Moriæ encomivm. By Des. Erasmus. Annotated by G. Listrius

431쪽

iui, inquit indignans opinor, quod 2 disitem, non ostri Quod si maxime, inquam edidissent nomen, quid erat agrest, si duod tu publice ausus

dice te, ego serim libertate retulisse nunc id, noris tui gratia suppii monomen tuum, rem atrocem coimur tro. Dixeras, Fabruac me, qui nunc Pu naremus inter nos, olim pugnatu-

os in profundo tartaro. Ia, inquit,hoc ab aliis audisti. Verum, inquam alnon ab uno sed audes tu negare dicturobticuit qua quidem in reprimum sum admiratus novum hominis pudorem. Mox in alium campum ex patiatus , negavit, se unquam factutum fine vocise 1ζndi in Lutherum , done illuconfecisset. Respondi, per me licere illi, Vociferariusque ad ilium diruptionem, modo ne in me blateraret neque me queri, quod in Lutherum clam D

iat sed quod in me quod ipsum simi

usque adeo cordi esset , pergeret nihil' Tn lucri facturus, nisi ut esset bonis omnibus ludibrio , quandoquidem in ea concione vidissem passim omnes rideates. Hic ille: Ia, inquir,

432쪽

erant. Quam mei sint, inquam, nescio; plerosque ne de facie quidem noveram. Inter caetera crimina objecit, hoc,

quod allegarem epistolas illustrium

virorum , qui mihi nonnihil tribuerent si nificans, eas a me confing ecullos esse qui mea probarent, cum e rolarine totum hoc epistolarum genus premam simulque indicans, nihili oportere probatum haberi, quod ipsius

calculo non esset commendatu Hinc

conjicere licet simuli modestiam hominis, qui sibi tam parum tribuat,isimplicem pureque Christianum ani-πrum , qui nihil mali non suspicetur de proximo Cum inter caetera dixissem , non debere videri mirum , scubi querar nonnihil de Theologis in libris meis : cum Ioannes Standitius Minorit , Theologus , episcopus alancto Asino apud regem ac reginam Angliae, multis proceribus eruditis adstantibus, impudentissime me detulerat tribus nominibus irimum quod

tollerem resurrectionem, deinde quod nihili facerem sacramentum matrimoni , praeterea quod male sentirem de

433쪽

ERAsM EPIs T. 423 Eucharistiaci cum in omnibus libris meis nihil magis asseram quam re furrectionem lac matrimonium edita declamatione ic praedicarim, ut Theolo ri putarint, errorem esse haereticum.

quiad matrimonio plus satis tribuerim postremo cum de Eucharistia nul- uuam , neque scripserim, neque locu

lis sim, decet, id est, summa

cum reverentia. Ia, inquit, haec omnia fortasse iunt vera. O vocem m- potentis animi, sibique nihil non indulgentis cur baec potius in me vera essent, quam si quis dicat, Eginondanum compilaste sacrarum aedium gazophylacium 2 quam incantasse moII-turos, uti sibi traderent haereditatem, seu stratis haeredibus' quam ad quaestu prodidisse, quae audivit in arcanis confessionibus 8 Haec fortasse probabilius in illum competerent, quam quae O labat ille videri non abhorrentia a vexis in me. Huic divo committant parentes liberos suos, ut imbibant verae religionis semina. Quid tibi nunc referam singula quicquid quocunquet casu dicebatur, rapiebatur in occasionem

434쪽

nem convicii, non aliterquam solent pueri rixantes, ac muliercula procaces: quicquid dixeram, regerebat id versum. Objiciebar epistolam ad Lir therum scriptam. Uies, inquam, moneo quid debuerit vitare immo, inquit, doces eum scribere. Etiam hoc videbatur male habiturum hominem, si Lutherus aliquanto melius scripssset adeo illum perire, apiebat, no a corrigi. Sed illud nullo modo concoquebat, quod adjecilliani , Non admoneo quid facias sed ut quod facis perpetuo facias Hic cum excusarem civilitatem Rhetoricam , qua negamus nos admonere, cum maxime admonemus , rursus incanduit Pulchre inquit dixti hoc vere rhetorum est, omnia su care, fingere, mentiri. Arridens,

fassus sum, aliquando mentiri Rhetores, sed interim mentiri nonnunquam Magistros nostros. Rursum cum dicerem, me consuluisse dignitati a me ologorum, respondit Nobis hanc curam relinque; nos prospiciemus. Cum adderem, exurendis Lutherilibris eum ebibliothecis eximi polle, ex animis

435쪽

ERAsM EPIST. 42r non item: Ia, inquit, exanimis ibi eum tu posuisti. Cum nihil inter nos con- eniret adeo ut si dicerem literas bo-

nas, ille continuo vocaret malas li

librum castigatum, ille falsatum si me dixissem alienum a factione, ille protinus caput factionis appellaret: negaturusvi intra oleam esse duci quicqua, aut extra juglandem esse duri quicqua, si quid tale assirmassem mector intersecans rixam jam nimis longam, negavit, hec esse dignaTheologis: se lubentius auditurum, si quid faceret ad concordiam sarciendam Age , inquam, Quando negas, eam concordiam unica compotat igne potuisse coire, quid superest ad consummandam Hortante Rectore, dixit Ut sarcias famam nostram abs te laesam Vbi inquam 'nepistolis Annuit. Illis, inquam, Jam evulpatis, rei hi non est in manu quod petis quanquam illic nullius famam laesi Eroopalinodiam, Inquit, cane.

Quam Scribe, Lovanti synceros Ap ob os esse Theologos, Id, inquam, haud unquam negavi sed quos ego taxavi, si mihi praebebunt probam materiam,

436쪽

iue A THO M. Mo R. teriam, magnifice de illis scribam. Hic mitatus, Et tu, inquit, si nobis pribuetis bene loquendi materiam , bene

de te loquemur. Tu stylum habes,

nos linguam habemus Taxas, inquit, nos, quod tibi oblatremus a tergo audeo tibi in os dicere. Nec mirum, inquam, tu, quibus es moribus , auderes etiam conspuere os boni viri Neoavit, se adhuc esse tam contumace. Hoc sermone interrupto Rector admonuit, ut de Luthero, quod erat caput, ageretur Age, inquit, scripsisti pro Luthero nunc scribe ad Veisus illum. Hic inficiatus, me scripsisse pro illo, sed pro

Theologis potius ad vel susillum; cum excusassem multa, ocium inperitiam, metum inter alia praetexui se bicione crudelitatis, si saevi rem stylo meo in hominem prostratum ac victum Immo hoc ipsum , inquit, scribe , Lutherum a nobis victum esse. Respondi, non deesse qui hoc vociferarentur, vel me tacente. Praeterea magis fore decorum sit ipsi suam celebrarent victoriam , qui peperissent. Postremo mihi uoico stare, quod eum vicissent,

437쪽

l Ex AsM EPIST. 4 27 Eum libri illorum nondum prodi flenti lucem Subbaae desperan versus

desectorem, ait, Nonne pra diXi, OS iihil acturos Quamdiu, inquit, de rectat scribere adversus ut herum, tam diu habebimus eum pro uine Iario. At si hoc , inquam , nomine tu mihi Lutheranus eris, qui hi scribas adversus illum, neque tu solus tantum, e sed innumeri tecum. Atque ita nota dicto, sed significato vale, Rectori, noni mihi, discerat quemadmodum quo noladiatoria schola vulnus praerier cer- taminis leges acceperunt , caerieris QRI

dem anJdextram , ei a quo laesi an r

non dant. Habes fere summam illius praeclari colloquii, quod illi tamen v I-yum est admodum blandum , cum hoc

a eretur, ut me pelliceret eloquentiata ad insectandum stylo meo Lutherum. Neque passus est ille sibi perire

huius conflictationis glomam Iactita 'it apud compotores suos, quam forester obstitisset in os Erasino. Rector eadem suis denarrans, non sine ritu, ne avit, se unquam crediturum fuisse, mihi tantum est temperantiae. 'an quam

438쪽

quam non hinc mihi laudem hanc ar rogo; qui prorsus insanus fuissem, si

cum illo contendi em. Et tamen est unus aut alter hoc sceleratior Nam lacu molestus est tertinax, ita minus habet fuci, semper sui similis. Talem uni fuisse puerum, talem magi-ltellum, talem baccalaureum, talem Theologia professi, rem , qualis nunc est Carmel ita Nec Vulcanus quidem hunc recudat, neque refingat Mercumus. Sibi tamen videtur praecipua basis Christianae religionis, ordinis Carmelitici decus. Tam jucundus est huic Academiae, quam sunt fici in oculis. Sed vomicam hanc nemo potest

excutere. Bene vale, mi More Lova-

439쪽

Viro undecunque doctissimo,

MARTINO DORPIO,

Theologo, ovanti. Thomas Morus Martino Dorpis S. P. D. I mihi ad te venire tam esset liberum , quam vehementer, mi Dorpi, cupio; tum ista, quae nunc parum commode committo literis, commodius tecum cora

ipse tractarem tum quo nihil jucundius potuisset accidere te ipso interea praesens praesente perfruerer cujus v Idendi , cognoscendi , complecten-k dique, mirum pectori meo desiderium insevit Erasmus , utriusque nostrum amantiissimus tum utrique, ut spe- Io, ex aequo harus. Nihil est enim, quod ille majore cum voluptate faciat , quam ut apud praesentes amicos suos , absentes praedicet. Siqui

dem, quum sit ipse plurimis , idque in

diversis orbis terram partibus, doctrinae suavissimorumque morum pratia charis-

440쪽

3 A MART. DOR P. charissimus conatur sedulo, ut, quo in unum se omnes animo sunt, eodem etiam inter se omnes conglutinet. Non cestat ergo apud universos singulatim amicorum quemque referre & quo in cunctorum amicitias insinuet , mnes cujusque dotes , quibus amari promereatur, exponere. Quod quum ille assidue faciat de omnibus de nullo tamen saepius, de nullo facit effusius, de nullo quam de te, charissime Dot-pi, libentius quem ita dudum celebravit in Anglia, ut nemo si tibi literatorum virorum , cui non Dorpii nomen aeque notum celebreque , atque

Lovaniensibus ipsis, quibus est ut esse

debet celeberrimum Seorsum vero ita te depinxit apud me, ut jam olim pulcherrimam animi tui imaginem, planeque eamdem apud animum meu praerumpserim, quae mihi, posteaquam huc adpulit, ex eleganti uim is opusculis tuis eluxit. Itaque quum me primum scirem ab invictissimo rege nostro in has partes legatione functurii; crede, mi Dorpi mihi, non prominimo itineris tanti pretio duceba, quod oblata