장음표시 사용
81쪽
licum 22. q. I . art. a. c. una inobedientia esse gramior altera dupliciter r uno modo ex parte Haiscipientis; quamvis enim omnem cyam homo apponere debeat ad bot quia cuiluet superiori ob diat tamen magis est debitum, quod homo obediar superiori quam inferiori potestati: Unde magis expedit obedire Pontifici, quam Episcopo ; magis Episcopo quam Parocho: Item magis Regi, quam
in Duci,&c. Licet orgo Obedientia, quae necessitatem imponat , a naturali, ac divino iure orta ,. ad parentes , ad publicas potestates, & in familiae bonum , ac domesticorum regimen, ad eorum etiam caput, ac rectorem extendatur, vel etiam ad confessarium; sub cu us ratione tamquam verus
judex coram deo, & angelis eius sententiam fert, poenitentiale opus imponens; director tamen, qua director est, neque per se , neque per alium suos alumnos obligare poterit, nullumque jus habet, ut obedientia ei praestetur . His autem non obstantibus, ex eo quod per obedientiae transgressionem sui discipuli spiritualis profectus impediretur, vel, non praecognitis periculis, a perfectione decideret, directori non obediens ; inde, etsi se eundum se , sub ratione scilicet directionis, ob dientiae necessitas non exurgat, qua director est; pro bono tamen animae suae quaedam vel uti necessitas in discipulo exoritur ad ei obediendum, qui animae suae curam susceperit, cuique tamquam discipulum se instituendum tradiderit. . Etsi igitur non stricto iure, lato tamen modo abstinentiarum, jejuniorumve in sensu exposita necessitatem etiam per directoris obedientiam ex quadam veluti tacita obedientiae promissione oriri posse asserimus . CA
82쪽
De Personis, qtrae abstissentiarum, jejuniorumque necessitate ligantur.
I. Quia abstinentiarum, jejuniorumque neeessi- Huius rapitas sub duplici ratione considerari potest, vel ἔαauta
relate se i licti ad intrinstea moti v a , sub lectum de proponitur. spicientia , vel relate ad subsectiam , seu personas secundum se, abstinentiarum jejuniorumve legibus subjectas; idcirco explicata , seu potius su- .periori capite discassa abitinentiarum , jejuniciurumque Decessitate, quae inorinseca sublinorum , seu abii inentium, sive jejunantium motiva, quoddam scilicet abstinendi, jejunandi ve ius passivum,
sive obligationem, ex Oaturali, divino , humano veiure procedensem directe respiciat; in hoc capite abstinentiaram ieiuniorumque necessitas . non sescundum se considerata, sed subjecta , sca abiti nen. tesuejunantesque perionas directe fespiciens, pro ponitur,diseutitur, ac resolvi ur . Quae igitur lupe/rlorh capite quoad abstinentiarum jejuniorumque necessitatem relate ad persedas tructa ficia super sunt, huc relecta, discutienda Iudicavimus. Capua ergo istud tribus paragraphiν alliintum in I. adltinentiatum, jejuniorumque decessitatem te late ad Personas, est naturali jure ortam, invelligat, discutit , ae resolvit; in x. necessitarem , relate etiari,aa personas , ei divino jure procedentem, esilieologicis & cinonicis prine iptio discutiendam,
ae resolvendam aggreditur; in eurum dem ne
cessi ateris, relate umilliar ad perisnas, ex humano iure provenientem, priori discussam pruponere , ac resolvere satagit. Quae sane principia , etsi ad ieiunia, vel avstinentias applicata, ad alimum etiam operum, edereticae semper adhi-
83쪽
adhibita, servataque proportione investigandam necessitatem, valere posse quis non videt p
De Personis, abstinentiarum, jejuniorumque necessitate ex naturali jure ligaηtur .
Rationis II. Discussis cap. I. g. I. abstinentiarum, ie- usum non iuniorumque necessitatis rationibus, ex natura dum h bςR'li tire procedentibus, relate ad intrinseca mo nentiarum, Uva , ammae , corporitque bonum spectantia , in jejuniorum hoc paragrapho subjectum, seu personas, ab itinen- E . hi u sis , ieiunandive forma naturali necessitate ligan-rali jure non das designabimuβ. Et sane pueros , ac puellas ra- ligari distu- tionis usum nondum attingentes , abstinentiarum , lixur, ac re' ieiuniorumve necessitate , ex naturali jure proce- 'Φ'VR ' , non ligata , certum apud Omnes reputatur idemque dicendum, si adhuc, pueritiam excedentes , ad rationis usum non pervenerint, vel conti. . nuo privari dignoscuntur . Abstinentiarum namque, jejuniorumque Recessitatem, ex naturali iure . relate ad intrinseca motiva procedentem, in con- . cupiscentiae remedium, ad mentem elevandam, ad .
deo pro peccatis satisfaciendum ordinari supra dis. siimus. Illi ergo ad abstinentias, ac ieiunia ex naturali iure obligari dicendi sunt, qui concupiscentiae legibus premuntur; quique ex concupiscentiae effectibus a mentis elevatione impediuntur; quique deo satisfacere pro peccatis tenentur. Qui autem
pueri, vel puellae rationis usum nondum attingunt , vel pueritiam excedentes, ad eum non petaveniunt, vel continuo privantur; nec concupiscentiae legibus premuntur, nec ejusefictus eX- periuntur, neque . proinde e X culparum imperiis
tia deo satisfacere tenentur. Qui igitur pueri, Vel puellae rationis usuri nondum attigerint, vel pue-
84쪽
ritiam excedentes , ad eumaon pervenerint, vel continuo privantur, abstinentiarum, jejuniorumve necessitate relate ad intrinseca motiva in concupiscentiae remedium; ad mentis elevationem, atque ad
deo pro peccatis satisfaciendum, ex naturali iure procedente non ligantur. i
III. Et quia juxta Angelicum I a. q. I. Art. r.e ud grad.
inctionum, quae ab homine aguntur, illa sola pro ultis, qui-prie dicuntur humana , quae sunt propriae hominis, bus rationis in quantum est homo. Dissert autem homo ab aliis irrationalibus creaturis in hoc, quod est suorum aE Iuum dominus Est autem homo dominus
suorum actuum per rationem voluntatem runde liberum arbitrium esse dicitur facultas Cosluntatis, O rationis: Illa ergo actiones pro . prie bumanae dicuntur, qua ex voluntate delibet, .
rata procedunt. Quia igitur illi etsi adulti . quibus. 'rationis usus deest, per rationem, & voluntatem non agunt; inde adulti, quibus rationis usus deest, suorum actuum domini non sunt. Illorum igitur actus non sunt hominis, in quantum homo . Quia ergo abstinentia, live ieiunium, quatenus actus virtutis sunt, fieri non possunt, nisi ab homine, inquantum homo est; illorum autem actus, quibus rationis usus deest, hominis actus non sunt, in qua a tum homines sunt; inde nec eorum abstinentia, sive ieiunium hominis actus sunt, in quantum homines sunt. Non is itur eorum abstinentia , sive jejunium actus virtutis est. Illi ergo , . qui rationis usu privati existunt, abllinentiarum , jejuniorumve necessitate , ex naturali iure proveniente ligari non possunt .
IV. Quia igitur abstinentiarum, ieiuniorumque Quo sensu
necessitate relate ad intrinseca motiva ad concupisceutiam nempe reprimendam, ad mentem ele' tionis usum vandam , ad deo pro peccatis satisfaciendum , ex habentes,
natur li iure procedente, non nisi illi ligari di. sistinenti
85쪽
m, ieiu- cuntur, qui rasone ducti, ex voluntate desiberata
necessitate Spptennes autem pueri rationis cap ex naturali cessimi, ac proinde ex voluntate deliberata pro-IMe ligen- cedere possunt, cujus signum dentium expletis
2 ui ''' -,-Hippocrate in 3. classe lib. de principiis
in arg. n. I 3. in fine littera c.dicenter Pueri, septem amis praeteritis, dentes explent, O in septem annis sunt O rati e numero exacta beMσχnaues ire. centae , ac sexaginta potius dicerem et treeentae ,
de sexaginta quinque hebdomades, & uno insuper me eum dimidio. Inde fit, quod septe fines pueri
abitinentiarum, ieiuniorumque necessitate, ex na. rurali iure procedente, ligari possunt. Adverte nodum tamen hic est , mentem nostram non esse, quasi septennes pueros, etsi doli capaces , non se iscus ae adolescentes, ae iuvenes , live natu mai res ad absti nenti as, vel ieiunia , relate a ct intri stea motrua, ex naturali jure procendentia , Obliis gare velimus. Cum eniim huiusmodi obligatio ad reprimendam eoncupiscentiam , ejusque affectu impediendos, mentis elevationem, officia erga deum , ac proximum, quin i in rio &erga se ipsum retardan lex, atque ad deo pro peccatis satisfacien dum, ordinetur; in septennibus autem pueris, vel puellis, etiamsi doli eapaces sint, non adeo concupiscentia praevalet, ut a lioentiis, jejuniisve ad eam reprimen o am opus sit: inde ab litnentiarum jejuniorumque obligatio, ex naturali iure proceis dens, in septennibus pueris, vel puellis, etiamsi doli capacibus, sicut in adolescentibus, vel iuve- nibus , ae natu majoribus agnosci non debet. In
telligi mos ergo in lepte innibus pueris, vel puellis doli capacibuς ad abii mentius , sive ieiunia relateast intrinseca motiva, ex jure naturae procedentiat obsigationem incipere. Quia autem gravis obligario ex gravi periculo, vel ex lethali peccato oriri solet, ad quod perfecta ratio requiritur, quae in
86쪽
in septennibus pueris, vel puellis etiam doli ea pacibus passim deest; inde fit, quod in septennibus pueris, vel puellis etiamsi doli capaces sint, ad inclinentias, vel jejunia ex naturali jure procedens gravis obligatio ut plurimum non consurgit rpa in autem, auctis eum ratione ad peeeandum periculis, etiam ad abstinentias. vel jejunia insensu exposito obligationem consurgere tenendum est. Si igitur ad grave corporis, animaeque clamnum impediendum, ipsis notum, abstinentiae , sive jejunia, ex naturali iure procedentia necessaria dignoscuntur, ad hujusmodi abstinentias, vel j junia gravis ex ipso met naturae jure consurgit obligatio. Licet ergo adolestentes ex Ecclesiae maecepto, nisi tertio elapso septennio, ad jejunia non teneatur; naturali tamen jure ad ea teneri dicendi sunt, si ad corporis, animadve si lutem, tamquam medium necessaria judicentur. Qua ratione autem iuvenes ante annum vigesimum primum ad Rjunia , ex naturali iure procedentia , ad reprimen dam nempe concupiscentiam, ad mentis elevationem , vel ad deo satisfaciendum ordinata non teneantur , si adhuc in senibus concupiscem iam
exardescere, mentem obnubilare, voluntatemque
a deo malitiose avertere ex Daniele innotestitλ qui de senibus judicibus non minori auctoritate, quam malitia plenis cap. 13. vori sic habet: Et exarse runt in concupiscentiam ejus scilicet Susannae, v. s. Et everre M sensum suum , declinaveνuno
oculos Iuos, ut non viderent talum, neque reco'
darentur judiciorum justorum. Huc facit illud
Prov. 29. v. 21. asi delicate a pueritia nutrit seνο- Dum scilicet corpus suum, ad serviendum nempe animae datum stea feritiet eum contuma
cem . Septennium autem non determinamus quasi tempus, ad rationis usum constitutum p seo tempus assiguare intendimus, ad rationis usum, in
87쪽
ε pueris, vel puellis ponendum, suffciens. Caete
rum sicut ante septennium rationis usus advenire poterit, ita Eli quandoque neque in septennio advenisse dignoscitur. Quocu n qne autem m dorationis usus deest, nulla pro tali statu vel ex naturae iure orta , obligatione ligari tenendum est . Quia igitur gravis obligatio ad lethale peccatum , ves ad eius periculum impediendum ordinatur; inde relate ad omnes, praeci sive a positiva lege , gravis obligatio ad ab itinentias , vel jejunia relate ad intrinseca in Oliva , ex naturali iure procedentia , ad concupiscentiam scilicet repta mendam, ad eiusque effectus, mentis elevationem ossicia erga deum , proximum , ac se ipsum implere retardantes, impediendos, atque ad deo satisfaciendum tunc ex naturali lare oriri dicenda est, cum ad talia, ae similia impedienda incommoda necessaria judicentur. An obliga- V. Utrum autem in dubio usus rationis, adispositio ei abiunςnti . , vel jejunia ea lure natus in sensu
naturali ju ex Osito consurgat Ooligatio, theoretica tantum
re in iis con esse poterit quaestio , si de ipiis mei procedit, qui diu g I, iς agere debeant, de quiuus an rationis uSus ad vet' bium sit an nerit, dubitatur. Si enim advenerit, tunc conmrationis cupiscentiam, & au malum inclinationem, ac boni, usu in alique discretionem sentiunt; concupistentiam titur, ae re. autem, & ad malum inclinationem, ac boni, solvitur. malique discretionem sentientes, ipsi met de proprio rationis usu dubitare non possunt. Si autem non advenerit, &tunc, cum nec concupiscentiam,
nec ad malum inclinationem , nec boni, malique discretionem sentiant; ne dubium quidem, im .mo nec cogitatio de rationis usu subire iplis pota erit, ut patet. Quodque de pueris, vel puellis dictum est. etiam de perpetuo amentibus, vel ad
tempus rationis usu carentibus , eo statu durante,
dici debet. Si vero sermo sit de illis, quorum
88쪽
cI interest, huiusmodi pueros, vel puellas, natu veminores dirigere , ae moderari, praetiea quaestio est: ad quod dicimus, illos , qui huiusmodi puerorum , sive puellarum, natu ve minorum cyram gerunt, in dubio usus rationis ad abstinentias, vel jejunia, ex naturali iure procedentia, obligare eos debere, si ea omittentes, grave peccatum, vel proximum ejus periculum dignoseant incursuia
VI. obligationem autem istam ad abstinentias' p 'nempe , vel ejunia relate ad intrinseca motiva nentia um ad reprimendam scilicet concupistentiam, ad men jejuniorum-tis elevationem , sive conservandam , sive acqui vς eX naturrendam , ad ossicia erga deum , proximum , ac se uene essita ipsos explenda, atque ad deo sat sfaciendum , ex te, ligari dunaturali iure ortam, omnes, in hac vita degentes, censu sunt. etiam si perfecti sint, ac Sancti, ex unanimi do. .ctorum , & Ecclesiae sensu ligare satis constat. Unde ex propositionibus a Clemente V. in concilio viennensi damnatis inter alias, in suis de e re talibus relatas de Haereticis cap. Ad nostrum damnatur propositio I. uicens: Homo in vita praesenti tantum talem perje ctionis gradum potest acquirere , quod reddatur penitus ιmpeccabilιs, σamplius in gratia prolicere non valebit: nam i ut
dicunt siquis semper posset proficere , poset ali
quis Christo perfectior invenιri. Inde sequitur altera secun uo , o posita , similiter damnata dicer s et Iriunare non oportet hominem, nec orare
postquam gradum perfectionis hujusmodi fuerit assecutus t quia tunc Ie ualitas est ita per ecte Ubrimi, O rationi subjecta, quod homo potes lιbere
corpori concedere quicquid placet. Similiter ab Innocentio XI.. ole Id, Augusti , & as. Nov. an. I 687. inter o 8. Michaelis Molinos propositiones, damnatur propositio 37 dicens. Per contemplationem acqustam pervenιιur ad statum non pec-
89쪽
candi amplius, seu inorealiter, seu venialiter. Et propositio Iq. dicens et alui rejignarus est divinaetoluntati , non debet a deo quidquam petere, quiarpetere est imperfemo , propriae Uoluntatis , electionis, O 6ῖ quodammodo velle, divina voluntas nostra se conformel, non nostra voluntati divinae r Et illud r pente, GP ac si elis ex Evangelio non fuit dictum a Christo pro animabus infernis , qua nolunt habere voluntatem; quin o ira eo deveniunt ,--π posnt a deo quia- perere . Quod sane quam temerarium , absurdumque sit sentire , vel allarere ex Trid. sess. de iustificatione can. a 3. innotescit per illa verba rSiquis hominem , semel justificatum , dixerit am. plius peccare non posse , neque gratiam amittere atque ideo eum, hiabitur , or peccat, nunquam viere fuisse iustificatum ἔ aut euntra posse in tota vitta peccata omnia etiam venialia Quare , nisi ex speciali dei privilegio, quemadmodum de Beata Virrane tenet Ecclebia; anathema sit. Et quidem merito; dum enim peregrinamur a domino, per fectionis itatus, peccandi impossibilitatem inducens , non datur. Unde Paulus, postquam iustitiam ex fide Christi Iesu assecutum esse asseruerit, ad Phip. 3. v. 1 a. subjunxit a quod jam acee perim , aut jam persectus sim: sequor autem fi quo. modo comprehendam , in quo O comprehensus sum a christo Iesu. Et pergit dicens v. Iῖ. Fratres, ego me non ςbitror comprehendisse; unum tamen, qua: quidem retro sunt, obsimhcens, ad ea vero , qNαs t priora scilicet meliora, potiora , eligibi liora, perfectiora in extendens me ipsum. Et v. 1 Ad destinatu- persequor, ad bravium super smocationis dei in chrino Iesu. Et I. Cor. s. v. 37 Castigo corpus meum, O in servitutem redigo et ne
forte cum aliis praGaverim, ipse reprobus eis
90쪽
VII. Unde mortificatio nedum utilis, verum& necessaria a Chrillo domino declaratur; dissuadente enim Petro passionem , & mortem pς rilla verba Mati. I 6. v. 22. Absit a te domine rnon erit tibi hoc . v. et q. Tunc Iesus dixit disci.
pulis tuis: siquis vult post me venire,abneget semetidum , O to lat crucem suam , O Ieq tur me. Quomodo ergo perfectionis flatus , in quo peccari amplius non possit, possibilis sit, si sequentibus Chri ilum , in cujus sequela perfectio consistit, sem-I er erit in hac vita necessaria mortificatio 8 Unde
oan. Epist. I. cap. I. v. 8. inquit: Si dixerimus , quoniam peccatum non habemus , ipsi nos Ie- ducimus, O veritas in nobis non est. Et Apoc. a a. v. II. Abi justus est. justificetur adhuc; Et functus sancti icetur adhuc Quae sane doctrina a Patribus semper retenta eli , ut patet e X Aug. lib. de per tectione sustitiae cap. 3. dicente e Tunc ergo erit plena justitia , quando plena Ianctitas ;tunc plena Ianctitas, quando plena charitas; pl nitudo enim legis charitas ; tunc autem plena charitas, quando videbimus eum secuti est; ique enim erit, quod addatur ad dilectionem , cum se sper venerit ad visionem Et ex concilio carinaginensi anno qI8. celebrato can. 6. in exposit. illorum verborum I. Joan. v. a. si dixerimus, quoriam peccatum &c. sic habetur : Item placuit, quod ait s. Ioannes Apostolus , si dixerimus , quia peccatum non habemus, nos inos seducimus, σ veritas in nobis non esti quisquis sic accipiendum putaτxrit, ut dicat propter humilitatem oportere disι nos habe. Te pcccatum , non quia vere ita est, anathema sit: Loquitur enim Apostolus, O a uagit: Si aiatem
confessi fuerimus peccata nosra, Medis est. O justus,
qui remittat nobis peccata , mundet nos ab omni iniquitate. Pbi Iatis apparet, hoc non tantum humiliter , sed etiam Oeraciter dici: poteras enim