Opus theologicum dogmaticomorale de regulis, ac principiis inquirendae veritatis ad moralium quaestionum resolutiones, quae obligationes, vel exemptiones respiciunt, ordinatis in duos tomos, seu partes distributum, locurum, et materiarum indicibus lo

발행: 1787년

분량: 621페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

471쪽

impossibilia, ab huiusmodi ieiunio, quod tamquam

necessarium medium ad supernaturalem vitam consequendam, a natura dictaretur , secundum Iepropriam personam eximere poterunt. In praeo dictorum igitur concursu, cum tali ieiunio servatuimpossibili praedictorum potius, quam ieiunii

omissionem in sensu exposito eligere debemus. IV. Non casu autem dictum elli fecundam se. Igς R Concurrente enim ad sinem supernaturalis boni auznia comervandi, vel acquirendi ex naturali iure ieiunio , cum naturali animae, corporisve malo vitando , servatu impossibili , naturalis animae, corporisve vitandi mali necessitas ab huiusmodi Iesunto posset exemptionem inducere, si , non quatenus naturalia animae, corporisve mala vitanda, supernaturalis vitae consequendae bono praeterri debeant, sed quatenus gravi animae , . corporisve mali periculo, per jejunium, etsi ad

supernaturalem vit m consequendam , a naturali Iure ordinatum, coDcurrente , tunc positivum

praeceptum , supernaturalς scilicet bonum prosequendi cum naturali animae, corporisve peri- culo non constringeret; nisi forte ex illius supernaturalis boni prosequendi, sive acquirendi, per ieiunium a natura intenti privatione, seu omissione , aeternae vit sequeretur amissio; quae quatenus non nisi per malum divini honoris lae- svum contingeret, eadem tunc esset ac in superiori positione solutio . Cumque supernaturalis boni prosecutio naturali animae corporisve bono, externisque hominis bonis praeferri debeat; inde in coacursu supernaturalis boni prosequendi, ad quod conservandum, tanquam medium a naturali jure dicti retur jejunium , cum naturali animae, corporisve bono, externisque hominis bonis confervandis, vel acquirendis servatu impossibili,

472쪽

horum potius amissio, quam a ieiunio in sensu

exposito exoriretur exemptio.

Idem ex V. Ad prie dictorum autem confirmationem , Angςliς0 etsi sub diversa ratione , in sua a a. q. I 7, art. tui argua I. ad a. sic procedit Angelicus: Medium virtumentum tis non accipitur secundum quantitatem , sed secundum rationem re tam . . . . ratio autem judicat, quod propter aliquam specialem causam aliquis Domo minus sumat de cibo , quam sibi compereret Iecundum natum communem , sicut propter ιnfirmi. talem vitandam , aut ad aliqua opera corporalia expeditius agenda . Et multo magis ratio redita hoc ordinat ad Uiritualia mala vitanda , O bona prosequenda; Et immediate sic prosequitur: P on tamen ratio re Ia tanιum de cibo subtrahit, ut natura conservari non possit. Dictante igitur naturali jure jejunium, aliudve opuS, tamquam medium ad supernaturale donum conservandum, vel acquirenuum , quo sensu possit, vel non, ab hujusmoat jejunio , cum alus bonis, vel malis , respective conservandis, vel acquirendis, aut vitandis, servatu impossibili, exemptio consur-

Dictante naturali ju

re ieiunium

cum ma

Ium in seipso impe-

aiendum , vel repellendum, an

ab hoc jejunio possit

exemptio consurgere, discutitur, ac resolvi

tur a

gere, ex dictis innotescit. VI. Positio II l. dictante naturali jure ieiunium, aliudve opus, ad naturale animae , corporisve ma lumi impediendum , vel repellendum; si huiuim di sejunii omisIio medium existeret, ad malum divini honoris laesivum impediendum , vel repellendum, tunc ab hujul modi jejunio, ut P

utione I. dilcussimus , ex praedictis moliris Oriretur exemptio . Unde potentiarum potius hebetudinem , aliamque quam liuet corporis infir mitatem , per tale seiunium caeteroquin vitandam

tuli inere ac pati potius debemus,quam jejunantes, mili divini honoris laesivi subire discrimen; si scilicet concursus jejunii cum malo divini honoris laesi vo vitando, servatu impossibilis exi

473쪽

VII. Quod si eum huiusmodi ieiunio, aliove Idem pro

pere, ex naturali iure procedente, non divi- sequitur ar-nus honor, sed supernaturale bonum, virtutum SR ςmum nempe actus, servatu impossibiles existerent; &tunc, quia imperati virtutum actus non adeo urgent, ut physicum animae , corporisve malum, ne ab illis exercendis impediamur, sustinere debeamus ; inde in concursu virtutum actus eXercendi , cum tali jejunio, ad physicum animae, corporisve malum impediendum, a naturali jure ordinato, serva tu impossibili, ab hujusmodi jejunio, aliove Opere exemptio non consurgeret; ac proinde virtutum actus potius in praedicta hypothesi, quam ieiunium omittere teneremur; quam non jejunantes, mentis hebetudinem , vel aliam corporis infirmitatem incurrere. Non absimiliter in concursu praedicti jejunii, in sensu

positionis , ad naturale animae, corporisve malum Impediendum , vel repellendum ex naturali jure procedentis, cum naturali animae, corporisve bono conservando, vel acquirendo serva tu impossibili, ab hujusmodi jejunio exemptio non consurgeret. Cum enim negativa sub eadem ratione magis urgeant, quam positiva praecepta ; hebetudinis autem malum , aliamve corporis infirmitatem vitare ad negativa praecepta sub eadem ratione

physica spectet; inde in concursu physici mali vitandi, ac physici boni prosequendi , servatuimpossibili, physicum malum potius vitare, quam Phyil cum bonum prosequi tenemur; & sic in sensu posito, ab illo jejunio, ad physicum malum

vitandum , ex naturali jure procedente, non con surgeret exemptio. VIII. Et multo minus ad externa corporis bona P 'prosequenda, sue conservanda, vel acquirenda gumeatum eXemptio consurgeret. Cum enim generalis re

sula sit , ad impediendum majus malum ,

474쪽

minus malum eligere. Externa autem hominis bona amittere , sive eorum acquisitionem impedire longe minus malum sit, quam naturale animae, corporisve malum incurrere vel eius periculo se exponere; inde in externorum bonorum, sive conservandorum, sive acquirendorum concursu, cum jejunio, ad naturale animae, corporisve malum vitandum , sive impediendum , a naturali iure ordinato, servatu impossibili , externorum bonorum omissionem eligere potius debemus , quam , non servato ieiunio , naturale animae , corporisve malum sustinere. Ad externa igitur bona conservanda &c. in sensu exposito, ieiunii exemptio non consurgeret.

Ad physi. IX. Positio IV. dictante naturali iure ieiunium, hum se; - si physicum animae, corporisve bonum proseis zo eonsei quendum, Vel acquirendum; primae classis motiva, vandum, ne scilicet divinus honor, cum tali jejunio servata vel acqui- impossibilis, laedatur, ad hujusmodi jejunii exem-turali uio ptionem iΠducendam omnino sussicerent. Unde ieiunium si hujusmodi jejunium , ad animae, corporisve bo dict- , n num prosequendum ordinatum , malum divini modi eiu honoris laesivum traheret, ab hujusmodi jejunionio contur- exemptio consurgeret. Quod si non traheret; gere Polut & tunc exercendae virtutis, sive fructuum spi- diciti iiiii ' ritus , vel misericordiae operum motiva, cumae resolvi- jejunio servatu impossibilium , ad hujusmodi ietur. junii exemptionem inducendam secundum se non suffcerent; non quatenus virtutis actus, seu spiritus fructus, vel misericordiae actus altioris ordinis

non sint, quam naturale animae , corporisve bonum; sed quatenus naturale animae, corporisve bonum prosequi, maximam habet assinitatem cum physico animae, corporisve malo vitando; Idem ferme est naturale bonum prosequi, quam phy si cum malum vitare ; physicum autem malum Vitare ut plurimum praetertur supernaturalium

475쪽

virtutum actibus imperatis, quae utpote positiva Praecepta non Obligant semper, & ad semper,sicut semper, & ad semper obligat negativum praeceptum vitandi mortem, mutilationem, infirmitatem aliudve naturale malum. Non casu autem dictum est, Secuudum se; si enim virtutum actus seu sp iri tus fructus, vel misericordiae opera exercendi motiva adeo urgerent, ut illorum operum omissio, malum divini honoris laesivum traheret; tunc in eorum concursu, cum praedicto ieiunio

servatu impossibili, ab huiusmodi ieiunio, etsi

ad naturale bonum ordinato, secus vero ab illis virtutum actibus exemptio consurgeret. X. Et quoniam major sub eadem ratione vitandi malum obligatio eli, quam eiusdem rationis bonum prosequendi; inde si ad naturale animae corporisve bonum, sub aliqua ratione prosequendum , per tale iejunium obtinendum , naturale animae, corporisve malum non impediretur . vel non repelleretur; & tunc in concursu ieiunii ad naturale animae, corporisve bonum conservandum Vel acquirendum, ac physici animae corporisve

mali vitandi, serva tu impossibili, ab illo jejunio

exemptio consurgeret: Quod sane nedum in physicis animae, corporisve bonis, verum & quoad imperatos virtutum actus valere dignoscitur, quin rum exercitium ad bonum naturale , vel morale prosequendum omittere potius debemus, quam physici animae corporisve mali subire discrimen . Huc facit, quod dicit Angelicus 12. q. IAT.art. I. ad 2. Non tamen ratio recta tantum de cibo sis, trahit, ut natura conservari non possit. Et Lam-hertinus Init. II. n. IS. Orientalium opinionem sequendam negat, dicens: Orientalium Ecclesiae

institutis minime subscribimus, qua motis per Euadragesimam carnes interdixit, licet in extremo Qua dijcrimine vertarentur. Unde si jejunii illius F f omis

Idem prose

quitur argumentum

476쪽

Omissio ad naturale animae , eorporisve malum vitandum, necessaria iudicetur, non amplius ieiunium illud, sed potius ejus omissio a natura dictati intelligitur. Idem prose- XI. Et quia externorum bonorum prosecutio,ilumentum. seu acquisitio in serioris ordinis ell, quam naturale. animae, corporisve bonum prosequi, vel acquirere; inde externa hominis bona conservandi, seu acquirendi motiva , cum illo jejunio , ad naturale animae corporisve bonum prosequendum , vel acquirendum, servatu impossibilia ; ab hujusmodi ieiunio exemptionem secundum se non inducerent. Unde in concursu externorum bonorum,

cum praedicto ieiunio, serva tu impossibili, illorum

potius, quam jejunii omissionem eligere debemus. Nisi forte externorum bonorum amissio aliud traheret; & tunc iuxta id, quod faciendum, omittendum , postponendum , vel praeserendum sit,so, lutionis varietas aptari debebit. Dictante XII. Positio V. dictante naturali iure ieiunium, releuiuium 'ς tςrΠλ hominis bona conservanda, vel acquio ad eaeterna redda; si cum ieiunio malum divini honoris lae-Lominis sivum immineret, secus vero non ieiunando; tum hullismodi ieiunio exemptio consurgeret. Quod Virid, ' .d si , servato ieiunio, supernaturalis boni privatio, aequirenda. seu amissio sequeretur; & tunc, si ex supernatura- u 3 x li lis boni amissione malum divini honoris laesivum siligere pos. oriretur,aO hujusmodi Jejunio exemptio, ut supra, sit mem- consurgeret: Quod si ex supernaturalis boni pri-Pxio , dis vatione , malum divini honoris laesivum non oritis.1 liui ' retur, & tunc si externa hominis bona conser- vandi, vel acquirendi studium: personae conditio. ni , vel dignitati congrueret, utique ab hujusmodi jejunio, ad externa hominis bona conservanda, vel acquirenda, personae, gradui, & conditioni congruentia, ex naturali jure ordinato, cum sum

Pernaturali bono, cuius privatio malum divini

477쪽

tio, ut passim declaravimus. XIII. Quod si hujusmodi servato ieiunio, au Upm P

eSterna hominis bon conservanda, vel aequirendi seq*jςRI Ry Ordid LO , naturale an iniae, corporisve malum οφ R 'immineret; tunc ad naturale animae, corporisve malum impediendum , vel repellendum , quod huiusmodi servato ieiunio, naturale anim comporisve bonum impediretur; si hujus naturalis boni privatio naturale animae, corporisve malum traberet; tunc ut supra, ab hujusmodi ieiunio exemptio consurgeret; quod si non traheret, sed in xyYΠ-r tione pbysica peris ictionem excluderet, & tunc in concursu praedicti seiunii ad externa hominis bona conservanda, vel acquirenda ordinati, quae personae conditioni, & pradui convenirent, ac majoris naturalis perfectionis conservandae, vel acquirendae, servatu impossi-dili, ab hujusmodi ieiunio exemptio non consurgeret .

XIV. Et quia inter externa hominis bona ordo Idem Pro- ac praelago designatur; inde, dictante naturali iure π1unium , aliud ve opus, ad famam conser. gum Vandam , vel acquirendam ; cum fama diὐitiis Muu . praeferri debeat et inde io concursu jejunii , ad

- δολι M,UMM H, vel repellendum, quod

cum tali ieiunio impediri, vel repelli non posset,

478쪽

conservandam , vel acquirendam famam ordinati, ac divitias amittendi , servatu impossibili ad divitiarum iacturam impediendam, ab huiusmodi ieiunio non oriretur exemptio . Ac pro generali regula videtur dicendum i Si illud , ad quod impediendum, vel repellendum, sive conservandum, vel acquirendum , malum , sive bonum respective, jejunium, aliud ve opus natura dictaret, quid majus, sive altioris ordinis esset, vel traheret; tunc ad minus malum impediendum, vel repellendum, sive ad minus bonum conservandum , vel acquirendum , cum huiusmodi i ejunio, aliove opere servatu impossibile , nou oriretur exemptio. Quae autem majora, vel minora sint, quaeque praelationem respectu alterius exigant , ex dictis dignosci poterunt. An ex prae- XV. Quid autem dicendum si in favorem al-diqi i R l- terius impossibilis reddatur jejunii, sive alicuju jen eiuρ conditionis, ex naturali iure procedentis obse gere possit vantia , id sane ex generalibus regulis, in cha - ς pti , ritatis ratione fundatis, hauriri debet. Brevita ae 'gener, , autem gratia solum dicimus i cum sui ipsius lis regula dilectio sit regula diligendi proximum; inde sidςsgΠ xur. jejunium, vel aliqua ejus conditio, ex saturali iure procedens , sit necessarium medium , ad malum a seipso avertendum, vel impediendum, vel ad necessarium bonum in se ipso prosequendum, conservandum , vel acquirendum; ab hujusmodi jejunio , vel aliqua ejus conditione cum pari, vel majori in seipso , quam in proximo, exorto, vel orituro detrimento, in illo uno in

alterius favorem exemptio non consurgeret.

Exempli. XVI. Apposite autem notandum est , quod , ia S iu ε' licet naturale ius secundum se, & in sua recti-

nunquam tu dine consideratum , nullo modo inclinet, ac

sensis'ὸ, V quod vel impossibile sit, vel illicitum; dictum sit . quia i men id ipsum ut plurimum ignoratur, &

declaratur . a

479쪽

a naturali iure proeedere videtur, quod a natura non dictatur; inde illius, quod a naturali jure dictari videtur, si ex generalibus regulis imponsibile, vel illicitum dignoscatur, quasi ex naturali iure exemptionem oriri intelligimus; secus Vero quasi revera, ac secundum se ex naturali iure oriatur exemptio.

Iejuniorum , ex divino jure procedentium, sub qua ratione contingere vel non contingere possit exemptio, per quinque positiones discutitur, ac resolvitur. XVII. In hoe I. id unum explicandum suscipimus, an scilicet, quando, & quomodo ad te ras rapho iunium , aliudve opus ex divino iure, sive di- diguri s Vina lege, vel divino praecepto, sive voto, vel Pu intel- iuramento simplici, vel solemnis privatos Vel peritat. publico respective , vel religiosa professione ad. strictus, exemptionis autem motivis , ad mala. vel bona respective impedienda, vel prosequenda, cum praedicto jejunio, aliove opere concurrentibus , servatu impossibilibus, ab huiusmodi ieiunio, aliove opere eximi possit pXVIII. Positio I. dictante divina lege, vel di. Iimn vino praecepto ieiunium , aliudve opus, si forte i s l. L. II1ujusmodi ieiunium , aliudve opus servanti, mali an ad ma- divini honoris laesivi periculum immineret; tune, tum divini . ad tale periculum evitandum , quod ieiuna d. , sivum in se aliudve opus servans, vitare non posset, ut po- itiis impe nimus, ab huiusmodi ieiunio, aliove opere , ex olendum . divina lege, vel divino praecepto procede die ,-- exemptio consurgeret. In duorum namque con- hujusmodi cursu ejusdem iuris praeceptorum , servatu simul jejunio orbio possibilium , illud praeferri debet, quod cer- Pψα

480쪽

exemptio, tius & universalius eum sit , magis urgere dis aere es i. gnostitur . Certius autem, & universalius est tui. ejusdem iuris negativa praecepta servare , quam politiva. Jejunii autem, aliusque operis lex , se a praeceptum ad jus positivum pertinet; malum autem divini honoris laesivum vitare ejusdem iuris negativum praeceptum est; inde hoc prae illo universalius, ac certius existens, magis urgere dignoscitur. In concursu igitur ieiuni i,aliusve operis servandi, eum vitando malo divini honoris laesi vo, serva tu impossibili, malum divini honoris laesivi vitare potius urgere, quam ieiunium, aliudve opus servare dicendum est . Unde in sensa exposito ab hujusmodi jejunio, aliove opere servando exemptio consurgeret . Idem relate XIX. Non absi in iliter : Ex voto, vel iurament

Im-nii jejudium , aliudve opus adstrictus, si forte

prosequitur jejunans, aliudve opus servans, malum divini argumen- honoris laesivum incurreret; non ieiunans. autem, aliudve opus non servans, periculum illud impedire , seu avertere posset; tunc ab hujusmodi te. iunio, aliove opere, ex vota, vel iuramento pro cedente , cum illo vitando malo serva tu impos sibili, exemptio consurgeret. Cum enim voti materia cum mali periculo divini honoris laesivi , adeo non acceptetur; inde, hac facta positione, obligare non posset; Cumque iuramentum , in i quitatis vinculum non sit; inde cum mali periculo divini honoris laesivi incurrendi , obligare nec poterit; tunc enim ex iudicii, ac justitiae desecta a juramenti ratione deficeret.

Idem pro- XX. Cumque voti, ac iuramenti solemnitas, sequitur Rr' vel publicitas respective iuris humani sit, propter M' *R R ' quod , praeter extrinseca quaedam, pari. I. cap n. 22. & 23. 29. ad 3 . & cap. a. n. M. &4

q. & F . discussa, non poterit secundum se plus obligare quam votum, vel juramentum in sua

rastum

SEARCH

MENU NAVIGATION