장음표시 사용
171쪽
Siciliae, inuenit gratiam magnam in oculis eius. Et noniolum de negotio pro quo fuerat ad patrem destinatus, prosperum euentum obtinuit . veru etiam Rex apertis thesauris suis ad aedificationem nouae basilicae Clar vallis, pro ejusdem patris sui anima non modicam auri summam per eundem fratrem magna deuotione transmisit. Reversus itaque Romam praedictus se ter, talem nihilominus ibidem gratiam reperit, ut de donarijs Cardinalium, aliorumque Romanorum, plurimam acciperet benedictionem, ita ut etiam largientibus eis ex urbe usque ad decem bubalos educeret: quos non sne ingenti omnium stupore Deo se protegente, sanctique Patris sui meritis patrocinantibus, Claramvallem usque perduxit. Quis enim satis mirari suiciat, qubd homo debilis ac veteranus, cum duobus tantem puerulis, tantae enormitatis ac ferocitatis animantia, quae etiam boues multa corpulentia dei fortitudine superant, per tot locorum discrimina, per tanta latronum prae donumque molimina, tam longo itinere salua de incolumia minare pomo tit praesertim cum genus illud animalium citra Alpes, ut asserunt, in toto Occidente hactenus visum non fuerit Z Vix enim vel una die malignantium oecursis ac violentias poterat declinare: quae tamen omnia, Deo fidelem mulum suum perorationes s. Bernardi tutante, pertransuit indemnis. Fa ebim est autem, ut transite cogeretur per quoddam municipiu, cuius principatum latronum principes obtinebant . quorum manus nullus immuni geuadere poterat, nisi forte qui viribus praevalebat. Mane vero jam rutilant: aurora,cdm de aliquo prato, in quo cum animalibus pernoctarat, egrederetur, rogabat attentius Dominum, sanctumque Bernardum, ut ab immunenti periculo erueretur. Et ecce apparuerunt ei procul quasi duo viri obuiam venientes, dc singulos cereos accensos in manibus ferentes. Qui paulatim appropinquantes, cum jam penu ad ipsum peruenissent, subito ab oculis ejus evanuerunt, multamque fiduciam euadendi Dei famulo contui
runt. Ingressus itaque illum diaboli nidum, illicosistitur, atque ad praedam
diripiennundique accurritur. Nutu vero Dei superuenientes eadem hora quidam honesti viri, cum eum Clar vallensem esse cognouissent,de mantibus irruentium liberarunt, de cum suis omnibus abire fecerunt. Tandem vero perueniens ad Claravallem, mirantibus uniuersis noui generis bestias intulit, quae multiplicatis foetibus quotidie propagantur . atque ex eo loco. per multas jam prouincias dilatantur. Ipse verbuater ad spiritualia reuersas studia, sacrae disciplinae, quam sanctus tradiderat Bernardus, seniles humeros tota alacritate supposuit: pia confidentia pr sumens ejus se meritis de precibus ab aeternis malis eruendum, sempiternisque bonis perfruiturum, qui ipsem de praesentis itineris tam multiplicibus periculis misericorditer absolutu, ad Claramvallem suam salvum perducere dignatus est.
Narratio cujusdam θiritualis Monachi de Clara-etalle.
QViDAM religiosus de spiritualis Monachus de collegio Claraevallis in
partibus Daciae in una de domibus Clar vallis diutius habitauit. Hie igitur quadam vice rediens in Claravallem, fratribus suis causa dificationis retulit jucundum, dc omni acceptione dignum miraculum, quod in confinio Saxoniae nouiter accidisse, asseuerabat. Erat in eisdem patribus quoddaCisterciensis Ordinis Coenobium: in quo quidam magnae religionis de admiranda humilitatis Monachus in simplicitate cordis sui Domino deuotu
172쪽
CisTERCIEN sis, DIs TINCTIO IV. ic seruiebat. Qui cum in omni sacri ordinis observantia fervens esset, atque deuotus: semetipsum in omnibus despiciens de humilians, maxime tamen silentio & quieti operam dabat: orationi , compunctioni, atque lectioni, continue vacans: ita ut semper ad orandum siue ad legendum, ubicumque poterat, mitabili dulcedine traheretur: fructum tamen deuotionis magis quam eruditionis in lectione requireris ita in ea delectabatur, sicut in omnibus diuiti js. Appropinquate autem hora migrationis ejus dehoo mundo, cilin grauirer aegrotaret, Moleo infremorum jam inunctus esset, rogauit ut tuis aricorpus ejusqnprcsenti lauaretur, α vestimentis quibus sepeliendus erat, in dueretur. Fratribuς ver0 causantibus nouitatem,& facere disserentibus, cum iin sua petitione persistiter, obreuerentias amnitatis suae quod ubiebat tibii. nuit. Quo ficto,circumstantibus ait. Revertimini unusquisque ad ossicia vestra: quia modo moriturus non sum, sed die sequenti post refectionem seruitorum vocabit me Dominus.' Cunctis itaque fratribus ad sane Prophetiam hominis Dei suspensis illuxit dies alicta, d eadem qua pridixerit
hora, sonitus tabulae uniuersos ad commendationis ossicium migraturo pedi solvendum ocrus inuitauit. Quod ciun tanto deuotius face ntiquantoni orientem in aeterna vita mox gloris Guni sore certisis sperabatit ipse frater ultimum jam trahens spiritum sqbitis diu ipa gratia illi minatus est, de exhilarata sic circumstaiatibusdixit. En inqdo ingrebitur ad nos ille dilectus Domini, beatus Ioannes Euangelista. Et cum paululum reticuisset, ite. rum dixit. Ecce nunc venit beata Dei genitrix & virgo Maria. Et postmodi eum intervallum ampliori repente gratia illustratus, clara voce lubjunxit. Eia fratres, ecce jam venit Dominus Ieset Christus,&cum eo sanctoru A n- gelorum aliorumque sanctoru frequentia. Et cum hoc dixisset, confestim in jubilum & exultationem cordis, prae dulcedine illius quem intuebatur, ra- muptus, cantare coepit,& imponere Antiphonam illam dicem, subuenire sancti SubVenire.
Dei . occurrite Angeli Domini: atque ita cantando animam reddidit. Viden.tes autem fratres nominem in morte exultantem,& cantando morientem
eandem Antiphonam quasi de ore ipsius festinatd rapuerunt: & cum multo
pietatis affectu eleuata in excelsum voce percantauerunt. Hςc itaque prς dictus senior fratribus Clar vallis fideliter innotuit, eorumque animos ad contemptum mundi, despectu sui, amoremque Dei, vehementer accendit quorum utinam imitatores essiciantur, omnes qui h e legerint vel audie Arint: scientes certissime, quoniam quanto quis in hoc mundo despectior, si
lentii, quietis, & humilitatis appetens fuerit, tanto in saturo apud Deum gloriosior de sublimior apparebit.
De karis luminibus Clarae Pis. 'HActenus itaque de claris luminaribus Clara vallis, necnon & de clari L
simo sole, qui de eadem conspicua valle consurgens, Vniuersas mundi A . partes claritatis suae radijs illustrauit, nos disseruisse suffciat: cum tamen paucos admodum gores de spatiosissimo storidissimoque prato vernantis ejus- p ης mi dem beatae vallis, ad accendendum in nobis sacrae deuotionis fervorem, d cerpserimus: quatenus rutilantis eorum pulchritudinis venustate illecti,su, ueolentiaque recreati, mundum cum omni vanitate & voluptate sua spernere, atque ad sternae claritatis patriam anhelare: in libro verae Theologiae, in quo scriptae sunt lamentationes, carmen,&vae tota mentis vigilantia Z ill
173쪽
discamus. Sed quis ad lige tam idoneus ' Propterea quid aliud restat nobis: nisi comedere panein doloris in amaritudine compunctionis: vi sint nobis lacrymae nostrae panes die ac nocte: ut totis medullis cordis suspiremus ad eos, de quibus locuti sumus: si sorte coelestes conuiuae misericordia moti, adora latrantium sub mensa catulorum, vel exigua aliqua sublimium illarum deliciarum fragmenta demittant: per quae, ne in via poenitenti e deficiamus,
sustentemur' C teriam sicut in pr dictis patribu αognouimus, quamlibe- . talis sit misericordia Dei in sanctos eius, quamque pius respectus in electos illius, qui mandata vitaeabsque dissimulatione custodiunt: sie in subseque-ia, ..- tibus exemplis demonstrabimus, quanta benignitate quandoque peccan- cui, Me tibiis ignoscat, seu quanta districtione delinquentetjntρωψm feriat: qua-xensas lic. mi sexicordiam amplectamur, ad omne opu* bonum parati: ut i men, si forte negligentiores nos in via mandatorum Dei deprehenderimus, maledictionem, quae opu4 Dei negligenter ex quςntibus intenta;ur, pauida semper mente pensemus.
Cominem Auraria Monita exemplis probata: De quorum timetitiorum periculo, punitione.
, io Domni genu, di Abbatis, Claraevallis de non jurando, is periculo jurantium. 5ATAE memoriae Domnus Gerardus, quondam Claraevallis Ab bas, cujus supra pretiosam in conspectu Domini mortem descripsimus, solebat aliquoties fratres suos a consuetudine jurandi compescere:&ut hoc effractus posset, rem quandam terribilem, quae tunc cuidam juratori recens acciderati exempli gratia narrare curauit. Dicebat vero
eandem rem venerabilem virum Cadorcij Episcopum sibi innotuisse: cui etiam ejus Capellanus vir valde honestus se praesente interfuisse affrmabat. Erat igitur in partibus illis homo quidam carnalis, qui dum aleis aliquando luderet, detesseris sibi male cadentibus perderet, quidquid dementi in bu eam veniebat, ore furibundo jurabat. Cumque jam pene omnia amisisser, alius quidam nefandus aleator accessit: & tumida illum indignatione amouens, ait. Cede iners, cede; ego ludam pro te: quia tu nescis, neque ludere, neque jurare. Cumque&iple, ut erat filius perditionis, similiter perderet, diabolico furore inflammatus,ccepit omnia Domini nostri Iesu Cnristi tam interiora, quam exteriora, quasi per ordinem, membra iurare: nihil omnino iniuratum dimittere volens. Proferebat igitur jurationes quasda, seu blaCC-6 M s phemias horribiles atque inauditas: quemadmodum cordis di oris ejus in-t structor, imo vere destructor diabolus excogitabat. Ast ubi Dei&hominis Domini nostri omnia membra furioso& blasphemo ore consumpsit. adjecit ad cumulum damnationis suae, etiam intemeratae matris ejus sanctissima
174쪽
CisTER CIENs Is, DIsTINCetio Iet 169membra iurare, terribili nimis temeritate satagens uniuersa sigillatim atque seriatim venenato dente discerpere: ita ut sanae mentis omnes qui aderant, a facie blasphemantis & obloquentis aures obstruerent, & pectora tunderet. Necdum juramenta omnia sacrilegus jurator expleuerat, Necce repente vl- μοι- tio digna atque diuina inuisibili&quasi fulmineo ictu feriens ac per rans hino sceleratum, majestatis iratae terribile dedit experimentum. Percussus itaque blasphemus corruit; & putans, quod aliquis eum materiali gladio coni disset, horrendo gemitu exclamans, ait. Heu, heu, miser: quis es, qui me imterfecisti' Cumque diutius in terra palpitans, & mortiferos gemitus effans,
volutaretur; tandem urgente maligno,cui traditus fuerat, abominabile anima tartareis ignibus cocremanda expuit. Nudato itaque corpore ad lauandum,inuenta est in dorso eius plaga recens terribili apertura dehiscens: ac si aliqua securis amplissima ibidem immetia fuisset. ita ut penetralia eordis,h patis, & pulmonis, funditus apparerent. Quo viso conterriti sunt juratores t videntes, quia zelus Domini exercituum tam graui animadversione mulctauit iuratorem impium atque blasphemum. Cumque rumor velocius peruolans tremefactos undiquevicinos traheret ad videndum: quidam de intimis ejus moestus accelerabat ad illum. Huie ergo itineranti apparuit quidam mortuus homo, quem viventem ipse cognouerat, & ait. Agnon
eisne mer Ego sum ille defunctus, olim tibi non ignotus. Novi ego quo
tendas, sed incassum te fatigas. lam enim morte absorptus est, quem viventem inuenire te putas. Porro unum est, quod te latere nolo, quia Dominus Iesus Christus a suis contumeliosis multas contumelias & injurias patitur, patienter expectas, tamquam patiens redditor. Verumtamen immaculatae genitricis suae laesiones atque conuitia non facile sustinet: sed aut praesenti lupplicio citius punit, aut si forte reseruat in posterum, caeteris malis acerbius fetit. His ita peroratis,defunctus ille, qui loquebatur enanuit. Is vero ad locum perueniens, amicum jam mortuum iuxta mortui vaticinium reperit :& referensquae audierat, terrorem terrori, & miraculo miraculum a jecit. Alium quendam iuratorem impudentem & execrabilem circa fines supra dictae ciuitatis Cadorcij iiiisse assirmabat praedictus venerabilis Abbas Gerardus: qui cum beatae Dei genitricis & Virginis Mariae sacrata & secreta
membra ore spurcissimo iurare praesumeresimox immundo spiritui traditus, durissima passione diu vexatus atque distortus est, ita ut oculis euersis,&facie tota enormiter intumescente, linguam ardentem atque ejectam longius ab ore porrigeret. Qui cum ita fuisset longo& horrendo tormento excruciatus, tandem miserabilem animam daemoniacis spiritibus reddidit linguam. que effraenem, quam extraxerat, nec in morte retraxit. His& hujusmodi exemplis Domnus Gerardus Abbas Clarae-vallis fratres tuos, ne iurationibus assuesceret deterrebat: quia licet omni homini consuetudo iurandi periculosa sit, a Monachis tamen, & omnibus religiosis, etiam minimas iurattiones sine graui periculo usurpari non posse, certissimum est.
De periculo proprietatis. PIissimae recordationis Domnus Abraham quondam Prater Abbas quae est una de filiabus Clarae-vallis, storem virginitatis cum fructibus bonorum operum, sine quibus castitas non magna est apud Deum, usque ad consummationem immaculatae vitae, largiente Christo, conseruauit. Hie
175쪽
itaque homo sanctissimus, ae singulari mansuetudinis gratia praeditus fuit, iugumque Domini ab adolescentia eunctis diebus vitaeium indcfeta studio
portavit. Qui cum adhuc esset aetate pariter & religione noveli', modicam panni novi scissuram ad resarciendam vestem in grabatulo suo sine licentia condidit. Sed dum eam post paululu requisisset,&reversato undique stratum inimiὶ repetisset, miratus abscessit: dcremordente conscientia, furtiva radipinulam privata consessione quanto us delere curavit. Et o magna virtus consessonis 1 magna nihilominus pietas Redemptoris 1 qui totam quodammodo spem salutis humanae constituit in Sacramento Confessionis. Sicut nita nulla multiplicitas, nulla enormitas criminu aut scelerum potest obsist re, quin gratia pure & humiliter confitente subleuet de imo baratri, decollocet in Migio caeli: sic nimirum etiam minima delicta confiteri di mul te in praecipitant defastigio perfectionis in ima miserabilis dissolutionis. Itaque praedictus juvenculus, qui prudenter adverterat tantillum peccatum suum sine Confessionis remedio aboleri non posse, cum post modicum temporis intervallum solus in coquina scutellas ablueret, ecce subito panniculus ille per aere lapsus, oc velut aliquo portante manibus ejus injectus est: quatenus cum ipso sordes materiales detergeret, propter quem sordibus proprietatis animam ejus Satanas foedare tentaverat. Que cum certissime recognosceret, & porrectis quaquaversum obtutibus neminem in eade domo, neq; sursum neq; deorsum aspiceret: manifeste coperit ab immundo spiritu fumtim sublatusuisse ,sed post factam confessionem ab eo retineri non potuisse. Quapropter in timore pariter & exultatione cordis gratias agens Deo, an madvertit , quis cavendum, quamque timendu sit ab ejusmodi proprietatibus, quamlibet minimis, eis qui puram atque perfectam paupertatis professi sunt vitam: cum etiam Sanctimonialis quaedam, ut legitur, propter e
iguu seri cum fili, quod sine licentia lectialo suo reposuerat, diaboli sustinus rit in morte calumniam. Alius quida Cisterciensis Ordinis Monachus, cum infirmitate tactias ad horam ultimam devenisset, jamque loquendi ossicium amisisset, vidit immundum spiritum ad instar simit sedentem in pertica jurata parietem posita, ubi scapulare ipsius dependebat. Porro in ipso scapulari veteri & dirupto idem frater modicam panni scissuram sne licentia nuper apsuerat . quam ille impurus spiritus suauiter attrectans,dis pedeosculans, tiam lingua lingebat, de manu palpabat. Quod cum ille videret, ingemuit: de quia tam loqui non poterat, protensione indicis indicando, verbi': semirutis ac dimidiatis balbutiendo, quomodo poterat innuebat, ut derisore pessimum amoverent. Fratribus vero qui circa ipsum stabant mirantibus, dc diu percumstantibus, quid diceret, aut quid intenderet : diuina tandem miseratione recepit ossiciu linguae, de ait. Numquid non videtis obscoenum illum sedente in nostro scapulari, de ore spurcissimo lambentem pitactu illud, quod nuper in osne licentia consuere praesumpsi Z Expellite ergo quanto us sceleratum, de tollite de indumento pitacium: ne mihi in finem calumniosas de impius iste derisor insultet. Cumq; omnes intente respicerent,dc spiritu nequam, quem ille conspicabatur, videre non possent . amouerunt scapulare de loco, de protinus recessit exprobrator pessimus. Frater vero infirmus accepta poenitentia pro delicto suo rursus obmutuit: atque post paululum in bona consessione decessit. Itaque summopere cauendu est omniis
nobis,qui sacri Cisterciensis Ordinis pura de defaecatam Religionem lsessi,
176쪽
mundo & uniuersisquet mundi sunt, in saperetia nobismetipssabreuiantiuamus: ne saltem in minimis re vilibus quibuslibet rebus dandis vel accipiendis seu habendis sine licentia, macula demus conscientiae nostrae,&arro cis sinistiostibus nostris materiam caluniae: qui in exitu Israel de AEgypto, id est animae de corpore, tanto atrocius a tergo instabunt malignissima exprobratione, nequissima insultatione , seuerissima ultione, justo Dei judicio tales excessus plectetes, quanto nunc eos nos facilius cauere possemus, si timore Dei, sicut in Regula nobis prςcipitur, continue prς oculis haberem'.
mantum sit periculum, Monachum sine halitu fo, idest cuculla mo H.
Uli illustrissimus Romanus genere,&honestae conuersationis Mona- chus, Dbnus Iordanus de Fossa noua, quae est una de domibus Clar vallis, retulit nobis quoddam grande miraculu, quod intra Italiam in quodam Coenobio Cisterciensis Ordinis Dominus ad admonitione & correctuonem nostram seri concessi. Monachus quidam ibidem cum per tramitem disciplinae regularis deuote& humiliter usq; ad metam sibi a Domino coh-stitutam cucurrisset, aegrotabat ad morte. Qui cum imminente jam exitu magnis febri si stubus ureretur, infirmarii minus discreti, minusue monastici habitus sacramentum considerantes, ad releuationem ardoris exutum cuculla, scapulari induerunt: dc ita per negligentiam eoru manendo spiritu exhalavit. Veriam antequam corpus terrae comendaretur, qui mortes fuerat, ruta si repente redivivus apparuit : de mirantibus uniuersis ita exorsus est fari. Ego
cum in morte carnis oculos clauderem, de carnis sensibus exemptus invita animae spirituales oculos aperirem, mox a sanctis Angelis benigne susceptus, in eo habitu quo carnis induvias exui, id est absq; cuculla usq; ad portas paradisi perductus sum. Cumque ductores mei me introducere conarentur, dein tern beatitudinis mansione collocare, spirit 'Angelici, qui illic ianitoruosticium habere videbantur me diligentiils intuentes, de monachu absq; monachali esse veste deprehedentes, clauserunt portas continuo, meque exclusere dicentes. Nu quid lite sine cuculla recipiendus erit inordine vel requiemonachorum Repulsus itaq; pauidus de trepidus maneba foris, metues numirum damnationis subire tristem sententiam. Veriam ductores mei pro me rogantes dicebat, me, excepto sermone hoc, vi tu extitisse ibabilem, dcinobseruantia monastici ordinis satis fuisse deuotu: sed responsum est illico, - terna lege sancitum esse, monachii sine habitu monachi, id es cuculla, per portas illas nequaqua intrare. Cuque magis ac magis anxiarer,dcne ab ter- anae beatitudinis ianuis penitus excluderer vehementer pertimescerem, subitbal, ijs de finctis janitoribus audiui, pili judicem D si inlesum Christum sententiam dedisse, ut ad humana reuerterer: quatenus accepta poenitetia pro negligentia mea, cucullaq; reindutus, portas paradisi jam lane obstaculo intrarem. His auditis fratres cum gaudio de admiratione multa gratias egerunt Deo, qui facit mirabilia solus: sed mox praedictus frater qui revixerat, ad confirmationem dictoru suorum accepta poenitentia indutusq; cu ulla, migrauit in pace. Constat ergo monachicum habitu, in quo etia crucis somnia exprimitur, si vita monachi teneatur, magnum habere mysterium, scut Minas in Vitis Patria legimus cuidam Sancto fuisse monstratum, qui eadem Spiri- εη imi tus sancti gratiam, caua super Baptismi sacramentum venire conspexit, postmodum etiam super habitu monachi, cum benediccretur, descendere vidit.
177쪽
Um facta esset aliquando mortalitas magnam domo Grandissilui sub M venerabili patre Pontio, postmodum Clar vallis Abbate, aegrotabat ibidem religiosus quida Conversus, nomine Stephanus: qui moriendi desiderio tactus vix aliquid cibi sumere acquiescebat, sed votis & suspirijs con-OMinu - tinuis, ut ab hac valle plorationis, de hoc durissimi exilii filiora Adam ergastulo educi mereretur, orabat. Vnde factum est ut des derisi cordis ejus tri-
.f. . bueret ei Das. Que cum infirmari' qui ei sedule ministrauerat, cu tantad uotione de tranquillitate cordis moriente cerneret, accensus&ipse vehemeter desiderio moriendi dixit ad eum. Obsecro, catillime frater, quia video te de grunis hujus saeculi mox eruendum, & in gaudiit Domini tui seliciter introducenda: ut cum perueneris ad Dam nostrum I. C. etiam mihi celerem comeatum ab ipsius benignitate impetrare digneris. Ille vero respondit, suum ei non defutum auxilium, dummodo liceret. Evolutis autem post do mitione ipsius paucis diebus apparuit eidem infirmario suo per visionem, se dixit ad eum. En ego in pace receptus video bona Domini in terra viventiu, quae inco parabiliter exuperant omne delectamen tu carnis & sanguinis: Mnunc ex debito sponsionigmeae reuertor ad te, opem laturus tibi: non tameillam qua incaute petisti, sed quam tibi potius expedire cognoui. Recordare ergo, quia dum adhuc inscculo esses,illud tale piaculum comisisti: de quo nondu per contritione corὸis & confessionem oris absolui metuisti. Confitere igirur, & poenitentiam age celeriter: quia si ante obitum per Confessi nem deletu non fuerit, post mortem insolubile permanebit. Evigilans itaque frater, reduxit ad mente illud graue delictu, quod ante annos duodecis talia perpetrarat: sed ab ipsius memoria lethali obliuione funditus abolitu erat
sauctor. n. Accelerauit ergo confitendo & satisfaciendo liberari: & gratias agens Deo, --,-c; cognouit,ouia non frustra sanctorii suifragia expetutur: nec patia f*- . uipendendu esse conressionis sacrauatu, sine quo etiam tales jgnoransi taliter iputantur. Caput V.
De periculo eorum, qui peccata fa confiteri erubefiunt. QVoniam misericorditer Domin' pr dicti fratris ignorantia&obliuionem discussit, & eum ad salutare remedia Consessionis attraxit: nucostendere libet, quantae danationis rei sint, qui tremendi judici j Dei immo mores, peccata grauia, quae comiserunt, per vanam & inutilem verecundia, de qua Scriptura dicit, occifusio adducenspeccatum, caecati, confiteriveta issimulant, vel erubescunt:&in virtutu operiae, quae forta gis processu temporis acquisierunt, confisi, semetipsos dccipiunt: cum scriptum sit, mi in timo, hoc est in Confessione, delinquit, multa bonas ei det, Galaus est omnium reus. Donus Arnoldus Abbas Belli loci vir fidelis ac religiosus, narrauit nobis miraculu gloriosum, quod sibi a quodam Calacensis monasteri j Priore, viro sancto,relatu esse dicebat, quo pr sente res ipsa contiῆerat. Erat in tet- . ritinio Lemovicensi matrona qu da religiosi valde coveritationis,qu licet mari rati vinculo teneretur, tamen jejuniis, oratoibus, eleemosynis,cςteris'; religiosis achiae insiste inhitus culari vita regulare ducere videbatur: vera in adolescentia sua piaculii grave comiserat, dequo vehet Ater erubescens,nu- quam illud alicui prae nimia verecundia confiteri volebat. Quoties tamen Presbytero suo confitebatur, palliata de isto crimine mentionem faciebat:
178쪽
CisTER C iENs Is , DIs TINCTIO IV. i 3 ita consessione suam concludcns. Deoibus peccatis meis, quς modo protuli,&quae non otuli, culpabile me fateor coram Deo & vobis. Cuque hunc finem&confessionis veluti sigillatum sermone emitteret, trahebat ex imo cordis longa suspitia, & tota protin' in lacrymas solvebatur. Hoc igitur per annos plurimos frequenter ac uniformiter actitante, Sacei dos, ut erat prudens de solicitus, aduertit aliquid pestiferu latere in corde ipsius: unde etiatentabat multis argumentis id ipsum ab ea per Confessionem elicere. Sed dii nihil hac solicitudine proficeret, monuit eam vicini monasterij Calacensis
supra memoratum adire priorem: de ei ta quam viro sanctissmo conscientiam suam totam exponere. Porro Sacerdos eunde Priorem super hujusmodi verbo secretius piae munire curauerat. Cum ergo venisset ad eum multet, Mi ps confiteretur, nihil ab ea potuit extorquere: nisi quod Presbγ ter solebat
audire. Fadium est autem , ut infirmata & minime confessa moreretur. Cuq; diuti 'mortua jacuisset, tardante filia ejus, quς de alio remotiori vico ad materni corporis exequias vocabatur, dilata est interim sepultura. Quaecum ta-dem concito gradu adueniens magnis ejulatibus steret, & omnes qui aderat ad laisita converteret: repente misericordissima Dei omnipotentis virtute
femina destincta revixit:&redeunte inlprium corp'anima, post triste divortiti factum est dulce spiritus & carnis consorti u. Tunc quasi de graui sono evigilasset, stenti & lamentati fili sic locuta est. Noli timere filia, cessenta stetibus oculi tui: quia jam miserante Deo revixi. Discinge velaminum impedimenta quibus amicior , ut surgere queam. Solutis itaque cum omni velocitate ligamentis, erecto capite femina resedit. Tunc illa jubente Sacerdosi peranter asciscitur, & secedentibus cunctis contagium veternosum protinus per Confessione emittitur ac diluitur. Postea'erb coquentibus populis
ad miraculu intuendum, ipsa mulier in stimabilis gratiae Dei in se factae testatis&annuntiatrix effecta rei gestae ordine cupetis exposuit: & qualiter per interventionem pijssimc Dei genitricis& virginis Mariae liberata fuisset, hoc
modo dicens. Ego miserabilis peccatrix cum in hac vita cum hoibus conuersarer, Ppter bona opera quae facieba, & religiosam conversationem, quam prstendeba, videbar coram oculis hominum stare : sed coram oculis Oipotentis Dei in ruina mortis jacebam : cujus mandati pr varicatrix esse, impia temeritate non pertimui. Constituit enim Das in sancta Ecclesa sua, ne mi ne absq: Confessione posse salvari. Ego autem misera licet de cςteris peccatis meis puram frequenter confessione ficerem: tamen quoddam graue peccataqnod in adolescentia mea comisi, prae nimia verecundia nulli umquam
ho sum ausa fui tonfiteri: lpterea omnia bona opera quς facieba infructuosa M inutilia mihi reddebam. Verutamen hunc lapsum meu solebam singulis fere dieb' beatissimae Dei genitrici Mariae, cora ipsius altari vel imagine, scuubicumq: poteram, poenitendo, lugendo, & stendo confiteri: & ipsus miser icordia miserabili querimonia implorare: ne me pro hoc peccato meo pateretur ternae damnationis sentetiam subire. Postquam aut e mortis debituselvi, protinus a malignis spiritibus undique vallata crudeliter rapi star, in pellebar, discutiebar &cu amarissima exprobratione peccati mei ad infe ni supplicia damnanda trahebar. Recordabar interea eleemosynarum quas feceram, jeiuniorum, vigiliarum , orationu, c terorumque bonorum operum, in quibus multo tempore sudaueram: & mirabar quod tamquam omnium criminu rea gehennali, tormentis absq; vlla miseratione destinarer.
179쪽
Quaerebam lucem operum meorum :& continuo pessi sero tabo inconfessi peccati mei de imo conscienti meet terribiliter evaporante, ita oculi mei o
nubilabantur&contenebrabantur, ut radios veri&aeterni luminis, quod per eleemosynas & bona opera conquiritur, nullo modo respicere valerem.
Heui tunc, licet tarde nimis, intellexi, hic esse stipendia obstinati & obd rati cordis mei: tunc quam sit perniciosum miseris mortalibus , DEi & Creatoris sui praeceptis non obedire, non solum scire, sed etia experiri compulsa sum. itaq; omni consilio de auxilio destituta, recordata sum, quὀd hoc ipsa peccatum meum, pro quo justam dinationis sententiam excipieba, beatissimae Dei genitrici de Virgini fiendo & lamentando frequenter confiteri solet
bam: & continuo modicum aliquid spei concipiens, ipsam veram matremibsericordiae,& unicam spem misero tu, ne me misellam in supremo necessi iis articulo constitutam derelinqueret, votis magis atq; suspirijs, quam verbis orabam. Nee mora eadem consolatrix& protectio omni u ad se confugientium , tamquam stella matutina & fulgor meridianus adveniens,terruit
de increpavit d mones qui mihi illudebant, quod suam ancillulam invadere V; et f.- praesumpsissent: jussitq; quantocyus deponere praedam, ibique dimittere Gam, donec a Domino egrederetur sententia, quid inde iuberet fieri. Cumq; dicto citius paruissent nequam spiritus, ipsa mater misericordi accedens ad benedictum fructu uteri sui Dominu nostrum Iesum Christum, adorauitati. O bsecro pietatem tuam Domine pili, ne tradas bestijs anima illam, quet suam transgressionem coram imagine mea toties deplorauit. Cui respondit Domini Nosti, dilecta mater, qubd sin ecbsessione salvari non potest Atilia. Domine, omnia tibi possibilia sunt: ne quaeso confundas facie pauperculae hujus, quae fiduciam habuit in me: & per multa bona & justa opera faciem tua, licet non secundum scientiam, placare curauit. Ait Domin'. Quonia fas non est, ut pro quavis petitione repulsam a me patiaris: de quoniam extra carne locus confitendi de poenitendi non est: placet, ut anima hqc pro-
corpori reddita, quod male deliquit, de pejus apud se retinuit, humit,sci,sis, rer poenitendo confiteatur: statimq; reducta, debito tandem ordine misericordiam consequatur. Mox itaqi Diio imperante,&pijssma Domina nostra licite procurante, missus est ad me Angelus bonus: qui me de omni expectatione malignoru Birituum eripiens, proprio corpori, ut cernitis, restituit. Nunc ergo Confessione peracta, tempus est ut abeam, minime jam reditura, sed in aeternum misericordias Domini canitura: qui me, licet indignam, tremendo judicio suo, eade misericordia praeveniente&subsequente, tam dignater subduxit. Cemhccilla dixisset, caput in feretro reclinauit α signaculo sanct crucis se muniens, spiritum exhalavit. Vtina quicumque mortis ςternae jaculo per criminale aliquod peccatum transfossus exemplum istud legerit vel audierit, ad Confessionis & Poenitentiae salutare remedium animetur: sciens proculdubio neminea DEo veniam consecuturu, qui vic
rio ipsius, hoc est Praelato vel Sacerdoti suo, humiliari contempserit. Quod si quis absque fundamento Confessionis, virtutu opera super inane pr sumptionis aedificare tentaverit: vel de Consessione quet in extremis fit, propter, ipsa bona opera sua prcsumpserit, seu majore dementia tale aliquid, quale nunc rettulimus, de se somniauerit: nouerit, quia quanto altilis absq; alis Co- sessioni volaverit, tanto ruina ejus gravior erit : de quia Confesso in extremis tanto dissicilius conceditur, quanto superbius de ea pr sumitur: singu-
180쪽
CisTER CIENs Is , DISTINCTIO V. 17suria quoque priuilegia paucissimis per diuinam gratiam collata, generalitato prorsus excludunt. Ex his colligitur, multo melius esse, dum adhuc vacat, ct in hoc corpore sumus, pr venire faciem D sit in confessione pura, quam in obstinatione nostra perdurantes, in die generalis resurrectionis sempite net confusionis & opprobri j nuquam finiendi cora Angelis & hominib'no tam sustinere; insuper etia horrendet maledictionis jaculo feriri, quando dicetur impiis de inconsessis, Ire male die Bin ignem aetereum . qui praepa tus est diabolo er ejus,
uanta pietate Dominussomnolentia cujusdam iaetoli Monachi eastigavit: quanta fueritate alterius tepidi oe negligentis inertiam corripuit.
ERat in supradicto Coenobio Grandi stiluae Monachus quidam spiritualis, de magna gratia praeditus: qui licet assidue cum somnolentiae vitio
luctaretur, contendens puram Domino, sicut oportet, deuotionis servitut Ein psalmodia exhibere: tamen naturae fragilitatem in hac parte superare non poterat. Quadam itaque vice dum staret in ordine suo in choro, de quasi pigritando de dormitando psallere videretur: astitit ei quaedam reuerenda petasona, cujus vultum non agnoscebat, quς etiam ex clxans dormitante, apprehendit eum per vestimentua parte pectorali, & quasi de choro extrahere nitebatur. Qui dum traheretur, aperiens oculos, de videns eum dixit. Quis es domine, de cur me ita trahis' Illeautem respondit. Et tu cur ita dormis sTa- quam diceret. Numquid propterea de stratu tuo surrexisti, de chotu intrasti; ut dormitando de capite nutado risu inde te inimicis tuis ficeres: de non maagis propterea, ut Domino creatori tuo in conspectu sanctorum Angelorum ipsus alacriter psalleres Et cum hoc dixisset, dimisit eum, de statim evanuit. Frater verb,qui tam misericorditer a Domino pro somnolentia sua castigati meruerat, in timore Dei excutiens a se somnu torporis de negligentiae, curauit deinceps ad vigilandum dc psallendu cautior inveniri. Alius quidam in modem monasterio Monachus erat, nomine Bernardus. Hic quavis juvenili de vegeto corpore robustus appareret, tamen remissius c teris agebat, exhia. bens se ad opus manuu pigrum, dc ad vigilias somnolentum. Vnde etia contubernalibus suis non parum onerosus erat, de ubique de inertia notabatur: praecipue in Ecclesia, ubi negligentior inveniebatur. Quadam itaq; nocte, cum eum dormientem ad vigilias praecentor monasterij pert sus nimiam piustitiam ejus solito severius excitasset: ille comoto animo surrexit, de in dormitorium perrexit. Cumque ad necessariam domum accederet, ecce turba det monum ad ostium cum ingenti strepitu de terrore aduersus eum clamans, de crebris vocibus iterans, apprehendite, apprehendite illum. audito repente totus inhorruit: de fuga festinanter arripiens, rapido cursia in Ecclesiam rediit. Cumque venisset ad stallum suum tremebundus de anhelus, illico defectu cordis incurrit: de corruens in terram, sine motu de sensu diutius velut exanimis jacuit.. Sublatus autem inde fratrum manibus, de in infirmutorium delatus, cum ab illo terrore aliquantulum respirasset, de sui compos effectus fuisset: percunctantibus fratribus quidnam ei accidisser, rem per o dine reserens, contumaciae te somnolentiae suae poenas se luisse testatus est. Potto Nouitius quida dum ipsa hora in oratolio esset, eundem Daemonum
strepitum de clamore se audisse testabatur. Sie ergo fratςr ille piger de negligens diuin et correptionis stimulo salubriter castigatus, didicit, pigritia som-