장음표시 사용
101쪽
Vulgata vertit sxρoliantEs: Sed graecum participium ἀπι-δυσώμενοι est temporis praeteriti, prout vertit Erasmus Postquam. cxti istis, et Hentenius Qui Oxuistis. Haec autem pars ad totam Praecedentem admonitionein Nunc autem do onus sic. reserenda,est, ut sensus exurgat: Ad haec
omnia, iram, furorem, malitiam, blasphemiam, turpiloquium, mendacium ac fraudes, penitus deponenda ac abjicienda vos majorem in modum adhortor, utpote qui per baptismum veterem ii
minem una cum Omnibus ejusdem operibus jamdudum exuistis.
Nonnulli tamen contendunt, Paulum in hoc loco uti praeterito pro praesenti juxta genium linguae hebraicae, et imperativum γινεψε EStoto subaudiro, sicut et alibi id peragere solet, ex. g.
ad Rom. C. XII. V. s. αποστυγουντες το πονηρον, κολλά-
μενοι πῆ αγαβύ Odionios maliam, adhaerentes bono, scilicet esstolor atque in hoc sensu Syrus interpres Paulinum hunc locum intellexit vertens: cxviso octor in hominem. Juxta horum inter-Pretum expositionem, quibuscum Convenit Vulgata, sensus erit: Generatim et in universum vos hortor et moneo, ut veteri homine una cum Suis operibus exuamini.
Vstus homo ex peculiari Apostoli loquendi ratione est vel corruptio peccati ex Adamo contracti, vel ipse homo, quatenus hanc vetu8tatem et corruptionem in se habet. Noous homo. de quo in versiculo subsequenti, vitae novitatem denota 'vel iPsum hominem, quatenus Per gratiain
102쪽
renovatus est. Actus Meteris hominis sunt peccata, noMi opera bona.
- Et induti novum, qui renovatur in agnitionem secundum imaginem ejus, qui creavit illum, is Vulgata, Syrus et nonnulli alii interpretes hic
reddunt: et induont f nopum, vel induite n pum, quemadmodum participium iam δυσάρονοι ver, lunt exuantes Vel Exuite, prouti vidimus. Qui renos turn in agnitioncm secundiam imaginem ejus, qui crearit illum. Iste novus homo in dies magis et magis renovatur ac Perficitur, ut Deum ejusque voluntatem cognoscat treuovatur autem secundiam imagin m Dci, qui creapit illum, quia Sicut in creatione sua lactus
litit ad imaginem elisimilitudinem' Dei per rationalem naturam et superaddita gratiae dona, ita nunc per justitiam et sanctitatem Christi gratia illi collatam ad Dei imaginem resormatur. M. 11.is Ubi non est Graecus et Iudaeus, circumcigio et praeputium, barbarus, Scytha, servus, liber,
sed omnia et tu omnibus Christus. is Sensus est: In quo renovationis negotio nul-
Ium discrimen habetur nationis, religionis, majoris vel minoris ruditatis, aut cujuficumque covinditionis. Graccus plerumque iii N. Foedere Iudaeo opponitur, ut Aet. c. XIV. v. c. XVIII. v. 4.,
103쪽
c. XX. v. 21.; ad Rom. C. I. v. 16., C. II. v. f.,
C. III. V. f., et alibi passim; et pro omnibus Gentilibus usurpatur, quia Apostolorum aevo Populi, qui post Alexandri Magni triumphos sinitima loca occupaverant, et graece loquebantur, omnes Ethnicae religioni adhaerebanti Barbari Graecis opponuntur propter linguae
nitorem, morumque culturam: inter barbaros autem omnium ferocissimi Scythae habebantur: hinc harbaro Scytham opponit tamquam eum, qui barbarie praestat, ei qui non adeo barbarus
estiGd omnia et in omnibus Christus; sed Christus est omnia, scilicet justitia, sanctitas, ac caetera spiritualia hona, quia causaliter et per meritum passionis suae haec bona communicat. Est autem Christus in omnibus, quia omnibus indiscriminatim hominibus, cujuscumque generis aut conditionis sint, sua beneficia et dona elargitur. p. 12. Vulgata. ει Induite vos ergo sicut electi Dei, sancti, et dilecti, viscera misericordiae, beniguitatem, humilitatem, modestiam, patientiam: is Graecus textus ad literam. - Induti sitis ergo, sicut electi Dei sancti et dilecti, viscera miserucordiae, humanitatem, humilitatem, mansuetudinem, longanimitatem: induemadmodum superius veteris hominis membra ab Colossensibus abjicienda enumeravit, ita
104쪽
nunc novi hominis actus recenset, quibus lectores suos indui vult. Induti sitis piscctra misericordiae. VOX σπλαγχνα viscera in sensu hebrairanti adhibetur, et sibi vult intimum assectum, ita ut per verba induti sitis piscera misericordiae iratelligendum sit: misericordiae assectum erga proximos assumite, misericordiae opera in proximum lubenter et ex animo exerCete.
Stetit electi Dei sancti et disecti, sicut d cet homines, quos Deus ad gratiam et gloriam elegit, sanctificavit, et in I. Christo dilexiti Vox Uησποτης non denotat proprie benignitatem, prouti reddit Vulgata, sed humanitatem vel comitatem, quae in morum urbanitate sita est, dum benignitas ad liberalitatem potius re
sertur Humilitiaism, mansuetudinsm. VOX Tαπεο -
φροσυνη descendit a ταπεινος humilis ' πονέω sayio, et est illa virtus, qua quis suae vilitatis ac fragilitatis conscius humiliter ac modeste de se sentit, nemini se praeponit, neminem judicat. Bono igitur sensu haec vox in hoc loco sumitur ad discrimen V. 18. c. II., ubi hoc idem vocabulum de assectata.ac salsa humilitate adhibetur. Πραοτης est humilitatis filia, qua mansuete ac leniter cum omnibus agimus ac loquimur, aliorum infirmitatibus non offendimur, nec ad iracundiam
provocamur. ταπεινοφροσύνη superbiae, πραοτης
iracundiae opponitur. Longanimitatem. Vocabulum μακροειριέα orb
105쪽
lux a μακρος Iongias et M es animus: explicatur autem in sequenti versiculo, in quo haec
M. 13.u Sustinentes ad invicem, et condonantes vobis ipsis, si quis adversus aliquem habet querelam, sicut et Christus condonavit vobis, ita et vos. MLonganimitas est virtus, qua proximorum infirmitates ac injurias uobis illatas patienter krimus ac dissimulamus; hinc dicit sacer auctor: stinentes ad inricem. Verbum ἀνέχομαι sibi vult aliquem Patienter ferre, alicujus molestiam aequo animo pati. Per haec igitur verba lectoribus suis insinuat Apostolus, ut alii aliorum infirmitates patienter serant. Et condonantes Mobis i sis, scilicet alii alio. rum offensas Condonent, alii aliorum iujurias re
ω quis adoersus aliquam habet querelam,
si quis ab aliquo injuriam accepit, ita ut jure doeo conqueri P sit. . Sicut si Christias condonarit mobis, ita et sos: sicuti Christus graviora peccata vobis cono donavit, ita et vos levi ea culpas fratribus vestris remittiLe. v. 14.- Super omnia autem haec charitatem, quae est vinculum persectionis. v
Vulgata post vocem charitatem addit habe-
106쪽
ec, quod lamen neque in exemplaribus Graecis neque Syris, neque apud Ambrosianum et A
gustinum invenitur. Regitur autem accusativus ἁγά ω aeque ac superiores quinque σπλάγχναοι,τιρμου, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραοτητα, μακροΘυμι αν F. 12., a verbo ενδύσασει induti sitis, ita ut sensus sit: Induti sitis charitatem, qua vos invicem diligatis. Addit autem ἐπι' πα sui cromnia, vel quia Charitas est omnium virtutum principium ac sinis, ita l. ad Cor. c. I. V. 5.:- Finis praecepti est charitas is, det Gregorius II. homil.,2T. tu Evang. : - ut multi arboris rami ex una radice prodeunt, Sic multae virtutes ex una charitate generanturis; vel quia est omnium virtutum maxime necessaria, ita ut reliquae Omnes sine ipsa nihil sint coram Deo, sicut docet Apostolus I. ad Cor. c. XIII. v. l-4.; vel denique quia totius Ecclesiae unitas per Charitatem Continetur.
Quas est Mincialiam Porsectionis: σὐν&σμος τειτελειοτλπος. inculum Aorsectionis est phrasis hc-braica, et est idem ac vinculum persectum, Sicut etiain phrases filii misericordiac, Catii bE- nodietionis, filii Obsdsentias idem sonant, ac filii misericordes, calix benedictus, silii obedie
tes. Cur autem charitas vinculum persectum uult. cupaturi vel quia ceteras omnes virtute 8, quibus homo perfectus redditur, ad invicem Cotiue inclit et servat; vel quia est persectum viticulum, quo homines tu societatem luter se colligantur, dum alia humauarum societatum viticula aut uoxia
107쪽
aut saltem imperfecta sunt; vel denique quia fideles per chalitatem tum inter se, tum cum Deo et I. Christo perfecte conjunguntur. p. 15.6 Et pax Christi dominetur in cordibus vestris, ad quam et vocati estis in uno corpore, et grati
Verbum duplicem potest habere significationem, vel Prasmium obtinere, vel Pract-mium adjudicares. Si in priori sensu sumatur, cui lavet vulgata vertens extillat, exultare e. nim victoris est palmamque obtinentis, hic oris tur sensus: Si qua' insurgat inter vos Couir Versia, non avaritia, superbia, vel ulciscendi cupiditas, sed vera et christiana pax, quae Deum habet auctorem, palmam obtineat, atque praevaleat in cordibus vestris, non secus ac si dicat: Ante omnia pacem servate, Vestro juri potius cedite, vestra amittite bona, quam pacem; ideoque pax praemium Consequatur, ac veluti triumphans in vobis exultet. Si in posteriorii vero significatione accipiatur, hic erit hujus loci sensus: Si quid inter vos incidat dissensionis, eam dijudicet palmamque decernat non malus aliquis ania mi affectus, sed christianae pacis amor aE fitu dium; pax reginae ad instar omnes animi m tus in ossicio contineat, bella, quae oriri possunt, reprimat, controversias ac lites consestim componat, ut Constanti atque inconcussa concordia cum fratribus vestris fruentes unanimes serviatis Deo.
108쪽
Ad quam et pocati estis in uno cor Orct, ad quam christianam pacem etiam vocati estis, utpote in Ecclesiae membra cooptati. Et grati ostote. Vox ἰυχαρι στος juXta usum loquendi sibi vult mitis et graitis. Hinc Erasmus priorem,senSum Secutus in annotationibus hunc locum ita intelligit: Estote mites, benigni, misericordes erga omnes. Attamen anteferenda videtur posterior significatio, aeque ac si Paulus dicat: Ideo mentionem feci maximi illius beneficii,
quo ad Christianam sidem vocati estis, ut grati sitis Deo, ut gratias eidem reseratis. Secunda haec expositio apud omnes sere interpretes probatissima est, imo apud ipsum Erasmum, qui eam in Paraρhrasi amplectitur.
st Verbum Christi inhabitet in vobis opulenter
in omni sapientia, docentes et commonentes Vos ipsos psalmis, hymnis, et canticis spiritualibus ingratia cantantes in cordibus vestris Deo. BVerbum Christi inhabitet in Mobis opulenter in omni sapientia, Christi doctrina fixam aepermanentem in vobis sedem habeat, vosque copiose abundanter adimpleat omni sapientia, persecta scilieet divinarum rerum sive ad fidem sive ad mores spectantium cognitione, prout in hac vita sperari potest. Docentes se commonentes ms msos Psa mis, hymnis, et canticis viritualibus. Rio su intelligendum est verbum docentes ub
109쪽
mirum et commonentes estote, Cum pronomeni μ , quod praecessit, dativum casum rPspondentem Omnino exposcat. Sensus est: ut vos invicem
alii alios instituatis, et ad bona opera exercenda mutuo exhortemini canentes psalmos, hymnos, et cantica spiritualia. Vox apud profanos au tores eum praesertim cantum significat, qui citharae pulsu sit; υμνος Deorum laudibus accommodari solet; οἰδή denique est Nomeu prorSus generale quemcumque concentum designans; hinc
si, quod additur πνευματικαις viritualibus. In Scripturis sacrum semper est argumentum, et
ita juxta d. Hieron3mum psalmi, hymni, et can-lica inter se distinguuntur. u Hymni sunt, qui Dei sortitudinem et majestatem praedicant, et ejusdem semper vel beneficia vel facta mirantur, quod omnes psalmi continent, quibus Allelujavel praepositum vel subjectum est. Psalmi autem proprie ad ethicum locum pertinent, ut per O ganum corporis, quid iaciendum, et quid vitandum sit noverimus. Qui vero de superioribus di
putat, et Concentum mundi, Omniumque creaturarum ordinem atque concordiam subtilis disputator edisserit, iste spiritale canticum caniti nIn gratia cantantes in cordibus υ stris
Deo. Illud εν χαριτι gratia juxta s. Anselmum est hebraismus loco dicendi cum gratiarum actione, quasi dicat Apostolus: Volo, vos tot beneficiorum, quae per Christum accepistis, memores semper Deo laudes et gratiarum actiones canere. Verum haec expositio minus conVenire
110쪽
videtur ex eo, quod versu subsequenti peculiare adest praeceptum gratias agendi Deor hinc satius est illud in gratia cum Chrisostomo aliisque de gratia a Spiritu Sancto collata intelligere, ita ut ostendat Paulus, ea, quae superius praeceperat, non sine divina gratia posse adimpleri. Vel denique cum Theoph3 laeto phrasim ingratia debemus accipere de gratia ac voluptate spirituali, qua audientes afficiunturi duemadmodum enim profana cautica carnalem, ita spirituales concentus spiritalem excitant voluptatem et oblectationem. Inde est, cur cantiam h tinc in cordibtis fieri jubet, ut Mimirum in suavissimam ac piissimam vocem deinde errampat, qua alios tum doceamus, tum ad virtutem operandam magis ac magis hortemur.
ν. 17..i Et omne quodcumqne facilis in verbo, aut in opere, omnia in nomine Domini Iesu, gratias agentes Deo et Patri per ipsum. Inculcat hic sacer auctor, ut nostras omnes actiones ad christum, ejusque gloriam dirigamus: Omnium vestrorum operum finia et objectum sit christus; ejus gloria et voluntas solummodo a vobis in omnibus requiratur. Si mens vestra non semper actualem Christo placendi i tentionem fovere potest, habitualem saltem s
Veat, si tamen ea agere vultis, quae aeternam vobis salutem promereantur.