장음표시 사용
161쪽
gari dicendae sint. Et certe quoad abstinentias , Omnes doli capaces obligari, sive pueri illi sint,
sive puellae, sive natu maiores, ex Innocentio III. constat, qui Titi de observat. ieiuniorum totus est in declaranda eorum obligatione, nullum inter pueros , Vel puellas, natuve maiores discrimen assignans. Sicut igitur hi etiam ad jejunia, ita & illi, pueri scilicet, ac puellae doli capaces
non quidem ad haec, ob contrariam nempe Ecclesiae consuetudinem , & indulgentiam, sed ad abstinentias obligari dicendi sunt. Ratio autem est; quia ab Ecclesiae potestate omnes per Baptismum ligantur, qui praeceptorum eius capaces sunt. Abstinentiae autem praeceptum servandi omnes capaces sunt, qui ratione pollent. Ab- sinentiae igitur praeceptum servare etiam pueri, ac puellae tenentur, si doli eapaees existant. Quia igitur septennes pueri, vel puellae doli capaces ut plurimum reputantur, ac sunt; inde septennes
pueri, ac puellae ad abstinentias obligari dicendi sunt; idemque dicendum de pueris , vel puellis, qui ante septennium doli capaces existant. Quod
si e contra, elapso adhuc septennio, rationis usus nondum advenerit, ad Ecclesiae abstinentias non tenebunturi Cum enim praecepti custodia obedientiae actus existat; obedientiae autem actus virtutis actus sit; virtutis autem actus ab homine fieri debeat, qua homo est ; ab homine autem, qua homo est, nullus fieri possit virtutis actus, nisi ex deliberata voluntate, ac ratione procedat; a deliberata autem voluntate nullus procedere possit Virtutis actus, nisi usus rationis advenerit; inde fit, quod illi , quibus rationis usus nondum advenerit ad Ecclesiae abstinentias non tenebuntur. Sicut ergo talibus , ita & amentibus pro amentiae flatu , & si post septennium , in ea permanentibus,
etiam viebus prohibitis , lacticinia, sive carnes dari possunt. LVII.
162쪽
LVII. Quod si dubium sit , an ante septennium. In dubio ra- sive in septennio , vel poli, rationis usus advenerit, vel etiam pro natu maioribus, an in ra- do,dπ-tionis usu existant; dicendum videtur, quod , si nentias, ab septennium nondum sit elapsum, & certa rationis Escicii
indicia non appareant, sed tantum dubia; tunc id a b '
sve ex consuetudine , sive ex Ecclesiae indulgen consurgat, tia non videntur obligari parentes , vel alii, quo. discuxitur,rum curae subliciuntur, ut eos a cibis vetitis ab tur.
si inere faciant. Huc iacit illud Pauli in ii ire casa. reo Reg. II . positum a In obscuris inspici solet, quod verisimilius est, aut quod plerumque fieri
solet; ante septennium autem , ut plurimum , doli capacitas a d venire non solet; pueri igitur, vel puellae nondum septenues , si certa rationis indicia non appareant, cum verisimilius sit nondum ad veni se, a vetitis cibis abstinere non tenentur: nec absimi. liter, propter paritatem rationis obligari dicendi non sunt, si in septennio, vel poti, certa appareant indicia rationis usum nondum advenisse. Quod si in septennio, vel poli, dubia rationis indicia appareant, ad ab itinentiae praeceptum teneri dicendi sunt: idemque tenendum videtur, si in dubio de rationis adventu, de ipso quoque completo septennio dubium accedat. Eo quod enim abstinentiae praeceptum nedum elapso septennio, verum & de eo, ac de rationis usu exorto dubio , possidet; & nisi contrarium, quoad utrumque, nondum scilicet elapsum septennium,vel eo elapso, nondum advenisse rationis usum constaret, rationis usus advenisse praesumitur; inde fit, quod de utrove , Vel de utroque exorto dubio , nisi, adhibitis prudentibus diligentiis, septennium nondum completum esse, vel rationis usum completo licet septennio , nondum advenisse appareat , non absimiliter ac de voti dubii obligatione n. 24. discussimus, quantum ad abstinentiae observantiam
163쪽
attinet, completum septennium, vel rationis usum advenisse reputari debet . Praedicta so- LVIII. Eo quod igitur in septennio rationis usus luxio uix ' advenire ut plurimum solet; inde in septenniocatur, ae constituti, etiam in dubio de rationis adventu,
roboratur. ad abstinentiae praeceptum obligari dicendi sunt. Sicuti eo quod tempore Eugenii Papae I. impedimentum publicae honestatis per sponsalium valorem assinitatem inducens , sponsae cum sponsi, & sponsi cum sponsae consanguineis possidebat; inde factum est , quod, etsi constaret de sponsie septennio nondum completo , dubitabatur autem , an iuvenis tentasset, quod complere non potuerit ;hujusmodi puella repudiata,sive etiam ante septen nium mortua, non posse juvenem illum consobrinam ipsius puellis postmodum ducere, sed ab
invicem separari ab eodem Eugenio mandatum est, ut ex cap. Iuzenis de spons. & Matri m. innotescit. Et licet a Trid. ses . et . de Re format. cap. 3. decretum fuerit , quod ubi sponsalia valida fuerint, primum gradum non excedant; & tempore praecitati Eugenii etiam ad consobrinos hujusmodi impedimentum extenderetur, id tamen nostri argumenti vim non infringit, cum paritas non in ratione maioris , vel minoris extensionis impedimenti amnitatis, sed sub ratione dubii sitast, possidente praecepto. Predictae .. LIX. Ad nostrum igitur institutum redeuntes, continuatur rλtiocinari iudicamus et sicuti tempore Eugenii expositio. supra citati, publicae honestatis impedimento, ad consobrinos usque possidente, etsi de puellae
septennio nondum completo constaret ; quia tamen , an cum Puella tentasset iuvenis , quod complere non potuerit, dubitabatur, quod sane dubium nisi adfuerit, ut iuvenis puellae consobri nam duceret, dispensasset Pontifex; propterea licet ante septennium repudiata, vel mortua puel-
164쪽
la , iuvenem, qui cum puellae consobrina postea contraxit, praedicto posito dubio , separari praecepit Eugenius ; ita in casu nostro et eo quod abstinentiae praeceptum possidere dignoscitur; inde , etsi in dubio , vel certitudine de elapso, vel non' elapso septennio, si tamen certum dignoscatur rationis usum non advenisse , ad abllinentias , ab Ecclesia praeceptas obligatio non existata secus vero si cum dubio de septennio certa , vel saltem dubia appareant rationis indicia; & multo magis , si cum dubiis rationis indiciis de septennio
Constaret r propter rationis namque cum Euge
nil solutione, sub diversa licet ratione, purita tem, ad abstinentiae praeceptum obligationem con surgere tenendum est. In facti namque dubiis, ad mores pertinentibus, tutiorem partem eligendam esse ex nuper dictis, atque ex iis, quaesu pra n. 24. discussimus , immo & ex praecit. cap. Iuvenis ex eodem Eugenio satis apparet . . Et licet
a iurisper. Cato ff. lib. so. Tit. de Regulis juris Reg. 37. dicatur: semper in dubiis benigniora praferenda sunt; id tamen non de favoribus, sed de odiis intelligendum est. Praedicta autem Eugenii de puellae sponsalibus solutio, licet sit odium respectu
illius iuvenis, est tamen favor respectu juris communis relate ad publicae honestatis impedimentum , etiam ad consobrinas tunc se extendens , quod sane ex communi jure tune procedens im pedimentum , particularium bono praeferri debuit et Quodque ad nos pertinet, faeit illud in
Reg. IS. in 6. positum r odio restrinxi, ct favores convenit ampliari. Enim vero abstinendi quidem obligatio odium est, sed animae, quae corpori praeferri debet, favor. Dicere autem , libertatem in dubiis circa mores, ac factum possidenti legi, Vel praecepto praevalere posse , vel debere intolerabilis hallucinatio est , morum corruptelae Occa'
165쪽
sio, Pastorum contemptus, sanaeque doctrinae plana ignorantia.
Ad jejunia, LX. Quoad ieiunia autem , humano iure prae ab Ecclesi cepta, in rubrica de observatione jejuniorum I Uaee, Omnes doli capaces obligari videntur, salvis seminin sussicien. per manentibus naturalis juris principiis. Undeti κx te factum est , ut variis hinc inde exortis opinioni obligari te bus, quidὸm asserere non sunt vetati te uniorum nendum est. legibus obligari omnes, postquam annum decimum sextum expleverint; alii vero post annum decimum octavum ; alii poli vigesimum ; alii tandem post vigesimum quintum : at omnino certa, ac tuta, atque ad Ecclesiae praxim redacta videtur doctoris Angelici sententia, non minus ieiunandi obligationem , ante tertium completum septenonium jure humano procedentem, excludens, quam, eo completo, ad Ecclesiae ieiunia teneri declarans . Sic enim in sua 22. q. I 7. art. q. ad a. ratiocinatur. In pueris maxime est evidens causa
non jejunandi et tum propter debilitatem natura, ex qua provenit, quod indigent frequenti ciboro non multo simul assumpto r tum etiam quia indigent multo nutrimento propter necestatem augmenti . quod sis de residuo alimenti. Et ιdeo quamdiu sunt in statu augmenti, quod est ut in pluribus usque ad finem tertii septennii, non teneutur ad Ecclesiastica jejunia olervanda. Conveniens tamen est, ut etiam in hoc tempore se ad jejunandum exerceant , plus . vel minus secvadum modum sua glatis . Idem sentit s. Vincentius Ferrerius serm. I. feria: IV. Ciner. de poenit. dicens, ad Ecclesiae ieiunia non obligari quousque compleverint pueri tria septenniar ratio , quia usque ad illud tempus corpus augmentatur O pueri crescunt; ideo tales indigent ad minus duabus refectionibus, una pro corporis sustentatione, alia pro corporis augmen ro . Ideo do vobis istud consilium, quod pueri sevi
166쪽
septem .el Octo annorum suscit, quod ieiunent
in die veneris sancta. Dicatur de aliis secundum majorem statem , si undecim , vel duodecim annorum semel in hebdomada , O sic de aliis . Quibus innixus Martinus ab Arpi lcueta in suo Manuali cap. 2I. num. 16. Impotentia , inquit , eximit ab hac lege pueros usque ad a I. annum ; expedit tamen eis jejunio assuescere. LXI. Nec moralis ratio deest, quare scilicet ab anno potius a I. ad Ecclesiae ieiunia teneri dicantur. Sicut enim in corporali militia Num. I. v. q. Avigesimo anno O svra fortes putabantur
ad bella processuri ; ita & in spirituali militia,
quantum ad Ecclesiae praeceptum pertinet, a 2 o. anno completo contra spirituales nequitias per
corporalia ieiunia pugnare debere dicendi sunt, Militia namque Iob. 7. v. I. est vita hominis super terram. Ad militandum enim quisque adstringitur contra sensuum voluptatem; contra divitiarum cupiditatem; & contra excellentiae libidinem; juxta illud I. Joan. a. v. 16. Omne, quod est in mun- , concupiscentia earnis est, O concupiscentia oculorum, , superbia vita . Et quia diabolus , ac maligni spiritus has concupiscentias provocant, dicente Ap. Eph. 6. v. II. Non est nobis collucta tio adversus carnem, O sanguinem t sed adver1us principes, in potestates, adversus mundi rectores tenebrarum harum contra spiritualia nequitιa in caelestibus; ieiunium autem carnem refraenat, ac . malignos spiritus propulsat; unde, cum discipuli malignum spiritum ab homine elicere non potuerint, qui, comminante Christo, exiit, illis interrogantibus Marc. s. v. a T. ctuare nos non potui mus ejicere eum p respondens Jesus v. a 8. dixit
illis: hoc genus in nullo potest exire, nisi in oratione, O jejunio; id ei reo ieiunium tamquam hujus militiae arma a Christo, a Prophetis, ab Ap
167쪽
stolis, ab Ecclesia, a Patribus declaratum, assumi, immo & imponi debere ab anno saltem uniuscuiusque vigesimo , ac supra , in quo maj diri cum
ardore passi mes vigere solent, domarioue necessitas urget , in negabile est: et si caeteroquin Ecclesiae benignitas , adductis n. 6o. innixae rationibus, nisi tertio elapso septennio , uniuscuj isque conscientiam non constrin: at. Quo ad hoc autem, non secus ac de puerorum abstinentiae necessitate diximus, si dubium oriatur, an vigesimum primum aetatis annum expleverint, ad Ecclesiae ei in i a te. neri dicendi sunt, ut de abstinentiae necessitate
relate ad pueros quoad dubium de septennio discussum est.
Quandoque LXII. Licet autem ex ordinaria Ecclesiae lege .
ante annum eiusque recepta, ae probata consuetudine ante primum te completum annum vigesimum prtinum ad eius.
junandi ob- dem Ecclesiae ieiunia obligatio non consurgat, ligationem possunt tamen hu usmodi adolescentes per acci- mosse eoi dens Ecclesiae pastoribus obligari, ut esset, nprobamus. Ob urgentem , publicam , & communem necessitatem jej inium a legitima potelia te pro omnibus indiceretur. Unde Angelicus 22. q. I 7. art. q. ad a. I andoque tamen, inquit, magna tribulatione imminente, in signum poenitentiae arctioris etiam pueris jejunia indicuntur . Sicut etiam de iumentis legitur Jonae 3. v. T. Homines, oe jumenta, boves , O pecora non gustent quidquam, nec pascantur, O aquam non bibant, & v. g. Et operiantur saccis homines. Cui sententiae consonat d. Antoninus in summa pari. a. Tit. 6. cap a. f. q. iisdem ferme utens veruis. Item in lucrandis subieiuniorum conditione Iubilabis, aliisque indulgentiis, etiam adolescentes jejunare tenentur,
il eas lucrari voluerint, vel niti in aliud opus ex legitima facultate commutata eis fuerint prata icta jejunia. Quae omnia nedum de abstinentiis , vel
168쪽
IAIIeIuniis, ab universali Ecclesia praeceptis, vel a Summo Pontifice impositis, verum &de iisdem,
uniuscuiusque dioecesis propriis , aut a particula
ribus synodis , vel ab Episcopis praescriptis intelligi debent. LXIII. Ad abstinentias autem , vel ieiunia , a Ad absti-Confessario imposita , omnes teneri, nec deter. 'ςΠΠ- , Vςlms natam aetatem requiri . ted doli capacitatem, confessario culparumque reatum incurrisse suis cere nemo sa- imposita,
nae mentis ignorat. Cum enim, ut cap. I. g. I. RI' discussimus, jure naturae teneatur quilibet sui cor doli eapaei-poris vulneribus adhibere remedia; seque ab eis, talem tussi- quantum poterit, praecavere ; ac tranquillam , ς xatio'
honestamque vitam agere; di si aliquem laeterit , probiarii. satisfacere ; inde eli, quod a fortiori ex eodem naturali iure , tamquam ex radice, tenetur quilibet animae suae vulneribus adhibere remedia, ea inque , quantum poterit, a spiritualibus vulneribus priscavere , ac puram ', supremoque Numini conjunctam custodire , eique , si forte offenderit, satisfacere, ut loc. cit. dignoscitur. Abstinentiae autem, ac jejunia, a confessario imposita , ad hoc ordinantur, ut animae scilicet vulneribus remedium afferant, ut a culpis praeservent, ut animae puritatem custodiant, ut supremi Numinis Majestati satisfactio detur. Ad abstinentias igitur,
ac ieiunia , a confessario imposita, ex naturali jure, tanquam eZ radice Omnes teneri, qui peccaverint, vel peccandi capaces stini, nemo sanae mentis negare poterit. Cum praesertim , ut eO- . dem cap. I. q. 3. n. 37. 38. & 39. discussimus . non minus conseilario praeceptum sit sacramentalem poenitentiam imponere, quam poenitentibus
eam implere. Quod si non in culparum remedium, earumque vindictam, sed in majoris perfectionis exercitium a directore , nullo scilicet ha-kito ad sacramentalem satisfactionem respectu ,
169쪽
Iaasalutares abstinentiae, vel ieiunia imponantur, quatenus satisfactio sacramentalis non sunt, non quilibet, sed ille solus ea adimplere tenebitur, qui tamquam medium ad animae salutem necessarium persolvenda digno verit. Qu613 leo LXIV. Quo ad abstinentias autem , vel ieiunia, iunia, ves religiosis a suis respective superioribus imposita , abstinentias videtur dicendum, quod, si de novitiis sermorum Inui procedat, ad religionis abstinentias, vel jejuniatur obliga. non teneri fatendum est , sive caeteroquin annum aetatis suae vigesimum primum expleverint, sive non ἔ tertio autem expleto septennio sive novitii sint, sive profesti, ad servanda Ecclesiae se junia omnes obligari dicendi sunt. Emissa autem professione, etiam ad religionis jejunia, & abstinentias constringuntur. LXV. Multum autem inter doctores disceptas ad absti- tur , an Kegulares abstinentias, ac sejunia allinnentias, vel cuius dioecesis particularia, ab Episcopo indicta, duli, Vel in peculiari synodo constituta , servare te- dioecesum, neantur Z EO quod autem ex Trid. ad censuras, vel ab Epi- & interdicta , atque Episcopalia festa teneantur , is, dicente a I. cap. 12. de Regulata Censurie, erneantve interdicta , nedum a Sede Apostolica emanata , sed discuitien- etiam ab Ordinariis promulgata, mandante ob
dum rusti' jeoo , a Regularibus in eorum Ecclesiis publicentur, atque serventur; dies autem festi, quos in dioecesi sua Iemaηdos idem Ephcopus praeceperit, ab exemptis omnibus, etiam regularibus, serventur ; inde aliqui inferunt, quod ad abstinentias etiam , ac ieiunia, ab Episcopis imposita , servanda teneantur z negant vero alii ea ducti ratione, quia scilicet abstinentiarum , & jejuniorum impositio odium reputatur; & concilium ibi non ieiunia, vel abstinentias nominat, sed censuras, &interdicta, ac fella; inde, ut Episcoporum prae,cepta ad abstinentias, vel ieiunia religiosos con
170쪽
stringant, extendi posse negant. Quae posterior sentent a nobis non displicet; non quidem eo ducti , quod abstinentiae, vel ieiunia odia sint, cum potius animae favores exillant, sed alio solidiori,& clariori principio; cum enim ex Reg. 3 o. iurisin 6. In obscuris minimum est sequendum ; &iuxta illud: Exceptio firmat regulam in contrarium; Synodus autem Regularium erga Episcopo rum ordinationes, ac praecepta, subjectionem , &obedientiam assignans , non abllinentias, vel jejunia nominet, sed dies sellos , interdicta, ac censuras ; inde eoquod Regulares ad servanda Bpiscoporum festa, interdicta, ac censuras obligati declarentur , ad abstinentias vero, ac ieiunia, ab
Episcopis imposita obligati ibidem non exprimantur , cum Tridentini mens in hoc obscura sit, &festa , & interdicta, ac censuras solum exceperit, consequenter ab abstinentiis, ac jejuniis ab Episcopo impositis potius eximi intelligimus; dc nec scilicet aliud a sacra Congregatione declaratum
LXVI. His autem positis, relate ad praxim 'media quoad hoc videtur eligenda sententia ; si Eritia
scilicet regularium consuetudo sit praeceptas au quoad pra- Episcopis abstinentias , & jejunia servandi, ad ea xii Peri-
servanda obligati, dicendi sunt; secus vero si bu Zkitu
jusmodi consuetudo non sit . Quodsi abstinentias praedictas, ac ieiunia non servantibus, scandalum oriatur in populis, ad servanda ex alio capite jure divino tenentur. Placet hic Benedicti X l V. doctrinam subjicere, de synodo lib. II. cap. q. sic dicentis: verum si in aliqua Regularium commu- nitate antiqua invaluisset consuetudo servandi je iunia, oua Episcopus pue in synodo, sive extra Ono dum aliquoties indicit; nullus dubitat ad ea deinceps servanda eamdem communitatem compelli