장음표시 사용
441쪽
Di s p. XI V. Praedes Teccati. Si C T. II. is
Polia, C catera. Et post. Ipse autem nons arbitratur, o corci non ita imabit oeco conterendum erit cor eim. Et hormodo circa Pharonem accidit, qui cum a Deo excitaretur ad regia Iuttureiam abusus es hac excitatione in crudelitatem. Et infra Se circa indurationem videtur se duplex dubitatio. Prim autae , quia duritia cordis ad culpam pertinere videtur fecundum a d Eccle. 3 cor durum male habebit in nouissimo. Si ergo Demindurat, sequitur, quo is author culpae. Contra quod dicitur Ia cob. I. Deus intentator malorum es . Ad quod dicendum , quod Deus non.ndurare dicitur aliquos directe , quasiis eis causet mali, riam sed indirecte in quantum ex his, quae fecit in homine intus, vel extra homo sumit occasionem peccat hoc ipse Drus permittit. Vnde non dicitur indurare , quasi immittendo malitiam; sed non apponendo, ratiam. Vbi duo breuiter expendenda occurrunt. Primum constantia in supprimenda praede finitione diuina ad materiale materiale peccati, solumque posse Deum causare peccatum, non quidem impellendo in illud, sed substrahendo , seu non apponendo gratiam eiu cacem. Quod idem immobiliter docuit in cap. i. eiusdem epistolae ad Rom. lect. 8. initio : Tradidit illa Deus, non quidem Nestendo in malum , sed deserenis. Secundum est inter occasiones a Deo positas, quibus homines abutuntur ad peccandum, nunquam numerari materiale
peccati, nec praede finitionem illius sed res postiue bona inconnexas cum peccato , quod patet exemplis adhibitis
Sancto Thoma, qualia sunt tempus poenitentiae concessiim,
instigatio Regis ad regni sui iura defendenda. Quod , ait, Thomas , quantum es disse est inductivum ad bonum; hoc autem longe positum est ab entitate peccati: ergo A praedefinitio amente S. Thomae.
442쪽
Soluuntur obiectiones ex Angunino P Thoma. et Biicitur primo a Thomistis S. August. tom. . lib. S. con-VWVP ς tra Iulianum, cap. 3. Cui nempe Iuliano non placuerat ἡ tradita ab Augustino sententia Scilicet , num peccatum V 'δδ eis poenam alterius praecedentis. Ita ergo illum ad arguit. des uiuod ergo in aliis opusculis mei legisse te dicis , atque id frustruxi ς βψ refutare conatus es, esse nonnusta peccata , quae poenae sint etiam
'ti peccatori Deposito uniendi udio diligenter attende, se inue-
p xςxi nies esse verissimum , secundum ea , quae de cordis caecitate trahi alas . Nempe circa Pauli verba ad Rom. i. r et illos Deus in reprobum sensum , t faciant , quae non conueniunt. Et iterum. Et coluerunt, ese seruierunt creaturae .potiin cam creatori, prone hoc tradidit illos Dem in passiones ignominiae.
I Duo ibi contra Iulianum probat Augustinus. Primum est. Paulum non fuisse locutum hyperboles, sed cum omni rigo- re proprietate . absque ullo excessuri quod 'erbis se quentibus ita ostendit. Hoc enim scilicet illud Palili tradidit eos Deus in reprobum sensima c. soluisti ideri laberboticos
diectum , quodsi, cum id permovendos animos fidem rerum , αι sermocinatur excedit. Vbi ergo id solos fecerit, non graueris ouendere. Cum inueteretur , inquis , in impiorum crimina , α-narum ea nominibus aggregavit quantumque pedioris , virtutum omnium domicilio , turpitudo horrerct offendens, non tam reos,q am damnatos sibi tales, ait, ideri sicut ipse loquitur, ρn scut tu loquifetu is damnatos demonstrauit reos, nec solum deprAE eritis reos propter quae damnatos. Nam reos sen it ubi ait Et coluerunt, seruterutri creaturae , potius quam erentρη , qui es benedictu tu saecula, Amen. Deinde damnatos propter re
Ω- , Tradidit illos Deus in passiones ignominiae. Secundum , quod ibidem contra eundem Iulianum probat AugustinuS,
443쪽
Augustinus est , Peccata, quae sunt poenae aliorum peccatorum , non tantum dici a Deo pure permittente , siue per patientiam diuinam eos in sensi reprobo relinquentemo sed etiam,quia per diuinam potentiam stant in peccata compulsi, &consequenter praede finiti. Uuod sequentibus verbis ita probat. ' id est quod dicis, cum desideriisseis traditi dicuntur
relicti per diuinam patientiam intelligendi, non per potentiam in
peccata compulsi, quasi non simul posuerit haec duo idem Apostolus,
patientiam id potentiam , ubi ait. Si autem volens Demostendere iram , d demonstrare potentiamsuam , attulit in multa
patientia vasa irae, qu. perfecta sunt in perditionem Luid horum camen icis esse quodscriptum est Et Prophetas errauerit,
locutus fuerit , ego Dominus seduxi Prophetam illum, o extendam manum meam per eum se exterminabo eum de medio populi mei, patientia est an poteutia' Censet ergo Augustinus peccatum subsequens posse esse poenam praecedentis ad istam posse hominem a Deo compelli, seu praede finirici cconsequenter ad materiale peccati.
Respondeo contendere quidem ibi Augustii Um contra IU *7- .lianum , num peccatum posse esse poenam alterius praece di si dentis, ad eamque poenam subeundam posse hominem obiecti, Deo diuina sua potentia compesti Q a autem ratione sub- sequens peccatum sit poena praecedentis , an intrinse-eutata ce , vel extrinsec directe, vel indirect dcfercndo , seu substrahendo gratiam eis cacem , aut postiue impellendo ad malum , id non disputat cimo concedit Iuliano cum con pellere deserendo, seu substrahendo gratiam cssicacem se quentibus immediate verbis. Patientia es , an potentia ρGomodolibet eligas , vel trκmρκ fatearu , vides tamen falsa prophetantis peccatum esse 'a namque peccati. An se hic dicturus quod ait , Ego Dominus seduxi Prophetam istum, intelligendum esse deserui, ut pro ei meritu seducti erraret ut vi , a men eo modo punitus est pro peccat , ut falsem prophetando peccaret. En quomodo Augustinns non improbat Deum per potentiam tradere deserendo , dummodo concedatur unum
peccatum esse poenam alterius praecedentis. Id quod iam an
444쪽
tea tradiderat his verbis. Audis propter hoc quaeris inaniter, quomodo littePigendus sit tradere Deus,multum borans,ut seu das eum tradere deserendo. Sed quomodolibet tradat propter hoc iradidit propter hoc desseruit o vides eius traditionem , quam
Iibet, se quomodolibet intestigas, quae consecutastini. Curauit enim Apostolus dicere , quanta poena sit, a Deo tradi passionibus ignominiae siue deserendo sue alio quo chmque, vel e Iicabili, vel inexplicabili modo , quo facit haec summe bonus, o in abiliter iu-sus in quomodo Augustinus tantum intendit, nil peccatum esse poenam alterius, siue poena sit ratione substractionis gratiae, siue quolibet alio pacto, quod nec disputat , nec improbat, sed praescindit. Nec inania vocat Augustinus ea Iuliani verba Deum, scilicet, tradere deserendo quia ipsi ea doctrina displicet, sed quia quicunque modus tradendi
non enervat rationem poenae; atque adeo appellare ad modum tradendi inane omnino est pro negandat cena.
- Hinc apertissimum est, eo Augustini testimonio nihil pro
sua praede finitione ad materiale peccati conuincere homistas. Dicimus enim, num peccatum polle esse quidem poenam praecedentis. Sed quomodo potest esse poena Nunquid ratione entitatis materialis Nequaquam. Sed ratione substractionis gratiae. Similiter dicimus, Deum tradere eos homines in passiones ignominiae, non praede finiendo materiale peccati; quod nec Thomas, nec Augustinus aiunt sed non
apponendo gratiam cssicacem , qua impedita fuissent ea peccata subsequentia, ut centies repetit Sanctus Thomas testimoniis pro nobis adductis sectione praecedenti. Itaque duo inter se longissinae posita in peccato subsequenti, d quod es poena praecedentis, sedulo consideranda sunt Scilicet, de rationem peccati cista intrinseca est Lilla vero extrinseca de no-mmatio a negasi ine auxiliorum emcacium Deum ergo tradere hominem in reprobum sensum, de in passione i nominiae compellere , aliud non est ue quam per patientiam permut tere peccatum, per potentiam substrahere , seu negare, MXuia, quae praeuidebantur enicacia. Quod est tradexe, non positiuz
445쪽
Di SP. XIV. Trae j. Peccati SEC T. III 419
rositive in directes, scd negative δε indire istes, non impediendo peccatum , ut aiebat Sanctus Thomas Id idem, quod docuerat Augustinus supra adductus libro de Praedcstinatione 4 Gratia cap. . ad illud Pauli Rom. 9. Quem vult indurat. Inquiens Indurare enim Deus dicitur eum , quem emollire noluerat. Sic etiam excaecare dicitur eum , quem illuminare no-Iuerit Augustinum autem e Augustino, Thoma interpretari quis fastidiat. Obiicitur secundo Augustinus lib. de Gratia dc libero arbitrio. Vbi postquam cap. io plura e scriptura collegerat liud ob.
testimonia , v. g. Pharaonis cuius cor induratum fuit a Deo. ς R . Semei, cui Dominus praeceperat ut malediceret auidi. IV ni estiadae proditoris, de alia sequenti cap. ii ita loquitur. His 'φ'
talibus resimoniis diuinorum eloquiorum , qua omnia commemora praeeede
re nimis longum esset satis quantum existimo mavifesta tu , operari Deum in cordibus hominum ad iactinanda eorum voluntatssauocumque voluerit siue ad bona pro sua misericordia , siue ad mala pro meritis eorum. Iudicio utique suo aliquando aperto a quando occulto semper autem iusto. Quibus aperte docet Augustinus meum ines inare voluntates hominum ad malum mon ut malum est Dergo utentitas est inclinare autem,
aliud eis non potest, quam praede finires ergo Deus praede finit materiale peccati. Rel pondeo cum S. Thom .sect. praeced. pro nobis adducto in o. 9 epist. ad Rom. lech. 3. Vbi praemissis misis illis August. ver Quomo-bis. Quod Deus operatur in cordibus hominu ad inclinandas tibi: Corum voluntate quocumque voluerit, siue ad bonu pro sua lominumisericordia, siue ad malum pro meritis eorum, subdit Thom. sis. liter tamen ad bona , aliter ad mala. Nam ad bona inclinat si , quo- hominum voluntates direme, ct pc se , a'quam actor bonorum malum autem dicitur suscitare homines occasionaliter , iuquantum scilicet Deus aliquid homini proponit vel interim , mel exterius , quod , quantum est de se , est inductitium ad j num sed homo propter suam malitiam peruerse utitur ad malum. Seu ut loquiu inscrius μιν non dicitur indurare quo immitia
446쪽
tendo malitiam sed non apponendo gratiam, seu ut dixerat Sacap. i eiusdem Epistolae ad Romano lectione . Dicendum est quod Deus non dicita tradere homines in immunditiam ire se inclinando asse Zum homini ad mesum. Quomodo ergo Sed
indirecte tradit homines in peccatum , in quantum tu i subtrahit gratiam , qua homines continebantur , ne peccarent. Sicut si ali quis suisentaculum tolleret, diceretur facere casum eius. tiae si Vera sunt, exarmata est obieestio Thomistarum, Mnec vestigium extat apud Augustinum praede finitionis ad materiale peccati. Addo testimoniis illis multo minus probari, vel vectarius loquar nullatenus probari praede finitionem ad primum peccatum , quod videlicet poena non est alterius peccati praecedentis. Nam omnia eius verba in solum peccatum subsequens , quodque sit poena praecedentis, diriguntur ab Augusti nota atque adeo peccatum Adae, quod alterita praecedentis poena non fuit, nullatenus probatur ex Augustino allegato praede finiri potuisse. Obiicitur tertio idem Augustinus lib. de correptione , S
gratia , cap. 7. inquiens: Nonne ego vos duodecim elegi, se unus ex vobis diabolu es idos debem intelligere elenios per miseri cordiam , istum per iudicium cistos vere elegit ad obtanendum re
gnum suum cisium vero ad fundendum sanguinem suum. En quomodo Augustinus utatur nomine electionis, etiam respectu Iudae ad effundendum Christi sanguinem electio autem idem valet a prae definitiori ergo ex mente Augustini, Deos praede finiuit Iudam ad effundendum Christi sanguinem. Qtio si ad peccatum adeo haerendum iuste a Deo concepta fuit electio,i praefiniti, cur non ad caetera leuiora. Respondeo ex dictis, in eo testina lanio diuersimode usurpari ab Augustino nomen Electionis Nam Sanctos Apostolos elegit ad obtinendum regnum suum directe, & per se , tanquam actor bonorum, ut aiebat .Thomas Apostatam vero
Iudam elegit indirecte ad effundendum Christi sanguinem, non quia impulerit illum ad materiale peccati, ut desiderabant Thomistae, sed quia iusto, de inscri tabili iudicio ι o
447쪽
DL p. IV. Prades Peccati S DC T. III. Li
substraxit gratiam, qua Iudas a tanto flagitio abstinuisset, Vt aiebat Thomas. Quod non substituit Augustinus aiens, San clos Apostolos electos esse per misericordiam, scilicet directae Iudam vero per iudicium , s ilicet indire iste, non quia
Deus huenderet maleficium Iudae adhuc secundum eius entitatem , sed quia aeterno, inlcrutabili iudicio tuo decreuit negare Iudae gratiam cita cacem ac permittere peccatum, quod tanti fructus humano generi futurum erat occasio, ordinante Deo illud ad captiui mundi redemptionem. Obiicitur quarto S. Thomas pluribus in locis asserens, 33.
Deum esse causam peccati in quantum actus, ut en ' Mi Q
vero in quantum maliam est. Tenet expres, 2. sciat disi 3T ii, si it JUXst.2. art. r. Vbi disputans, Vtrum actio peccati, inriti an praedeter. tum actio , sit a Deo cita scribit Circa hanc quessionem an '' ' guntur a Magisero duae opiniones , quarum una dicebat , omnes rateriale
actus , in quantum actus sunt ex Deo esse sed in quantum dissor mitatem habent a Deo non sunt,sed ab homine vel diabolo , dcc tione, Da opinio dicebat acius peccatorum nulti modo, nec etiam inquantum a Ius sunt, a Deo esse is haec opini tangitur in praesentidis incirone , quam ad praesens nulli, vel pauci senent, quia propio qui 1sma es errori duplici Primo, quia ex eo videtur sequi,
q*ρ sint plora prima principii hoc enim es de ratione primi principi agere possit sine auxilio prioris agentis, se influentia eius. Vnde si et oluntas humana aritionem aliquam posset producere, cuti actor Deus non esset, voluntas humana rationem primi principi haberet Gamnis hoc soluere nitantur, dicentes,
quod voluntas ct si perse post actionem producere sine in Lentia prioris agentis , non tamen habet a se esse, sed ab alio, quod etiam exigeresar a rationem primi principiy. Sed hoc videtur inconae nieny ut, quod ase non habet, a se agere possit, cum etiam per e durare non positi quod a se non es. Omnis etiam virtus abessentia procedit, o operatio a virtute. Et praeterea, quamuis per hanc restonsionem euitaretur, quod non esset primum simpliciter; non tamen positi vitari, quin esse primμm agens s im acti aliquod priu agent προ cdμccrctur. μμ in causam. Secu i ol
448쪽
quia cum actio etiam peccati, si eras quoddam, non feeundum quod priuationes, se negationes dicuntur sed etiam secundum, quod res in genere existente entiasunt eo quod ipsae aritiones in genere ordinantur .sequeretur quod si actiones peccati a Deo non sunt, aliquod ens essentiam habens a Deo non esse , ita Deus non e se uniuersali causa omnium entium , quod es contra perfectionem primi entis. Primum enim in quolijet genere es causa eorum, quae sunt ps, ut in secundo Metaph.dicitur.3 . Et de s prosequitur Thomas cum prima opinione dicendum es quod actus, inquantum actus a Deo es, ovisic non habet aliquid , quod deformitatem habeat; quod qualitersit ita considera ri potes. In omnibus enim in quibus incidit defectus ex causa se cunda, ct non ex causaprima oportet, quod quidquid est in essem desciente, essentiae, o bonitatis, totum a prima procedat quod autem defectui, reducatur in causam secundam descientem, ut patet in claudicatione, quae es a virtute grestua, mediante tibia, per cuiusscilice; riaiae curvitatem. bliquita in res claudicantis,
linq-ur Vnde quidquid es ibi de gressu , totum est a virtute gressina sed defectus vel obliquitas gressus, non es a virtute res
sua ea a tibia tantum. Similiter etiam es Dei ordo ad voluntatem causatam , sicut auis prima ad causam fecundam , de ex part De nosius defectus incidere potes. Votimias aute coiata
ad defect-possibilis es, se ideo quidquid es in actu desciente,
cilicetpeccato, de ratione actus, ctentis, si boni , totum hoc a primo agente, scilicet Deo procedit mediante voluntate, sed ipse defectus , qui es in actu, hoc modo es a voluntate , quod a Deo nora procedit. Et ideo quodcumque nomen deformitatem simul cum ne significat, e ingeneralisve insectati, non potes dici, quod hoc a Deo sitsimpliciter. Vnde non tes dici absolute quod e ca 'sit in Deo, ut homicidium, aut aliquid huiusmodi, nisi cum hac additione , in quantum es actus , in quantum es
Alu i actum peccati m quantum ainus,docias est,ex S.Thoma aper
449쪽
Di s p. XIV rades Peccati sim T. III. Σ3
tissime demonstrari. Nam S.Thomas clarissime docet actum rixς-pyx peccati, in quantum actus est, esse a Deo tanquam a causa s. Prior etficiente, quod stare nequit absque decreto absoluto, testud*- esticaci diuinae voluntatis. Docet insuper, quidquid est in actu peccati de ratione cntis, ioni totum hoc a primo agente procederes, mediante voluntates sentit ergo Deum efficaci, absoluto decreto prae definire creatam libertatem ad actum peccati, in quantum actus, S ens est. Id ipsum constat apertius ex solutione ad secundum Vbi soluens argumentum : Quod si Deus esset causa actionis peccati, esset quoque reuera causa ipsius peccati, vel cooperaretur ad illud. Respondc Sanctus Thomas uod iPud dicitur ad ma
tum cooperari , quod inclinat ad actionem , fecundum quod actio deformitati subuat, unde mala est hoc autem Deo non conuenit, ideo non oportet, it ad malum cooperari dicatur, quamuis
acZionis Pius causa sit, in qua malum consuit, secundum quod
insuit agenti esse, posse , - agere , c quidquid perfectionis iuventes. Ergo loquitur de influxu praevio. nam per concumsum simultaneum, Deus non influit agenti ipsum agerc, sed immediate influit in actionem cum libero arbitrio sic deter
Respondeo in praedicto testimonio non agitare Sanctum c. Thomam praesentem controuersiam , de praede finitione di Verataina ad entitate peccati, sed alteram ab ista penitus diuersam in Eli h
Vtrum scilicet Deus immediate concurrat ad omnes creatu tia , rarum actiones, etiam prauas. Patet primo ex opinionibus relatis, quarum una dicebat,omnes actus in quauiuacIinsunt, ex Deo materia-
esse sed in qunnium deformitatem habent a Deo non sunt, &c. lia opinio dicebat, actas peccatorum nulla modo, nec etiam inquantum actus sunt a Deo esse Patet secundo ex rationibus, pixi . quibus Angelicus Magister sententiam negantem immedia tum Dei concursum in actiones peccatorum , impugnat. Nams olantas humana actionem aliquamposset producere, cuius acror non author , ut scribit Aluare Z Deus non esset, voluntas hi maua ratinum primi principi haberet. Quod si dixeris, voluntatem
450쪽
luntatem humanam,ira per se possit actionem produceresne influentia prioris agentis ue non tamen habere esse a se, sed ab alio , quod necessarium esset ad rationem primi prii, cipij Instat Sanctus Thomas, Nam , hoc videtur conueniens
ut quod a se esse non habet ase agere possit , cum etiam per se
durare non possit, quod a se non est. Omnis enim virtus ab essentia procedit , se operatio amirtute. Vnde cuius essentia ab alio es, vortet oluod virtus es operatio ab alio sit. Quibus mihi uidentissimum est Sanctum Thomam in obiecto testimonio
seliam disputare, trusia Deus immediate concurrat ad Omne creaturarum actiones, cuius assirmantem sententiam libentes nos amplectimur. An autem immediate Deus concurrat ad actionem peccati praeparante Omnipotentiam decreto indifferent , vel applicante decreto prae definiente, quod est praesens controuersia, non disputat unde nihil solidum colligi potest contra no S. 3 Ad primam ponderationem Reuerendissimi Aluare et Sci. Satisfit licet, actum peccati, in quantum actus est , esse a Deo tan- tib sh, qt lana a Causa priori essiciente. Distinguimus , prioritate Magistri uniuersalitatis, concedimus prioritate naturae antequam ' --- η voluntas operetur , essiciente actionem illius, negamus. Ad secundam , scilicet, quidquid est in actu peccati de ratione entis,in boni, totum hoc a primo agente procedere mediante voLmtate. Dicimus, sensum non es. , voluntatem esse quid medium inter concursum Dei producentis voLmtatem,& operationem ipsius voluntatis , vel quod magis placet, sensus est, Deum interuentu voliuntatis creatae producere actionem peccati sicut dicitur Deus producere mediis causis secundis effectus creatos, non quia ipsos immediate non producat .sed quia interuentu earum producit. Ad tertium respondemus obiectionem , quam sibi solitendam proponi pSanctus Thomas non esse illam , quam nos contra praedes ni tionem entitatis peccati obiicimus Thomistic sed albam ex concursu simulianeo Dei in actionem peccati , inferentem Deum futurum causam peccati, vel ad illud cooperari. Quod nobis