus: quale est
decretum praedeterminans, quod satis innuit Chrysostomus verbis illis, non antecedit sua voluntate nostris, ne nostrum Ddat
Obiicies quarto ex eodem Heriete. Si ea praede finitio non T. obstaret creatae libertati, maxime quia vellet fieri consensum per principia ad utramque partem libertatis id implicat ergo Minor probatur , quia sit vellet fieri consensum per principia ad utramque partem libertatis , hoc ipso prae definitio non esset decretum absolutum ac eis cac id implicat ergo prae definitionem velle fieri consensum per principia ad utramque partem libertatis. Maior probatur , quia eo ipso quod praede finitio vellet fieri consensum per ea principia, istaeuent obiectum praede finitionis autem ipso , quod sint obiectum, praede finitio non esset decretum absolutum, de esticae ergo Minor probatur, nam eo ipso, quod ea principia sint obiectum prae definitionis, de haec per illa velit fieri consensum , vult fieri istum eo modo , quo ea principia causa tiua sunt consensus is autem principia non sunt absolute causa tua consensus, sed conditio nate si creata voluntas determinauerit ad illum ergo prae definitio vellet fieri cop- sensum conditionales ergo non est et decretum ab solq-
406쪽
Respondeo, eam praede finitionem velle quidem fieri consensim per principia ad utrumque in ista esse obiectum volitum per praede finitionem Conccdo insuper praede finitionem velle fieri consensum per ea principia, eo modo quo ab illis causari potest rea autem principia non sunt absolute causativa consensus, distinguo hanc minorem , non sunt absolute causativa consensus posita conditione determinationis o luntatis ad illum, si haec talis sit, nego tendente ea condi tione, concedo. Et nego consequentiam. Nam principia conditio nata alicuius cffectus, posita conditione non conditio nate causant, sed absolute, ut est indubitatum. Praede finitio igitur , uno quasi ictu vult efiicaciter absolute poni conditionem determinationis voluntatis ad consensum principia de se indifferentia , dc conditio nata , absolute Oncurrere ι unde conditionata non est, sed absoluta , iuxta superius di ista Cct. I.
Obiicies quinto Praedes nitio est per accidens prior principiis nostrae libertatis constituentibus actum primum ad Vtramque partem ergo etiam est prior per accidens omni operatione libera, cum ista posterior sit principiis constituentibus actum primum nostra libertatis, ab eisque per se, di essentialiter depend cns ergo est prior per accidens tota libe late creata , tam in actu primo, quam in actu secundo. Pro eo autem priori est connexa cum consensu: Linconiungibilis csi dissensu, Ma nobis minime impedibilis: ergo S lac structiva libertatis atque adeo pro posteriori nulla poterit subsistere libertas coniungerentur enim in eodem instanti reali necessitas consensus pro uno priori .libertas eiusdem pro alio posteriori, quod plane implicat Minor probatur , nam res pro eo priori, quo antecedit principia nostrae libertatis , imp dibilis a nobis non est , quomodo enim erit in nobi potestas impediendi propriori, ante principia impeditiua ergo cum praed finitio sit prior per accidens omnibus principiis BD strae libertatis , pro eo priori , impedibilis a nobis non
407쪽
Respondeo, concesso antecedenti,4 duplici consequen- O. xia, negans minorem. Ad probationem distinguo antece exiQx dens. Res pro eo priori, quo antecedit principia nostrae ii piae-bertatis, impedibilis a nobis non est , si alioqui non bl ponat dς folii0' ea principia, concedo i supponat , nego. Et nego conse ' si 'quentiam. Quia praedc finiti una cum sua prio litate per priori
accidens supponit per se principia nosti a libertatis, cum sit it pers &essentialiter dependcias ab illis principiis inde peti mpediti
dentibus ab illa , unde tam praede finitio , quam eius prioritas per accidens impedibiles a nobis sunt iam illud est a nobis impedibile cuius praecedunt in nobis principia impcditiva. Quomodo antem stet, prae definitionem inducere per acciden principia nostrae libertatis, S ista supponi per se ad prae-
definitionem explicuimus iam supra. Et nunc iterum declaro, nam res illa , quae prioritate naturae supponit in me
principia impeditiua illius, impedibilis est a me ue sic consensus est impedibilis a me per dissensum , quia supponit prioritate natui in me principia dissensus, idemque est de dis ensu impedibili per consensum iraede finitio autem consensus prioritate naturae supponit pi incipia dissensus, per quem illa impedibilis est, cum est crati aliter dependeat ab eis principiis inde pendentibus, in quo stat prioritas, d posterioritas naturi atque adeo est impedibilis per dissensum a nobis , quia licet praedes nitio per accidens praecedat, & inducat principia
nolirae tib rtati si praecedit tamen i inducit illa cum dependentia essentiali ab illi, inde pendentibus ueratque adeo prioritate naturae supponens ea principia. Quemadmodum imperium efficax amori Vci, quantumuis sit principium peraccidens illius, fila tamen est dependens essentialiter a principiis per se ad talem a molem requisitas, d ab eo imperio in dea pendentibus, prioritate naturae supponuntur ad imperium ea principia. Obiicies ultimo fieri ex nostra scntentia, scientiam visio 1 i. iii , Petri, possi per accidens praecedere Decretum
creandi Pctrum, absquc iactura diuinae libertatis id falsum
408쪽
est , eroo Maior ostenditur, nam scientia visionis esset imia
pedibi , i Deo: ergo connexio illius cum c tro absolute sutaturo, de coniungibilitas illius cum negatione Petri obstare non posset diuinae libertati Antecedens probatur,qui scientia visionis Petri esset dependens essentialiter a prmcipus illinae Iibertatis independentibus ab illaci ergo prioritate naturae supponeret principia creandi, Mnon creandi Petrum; atque adeo posset Deus non creando Petrum scientiam visionis illius impedire Antecedens probatur , quia Deus cum sola simplici intelligentia possibilitatis Petri, potens est, creare, di non creare Petrum scientia autem visionis Petri pen detessentialiter a Deo cum ea simplici intelligentia possibilitatis Petri qui Deus, quae simplex intelligentia inde pendentes sunt sciςntia visionis edisdem Petri ergo scientia visionis Petri essentialiter est dependens a principiis diuinae libertatis inde pendentibus ab illa.
Respondeo, diuinam libertatem non impedire, quo minusue, scientia visionis Petri per accidens praecedat decretum creania scientia di illam iam ut bene conuincit obiectio ea scientia impedi-yiβ'' 'o bilis a Deo esset Aliunde tamen impeditur ea prioritas peraeeidens accidens, quia videlicet scientia visionis Petri adhuc per ac-
cidens non est inductiva principiorum per se diuinae liberta desiem iis, sicut praede finitio inductiva est per accidens principiorum is id nostrae libertatis Et ratio est, quia simplex intelligen-pelium tia de possibilitate obiecti induci non potest a scientia libera, quas: est visonis, cum sit omnino necessariari si enim ascientia libera per accidens induci posset, quoque per accidens pos se esse libera in contingens quod prorsus repugnat scientiae diuinae ne ces artae possibilium. Ea ergo scientia tantum induci potest ab infinita virtute diuina intelligendi, posita possibilitate obiecti, quae omnia omnino praecedunt quamcunque diuinam perfectionem Ebdiam , c contin
409쪽
si possibilis praede iti consensus per principia illiinpraecisio se habens . principia disensu Hio
AN huiusmodi decreta praecisiva sint Deo possibilia, di 1 3
cam disput. 6. sect. 3. Nunc ut disputationi creatae libertatis detur locus, supponimus illa ex hoc capite, scilicet, eo quod praeci sua sint circa alia obiecta , impossibilia non esse. Difficultas est, An possit Deus salua creata libertate, absolute II efficaciter velle fieri consensum per illius principia, positis alio decreto principiis disiensius, quod tamen decretum, principia dissensus, nec positive inducuntur a prae definitione nec positive excludantur ab illa, sed respe istueolum praeci siue se habeat. Dixi positis alio decreto principiis dissensu ; nam si alio decreto ea principia non ponantiar, e X-tra dubium est, hoc pacto ruituram creatam libertatem , quia libertas nulla est deficientibus principiis ad unam partem. Affirmant aliqui recentiores contra negantes alios, stare cum ea praede finitione creatam libertatem , positis alioqui principiis dissensus , quae si una cum principiis consensus inducer 'ntur ab ea prae definitione, integra seruarent iura nostrae libertatis, ut praecedenti praede finitione dictum est. Propo. nam utriusque sententiae fundamenta antequam nostrum de illis iudicium proferamus , inde enim clarior nostri as erit
veritas elucescet. I . Assirmantes igitur stare creatam libertatem cum ea prae . Vntcndesinitione ita argumentantur. Primo , nam ea praede finitio mihi i '
vult consensum compossibiliter cum principiis dissensus, cum talia principia non excludat ergo vult consensum coni. possibiliter cum libertates ergo illam non tollit. Prior conse
quentia probatur nam illud vult consensum compo ib
410쪽
cum illius libertate , quod vult consensum compossibiliter cum principiis dissensus, quod autem vult consensum com possibiliter cum principiis dissensus, vult illum cum voluntate creata potente eum non producere cum per principia dissensus possit non producere consensum ergo quod vult consensum compossibiliter cum principiis dissensus , vult illum
compossibiliter cum libertate. Posterior consequentia videtur clara, nam prae definitio, quae vult consensum compossibiliter cum libertate illius , nec excludit, nec impedit illam; aliter non compossibilis, sed incompossibilis cum ea esset ergo nec tollit libertatem. Respondeo distinguens antecedens, Ea prae definitio vult consensum compossibiliter cum principiis dissensus inductis per illam , negoci inductis alioqui, dc per accidens se habentibus respect u praede finitionis, concedo. Et nego tramque consequentiam, quia praede finitionem velle consensum compossibiliter cum principiis dissensus non sat est libertati crea-am, nisi ea principia inducantur a prae definitione ; quia ita, Mnon aliter est potestas proxima dissentiendi, dc per disia sensum impediendi, ne fuerit praede finitio consensus, quod necessario requisitum esse ad libertatem , abunde constat ex dicti S.
Instabis, ut consensus oriatur liber, non opus est quoa praede finitio inducat principia dissensus , sed satis est , si procedat consensu a voluntate habente alioqui principia dissen
sus ergo quod non inducantur a praede finitione principiadis ensus obstare non poterit libertati consensus Antecedens probatur , nam ut consensus oriatur liber, satis est, quod procedata voluntate potente dissentires stantibus autem in Voluntate quamuis non a praede finitione, sed aliunde, principiis dissensus oritur consensus a voluntate potente dissentire ergo oritur liber Maior perspicua est , nam operatio libera hactenus definita est ue quae oritur a potentia potentceam non elicere atque adeos consensus oriatur a volu tat potente dissentires, libere oritur Maior probatur, nam