장음표시 사용
191쪽
inimicis adininventa sunt opposita, consuistanda Pr ponuntur.
aua ab inimicis erueis christi eoaeervantur , expenduntur ,-confutantur . IX. Quia inimici crucis Christi, carni, eiusque voluptatibus indulgentes, abstinentias , ac ieiunia instituendi potestatem evertere volentes, plura congerunt; atque in Catholicos effutientes, quasi haee potestas contra illud Christi domini Mati. II. V. 3O. Iugum enim meum suave est, o onus meum leve, sit, asserere non verentur; vel contra illud I. Joan. I. V. 3. Mandata ejus gravia non sunt; vel contra evangelicae legis libertatem ad suum sensum contorquentes illud Ap. Gal. q. v. 3 I. Itaque fratres , non sumus ancilla filii, Ied libe --: qua libertate Christus nos liberavit; vel quasi ab ipsom et Christo, & Apostolo damnata fuerit ciborum abstinentia iuxta illud Mati. 13. V. D. n quod intrat in os eoinquinat hominem r Ied quod procedit ex ore, hoc coinquinat hominem; vel uxta Ap. I. Cor. IO. v. a . Omne , quod in macello .anit, manducate , nihil interrogantes propter eo cientiam ; quin immo & quasi ab ipsa met Ecclesia, Manichaeos , aliosque haereticos, falsas. que dolirinas damnante, abstinentiae, ac ieiunia damnata sint; idcirco nos pretiosum a vili separare, certaque ab incertis secernere volentes, ea, qua par est, discretione omnia aperire, ac dein monstrare conabimur.
X. Et certe divino juri huiusmodi potestas non opponitur; contra ac senserit Eustathius Monachus , deinde in Armenia Episcopus Sebastianensis, qui tempore Constantini Magni Imperatoris,&Sylvestri Papae et rca annum 32 . temere do euit jejunia Ecclesiastica esse prorsus contemnen ' da
192쪽
da, male intestigens illud Christi domini r Iugum... vangi obli- meum suave est, oe onus meum leve ; Eoque de. g tioni non venit, ut ea non polie ab Ecclesia praecipi dicere euisetidi ausus fuerit. Idemque deinceps eisdem , vel re- assumit . spective diversis innixi praeiudiciis docuerunt Aerius, ab Eustathio Sebalieno presbyter creatus; eodemqtie quarto cadente saeculo Jovinianus in
monasterio mediolanenti monachus , aliique eiusdem furfuris homines ; ac novissimis temporibus Lutherus, & Calvinus , multique alii praedictorum sectatores ; quorum omnium seu praeceden tes , seu subsequentes reprobavit, consutavitque
errores sana doctoris Angelici doctrina . Quo
sensu enim lex nova suave , ac leve iugum a Christo clieatur, ab eodem in 3. dist. q. q. Ia art. q. q. 3. sic exponitur. Ad tertiam quaestionem di eendum , quod disticile , er onerosum mensuratve secundum .irtutem sustinentis : aliquid enim onerosum est debili , quod forti est leve r Et ideo de Onere legis , O Evangelii possumus loqui duplis,
ter; aut quantum ad gravιtatem praeceptorum secundum se ἔ auι per comparationem ad virtutem evertantium t Si primo modo sic, quantum ad numerum , praecepta veteris legis erant magis onerosa, quia lex vetus arctabat ad caremonialia mabia , in judicialia; lex autem nova ad moralia tantcim , qua etiam lex natura imperat; O in uno verbo abbreviato dilectionis dei, O proximi cou.
cluduntur et sed quantum ad explicationem Moruimpraeceptorum, sic praecepta novae legis quodammodo sunt dissiciliora: quia magis explicatur virιχs pra e torum moralium in nova lege, quam in veteri ἔO superadit lex nova consilia , quamvis ad ea non cogat; ct quaedam etia a prohibet, qua lex vetus armittebat, infirmitati deferens , sic at libellum repudii, ct hujusmodi . si autem Iecundo modo, sic absolute lex vetus onerosior erat, tum suta au-
193쪽
I66xilium gratia non eonferebat ad mandata implea. da; sicut nova facit, copiosa scilicet gratiae auxilia per aptiora media, sicut per novae legis sacra menta, in veteri lege non conferebantur, &pergit: Tum quia vetus lex per modum livetoris cogebat ad hoc , ad quod nova lex ex amore in .
ducit , qui omnia levia facit. Unde licet jejunium
iuxta eumdem 22. q. 147. art. 3. ad I. secundum
se consideratum non nominet aliquid eligibile, sed poenale quoddam , intellige , prout assumitur in natura lapsa, & sub hac ratione grave esset onus ,redditur autem eligibile , fecundum quod est utile ad finem aliquem; O ideo absolute, praeci sive scilicet a naturali illud faciendi dictamine , vel praeci sive ab assumpta ex divino, vel ab imposita
ex humano iure obligatione, consideratum , non
est de necessitate praecepti; sed est de necestate prae
cepti unicuique , tali remedio indigenti . Sicut sacramentum paenitentiae non est secundum se absolute necessarium, sed fides viva sufficit eum baptismate sive in re , sive in voto, vel per martyrium suscepto, iuxta illud Marc. I 6. v. 16. Suierediderit, oe baptizatus fuerit, salvus erit, ex suppositione autem amisis gratiae per mortale peccatum post baptismum est necessarium necessitate medii, unde dicitur Luc. I 3. v. poeniten tiam habueritis , omnes similiter peribitis. Et licet possit quis peccati mortalis, post baptismum com missi , inscius esse et quia tamen conscius esse non potest, se nunquam commisi illa laethale peccatum; ideo tenetur q ii libet sive inscius , si e conscius laethalis peccati ex praecepto, ab Ecclesia decla rato, confiteri. Quia ergo unusquisque per originale peccatum , Sc multo magis si actualia addiderit, rebelles experitur passiones , ad quas edo mandas validissimum remedium invenitur j eiu nium , idcirco ad edomandam carnem , ad verius w
194쪽
spiritum eoncupiscentem , conveniens fuIt, pergit ibidem Angelicus, ut Ecclesia aliqua jejunia
statueret, ab omnibus communiter observanda , non
quasi praecepto Jubjiciens id, quod simpliciter ad supererogationem pertinet, sed quasi in speciali
determinans id, quod est necessarium in communi. Unde secundum quod jejunium utile ad finem, conservandi nempe evangelici spiritus , consideratur, mediumque exiliit, evangelicae legis suavitati , quae amore potius , quam timore nos ducit , iuxta Angelicum non adversatur. XI. Neque abllinentias, vel ieiunia instituendi potetas Evangelicae opponitur libertati. Cum enim ea ad reprimendas carnis concupiscentias, adversus spiritum repugnantes, ixta ea, quae cap. I. & a. discussimus , necessaria judicentur; inde fit, quod abstinentiae, ae jejunia, quatenus a pec-- cati servitute nos liberant, evangelicae libertati favent potius, quam repugnant. Unde Angelicus loc cit. ad tertium, P ec sunt, inquit, eontra libertatem populi fidelis; sed magis sunt utilia ad impediendum servitutem peccati, quae repurat libertati spiritiιali; de qua dicitur ad Gal. 3. v. I 3.
Vos enim in libertatem Socati estis , fratres r tantum ne libertatem in occasionem detis carnis , sed per charitatem spiritus servite invicem . Nec abstinentiae, ac ieiunia, quatenus praecepta , evangeli. eae libertati contraria sunt; cum nec obedientia erga saecurales Principes etiam praecepta, evangelicae libertati opponatur , dicente Apostolo Hebr. I 3. v. I7. Obedite praepositis vestris, O subjacete eis. Et Apostolorum Princeps I. cap a. v. 13. sic habet: subiecti igitur estote omni humanaereatura propter deum : sive Regi, quasi praece lenti. v. Iq. sive ducibus tamquam ab eo mi sad .indictam malefactorum, Iaudem .ero bonorum. Et v. II. rationem assignans, sic prosequi
Abstinen tias. vel i junia, instituendi potis
non opponi declaramus scomproba
195쪽
Ciborum delectum non esse a Christo.ne que ab A. Postolo da
I fg tur: Suia se est voluntas dei, ut benefatientes , obmutescere faciatis imprudentium hominum ignorantiam . Atque ad ostendendum , quod haec subiectio Evangelicam non tollit libertatem, apposite contra modernos haereticos, quasi futurorum
praescius , subjicit dicens v. I 6. Iuasi liberi, O non quasi velamen habentes malitia libertatem , Ied Iicu ι servi dei. Evangelica ergo libertas per
rationabilia Ecclesiae mandata non tollitur, sed potius a peccati servitute libertatis, conservatur , & augetur. Temere igietur contra sentit Aerius , dicente Augustino de haeres. cap. 33. Aerius inarianam haeresim lapsus, propria dogmata vinxit nonηulla non esse Iolemniter celebranda statuta Ecclesia jejunia , 1ed cum qui que voluerit, Iemnandum , ne Sideamur esse sub lege. XII. Neque ciborum abliinentia , vel ieiunia ex eo damnanda sunt, quod Christus dominus, mittens discipulos suos binos in omnem civitatem,& locum, quo erat ipse venturuS, eis praecepe rit Luc. Io. v. S. In quamcunque civitatem intra- .eritis, O susceperint vos, manducate , qua appo nuntur Sobis. Non enim per haec verba ciboriim abstinentias, vel ieiunia damnavit Jesus, sed suos instruens discipulos, populisque praedicaturos praedicens, ob eorum paupertatem , quae apposita ipsis fuerint, manducaturos permisit: quin immo nec lautos cibos exquisituros , nec viliores refutaturos praecepit. Neque per illa verba Mati. Iv. II. Von quod intrat rh os Oc. ut initio hujus 3. retulimus , ciborum ab itinentia vel ieiunia a Christo domino improb):ta intelliguntur , neque intemperantia probata intelligi debet; sed ciborum abstinentiam cum errore conjuntiam reproobavit Iesus, cibosque secundum suam naturam malos non esse declaravit; quod explicans sacer interpres Apostolus I. Cor. 8. v. 8. Esca autem , inquit , noι non commendat ceo . 2 eque enim , si
196쪽
manducaverimus abundabimus; neque, si non manducaverimus deficiemus; & subiungit v. s. ridete autem, ne forte hae licentia vestra offendiculum fiat infirmis Oe. & v. I 3. concludit et diua propter si esca scanda laat fratrem meum t non manducabo
earnem in aternum, ne fratrem meum scandalizem.
Unde siquando Apostolus ciborum delectum prohibere videatur, non quasi prohibitum esse, &consequenter abstinentias reprobare intendit , sed quibus diebus carnibus vesci quisque voluerit, sine Gentilium , ac Judaeorum offendiculo fieri de.
here intelligebat, ac declarabat. Unde loc. cit. cap. IO. v. 23. sic habet: omne, quod in macello vanit, manducate , nihil interrogantes propter eon, scientiam ; & v. a 7. S iquis Cocat vos inlidelium , in vultis ire : Omne, quod Cobis apponitur , man ducate , nihil interrogantes propter so cientiam . Cuius mens clarius v. 28. innotescit; dicit enim,
Siquis autem dixerit: hoc immolatum est idolis, nolite manducare propter illum , qui indicavit, Scpropter consscientiam , V. 29. conscientiam autem
dico, non tuam , sed alterius subjungens t ut quid enim libertas mea judicatur ab aliena conscientia pUnde sicut quoscumque cibos posse Manducare docebat, ita si cum scandalo contingeret, ab huiusmodi cibis abstinere debere declarabat; secus vero quasi ciborum delectum, sive abstinentiam praecipi non posse intelligebat. XIII. Si ergo Apostolus asserere videatur hae- Praedicta resim esse ciborum delectum; id certe asseruisse doctrina dicendus est, quasi haeresis Manichaeorum, Marcio- Ipostolonitarum aliorumque eiusdem farinae hominum comproba- praescius, multa secundum se licita, tamquam a daemone procedentia, prohibentium ut m trimonium, de cibos aliquos; ad quorum conia tandum errorem licitum praedocet matrimonium,
licitosque secundum se quoscunque cibos. Und. . Tim.
197쪽
r. Tim. 4 v. I. sic declarat: spiritu autem manifeste dieit, quia in novissimis temporibus discedent quidam a fide, attendentes spiritibus erroris, σὸoctrinis daemoniorum ... v. 3. prohibentium nubere , abstinere a cibis, deus creavit ad percipiendum cum gratiarum actione Adelibus iis, qui cognoverunt veritatem. Rationemque assignans, sic prosequitur v. q. at rata omnis creatura dei
bona est , O nihil rejiciendum , quod cum gratiarum actione percipitur. Ab Apotiolo igitur
ciborum abstinentia secundum se non damnatur, sed cum errore, aut scandalo coniuncta reproba.tur . Si quis scilicet a cibis abstineret, quasi a malo principio productos reputans ; & secundum
se animam coinquinare iudicaret; vel eos cnmedens, aliorum scandalum non curaret. Neque
per illa verba ad Colois. a. v. I 6. Nemo ergo vos judicet in cibo , aut in potu, aut in parte diei festi, aut Neomeniae, aut Iabbatorum : V. II. quae sunt umbra futurorum, ciborum a Diimentiam, vel ieiunia damnasse dicendus erit: per haec enim ac similia ciborum ab limentiam damnare non in . tellexit, sed solum eo quod per Chri iti mortem, cuius effectum per bapUsmum perceperant Colossenses , veteris legis immundorum observantiae mortuae quoque eisent, non amplius eisdem ligari declarabat . Quoniam igitur omnis creatura dei bona ell, & solum per legales observantias veluti immundi aliqui cibi prohibeoantur; inde fit , quod iuxta Apolioli doctrinam legali. hus observantiis per Chrilli mortem cessantidus, neque amplius obligantibus, qui per legalem observantiam immundi prius erant cibi, non amplius immundos reputari debere, Colossenses dincebat. Et quia iuxta eun dem ad Hebr. 7. v. I 2. Translato enim facerdotio, necesse est, ut O legistranslatio fiat; inde, cum per Chri iii mortem
198쪽
. 17 r quasi levit leo excellentius , Melchisedech sacer. dotium successerit, clarum esse demonstrat Apostolus, odossenses instruens. neque alia legalia poli Christi mortem ad sui observantiam baptigatos
obligare , neque proinde ad mundorum , immun. dorumque legem , sive ad aliquorum ciborum ab .stinentiam , prout in veteri lege , vel ad legalia festa , aliasque veteris legis observantias Colossensus teneri demonstrare contendit . XIV. Quibus expositionibus consonans Augu. Praedictastinus ,. lib. contra Adimamum cap. I . Hos enim, d*: μ'
inquit, scilicet Manichaeos , proprie designat, Apo- Ioboi, ut
stolus, qui non propterea temperant a tibis talibus , ut aut Poncupi centiam suam refraenent, aut infirmitati alterius parcant; ut aliorum scilicet scandalum impediant*ed quia ipsas carnes immundus putant, oe earum creatorem deum esse negant. Vos autem teneamus Apostolicam distiplinam, dicentem, quod omnia munda sunt mundis , Ierlata moderatione evangelica, ut non graventureorda nostra cruditate , O vinolentia , oe curis saeculuribus. Idemque sentiens Hieronymus , Apostolum explicans lib. a. adversus Iovinianum cap. a. sic ratiocinatur et Reprobat quidem Apostolus eos , qui probibebant nuptias , ct jubebant cibis abstinere, quos deus creavit ad utendum cum gratiarum actione: Ied Marcionem designat , O Tatia.
num, cateros haereticos, qui abstinentiam im dicunt perpetuam ad destruenda, contemnenda, O abominanda opera ereatoris. Vos autem Ocreaturam omnem laudamus dei, maciem saginae.
abstinentiam luxuriae dejunia praeferimus saturitati.
Quasi diceret; et si omnes cibos comedere pos-smus, non proinde tamen eorum abstinentiam, ex motivo virtutis susceptam damnare intendimus & multo minus, quasi abstinentiae, ae i Junia ad virtutis exercitium praecipi non posse sentiamus. χR
199쪽
271 Ex Monta- XV. Neque ex , quod Montanum, ieiunia alio um4ue plu4 aequo indentem , Ecclesia damnaverit; inde damnati, & ieiunia Ecclesiam damnasse concludi debet . jejuniis, ab Ecclesia namque Montanum, in Mysia Phrygiae
Ecclς si natum , non damnavit, quia jejunia indicebat: se ieiuni, sed quia nulla poliens auctoritate , quin immo frustra ab moribus infamis circa dimidium saeculi a. duabus
..h iv meretricibus Priscilla , & Maximilla utens. inter
demonstra alios errores spiritum Paracletum in se resideremus . iactitans, suis meretricibus communicare , easque
tanquam prophetissas blaterare non desinens, suae sectae jejunia , tres nempe Quadragesimas ad salutem necessarias esse affirmabat; A quia in vera Ecclesia tres istae Quadragesimae ad salutem n eessariae non indicuntur; inde Ecclesiam , quae vera est, a spiritu sancto relictam, atque in suum coetum , seu sectam, cuius ipse Montanus caput existeret, & in quo spiritum sanctum residere affirmabat , translatam esse propagabat . Unde Natalis in sua historia saeculi a. in dilfert. q. art. I. probat. 3. Error itaque, inquit, Montani in eo positus non erat, quod indiceret jejunia, sed quod ea , privata auctoritate , indiceret, veluti lege Paracleti praecepta, a quo se assatum ostentabιrtr ieiunia autem Ecclesiae nihil habent cum Montanislarum ieiuniis commune ἔ 2 lam, ut pergit ibidem Natalis, Ecclesia auctoritatem nemo privatam dixeriι ; nemo Ialsum asseruerit, quod
Patres ajunt, O quod Cbrisius ipse pollicitus est, ipsi adfuturum spiritum Sanctum , sive fides exponenda sit, sive disciplina sancienda, juxta illud
Joan. Iq. v. 26. Paraclitus autem 1piritus Ianctus, quem mittet Pater in nomine meo, ille vos docebit omnia, O suggerct vobis omnia , quaecunque dixe
ro vobis. Spiritus igitur Paraclitus in Apotiolos,& Chri Ili discipulos missus, eos docuit; quodque eos docuit, in Ecclesia traditum sancti Patres in
200쪽
IN in posteros transmiserunt. Quod igitur est eontra id , quod sancti Patres communi consensu nobis tradiderunt, valde suspectum in fide est. Nunquam
autem sancti Patres tanquam traditum allaruerunt tres quadragesimas ad salutem necessarias exiliere. Merito igitur tamquam a spiritu privato procedens, futilis reputatur Montani opinio, asserentis, tres quadragesimas ad salutem consequendam necessarias existere, sibi a spiritu Sancto revelatum esse. Cumque vera Ecclesia ex Ap. Eph. a. V. IO. super fundamentum Apostolorum , O Prophetarum superadimata , non aliud docuerit, quam quod spiritus Sanctus eos docuit, ac docturos
misit ; inde est , quod , cum spiritus Sanctus sit
veritatis spiritus, neque suum coetum in necessariis errare, vel ignorare permittat, iuxta illud
veritatis oraculum Joan. 16. v. I 3. cum autem
venerit ille spiritus veritatis , docebit vos omnem veritatem; consequenter privatus spiritus dignoscitur omne illud, quod contra universalem traditionem , & Ecclesiae sensum necessarium asseritur. Et istaec ratio est, quare Montanus , eiusque inter caeteros errores jejuniorum disciplina ab Ecclesia damnabantur; non quidem quatenus nova Ieiunia inducebat, sed quatenus ea, tanquam aspiritu Sancto revelatione sibi facta, contra E clesiae sensum ad se tem necessaria afferebat. Unde Hieronymus Ep. ad Marcellam, ea tholicae Ecclesiae, quoad jejunia, disciplinam , Montanistarum moribus opponens, sic eloquitur: Vos unam quadragesimam fecundum traditionem Apostolorum, ιoto anno , tempore nobis longruo, jejun
must illi, stitieet Montanistae, tres in anno faciunt quadragesimas , quasi tres passint salvatores; non quod O per totum annum , exeepta Pentecoste , Iriunare non liceat, sed quod aliud sit necessitare, aliud violuntate munus oferre . Non igitur ieiunia . umquam damnavit Ecclesia . TVl.