장음표시 사용
271쪽
re absque dubio creditur eius ope singularia Deo accepisse dona, multaque nouisse ad animi lal, tem cumprimis conducentia. Ardentissimo item Eubgescae assequendae persectionis agitabatur aestu. Ab que illa potissimum cogitatio eius animum dies iam ctesque versabat, num sorte gratum Deo faceret, si patria,propinquis ,rebusque caeteris relictis,notas adique ignotas regiones peragrando, ut olim Apostoli,
dispersis per olbem gentibus Christi nomen lucemque inferret. Non posse quidem Rectori maximo persecte subdi se, quamdiu terrenas opes possideret, suoque viueret arbitrio, id quodammodo persuasum habebat. Dubitabat deinde, an satis sibi ellet, turbas hominum declinare illaesum ab omni turpitudinis labe corpus animumque seruare, & in rerum coelestiucontemplationem enixe incumbere ;nis illud etiam adderet ut Christi causa suam alteri voluntatem regendam com mitteret, & ab eius nutu ita penderet totus,ut ne minima quidem in re sui esset iuris ut ubie prorsus mancipium , aut quolibet etiam vilissimo mancipio conditione inserior. Altera tamen ex pa
cum in animum induceret, pacatam illam dulcemque mentis tranquillitatem , quae ex assidua Dei contemplatione existit,eamdemque rursum fouet ac , tuetur,vix cum ipsa obedi edi ratione,aut ne vix qu, dem posse cohaerere, siquidem qui alieno subest perio,eum sua caepe emolumenta postponere,& su iuem animi pacem obedientiae caula interturbare,necesse est; vir egregius, qui & ob insignem in Deum 'caritatem obedientiae vinculis adstringi cuperet, &ab illa iucundissima animi quiete nullo pacto vellet dimoueri, ancipiti contentione distractus vehemem ter fluctuabat.
272쪽
-. Melchior ut Ioannem ad Societatem pertrahat, . illum conuenit rrit occessu.
IEr id tempus Melchior Nonius , qui,ut dictum L est,prius Societati nomen dederat, sua sorte non
modδ contentus,sed etiam laetus.Abbatem Ioannem in ea sibi sociare ardenter eupiebat. Multis ab illit diastabat palluum millibus.nec aliter , quam per literas agere cum ipso poterat. At cum recte sciret rigidaselle epistolarum voces, nec retas satis ad mouen-idam; adire ipse per se hominem,& coram alloqui decreuit.Suum ergo cum Rectore communicat votum&consilium utroque approbato sic inter eos coque
nit,ut Melchior ad S. Iacobi Compostellani pere
nationem suscipiat,atque ex itinere ad Abbatem di- uertens rem cum ipso commode & mature pertra ctet. Ita fit. Con imbrica prosciscitur; intra paucoa dies Interamnensem ingressas prouinciam .fratris do-: mum adin,& ab eo peramanter atque ossiciose exciso pitur. post pauca deinde ad salutandi rationem atti uti nentia,afferre se negotium ait, quod cupiat statim 3c
pluribus proponere,nisi ipsi mylestus sit. Imb,inquit Ioannes,audiam te libetissime;nee tu mihi fastidium, sed voluptatem dicendo paries. Age rem tugm dic, quam multis voles. Tum sie exorius Melchi .Quid agis,inqvit,mi IoannesὶQuo progressu ad animi persectionem tendis)Scio te pietatis studio teneti ; nec segniter in ea incumbere,quae ab animo sunt,ut quod optimum factu sit,non ' sequaris tantlim, sed etiam altequagis. Age tamen, nullasne tibi hoc tuum Pa
273쪽
Σ 6 De Io. Ionio Barreto Patri
storale munus exhibet molestias 3 NihIliae impedii virtutis cursum ' Creditu mihi. dissicile. Quietos
enim animos & pacis amantes nulla res acerbius agitat. Non ignoras, multos esse misere beatos, quibus suave est hisce curis absumi;& vereor, ut tu ipse unus sis de numero;libensque attollas pondus planὶ ponderosum. Nolim te ista captum esse felicitate. Noequidem aut munus damno, aut vitae genus. Abii Reetiam utrumque est, cum recte fit;& feri Christianae Reipublicet est pernecessarium Sed aliud est,quod esse cuique potest, & ad vitae tranquillitatem aptius,&'ad salutem animi securius. Quid per ambages dictum eo, quod volo aperte Intelligatur 8 Plane dico. Tu mihi natura germanus frater es; vitae quoque in stituto ut sis,ardenter cupio. Longe optabilior ista propinquitas, & quae nos tanto constringet archios, quanto est diuinior. Nisi ego te mihi hoc etiam vinculo copulare dc impense optem, dc studiose curem;
vel miser sane sim, qui quod possideo bonum non
agnossem,neque a stimem;vel in amicitiam infideli tet peccem,qui non dem operam,ut amicus habeat, quod illi reor bonum. At ego & animum tuum, missate tantum diligo,quantum maxime possum ipsis enim mihi oculis multo est carior)& vitae meae rationem tanto habeo in pretis,ut ex caducis rebus nihil
a stimem pretiosius. Quid igitur velim aliud , nisi ut
mutes genus vivendi, dei commutes in mel f s mecumque,quem sequor, sequaris tramitem ad artem talem tutiorem,sersitan & breuioremῖ Neque enim,
nisi valde fallor, terrent te illa religiose arcis prima firmissima propugnacula,Paupertas,Castit 3,O dientia, quae ipsi iis,qui sapiunt,ad hoc genus . vitae illicita selent esse magis., quam tetricub.. Eivero illa bonae
274쪽
bonet mentis soror,caputque virtutum omnitim sicut Sapientes vocant voluntaria Paupertas quantum ab-eli, ut ab huius viae ingressit absterrere te debeatὶ Quid obsecros Credis ne eum , qui Christi causa suisse bonis spoliat,ea vel amittere,vel imminuere ' Imo
conseiuat, auget, amplificat. Pauca commutat multis, parua magnis , terrena coelestibus , perituris aeterna;
xec iacturam facit diuitiarum, sed cupiditatem. Felix damnum ac fructuosum, quo tanto quis euadit locupletior,quanto se magis habendi exuit voluntate. In mentis cnim inopia,non in tenuitate rei possessie v ra paupertas est, ut ex Magno Gregorio didicisti. Et
is censeti diues debet,non qui multa possidet ,sed qui nec indiget,nec appetit possidere. Atenim illa altera libidinum dominatrix expultrixque vitiorum, & yt
cum maioribus nostris loquar,soecunda virtutum parens, pudoris vinculum, morum ornamentum , pacis conciliatrix,quae vitam agit in terris coelestem,ae muria mentium beatarum, quam te allicit ad sese t Non qnidem,ut nunc primum ipsam amplectaris, cui pridem dedisti manus, & c m sacris simul solemni sacramento te addixisti. Sed optat reponi in loco tutiori, quae nunc in publico est, exposita praedonibus latere thesaurus debet, ne periclitetur. Inter epulas dissicile est esurire, vel ad ignem siuere. Maior esse, interi , t rbas tumultus solet,& frequentior ac saeuior exori iti tui in alto mari tempestas. Ed . igitur transfer casti- mpniae tuae thesaurum,ubi melius delitescens, certius
275쪽
dos potentius. An ne putas quidquam esse homini polle obedientia utilius, quae ita certa dux vitae est, nulla ut in re sinat errare, quem dirigit bona fide sequentem ΘQuid tandem illa alia Religiosi status emolumentat Multortam inter se unice amantium sincerus amor ; idemque & concors dissimilium voluntatum, atque in omni re consentiens,ut ita dicam,consensus;
cum ad mala fugienda, tum ad consectanda bona &a rectoribus remedia,& a sapientibus consilia, & ab omni sociorum coetu precu subsidia; vera animi pix& tranquillitas; tumultus ac molestiae, curarumque inutilium reces Ius & solitudo;frequentissima piorum operum cum magno gaudio & fructu exercitatio. Quorstim percurro singula, quae experiendo magis, quam dicendo cognoscunturὶ Age, mi frater,da operam ,ut ea ipse quam primum experiare. Animose abrumpe si qua te ligant, vincula ; & me ad meos redeuntem bis frater & socius comitare. Haec ubi dicta, siluit Melchior, & Abbatem intuitus responsum
silentio postulabat. Tunc sic exorsus Ioannes.Quanta me voluptate tua oratione persedetis,tu ipse,Melchior, meo in ore atque in auribus agnoscere Potuisti. Benignum enim,attentum , facilem expertus es auditorem. Quae autem de religiosae vitae ratione coram disputasti, ea ego ita sublimia atque excellentia esse apud me reputo,ut ieiune a te, & frigide dabis mihi hanc veniamin disputata elle existimem. Cum que multa exprompseris, quae ipsa per se magna &auditu dignissima sunt;omisisti tamen plurima, sorsitan nihilo minora, quae ego audissem abs te pari attentione & voluptate. Itaque de religioso statu ut mirifice sentias ; tamen ut prae me sentias sublimius,
numquam tibi dabo. Nec puto quidquam in eo esse, quod ur
276쪽
quod delicato etiam homini nimis sermidandum sit. Quidquid enim dissicultatis habet, id quidem, sin
minus natura,auxilio certe diuino quod cuique semper praesto adest, non dissicile superatur. Sed aliud me tenet, & plane reuocat ab hac uiuendi ratione, quae magna ex parte in obedientiae vi hoc est, in s licito quodam ac pleno curarum ministerio posita est. Vt vero hanc vestram Societatem ingenio meo minus aptam putem,illa esscit negotiosa quidem ac permolesta, quam sibi tamquam propriam assumit. iuuandi alios procotatio. Nam & qui obedientiae legibus subiacent,sic ad omnia , quae erunt praecepta, debent esse prompti atque expediti, ut vix ab opere discernatur imperium;& qui in aliorum salute procuranda exercent sese , eos oportet oblitos sui in alienam excubare utilitatem, multumque laboris atque industriae adhibere, ne quid praetermittant, quod sui muneris esse iudicarint. At quantum utrumque quietis animis & contemplationis otio delinitis perpessu durum est λ Quantum etiam mihi ac meis motibus distentaneu' Qui enim possim ego sne maxima animi mei molestia iucundissimam quietem abrumpere, mEque iis,quos ex diuinis rebus meditandis percipio, honestissimae voluptatis fructibus priuare moc me tenet, Melchior,hoc sic stringit, ut aliud vitae genus non modb optare mihi,sed neque etiam animo meo oonsentaneum possim cogitare. Nae tu, Ioannes ii terpellat Melchior duplici.ut video,in errore es dum illum vivendi modum , qui in sola rerum diuinatum contemplatione versatur, cam obedientiae legibus pugnare credis;& eumdem ipsum sic essers, ut
nihil ei in hoc genere non tantsim superius, sed ne patquidem aut aequale esset aperte sgnifices. Quid iis ςgo
277쪽
2 ueo De D. Nonio Sarreto Patri
ego facile ostendo, utrumque a vero abesse, & te sa- byteri cogo errorem tuum Z Non agam multis , neque enim opus. Numquid inficiari mihi poteris,multos uolim fuisse,& esse inodb tum in urbibus, lupa in de sertis locis religiosorum hominum coetus obedientiae a vinculis adstrictos,quibus ea una cura sit, ut vivant
sibi,& ab omni alio soluti negotio res diuinas & bu- manas perscrutemur ' Religiosum nullum sine ob fodientia vivere certum tibi. Quis vero ignorat, pluri- imos elle, quibus id potissimum est , ut in penuariam illam Magni tegis cellam tripartito diuisam introdu- 4
cti,in prima externam hanc mundanae machinae s hiciem , ornatum ordinem,pulchritudinem, 'arietatem triin spiciant;conuersit ad sese in altera, nihil relinquant risui, quod animo & cogitatione non penetrent, de o- mnino cognitum atque exploratum habeant; in ter- 4tia demum quae diuina sunt, de longe a sensibus re- et: mota meditenturὶHaec illa vita est , quam probas,& Ἀbeatissimam praedicas , eo in religioso homine securior,quo magis abest a lapsu, fulgentissima obedien- stiae face illustrata. Potestne ulli virtuti virtus illa aduersari,quae caeteras animo inserit, & custodit inser- lolias 'Sed quid do lucem rei perspicuaeῖAccede ad partem altMm, quam tibi quoque breuiter expedio.Si ritu mihi,mi Abbas,.cum sola actione contemplatio et nem componis, iis nulla inter nos. Huic posteriori ridandas elle primas,sanctorum Patrum nullus non asserit,& Doctorum Doctor nos Christus docet, Ma- riae partem praeferens solicitudini Marthae. Quis alib. . ter dicat aut sentiatὶ Non ego quidem , neque ullus, qui sana iit mente. Memineris tamen, numinem sibi aesoli, aut suis tantum com modas natum esse. Hanc O
278쪽
tibi fas & facultas erit,alienas etiam curent ,& tueanturru utilitates. Quid enim si vel calceos sibi dumtaxat su-α. tor, aut sartor vestes conficeret; vel sibi soli terram ι proscinderet,& sementem faceret ; ct fruges fructuo que colligeret agricola,nec ullus hominum esset, qui te quidquam aliis, sed tantum sibi labore suo praestaret'f Vil ne estet inter homines societas, quae sine mutuis et ossiciis non conseruatur, nec constati taeterum cum ista sine Actione esse non possint quis non videt, quaudi sit naturae legibus conueniens illa vitae ratio, qua res quisque suas sic amat, ut non negligat alienasZQudd iis si in iis quoque bonis,quae mortali vita terminantur, eat homines iuuare quidpiam excellens ac prope diui-: num est;in eam curam incumbere, quae ad animum refertur,& aeterna respicit,quam erit excellentius ac, diuiniustSentis,ut opinor,Ioannes, quamquam Opti-
. . mum est id senus vitat,quod in contempl*ndis dini, nis est pissitum;hoc etiam aliud, quod actionibus co-
is tinetur,& per se praestans esse,& cum ratione, cumque ipsa hominis natura maxime congruere. Quid iij Vetb hinc efficitur,nisi ut necesse sit, fateare, eam vi- uendi rationem,quae est ex utraque mixxa logo inter-
uallo illi esse prae rendam, quae vel in sola actione, i vel in sola contemplatione consistitλHanc&sum murrecth vivendi Magister Christus, hanc,quae fuit totius probitatis norma, Christi mater;hanc illi , quos idem Christus Religionis mysteria per se docuit, di ad do .cendas gentes per orbem misit , Apostoli tenuere. . Hanc &nostra Societas,omnium quar Iesu m sequuntur ducem,Societatum minima, diuino beneficio c5- plectitur. Prima cuiusque nostrum cura a nobis est iij tum aliorum utilitati qua monitis , qua doctiina, qua sacrorum procuratione , qua modis uiis nosi addici
279쪽
addicimus. Idque inprimis ex instituti nostri prae scripto conari diligenter debemus , ab Deo eius que praesentia ne umquam animo recedamus, cum plane compertum sit , nisi ad Christi pedes M,ria sedeat, vitae verba aure corde percipiens , posse quidem Marinam satagere,nihil tamen ad suam aliorumque salutem utiliter agere. Itaque imitandae nobit hii
ssent alites illae, quae vel hyeme vel aestate appetente, ilia, maria. απdum ex locis quibusdam se transserunt ad alue immensa tranando defatigantur, ut vires tanti- per reficiant,ex alto ad undas descendiit; alaque una, ut nauigio,Ωbter corpus substrata,alteram erigunt in i
sublime,veli instar;atque ita petaso seruntur, ventis ,rebuiqui impulse. Haud liter a Deo,rebusque coelestibus me ratem abstrahere , ne tum quidem nobis concessum, cum ad actiones, tamquam ad tumultuosi maris vir, tradas descendimus: altera enim animi parte hisce inis rioribus curis occupata,erigi altera debet , ut conce tpta E coelo diuini fauoris aura,remis,ut ita loquar,ve- ratique simul institutum cursum feliciter dirigamus. Ex raquo clare perspicis,contemplandi munus istud, quod in te tantopere ac tanto iure delectat, quam non omit- 4tamus prorsus,ut forsitan opinabare,sed neque etiam inter agendum intermittamus. Haec Ac alia in eamdem sententiam Melchior. Verumtamen Abbas, ut di
est propositi tenax obfirmata consuetudine opinio, ratus praeter eam quam fruebatur,animi quietem,ni- hil contingere sibi poste ingenio suo congruens , si alium iniret vivendi modum,motus quidem aliquis tutum fratris oratione est,sed non permotus. la
280쪽
Dones litantem Fabrum per quietem videt, ct a Deipara monitus Conimbricam tetit.
RE insecta Conimbricam Melchiora, peregrin
tione rediit. Cumque eadem pertrahendi ad is fratrem cogitatione nihilominus pungeretur, urgere propositi uum alia ratione coepit. Post dies aliquot, opportunitate oblata,literas ad Ioannem dat. Haec rei summa: Petere se ab eo, pro ea, quae inter ipsos est, amoris coniunctione,& iterum atque iterum precari; ut cutis aliis paulisper de positis,Conimbricen e Col legium inuisat,quo aliquanto temporis interuallo sociorum fruatur cosuetudine, utilesque cum iis habeat de rebus animi sermones ; ac Petrum Fabrum , cuius aduentiis propediem ex pectatur, Videat, & agnoscat, xitum insigni vitae sanctimonia clarissimum , rerumque diuinarum apprime intelligentem, cum quo post ut omnes vitae ac propositi sui rationes sum m. cum fructu communicare.His literis lectis excitatς rursum
in aegro animo curae; nec mediocriter concussum pectus, eoque inclinatum , ut ancipitem illam de commutanda uiuendi ratione animi sui pugnam maiori solicitudine & contentione repeteret. Iterum igitur hinc & illinc agitari anxius homo;multa in utramque partem secum voluere;Fabri illius, de quo in epistola legerat,conspectum dc colloquium ardenter exoptare. Dum sic aestuat, & assidua obsecratione intelligere conatur,quid facere debeat acceptius Deo tibique ad salutem utilius ; nocte quadam sacerdotem videt G-