장음표시 사용
181쪽
vel laseepto adhue baptismate, Ecclesiae obsitis terunt, ut haeretici: hi certe cum per baptismum Ecclesiae potestati subiiciantur , eius legibus teneri dicendi sunt, de quibus loquens Angelicus 21. q. Io art. 8. c. Alia vero, inquit, sunt infide. Ies, qui quaηdoque fidem susceperunt, O eam profitentur , sicut haeretisi, quicunque . O- flatarct tales Iunt etiam torporaliter compellendi, ut impleant, quod promiserunt,'teneant, quod semel susceperunt. Quia ergo Ecclesiae potestis in
eos extenditur; inde ad abstinentias, ac ieiunia, ab Ecclesiallica potestate praecepta, quantum adeontractam per susceptum baptismum obligationem attinet, servanda tenentur. Non immeri- to autem ex Ecclesiae benignitate praesumi poterit, ne peccata scilicet peccatis addanti, eos , nisi ex com temptu a culpa eximi non servantes; non secus ac etiam inter catholicos Ecclesiasticae leges, dempta fraude, vel contemptu , per contrariam consuetudinem abrogantur.
De Potestate instituendi abstinentias,ae jejunia . I. Explicata necessitate ac; personis, quae navi: T: I turali , divino, humano ve jure ligari possunt ,
& seopus discussis ; in hoc tertio capite ab itinentias, ac telu--pς iuntur. nia instituendi potestatem aggredimur explican dam. Et quia benevolo lectori satisfacere, quan tum ad scopum attinet, praetendimus, ne torte putet mancam futuram esse potestatis rationem,
Si de abstinentiis, ac jejuniis humani juris tantum, secus vero de naturalis , divinique iuris praeceptis agere initituamus; idcirco, antequam de huma'na potestate agamus, quo sensu hujusmodi pote stas a naturali, divinove iure procedens, intellig
182쪽
possit, ac debeat, aperire iudicavimus. Et quia omnis, quae de aliqua re procedit quaestio, ab eius definitione initium sumere fas est; idcirco explicata prius juxta suam naturam potestate, quid in naturali , divino, humanoque iure importet, ea, qua par est , efficacia , & claritate discutiendum suscipim . II. Potestas autem , in suo generali conceptu Iis, uae ad
considerata, activum quoddam jus est imperandi, obhvi u.2
sive praecipiendi, permittendi, vel prohibendi: dam tequiis quia vero imperandi , sive praecipiendi, permit- runtur,extendi, vel prohibendi astus ne dum voluntatis PFDii , abs deliberationem in imperante , sive praecipiente , ae jejunia permittente , ac prohibente , & quoad utramque instituendi contradictionis partem libertatem praesupponunt, verum & ius ad transῆres Ores puniendos requi' jiire datirunt; inde est , quod activum illud ius imperandi, non posse, sive praecipiendi, permittendi, ac prohibendi dari concludi-
non potest, ubi deliberatio, ac libertas, vel vero ta o. puniendi ius deficiant. Cum autem agere non ne natura
riaturae, sed singularium personarum, seu sup-ii juri positorum sit, sicut & deliberatio , ac libertas, puniendique ius; inde fit, quod potestas ista, jus sint, aenempe imperandi , sive praecipiendi, permittendi, dςnxur, ex ac prohibendi non quidem in natura, sed in peria P Φς- v sona tantum adinveniri poterit. Si igitur huius modi actus imperandi, live ptaecipiendi, permit tendi , ac prohibendi in natura esse non possunt: consequenter neque activum illud ius, seu potestatem quoad illorum actuum exercitium, qui
personae tantum , non naturae esse possunt, in natura dari possibile est. Et quia abstinentias, ae ieiunia instituendi potestas circa huiusmodi actus
deliberationem importat; transgressionesque pinniendi ius quoddam; atque ad utramque contra
dietionis partem libertatem praesupponit, quae non in natura, sed in persona dari debent: consequen
183쪽
ter necessario dicendum, quod abstinentias ae ieiunia instituendi potestas in natura dari non possit. Si ergo naturale ius non in particuIari persona, scilicet non in particulari supposito residet , sed in ipsam et natura; inde ridiculum esset asserere abstinentias , sive jejunia instituendi potestatem in naturali iure dari posse. Cum item
juris naturae principia, ut cap. I. β. I. discussimus, nedum in speculativa ad cognoscendum, verum & in practica ratione ad agendum con sistant; speculativa autem ratio non proprie ad voluntatem , sed ad intellectum , practica vero ratio a potiori ad voluntatem , quam ad intelis lectum pertineat; unde deliberare , ac praecipere, permittere, ac prohibere, quatenus ad practicam rationem attinent, non ad intellectum, sed ad Voluntatem spectent, quae sane quatenus non naturae sed suppositorum , seu personarum propria, in natura deficere dignoscuntur ἔ inde neque ex
hoc capite abstinentias, sive jejunia instituendi potestas ad naturae jus pertinere poterit, sed in persona seu personis residere,& consistere dignosci debet. Hi ne apparet, quod licet dicatur, hoc, illud ve iuris naturae praeceptum esse; per id tamen non praeceptum intelligitur , a natura , quasia potestate deliberante proveniens, sed potius ab aeterna, & immutabili supremi Numinis deliberante voluntate, sic & sic uniuscuiusque naturam ex suaemet supremae rationis dictamine constituentis, ut eius oppositum eam laederet, vel sub aliqua ratione suae sapientiae opus destrueret , Vel ab eius ossiciis erga deum conditorem , vel conqservos suos , vel circa proprium individuum Rrecto tramite deflectere faciet, in quantum scilicet iuxta Angelicum I a. art. I. c. Ratis
divina sapientia moventis omnia ad debitum finem obtinet rationem legis. Et secundum hoc. lex ater
184쪽
na nihil eliud est , quam ratio dimnae Sapientiae , secundum , quod est directiva omnium actuum, O motionum . Unde secundum quod homo aeternae legis , seu hujus directionis impressionem circa hoc, vel illud in sua practica ratione indelebilem retineat, ac sine intermissione cognoscat, hoc, illud ve iuris naturae praeceptum asseritur. Et quia ad eorporis, animaeque bonum etiam sub physica ratione consideratum, si e obtinendum, sive conis servandum aeternae legis impressio inter caetera etiam abstinentias, ac ieiunia' tamquam necessarium medium intellectui quandoque proponit, voluntatemque ad ea exercenda inclinat; inde iuxta rationes cap. I. l. I. expositas abstinenti, rum , ieiuniorumque necessitatem a naturali jure oriri, ab eodemque jure ea praecipi posse asi
III. Ad divinam autem quod attinet potestatem, Abstinen animus non est, ac ne quidem oportet peculia- tias, aei rem paragraphum instruere . Cum enim primam junia ins- eausam aliorum omnium conditricem omnes ad- 2ζ Ei 'inmittere debeamus; ad primam autem conditricem deo admit- causam in omnes suos effectus supremum jus dGς
pertineat, iuxta illud Is. qa. v. F. Haec dicit do- Irim
minus deus, ereans caelos, O extendens eos: M- eum deo mans terram, O qua germinant ex ear dans sa- oriundae
tum populo', qui est super eam, O 1piritum calca v his rationet ιibus eam. v. 6. Ego dominus Oe. inde esi, quod ex infinita ad primam causam pertineat supremum , & uni. digniversale ius mandandi, ac praecipiendi , permit' Te diu 'tendi, ac pro hi hendi; nec non & transgre res rarum fide- puniendi. Abstinentias igitur, sive jejunia suis crea. litate ac re turis praecipiendi potestas, transgressoresque pu- '
niendi tamquam necessaria in deo admitti debes. nentur, Et licet ex ordinaria providentia neque abstinen- P ce/ereti λε , neque ieiunia mandare, seu praecipere deus dς ψ st 'soleat; quia tamen ex infinita sua dignitate quaeis ' '
185쪽
cunque creaturarum obsequia illi debita reputantur , eaque acceptare intelligitur; & creatura potest in illius obsequium hoc , illud ve promit. tere faciendum; vel in alicuius rei confirmationem in fallibile ejus testimonium invocare; inde ex alicuius rei deliberata promissione, sub ratione scilicet voti deo facta, vel ex ejusdem nominis invocatione in alicujus rei confirmationem assumpta fuerit ejus Auctoritas, ratione fidelitatis, ac reverentiae respective tantae dignitati debitae,& faciendi id, quod ei promittitur, & verisi- candi id, quod in nomine eius iuratur, ex divino iure obligatio consurgit. IV. His igitur, quantum ad potestatis rationem in genere , vel relate ad naturale, divinum, que jus pertinet, praelibatis, probata capit. I.& a. ἔ. q. tertiis abstinentiarum , jejuniorumque ex humano iure orta necessitate, nec non & as signatis personis , quae eorumdem obligatione humano iure ligari possunt; quia vero non desunt, qui carnis deliciis addicti , ut illorum evertant necessitatem , ea instituendi potestatem nullam in Ecclesia esse contendunt; idcirco hoc tertio capite , tribus f. l. distincto, abstinentias, ac ieiunia instituendi potestatem β. I. discutiemus; ἔ. 2. quae ex ieiunii natura ao inimicis crucis Chri iti
coacervantur, expendere, & confutare conabimur . q. tandem 3. mundorum , ac prohibitorum assignatis rationibus, iis item, quae dicta, & com probata sunt, confirmatis, coatra inimicos crucis
Christi caput illud absolvemus. q. II.
186쪽
Abstinentias, ae ieiunia instituendi potestas dis
. cussa, aduruitur, explicatur, O comprobatur. V. Enim vero eum Ecclesiastica potestas quam dam constituat in spiritualibus aristocratiam ; inde est, quod iuxta Angeli eum a a. q. I 67. art. 3. c. Hut ad Iaculares Priscipes pertinet praecepta te galia juris naturalis determinativa tradere de bis, quae pertinent ad utilitatem communem in temporalibus rebus ; ita etiam ad Praelatos Ecclesiasticos pertinet ea statutis praecipere , qua ad utilitatem eommunem fidelium pertinent in spiritualibus bonis; eique consentiunt doctores quos inter Didacus Couarruvias lib. q. cap. 2O. num. 3. sic habet: aguem ad modum ad Iaeculares Principes, civilemque Rempublicam pertinet praecepta tramdere de his , qua in rebus temporalibus communi utilitati conveniunt, ea , quae generalia sunt juris naturalis , juxta ratioηem politicam in specie d
finiendo ; ita O apud Ecclesiam , O Ecclesia sticos Principes jus est, O porestas praecipiendi ea
peculiaribus statutis, quae juxta communem rationem utilia Iunt, oe quandoque necesaria quoad bona spiritualia ouper naturalemque felicitatem eou sequendam. Nam in hoc ese munus prudentis legislatoris nemo prosecto negabit, qui politicam dijrip linam vel mediocriter intellexerit. Idem quesentiens Cardinalis a Turre cremata de Consectadiit. I. v. Iejunia in edit. veneta an. 1378. sic procedit: Sicut ad seculures Principes pertinet condere praecepta de his , qua pertinent ad communem utilitatem de rebus temporalibus, ita aa Pra-
latos Ecclesiasticos pertinet praecipere illa , qua pertinent ad communem utilitatem Melium in spi-
187쪽
Abstinen- VI. Hanc autem potetiatem , condendi nempe lejunia inia lege , quoties ad spirituale regimen expedire sinuendi iudicaverint, ad Patres. seu ad Ecclesiae Epi-ρ εις scopos pertinere, nec ab homine quidem datam, Pistoriii sed divido iure eis concessam esse , apertissime ab
tendam esse tendite vobis, O universo gregi, in quo vos spiri' η MR tus sanctus posuit Ucopos regere Ecclesiam dei, quam acquisivit sanguine suo . Ad spiritualem autem fidelium directionem non sufficit communi bono leges decernere, nisi etiam eae ferantur, quae ad animae salutem consequendam ordinantur. Unde a Chritio Jesu Mati. I 8. v. IX. absolute dicitur et Amen dico vobis et quacunque alligaveritis
super terram, erunt ligata O in calo et O quacunque solveritis Iuper terram, erunt soluta oe in coelo. Potestas igitur suos subditos ligandi, vel solvendi ex divino jure ipsis derivata dignoscitur;
non quidem solummodo a peccatis , verum &Per leges, ac praecepta eos ligando , vel solvendo. Per ab itinentiarum igitur , jejuniorumque leges,ac p cepta eos ligare posse omnino fatendumeti . Idemque sentiens Lambertinus, plures in sua dioece sana synodo adducens Rotae decisiones , suam , notiramque sententiam lib. I 3. cap. q. sic
explicat: Etenim cum Ephcopi positi sint a spiritu
sancto regere Ecclesiam dei An . ao. iisque collata sit potestas Iolvendi, coe ligandi Mart. I 8 . sive haec sit immediate a Christo domιno, hue a summo Pontifice, nemo , Ialva me, poten jurisdictιonem illis abjudicare; Iuas oves legibus obstringendi, quibus obιemperare coguntur: quod ex iis liquet, qu lib. I. cap. q. γ' lib. s. cap. q. diximus r & su o iungit et Euo tirea apud omnes juristas principi. loco est synodales eonuitutiones facere ius particu lare , ab omnibus observandum, qui in constituen iis territorio degunt. VII.
188쪽
mantibus multis, negantibus aliis, utrum Episcopi statuta , extra synodum facta, & per simplexedietum promulgata, ejusdem Episcopi morte cessent; at, si, inito capituli consilio, promulgata sunt, etiam Episcopo mortuo, vim legis retinere sentit Lambertinus in sua synodo lib. I 3. cap. s. dicens: melius alii, Episcopi statutis etiam extra snodum , audito tamen consilio Capituli , factis, O promulgatis, eamdem attribuunt perpetuitatem, quam omnes concedunt θnodalibus conssitutionibus; non secus ac de legatorum statutis dicitur, quibus a suis egressis iurisdictionibus , vel mortuis vim legis attribuunt, ut ex Gregorio IX. de ossicio legati cap. finali clarissime eruitur : Hemini, inquit, dubium esse volumus, quia legatorum Iedis Apostolica statuta, edita in pr sincia sibi commissa durent tamquam perpeιua , licet eamdem postmodum set egress . Licet igitur in synodo Episcopi iurisdictio, & potestas maiori cum congruentia exerceatur, quia tam ea a synodo non consertur, neque ab ea pendet; inde posse Episcopos etiam extra synodum leges 'ferre, eoque saltem vivente, ad eas teneri Iervandas suae dioecesis oves, nemini rationabile du-hium esse poterit. Quo sensu autem , & quomodo Episcopi divino licet iure in suis respective dioecesibus iurisdictionem exerceant, possint tamen a Romano Pontifice suspendi, deponi, puniri, transferri; eorumdemque, ex divino licet dure collata jurisdictio ampliari, vel restringi none si hujus loci ; pro nunc autem lassiciat dicere, quod, licet nedum in Romano Pontifice, verum& in Episcopis ex divino aure ponatur iurisdictio,
Petro tamen, cuius legitimus successor eli Romanus Pontifex, non quomodocunque, sed tamquam supremo, ac principali dispensatori super L ia.
jejunia inis stituendi potestas in Episcopos
etiam extra synodum admittenda sit, proponiae tur . discuin
189쪽
familiam dei ab homine-deo Christo Iesu supra
caeteros ad commune totius Ecclesiae regimen collata intelligi debet i irisdictio et Inde eit, quod etiam in Episcopos, etsi divino quoque iure in
suis respective dioecesibus dispensatores exi stant, ad bonum etiam particularium Ecclesiarum regimen animadvertere, eorumdemque dispensationem , a deo datam , iudicare potest. Quod ergo ad praesens attinet, cum abstinentia , & ieiunium praesertim si ex valde rationabili motivo , licet extra synodum , instituta, in animae bonum o di nata, sint potius favor, quam Odium , nedum eo vivente verum & poli Episcopi mortem multo congruentius inferri poterit tuas oves Onligare, earumdemque conscientiam , secundum se conis stringere voluisse; praesertim si etiam post eius . mortem hujusmodi oblisationem in suo robore permansuram declararet Episcopus. Abstinen- VIlI. Neque vel et effugium si forte inter tot
tu, h potestatem habentes aliqui laxioris vitae exitiant;
tuendi pot- non enim jurisdictio probitati, vel improbitati, estas amo-s d personae data eii. Quis enim diceret non
. . TEi obligari populum ad Principis legem servandam, improbita- si princeps improbus ut Anne qui5que de populoxenon pen de Principis probitate , vel improbitate judicare 4ς debet λ Quod si in favorem saecularis potestatis placet Alexandri VI. damnata propositici 28. dicens : Populus non peccat, etiam si absque ulla
causa non recipiat legem, a Principe promulga-3am , cujus certe damnatio etsi in favorem de . mocratici regiminis non sit, in favorem tamen monarchici regiminis exiliere nemo sanae mentis ambigere poterit, cur equidem in Ecclesiasticae quoque potestatis favorem placere non debeat pCum igitur in qualibet dioecesi Episcopalis iurisdictio , ad spirituale suarum ovium regimen ordinata, neque a populo oriatur, neque cum
190쪽
populo communicet, sed penes ipsum illius dice-ce sis spirituale caput, quilis est Episcopus, re sideat, & quasi monarchica dici possit; inde fit, quod non minus in Episcopo quoad spirituale
regimen , quam in laico monarchico prinei patuquoad temporale, suos respective subditos obli. gandi potetias, quin & eos ad Observantiam coepiscendi admitti debet. Unde Christus Jesus perditorum hominum hallucinationem praeveniens, qui a legitima obedientia forent recessuri, Mati. v. a. sic effatus est: Super eathedram Modisi sederunt scriba , o Pharisai. v. 3. Omnia ergo quaecunque dixerint vobis, fervate, er facite: secundum opera vero eorum nolite facere: dicunt enim, est non faciunt. Qua ratione igitur Lutherus lib. de Capt. babylonica non minus temere, quam
audacter dicit: dico itaque , Neque Papa, neque Episcopus, neque ullus hominum habet jus unius syllaba constituendae Iuper chrisianum hominem, nisi stat ejusdem consensu et quidquid aliter sit, ιγ- ranico viritu fit. Ideo orationes, jejunia, donationes, O quacunque ιandem Papa in universis suis decretis tam multis, quam iniquis flatuit, Oexigi: , nullo jure exigit, O statuit, peccatque in libertatem Ecclesia toties , quoties aliquid borum attentaverit: Et subjungit: christianis nihil ullo
jure posse imponi legem, sive ab hominibus, sive ab Angelis , nisi quantum volunt; liberi enim
stimus ab omnibus: pro cujus confutatione vide infra n. Io. &II. & n. 3O. ad 3 . nec non superiori cap. n. & 7o. Posse igitur Episcopos in suis respective dioecesibus inter alia etiam absti. Lentiarum jejuniorumque leges ferre , publicoque edicto suas oves ad eas Obligare, omnino