Moriæ encomivm. By Des. Erasmus. Annotated by G. Listrius

421쪽

A DOR P. THEO t. Itiam apud me, cui tam amica admonitio uetestatiore feceris amorem tuum.

Tu vicissim boni consules nostram aeque liberam satisfactionem, , si sapis, nostro consilio potius accedes , qui tuam unius rem ago , quam istorum, qui tuum ingenium eximiis rebus natum, non ob aliud student in suam trahere factionem, quam quo tanti ducis accessione suas communiant copias.sequatur illi meliora, si possint: si minus, .tu tamen quod est optimum sequere. Quod si non potes illos reddere meliores, id quod velim te adniti, saltem illud cave, ne te reddant deteriorem. Porro fac, ut qua fide causam istorum apud me egisti , eadem camiaoas a ud istos Placabis homines, quoad fieri potest,in persuadebis, me, quod facto , non in eorum facere contumeliam, qui hasce literas nesciunt, sed in publicam omnium utilitatem; quae nemini non patebit, si velit uti, neminem urgebit, si malit careres tum eo esse animo, ut si quis oriatur qui rectiora docere possit aut velit, me prima sore, qui nostra rescindaminabrogem,

422쪽

43 ERAs Ro T. ADDOR P. TH. sic illius subscribam sententiae Ioanni Paludano multam ex me salutem dicitori cum quo fac ut hanc de Moria li- rem partiaris, propter commentarios illi dicatos a Lystrio nostro Doctissimo Nevio, humanissimo D. Nicolao de Beveris, praeposito divi Petri, fac me diligenter commendes. Menardum abbatem, quem tam magnificis ornas prae coniis, nec dubito quin qua es fide, verissimis, vel tua causa diligo, venerorque neque negligam in literis meis, simul atque inciderit commoditas ejus honorificam facere mentionem Bene vale, mortalium charisii- me Dorpi Autverpiae, anno H DXV. ERA-

423쪽

S. D.

Vae tibi narrata sunt de concertatiuncula , quaa mihi fuit apud hujus Academiae Rect Crem cuNicola Eginondano nec omnino vera sunt, neque tamen nihil habent veri sic enim solet rumor, augere quod gestum est,i variare fabulas neque vero mihi tam inimicus est , ut patiar illum mendaciis traduci Remigitur uehabet accipe : Quandoquidem video vobis iit hic tantum esse ocij, ut quidheici neptiamus vacet cognoscere Vbaliteris expostulassem apud hujus Academiae rectorem, quod Egmondanus inconcione nos perstrinxisset, rescripse ille : Si placeret ipsum audire coram sua verba sonantem fortasse rem posse componi. Respondi, me nihil detrectare tametsi non essem nescius, ab illo ἐινώγiu proditurum. Conve-

3 uimus,

424쪽

i AD THO M. O R. nimus, consedit Rector, hula ego dexter assedi, sinister ille. Nec erat in nis.ordo noverat Egmondani mores,

ae de me sibi falso persuaserat, eum csse, qui possem irritari proinde medius

consedi quo pugnam dirimeret, si forte' P χi ad ungues ac pugnos effer-

esceret. Rem igitur paucis exponie Rector Ibi composito ad miram, sed aidiculam gravitatem vultu, infit Eg-rnon danus : Ego nulli feci injuriam ianctis concionibus si Erasmus se putat Iaesum, proferat sum illi responsurus.

Rogabam, an putaret, ullam atrocior Einjuriam, quam hominem immerente in publica concione traducere mendaciis. Ibi coatinuo commotus homo, relicta quam coeperatimsona, magis etiam purpurascens nam rubebae antea; erat enim tempus pomeridianum. Et cur, inquit, tu nostia lucis. tuis sacris ilibris ' In libris, inquam, meis nusquam est nomen tuum. Nec in concionibus, inquit, meis auditum est: nomen tuum. Negavi, libros meos esse sacros , in quibus aliquando narrem etiam so iunia mea, nihilque non nu-

425쪽

ERAsM E s T. ser: non idem licere in sacras concionibus. Praeterea longem nus i quam, scripsi de te quam res habet. Tu de me ublice mentitus es, dicens, favisse Luthero, cui nunqua favi in eum sensun , in quem tua dicta interpretatur popullus, Lipse sentis Ibi jam non commotus, sed furenti similis Imo, inquit, ta es autor horum omnium , tu es e Inpellis ac veterator, inihil non tor

que cauda quadam. Atque his simi lia multa evomuit verius , quam di xx ouae illi tum suggerebat endida bi- is Sensi,&mihi concitata stomachum;

iamque vox quaedam eruperat, sermo is non satis temperati pro nuum, non uidem racha, sed aliud quiddam, quoiu jus oleat quam sonat. Sed repressit me ico, satius ducens, Meae nam parum valebam QRectoris parcere valetudini, cui Lipsi cum medicis res erat postremo stultum indecorum ratus, adversus furentem furere Itaq;subridens. verti me ad Rector em Pol-sem, inquam , testari de insigni contumelia, possem regerere convicia .appe lat me etsi pelicio, liceret ipsum vici 1 -

426쪽

-i AOTHO M. Mo R. um appestare vulpem appellat me duplicem, possem ipsum appellare quadruplicem ait me cauda contorquere omnia, possem dicere illum lingua sua anticere omnia sed haec nec viris di nasunt, ac vix etiam mulieribus Acramus argumetis. Finge me. Hic ille protinus anterpellans magno clamore nautico:

Non singo , inquit nolo fingere hoc

vestrum est; os poetae singitis, ac menti mini omnia. Iam magis ridere libebat, quam indignari. Si ingere non vis. ra quam, da igitur. Nolo, inquit, dare. Fac, inquam, ita esse. Non faciam, inquit. At pone ita esse, inquam. Non ponam, inquit. Sit igitur ita, inquam. At non est inquit. Quid igitur, inquam, vis me dicere 'Dic, inquit, Ita est vix Rector impetravit, ut sineret me loqui. Vt verum sit, inquam . me in

libris meis quaedam scripsisse secus qua

oportet, non tamen hoc erat tuum, ad

animi tui vindictam abuti sacri loci, sacrae concionis autoritate , populi simplicis credulitate Poteras vicissimi me scribere poteras me in jus vocare. Nunc non tam mihi facis injuriam, quam

427쪽

ERAsM EPIST. arci iam toti huic academi q,qua toti populo, quam sacrae concioni, quae longel bis fabulis dicata est. Hic quu deesse e homini quod responderet, alio ut tale et deflexit is, inquit, optares baimilam autoritatem. Quam Iinquam, conclo- nandi 'annuit Arqui, inquam, Molim sum concionatus, Larbitror me posse meliora docere , quam audio te ali

quando proserentem. Qua igitur, induit, facis Quia puto me, Inquam, maius opere precium facere scribendis libris tametsi tuam industriam non improbarem, si modo doceres ea duae faciunt ad bonos mores. Ibi venit homini in mentem, quod scripsissem in literis ad Rectorem, legerat enim haecmihi immerent , immo bene mereati, indigne fieri.Vbi,inquit, tu bene mererisa Fatentur 'n- quam, hoc plurimi, me non male meritum de bonis literis. ID, inquit, sic os eas appellatis sunt malae literae. Et irae sacris, inquam,literis multa restitui. Imo, inquit, muli fallasti. Cur igitur. inquam, approbat Romanus pontifex suo diplomate tria diplomates inquita

428쪽

Quis vidit tuum diploma' subindicas, a me confictum eue An postulas, inquam , ut diploma per singulos circumferam, aut in foro erhibeam Ex hibui tensi, vidit Dorpius Ia Dorpius, inquit additurus& in illum aliquid convicii, ni Rector illum suo vultu compescuisset. Videbis tu, inqua. Nolo, inquit, videre tua. Cur igitur

damnas, inquam. Cur in Lutherocia mnando tantum apud te valet pontificis autoritas, in meis probandis pluma levior est 3 Hoc sermone omisso, cepit commemorare, jam vel cassectum moturus arte Rhetorica , quantis honoribus affecissent me Theologi Lo-vanienses priusquam in eos scripsissenti QSid non fecimus, inquit, tibi Carteium de virulentis obtrectationibus, quibus me laniarat Egmondanus, etiaprius auam ovanium commigrarem, nulla mentio Respondi non esse mei moris extenuare cujusquam in me beneficium, celterum me hactenus Theologorum beneficio non admodum usum fuisse. Ibi nescio quo pacto factus mitior, Verum, inquit quia non po

tuimar,

429쪽

ERAsM EPIsτ. I 'tuimus. Ergo, inquam meram putes, quod non praestitistis. Nam quantum potueritis male faciendi, sensi, incit nihil expertus sum; nisi quod me vocastis ad actus, quos vocatis, & convivIaqua: dam solennia a quibus nemo ma- is abhorret quam ego tantum ab eli. ut existimem , me hoc nomine multum debere vobis. Vos me ultro invItastis ad amicitiam ; ego ut nunquam ambij, ita nunquam dedi ansam m-

mendae . Ex hoc sermone venat homini in mentem, de sarta inter nos annicitia, uno ipso nondum satis placato, cum nemo stolidius aestuet, quam ille. Putant , hoc esse religio nas colophonem , ut illis supplices sint , etiam qui non ferendis injurus sint allecti: tantum abest , ii quenquam ipsi reconcilient , aut juxta doctrinam Euanoeticam benefaciant ei qui talerit. Bezemones , inquit; actas, Inter nos sartam fuisse concordiam. Quid Z an non fuit inquam. Nonne compotavimus splendide in colle pio Fauonis i Constitetat hoc prandiu ejus domus moderatori non mediocri pecunia. Et

430쪽

io AOTHO M. Mo R. quoniam erat dies Mercur ij, tantum piscium erat paratum uni Egmonda-po, quantum satis esset quatuor athletis, nonne proposita pacis conditio, ut utrinque deleret offensas omnes amnestia Nepavit ille sortiter, quod

tot testibus actum erat. Rector interpellans, ita moderatus est litem, ut fateretur , inter omnes Christianos esse aliquam concordiam, carierum eam

pacem non nisi numeris omnibus absolutam. Ego arridens rogabam, quota compotatione pax Theologicia ab sol veretur Me simplicem arbitrari; vel sine compotatione confici pacem inter bonos Hinc rursus aliud illi venit In mentem. Recte admones , inquit tu nos habes ludibrio, traducis tanquam ebrios. Expostulante me, ubi vocassem eum ebrium LScribis, inquit, me fuisse uvidum a prandio lariores quid hoc aliud est, quam esse e- tiosum Hoc, inquam, neque te nominato scripsi, Mnarro ab aliis dictum:

nam tui Carmeli te hoc lemmate te excusabant, ne quis gravius ferret, quod

diaetas uvidus a prandio largiore Ia