De grammaticae graecae primordiis

51쪽

racliteis etymologiis saepe ncerat, quodque hodie non atri Cum Veritatis detrimento fieri videmus, soni similitudo alio deducat quam ubi vera principiis iacent. ne primis autem

Dominibus quid statuendum esset, non audiaci aliqua opini ne Pronuotiari posse, memo melius sentiebat quam Plato. Fuisse quantam singularum litterarum vim in primitivis nominibus, eamque haud jam investigari et ostendi posse, sa-cile agnoscit nihil verius et acutius esse potest, quam quae de pharium litterarum natuta pag. 42 et 27. St. 9I-95. B. disseruntur Sed multum abest ut ex litterarum proprietate omnia Verha explicari posse opinetur Non enim Nilus erat,' io Vetustis rebus multa diutum usu ita alteri et oblitterari , ut primae sermae non amplius cognosci possint; multa aliunde illata esse, quomisi sentes nemo coniectura indagare Valeat, multa denique extra omnes historiae et divinati.nis 1 ne pissita esse, qua cum ipsa 'humani gerim origine ani arcte cohaereant, ut ea investigare prope nefas sit. Tria haec, quae per tae etymologia disciplinae obstant et semper obstabunt, paucis verbis a Pisone et ita exposita sunt: ut dubitari possit, rati satis graves ipse has dissi cultates iudia eaverit. Comparat enim regressum ad Deum humani generis auctorem et linguae-inventorem cum tragicorum artificii, qui deo in scenam producto nodum fabulae rescindant, et omnes eiusmodi quaestionis declinationes callide nyentas esse dicit,

ne quis certam rationem reddere Cogatur QUomodo au

tem , inquit, qui a imitiva nomina derivare nesciat, conlpositu recte explanare poterit, Ahiod tamen eius officiuni est, qui harum rerum se exitum esse prosit lux I ' At Pluto,

52쪽

-m imaginibus primi linguae conditores sequut sint, ineo pertum manet Plato ipso quasi naturalem nominum origineae eram esse ratus , primum muliis exemplis ex Heraclite de netem rerum fluxu sententia nomina explicat mox ' eadeae non minus ciose ad contrarias orsgines restri , quasi leatarum placita de quietis et status praestantia in linguae primcipiis regnaverint. est quidem in his prolixius nobis expinsita, et nimium fortasse opera e in remtandis Vanis commentis impensum esse videatur sed aliquantum huius quaesti0- aliis novitati condonandum est, et In aliis Plato xperie inge,

ni his delectatur, uti Heraclite praeserit explicana ratio mulia festive et lapide inventa excitaret. Sed nihil γrum tanquam ipsius sententia Platoni inputandum est tam aperte per totam illam disputation- ludit et ridet, ut nos quoque potius ad ridendum cum ipso, quam Vere exposlu'

andum invitet. Neque vera eius sententia, si modo recte attendamus, os gere potest, quamvis saepe risu tegatur

Primum igitur ima praecipiebat, ut in quadi end ' nominum origine, a compositis Verbis quain altissime fieri posset, ast simplicia descenderetur ' in, ne, quod et ipse ludens in B

v. Crat pag. 37. St. 34, 6 B. '' Cis inprimis pag. 42 i. t. a io seqq: πλε υν ἀπειπῶν ἀπαγορεύων δικαίως παύοιτ αν αρ' Οὐκ ἐπειαν ἐπ' ἐκείνοis γενηται τοῖς μασιν δ ιυσπερεὶ στοιχεῖα των ἴλλων ἐροεκα λύγων καὶ νομάτων, . . a. Nomina simplicia a Plato

ne G Πρωτα s. προτερα νύματα vocantur, composita et de

53쪽

racliteis etymologiis saepe ncerat, quodque hodiis non raro cum Veritatis detrimento fieri videmus, soni similitudo alio deducat quam ubi vera principia iacent. De primis autem

nominibus quid statuendum esset, non audiaci aliqua opinione pronuntiari posse, memo melius sentiebat quam Plato. Fuisse quantam singillarum litterariam vim in primitivis nominibus, eamque haud raro investigari et ostendi posse, su-cile agnoscit nihil verius et acutius esse Potest, quam quae

de pharium litterarum natura pag. 426 et 27. St. 9I-95. B. disseruntur Sed multum abest, ut ex litterarum proprietate omnia Verba exphcari posse opinetur Non enim oblitus erat,' in Vetustis rebus multa diutum usu ita alteri et oblitterari , ut primae sermae non amplius cognosci possint; multa aliunde illata esse, quorum sontes nemo coniectura indagare Valeat, multa denique extra omnes historiae et divinationis ne pissita esse, qua cum ipsa 'humani genreis origine an carcis cohaereant, ut ea investigare prope nefas sit. Tria haec, quae peristae etymologia disciplinae obstant et semper obstabunt, paucis verbis a Pisone et ita exposita sunt: ut dubitari possit, in satis graves ipse has dissicultates iudieaverit. Comparat enim regressum ad Deum humani generis auctorem et linguae inventorem cuti tragicorum' artificib, qui deo in scenam producto nodum fabulae rescindant, et omnes eiusmodi quaestionis declinat ne callide inyentas esse dicit,

tem, inquit, qui P imitiva nomina derivare nesciat, Olmpo-εitu recte explanare poterit, quod tamen eius inciun est, qui harum rerum se peritum esse profiteatu 'x ' At Pluto,

54쪽

-- maginibus primi linguae conditores sequut sint, inrem

pertum manet Plato ipso quasi naturalem nominum originen erum esse ratus , primum multis exemps ex Heraclite de aeterno remm fluxu sententia nomina explicat mox ' adeo non minus eciose ad contrarias origines restri , quasi Eleatarum placita de quietis et status praestantia in linguae principiis regnaverint. est quidem in his prolixius nobis expo sita, et nimium fortasse operae in remtandis Vanis commemtis impensum esse Videatur sed aliquantum huius quaesuin aliis novitati condonanoum est, et In aliis Plato xperiecisse,

nii usu delectatur, uri Heraclitea praesertis explicaodi ratio mina festive et lapide inventa excitaret. Sed niu γrum tanquam ipsius sententia Platoni imputantum est: maperte per totam istam disputationem Itidit et ridet, ut so

quoque potius ad ridendum cum ipso, quam vere expost landum invitet. Neque vera eius sententia, si modo recte nitendamus, o inigere potest, quamvis saepe risu tegatur

Primum igitur ima praecipiebat, ut in qua enta nominussi origine, a compositis Verbis quain Rissime fieri posset,

simplicia descenderetius 'i, ne, quod et ipse ludens in m

55쪽

racliteis etymologiis saepe fecerat, quodque hodiis non raro Cum veritatis detrimento fieri videmus, soni similitudo alio deducat quam ubi vera principia iacent. ne primis autem

Dominibus quid statuendum esset, non audiaci aliqua opini ne Pronuntiari posse, memo melius sentiebat quam Plato. Fuisse quanaam stagularum litterarum vim in primitivis no- minthus, eamque haud raro investigari et ostendi posse, sucide agnoscit nihil verius et acutius esse potest, quam quae

de pharium litterarum natur pag. 426 et 27. St. 9i-95. B.

disseruntvi Sed multum abest, ut ex litterarum proprietate omnia Verha explicari posse opinetur Non enim oblitus erat,' io Vetustis rebus multa diutum usu ita alteri et oblitterari , in primae λrmae non amplius cognosci possint; multa aliunde illata esse, quorum sentes nemo coniectura indagar . Valeat, multa denique extra omnes historiae et divinationis ne posita esse, qua cum ipsa humani genoris origine an carcis cohaereant, ut ea investigare prope nefas sit. Tria haec, quam peri tae etymologia disciplinae obstant et semper obstahunt, laucis verbis a Platone et ita exposita sunt: ut dubitari possit, an satis graves ipse has dissicultates iudieaverit. Comparat enim regressum ad Deum humani generis auctorem et linguae-inventorem iam tragicomim artificio, qui deo in scenam producto nodum fabulae rescindant, et omnes

eiusmodi quaestionis declinati ones callide inventas esse dicit,

tem, inquit, qui Primitis nomina deriVare nesciat, conlpΟ-εitu recte explanare poterit, AENod tamen eius inciun est, qui harum rerum se exitum esse profiteatur 'IΤ' At Pluto,

56쪽

-m imagintais primi linguae conditores sequuti sint, ineoah

Pertum manet Plato ipse quasi naturalem nominum origineia veram esse ratus , primum multis exemplis ex Heraclite tinetemo remm fluxu sententia nomina explicat mox ' adeo non minus speciose ad contrarias origines restri , quasi Eleatarum placita de quietis et status praestantia in linguae prinoipiis regnaverint. est quidem in his prolixius nobis expo sita, et nimium fortasse operae in remtandis Vanis commemus impensum esse videatur sed aliquantum huius quaesuin aliis novitati condonandum est, et in aliis Plato xperte is qui his delectatur, uri Heraclitea praeseriis explicassili ratio mina festive et lapide inventa excitaret. Sed niu γrum tanquam ipsius sententia Platoni inputantum est: maperte per totam illam disputationem ludit et idet, ut ' quoque potius ad ride viri cum ipso, quam severe expin' landum invite . Neque vera eius sententia, si modo restinuendamus, os fugere potest, quamvis saepe risu tegatur Primum igitur inu praecipiebat, ut in qua end noisinu' origine, a compositis Verbis quain arissime fieri posset, flaimplicia descenderetur ' in, ne, quod et ipse ludens in m

57쪽

racliteis etymologiis saepe fecerat, quodque hodie non raro Cum veritatis detrimento fieri videmus, soni similitudo alio

deducat quam ubi vera principia 1acent. De primis autem' nomini quid statuendum esset, non audaci aliqua opini ne Pronuntiari posse, memo melius sentiebat quam Plato. Fuisse quanaam singularum litterariam vim in primitivis nominibus, eamque haud raro investigari et ostendi posse, sucide agnoscit: nihil verius et acutius esse potest, quam quae

de phimum litterarum natui pag. 42 et 27. St. 9i-95. B.

disseruntur Sed multum abest, ut ex litterarum proprietate omnia Verha explicari posse opinetur Non enim oblitus erat,' iri Vetustis rebus multa diutum usu ita alteri et oblitterari , ut primae brmae non amplius cognosci possint; multa aliunde illata esse, quorum sontes nemo coniectura indagare Valeat, multa denique extra omnes historiae et divinationis 1-ue posita esse, quaci cum ipsa 'humani genetras origine aniarcte cohaereant, ut ea investigare prope nefas sit. Tria haec, quae perihelae etymologia disciplinae obstant et semper obstahunt, laucis Verbis a Pisone et ita exposita sunt,' ut dubitari possit, in satis graves ipse has dissicultates iudieaverit. Comparat enim regressum ad Deum humani generis auctorem et linguae-inventorem iam tragicomim artificis, qui deo in scenam producto nodum fabulae rescindant, et omnes

eiusmodi quaestionis declinati ones callide inyentas esse dicit,

tem, inquit, qui Primitiva nomina derivare nesciat, Conipo-εitu recte explanare poterit, AENod tamen eius officiuni est, qui harum rerum se peritur esse profiteatur 'r'' At Pluto,

58쪽

-m imaginibus primi linguae conditores sequuti sint, ineom. Pertum manet Plato pso quasi naturalem nominum origitiem eram esse ratus , primum multis exemplis ex Heraclitea de netem rerum fluxu sententia nomina explicat mox ' eadem non minus speciose ad contrarias orsgines restri, quasi Eleatarum tacita de quietis et status praestantia in linguae primcipiis regnaverint. est quidem in his prolixius nobis exposita, et nimium fortasse operae in remtandis anis commentis impensum esse Videatur sed aliquantum huius quaestio-mis novitati condonandum est, et in aliis Plato perie ingenii ius stelaetatur, uri Heraclitea praeseriis explicandi Tatio mina festive et lapide inventa excitaret. Sed nihil e

rum tanquam ipsius sententia Platoni imputandum est tam aperte per totam illam disputationem ludit et ridet, ut nos quoque potius ad ridendum cum ipso, quam MVere expost landum invitet. Neque vera eius sententia, si modo recte attendamus, o inigere potest, quamVi Saepe risu tegatur.

Primum igitur stri praecipiebat, ut in quari end. nominum origine, a compositis Verbis quain Rissime fieri posset, alsimplicia descenderetur ' in, ne, quod et ipse ludens in E-

αγορεδων δικαιως παυοιτ αν αρ' οὐκ ἐπειαν - ἐκείνοις γένηται ola Ddμασιν δ ιυσπερεὶ στοιχεια των ἴλλων ἐστι κα λογων καὶ ὀνομάτων, . . a. Nomina simplicia a Plato

neo πρωτα s. προτερα νύματα ocantur, composita et je-

59쪽

racliteis etymologiis saepe fecerat, quodque hodie non raro Cum veritatis detrimento fieri videmus, soni similitudo alio deducat quam ubi vera principiis iacent. De primis autem

Hominthus quid statuendum esset, non audaci aliqua opini ram Pronuntiari posse, memo melius sentiebat quam Plato. Fuisse quandam stagularum litterarum vim in primitivis no- mirimos, eamque haud raro investigari et ostendi posse, sa- Cile agnoscit: nihil verius et acutius esse Potest, quam quae

de Pharium litterarum natu . pag. 426 et 27. St. 9I-95. B.

disseruntur Sed multum abest, ut ex litterarum proprietate omnia Verba explicari posse opinetur Non enim oblitus erat,' io vetustis rebus multa diutum usu ita alteri et oblitterari . ut Primae formae non amplius cognosci possint; tulta aliunde illata esse, quorum sentes nemo coniectura indagar Valeat, multa denique extra omnes historiae et divinationis ne posita esse, quao cum ipsa 'humani genreis origine an . RrCte cohaereant, ut ea investigare prope nefas sit. Tria haec, quae peri tae etymologiae disciplinae obstant et semper obstabunt, paucis Verbis a Platone et ita exposita sunt: ut dubitari possit, an satis graves ipse has dissicultates iudicaverit. Comparat enim regressum ad Deum humani generis uociorem et linguae-inventorem cum tragicomim artificib, qui deo io scenam producto nodum fabulae rescindant, et omnes

eiusmodi Maestionis declinati ones callide inventas esse dicit,

tem, inquit, qui P imitis nomina deriVale nesciat, conlposita ecte explanare poterit, Ahiod tamen eius inficiuni est, qui harum rerum se peritum esse profiteatu 'γΤ' Αt Pluto,

60쪽

in eam linguae peritiam, quae omni solvenda susciperet, minime in uibat, sed ansuatos terminos olentiae nostrae deva re minati ritu ubiquo sitetur, ubi verum animi sedi' proponit Manent situr et valent, si recte Platonis mentem pere illherim Aeetae e mesogiae ausae, vas ridens abiicere videbatur sancta numini manus, uiri

quan e sint in usuis inveniendis partes, mortesis nemo se scire audebit, inmurum ementorum nucessio , qua nubprie dimem p dunt, diique vis ' sinus, ne quinto' immutavurit xx diei puteat Banc temperatam sentestisisso linguae originet deque nostri eiu rei renitione inpis e lam mm tigi, quem Matim a iungimus. -- -- sumerum nominibu rauculentin proposui hi exem- , quantopere, si solam uti arum vim et naturam in verMy