장음표시 사용
411쪽
principia dissensu ex se, de ex suis praedicatis intrinsecis sunt potestas dissentiendi , nec id habere possunt, aut amittere ab aliquo extrinseco, de ipsis c sit in genti, qualis est praedes niti, ergo undecunque ca principia existant in voluntate tribuent illi potestate dissentic di ci go consensus ortus a voluntate cum principiis dissensus, no a praede finitione, sed aliunde inductis, oritur a volutate potete diisentire atque adeo libere. Respondeo negans antecedens. Ad probationem distin 1 .
'uo maiorem , ut consensus Oriatur liber, satis est, quod V con- procedat a voluntate potente prioritate naturae ad conten i i ii sum dimentire, concedo comitanter ad consensum , nego. et opus
Similiterque minorem distinguo , stantibus in voluntate 'si'
quamuis non a praede finitione , sed aliunde, principiis dis defit,itio sensus oritur consensus a voluntate potente prioritate natu, tu rae ad consensum praede finitionem illius diisentire , ne sui. go comitanter, concedo. Caeterum ne videar concedere, voluntatem principiis distensus comitanter ad consensum donatis possediisentire. Melius concessa maiori, nego morem.
Ad cuius probationem concedo libentissime principia dissensus ex sine ex suis praedicatis intrinsecis esse principia dissensus, caeterum impedita, nisi prioritate naturae praecedant consensum, nam ita e non aliter possunt causare diu 'nsum, medio dissensu impedire consensum. Ratio est,qui prin cipia dissensus comitanter tantum ad consensum , eiusque praedi finitionem X istentia , cum iam sint con intactae cum consensu, eiusque praede finitione, nec causare post in dissensum, nec per illum impedire consensum, eius luc praede finitionem; atque adeo nisi prioritate naturae ea principia ant cedant consensum , eiusque praede finitionem, non poterunt causa redissensum, ut infra declarabituram pius.
Argumentantur secundo Praedes niti O illa Vult conscia . . . A
sum, quem voluntas creata antecedenter potest non operari: er o non pugnat cum creata libertate Pi Obatur antecedens,
ham prae definitio illa vult consensu i pzr si V prancipia, bibit rauae antecedenter non necessitant ad illum,i ad cuiui op- ct Eoositum extant principia aliunde in voluntateo voluntas aha L CC c tem
412쪽
386 T, AC T. De Voluntate Dei,
ctu prae tem, quae vult consensum per illius principia , quae antece
denter non necessitant, desin qua extant aliunde principia ad
oppositum , potest antecedenter illum non operari ergo Capraede finitio vult consensum , quem voluntas creata potest antecedenter non operari. Maior supponitur ex prae definitione , quam versamus, quae non excludit principia disensus, sed praescmdit ab illis, nec principia consensus per eam volita necessitant ex se iam si una cum illis induxisEt praede fini. tio principia dissensus, stetisset libertas Minor autem probatur, nam voluntas, quae ex nullo capite est neces ata ad consensum , potens est Ilum non operarici voluntas autem, quae non habet principia consensus antecedenter necessitan tia ac in qua extant aliunde principia dissensus , ex nullo capite est necessitata ergo potens est consensum non perari. Minor videtur certa iam voluntas necessitari tantum potest ad consensum, vel a principiis connexis cum illo, vel CXdefectu principiorum dissensus, quorum neutrum stat in praesenti, ut ex supposita praede finitione constat. ' Respondeo negans antecedens. Ad cuius probationem, .
concedo illam partem majoris, scilicet , praede finitionem illam velle consens ni , per illius principia , quae de se antece denter non necesssitant ad illum. Et aliam distinguo , videlicet,& ad cuius oppositum extant principia e X pedita, prioritate naturae consensum antecedentia, nego impedita , consensum , eiusque praede finitionem comitantia, concedo. Similiter distinguo minorem voluntas, quae vult conscnsum per illius principia, quaeque antecedenter ad illum non necessitant;&in qua extant aliunde principia ad oppositum prioritate naturae antecedentia consensum , potest antecedenter illum non operari, concedo: comitantia illum, nego. Et nego consequentiam. Inde constat ad probationem , Oluntas enim, quae prioritate naturae ad consensum , iusque
praede finitionem , non habet principia dis sensus , hoc ipso necessitatur ad consensum quia hoc ipso impedira mancnpprincipia dissensus propter rationem superius traditana.
413쪽
Argia mentantur tertio. Nam principia non necessario con 62.
nexa cum consensit, licet absentibus principiis ad Oppos
tum, necessitenti illis tamen Vndecunque aduenientibu , non fe ne cellitanici ergo licet prae delinitio illa, de principia consensus, quae inducit, necessitarent absentibus principiis ad oppo 'i siti es situm , illi tanaen undecunque aduenientibus, non necessi ueniente tabunt. Antecedens constat in actu primo amoris, aut complacentia obiecti, ubi cognitio conuenientiae solum necessitat absente cognitione disconuenienti H adueniente autem ista, complacentia antea neces arta a liberaci ergo licet principiaeon sensus, ab lentibus principis diisensus, necessitent; illis tamen undecunque aduenientibus non necessitabunt parcnim videtur omnium ratio. Haec tamen argumentati nihil dister a praecedentibus, i. quare eadem est illi ad tribuenda responsio. Dicimus ergo, principia dissensus, quandiu prioritate naturae non antecedant consensum , in susticientia esse, impedita ad constituendam voluntatem potentem proxime disi Entires, si enim ea principia non antecedant consensti m , iusque praedes nitionem, quomodo antecedenter ad consensum stabit potestas dissentiendi necessario ad libertatem requisita ZNegantes vero stare cum ea prae definitione creatam liber 1.
tatem , argumentantur ita. Primo, nam illa praedesinitio ba ubet connexionem cum consensu independenter ab illius li- bib bertate , cum inde pendens sit a principiis diisensu Vergilia si . i. bet connexionem necessariam cum illo Q sic liber non est di Patet consequentia , quia quidquid determinatum est ad est inde
unum ita conneXUeu, nostra li-
Re pondeo , praede finitionem illam habere quidem conne bellite. xionem necessariam cum consensu sed non cum consensu necessarii, sed cum consensu praescindente libero , id cessario. Nam cum ea praede finitio cori iungibilis sit , tam cum principus dissensus , quam cum negatione corum , si coniungatur cum illis, consensus qui connectitur erit liber; si vero non coniungatur , necessarius Patque adeo consensus, C et quaten US
414쪽
quatenus terminus connexionis actus diuini praede finientis, praescindita circunstantia necessitatis, d libertatis.
J Aro timentantur secundo. Ex vi illius praede finitionis, Ed hae laabet consensus ex il- aliquam futuritionem ab lutam non liberam ergo neces' ' sariam. Maior videtur certa, nam praede finitio illa es decreni, π tu messicax, dcessentialiter connexum cum consensu abso-pψ ς' tute futuro , illiusque inductitia , saltem remote 4 per acci': ρ he dens Minor probatur, nam futuritio illa non prouenit aςςil- ,δ voluntate completa in ratione principij liberi , id est , cum principiis ad utrumque , sed a solis principiis consensus volitis,i inductiis a prae definitiones ergo ut sic ea futuritio nequit escte libera. ό Respondeo , concessa maiori de causalitate remota , cper accidens prae definitionis in concessa etiam minori, negans consequentiam. Nam absoluta futuritio, quam ex vi praede finitionis habet consensus, d cui illa connectitur, nec
est libera, nec necessaria, sed praescindens ab uvaque enim praede finitio coniungatur cum principiis dissensus , libera erit , si vero non coniungatur, necessari, cumque prae-
definitio coniungi possit cum principiis dissensus non coniungi, inde futuritio consensus ex vi praede finitionis, nec libera est , nec necessaria. Dixi ex vi praede finitionis , nam a parte rei, Mi se futuritio, vel es et libera , vel necessaria, quia a parte rei praede finitio, vel coniuncta esset cum principiis dissensus, insic libera es set, vel cum negatione corum,ia sic esset neces Aria.
4: Argumentantur tertio, Qui ait consensus sit liber debet. ν habere dependentiam principio positivo libero : hanc non
definitio habet consensus ille prae definitus ergo de praede finitus liber M. non est. Maior est certa, quia consensus , ut prae definitus, se positi- seu ex vi piae definitionis , non est a voluntate completa ad μ utramque libertatis partem. Maior vero probatur , nam pconsensus sit liber, debet procedere a voluntate completa ad
xrdioque libertatis partem , quod est principium positi unliberumt
415쪽
liberum, ab eaque ut sic dependeres ergo habere debet dependentiana a principio positive libero. Re pondeo, coni sensum ut praede finitum praeci se, neque esse liberum, neque necessarium, , scd praescindere ab utroque, Ut superius dictum est.
Aretamen tantur quarto. Nam diuina praedeterminatio contensus, et ii coniungatur cum principus dissensus tollit conscia sui libertatem ergo desilla prae definitio consensus,etsi iidelet coniuno atur cum principiis dissensus tollet consensui liber minami tatem. Probatur consequentia , ideo dium a praedeterm ma i e se fi lio consensus tollit libertatem illius, quia est connexa cum utens.
consensu inde pendenter a principiis libertatis olla autemptaede finitio est connexa cum consensu in dependenter a principiis libertatis, cum it inde pendens a principiis dissen-1cis ergo tollit libertatem. Haec tamen instantia multiplici via eludi potest, nisi alioqui fulciatur. Primo dici postri, ideo diuinam praedeterminationem ad consensum tollere libertatem, qui cst immediata applicatio principiorum ad unam partem , inconiungibilis cum opposita qualis non est praede finitio illa, quae per se ipsam immediate non applicat ad consensum Sec o,quia diuina praedeterminatio ad consensum positive excludit praedeterminationem ad dissensum, quae est re iusi situm simpliciter ad actu dissentiendum iraede finitio autem consentus licet positive excludat praede finitionem dissensus, haec tamen nec requisita , nec possibilis est ad potestatem actu diisentiendi. Tertio, quia diuina praedeterminatio excludit applicationem indifferent omnipotentiae, ne cessariam libertati, quam non excludit praede finitio illa. Haec sunt utriusque sententiae momenta, e quibus satis constati dubiam esse praesentis puncti altercationem. Nihilominus tamen, censeo, eam prae definitionem de s . struere creatam libertatem Ducor , quia principium , siue y remotum , connexum cum consens , 5 inconiungibile cum iiiii oh.ri A si iis si impedibile a nobis non sit, destruit libertatem, destiuere ut constat ex saepe dicti S c autem prMdcumti est princ , iiiii
416쪽
' is h. iuna saltem remotum connexum cum consensi, mincon Pis,s , iungibile cum dissensu in a nobis minime impedibiles ergono esset des fruit libertatem Consequentia optima est. Maior ergo semper mihi verissima ostenditur. Nam principium connexum cum consensu ,es in coniungibile cum dis . sensu, si impedibile a nobis non sit quod tale principium sit vel non sit, non est in manu mea aliter impedibile esset a me eo autem posito non est in manu mea diisentires ergo nihil est in manu mea : ergo nulla libertas Minor probatur, nam posito principio connexo cum consensu, de in coniungibili cum dissensu , dupliciter post em ergo dissentire. Prim), ponendo dissensum cura consensia, de hoc pacto impedibilecs et a meo ergo si impossibile non es t non possem ita di 1-
sentire Secundo dissentire positem ponendo dis en sum permanente principio connexo cum consensu λ de hoc est prorsus impossibile. Nam coexisteres, aut coniungi haec duo, Videlicet , dismensus,in principium connexum cum consensi, omnipo implicat fieret enim, aut coniungi dis en sum cum consensu , aut principium illud connexum non esse cum consensu, vel cius connexionem penitus frustrari, qUa Omnia repugnant diuinae illi praede finitioni. Vel en in stante principio connexo cum consensu, stat consensus, vel non 8
Sinon stat ergo vel non stat connexio principi cum illo, vel frustrata esset. Si stat consentiis ergo si ponerem ego dis sensum , stante principio connexo cum consensu con ungerem dissensum cum consensu. Confirmo , in me non est potestas dissentiendi, nisi sint potestas proxima impediendi quidquid est connexum cum consensu in coniungibile cum dissensu ergo si in me non est et potestas proxima impediendi principium conia Xum cum consensu in coniungibile cum disi ensu, quale est illa praede finitio, neque ilia potestas proxima dissentiendi consequenter neque libertas Antecedens probatur. Tum quia ideo non possem distarint ire , si non possem ma pedire consensum , quia consensus est in coniungi
417쪽
bilis china dissensit , ideoque potestas dissentiendi sinati esse debet potestas impediendi consensum. Tum etiam quia eo ipso quod potestas dissentiendi sit necessario potestas impediendi consensum , quoque debet esse potestas impediendi
quidquid innitur conscia tu , aut illi connectitur, sicuti potestas destruendi fundamenta domus ei quoque potestas destruendi domum super inni Xam tundamenti ergo si in me non esset potestas impediendi quidquid est connexum cum consensu S inconiungibile cum distens , neque rit potestas proxima dissentiendi, b impediendi per dissensum , ne consensus existat. Iam Minor illa probatur , scilicet , eam praedes nitionem 7 o. non esse a nobis impedibilem. Nam ut res aliqua impediri possit a nobis , ne existat Popus est , ut prioritate naturae ante illius existentiam , praecedant in voluntate principia impeditiua talis existentiae, Mnon satis cst , quod a principia existant in voluntate comitanter ad existentiam rei impediendae mante autem ea prae definitione, principia impeditiua illius , scilicet principia diisensus non praecedunt in voluntate Plioritate naturae cxistentiam prae definitionis impediendae, sed pure comitanter ad illam se habent ergo praede finitio illa a nobis impedibilis non est Minor certa est, quia nec prae- definitio illa pendet principiis dissensus , nec ista pendent ab illa parque adeo inter illa nulla est prioritas , aut posterioritas naturae , sed -mera concomitantia. Maior probatur,
nam ut existentia alicuius rei sit a nobis impedibilis , impeditio debet cisis efffectus libertatis, ut est certum omnis autem cinctus libertatis prioritate naturae supponet debet principia libera ad utramque part cm crgo etiam praede finitio , ut impedibilis sit a nobis Minor probatur. Tum quia, consensus liber, non alio titulo supponere dcbet prioritate naturae principia ad utram lite part in libertatis, nisi quia est illius effecIus. Tum ti Una quia si in voluntate antecedenter ad consensum noncss't pol tua dissentiendi, nulla est eti
418쪽
bent consensum: non alio titulo, nisi quia consensus est effectus libertatis prioritate naturae supponere debet principia libera ad utram partem. Confirmatur nam existentia rei,dum est, impediri non potest a nobis, ne sit ergo nisi antecedenter ad praede finitionem praecedant in me principia impeditiua illius , impedibi- li Same non erit, quia impediri non potest, ne sit, dum est; nec antequam sit ergo nullo modo. Et sane in intelligibile Videtur, me posse impedire, ne tu existas i potestas impediendi, ne tu existas, conferatur mihi dum tu iam existis,
quod est comitanter ad tuam existentiam δε non conferat Ur prioritate aliqua ad existentiam tuam , qua intelligar potens impedire, ne existas. Hinc iudico eam prae definitionem destruere libertatem, quia licet positive non excludat principia dissensus , positive tamen excludit prioritatem eorum
principiorum , nam eo ipso quod ab illis praescindat, fit ab illis independens praede finitio δε eo ipso quod praede finitio independens sit a principiis dissensus, per quem illa impediri posset, excluditur prioritas principiorum.
OBiicies primo Illa praede finitio pendet essentialiter ascientia conditionata, qua novit Deus voluntatem libere consensuram , si cum principiis ad utramque partem constitueretur: ea autem scientia conditio nata est a nobis impedibilis,ergo, praede finitio Minor certa est ex nostris principiis. Et consequentia optima, nam qui potest impedire ali quid , potest etiam impedire quidquid dependet ab illo. Maior probatur, nam per eam praede finitionem vult Deus fieri libere consensum per illius principia ergo illa praede fi nitio pendet a scientia conditionata, qua novit Deus, Volun
419쪽
Disp. XLII Prae facilibera. SECT. V. 39,
em libere consensuram , si cum principiis ad utramquc
Respondeo negans maiorem , de ad probationem antece dens Illa enim praedc finitio non penderet ab illa scientia, bi , quia non vellet fieri contensum per principia ad utramque deμt ait partem qua sola ratione illa principia prioritate naturae prae dere possunt tam distensum , quam consentum , eiusque ',
praede finitionem , quaeque prioritas repraesentatur ab a P M si λς' icientia conditio nata praenoscente futurum libero consenta' 'sum , si voluntas cum principiis a prioritate gaudentibus constitueretur illa autem praedes nitio vult consensum per principia illius, exclusa prioritate principiorum dissenius. Cum ergo non velit consensum per ca principia , nec cum ea prioritate , qua a praescientia illa cona: tionata prael cucantur, nec dependet ab illa, nec libertatem saluat conscia sus. Vnde
cum sola simplici intelligentia post pilitatis consensus posset Deus eam prae definitionem concipere et nostram destrue re libertatem. Idcirco ut haec salua consistac opus est, ut prae- definitio velit, utraque principia consensus, δ diisensus sic enim priora sunt utraque actu omni alio cum illis con-
Obiicies secundo fieri ex nostra sententia diuinam prae 74 determinationem eis a nobis impedibilem atque adeo non
destruere libertatem. Sequella probatur, quia praedeterminatio conscia tu connectitur cum illo . ergo voluntas potens impedire contensum , potest quoque eius praedeterminationem impedii C.
Respondeo negans se illeliaura probatio triuit iistinguo TS antccc dens, praedet ei ininatio consenuis connectitur cum illo ' '' excludens praedeterminationem ad dilici sum, lapplicatio p ede nen omnipotentiae ad illam, conccdo taliter nego. Et nego ' ' suppositum consequentis , scilicet in sententia praede ter tu. minantium, posse voluntatem impedire conscia sum stante illius praedeterminatione. Tum quia ea praedeterminatio, non est principium , aut requisitum per accidens contensus, sed
per se , quod impedibile non est. Tum etiam, quia non sup-DDd ponit
420쪽
ponit omnia requisita, principia dissensus, in quibus stat potestas impeditiua consensus, non enim supponit praedecer- minationem ad dissensum, nec applicationem omnipotentiae indifferentem. Tum denique, quia non pendet a consensu praesupposito ex prae requisitis per se ad utrumque indifferentibus d prioritate naturae antecedentibus consensum, cum ipsa praedeterminatio sit unum ex prae requisitis per se, quae omnia necessaria sunt ad potestatem dis entiendi, d impediendi consensum, sed tantum pendeta consensu immediate, & per se illam inducendo. 76. Instabis ergo si praedeterminatio solum esset principium aut requisitum per accidens,in prioritate naturae supponens Omnia principia , requisita , tam consensus , quam disia sensus, eo modo, quo in nostra sententia praede finitio volens consensum per principia ad utrumque impossibilis esset a nobis,i minime destructiua libertatis. Resondeo, implicare terminos volutatem aliquam diuinam esse praedeterminantem creatam , esse principium per accidens,i prioritate naturae supponere omnia principia , S requisita, tam consensus, quam dissensus, eo modo , quo in nostra sententia supponit illa praede finirio, ur certum est apud illius authores. Si tamen haec omnia supponantur, concedo eam praedeterminationem , esse a nobis impossibilem, S minime destructivam libertatis. In quo utinam Thom istae
obiicies tertio. Scientia conditionata futuri, V. g. consen- , . . iii in talia principia libertatis ponerentur, non dependet ab se ebri absoluta principiorum positione , sed in statu absoluto mere- habet comitanter ad illa : dc tamen ea scientia in statu ab d ιζ soluto potest impediri per ea principies ergo etiamsi praede- in finitio, non dependeat a principiis ad unam partem, stantibus tamen illis, erit similiter impedibilis per ea principia Minor
certa est inter nostros Doctores. Probatur maior, quia etiamsi Deus nihil abso ite decreuisset, eam tamen scientiam con'