장음표시 사용
421쪽
principiorum positione. Respondeo distinguens maiorem , scientia conditio nata 78. futuri consensus, si talia principia libertatis ponerentur, non dependet a positione absoluta principiorum .id est, non exigit, quod absolutaeponatur, concedes: non dependet ab illis
semel possitis a Deo,nego. Et concessa minori, neganda est consequentia. Nam licet scientia conditio nata non pendeat ab co quod ponantur a Deo principia, sicut neque pendet ab co quod ponatur absolute consensus tamen posita absoluta principiorum conditione , pendet essentialiter ab absolu-luta positione consensus, d ratione consensus pendet a principiis absolute existentibus, S essentialiter ad consensum liberum praesuppositi. ideoque per illa principia prioritate naturae ad scientiam conditio natam praesupposita , impedibilis est. Instabis, etiam praede finitio pendet essentialiter a conseia Tsu ergo ratione illius poterit dependere a principiis libertatis, Messe impedibilis per illa. R 'ondeo distinguens antecedens, praede finitio pendet a consensu praescindendo a circumstantia libertatis illius, concedo ea volita positive nego. Et nego consequentiam. Nam scientia conditio nata positive repraesentat consensum liberum , ideoque ratione consensu liberi,& positives, ut talis, cogniti pendet principiis ad utrumque
praesuppositis .estque impedibilis per illa. Quod si ea scientia
praeci siue se haberet ad circumstantiam libertatis consensus, sicut se habet prae definitii similiter dicerem , impedibilem a nobis non esse, dc libertatem euertere. Obiicies ultimo. Potest Deus eis caciter ita decernere, i, j., Icosi dare Petro Eum auxilium fascam Nunc sic. Huiusmo .s A .' di decretum est in coniungibile cum consensu ; eo enim iuripta ipso, quod Petrus consentiret frustraretur decretum, nam datum esset auxilium estica , quod ipsum efficaciter nole-lendi a bat existere. Insuper decretum illud imped bile non est a . Petro nam quod Deus et , aut non de auxilium css-ι ille . .
cac, non in nostra, sed in solius Dei potestate situm est.
422쪽
Nec tamen decretum illud destruit libertatem , cum de facto absque ulla iactura libertatis neget Deus Petro , dum peccat , omne auxilium emcax. Ergo decretum in coniungi bile cum consensu &a nobis minime impedibile non destruit libertatem. Vnde sponte corruunt omnia nostra fundamenta in superioribus hactenus stabilita. Respondeo , hoc decretum bolo dare Petro Lum auxilinmefficax dupliciter considerari posse, Primo , ita ut illius em cacia sistat in entitate auxiliorum ex motiun indifferenti, de se coniungibili, tam cum consensu, quam dissensu in nolitio diuina non feratur in ea auxilia , quatenus ab inem caci bus distincta. Hoc pacto concedo, esse Deo possibile tale de cretum, dc a nobis minime impedibiles nego tamen esse in- coniungibile cum consensu , aut frustrandum positione illius. Secundo , considerari potesst decretum illud , ita ut cius cilica cla transcendat entitates auxiliorum, d pertingat ficaciam eorum nolitioque diuina feratur in eis caciam , .nolit auxilia emcacia , quatenus ab inem cacibus distincta. Et hoc. pacto nego esse Deo possibile tale decretum , quia indu- fluum esset omissionis consensus, quod diuina bonitati prorsus repugnat. Caeterum , quia idem argumentum fieri potest in hoc altero decret, Nolo dare Petro sium auxi m ineuscax in quo inconueniens illud non habet locum. Respondeo huiusmodi decretum dupliciter considerari pos . Primo , ita ut eius esticacia sistat in entibus auxiliorum ex motivo indifferenti,
S de se coniungibili tam cum consensu , quam dissensu, cnolitio diuina non feratur in ea auxilia , quatenus ab essica cibus distincta. Et hoc pacto concedo es se Deo possibile tale decretum 4 a nobis minime impedibiles nego tamen e sis in coniungibile cum dissensu , aut frustrandum positione istius, quia eius emcacia meque consensum pertingit , nec dissensum. Secundo considerari potest decretum illud , ita, eius efficacia transcendat entitates auxiliorum pertingens eo Ium inefficaciam , nolitioque diuina feratur ad inessicaciam,
423쪽
ωnolit auxilia inesticacia , quatenus ab em cibus distincta, quod est nolle inesticaciam , seu dissensunt, .hoc duplici ter lare potest. Primo , ita ut nolit cilicaciter dissensum per principia ad utrumque. Et hoc pacto impedibile a nobis est, d creatae libertatis minime destructiuum , ut constat ex dictis sect. 1. Secundo ita, ut nolit ellica citer dissensum praescindendo a principiis ad consensum , vel exclude do illa. Et hoc pacto constate dictis se ch. . postibile non esse tale decretum, salsa creata libertate quia impedibile a nobi non est cum principia dissensu priora tale naturae ant CCedenti inon supponat.
An sit possibilis praedes niti consensu volens per i rem principi i
DIsticultas est , An possit Deus cita caciter decernere con
lenium perpruacipia creata ad tramque partem libCr prae.lesi
talis apoli canteco decreto immediate & per se ipsum di- 'xio tunam Onani potentiam ad consensum. Quod dupliciter sta re potest. Primo , excludendo applicationem OmnipQxentiae indisterentem ad utramque partem , vel ad alteram carum. '' Sec o, stante applicatione in disterenti ad Virtamque , non tiam. v lita a inducta ab ea prae definitione , sed habita alioqui. Et quidem non stare libertatem deficiente applicatione omni . potentiae in disterenti ad utramque libertatis partem , mihi cxploratum est, quia tam necessaria est ea applicatio omnia potentiae ad utramque partcm , quam principia creata dis serentia largo sicuti deiicientibus principiis creatis disserentibus ad nam partem: deficit libertas ita desciente ap plication indifferent omnipotentiae ad unam partem , deficiet libertas. Disticultas ergo procedit, An stante alioqui ea applicatione, possit Deus decret efiicaci ab ea inde pendenti DDd decernAc
424쪽
decernere consensum per principia creata, iterum applicante eo decreto omnipotentiam ad consensum. s. Censeo , huius medi praede finitionem , etiam destruere Ea prae creatam libertatem Ducor , quia impedibilis a nobis non aia .a; 'st nec compossibilis cum libertate creata. Consequentaui est tia constat ex dictis contra praecedentem praede finitionem. Probatur anteced Nam ut res aliqua impediri possit a nobis, ne existatu opus est , ut priorit te naturae ante illius existentiam , praecedant in voluntate principia impeditiua talis existentiae in non satis est , quod ea principia existant in voluntate comitanter ad existentiam rei impediendae: si ante autem ea praede finitione , principi impeditiua illius , scilicet principia dissensus, non praecedunt in voluntate prioritate naturae existentiam praede finitionisina pediendae , sed pure comitanter ad illam se habent, ereopi aede finitio illa a nobis impedibilis non est Minor certa est quia nec illa praede finitio pendet a principiis diuinis disi ensu; quamuis pendeat a creatis , nec principia diuina dissensuspendent praede finitione , atque adeo inter illa nulla sat prioritas, aut posterioritas naturae , sed mera concomitantia Malor probatur, nam texistentia alicuius rei sit impedibilis nobis impeditio debetessse effectus libertatis, ut est certum: omnis autem effectus ubertatis prioritate naturae supponere debet principia libera ad utramque partem tam diuina , quam creata ergo etiam praede finitio, ut impedibilis sit nobis Minor probatur. Tum qui , consensus libenon alio titulo supponere debet prioritate naturae principi
ad utramque partem libertatis , tam diuina , quan che tanis quia est illius effectus. Tum etiam, quia si in volunt e'
prior at naturae supponere debet principia libera ad
425쪽
D 14 p. X III. Praedes a Ziberi. Sec T. VI. 399
Vtramque partem , tam diuina, quam creata, per se ad illum requisita. Confirmatur ex ibidem dictis. Nam existentia rei , dum S. est , impediri non potest, ne sit ergo nisi antecedenter ad '' ς'
praede finitionem illam, procedant m me principia completa, principiata necessaria tam diuina, quam creata, impedititia illius, in i h li' pedibilis a me non erit, quia impederi non potest, ne siit, dum nitio im- est , nec antequam sit ergo nullo modo. Quae omnia urgen da lunt ex dictis sectione praecedenti nobis.
Ex dictis collige quamcunque prae definitionem consensus 86. destruere illius libertatem , una sola dempta, quae velit fieri consensum per principia ad utrumque indifferentia , tam
creata, quam increata Atque adeo decretum praedeterminans destruere creatam libertatem. Quod ex professo a nobis ostensum est de scientia Media disputat. Do & sequenti
Obiicies primo. Principia diuina scilicet applicatio indis 8 .
ferens omnipotentiae ad utramque partem , sunt extrinseca es istuvoluntati creat. ergo immutare non possunt illius liberta tem ergo siue praecedant, siue non, stantibus principiis in potest trinsecis ac indisserentibus ad utrumque , manebit operatio ' libera cum ea autem praede finitione stant in Voluntate crea bellas. ta principia intrinseca, b indifferentia ad utrumque ergo: libertas. Ressondeo , concesso antecedente, ne Sans tramque consequentiam. Nam illa principia extrinseca diuina non minus necessaria sunt ad libertatem quam intrinsecari atque adeo omnia, . omnium prioritas necessaria est ad potestatem dissentiendi per dissensum impediendi praede finitio
Obiicies secundo , ut praede finitio sita nobis impedibilis 88. satis est , quod prioritate naturae supponat principia dissensus, per quem impediri possit praede finitio consensus:ergo si prae- definitio vellet consensum per principia intrinseca ad utrumque per extrinsccam applicationem omnipotentiae ad
426쪽
dissensum, applicante ipsa immediate ad consensum , esset a
nobis impedibilis. Probatur consequentia , quia principia disiensus essent natura priora illa praede finitione, cum essent volita per illam. Vtra i te Resondeo , negans antecedens istenim ut prae definitio ξο sis h. Consensus impedibilis sit a nobis per liberum distensum, quati disten sola rationem a libertas, non sat est , quod prioritate naturae. pr cedant sola principia diuina dissensus 4 cd ulterius opus tabent est , quod praecedant etiam principia diuina consensus sicutyx*4 si non satis est, quod praecedant principia creata dissensus , si, liberta Harii etiam non praecedant principia consensus. Et ratio est
est entialiter a prin-' cipiis pcr se requistis ad utramque partem, qualia Uni tam
Instabis ergo tota ratio saluandi creatam libertatem in Iusta oti puncto praede finitionum, est prioritas naturae principiorum
' es per 'tramque partem: haec est insufficiens: ergo vel nul-peianii, a praedes nitio est postibilis salua libertate , vel omnes erunt ἡ pDisibit in O probatur, nam imperium eis caenostrae vo- iii adi-lUntatis Olens fieri consensum per principia ad utrumque, ἡ, Vppol lix prioritate naturae ea principia, cum sit dependens ab illis inde pendentibus, Mest principium per accidcias, non amnus, quam praede finitio: tamen destruit immediatam libertatem actus imperati, qui solum liber est libertate imperantis ergo etiamsi praede finitio prioritate naturae supponat principia ad trumque ipsaque tantum sit principium per accidens, destruet immediatam libertatem actus praede finiti scinde nullam potest communicare actui praede finito
mediatam libertatem ergo omnem destruit libertatem. Minor ista probat tir, quia actus imperans nostrae voluntatis, Rie tribucri e potest immedia tam libertatem actu imperato,
qvi ipse est nobis immediate liber , cum sit actus nost: a voluntatis e principiis ad utrumque talis autem nobis non est tum prae definitio , ut est certum' ergo nec potens tribuere actui praedesinito mediatam libertatem ; at tua adeo cum tollat
427쪽
tollat a mediatam, ni illa cum prae definitione consistere poterit libertas.
Respondeo nos dupliciter posse imperare actus nostrae voluntatis Primo per imperium volens fieri actum , .g chari giatis, per principia illius ad utramque partem libertati , xam 't.: creata quam diuina. Et huiusmodi imperium dicimus non .es. infringere immediatam libertatem actus imperati , quia est 2 2 2 principi ura per accidens δε prioritate naturae supponens principia per se completa ad utramque partem, quibus illud imperium impedibile a nobis est , non minus quam praede finitio a nobis admissa Secundo , imperare possumus actus nostrae voluntatis per imperium volens fieri actum charitatis nec excludendo positive principia ad utrumque , nec illa volendo, sed praescindendo ab his omnibus d hoc imperium est , quod actu imperato immediatam aufert libertatem , nec mirum cum similis praede finitio idem praestet quam qui admisserit hoc argumento validissime urgeri potest eademcnim est ratio imperi huius &prae definitionis illius terque enim actus est principium per accidenso terque praescindens a principiis ad utramque partem positis aliunde:
Vterque connexus cum re volita: ergo uterque destruit immediatam libertatem. Hoc tamen discrimine, quod imperium. cum sit actus nostrae volimtatis in se,i immediate liber, communicare potest actu imperato mediatam libertatem; prae definitio vero diuina cum talis non sit , neque eam mediatam libertatem nostris actibus communicare potest.
428쪽
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmDISPUTAT. XIV.
Mn Deus raris ire materiale peccati, etiamse cum ea rade initione integra
O disputo nunc , An ea praede finitio diuinae destruat libertatem creatam , vel conseruet ue sed posito, quod non destruat uteritur, an sit Deo possibilis. Dixi materiale peccati, quod ali vocant entitatem , alij lineam physicam quia non posse Deum praede finire, saltem directe, formalem eius a litiam , qua talem , fatentur omnes. Prima sententia negavpos. Deum praede finire materiale peccati. Ita Octores omnes Societatis,4 innumeri exteri, quos dedimus disp. s. de scientia Media sect . . vlt. Vbi de hoc puncto fuse circa mentem Thomistarum antiquiorum δε recentium dis seruimus. Videas a nobis ibi tradita. Insuper ex homistis eandem sententiam tuentur lassius Verdu eleel ione contra scientiam Mediam partar conclus 13. Gonetale et de Albelda I. pari. disput. s. sect. 2. a num I 3 asserens suamet nostram sententiam esse expressam opinionem S.Thomae dc Discipu
lorum eius Nazarius tom. i. in I partem quaest.24. art. .con
trouersa g. . nautem conclus . s. ω6 d plures alij, quos dedimus de scientia Media disp., sect. I. num et a T. Secunda sententia assirmat posse Deum praede finire materiale peccae U. Ita eommuniter Thom istae, maxime Recentiores.
429쪽
Deum non posse praede ire maternis peccati philosophicec theologice probatur.
V clarius tamen procedamus. Duo in quocumque pec hcato distria guere homi stas, scilicet entitatem ac mali- tiam. Non quod haec duo sint inter se realiter distincta imo peeeati, nec virtualiter , sed quia totum peccatum est ens, siue enti- et
ias, de nihil in illo est , quod ens, siue entitas, non sic cum .iciusqueque omne ens, qua tale bonum sit, inde aiunt peccatum prae definibile esse a Deo , quatenus est cias , siue entitas,in huiusmodi entitatem vocant materiale peccati Malitiam formalem vocantia i Formitatem ipsius peccati, vel cum lege prohibente , vel cum dictamine rationis. Quod si inquiras; An malitia formalis sit entitas, d ens intrinsece ex partCobiecit 3 Respondeo esse en iratem, de ense dc quatenus talem posse a Deo prae definiri mon vero quatenus malitia formali: est. Haec dixerim , ut deprehensus indes, nomine materialis, set entitatis peccati, non venire actum voluntatis exclusa illius libertate , aut moralitate, sed venire totum integrum peccatum liberum, non quatenus malima, sed quatenus cias est, qua ratione bonum est. Assero, non posse Deum prae definire materiale peccati, 3. ctiamsi cum ea prae definitione integra consistere creata E. Ex hiabertas. Probatur primo. dii apposita sententia Thom ista- 'li
rum non concordat cum philosophicis eorum principiis er-mistii dgo. Antecedens probatur. Nam primo , in sententia homi-
starum omnes illi conceptus de quibus Verificantur praedica non , ta contradictori , distinguuntur virtualiter inter se.
en non distinguitur in eorum isti tetitia virtualiter a disse-mhiritaterentiis huiusmodi autem fundamenta stare non posscit potente Deo praede finire materiale peccati, de non sormales er- o. Minor probatur. Nam de ente , eiusque differentia, SE nempe
430쪽
nempe malitia, veris cantur praedicata contradictori , scilicet , en praede finibile est a Deo, differentia illius, ne inpem alitia, praede finibilis non est a Deo: ergo vel distinguuntur virtualiter , quod est contra Thom istas. Ne si non distinguuntur, sponte ruit illud ipsorum principium, scilicet, ea, de quibus erificantur praedicata contradictoria non distingui virtualiter inter se. Nec est igies dicens, malitiam
praede finiri a Deo , quatenus entitas est, non vero Uatenu Simalitia est. Quia malitiam praede finiri a Deo quatenus entitas est,&non praede finiri quatenus malitia est, contradictoria sunt ergo cum veri ficentur de malitia, quatenus entitas,i malitia est, virtualiter distingui debent malitia, quate- tenus entitaS, dc malitia, quatenus malitia. Nec item effugies dicens,Deum etiam praede finire malitiam indirecte.Nam materiale peccati praede finiri directe,dcio praede finiri malitiam directe, contradictoria sunt, quae cum veri ficentur de entita-4 te in malitia, virtualiter distingui necesse est. Thςψ ' Theoloetice probatur conclusii secunda. Nam si Deus baiio , posset praede finire materiale peccati, posset esse causa pro- . iis ... prie δε per se peccat i quod est contra scripturas, Concilia ,sa pro &Patre S. Contra scripturas passim clamantes Nolle Deum ue' naortem peccatoris , Odissct iniquitatem , eamque abomina peeeaii. i. Contra concilia, Nam Arauxi canum a canon. 13. ita statuit Suam voluntatem homines faciunt , non Dei , quando id
agunt quod Deo displicet. Et canon. 13. Aliquos vero ad ma- iam diuina prouidentia praedesinatos esse, non solum non credimub; sed etiam nun , qui tantum malum credere velint , cum omni detesatione in istos anathema dicimus. Et ridentinum es 6. canon. 6. Si quis dixerit, mala opera, ita ut bona , Deum operari, non permis ruesolum,sed etiam proprie, o per se , ita ut sit proprium eius opus , non minus proditio Iuda , quam vocatio Pauli, Anathemasit. Contra Patres , qui unanimes in ea veritatzconueniunt. Sequella probatur, quia voluntas creata Vna
cum iudicio rationis est indisserens , tam ad odium ci , RV m ad amorem cius ergo causa praede finiens illam ad odium