장음표시 사용
71쪽
actum vovens , idemque sub iisdem omnino elrcumii antiis servaturum iurans, voto per iuramentum de eadem re ac circumstantiis confirmato , ad
ab Itinentiam . ieiuniive formam , live alium vita tutis actum ex motivo religionis ne dum suo ratione voti, verum & ratione iuramenti jure divino tenebitur. Quod si votum cum iuramento servatu possibile non sit , tunc in concursu servatuimpossibili voti observatio praeferri debet, nisi sorte iuramenti obligatio proceii erit. Unde jurans
perpetuam peregrinationem, poti modums: vitem voveat religionem ingredi , etsi secundum se magis teneretur religionem ingredi cum periculo non 'j servandi iuramentum , quam servῖre iuramentum eum voti transgressione; quia tamen iuramentum voto praecessit, magis ad servandum juramentum , quam votum tenercturnisi forte quatenus iura. . . mentum majus bonum impediret, ad subsequens votum potius , quam ad praecedens j aramentum
obligatio consurgeret. Et quoad nostrum institutum et Jurans abit inentiam , vel jejunium , & vovens visitationem Basilicae longioris distanti ze eo dem die jejunii peragendam , cum abii inentia , vel ieiunio serva tu impossibilem, licet iecundum se ad Basilicae visitationem potius, quam ad juratam abstinentiam, vel je unium teneretur; quia tamen iuramentum praecessit; inde in sensu posito, magis ad iuratam abstinentiam, vel ieiuni um, qua in ad votam visitationem obligatio consurgeret, si utrumque scilicet servari non possit . ,
Hudibit : XXXIII. Quod si in concursu vota, ae jurata
intur. materia mala per accidens eis ceretur, vel sit, sic vovens , ac iurans , nec sub ratione voti, neque sub ratione , iuramenti ad observationem teneretur . Unde in concursu voti ae iuramenti sub eadem ratione ad neutrum obligatio consurgit, si in
eo servando quid malum contingeret. Qui igi-
72쪽
ramento firmaret; in eo autem servanda vitae periculum subiret, vel alteri iniuriosum quid causaret, vel scandalum ingereret , vel majorem de gloriam, maiusve bonum impediret, vel aliud
quovis modo per accidens malum oriretur, ad
hujusmodi ab Ilinentiam, ieiuniive formam non
teneretur, sed per accidens solutus exilieret.' Quod si in concursu anterioris voti, ac pollerioris iuramenti sub diversa ratione, licet servatu possi bile esset votum , non servato tamen iuramento, malum quid contingeret, tunc per accidens adiuramentum potius, licet polierius, quam ad vo tum obligatio eonsurgit. Unde siqu's peregrinationem vovens, ieiunium iuraret; si non jejunan do vitae periculum subiret, vel scandalum oriretur , vel alteri iniuriosus esset, vel contra dei gloriam , vel maioris boni impedimentum exurgeret; tunc ad iuramentum magis , quam ad votum etsi anterius, ad jejunium nempe potius, quam ad Votam peregrinationem obligatio consurgeret , si utrumque scilicet servari non posset . XXXIV. Unum autem in illorum gratiam dis Praejudi-cutere, ac resolvere placet, mordicus , & gratis Hum, quasi
sustinere volent vim i iunium iure divi zo p cipi. piaeee: te. illis namque innixi J ,elis verbis, Judaeos ad pae Iunium, vel
nitentiam ex peculiari uiuino praecepto ad hodi abstinentia
tantiS cap. a. v. I a. Nunc ergo dicit domin s : cοη' reis 'avertimini ad me in toto corde vestro in jejunio , oe vina intelli- in ste tu, est in planctu; ieiunium ex divino iure gentia aptis
procedere autumant. Quam longe autem a vero aberrent, ex eo innotescit, quod per praedicta Verba non universalis, ac perpetua ieiunii lex , sed
peculiare pro illis circumllantiis illi populo prae. ceptum intelligitur. Iuxta dialecticas autem re gulas , licet in generali praecepto omnes includi necesse sit, in peculiari tamen praecepto, pecu'
73쪽
praesertim circumstantiis circumscripto, Omnes in eludi falsum omnino est. Per praedicta autem Ioelis verba non generalis, ac perpetua jeiunii lex, sed particularis ad illum populum omdinata , ac pro illis tantum , ac similibus circumstantiis data intelligi debet. Non ergo poterit ex hujusmodi verbis ieiunii lex ad omnes extendi . Prietereo, quod non sine verisimilitudine sustineri poterit, id non tamquam speciale illi populo di. vinum praeceptum , sed tamquam medium ad Judaeorum conversionem, a deo praeceptam abstinentiam, a Joele fuisse declaratum . Huic autem explicationi consonat Franciscus Toletus, in edit.
Rom. an. 16o . in comment. secundum Lucam in cap. annotatione TO. dicens et Tertio advertendum ess in hujus jejuniι declarationem , Olim in veteri lege frequenrissimum fuisse usum jejunii, ut constat ex tota scriptura , lege, O prophetis , O historiis; nullum tamen tempus jejunii indictum fuita lege et nec tale praeceptum in ea fuit, sed jejunia
aut 1ponte in poenitentiam peccatorum, aut in carnis mortificationem , aut ad iram dei placandam Uumebantur aut aliquando ab ipsis Majoribus Dιdaorum injungebantur, maxime temporibus augustia , O tribulationis, O aliis de ea is . Et immediate
subjungiti Sie jejunabanι discipuli pharisaorum .
Caeterum, quantum ad praesens attinet inllitutum , lassiciat nobis ieiuniorum fontes assignasse , Votum scilicet, vel juramentum, simplex, Vel solemne, seu publicum , vel religiosam professionem , ex quibus ab itinentiarum , vel jejuniorum
obligatio iure divino consurgere possit. Quod si deus abstinentiam, vel jejunium praeciperet, etiam sub divino iure abstinentiarum, ieiuniorumque Obligationem sic consurgere quis negabit Et l icet iejunia, a legitima potestate indicta, etiam divinae legis rationem implieite contineant, subitantiali
74쪽
ter tamen , leonsiderato Ieiunandi praecepto, abis stinentiae, ac ieiunia humani tu is dici debent praeis sertim in nova lege . Neque si torte in veteri lege ex divino jure aliqua it iunia mulcta fuerint, in nova lege conitringunt, nui ab Ecclesia praeeipiantur; quae tamen non amplius sub ratione divini iuris , sed sub ratione humani iuris quoad subItantiam ab Ecclesia intelliguntur indicta.
De Abstinentiarum, jejuniorumque nee tate, ex humano jure procedente . XXXV. Probata iam in superioribus paragra- Ηumani ju- phis abstinentiarum , jejuniorumque necessitate , --u natis ex naturali, divinove iure procedente, in hoc 3. g. eorumdem necessitatem, ex humano iure pro ae ieiune venientem probandam assumimus. Et quia ex hu. sub P- mano iure procedunt universalis Ecclesiae manda. y ta, vel Pontificum sanctiones, sicut & Episcoporum , vel particularis Ecclesiae statuta, nee non de consessariorum praecepto, vel, si vis, etiam di. rectorum consilia; idcirco hic abiit nenti arum, ac ieiuniorum necessitatem , ex universalis Ecelesiae vel Pontificis, aut Episcoporum Sce. mandatis provenientem proponimus. Et certe in nova lege ieiunium, vel abstinentias in praecepto esse ceditissimum apud omnes reputatur, de est. Unde Joannes a Turrecremata in edita veneta an. I 78.
probare volens, ieiunium sub praecepto eiIe, de consecta diae s. Verb. Iejunia sie habeti Maioris perfectionis est lex nova, quam vetus magis a earnalibus abstrahens, Ied in lege veteri erat jejunium in pracepto. Unde de expiationis solemnit te decima cie mensis septimi,-licet Tirsi, nostro septembri respondentis, gelebrandas Leri 23. U.
75쪽
29. dicitur: Omnis anima , qua a picta non fuerit die hae, peribit de populis suis. Ex quo infert:
Ergo multo fortius in lege nova; ac de ejusdem novae legis ieiuniis loquens praecit. auctor ibidem sic habet: Haec jejunia, scilicet, ut praemittit, vigiliarum, quatuor temporum , antipaschalium , &c. Christus eo tempore, quo cum suis discipulis conversatus es, non indixit eis, nec ipsi jejunia observabant, Christi praesentia roborati, O ejus spon.
salitium celebrantes . . . . quamvis autem non tu
dixerit suis jejunia eo tempore, non tamen prohibuit; licet eorum vita non indigeret iis jejuniis, qui cum Magistro pauperes erant, O Iape inopia, cibi ita laborabant, ut 1picas aliquando manducare cogerentur prae sanne is Eeelesiae je. XXXVI. Caeterum Ecclesita ieiunia servandi ne-.juni A ser- cessitas ex Alexandro VII. clarissime patet, qui die sitas eonfit. δω - seria F. inter alias, prop. a 3. matur. damnavit, sic dicente mi Frangens jejunium Ecclesiae , ad quod tenetur , non peccat mortalιter , nisi ex contemptu, .el inobedientia hoc faciat; puta , quia non vult se subjicere praecepto; quod certe contra Ecclesiae sensum est, universalemque traditionem , Ecclesiae jejunia in conscientia obligare sentientem. Et quia, ut ex Apost. ratiocinatur Angelicus I a. q. 96. art. q. ad a. super illud Rom. I 3. v. I . Non est enim potestas nisi adeo,
quae autem sunt, a deo ordinata sunt. V. a. Itaque
qui resinit potestati, dei ordinationi resistit, dicens:
Secundum hoc esscitur reus quantum ad conscientiam ; inde est , quod nedum ex universalis Ecclesiae lege, verum & ex Pontificis mandato ablii nentiarum, jejuniorumque necessitas oriri solet. Quin immo, quia Episcopi ecclesiasticae, ac publicae potestatis Principes in domo dei sunt; inde quoad abstinentiarum etiam , jejuniorumque mansdata in suis respective dioecesibus obedientiae ne
76쪽
eessitas emergit, dicente Apost. a. Therat. g. v. I . Iuod siquis non obedit verbo nostro per epi liolam , hune notate, O ne commisceamini cum illo,
ut confundatur. Sicuti autem Apollo ius praecepta dare potuit, ut patet per illud I. Cor. II. U. 2. Laudo autem vos, fratres , quod per omnia mei memores estis: O sicul tradidi vobis, praecepta mea
tenetis ; ita & Episeopos , qui Apostolis legitime successerunt, in sui gregis aedificationem praecepta dare posse nemo Theologorum negat: quod multo magis in synodo teneri debet, in qua plena illius particularis Ecclesiae potestas in Episcopo repra sentari solet. Sive igitur ex synodi particularis lege, sive ex speciali Episcopi mandato abstinentiae, ejuniive forma suis subditis imponeretur, ad eam
servandam humano iure necessitas emergeret. 'XXXVII. Ex confessarii insuper legitima potis Ex consessae state abstinentiarum , ieiuniorumve necessitatem oriri ex Eccleuae lanci lonIbus innot eicit. Inde ex tum , jeju- Innocentio III. de Paenit. & Remiss. cap. omnis niorumve
utriusque quoad sacramentalem pse silentiam sica. h. ruilegitur et Et injunctam sibi poenitentiam propriis δ''
viribus studeat adimplere . Per hoc autem , quod dicat: studeat adimplere, adimplendi necessitatem non excludit, ut clarius quoad praesens institutum explicat Tridentina Synodus sess. Iq. cap. 8. de poenitentia , dicens : Debent ergo Sacerdotes domini, quantum 1piritus , O prudentia suggesserit, pro qualitate criminum poenitentium facultate Ialutares, O convenientes satisfactiones injungere: ne si forte peccatis conniveant, iu-dulgentius cum poenitentibus agant, levi a quadam opera pro gravi mis detielis injungendo , alienorum peccatorum participes ejiciantur: per hoc enim quod injungere dicat, praeceptum imponere poenitentibus satis constat, ut ex Catechismo Rom. ex decreto concilii Trid. ad Parochos Pii Vi. pri-
77쪽
Abstinen. tiarum, ieiuniorumve Necessitas sub ratione
i is poenitentiae iterum comprobatur.
Omum, Clementis vero XIII. iussu deinde edito in
Romana editione II 6 i. eruitur; de paealtentiae latimque sacramento agens, prope noem sic habet tSed ex omni satisfactionum genere ino me cocve nit, psuitentibus pr esere, ut eertis aliquot, in definitii diebus oraιiooi vaceat; ac pro omnibus.
O pr erιim pro iis, qui ex hac vita in domino decesserunt, preces deo faciant; & poli aliqua subiungit: auod si interdum etiam ab publicam ob eosionem , publica p*nitentia praucribenda fuerit,
quamvis eam psui teas refugiaι, ac deprecetur, non eriι facιle audii adus: verum persuadere ei
zortebit, ut qua tum sibi, tam aliis salutaria
tura sunt, ιι benti, oe alacri animo excipiat . Perly autem, poenitentibus praecipere, obediendi neces litas in poemtente arguitur. Si ergo confessarius in peccatorum vindictata ab itinentiam, ieiunii ve formam itiiungit, eam in peccatorum vindi ELim adimplendi, necessitas in poenitente consurgit. XXXVIII. Qua autem tedieritate audent aliqui dicere posse poenitentem iniunctam sibi poenitentiam recusare, & in purgatorio sibi diluendam, poenam omnem temporalem reservare, ipsi videant. Et sane si poenitentia, e. g., si abalnentia, vel jejunium , a conieliario iniunctum , tamquam ne dium ad vitanda peccata injungatur, illud recusanS paenitens , suum ad peccatum affectum omnino proderet; & nec veri doloris , nec veri propositi non peccandi de caetero ostendere it Quod ii non in medelam, sed in meram peccatorum satisfactionem iniungeret, neque ex hoc posset poenitens illud recusare; praeterquam quod enim vel ri doloris signa dubia redderet, venialiter saltem ex alio capite Omnino peccaret; cum enim ex Trid. Synodo debeat confessarius poenitentiam iniungere , quod ex Catechismo Romano praeceptum declaratur; injungendi autem,ac praecipiendi
78쪽
potestas in e sessario per legitimam relationem
Obediendi necessitatem in poeni me arguat; inde est, quod poenitentiam recusans, per inobedientia in contra legitimam potestatem , si non mortali, veniali saltem peccato 'adstringeretur. Unde si consessarius duodecim e. g. abllinentiarum, vel ieiuniorum dies per singulos annos imponat, tem-sus non determinans , nisi unum per Ingulos men. ses, debet paenitens semel in mente, vel primo elapso mense, bis in secundo , mense, eoque elapso, &nec impleto poenitentiali opere , ter in tertio menisse,&c.;si autem ultimus anni mensis advenerit, abs-etinentiis sive ieiuni is nondum persolutis, in ulti. mo illius anni mense per duodecim dies abstinere, vel ieiunare ex confessarii princepto teneretur: ita ut si non remanserint, nisi illius u timi mensis duodecim dies, in singulis ex his duodecim ex vis meepti consessarii abstinere , vel ieiunare iuxta confessarii mentem constrmgeretur,nisi aliter confessarius declaraverit; quod s confessarius abstinentiae, sive iejunii diem determinaret, non quidem ad finiendam obligationem , ut confessarii
mens in hujusmodi intelligi debet; & tunc illa
eadem die abstinentiam , vel jejunium servare teneretur, paenitens in qua servandum, fuerit a confissario limpositum ; eaque die elapsa, & non im-Pleta poenitentia , in sua substantia , possibili ae ervanda permanente, alia die inj unctam sibi poenitentiam implere tenebitur. XXXl . Nec de facili poterit paenitens iniunctae Pinnatentiae
paenitentiae onus excutere aliique faciendam com deessi mittere, cum Innocentius III. cap. omnis Miriusque las sub aliis
de Poenit. & Remiis. dicat: Et injunctam sibi poe- rationibus nitentiam propriis tribus stadeat adimplere. Unde VP Rh 'Alexander VII. inter alias, propositionem IS. damnavit, dicentem: Poenitempropria auctoritate
substituere Mi alium potest, qui loco ipsius p A
79쪽
tentiam adimpleat. Neque in hoc valet regulae 8. juris in o. dicens : Potest quis per alium, quod potest facere per se ipsum, ut enim videri potest
huius regulae expositio, nullo modo haec valet, ubi actio personae industriam exigat, ut esset in casu nostro, quo poenitenti imponeret confessarius abstinentiam, vel ieiunii formam, aut eleemosyniim; per hoc enim, quod poenitens, faciendam eleemosynam alteri suaderet, nec de proprio aliorum miseriam sublevaret, crumenae detrimentum non sentiens, eius affectum a se non abdicaret, quod certe confessarii mens intenderet; ac similiter
abllinentiam , vel ieiunii formam alii faciendam
committens, proprias passiones non mortificaret, 3c concupiscentiam non refraenaret et quod certe nedum menti confessarii, verum & sacramentalis satisfactionis naturae opponitur. Satisfictio namque pars integralis sacramenti poenitentiae aΤridentino asseritur, seis. I . cap. 8. dicente et Iuni
autem quasi materia hujus sacramenti ipsius poenitentis actus , nempe , contritio, confesso, oe Iatisfactio, qui quatenus in paenitente ad integritatem sacramenti, ad ρυ namque. Operfectam peccatorum
remi nem ex dei injlitutione requiruntur, hac ratione poenitentia pari s dicuntur. Cum ergo sa- tisfactio, tamqu. m integratis lacramenti pars, pce nitenti exequenda imponatur; inde eii, quod, si paenitens impositam poenitentiam recusaret, vel
acceptam , mutata voluntate, non adimpleret,
vel alii ad implendam committeret, poenitentiae sacramentum quoad integralis partes mancum faceret ἔ quod veniali saltem culpa non caret. Et quibus innotescit, quod nec confessarius posset, exequi potentem, ab exequenda poenitentia sce nitentem eximere; sicut nec poenitens eam recusa re. etsi caeteroquin ob rationabiles caulas posset a confessario humiliter petere commutationem
80쪽
Jure igitur humano etiam ratione saeramentalis poenitentiae ab itinentiarum, ieiuniorumque neces sitas oriri poterit: & multo magis, quia licet poemtentia a conlassario praecipiatur ,&per hoc sub bratione humani iuris contineri videatur; quate, nus tamen , non ut domo, sed ut deus peccata . audit, ac remittit, etiam ut deus satisfactorium opus imponere videtur; nnde sub hac ratione praeceptum opus potius ad ius divinum, quam ad humanum pertinere dignoscitur. XL. Quoad obedientiam autem , dire istori. bus debitam , non eo rigore , quo supra dictum juniorumVeest , abliinentiarum , ieiuniorumque necessitas ori necessitatur. Eni in vero directoris nomine hic confessa. xς2 ex irium non intelligimus, sed ilium, qui spiritus e lientiam agillerium assumens, aliquem ad periectionem non secunia dirigendum suscipit. Et licet, ut plurimum , duna se.
unus, idemque sit confessarius, ac director, dupli- iid
eis tamen ossicii munus in hoc secernitur; con- ratione ori-sessarii namque vices gerit, quando sui poenitentis ripo dein sacramentalem audiens consessionem, medicamina 'vulneribus applicare intendit; media ad evitanda peccata, in eorumque medelam praescribens, aliqua satisfactoria opera , Orationes scilicet, ab Ilinentias, ieiunia, eleemosynas, ac similia in peccatorum vindictam sub ratione sacramentalis paenitentiae imponit: Quod si non per ordinem ad sacramentalem ausolutionem , sed ad spiritus directionem, ejus audit sive bonorum , sive malorum operum confessionem, ut, animae ita tu cognito , ad perfectionis tramitem per salutaria monita di rigere valeat, tunc directoris vices agit; cuius obedientia sub culpa secun cum se non constringit, nisi sub ratione directionis accederet potestatis ratio, ut in superioribus Religionum, etiam erga novitios. Et sane non omnis inobedientia