장음표시 사용
201쪽
XVI. Neque ciborum abstinentiae ab Eeelesia fuisse damnatae intelligi poterunt. Unde Gregorius II. in suo capitulari, quo instruet ,s in Bavariam legavit Marianum Episcopum , & Georgium
presbyterum cap. 7. apud Bened. XIV. in couil. Ex quo primum die I. Martii an. 17 6. edita , g. 62. relatus , sic eloquitur: ri ibit in perceptione ciborum judicetur immundum, nisi quod fuerit idolis immolatum .quia juxta quod magisterio Apostolico docemur, omnis creatura dei bona es, o nihil rejiciendum quod cum gratiarum actione percipitur . Et Nicolaus in responsis ad consulta Bulgarorum n. qῖ. de animalibus mundis, & immundis sic ha Dei: aure animalia , sive .olatilia liceat manducare, quantum existimo , dominus evidenser ostendιt, cum pos diluvium animalia cun cta 'e tribuit, edi siliis ejus edenda . . . . Itaque
omne animal, cujus cιbus minime corpori nocivus
esse probatur , O jocietas hoc in cibum admiιtit humana , comedi non prohibetur. Et in concilio Florentino an . IA o. sub Gregorio IV. in decreto quoad Jacobitas edito , sic legitur: Sacrosancta
Ris mana Ecclesia .... firmiter credit, profitetur, O pradicat, omnem crearuram dei bonam , nibi, que rejiciendum , quo dcum gratiarum actione perecipitur et . quia juxta verbum domini, uon quod in trat in os coinquinat hominem; illamque Mosaica legis ciborum mundorum , O immundorum disserentiam ad caremonialia asserit pertinere, quae, surgente Evangelico, tra perunt . Et pergit idem concilium et Hullam itaque cibi naturam condemnandam esse denuntiat, quam societas admittit humana r nec inter animalia dijcernendum per quemcunque sive virum , sive mulierem, oe qκο-cunque genere mortis intereant, quamois pro μ' lute corporis , pro virtutis exercitio , pro regulari,
O Ecclesiastica disciplina possint, σ debeant inulta
202쪽
non negata dimisis; quia iuxta Apost. I Cor. 6.
v. ra. Omnia mihi licent . sed non omnia eapediunt. Idemque praesentiens Cyrillus Hierosolymitanus catechesi η. n. 27. illuminandorum sic habet tyeiunamus enim etino, o carnibus abstinentes, non
ea quasi piacula abhorrentes, sed expectatione mercedis , ut dum sensibilia ultro contemnimus, viritali, intelligibilique mensa perfruamur ἔ utque nunc seminantes in lac mis , in exultatione meta mus in μculo venturo. Et septimus Ecclesiae doctor Leo Magnus de ieiunio Quadrag. serm. q. cap. q. Catholicorum abstinentiam Manichaeorum abliinentiae opponens, sic habet: Dillis quidem est abstinentia, que parco assueta victui, deiiciarum cohibet appetitum Ied va ιllorum doemati, scilicet Manichaeorum , apud quos etiam jejunando peccatur: damnant enim creaturarum naturam
in creatoris injuriam, O contaminari asserunt iis, quorum non deum , sed diabolum conditorem ese definiunt. Nos autem catholica matris sancta generatio , quos in schola veritatis Diritus Ianaus erudivit, liberἰatem .estram congrua ratione moderamini , scientes, quia bonum es etiam a licitis abstinere , cum castigatius vivendum est, ita dijcernere cibos, ut eorum Iubmoveatur usur, non
XVII. Neque a deo reprobari ieiunia dicenda Abstinen- sunt , eo quod per Isaiam placita sibi non esse 9 1 ες
quandoque declaraverit. Enim vero sacrificium illi I b
in praecepto quidem erat, deoque gratissimum reprobata iuxta illud Num. 23. v. 2. Moysi a domino dictum: dignoisin Pracipe filiis drael Er dices ad eost oblationem μ ' meam, O panes, O incensum odoris suavissimi erte per tempora sua. Et v. 3. offerri sibi praecipit deus et agnos anniculos immaculatos duos quotidie in holocaustum sempiternum . V. 6. Phim offertia mane, o alterum ad vesperam. Et F.
203쪽
H. In Kalendis autem offeretis holocaustum domDno , vitulos de armento duos, arietem unum,
agnos anniculos septem immaculatos σe. quia tamen , si ex pravo fine malisque artibus offerebatur illud oderat deus; inde a deo reprobari quandoque dicebatur L. I. v. II. 2, e offeratis ultra sacrificium frustra, incesum abominatio es mihi oee. Sicut ergo eo quod Judaei multum de extrinsecis observantiis blandiebantur, conscientiae autem munditiem, proximique dilecti nem parum curabant; inde, licet sacrificium deo gratissimum declaretur, idque, simul & festorum observantia praeciperetur; quia tamen finis praecepti dei, ac proximi dilectio est, jure merito ea deficiente, nec praeceptorum , nec sesto. rum , neque sacrificiorum observantiam sibi placere declara viti ita non absimiliter de ieiuniis dici debet . Unde postquam regius Psaltes dei misericordiam imploraverit ,& cordis munditiem
impetraverit, ps. o. v. a I. Tunc, inquit, a
ceptabis sacrificium justitiae, oblationes O hol
eausta : tunc impouent 1uper altare tuum vitulos. Propter quod Is. I.v. I 6. dicitur: Lavamini, mum
di estote , auferte malum cogitationum .estrarum . ab oeulis meis; quiescite agere perver1e , v. II. discite benefacere et quaerite judicium , subvenite oppresso, judicate pupillo , defendite viduam . v. 18. Et venite, O arguite me, dicit domiuus. Quod explicans Hieronymus, nobiscum & cum catholica Ecclesia sentiens lib. a adversus Jovinianum sic habet: ut monstraretur jejunium Ianct carieaeteris operibus , O sanctimatum jejunium curationi proficere peccatorum. Et concluditi 2 'nigitur jejunium reprobavit, deus , Zach. nempe cap. 7. sed quale vellet, ostendit: neque enim Nentris esuries accepta est, quam lites, rapinae,
O libidines destruunt . XVIII.
204쪽
XVIII. Neque ex eo damnanda ciborum abiit nentias praecipiendi potestas, easque servandi obli .gatio , quali caeremonialium jam mortuorum instauratrix existat. Ad quod plenius quam par esset, respondendum videtur. Et sane veteris legis cinremonias , & obiervantias in se consideratas non amplius obligare constat ;xinde in lirmno: Pange lingua , qui in solemnitate corporis Chrilli in universali Ecclesia crnitur, dicitur ἐν Et antiquum documentum nozo cedat ritui; & in Milis sequentia sic legitur: Vetustatem novitas; umbram fugat veritas; noctem lux eliminat. Unde Urbanus Vi II. fidei professionem sic emittendam Orientalibus praecepit: Item: Legalia veteris Testament ea Mosaicae legis caeremonias: Iacra, sacrisicia, Sacramenta , D. Pq. Iesu Christo adveniente, cessasse, O post promulgatum Evangelium sine peccato obseretari nou posse et ejusdem etiam legis veteris ciborum mundorum , O immundorum disserentiam ad caeremonialia pertinere , qua furgente Evange lio, transierunt, profiteor &c. His autem non ob ilantibus, ob speciale , & rationabile motivum quid eorum permitti posse in negabile est. Unde licuisse Ecclesiae , post Christi Resurrectionem in Apostolico collegio repraesentatae , suffocatorum,& sanguinis abstinentiam praecipere eX Aet. I S. v. zo. patet per illa verba: Ut abstineant se a . . . .
falso catis, O sanguine. Quod explicans Urbanus VIII. supra relatus in eadem fidei professione , Orientalious praecepta, subiungit: Illam etiam Apostolorum prohibitionem ab immolatis simulacrorum sanguine, O sul ocato illi tempori con- graisse, ut inter Iudaeos Gentiles dissentionis materia tolleretur, cujus Apostolicae prohibitionis causa cessante, etiam cessavit esse Ius . Quod refricans Benedictus XIV. in conii. Ex quo prim mdie I. Martii 17, 6. pro ritibus orientalibus edita,
tionis periculo , etiamsi in Veteri lege .
tua est , extiterit, in nova te, eadmitti possit , ac debeat. altiori ratiocinio discuistienduin suis stipitur.
205쪽
postquam ostenderit, eiborum delectum Iuxta veteris legis ritum observandum superstitiosum esse, ac plura in *. 6 I. adducens argumenta , dixerit t&uamvis enim Beatissmi Apostoli Aet. Is . fidei ous interdixerint , ne sanguine Φsufficato vescerentur juxta sententiam Iacobi, in conc ilio Iero1olymitano propositam in haec verba: Propter quod ego iudico non inquietari eos, qui ex gentibus convertuntur ad deum . sed scribere ad eos, ut abstir stant 1e a contaminationibus simulacrorum, ct Ior nicatione, O suffocatis, oe janguine ; Hoc tamen, subjungit idem Pontifex , constat, ideo t&nc sin citum fuisse , ut omnis dumii occasio inter judaeos, O gentiles ad Christum converjos tolleretur, qua causa jamdudum sublata, ejus quoque sectus Iublatus dici debet. Sicut igitur veteris legis praece pium , ab Apollo lis in nova lege confirmatum ejus causa cessante, ab Ecclesia sublatum est; ita& nunc rationabili ias urgente c a ulla , ab Ecclesia permitti, vel praecipi posse negandum non vi
XIX. Unde quoad primos christianos postquam
Natalis in sua biliori a saec. I. disser . Io. sublatum dixerit praeceptum abstinendi a sanguine, & susso. cato, objectionesque solverit, quibus plura assignantur monumenta, indicantia , morem abstinendi a sanguine , & suffocato per plura saecula viguisse, hujus commendabilis usus pro Ecclesiae primordiis rationem assignans, in responsione cim
ea finem sic habet: Cum sanguinis, O susso catiesus Iudaeis esset horrori, illisque inter Gentes dispersis impedime uto esse posset , ne christianam adsidem converterentur, adhuc opera pretium erat,
ut christiani ex gentilibus converse ab huj modi cibis abstinerent. At cessante ratione istius legis, ipsa desiit alligare. Et quia plura Ecclesia ilica monumenta in sequentibus saeculis inveniuntur,
206쪽
inter alia etiam sanguinem , & suffocatum prohi-hentia , ut apud ipsum relata videri poterunt, sic more solito erudite, ac discrete ibidem respondet: sequentium saeculorum decreta, Cr exempla respondeo, Ecclesiam Romanam, Graecam, Gablicanam, Germanam Iansivisse, laudatis eanonibus abstinentiam a sanguine , O justocato , non quod eam legem , veteris nempe legis abit inentias ,& observantias, adhuc vigere existimarenι; sed
quia conveniens bidebatur eam renovare ob rezerentiam Apostolorum . Sicut enim abrogatis .eteris legis ritibus, ipsos christiani, e judaeis eonversi aliquandiu observarum , ob honorem legis, qua adeo lata erat, ut honorifice deduceretur ad sepulchrum * ita plurima , ac nobilissimae Ecclesia le. gem abstinentia a Ianguine , O sustocato diu obfervarunt, quamvis ea non amplius tenerentur; eam4
que constituerrent disciplinam, qua ebrisianis σrezerentiam erga postolos, ct temperantiam singularem commendarent. Mos itaque abstinendi a sanguine, O sussocato in illis Ecclesiis tanta relisione servatus es, quia consuetudinem illam a Ma-ὶoribus acceperunt, quamvis esum sanguinis, Os ocati ab1olute illicitum esse non ceferent, nec damnarent Ecclesias , in quibus contraria vigebat consuetudo . Quin & sanguinis , & suffocatorum horrore, in suis deinde provinciis invalescente, eamdem Observantiam non quasi veteris legis ritum , sed sub alia ratione in morem inductam servari docuit . Idque non minori efficacia ex Hum
berti Cardinalis, & Silvae candidae Episcopi, subdimidium saec.XI.florentis, ratiocinatione conflat; qui ad confutandos Graecorum errores legatus a Leone IX. Contiantinopolim missus, in dialogo contra Graecorum caIumnias Romanum Constantinopolitano sic respondentem, inducit: Vos euo, scilicet Romani, seu occidentales catholici, M a quam
207쪽
libus, superstitione demptas posse aliis quid in Ec.
beamus manducare Omnia, qua nec nostrae, nec
fraterna fututi osciunt, consuetudine tandem proovinciarum, O praeceptis Majorum nodrorum hac renus detenti, devitamus comedere nonnulla, non quia mala, immunda sunt, sed quia aut nobis aliquo modo non expediunt, longo usu in naturam jam verso horrent. . . . Et pergit: ' onne nonnulla rationes quibusdam utuntur, qua alia
penitus abominantur Cur boc nisi quia una qua . que gens in suo sensu abundans, quaedam sibi assumpsit, quaedam rejecit Z Unde nos quoque absque culpis in antidoris plurima percipimus, quae ex Ierpentibus , ex aliis , qua execramur , animalibus assumpta esse non dubitamus . Iuod ergo infirmo qualiscunque medicina , hoc Ierme pereunti qualiscunque esca : Et sicut abominandus infirmux non est, artificialiter refectus ex sanguine, O cadavere aliquorum reptilium ; sic nec fame tabescens, si sanguine , O fallocato Iustentat miserabiles ar-ιus ; potens etiam ad litteram cum B. Iob dicere :&ua prius tangere nolebat anima mea, nunc prae angustia cibi mei sunt : Omnis enim creatura dei bona , O nihil rejiciendum, quod cum gratiarum actione percipitur. XX. Et licet promulgato Evangelio , caeremo ni alia veteris legis praecepta cessaverint, ac propterea Ecclesiae potestas ad ea, quae Christum venturum praefigurarent, innovanda, non eXtenda. tur, ut circumcisionis, & sacrificiorum veteris legis, aliorumque innovatio; non proinde tamen eidem Ecclesiae adempta intelligitur potestas, gra vibus concurrentibus causis , ex caeremonialibus
aliquid innovandi, quod scilicet sit ex genere eorum , ut loquitur prae laudatus Benedictus XIV. lo c. cit. q. 63. in fine, qua ad externam dijcipi, nam , ct corporis munditiem pertivebant; in quorum
208쪽
ν- elassem profecto referenda veniunt, quae de cibis mundis, ct immundis praescripta fuerant .
Id autem assumptum non minus ex occidentalis ,
quam ex orientalis Eccle1ia disciplina , et quidem
ex priorum faculorum monumentis comprobatur. Idemque sentiens praecitatus Humbertus, ingenuentetur, nullam esse Orientalem inter, & Occidentalem Ecclesiam circa abstinentiam a sanguine , & suffocato dissentionem , cum non secus apud Graecas quam apud Latinas nationes huiusmo di abstinentia impune servetur; sic enim eloquitur : Antiquam consuetudinem, seu traditionem Majorum nostrorum diligenter retinentes , nos quo. que haec abominamur ; adeo ut sanguine, vel quocunque morticinio aut aquis, leu quacunque negligentia humana praefocato apud nos aliquando Sescentibus , absque extremo periculo vitae hujus paenitentia gravis imponatur. 1empore igitur Leonis IX. a praefocatis abii inendi, observantia viguisse digno se itur; pluribus tamen ab hinc M. culis videtur ab Ecclesia latina huiusmodi conasuetudo penitus exulasse; nisi forte, ac solummodo ex naturali quodam horrore , & abominatione, vel ex antiqua particularium provincia rum consuetudine, non ad sinem servandi veterem legem , sed tanquam praeceptum Apostolicum in aliquibus provinciis custoditum dignoscatur. Unde iuxta Em in. Humberti verba supra re. lata, ex Ecclesiae Grecae usu, hujusmodi ex rationabilibus caussis retinere consuetudinem damnabile non videtur. Eam autem, superstitione dempta, Ecclesiam Graecam servare consuetudinem, ex Trullana synodo, quae quatenus quintae s& sextae synodi , relate ad Ecclesiasticam disciplinam supplementum , non anno G a. ut Baroni videtur, sed anno 688. celebrata, ut videre est
apud Natalem saec. 7. differt. 3. αγ--sexta dici
209쪽
monialibus aliquid seris vati in nova lege pos-st ulterius, discutitur.
182tur , can. 67. patet, sic dicente r Siquis ergo deinceps animalium sanguinem quo is modo comedere aggrediatur , si sit quidem clericus, deponatur , sin autem laicus, segregetur. Et Christianus Lupus in notis ad eumdem canonem asserit. Graeci etiam dudum postea in observantia istius postolica legis manserunt constantes', a sanguine scilicet, & suffocato abstinentes. XXI. His autem praetermissis, ut bene advertit Lorinus in cap. II. Act. Apost. v. ao. Si abstinent hodie Graeci a sanguine , putantes, hac se lege teneri , superstitiosi junt; quia neminem nune ligat, O eius observatio Iapit eaeremonias .eteris legis: se, vel quod naturaliter ab hujusmodi cibo abhorreant , vel bonesta alia de cau1a, reprehendi non debent. Nec immerito , ut notat Goarius in Eu.ehologio Graecorum in variantibus lectionibus, de iis, qui prohibita, & immunda comederent sic loquens : Non Mosaicae, sed Ecelesiasticae legis sudio ab immundis degustandis sibi cavent orienis tales .... proindeque a Iudaico ritu observando, dum EcclWia obseretant traditiones , longe alienosse prastant, quidquid in adversum garriat, O falso imputet Catum' ritus. Utque quoad praesens de Orientalibus advertit Benedictus XIV. in prae et t. const. Ex quo primum β. 66. soli. . . . Ar menι , quod quidem sciamus, in acceptanda unio ne eum Ecclesia Romana, hujusmodi Graecorum consuetudinem abstinendi scilicet a sanguine, &suffocato, se relinquere professi sunt. Licet enim artanes schismaticus iis persuasisset, ut a quibusdam cibis abstinerent. quos lex mosaica immun dos pronuntiaSit. excepta solum carne suilla, quam
eis a S. Gregorio Illuminatore Primo eorum nationis Patriarcha concessam fuisbe asserebat; eosdemque docuisset, confringere vasa oleo , Sinoque ple-ηa , si sorte in ca , vel aliud ammalculum hu-
210쪽
jusmodi in ea eeeidisset; nihilominus in collationibus habitis ad eonciliandam a deo optatam unis. nem Ecclesia Armena eum Romana statutum fuit, ut sequitur: Patres Armenι cum Sisensis, tum danensis concilii cum Romana Ecclesia suam eo elliantes , approbarunt Epistolam dogmatteam Gre. gorii Armeni Patriarchae ad Regem Hstonem, tibi hebraica illa ciborum discretio his verbis refellebaturr cibos autem immundos, pracipue qui
ad pauperum manus Obiter Ueniunt, omnes, ut in-qunt Paulus , in nomine dei purificatos haberi jubemvs , quos oe orationibus benedici docuit dominuI P terses , nimirum Ghel ensis , qui sim, liter Armenia doctor, O Patriarcha fuerat. Sua omnia, pergit Benedictus , videri possunt apud Ga lanum tom. a. de eonciliatione Ecclesia Armena cum Romana. Idemque Benedictus expendere volens , num aliqui ritus veteris legis possint in nova lege servari, pluribus erudite prolatis, in *.7 . praefatae const. mentem suam lic explicate Derum quum alii sapienter animadverterint , posse utique in nota lege servari aliquem ex caremonialibus ritibus antiqua legis, dummodo id non sat tanquam in Qim ipsius legis antiqua, qua evacuata est; sed morem gerendo, aut legitima consuetudini, aut novo praecepto ab eo edito , eui legislativa simul, O coercitiva potestas competere dignoscantur es c. XXII. Delectus ergo ciborum catholicos iu dat gare non facit; non enim quti mali reputantur cibi, neque ex alia superstitione; sed ob virtutis exercitium a quibusdam abstinese praecipimur. . Unde Bernardus sermu66. in Canti har Hinc quoque haererieos se praebentes non sunt, quia abstinent, sed quia haeretice abstinent; vel cum Judaeis stili,cet eorum ritum suscitantes, vel cum Manichaeis, eorumque sectatoribus malos esse cibos secundum eorum naturam sentientes. Ed subdit: Nam Oego Quo sensa